!مهم نیست چه کاری انجام میدی،مهم اینه که کار خیرت رو کجا، کِی، برای چه کسی !و به چه هدفی انجام میدی...اینجاست که کارِهات قیمت میگیره
!در همه حال مهربان بودن و کار خیر کردن نشانه ی زیرکی نیست!انسان زیرک کسیه که بدونه کجا و به چه کسی باید محبت کنه
گاهی وقت ها کارهای بزرگت؛خوبی های بزرگت؛! به دادت نمیرسن...اینجاست که باید مراقب باشی
...اینهمه با همه مهربانی کردی با خودت چطور؟!باید تمرین کنی، با خودت مهربان بشی!زُهد به معنایِ "تارک دنیا شدن" نیست...زُهد؛ مهربانی با خودته می پُرسی چطور؟گوش کن
اگر یه کار خوب رو شروع کردی ؛!حتماً تا آخـــرش برو و تمامش کن!اتمامِ یک مهربانی، مهمتر از شروعِ آن است
منّت گذاشتن، بعد از محبت ،و توقعِ جبران داشتننشانه ی ضعف توحید !و فقدان معرفت انسان است.چنین انسانهایی، در مهرورزی صحیح، هرگز موفق نخواهند بود
چه کسانی، محبتشان، به دل می نشیند؟...چرا بعضی ها، اینقدر شیرینندو در جذب دیگران موفقند؟
،چرا محبتِ بعضی از انسانهااصلاً به دل نمی نشیند؟و چرا بعضی از انسانها توانایی جذب دیگران را ندارند؟
...وقتی از یه بخشش، از یه مهرورزی، از یه ندید گرفتن، زورت اومد!این همون جاییه که، قراره بزرگت کنهجدیش بگیر
من از کجا بدونم، فلانی، واقعاً نیازمنده؟یا فلانی لیاقتِ دریافت محبّت منو داره؟
اگر مهربانی تو به کسی ،حق فرد دیگری را ضایع می کنداز این محبت چشم بپوش
.تمرین کن بتونی به آدمای " بد " هم خوبی کنیاما باید مراقب باشی؛،نیکی ها و کمکهای تو.حماقتها و جهنمی شدنهای او را تقویت نکند
،خِشت خشتِ بهشتِ تو !با میزانِ کمالِ انسانیِ تو، ساخته میشه و میزانِ کمالِ انسانیِ تو؛!رابطه ی مستقیم، با میزانِ مهرورزیِ تو داره !حالا یه کم فکر کن اوضاعِ بهشتِ تو؛ چجوریه؟
!آروم آروم، وزنِ مهربونی هات رو سنگین کن و هر بار، مهربانی هایی را انتخاب کن؛!که در نزد تو سخت تر و اکراه آورتر است !این مهربانی ها، قیمتی ترند
!گاهی قفلِ درهایِ بسته، یهو به روت باز میشه !فقط بخاطرِ یه مهربونیِ یهویی !یه مهربونیِ بی توقع! !یه مهربونیِ ساده! که اصلاً بحساب نیاوردیش ....تو حریص باش، در مهربانی کردن !خدا اونی رو که خوشش بیاد؛ خوب میخره
!داره دیر میشـــه !هرچی مهربانتر؛ کوله اَت سنگین تر ،آسانترین و کوتاهترین مسیــر !برای جذبِ ذخیره هایِ آخرتی؛ مهربانیــه ! به مهربانی، به چشمِ یه تجارتِ عظیمِ آخرتی، نگاه کن 🌸
انسانهایی که ذاتاً مهربانند؛....و از خودِ مهربانی، لذت میبرند اگر چند روز، هیچ خروجیِ رحمتی از آنان صادر نشود، احساسِ پوسیدگی !میکنند .برای همین ... همیشه بدنبالِ کسی میگردند، که بی توقع، غرقِ رحمتش کنند
اگر دربرابر خوبیهات، بهت بدی کردن، غصّه میخوری؟،اگر یاد بگیری، بخاطر ذاتِ خوبی خوبی کنـــی؛ ،بخاطر لذّت بردن از خوب بودن ،لذّت بردن از مهربانی !دیگه از بی وفایی دیگران، غصّه نمیخوری
....مهربونی؛ میشه دشمنت ....و تا آخــر جهنم می برتت !اگر؛ بعد از چندوقت، احساس کنی که خیلی آدم مهربون و بزرگوارتری شدی !و یه سر و گردن، از بقیه بالاتری .به اینجا که رسیدی؛ دیگه محبتات، به دل بقیه نمیشینن💢