فروغ

شکل سرگردانی من بود بوی غم میداد چشمانش

بار دیگر پر کن این پیمانه را

خاموشی ویرانه ها زیباست

می آیم و آستانه پر از عشق میشود

و تکه تکه شدن ، راز آن وجود متحدی بود که از حقیرترین ذره هایش ، آفتاب به دنیا آمد.