نان روزانۀ ما

هرچه بیشتر محبت خدا را نسبت‌به خود درک کنیم، محبت بیشتری به دیگران نشان خواهیم داد.‏

با نزدیک ماندن به خدا، همیشه همین نخواهی ماند.‏

محبت واقعی، هم رویارویی می‌کند و هم بنا.‏

گاهی هدایت خدا با نگاه به‌عقب بسیار واضح‌تر از نگاه به‌جلو قابل‌رؤیت است.‏

در قلمرو فیض، شایستگی و لیاقت کاربردی ندارد.‏

ریشه‌های زندگی باثبات در کلام خدا و دعا هستند.‏

وقتی خداوند را پدر خطاب می‌کنیم و مانند فرزندانش زندگی می‌کنیم، نامش را محترم می‌شماریم.‏

کسانی که عیسی را دوست خود می‌دانند، هرگز تنها نیستند.‏

وضعیت قلب‌مان مهم‌تر از اندازۀ هدیۀ ما است.‏

عیسی تنها چشمه‌ای است که می‌تواند تشنگی روح ما را رفع کند.‏

خداوند دو جا برای سکونت دارد، یکی در آسمان و دیگری در قلب شاکر و حلیم.‏

هرکس می‌تواند کاری بکند که دنیا بهتر شود، ما می‌توانیم بگذاریم مسیح در ما بدرخشد.‏

شاید خدا در‌پاسخ به‌ درخواست‌های‌مان تأخیر کند امّا هرگز امید ما را ناامید نمی‌کند.‏

روح‌القدس ما را در معرفت و رشد روحانی هدایت می‌کند.‏

وقتی مشکلات‌مان را در دست‌های خدا می‌نهیم، آرامش را در قلب‌های‌مان می‌نهد.‏