Kultura na weekend

Dzisiaj w „Kulturze na weekend” Marcin Masecki, pianista i kompozytor, który wydał najnowszą płytę pt. „Boleros y mas”. Marcin Masecki zaprosił do niej uznanych i młodych twórców, razem z nim na płycie: Jan Harasimowicz, Brudno Wojnarski, Miłosz Pieczonka. Dlaczego Masecki zaczął śpiewać, czy ta płyta to powrót do jego dzieciństwa? W rozmowie także o inspiracji innymi muzykami i zespołami, m.in. Warszawskie Combo Taneczne i Jan Emil Młynarski. Dlaczego kompozytor nie gra Chopina, co go ujęło w Nokturnach i jak współpracuje z nim Paweł Pawlikowski, reżyser „Zimnej Wojny” i „Idy”, także wkrótce nadchodzącej opowieści o Tomasie Mannie, „1949”. Nie zapominamy też o wydarzeniu sezonu - wkrótce będzie miał miejsce Ogólnopolski Konkurs Chopinowski 2025. Co myśli o tym Masecki i komu kibicuje?

Król może jest zmęczony pracą w social mediach i „słabszy ostatnio w grach”, ale wokalnie ciągle w formie. Do tego pilnie pracuje nad bicepsem.

Maciej Buchwald, Kordian Kądziela i Jakub Rużyłło, sprawcy tej sensacji, w rozmowie z nami odnoszą się do fenomenu popularności „1670”.

Sześć lat temu mało kto jeszcze znał tego chłopaka z podkrakowskiej Skały, dziś trudno go nie spotkać na dużych festiwalach, a gośćmi na jego nowej płycie są Arek Jakubik, Fisz i Cool P z zespołu Ćpaj Stajl.

„Amadeusz”, film Miloša Formana z 1984 r., wchodzi ponownie do kin we wrześniu. Tym razem będzie można go zobaczyć w jakości 4K. Miloš Forman (czeski reżyser, zwycięzca Oscara, twórca m.in. przebojowego „Hair”) jest bohaterem rozmowy Janusza Wróblewskiego i twórcy podkastu Spoilermaster Michała Oleszczyka. „Amadeusz” Formana to zdobywca ośmiu Oscarów. Dlaczego jest tak wyjątkowy? W najnowszym odcinku „Kultury na weekend” pytamy, czy Michał Oleszczyk, krytyk i filmoznawca, dołączyłby „Amadeusza” do swojego top 100 filmów. A może inne dzieła Formana są jego ulubionymi? Posłuchajcie i obejrzyjcie. Zaprasza Janusz Wróblewski, tygodnik „Polityka”.

Marek Dutkiewicz, twórca takich hitów jak „Jolka, Jolka, pamiętasz”, „Szklana pogoda”, „Windą do nieba” czy „Słodkiego, miłego życia”, w rozmowie z Bartkiem Chacińskim w „Kulturze na weekend” opowiada o kulisach swojej twórczości i kondycji współczesnej muzyki. Analizują razem tegoroczne przeboje lata i rozmawiają o tym, dlaczego dziś brakuje tekstów z przekazem. Czy Marek Dutkiewicz przewidział przyszłość piosenek, pisząc „Podaruj mi trochę słońca”? Jak powstawały hity takie jak „Jolka, Jolka, pamiętasz” czy „Szklana pogoda”? Co Dutkiewicz myśli o obecnych trendach w polskiej muzyce i tekstach piosenek? Chcesz więcej treści od „Polityki”? Wydarzenia kulturalne, zjawiska i komentarze ekspertów: wszystko, co musisz wiedzieć, w jednym miejscu. Skorzystaj z oferty specjalnej, kup subskrypcję z 30% zniżką na roczną subskrypcję. Aktywuj kod KULTURA30 na stronie www.polityka.pl/kod/kultura30.

Czy muzyka klasyczna może konkurować z hip-hopem, metalem i nowoczesnymi brzmieniami? Oczywiście! Dowodem na to jest Break In Classic 2025, nowy festiwal muzyki klasycznej, który odbędzie się w sierpniu w Muzeum Wnętrz w Otwocku Wielkim pod Warszawą, w oddziale Muzeum Narodowego w Warszawie. Wydarzenie, które łączy barokowy styl z nowoczesną energią, zapowiada się jako jedna z najciekawszych imprez muzycznych tego lata w kraju. Za artystyczną dyrekcję festiwalu Break In Classic odpowiadają światowej klasy artyści: Aleksander Dębicz, pianista i kompozytor, oraz Jakub Józef Orliński, kontratenor znany z łączenia muzyki dawnej z popkulturą. Obaj twórcy, znani m.in. ze wspólnej płyty „#LetsBaRock”, zaprosili wybitnych muzyków klasycznych z całej Europy. W rozmowie dyskutujemy też o tym, jak skracać dystans do muzyki klasycznej, czy wypada klaskać między częściami utworu i co wspólnego ma rockandrollowy styl życia z barokiem. A także: co robił Jakub Józef Orliński na koncercie Quebonafide i czy planuje występ na igrzyskach olimpijskich w Los Angeles? Chcesz więcej treści od „Polityki”? Wydarzenia kulturalne, zjawiska i komentarze ekspertów: wszystko, co musisz wiedzieć, w jednym miejscu. Skorzystaj z oferty specjalnej, kup subskrypcję z 30% zniżką na roczną subskrypcję. Aktywuj kod KULTURA30 na stronie www.polityka.pl/kod/kultura30.

Anka i Wilhelm Sasnalowie to jeden z najciekawszych duetów reżyserskich we współczesnym polskim kinie artystycznym. Choć nie mają formalnego wykształcenia filmowego, stworzyli autorski, rozpoznawalny styl – minimalistyczny, surowy, często oparty na klasyce literackiej i motywach alienacji, wyobcowania oraz buntu wobec rzeczywistości. W tym odcinku „Kultury na weekend” rozmawiamy o tym, jak wyglądała ich droga do filmu: od sztuk wizualnych i autobiograficznego komiksu "Życie codzienne w Polsce w latach 1999–2010", przez niezależne produkcje, aż po międzynarodowe festiwale. Zastanawiamy się, jakie filmy i książki ukształtowały ich wrażliwość, dlaczego często poruszają temat obcości i społecznego wycofania oraz jak postrzegają swój status artystów bardziej rozpoznawalnych za granicą niż w Polsce. Punktem wyjścia do rozmowy jest jubileuszowa, 25. edycja festiwalu BNP PARIBAS Nowe Horyzonty , który w tym roku prezentuje przegląd ich twórczości filmowej. Nie unikamy też tematów bieżących – Sasnalowie dzielą się swoimi refleksjami na temat aktualnej sytuacji społeczno-politycznej w Polsce. Chcesz więcej treści od „Polityki”? Wydarzenia kulturalne, zjawiska i komentarze ekspertów: wszystko, co musisz wiedzieć, w jednym miejscu. Skorzystaj z oferty specjalnej, kup subskrypcję z 30% zniżką na roczną subskrypcję. Aktywuj kod KULTURA30 na stronie www.polityka.pl/kod/kultura30.

Kto dzisiaj słucha jazzu? Czy jazz ma szansę przetrwać konkurencję z inną muzyką? I jak to jest być animatorem życia jazzowego? Mariusz Adamiak to człowiek legenda, bez niego trudno sobie wyobrazić życie muzyczne w naszym kraju. Zorganizował ponad 6 tys. koncertów, w tym takich gigantów muzyki jazzowej jak Pat Metheny, Bill Laswell, John Zorn, Herbie Hancock, Brandford Marsalis, Chick Corea czy Jan Garbarek. Tworzył pierwsze polskie radio nadające jazz przez 24 godziny na dobę. Rozwinął działalność kultowego klubu Akwarium słynącego z nocnych jam session. Założył też znany na całą Europę festiwal Warsaw Summer Jazz Days, na którego kolejnej edycji (3–6 lipca) wystąpi m.in. Kurt Elling, uznawany za najlepszego na świecie wokalistę, z zespołem Yellowjackets, wykonującym repertuar „Weather Report”. Z Mariuszem Adamiakiem rozmawia Janusz Wróblewski. Chcesz więcej treści od „Polityki”? Wydarzenia kulturalne, zjawiska i komentarze ekspertów: wszystko, co musisz wiedzieć, w jednym miejscu. Skorzystaj z oferty specjalnej, kup subskrypcję z 30% zniżką na roczną subskrypcję. Aktywuj kod KULTURA30 na stronie www.polityka.pl/kod/kultura30.

Język angielski blokuje często dostęp do masowej widowni w Polsce, za to otwiera drzwi za granicą. Ten mechanizm, o którym w „Polityce” już pisaliśmy, ma jednak swoje ograniczenia: Jan Rozmanowski (JANN) wymyka się regułom, bo fanów ma w tej chwili i tam, i tu. Śpiewa dla publiczności na całym świecie, ale i w Polsce ma zagorzałych fanów. Co więcej, nie wygrał krajowych preselekcji do konkursu Eurowizji, wygrywając za to niezależność i budowanie kariery na własnych zasadach. Dlaczego nie został klasycznie śpiewającym kontratenorem? Jak to się stało, że jego umiejętności odkryła brytyjska szkoła? Dlaczego wśród jego słuchaczy są nawet metalowcy? O czym śpiewa na najnowszej płycie „Made”? I dlaczego towarzyszący jej klip rozrósł się do trzech odsłon? O tym wszystkim Jann opowiada w rozmowie z Bartkiem Chacińskim. Chcesz więcej treści od „Polityki”? Wydarzenia kulturalne, zjawiska i komentarze ekspertów: wszystko, co musisz wiedzieć, w jednym miejscu. Skorzystaj z oferty specjalnej, kup subskrypcję z 30-procentową zniżką na roczną subskrypcję. Aktywuj kod KULTURA30 na stronie www.polityka.pl/kod/kultura30.

Jacek Cygan, autor tekstów piosenek, które zna cała Polska – jak „Wypijmy za błędy”, „Jaka róża, taki cierń” czy „Diamentowy kolczyk” – opowiada o jubileuszowym koncercie „Trzy ćwiartki Jacka Cygana” w Opolu i o swojej nowej książce „Ciao Goethe!”, relacjonującej jego podróż śladami niemieckiego poety po Włoszech. Mówi też o kulisach festiwalu, pracy z artystami i o tym, dlaczego pisanie zawsze musi mieć związek z drugim człowiekiem. Cygan ujawnia, jak dobiera repertuar na jubileusz i dlaczego część hitów zabrzmi w nowych interpretacjach. Dzieli się refleksją o zmianach w świecie kultury i o tym, komu dziś chce poświęcać swoje teksty. Dlaczego Jacek Cygan wyróżnia trzy Opola? Co dała mu podróż śladami Goethego po Italii? Jak powstają piosenki, które zostają na całe życie? Dlaczego tak ważne są rozmowy, spojrzenia i obecność drugiego człowieka? Czym dziś dla niego jest kultura – i dla kogo chce tworzyć? Chcesz więcej treści od „Polityki”? Wydarzenia kulturalne, zjawiska i komentarze ekspertów: wszystko, co musisz wiedzieć, w jednym miejscu. Skorzystaj z oferty specjalnej, kup subskrypcję z 30% zniżką na roczną subskrypcję. Aktywuj kod kultura30 na stronie www.polityka.pl/kod/kultura30.

„Ministranci”, nowy film Piotra Domalewskiego, to komediodramat o dorastaniu, wierze i sprawiedliwości wymierzanej na własną rękę. Projekt – mimo pozytywnej oceny ekspertów – nie otrzymał dofinansowania z PISF, co wywołało falę kontrowersji. Rok później doszło do konfliktu między ministrą kultury Hanną Wróblewską a ówczesną dyrektorką PISF Karoliną Rozwód. W tle zarzuty o nieprawidłowości przy przyznaniu dotacji, które doprowadziły do dymisji szefowej instytutu. Dziś, gdy trwa konkurs na nowego dyrektora PISF, temat powraca. Domalewski w rozmowie z Januszem Wróblewskim komentuje całą sprawę i mówi o kulisach powstawania „Ministrantów”, filmu, który zamiast katechezy przypomina rapowy manifest. To także opowieść o tym, jak polityka wpływa na wolność artystyczną w polskim kinie. Chcesz więcej treści od „Polityki”? Wydarzenia kulturalne, zjawiska i komentarze ekspertów: wszystko, co musisz wiedzieć o kulturze, w jednym miejscu. Skorzystaj z oferty specjalnej, kup subskrypcję z 30% zniżką na roczną subskrypcję. Aktywuj kod kultura30 na stronie www.polityka.pl/kod/kultura30.

Co mają wspólnego Mickiewicz, Tinder i jazz? Bartek Chaciński rozmawia z Nikolą Kołodziejczykiem, kompozytorem, dyrygentem i aranżerem, który napisał muzykę do współczesnych wersji „Ballad i romansów” autorstwa Jacka „Budynia” Szymkiewicza. Z pozoru absurdalne teksty – baristka zamiast nimfy, Tinder zamiast przysięgi – odsłaniają klasyczne motywy Mickiewicza. Kołodziejczyk stworzył rozbudowane kompozycje (7–13 minut) na 17-osobowy zespół, z udziałem m.in. Natalii Grosiak i Organka. W podkaście opowiada też o scenie jazzowej, eksperymentach z dźwiękiem (instrumenty z katarynki, maszyn do pisania i szycia), a także o uznaniu dla Sanah: „Szanuję ją za to, że zatrudniła prawdziwy big band”. (00:00) Fragmenty rozmowy (01:05) Wstęp do rozmowy: „Kultura na weekend” po raz pierwszy na wideo (02:57) Co wspólnego mają Budyń i Mickiewicz (08:49) Ludowość w kulturze dla Kołodziejczyka (17:12) Co Nikola Kołodziejczyk myśli o Sanah (21:40) Komponowanie muzyki do gier komputerowych (23:18) Czy klawiatura może być instrumentem? (28:24) Podsumowanie. Chcesz dowiedzieć się więcej? Wykup dostęp do Polityka.pl i odkryj bogaty zbiór materiałów na różne tematy, od kultury przez psychologię po politykę. Skorzystaj z kodu KULTURA30, aby otrzymać 30% zniżki na subskrypcję standard kupując ją na stronie sklep.polityka.pl.

De Niro wyśmiewa Trumpa, „Mission: Impossible” przyprawia o zawrót głowy. Festiwal w Cannes jeszcze nie miał takiego otwarcia i po raz kolejny przeżywa amerykańskie oblężenie.

Bartek Chaciński rozmawia z Marcinem Boguckim z Instytutu Kultury Polskiej UW i członkiem OGAE o szansach Justyny Steczkowskiej na Eurowizji 2025. Czy „Gaja” może powalczyć o miejsce w ścisłym finale? Kto jest faworytem tegorocznego konkursu? Ekspert wskazuje na grupę KAJ reprezentującą Szwecję z żartobliwym utworem „Bara bada bastu”. Rozmowa dotyka także głębszych zjawisk: jak zmieniają się reguły Eurowizji, jaki wpływ mają trendy społeczne i polityczne oraz jak poszczególne kraje budują swoją eurowizyjną tożsamość. Nie zabrakło też opowieści o atrakcjach całego eurowizyjnego tygodnia w Bazylei. (00:05) Wstęp (01:10) Czym jest stowarzyszenie OGAE: miłośników Eurowizji? (02:00) Co dzieje się teraz w Bazylei? (05:20) Kiedy powinno otwierać się głosowanie w Eurowizji, czy mamy nowości w regulaminie? (08:50) Kto ma największe szanse na wygraną? (13:45) Eurowizja, która wspiera osoby queerowe: od czego to się zaczęło? (19:52) Gdzie jest Polska na tle wszystkich tendencji eurowizyjnych (23:03) Jakie szanse ma Justyna Steczkowska (27:28) Podsumowanie. Chcesz dowiedzieć się więcej? Wykup dostęp do Polityka.pl i odkryj bogaty zbiór materiałów na różne tematy, od kultury przez psychologię po politykę. Skorzystaj z kodu KULTURA30, aby otrzymać 30% zniżki na subskrypcję.

Wojna, polityka, kobieca siła, kultura i metafizyka XX w. 22. edycja Millennium Docs Against Gravity (9–18 maja) to dokumentalne spojrzenie na najważniejsze problemy współczesności. W świecie przepełnionym chaotycznymi, trudnymi do weryfikacji komunikatami kino non-fiction daje szansę na głębsze zrozumienie i budowanie zbiorowej odporności na propagandę. Festiwal pokazuje, że film dokumentalny może odwzorowywać rzeczywistość, ale i ją interpretować, dookreślać i kreować. To przestrzeń, gdzie rodzą się pytania o prawdę, perspektywę i sens opowiadania o świecie. Artur Liebhart, założyciel MDAG, w rozmowie z Januszem Wróblewskim zdradza kluczowe tematy, atrakcje i wyjątkowe wydarzenia tegorocznej edycji. (00:08) Wstęp do rozmowy o Millenium Docs Against Gravity (02:16) Gdzie znajduje się dziś kino dokumentalne? (06:26) „Pociągi” Macieja Drygasa (08:08) Czy dokumenty już zareagowały na trumpizację Ameryki? Sekcja „Amerykańskie kontrasty” na MDAG (12:50) Serial dokumentalny na festiwalu (15:20) Wątki izraelsko-palestyńskie, w tym stand-up (19:13) „Pan Nikt przeciwko Putinowi”, czyli o współczesnej Rosji na MDAG (24:03) AI i wpływ nowej technologii na rozwój kina dokumentalnego (27:18) Co widać z perspektywy dokumentu w kwestii kobiet? (30:45) Masterclassy i goście specjalni (31:57) Podsumowanie. Chcesz dowiedzieć się więcej? Wykup dostęp do Polityka.pl i odkryj bogaty zbiór materiałów na różne tematy, od kultury przez psychologię po politykę. Skorzystaj z kodu KULTURA30, aby otrzymać 30% zniżki na subskrypcję.

Artystka Monika Drożyńska, laureatka Paszportu POLITYKI i osoba skazana za haftowanie na zagłówkach foteli PKP, opowiada o swojej wystawie „24,20”. Projekt, który zaczął się jako subtelny gest aktywizmu, przerodził się w dekadę działań artystycznych. W podkaście mówi o sztuce, odpowiedzialności, procesie i o tym, co znaczy „być złapaną na haftowaniu”. Wystawa w Common Arts Foundation w Warszawie pokazuje hasła z pociągów oraz dokument z rozprawy. Rozmowę prowadzi Bartek Chaciński. (00:10) Wprowadzenie (01:44) Historia artystycznego „przekroczenia” Moniki Drożyńskiej i projektu (04:30) Fragmenty wystawy i relacja z procesu: czy ktoś zbierał prace powstałe w pociągach? (07:30) Zderzenie codzienności ze światem sztuki: obecność twórczości Drożyńskiej w mediach społecznościowych (11:08) Koncepcja wystawy i jej aranżacja (15:40) Co oznacza „zostać przyłapaną na haftowaniu”? (19:17) Czy Monika Drożyńska jest dziś jedną z liderek współczesnego haftu artystycznego? (21:50) Krótka historia haftu w Polsce (24:40) Czy publiczne wystąpienie Drożyńskiej podczas gali Paszportów POLITYKI miało realny wpływ na sytuację artystów? (28:23) Nad czym obecnie pracuje Monika Drożyńska? (30:48) Podsumowanie.

Dlaczego film „Minecraft” – zbudowany z klisz i krindżu – podbił kina mimo miażdżących recenzji? I co sprawiło, że wyszliśmy z seansu z uśmiechem? Choć krytycy go ignorują, a fani mają mieszane uczucia, to w podkastowym spotkaniu nasi redakcyjni widzowie widzą w nim coś więcej. Ironia, wspólnota i nostalgia za czasami oglądania youtuberów to tylko część zjawiska. Rozmawiają Justyna Sobolewska, Barnaba Siegel i Bartek Chaciński. (00:06) Wstęp i próba odpowiedzi na pytanie: dlaczego film Minecraft pobił wszelkie rekordy? (01:30) Co najbardziej zaskoczyło naszych gości podczas seansu? (03:55) Mały zombiak na kurczaku: co robi w filmie i dlaczego to ważne? (06:17) Czy Minecraft to coś więcej niż gra? O wspólnocie pokoleniowej graczy (11:25) Prosta gra czy złożony świat? Zaskakujące aspekty Minecrafta (14:45) Bartek Chaciński o swoich osobistych doświadczeniach z grą (16:45) Kto tak naprawdę jest odbiorcą filmu Minecraft (22:25) Barbie, Super Mario, Minecraft: co łączy te filmowe hity (27:15) O przekazywaniu dzieciom bajek i światów swojego dzieciństwa (32:00) Czy goście pójdą na drugą część Minecrafta? (32:48) Podsumowanie rozmowy. Chcesz dowiedzieć się więcej? Wykup dostęp do Polityka.pl i odkryj bogaty zbiór materiałów na różne tematy, od kultury przez psychologię po politykę. Skorzystaj z kodu KULTURA30, aby otrzymać 30% zniżki na subskrypcję.

Czy Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Cannes to tylko prestiżowy konkurs, czy może coś znacznie większego, niemalże świecka religia kina? Jakie są związki sztuki i duchowości? Dlaczego to właśnie Cannes wyróżnia się na tle innych festiwali i czy faktycznie „hoduje” artystów, kreując legendy światowego kina? W dobie streamingu i seriali, gdy zmieniają się nawyki widzów, czy ten „świecki Kościół kina” ma szansę przetrwać? O wyjątkowości Cannes, jego ewolucji, kontrowersjach i niepodrabialnej magii La Croisette Janusz Wróblewski rozmawia z Tadeuszem Sobolewskim, legendarnym krytykiem filmowym, autorem książki „Cannes. Religia kina”. (00:08) Wprowadzenie i spotkanie z Tadeuszem Sobolewskim (02:43) Czy Cannes można porównać do religii? (03:42) Jakie są związki sztuki i duchowości? (06:50) Czy taki „religijny” odbiór Cannes dotyczy też innych festiwali? (08:58) Jak Cannes „hoduje” artystów i buduje legendy? (11:42) Co sprawia, że Cannes nie ma sobie równych? (14:57) Konkurs, program i wyjątkowa wolność twórcza w Cannes (18:20) Skrajności Cannes: poziom najwyższy i najniższy (19:11) Kino vs seriale: kto wygra to starcie? (20:55) „Czarna selekcja”: czy festiwal promuje wciąż tych samych twórców? (26:08) Pomyłki, wpadki i nietrafione wybory (27:38) Podsumowanie rozmowy. Chcesz dowiedzieć się więcej? Wykup dostęp do Polityka.pl i odkryj bogaty zbiór materiałów na różne tematy, od kultury przez psychologię po politykę. Skorzystaj z kodu KULTURA30, aby otrzymać 30% zniżki na subskrypcję.

Czy kino artystyczne jest zagrożone przez streaming? Jak zmienia się rynek po pandemii i dlaczego ambitne produkcje przyciągają coraz mniej widzów? O kryzysie frekwencji, reformie systemu finansowania polskiego kina i ryzyku bankructwa producentów rozmawiamy w kontekście rewolucyjnych zmian w branży. Czy długoterminowe umowy między reżyserami a producentami mogą uratować kino autorskie? Jaką rolę odgrywa afera wokół filmu „Ministranci” Piotra Domalewskiego? Na te i wiele innych pytań odpowiada Leszek Bodzak, założyciel Aurum Film, studia odpowiedzialnego za „Boże Ciało”, „Kos” czy „Żeby nie było śladów”. Rozmowę prowadzi Janusz Wróblewski. (00:00) Najciekawsze fragmenty (00:42) Wstęp (01:50) Tajemnicza i pionierska umowa reżysersko-producencka (Jan Komasa-Leszek Bodzak): na czym polega? (03:42) Jak postrzegać dzisiejsze kino autorskie? (05:22) Co zmienił w kinie streaming? (10:12) Czy publiczność odwraca się od kina autorskiego? (15:31) „Spełnione kino artystyczne nie ma się źle” (16:21) Jak producenci radzą sobie w nowych realiach kinowych w Polsce (18:37) Czy jest jeszcze szansa na kino środka i na kino gatunkowe (22:03) Nakłady na promocje filmów artystycznych i problemy z tym związane (25:23) Wątki wojny ukraińskiej w kinie: jak ujmować te problemy inaczej? (28:13) Czego środowisko producenckie domaga się od władz? (30:48) Problemy z dotacjami z PISF i jak znaleźć resztę pieniędzy na film (34:00) Jak producenci mogą wpływać na tworzenie prawa? (37:20) Skoro nie z PISF, to skąd? (44:07) Czy dominacja platform streamingowych zabije kino artystyczne? (45:55) Afera wokół „Ministrantów” (52:26) Podsumowanie. Chcesz dowiedzieć się więcej? Wykup dostęp do Polityka.pl i odkryj bogaty zbiór materiałów na różne tematy, od kultury przez psychologię po politykę. Skorzystaj z kodu KULTURA30, aby otrzymać 30% zniżki na subskrypcję.