کراتوس: اکنون به دیار سکاها، به این صحرای بی‌مردم

به دشتی در کران جهان رسیده‌ایم

هفائستوس در اندیشه‌ فرمان پدر باش.

و این تبهکار سرکش را بر این خرسنگ‌های بلند ناهموار

با سلاسل سخت و استوار، مهار کن و در بند کش

زیر او موهبت تو - شراره‌ آتش زندگانی‌بخش را

ربود و به آدمیان سپنجی سپرد. از این روی

به کفاره‌ چنین گناهی در حق خدایان، باید مکافات بیند

به خودکامگی زئوس، سرفرود آرد

و از اندیشه‌ یاری آدمیان درگذرد

هفائیستوس: توانایی و زور، فرمان زئوس را

نیک بفرجام رساندید و چیزی ناانجام نمانده است

ولی من دل آن ندارم که برادر ایزدی خود را

بر این خرسنگ طوفانزای، به زنجیر کشم

اما چون نمی‌توان فرمان زئوس را نادیده گرفت

به هر تقدیر ناگزیر باید انجام آن را، دل قوی دارم

آه ای پسر ژرف‌اندیش تمیس خردمند

به خلاف خواست تو و خود باید با زنجیری گران

تو را بر این صخره، دور از آدمیان به بند کشم

دیگر هرگز آوای آدمیزادی نمی‌شنوی

و منظر او را نمی‌نگری؛ از آتش درخشان خورشید می‌سوزی

گل اندام تو می‌پژمرد. آنگاه که جامه‌ اخترنشان شب

روز را از دیده پنهان می‌دارد، و نیز زمانی که بار دیگر

آفتاب، سرمای سپیده‌دم را تباه می‌کند، شادمان می‌شوی

پیوسته بار رنجی گران بر جان توست

زیر رهاننده‌ای که تو را برهاند، هنوز نزاده است.

این است پاداش تو در یاری به آدمیان

تو که خود ایزدی از ایزدانی، خشم آنان را به هیچ گرفتی

و به خلاف حق، آدمیان را برافراشتی

پس اکنون نگهبان این صخره‌ دردزای

جاودان بیدار و بی‌آرام بر پای ایستاده‌ای

ای بسا افسوس که خواهی خورد؛ و ای بسا دریغ،

که خواهی گفت در پیشگاه زئوس

زاری و نیاز را اثر نیست.

به هجدهمین اپیزود از پادکست دیگری‌نامه خوش آمدید.

آنچه شنیدید از نمایشنامه‌ مشهور پرومته در زنجیر اثر آیسخولوس، تراژدی‌نویس بزرگ یونانی به ترجمه‌ شاهرخ مسکوب بود. در اساطیر یونانی، به‌ویژه در تئوگونی نوشته هسیود، پرومته یکی از تیتان‌ها است؛ نسلی از موجودات اسطوره‌ای که قبل از خدایان المپی به قدرت رسیدند. او به‌عنوان یکی از معدود تیتان‌هایی شناخته می‌شود که به بشریت کمک کرد و به‌خاطر هوش و زیرکی‌اش معروف است. پرومته آتش را از خدایان المپ و به‌طور خاص از زئوس دزدید و به انسان‌ها داد. این اقدام به‌عنوان آغاز دانش و تمدن برای انسان تلقی می‌شود. بااین‌حال، این عمل باعث خشم زئوس شد و به مجازات سخت پرومته منجر گردید. مجازات پرومته، که در پرومته در زنجیر نوشته آیسخولوس به تصویر کشیده شده، شامل بسته‌شدن او به یک صخره بود؛ جایی که یک عقاب هر روز جگر او را می‌خورد و شبانه‌روز جگر او دوباره رشد می‌کرد تا مجازات ادامه یابد. این داستان نمادی از قربانی، مقاومت و ایستادگی در برابر قدرت‌های مطلق است. پرومته نه تنها به‌خاطر اهدای آتش به انسان‌ها، بلکه به‌دلیل ایستادگی در برابر زئوس و حفظ انسان‌دوستی خود در برابر خشم و تنبیه‌های سخت، یک قهرمان فرهنگی به شمار می‌رود. در اسطوره‌ها، پرومته نه تنها به‌عنوان یک معلم و ناجی برای بشریت مطرح می‌شود، بلکه همچنین نمادی از آزادی فکری و نقد قدرت است. شخصیت او در طول تاریخ به‌عنوان الهام‌بخش بسیاری از آثار ادبی، هنری و فلسفی بوده است.

اما آنچه باعث می‌شود که ما داستان مشهور پرومته و دزدیدن آتش را طرح کنیم، موضوع اقتباس‌های ادبی میان سنت‌های دینی‌ست.

با ما همراه باشید!

صفحه اینستاگرام گفت‌وشنود:

http://Instagram.com/dialogue1402

کانال تلگرام گفت‌وشنود:

https://t.me/Dialogue1402

#دیگری #پادکست