نان روزانۀ ما

اتحاد ما با هم‌دیگر از اتحادمان با مسیح سرچشمه می‌گیرد.‏

درک کلام خدا شامل دو چیز می‌شود، توجه ذهنی و ارادۀ قلبی.‏

هرجا می‌روید، نان حیات را به دیگران بدهید.‏

ای‌کاش فیضی را بیابیم که بتوانیم پا جای پای سرور و خداوندمان بگذاریم.‏

به ما با زندگی جدیدی که در مسیح یافته‌ایم، هدفی تازه داده شده است.‏

بهترین راه دانستن ارادۀ خدا این‌است‌که به خدا بگوییم: "می‌خواهم".‏

ارزش هیچ‌چیز به‌اندازۀ توجه و مراقبت از دیگران نیست.‏

خدایی که بر همه‌چیز مسلط است، مسیحی را قادر به ادامه ‌دادن راهش می‌سازد.‏

فقط خدا می‌تواند وجود آلوده به گناه را تبدیل به شاهکار فیض خود کند.‏

عطای یگانگی می‌تواند نتیجۀ خدمت کردن به یکدیگر باشد.‏

خویشتن‌داری واقعی یک ضعف نیست زیرا از قوتی خالص برمی‌خیزد.‏

رهبران خدمت‌گزار، رهبرانی خوب هستند.‏

بهترین راه فرار از وسوسه، دویدن به‌سوی خداست.‏

خدا در وقت زحمت، پناه ماست.‏

وعدۀ آسمان، امید جاودانی ماست.‏