Παραμυθόφωνο

Ο θαλασσομάχος Λάμπρος Κατσώνης με τον αγώνα του άναψε φλόγα στις καρδιές των Ελλήνων. Και αυτή η φλόγα φούντωσε και έγινε πυρκαγιά και η λευτεριά της πατρίδας δεν άργησε να έρθει… Ο Λάμπρος Κατσώνης ήταν μία από τις ηρωικότερες μορφές της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Γεννήθηκε στην Λειβαδιά το 1752 και πέθανε το 1805 στην Κριμαία. Το νησί της Κέας ήταν το βασικό του ορμητήριο. Εκεί γνώρισε τη γυναίκα του, την Μαρουδιά που είχε μαύρα μάτια και ξανθά μαλλιά. / Είχε ανάμεσα στα φρύδια μια χρυσή ελιά / και πιο όμορφη κοπέλα δεν υπήρχε στον ντουνιά Η δράση του στα χρόνια του ρωσοτουρκικού πολέμου στις ελληνικές θάλασσες εναντίον των Τούρκων και η προσπάθειά του να οργανώσει επαναστατικό κίνημα στην Ελλάδα το 1791, τον κατατάσσουν ανάμεσα στους σημαντικότερους αγωνιστές της προεπαναστατικής περιόδου που με τη δράση τους και τη γενναιότητά τους ενέπνευσαν τους ήρωες του 1821. Aφήγηση, έρευνα, ανάπτυξη και διαμόρφωση κειμένου: Γιώργος Ευγενικός Επιμέλεια κειμένου, ανάπτυξη και διαμόρφωση: Μαρία Βλαχάκη Μουσική: Μάρα Καίσαρη Η ιστορία «Λάμπρος Κατσώνης» εντάσσεται στο πρόγραμμα «Ακούστε την ιστορία» το οποίο περιλαμβάνει είκοσι (20) podcasts ιστορίες, με πρωτότυπες μουσικές συνθέσεις, που συσχετίζονται με την προφορική παράδοση και τη μυθολογία της Κέας. Τα εν λόγω podcasts θα είναι και προσβάσιμα μέσω κινητού ή άλλου ηλεκτρονικού μέσου, tablet, laptop κ.λπ., σκανάροντας έναν κωδικό QR που θα έχει αναρτηθεί σε επιγραφές που θα τοποθετηθούν σε εμφανή σημεία σε δημόσιους χώρους της Κέας.   «Το πρόγραμμα «Ακούστε την ιστορία»  υλοποιείται με τη χρηματοδότηση της νέας πρωτοβουλίας του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, CYCLADIC IDENTITY.» https://paramythofono.blogspot.com

«Η ποίηση είναι ζωγραφική που μιλά, η ζωγραφική είναι ποίηση που σιωπά» έλεγε ο μελίγλωσσος, όπως των αποκαλούσαν, χαρισματικός ποιητής Σιμωνίδης ο Κείος. Μια μέρα ένας θεσσαλός αθλητής για να γιορτάσει τη νίκη του διοργάνωσε ένα συμπόσιο. Ζήτησε από τον Σιμωνίδη να γράψει ένα ποίημα που να εξυμνεί τον θρίαμβό του στην πυγμαχία και να το απαγγείλει στο συμπόσιο. Ένα απροσδόκητο γεγονός έφερε τα πάνω κάτω στο συμπόσιο και ο Σιμωνίδης έκανε μία σπουδαία ανακάλυψη. Αφήγηση, έρευνα, ανάπτυξη και διαμόρφωση κειμένου: Γιώργος Ευγενικός Επιμέλεια κειμένου, ανάπτυξη και διαμόρφωση: Μαρία Βλαχάκη Μουσική: Μάρα Καίσαρη   Η ιστορία «O Σιμωνίδης και η τεχνική της μνημονικής» εντάσσεται στο πρόγραμμα «Ακούστε την ιστορία» το οποίο περιλαμβάνει είκοσι (20) podcasts ιστορίες, με πρωτότυπες μουσικές συνθέσεις, που συσχετίζονται με την προφορική παράδοση και τη μυθολογία της Κέας. Τα εν λόγω podcasts θα είναι και προσβάσιμα μέσω κινητού ή άλλου ηλεκτρονικού μέσου, tablet, laptop κ.λπ., σκανάροντας έναν κωδικό QR που θα έχει αναρτηθεί σε επιγραφές που θα τοποθετηθούν σε εμφανή σημεία σε δημόσιους χώρους της Κέας.   «Το πρόγραμμα «Ακούστε την ιστορία»  υλοποιείται με τη χρηματοδότηση της νέας πρωτοβουλίας του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, CYCLADIC IDENTITY.» https://paramythofono.blogspot.com  Πηγή εικόνας: Χαρακτικό από τον Charles-Nicolas Cochin (II) μετά από σχέδιο του Jean-Baptiste Oudry που αναπαριστά τον μύθο του Simonides που σώθηκε  από τους θεούς (1755-1759).

Ο Διόνυσος βρίσκεται σε μιαν ακρογιαλιά, όμορφος έφηβος με μαύρα μάτια και ωραία μαλλιά, γυμνασμένο σώμα και ωραία ρούχα. Τυρρηνοί πειρατές τον πήραν για γιο βασιλιά και προσπάθησαν να τον αιχμαλωτίσουν, μα τα δεσμά έπεφταν. Χωρίς καμιά προσπάθεια, ήρεμος και χαμογελαστός, ο Διόνυσος παρέμενε ελεύθερος. Ο μόνος που υποψιάστηκε τη θεϊκή ταυτότητα του νέου ήταν ο γεροτιμονιέρης που παρακινούσε τους άλλους να φύγουν, όμως ο καπετάνιος περιφρόνησε τα λόγια του και του ζήτησε να ανοιχτούν στη θάλασσα. Τότε άρχισαν τα θαύματα Ερευνα, επιμέλεια κειμένου: Πηνελόπη Βασιλειάδου Αφήγηση: Γιώργος Ευγενικός ΠΗΓΕΣ -Ζακ Ρισπεν, Ελληνική Μυθολογία ( τόμος 3), Εκδόσεις Τριήρης, Αθήνα -Ομηρικοί ύμνοι- Βατραχομυομαχία, μτφ Μαυρόπουλος γ. Θεόδωρος,Εκδόσεις Ζήτρος, Αθήνα 2005 -Μορφές και θέματα της Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας, Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα. greeklanguage.gr. Τελευταία προβολή 10/8/2024 ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ «Ο Διόνυσος και οι Τυρρηνοί πειρατές» Μωσαϊκό, περίπου 200 μ.Χ. Τυνησία, Museo del Bardo

Ο Αλαντίν είναι ένας νεαρός που ζει φτωχικά με την μητέρα του. Μια μέρα ένας μάγος υπόσχεται στον Αλαντίν ένα χρυσό νόμισμα αν του φέρει μέσα από μία σπηλιά ένα λυχνάρι. Ο Αλαντίν βρίσκει το λυχνάρι αλλά καταλαβαίνει οτι ο μάγος θέλει να τον παγιδεύσει και δεν του το δίνει. Τότε ο μάγος θυμωμένος τον κλείνει μέσα στην σπηλιά. Ο Αλαντίν είναι σε απόγνωση, οταν τρίβει άθελά του ένα δαχτυλίδι και ένα τζίνι εμφανίζεται. Τον απελευθερώνει από τη σπηλιά και τον επιστρέφει στη μητέρα του. Της δείχνει το λυχνάρι και εκείνη προσπαθεί να το καθαρίσει για να μπορέσουν να το πουλήσουν για να αγοράσουν φαγητό. Τότε μέσα από το λυχνάρι εμφανίζεται ένα δεύτερο πολύ πιο ισχυρό τζίνι που είναι έτοιμο να πραγματοποιήσει κάθε ευχή σε αυτόν που κρατάει το λυχνάρι. Η μεγάλες περιπέτειες για τον Αλαντίν τότε ξεκινούν. ------------- H ιστορία του Αλαντίν δεν ήταν μέρος της αρχικής συλλογής από το βιβλίο «Χίλιες και Μία Νύχτες». Προστέθηκε τον 18ο αιώνα από τον Antoine Galland, ο οποίος έγραψε και δημοσίευσε τη γαλλική μετάφραση του «Les Mille et Une Nuits», μεταξύ του 1704 και του 1717. Σύμφωνα με τα ημερολόγια του Galland, ο ίδιος είχε ακούσει την «Ιστορία του λυχναριού» και 15 άλλες ιστορίες από έναν αφηγητή από το Χαλέπι που ονομάζονταν Ḥannā Diyāb το 1709 – κάτι που πρόσφατα μπόρεσε να επιβεβαιωθεί λόγω της ανακάλυψης της αυτοβιογραφίας του Diyab στη Βιβλιοθήκη του Βατικανού. Από την εμφάνισή του στις Χίλιες και Μία Νύχτες , το παραμύθι έχει ενσωματωθεί στην προφορική παράδοση. Οι μελετητές Ton Deker και Theo Meder εντόπισαν παραλλαγές σε όλη την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή. Αφήγηση- Επιμέλεια: Γιώργος Ευγενικός ΠΗΓΗ- ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ - Τα Παραμύθια που αγαπώ. Ανώνυμος. Στρατίκη - Aladdin and the Wonderful Lamp, illustrated by Wizard of Oz illustrator John R. Neill. Reilly & Britton. 1915 - Aladdin; or, the Wonderful Lamp, an Eastern Tale. Anonymous. Printed for the Booksellers. Glasgow 1850 -Η ιστορία του Aladdin ταξινομείται στο Aarne–Thompson–Uther Index ως παραμύθι τύπου ATU 561, «Aladdin», σύμφωνα με τον χαρακτήρα. Στο Ευρετήριο, η ιστορία του Αλαντίν βρίσκεται δίπλα σε δύο παρόμοιους τύπους παραμυθιών: ATU 560, The Magic Ring και ATU 562, The Spirit in the Blue Light . Όλες αυτές οι ιστορίες έχουν να κάνουν με ένα φτωχό και φτωχό αγόρι ή στρατιώτη, που βρίσκει ένα μαγικό αντικείμενο (δαχτυλίδι, λάμπα, κουτί) που εκπληρώνει τις επιθυμίες του. Σε αυτόν τον τύπο παραμυθιού, το μαγικό αντικείμενο κλέβεται, αλλά τελικά ανακτάται χάρη στη χρήση ενός άλλου μαγικού αντικειμένου.

Μία βασίλισσα έφαγε δύο κεραμίδια και απέκτησε δύο παιδιά. Το πρώτο της παιδί όμως ήταν ένα πελώριο φίδι. Τα χρόνια πέρασαν και ήρθε η στιγμή που το φίδι έψαχνε νύφη για να παντρευτεί. Εκείνη τη στιγμή ξεκίνησαν οι ανατροπές και οι περιπέτειες. Παραμύθι από την προφορική παράδοση της Σουηδίας. Αφήγηση- επιμέλεια: Γιώργος Ευγενικός Συλλογή Roger Lancelyn Green Απόδοση στα Ελληνικά: Σ. Μαράντου Εικόνα: Janet και Anne Grahame Johnstone

Ο πατέρα κάθε μέρα ζητούσε από τους θεούς οι κόρες του να έχουν υγεία και να είναι ευτυχισμένες. Μια μέρα πήγε να δει από κοντά πως τα περνούν και τότε βρέθηκε σ' ένα μεγάλο δίλημμα... Οι μύθοι αναπτύχθηκαν αφηγηματικά σε σχέση με το αρχαίο κείμενο και στην απόδοσή τους έγινε προσπάθεια να διατηρήσουν την απλότητά τους, αλλά και τον αλληγορικό τους χαρακτήρα, διατηρώντας εμμέσως τα διδάγματά τους, όχι ως άποψη του αφηγητή αλλά ως έκφραση των ηρώων. Αφήγηση – Επιμέλεια κειμένου: Γιώργος Ευγενικός

Όποιος λέει κακίες και συκοφαντίες για τους άλλους θα πάθει ότι έπαθε ο λύκος. Γιατί πάντα θα υπάρχει ένα λιοντάρι και πάντα μία αλεπού, είπαν τα ζώα του δάσους. Πρόκειται για δύο μύθους του Αισώπου: «Το Λιοντάρι, ο Λύκος και η Αλεπού» και «Το γέρικο Λιοντάρι» Και οι δύο ιστορίες επιλέχθηκαν γιατί έχουν ως κοινή θεματική τα γηρατειά και την ασθένεια του λιονταριού. Παράλληλα και στις δύο αυτές ιστορίες αναδεικνύεται η εξυπνάδα της Αλεπούς.  Οι μύθοι αναπτύχθηκαν αφηγηματικά σε σχέση με το αρχαίο κείμενο και στην απόδοσή τους έγινε προσπάθεια να διατηρήσουν την απλότητά τους, αλλά και τον αλληγορικό τους χαρακτήρα, διατηρώντας εμμέσως τα διδάγματά τους, όχι ως άποψη του αφηγητή αλλά ως έκφραση των ηρώων. Αφήγηση – Επιμέλεια κειμένου: Γιώργος Ευγενικός

Κάποτε τα ποντίκια, αποφάσισαν να κάνουν γενική συνέλευση για να αποφασίσουν τι θα γίνει με του γάτου το πρόβλημα.  Έστειλαν το λοιπόν, ντελάληδες σ’ όλο τον κόσμο των ποντικιών και φώναζαν «Ακούσατε, ακούσατε... όλα τα ποντίκια να μαζευτούν στο μεγάλο ξέφωτο, θα κάνουμε γενική συνέλευση για να αποφασίσουμε τι θα γίνει με του γάτου το πρόβλημα... Ακούσατε, ακούσατε…» Ο μύθος αναπτύχθηκε ελεύθερα αφηγηματικά και με βάση το αρχαίο κείμενο. Στην απόδοσή του έγινε προσπάθεια να διατηρηθεί η  απλότητά του, αλλά και ο αλληγορικός του χαρακτήρας, διατηρώντας εμμέσως τα διδάγματά του, όχι ως άποψη του αφηγητή αλλά ως έκφραση των ηρώων Αφήγηση – Επιμέλεια κειμένου: Γιώργος Ευγενικός Ο Αίσωπος ήταν αρχαίος Έλληνας μυθοποιός, ευφυέστατος και σοφός, δίκαιος και φιλαλήθης, τολμηρός και ετοιμόλογος, με φαντασία και δεξιοτεχνία στο χειρισμό του λόγου. Ο ιστορικός Ηρόδοτος μάλιστα τον αναφέρει ως «λογοποιό». Ο Αίσωπος, αμφισβητίας με θάρρος και χιούμορ, υπερείχε διανοητικά χωρίς αυτό να είναι προϊόν σπουδής ή φιλοσοφικής καλλιέργειας, «όσα έλεγε δεν τα έμαθε από διδάσκαλο» και ήταν «έτοιμος να απαντήσει κάθε ερώτηση». Είναι γνωστός από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα σε όλο τον κόσμο για τη σοφία και τη διδακτικότητα των λόγων και των μύθων του. Αναφέρεται μάλιστα πως για κάποιον αμόρφωτο ή απαίδευτο έλεγαν πως «δεν ξέρει ούτε τον Αίσωπο».

Κάποτε, σε ένα τόπο μακρινό ζούσε ένα λιοντάρι τρομερό που ήταν ο φόβος και ο τρόμος όλων των ζώων του δάσους. Μια μέρα κοιμόταν κάτω από ένα δέντρο του καλού καιρού και ροχάλιζε, όταν ξαφνικά μέσα στον ύπνο του άκουσε χαρχαλιτά. Ανοίγει το ένα του μάτι και τι να δει.... Ο μύθος αναπτύχθηκε ελεύθερα αφηγηματικά και με βάση το αρχαίο κείμενο. Στην απόδοσή του έγινε προσπάθεια να διατηρηθεί η  απλότητά του, αλλά και ο αλληγορικός του χαρακτήρας, διατηρώντας εμμέσως τα διδάγματά του, όχι ως άποψη του αφηγητή αλλά ως έκφραση των ηρώων Αφήγηση – Επιμέλεια κειμένου: Γιώργος Ευγενικός Ο Αίσωπος ήταν αρχαίος Έλληνας μυθοποιός, ευφυέστατος και σοφός, δίκαιος και φιλαλήθης, τολμηρός και ετοιμόλογος, με φαντασία και δεξιοτεχνία στο χειρισμό του λόγου. Ο ιστορικός Ηρόδοτος μάλιστα τον αναφέρει ως «λογοποιό». Ο Αίσωπος, αμφισβητίας με θάρρος και χιούμορ, υπερείχε διανοητικά χωρίς αυτό να είναι προϊόν σπουδής ή φιλοσοφικής καλλιέργειας, «όσα έλεγε δεν τα έμαθε από διδάσκαλο» και ήταν «έτοιμος να απαντήσει κάθε ερώτηση». Είναι γνωστός από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα σε όλο τον κόσμο για τη σοφία και τη διδακτικότατα των λόγων και των μύθων του. Αναφέρεται μάλιστα πως για κάποιον αμόρφωτο ή απαίδευτο έλεγαν πως «δεν ξέρει ούτε τον Αίσωπο».

Μια φορά κι έναν καιρό, μακριά στην Ασία, σε μια χώρα που λέγεται Λάος, ήταν ένα μικρο χωριό της φυλής Χμονγκ. Το χωριό ήταν πανέμορφο και καταπράσινο, δίπλα στον μεγάλο ποταμό Μεκόνγκ. Η  γη ήταν εύφορη και έδινε πλούσιους καρπούς στους κατοίκους. Ο βασιλιάς ήταν ένας καλός και δίκαιος άνθρωπος κι έτσι η ζωή κυλούσε ήσυχα. Όχι όμως για πολύ… Ακούμε το παραμύθι των Χμονγκ για την τελευταία βασιλοπούλα και το πώς οι άνθρωποι έγιναν αριστερόχειρες. Πώς σώθηκαν οι Χμονγκ μέσα από την κοιλιά του αετού που καταβρόχθισε όλο το χωριό; Οι Χμονγκ είναι ένας λαός κυνηγημένος που διατηρεί τον παραδοσιακό τρόπο ζωής. Αποτυπώνει τις ιστορίες του σε "story cloth", ύφασμα με περίτεχνα και  πολύχρωμα κεντήματα.

Ένα μικρό αγόρι ζητά από τη μητέρα του να του δώσει μια ιδέα για να περάσει την ώρα του κι εκείνη του δίνει έναν γρίφο για να λύσει. Ο γρίφος είναι δύσκολος αλλά αν τα καταφέρει μια έκπληξη περιμένει και το αγόρι και εσάς. Μια ιστορία από την αμερικανική λαϊκή παράδοση για τη μαγεία που κρύβεται γύρω μας, ακόμα και μέσα στα πιο απλά πράγματα. Αφήγηση - Καλλιτεχνική επιμέλεια: Γιώργος ΕυγενικόςΈρευνα - Επιμέλεια κειμένου: Μαρία ΖουράρηΜουσική σύνθεση: Μάρα Καίσαρη Με την υποστήριξη της Novalac

Όλα κυλούσαν ήρεμα κι ωραία στο μικρό χωριό. όλα ήταν περίφημα! Όλα ήταν στη θέση τους... μέχρι που ήρθε ο πραματευτής. Κι ήταν και συναχωμένος. Κάθε του φτάρνισμα κι ένα καινούργιο μπέρδεμα. Τα ζώα του χωριού έχουν γίνει άνω κάτω κι απεγνωσμένα ψάχνουν τον πραματευτή για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Ένα παραμύθι από την ελληνική λαϊκή παράδοση για τη συμφορά που βρήκε τα ζώα, όταν ο πραματευτής... φταρνίστηκε! Γείτσες! Αφήγηση, Καλλιτεχνική επιμέλεια: Γιώργος Ευγενικός Έρευνα-Επιμέλεια κειμένου - διασκευή : Μαρία Ζουράρη Μουσική σύνθεση:  Μάρα Καίσαρη

Όταν ο πρίγκιπας Νάλα βλέπει την πριγκίπισσα Νταμαγιάντι για πρώτη φορά, καταλαβαίνει ότι δεν μπορεί να υπάρξει άλλη γυναίκα γι' αυτόν. Αλλά και η πριγκίπισσα Νταμαγιάντι νιώθει ακριβώς το ίδιο για εκείνον. Θα καταφέρουν όμως να νικήσουν τα εμπόδια που οι θεοί βάζουν στο δρόμο τους;  Ένα παραμύθι από τη λαϊκή παράδοση της Ινδίας, για την αφοσίωση, την πίστη και τη δύναμη της αγάπης. ΑΦΗΓΗΣΗ-ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Γιώργος Ευγενικός ΈΡΕΥΝΑ-ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ - ΔΙΑΣΚΕΥΗ : Μαρία Ζουράρη ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ:  Μάρα Καίσαρη Με την υποστήριξη της Novalac

Η Αλεπού βγήκε από τη φωλιά της για να βρει φαΐ και συνάντησε μια κληματαριά, μια ακρίδα τραγουδίστρια, έναν κόρακα με αηδονιού λαλιά και έναν λέλεκα. Αν επέστρεψε στην φωλιά της νηστική ή χορτάτη δεν ξέρω να σας πω, γιατί αν ήμουν εκεί θα έτρωγα κι εγώ ένα κουκί και μια φακή!  Σίγουρα όμως η ιστορία κάτι έχει να μας πει... Πρόκειται για τέσσερις μύθους του Αισώπου: Η Αλεπού και τα σταφύλια, η Αλεπού και η Ακρίδα, η Αλεπού και ο Κόρακας, η Αλεπού και το Λελέκι. Και οι τέσσερις ιστορίες επιλέχθηκαν γιατί έχουν ως κοινή θεματική την αλεπού που ψάχνει να βρει φαΐ. Άλλες φορές τα καταφέρνει με την πονηράδα της κι άλλες φορές μένει νηστική καθώς η πονηράδα της αποκαλύπτεται. Οι μύθοι αναπτύχθηκαν αφηγηματικά σε σχέση με το αρχαίο κείμενο και στην απόδοσή τους έγινε προσπάθεια να διατηρήσουν την απλότητά τους, αλλά και τον αλληγορικό τους χαρακτήρα, διατηρώντας εμμέσως τα διδάγματά τους, όχι ως άποψη του αφηγητή αλλά ως έκφραση των ηρώων. Αφήγηση – Επιμέλεια κειμένου: Γιώργος Ευγενικός

Το παραμύθι «Η πριγκίπισσα που γεννήθηκε από ένα αβγό» είναι ένα συγκινητικό λαϊκό παραμύθι για τις χαρές και τις λύπες που φύλαγε η τύχη για τη Λαμπρή, την πριγκίπισσα που ξεπετάχτηκε μέσα από ένα πασχαλινό μαγικό αβγό. Η υπομονή και η εργατικότητα της καλόκαρδης ηρωίδας, η σιωπηλή δύναμη και η γενναιότητα του υπέροχου πρίγκιπα, μας θυμίζουν πως παρά τις δύσκολες δοκιμασίες της ζωής, έχει ο καιρός γυρίσματα και φέρνει δικαίωση, ελευθερία, ευτυχία με αγαπημένα πρόσωπα που αποχωριστήκαμε. -------------------------------------------------------- Το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς (ΠΙΟΠ), σε συνεργασία με το Παραμυθόφωνο, παρουσιάζει το λαϊκό παραμύθι από την Εσθονία «Η πριγκίπισσα που γεννήθηκε από ένα αβγό». Ο τίτλος του παραμυθιού στα αγγλικά είναι “The egg-born princess” και βρίσκεται στη συλλογή “The hero of Esthonia and other studies in the romantic literature of that country” που εξέδωσε ο άγγλος William Forsell Kirby το 1895. Ο W. F. Kirby (1844-1912) μετέφρασε πολλές ιστορίες του Εσθονού Friedrich Reinhold Kreutzwald (1803-1882) από τη συλλογή “Eestirahwa eunemuistefed jutud” που εξέδωσε το 1866, μεταξύ των οποίων και τη συγκεκριμένη ιστορία. O Γερμανός Ferdinand Löwe (1809-1889) μετέφρασε στα γερμανικά το έργο του Kreutzwald και το 1869 το εξέδωσε με τον τίτλο “Ehstnische Märchen”. Έτσι τα παραμύθια από την εσθονική προφορική παράδοση διαδόθηκαν ευρύτερα στις γερμανόφωνες χώρες. Το ίδιο παραμύθι αλλά σε μεγαλύτερη από τη διπλάσια έκταση περιλαμβάνει και ο Andrew Lang το 1901 στη συλλογή του “The violet fairy book”. Του δίνει τον τίτλο “The Child who came from an egg” και ως πηγή του αναφέρει τη συλλογή “Ehstnische Märchen”. Σε ελεύθερη απόδοση του παραμυθιού στα ελληνικά δίνεται ο τίτλος «Η πριγκίπισσα που γεννήθηκε από ένα αβγό» και η ιστορία έχει προσαρμοστεί στις παραδόσεις και εορταστικές συνήθειες του Πάσχα. Στην ηρωίδα δίνεται το όνομα Λαμπρή καθώς το αβγό δωρίζεται από μια γερόντισσα στη βασίλισσα και χρονικά τοποθετούμε τη συνάντηση των δυο γυναικών τις ημέρες του Πάσχα. Το μήνυμα του τελάλη στους υπηκόους πως το βασίλειο ελευθερώθηκε από τον γιο του βασιλιά τοποθετείται επίσης κατά τις ημέρες του Πάσχα, όπως και ο χορός στο παλάτι για να διαλέξει ο νέος βασιλιάς νύφη. Η ιστορία έχει εμπλουτιστεί με αναφορές σε στοιχεία εθίμων του Πάσχα, όπως το ψήσιμο τσουρεκιών και κουλουριών και η βαφή αβγών. Πρόκειται για μια ελεύθερη απόδοση κατά την οποία η ιστορία άλλοτε έχει αναπτυχθεί με εσωτερικές σκέψεις των ηρώων και ηρωίδων και διαλόγους μεταξύ τους, και άλλοτε έχει συντομευτεί για τις ανάγκες της ηχογραφημένης αφήγησης. ΕΡΕΥΝΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΠΟΔΟΣΗ, ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ; Μαρία Βλαχάκη. ΑΦΗΓΗΣΗ: Γιώργος Ευγενικός ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ - ΤΡΑΓΟΥΔΙ: Ειρήνη Νικολακοπούλου