DiscoverΚαραντίνα με τον Λευτέρη Χαρίτο
Καραντίνα με τον Λευτέρη Χαρίτο

Καραντίνα με τον Λευτέρη Χαρίτο

Author: pod.gr

Subscribed: 192Played: 1,956
Share

Description

Δέκα λεπτά στην Καραντίνα με τον Λευτέρη Χαρίτο
38 Episodes
Reverse
Η τεχνολογία έχει σκοπό να βοηθήσει και όχι να υποκαταστήσει την ανθρώπινη επαφή, τονίζει η Πέγκυ Αντωνάκου στον Λευτέρη Χαρίτο, προσθέτοντας ότι κανένας δεν είναι σε θέση να προβλέψει τι θα γίνει από δω και στο εξής. Η επικεφαλής της Google Νοτιοανατολικής Ευρώπης σημειώνει το παράδοξο της καραντίνας, να απουσιάζει δηλαδή η φυσική επαφή αλλά η ψυχική εγγύτητα να είναι μεγαλύτερη, και αισιοδοξεί ότι θα βγούμε από τη δοκιμασία πιο συνειδητοί, πιο ενωμένοι και πιο σοφοί στις επιλογές μας. Το πρώτο πράγμα που ονειρεύεται να κάνει είναι μια βόλτα στη θάλασσα.
Έφαγε τρελό τρολάρισμα για τον στίχο τραγουδιού της «τα χέρια με την επαφή μοιράζουνε τον πόνο» λέει η Παυλίνα Βουλγαράκη στον Λευτέρη Χαρίτο. Αγχωνόταν πολύ αυτόν τον καιρό γιατί δεν έκανε ό,τι οι άλλοι, δεν έτρεξε, δεν τακτοποιούσε, δεν μαγείρευε. Όταν όμως της ήρθε ένα τραγούδι στο μυαλό, άρχισε να τα βλέπει όλα θετικά. Της έλειψαν πολύ οι γονείς της και θέλει να μπει στο στούντιο με τους μουσικούς της, Και να πάει μια μπαρότσαρκα...
Αλίμονο αν δεν ξέρεις τον εαυτό σου και περιμένεις μια πανδημία για να τον μάθεις, παρατηρεί η Έλενα Ακρίτα και λέει στον Λευτέρη Χαρίτο ότι δεν πιστεύει ότι θα γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι μετά την καραντίνα. Αναγνωρίζει ότι βρίσκεται σε μια θέση πολυτελείας, να λυπάται που έχασε κάποιες παραστάσεις και ταξίδια στο εξωτερικό. Αναφέρεται και στο αίτημα των καλλιτεχνών που έμειναν έξω από τη μέριμνα της κυβέρνησης και του Υπουργείου Πολιτισμού. 
Σαν αστροναύτης σε διαστημικό σταθμό ένιωσε στην αρχή ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης, αν και συνηθισμένος σε συνθήκη ηρεμίας και απομόνωσης για να γράφει. Στην αρχή, λέει στον Λευτέρη Χαρίτο, τού φάνηκε εύκολο αλλά μετά τον απορρύθμισε ο φόβος λόγω των απαγορεύσεων κι ένιωσε τεράστια ανασφάλεια. Έγραψε ένα νέο τηλεοπτικό σενάριο και δεν μπορεί να φανταστεί πώς μπορεί να είναι η ζωή αλλά και τα γυρίσματα, χωρίς την ανθρώπινη επαφή και την αγκαλιά. Περπατούσε καθημερινά, μαγείρευε και το πρώτο που θα κάνει με τη λήξη των μέτρων είναι μια βόλτα με το αυτοκίνητό του στη θάλασσα.
Συνηθισμένη στην αυστηρή μακρόχρονη πειθαρχία των αθλητών, η ιστιοπλόος Σοφία Μπεκατώρου εξηγεί στον Λευτέρη Χαρίτο πόσο χάρηκε τα δύο παιδιά της και τον πατέρα της λόγω της καραντίνας. Ανησυχεί για το πώς θα λειτουργήσει και πάλι ο αθλητισμός, αφού θα πρέπει να αλλάξει ο τρόπος προπόνησης. Για την αναβολή των Ολυμπιακών Αγώνων, εκτός από το οικονομικό πλήγμα για τους Ιάπωνες, αναφέρει και την αλλαγή του πλάνου που είχαν οι πρωταθλητές και θεωρεί πιθανόν να μην γίνουν διεθνείς διοργανώσεις μέσα στη χρονιά. 
Ψάλτης από μικρό παιδί, ο Μανώλης Μητσιάς θαύμαζε τους μεγάλους ψάλτες και την ατμόσφαιρα που δημιουργούσαν στις εκκλησίες. Πιστεύει ότι με τον εγκλεισμό στο σπίτι ανακαλύψαμε και πάλι την οικογένεια, τη συντροφικότητα, τη φιλία, την αλληλοβοήθεια, αξίες που είχαμε ξεχάσει. Του έλειπαν τα εγγόνια του και μιλούσαν μέσω FaceTime. Εκφράζει στον Λευτέρη Χαρίτο την ανησυχία του  για τον χώρο της μουσικής και πιστεύει ότι θα γίνουμε λίγο πιο τσιγκούνηδες στις αγκαλιές, πιο δύσκολοι στα φιλιά αλλά με την πάροδο του χρόνου θα επανέλθουμε.
Ο ηθοποιός Δημήτρης Μοθωναίος περιγράφει τη ζωή του με τον κορωνοϊό, σαν ένα σουρεαλιστικό κόσμο ανάμεσα σε ταινία του Μπουνιουέλ με μια νότα από Γούντι Άλεν. Όπως λέει στον Λευτέρη Χαρίτο, οι άνθρωποι στην Κίνα είναι τρομοκρατημένοι και από τον Σαρς και μετά κυκλοφορούν με μάσκες. Στην καραντίνα, για 15 μέρες ήταν πολύ χαρούμενος, μαγείρευε, έκανε γιόγκα, δεν βγήκε καθόλου από το σπίτι. Μετά, κατάλαβε ότι το να είναι ένας καλός άνθρωπος και να ασκεί το σώμα και την ψυχή του δεν του αρκεί, αν αυτό δεν είναι όχημα για κάτι άλλο. Το πρώτο που δεν θα κάνει, πάντως, όταν λήξει η καραντίνα, είναι να πάει στο κομμωτήριο...
Ο Νίκος Δήμου αναφέρεται στο βιβλίο του «Η δυστυχία του να είσαι ‘Έλληνας, που ανατυπώνεται και είναι ακόμη επίκαιρο, μετά από 40 χρόνια, αλλά έγινε και αιτία να τον απορρίψουν από τον κύκλο τους  οι Έλληνες διανοούμενοι. Πιστεύει ότι αυτή τη φορά οι Έλληνες πειθάρχησαν γιατί τους επιβλήθηκε ένας άνθρωπος που συνδυάζει την πειθώ με την τρυφερότητα, όπως ο καθηγητής Τσιόδρας. Αποκαλύπτει στον Λευτέρη Χαρίτο τους φόβους του και ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνει όταν τελειώσει η καραντίνα.
Δεν πιστεύει ότι η πανδημία του κορωνοϊού θα αλλάξει τους ανθρώπους, αν και εύχεται από το πλήρες το σκοτάδι που έχουμε μέσα μας οι άνθρωποι να καταλάβουμε κάτι. Ζώντας τον απόλυτο εγκλεισμό της φυλακής, λέει στον Λευτέρη Χαρίτο, ότι άλλαξε όλο του το σύμπαν και ανυπομονεί να ξανα-αρχίσει τη ζωή του, να δει αγαπημένους ανθρώπους, να βρει δουλειά. Από όλη αυτή την περιπέτεια, ο Γιώργος Καρκάς λέει ότι βγαίνει πολύ πιο στέρεος και κοιμάται πιο ήσυχα τα βράδια. 
Γράφει, διαβάζει, κάνει δουλειές και πιστεύει ότι στην καραντίνα πρέπει να βάλεις πρόγραμμα. Ο ηθοποιός δεν είναι διασκεδαστής, ούτε των δημοσίων σχέσεων, λέει ο Στέλιος Μάινας, πρέπει να απομονωθεί και να αναμοχλεύσει, πριν επικοινωνήσει την τέχνη του. Θεωρεί τον κορωνοϊό ασύμμετρη απειλή, που σου υπενθυμίζει να μην κάνεις σχέδια, ότι χάθηκε η σιγουριά και η παντοδυναμία. Το συγκλονιστικότερο σ΄αυτή την πανδημία, λέει στον Λευτέρη Χαρίτο, είναι ότι πεθαίνεις εντελώς μόνος. Του λείπουν οι φίλοι του, μια βόλτα στη θάλασσα και το θέατρο.
Μοναχικός, ως φύση, ο Νίκος Βατόπουλος βρίσκει άχαρη την περίοδο αυτού του ακούσιου εγκλεισμού και προσπαθεί να είναι δημιουργικός. Του λείπει αυτό που είναι χόμπι αλλά και μέρος της δουλειάς του: να περπατάει, να φωτογραφίζει, να ταξιδεύει. Εκφράζει στον Λευτέρη Χαρίτο τη θλίψη του για το τεράστιο πλήγμα που έχουν δεχθεί η οικονομία και οι εργαζόμενοι στον τουρισμό αλλά και στα θεάματα και τις τέχνες. Θεωρεί ότι την επόμενη μέρα θα υπάρξει μια μακρά περίοδος αμηχανίας, από πλευράς ψυχικής διάθεσης του κόσμου, και ότι θα επηρεαστούν όλοι οι τομείς της δημιουργίας.
Με όλα τα αθλητικά γεγονότα να έχουν αναβληθεί, διακοπεί ή ανασταλεί, ο Βασίλης Σκουντής προσπαθεί να τακτοποιήσει το βομβαρδισμένο σαν τη Βαγδάτη γραφείο του. Εξηγεί στον Λευτέρη Χαρίτο ότι η  ψυχολογία των αθλητών που ασκούσαν επιθετική δραστηριότητα έχει αλλάξει κι έχουν περάσει στην άμυνα και έχουν αγωνία τι θα γίνει  με τις διοργανώσεις. Θέλει να πιστεύει ότι θα επανέλθουμε στη χειραψία και στα high five και το πρώτο πράγμα που θα κάνει όταν λήξει η καραντίνα δεν θα είναι κάτι εξτρίμ αλλά κάτι απλό και ταπεινό. 
Με δύο γιαγιάδες Πολίτισσες και δεινές μαγείρισσες, ο Πάνος Ιωαννίδης φαίνεται φυσικό να αναζητά στο επάγγελμα του σεφ μυρωδιές και γεύσεις από την παιδική του ηλικία. Ο κριτής του Master Chef εξηγεί στον Λευτέρη Χαρίτο ότι απολαμβάνει την οικογένειά του που του έλειπε και δοκιμάζει νέες συνταγές. Εμπνέεται να δουλεύει ακούγοντας τζαζ μουσική και φοβάται κυρίως πώς θα διαχειριστούμε την κρίση της επόμενης μέρας, ειδικά στον κλάδο της εστίασης που έχει πληγεί ιδιαίτερα.
 Η γνωστή τραγουδίστρια, Άλκηστις Πρωτοψάλτη  θέλει να ελπίζει ότι όταν βγούμε από την καραντίνα θα έχουμε γίνει πιο δυνατοί, πιο σοφοί και πιο ταπεινοί. Πιστεύει ότι όλη αυτή η περιπέτεια θα αφήσει μια πληγή που θα πάρει χρόνο να κλείσει και αναρωτιέται πώς θα γίνουν συναυλίες χωρίς κόσμο που θα ακουμπάει ο ένας τον άλλον. Λέει στον Λευτέρη Χαρίτο πως της έχουν λείψει περισσότερο από όλα οι φίλοι της και οι επισκέψεις που έκαναν στα σπίτια και αποκαλύπτει ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνει μόλις ανάψει το πράσινο φως για τέλος της καραντίνας.
Ανήκει στη γενιά, που όπως λέει, νόμιζε ότι είναι αλώβητη, ότι ο πόλεμος αφορά άλλους και ότι δεν πρόκειται ποτέ να κινδυνεύσει. Ίσως η δημοσιογράφος Αθηναΐς Νέγκα να έγινε πιο θαρραλέα επειδή πέρασε με ήπια συμπτώματα τον κορωνοϊό. Στη δική της κοσμοθεωρία, αν ο Covid-19 είναι στ΄ αλήθεια πόλεμος, πρέπει κάποια στιγμή να πάμε στη μάχη, να πάμε να δουλέψουμε, να είμαστε έτοιμοι για απώλειες που δεν μπορούμε να υπολογίσουμε. Η ζωή πρέπει να συνεχιστεί.
Πάσχει από απροθυμία ολοκλήρωσης και αδυναμία αφοσίωσης, όμως στην καραντίνα έχει καταφέρει να διαβάσει πολλά βιβλία. Ο Κωνσταντίνος Τζούμας απέχει από θεωρίες συνωμοσίας και ζει τον ψυχαναγκασμό του εγκλεισμού ως απαραίτητο μέτρο αλλά όχι ευχάριστο, που δεν του επιτρέπει να είναι εκεί που είναι η ζωή: στα καφέ, τα εστιατόρια, τις βιτρίνες, τα σινεμά, το φλερτ. Ακούει βερεσέ ότι αυτό θα μας οδηγήσει σε περισυλλογή και αυτογνωσία και δεν φοβάται για τον ίδιο γιατί πιστεύει ότι έχει ζήσει μια ζωή αρκετά συναρπαστική. 
Όπως όλες οι μεγάλες πανδημίες, κι αυτή θα επηρεάσει βαθύτατα την ιστορία της ανθρωπότητας, λέει η ιστορικός Μαρία  Ευθυμίου. Χαίρεται που οι Έλληνες δείξαμε σοβαρότητα και υπευθυνότητα και το αποδίδει στο ότι οι κυβερνώντες έδειξαν πυγμή και αποφασιστικότητα και όχι λαϊκισμό. Συνηθίζει τη διαδικτυακή διδασκαλία αλλά δηλώνει «ερωτική δασκάλα» γιατί στη ζωντανή επαφή, η γνώση περνάει μέσα από όλες τις αισθήσεις. Αδημονεί να αγκαλιαστεί, να βήξει και να φταρνιστεί με φίλους, όταν περάσει το κακό.
Γυμνάζεται κάθε μέρα και γενικά ζει μια πιο φυσιολογική ζωή. Είναι σίγουρος ότι θα αγκαλιαστούμε και πάλι και ότι είμαστε τυχεροί και ζούμε αυτή την πανδημία σε μια εποχή με τόσο εξελιγμένη την επιστήμη και την τεχνολογία. Του λείπουν μόνο η μητέρα του και ο γιος του, μελετάει «Το τρίτο στεφάνι» και ελπίζει να έχουμε βγει από τις απομόνωση τον Ιούλιο για να κάνει ένα μεγάλο πάρτι για τα γενέθλιά του, των 50 ετών.
Μια μορφή ανελευθερίας χαρακτηρίζει την κατάσταση που ζούμε η γνωστή συγγραφέας. Θυμάται ότι η ανθρωπότητα έχει περάσει λοιμούς, χολέρα και πανούκλα και -όπως δείχνει η Ιστορία- αυτό δεν βοήθησε τους ανθρώπους να γίνουν καλύτεροι, να βελτιωθούν. Αν είχε μια συμβουλή θα ήταν να μην πλήττουμε με την καθημερινότητά μας και να μην είμαστε μέσα στη γκρίνια επειδή δεν κάνουμε κάτι το σπουδαίο και το μοναδικό. 
Σταμάτησε να βλέπει ειδήσεις και παρακολουθεί μόνο την επίσημη ενημέρωση. Μιλάει για τη διαφορά πολίτη και υπηκόου, ειδικά τώρα που η ελευθερία μας, που συνοδεύεται από ευθύνη, έγινε καθημερινό άθλημα. Πιστεύει ότι την επόμενη μέρα πρέπει να έχουν γίνει αλλαγές στη δημόσια Υγεία και να έχουμε αντιληφθεί ότι η φύση όταν επιβάλλει κανόνες το κάνει με σκληρό τρόπο. Του λείπει το μπάσκετ που παίζει εδώ και 45 χρόνια και μια συνάντηση με φίλους, έξω κάτω από τα αστέρια.
loading
Comments 
Download from Google Play
Download from App Store