RaarMaarWaar

Een abnormaliteit wordt gedefinieerd als alles wat afwijkt van het verwachte, normale of standaard. Dit is een vrij brede definitie - een mier die iets sterker is dan de meeste anderen van zijn soort is een abnormaliteit. Maar dat geldt ook voor iets dat onze perceptie van de realiteit doorbreekt. Iets dat ingaat tegen alles wat we ooit hebben geweten en de aard van het bestaan in twijfel trekt, is een abnormaliteit. Iets om bestudeerd te worden. Wanneer het echter onverklaard wordt weggevaagd, hoeveel een abnormaalheid ook je leven beïnvloedt, begin je je veel als die mier te voelen. Onbeduidend. Mijn zus is abnormaal. Het begon met een eenvoudige klacht over een vreemd gevoel in haar hand. Een tintelend gevoel. De artsen weigerden iets te doen, die vonden dat ze zich aanstelde. Ik wilde boos worden, maar dan herinner ik me dat ik haar mijn eigen gedachten vertelde. "Het is niets - Iedereen krijgt rare gevoelens. Het gaat wel over." Dat is wat iedereen haar vertelde. Ik leefde in de veronderstelling dat we haar geruststelden. Toen begon het volgende symptoom. We werden wakker van haar geschreeuw, iedere avond… "Mijn hand zakt. Mijn hand zakt."

n deze creepypasta gaan we het hebben over Oscar die een moeilijke tijd doormaakt. Hij denkt dat het geluk hem weer toelacht als hij een baan aangeboden krijgt als Brandwacht in een nationaal park. Maar dan vindt hij plotseling een vreemde set met regels, die hem waarschuwen voor de glimlachende dame.....

Ik werkte vroeger als vakkenvuller in een supermarkt. Het was niet zo slecht, maar af en toe had je vervelende klanten die je lastigvielen. Ik help graag mensen, maar het is vervelend als iemand volhoudt dat je iets WEL op voorraad hebt, terwijl dat niet het geval is, of als iemand tegen je schreeuwt omdat iemand anders iets heeft laten vallen, dat soort dingen. Maar de vreemdste klant waar ik mee moest dealen heeft ervoor gezorgd dat ik ter plekke stopte met werken in die winkel. Het maakte me een beetje bang om überhaupt bij mensen in de buurt te zijn.

Meld je aan voor de Overnachtmerrie met deze link! https://thedungeons.com/amsterdam/overnachtmerrie?utm_source=youtube&utm_medium=raarmaarwaar

Ken je die meme over hoe presidenten en gouverneurs, nadat ze gekozen zijn, er de volgende keer dat ze in het openbaar verschijnen er super geschokt uitzien? Alsof het eerste wat er gebeurt nadat je aan de macht bent gekomen, is dat je in een kamer wordt getrokken en alle geheimen van de wereld worden verteld? Nou, het blijkt waar te zijn… in de vorm van een VHS tape.

Marcus trok de laatste koorden van zijn wandelrugzak aan. Hij stapte achteruit en bewonderde hoe netjes hij zijn tas had ingepakt. Elk jaar ging hij met een groep vrienden op een driedaagse expeditie in de bergen, en dit jaar kon hij niet wachten. De frisse lucht, de vredige zonsopgang en de ochtenddauw riepen bij Marcus altijd een gevoel van rust op. Het was zijn tijdelijke ontsnapping aan de realiteit, de eindeloze colleges en zenuwslopende examens. “Dat was dat.” Mompelde Marcus nadat hij zijn rugzak om zijn rug had geslagen. Morgenvroeg ontmoetten Marcus en de rest van de expeditie elkaar op het station van Praag.

k zat op de vloer naast de deur, mijn armen om mijn benen geslagen. Natuurlijk moest dit gebeuren in de ene week dat mijn ouders me alleen lieten. Ze waren al jaren niet op vakantie geweest, ik smeekte ze bijna om even weg te gaan. Voor hun eigen bestwil. Als ik ze belde, zouden ze meteen terugkomen, maar ik denk niet dat dat me zou hebben geholpen. Bovendien was ik geen idioot. Ik hoorde de ene klop en wist dat ik niet moest open doen. Wanneer iemand naar je huis komt, zal deze aanbellen of een paar keer kloppen. De meeste mensen spelen op safe en gebruiken gewoon de bel. En dan doe je de deur normaal open. Maar nooit, absoluut nooit, mag je de deur openen als er maar één keer wordt geklopt. Het was het allereerste wat ons werd verteld toen we al die jaren geleden naar deze buurt verhuisden.

"Ik hoorde dat hij niet kon praten en het klappen is hoe hij communiceert." "Ik hoorde dat hij een geest is en het klappen is hoe hij je aandacht trekt."

Jaren gingen zo voorbij. De metalen deur die ons scheidde van onbekende verschrikkingen bleef onaangeroerd, en wat ons betreft zou er nooit iets veranderen. We volgden orders, werden betaald, en dat was het... Tenminste, totdat we iemand hoorden kloppen aan de andere kant van de deur... "Hallo? Laat me er alsjeblieft uit. Ik wil niet meer alleen zijn," zei de stem van een oudere vrouw. Het klonk als dezelfde vrouw die ik in de loop der jaren had horen snikken. De melodie van die vervloekte muziekdoos bleef op de achtergrond spelen. Die twee feiten deden me echt denken aan mijn moeder, wat onmogelijk was, want mijn moeder was jaren eerder overleden.

Het is weer tijd voor een nieuwe video over waargebeurde paranormale verhalen van kijkers! Verhaal 1 is van Pien en doorgestuurd via Twitter, dit verhaal gaat over 2 mensen die speelde met een ouija bord. Verhaal 2: Is anoniem doorgestuurd via Instagram en gaat over een man die steeds maar weer droomt over een vrouw, dan krijgt hij een telefoontje dat zijn leven red. Verhaal 3: is anoniem doorgestuurd via Instagram en gaat over een scoutingskamp waar iets of iemand foto's maakt terwijl de scouts liggen te slapen.

Jullie hebben er om gevraagd, het is weer tijd voor een extreem lange creepypasta, het volgende verhaal gaat over een boswachter in Alaska. Hij werkt in een groot nationaal park, waar niet alles is wat het lijkt. Zijn verhaal gaat als volgt.... (Deze versie heeft wel geluid)

We zijn een paar weken geleden in ons nieuwe huis getrokken. Gisteren, al lijkt het nu veel langer geleden, gaf mijn moeder mij opeens een oud en verfrommeld stuk papier waar een lijst op stond. Her ogen leken in het niets te staren en ze leek over haar hele lichaam te trillen. Toen ik haar vroeg wat er aan de hand was zei ze niets en schuifelde ze weg zonder ook maar een woord te zeggen. Verward begon ik te lezen wat er op het papiertje stond.....

Van alle dingen die mijn ouders van mij en mijn zus verwachten is er een regel die er altijd bovenuit springt. Als je na middernacht naar beneden gaat, neem dan ALTIJD iemand met je mee. Zodra we in dit huis zijn gaan wonen herinnerde ze ons aan deze regel waar ze maar de kans zagen. Ze brachten het op een random moment op tijdens het avondeten, of wanneer we naar school moesten. Soms, als ze voetstappen op de gang hoorde in het midden van de nacht brachten ze ons altijd samen naar bed of naar welke kamer me dan ook moesten gaan. Het vreemde was dat mijn zus en ik niet echt een reden hadden om beneden te zijn na middernacht. Onze kamers, de woonkamer, keuken, bijna alles was op de eerste verdieping van het huis. Ja ok, beneden was de speelkamer en de rest werd eigenlijk gebruikt als opslag, maar meer stond er niet en ik kon me dan ook geen scenario voorstellen waarin ik midden in de nacht naar beneden moest. ...

Hetzelfde titelscherm verscheen zoals de vorige keer, en hetzelfde deuntje kwam weer uit de speakers. Deze keer hoorde ik een stem uit de speakers van de tv, in plaats van de witte tekst te zien boven in beeld.  Het was een rustgevende, vrouwelijke stem die vertelde dat ik me geen zorgen hoefde te maken.   "Waar maak je je zorgen over, knul". Het scherm bleef zwart, ik zweeg. "Brian, je moet me vertellen wat er aan de hand is."  Het spel zei mijn naam, ik was zeer onder de indruk van deze technologie. Het was me vrij duidelijk dat deze game beter zou worden dan ik in eerste instantie dacht. Ik wist niet helemaal zeker wat ik moest doen, dus beantwoorde ik de vraag.  "Eh.. ik had een rotdag op school, er was een pestkop die Xander heette, hij sloeg me. Dat ik alles wat ik er uit kon krijgen.  Tot mijn verbazing veranderde het scherm van de game. Er kwam een klein, pixelachtig schoolgebouw tevoorschijn. Ik kon zien dat het een school was, omdat ik een schoolbus kon zien.  Aan de linkerkant was er een klein karakter. Hij droeg een rood overhemd en korte blauwe korte broek, met vlekken in de kleding.

Het verhaal dat ik jullie ga vertellen is krankzinnig. Ik had de vreemdste, meest enge ervaring ooit afgelopen weekend. En ik denk dat mensen zoals jullie dat willen horen. Deze vloek moet meer dan driehonderd jaar geleden gebeurd zijn. Maar voor ons begon het allemaal toen mijn vader en ik het dagboek van onze over-over-over-overgrootvader vonden. Nou ja, soort van. Hoe dan ook, er zijn een paar dingen die ik eerst moet uitleggen.   Mijn familie komt oorspronkelijk uit de Balkan, en is een paar generaties geleden naar Amerika verhuisd. Mijn familie emigreerde met iedereen uit hun dorp, die dus allemaal meereisden. Er waren zo’n dertig mensen, ze gingen allemaal mee om in Amerika te gaan wonen, in een plaatsje genaamd Grimmville, waar ze jaren lang samen bleven wonen. Tot op een dag, over over over overgrootvader Edward, met zijn gezin naar een andere staat verhuisde, we hebben nooit geweten waarom, tot we het dagboek vonden...

Het was een week ofzo geleden toen ik naar Texas aan het rijden was, het was een lange rit. Eentje waar ik ongeveer 2 dagen over zou doen tenzij ik non-stop en dwars door de nacht heen reed. Ik moest op tijd op mijn bestemming zijn dus koos ik er voor om de gehele nacht door te rijden. De rit zelf startte vrij normaal, ik reed voor een aantal uur naar het zuiden en voelde me goed. Ik had mijn muziek hard staan en een koelbox vol met energiedrank op de bijrijdersstoel. Toen ik het bord zag met “texas nog 1200KM dacht ik dat ik er in recordtijd ging komen, ik was al over de helft! Ik moet vergeten zijn om de klok te kijken want het begon buiten al donker te worden. Ik was redelijk in de war dit omdat ik pas 12 uur achter het stuur zat en toch zeker vroeg in de ochtend was vertrokken. Ik schudde die gedachte snel van me af door tegen mezelf te zeggen dat ik waarschijnlijk dagdroomde en al veel langer aan het rijden was dan ik in eerste instantie dacht. Iets anders vreemds wat mij opviel was de lege snelweg, je zou denken dat er op een snelweg wel altijd wat auto’s zouden rijden, maar ik was toch echt de enige. Hoe dan ook, ik was nog niet moe dus besloot ik door de avond heen te rijden.....

Het is een koele zomeravond in 1829 wanneer de familie McDonald uit Schotland voor hun nieuwe huis in Ontario Canada staat. Ze zijn net begonnen met uitpakken wanneer ze geklop op de deur horen. Voor de deur staat een excentrieke oude vrouw, samen met haar twee zonen en dochter. Ze vraagt of ze het pand kan kopen van de McDonalds die het aanbod van de oude vrouw vrijwel meteen afslaan. De vrouw dringt nog een paar keer aan maar de McDonalds hebben geen zin om hun net gekochte stulp meteen te moeten verlaten. Verbitterd druipt de oude dame af. Helaas voor de McDonalds is dit het begin van hun nachtmerrie en zal dit verhaal uitgroeien tot een van de bekendste spookverhalen in Canada.

Een tijdje geleden was iedereen bezig met het bestellen van mystery boxen van vreemden op het deep web, om ze vervolgens voor de camera te openen. Ik weet niet waarom ik niet eerder door had dat de meeste van deze video’s compleet nep waren en expres zo eng mogelijk gemaakt werden. Ik dacht toen der tijd dat het een goed idee was om mee te doen en zo een YouTube ster te worden, iets wat ik al heel lang wilde. Voor degene die niet weten wat het deep web is, het is simpel gezegd een gedeelte van het internet waar je niet kan komen met Chrome, Firefox of andere search engines. Je moet een speciaal encrypted programma downloaden genaamd Tor. Het is is niet illegaal om op Tor te zitten maar omdat alles wat via Tor te bereiken volledig anoniem is zitten er vaak wel veel illegale dingen op. De mogelijkheden met Tor zijn eindeloos.

Instagram: https://www.instagram.com/marcellow1/  TikTok: https://www.tiktok.com/@marcel_rmw Schimmen in je huis zien, kinderen die jarenlang praten met een man die in de kelder zou wonen en avonden die ineens lijken te zijn verdwenen. In deze video gaan we zes enge verhalen van reddit gebruikers doornemen toen de vraag werd gesteld: Wat is het vreemdste of engste wat je ooit hebt meegemaakt maar niemand geloofd je?!

Dikke shoutout naar Luuk van Amsterdam voor het helpen vertalen van de creepypasta 1999. Het verhaal wat je gaat horen is opgeschreven als een blogpost en regelmatig geüpdate. Dit is een van de engste, uitgebreidste verhalen en de grondlegger van het “creepypasta” genre. Ga er dus goed voor zitten, sluit de gordijnen en doe je oortjes in. Dan gaan we nu beginnen met de eerste blogpost van creepypasta 1999.