Ένα ηχητικό άρθρο του M. Hulot. Μπορείτε να διαβάσετε όλο το κείμενο εδώ.
Ο πίνακας του σπουδαίου Γάλλου ζωγράφου που βγήκε στο φως μετά από έναν αιώνα δείχνει μια τάση που αναπτυσσόταν στην ευρωπαϊκή κοινωνία στα τέλη του 19ου αιώνα, αυτήν της δερματοστιξίας.
Καλοκαίρι δεν σημαίνει μόνο ήλιος και θάλασσα. Ο M. Hulot σημειώνει τρεις απροσδόκητους λόγους που κάνουν το καλοκαίρι στην χώμα μας ακαταμάχητο.
Ο Γιάννης Κωνσταντινίδης γράφει έναν σύντροφο ανάγνωσης για μία από τις δημοφιλέστερες νουβέλες που γράφτηκαν ποτέ στη γερμανική γλώσσα, και της οποίας η ερασιθάνατη λάμψη παραμένει ανεξίτηλη.
Πέντε θερινές κατοικίες που αναδεικνύουν την αρχιτεκτονική του σκέψη και ηθική του μεγάλου αρχιτέκτονα
H ερωτική-αστυνομική περιπέτεια του Σωκράτη Καψάσκη, με τον διαχρονικό τίτλο, τα έχει όλα: έρωτες, πάθη, ίντριγκες και εγκλήματα
Τηλεοπτικές σειρές που βασίστηκαν σε λογοτεχνικά έργα αποτελούν τις πιο σημαντικές στιγμές της ελληνικής τηλεόρασης.
Ένας ενθουσιώδης παρατηρητής πουλιών, ο Λευτέρης Σταύρακας, μας μαθαίνει όλα τα είδη πουλιών που ζουν στον ουρανό της Αθήνας
Μια οικογένεια που ζει στο Μόναχο υιοθέτησε από ένα ελληνικό ψαροχώρι ένα αδέσποτο. Όμως δεν υπολόγιζε τι θα ακολουθούσε. Μια τρυφερή ιστορία αφοσίωσης
Είναι άδικο. Να περνάς ακόμα και 17 χρόνια σαν σκουλήκι κάτω από το χώμα. Να βγαίνεις στριμωγμένο με εκατομμύρια άλλους στην επιφάνεια της γης μια ζεστή ανοιξιάτικη μέρα. Αν υπήρξες τυχερό και έχεις καταφέρει να βγεις από το κουκούλι σου χωρίς να γίνεις τροφή για κάποιο ζώο, τότε οι τελευταίες εβδομάδες σου στην γη είναι ένα κάλεσμα στο ταίρι σου. Και μετά από αυτό πεθαίνεις. Και τα αβγά του θηλυκού πέφτουν από τα δέντρα στο έδαφος και ο κύκλος συνεχίζεται. Και το μόνο που μαθαίνουν για εσένα οι άνθρωποι από την νηπιακή τους ηλικία είναι ότι αυτό που ήθελες στην γη είναι να περάσεις καλά και να τραγουδήσεις. Ότι δε νοιαζόσουν για την αποταμίευση όπως τα μυρμήγκια αλλά για το κέφι σου. Πού να ξέραμε, μικρά παιδιά τότε, ότι το τζιτζίκι δεν είναι ένας σπάταλος χαραμοφάης αλλά ένας ετοιμοθάνατος που παρατηρούσε την σκόνη μέσα στην κλεψύδρα του να πέφτει σιγά-σιγά. Ότι όλο αυτό που μας ξεκουφαίνει κάθε καλοκαίρι είναι το κύκνειο άσμα του και το ερωτικό του κάλεσμα. Η καταραμένη μοίρα του που δεν μπορεί να αλλάξει. Ότι είναι δυο ανάσες πριν τον θάνατο. Σύμφωνα με την βικιπαίδεια: «Με το τζιτζίκι είναι συνδεδεμένος και ο μύθος του Τιθωνού. Ο Τιθωνός ήταν θνητός που είχε γίνει αθάνατος από τους θεούς μετά από παράκληση της Ηούς, η οποία όμως ξέχασε να ζητήσει να παραμείνει και νέος. Όταν λοιπόν ο Τιθωνός έφθασε σε έσχατο γήρας, η Ηώς, που ως θεά ήταν αθάνατη και πάντα νέα, δεν μπορούσε πια να τον βλέπει. Τότε οι θεοί τον λυπήθηκαν και τον μεταμόρφωσαν σε ένα ζαρωμένο έντομο που μιλά ακατάπαυστα, το τζιτζίκι». Και αυτή όμως η μυθολογική προσέγγιση το αδικεί. Σαν να είναι κάτι περιττό και άσχημο που παρακάλεσε τους Θεούς για την ύπαρξη του. Ευτυχώς, εκτός από τους μύθους έχουμε και την επιστήμη που είναι συναρπαστικότερη. Όλο το θαύμα της ζωής χωράει μέσα στα λίγα χρόνια του στην γη. Φεύγει τραγουδώντας και ευτυχισμένο. Μην το λυπάσαι και δες το παρακάτω βίντεο.
Πέντε κινηματογραφικά «καλοκαίρια» για να στήσετε έναν ξεχωριστό οικιακό σινεμαραθώνιο
Σκέψεις και ιστορίες για την προσωπικότητα του Μεγάλου Ναπολέοντα, αποφεύγοντας τα πεδία των στρατιωτικών συρράξεων και ακολουθώντας μονοπάτια που συνέδεαν τα πεδία των προσωπικών μαχών του.
Η ιστορία του trans Ρωμαίου Αυτοκράτορα που καθαιρέθηκε, χλευάστηκε και δολοφονήθηκε με φρικτό τρόπο
Τα βιβλία «24 ώρες στην αρχαία Αθήνα» και «24 ώρες στην αρχαία Ρώμη» του Philip Matyszak, με καθημερινές ιστορίες ιστορικών προσώπων αλλά και συνηθισμένων ανθρώπων κατά τους αρχαίους χρόνους, είναι το καλύτερο μάθημα Ιστορίας.
Οι υπερβάσεις του κόμματος και η αποδοκιμασία για την «μαζική κουλτούρα» και τον «αμερικάνικο τρόπο ζωής»
Το τετράδιο της μητέρας του Κωνσταντίνου Καβάφη, που γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1834, περιέχει μια σειρά από παραδοσιακές αλλά και καινοτόμες συνταγές της εποχής, οι οποίες σήμερα βρίσκονται ψηφιοποιημένες στο αρχείο Καβάφη, που το διαχειρίζεται το Ίδρυμα Ωνάση.
Ο Φώντας Τρούσας αναλύει κατά πόσο ήταν καθοριστικό το «Φλου» για το ελληνικό τραγούδι με αφορμή το βιβλίο του Γιώργου I. Αλλαμανή «Παύλος Σιδηρόπουλος & Σπυριδούλα - Φλου»
Tα παιδικά χρόνια, οι γάμοι και ο δρόμος προς την Τέχνη της μεγάλης ηθοποιού με το ακατανίκητο πράσινο βλέμμα
Το σπίτι πρέπει να είναι λειτουργικό και όχι απαραίτητα σούπερ καθαρό - To λέει και η ψυχολόγος και συγγραφέας του best seller «How to Keep House While Drowning».
Μια βραδιά, τον Φεβρουάριο του 1953, μαζί με τους Υπαρξιστές στην θρυλική «ιπτάμενη παράγκα» της οδού Σαρρή, σ’ έναν ξεχαρβαλωμένο χώρο όπου διασκέδαζαν νέοι της εποχής.