Koken met Classics

Feestelijk, smakelijk, en volgens jaloerse koks ook eindelijk: de laatste aflevering van Koken met Classics. Kan indigestie tot gevolg hebben. In dit laatste overladen recept gaat Senne Guns samen met Korneel op zoek naar de geheime ingrediënten van En Dans van Clouseau. Daarvoor kunnen ze rekenen op de keukengeheimen van koks Kris Wauters en bassist Vincent Pierins.

Al jaren maakt Senne Guns gerechten klaar alsof ze voor hemzelf zouden zijn, met veel smaak, geste en citroenzeste. Maar in de voorlaatste aflevering moet hij het hoofd koel houden, want een doorkneed artiest komt zijn showcookingskills uitdagen. Loic Food, ofwel Loic Van Impe gaat de uitdaging aan om net als in de legendarische televisieshow '1000 seconden', een gerecht klaar te maken in zoveel tijd. Het recept wordt gedicteerd door Senne Guns en smaakt zo heet als een Red Hot Chilipepper.

In dit laatste (live)seizoen van Koken met Classics maakt Senne Guns ook een recept à la carte klaar. Luisteraar Bart had goesting in 'This town ain't big enough for the both of us' van Sparks. Spetterend theatraal, dat receptje, dankzij een Mannheimerraket tot aan Mozart, een vers maatje of 5 en een pistoolschot. En dat voor een licht voorgerechtje.

God weet waar The Beach Boys dit recept haalden. En Senne en Korneel ook. En jij nu ook. Bij Beethoven, bijvoorbeeld. En bij John Sebastian en Johan Sebastian. Gooi daar nog wat gulden snede en piano preparé door en je krijgt dit goddelijk recept. Live vanop het Live Podcast Event in Mechelen.

Live vanop het Live Podcast Event in Mechelen. Schreeuw het van de daken, in deze aflevering zit een gast: Yves Segers! Hij weet als geen andere hoe je een schlager moet klaarmaken. Behalve Senne Guns dan, want die heeft het geheime recept gekraakt. Aan het einde maken we er zelf eentje klaar, geserveerd met polonaisesaus.

Blauwe zwaailichten, da’s het meest gangbare, maar the Police heeft voor dit recept rode tl-lampen uit een hoerenbuurt nodig. Sting zweert dat hij er per ongeluk passeerde. Ritmisch is Roxanne heel interessant, vandaar hebben we een bouillonblokje bossa nodig, een geraspte reggae-wortel, een toefke tango in plaats van een scheutje ska, een zakske Cyrano de Bergerac van lichte zeden, een snuifje sirtaki en een butt-piano-blooper.

Dit recept vraagt om bezwete lakens, brandende kaarsen en opgedroogd speeksel: seks dus. Want Pokerface gaat niet over een potje poker, maar over een stomend potje biseksuele seks. Verder nodig in dit recept: een tomamamamamatje Mama Baker, een papapapapatatje Papageno, een traditionele, klassieke fond, een superzaag en een bouillonblokje Bocelli.

Yeah, hihiii, oehw. Als je een te hete patat in je mond stopt, kan je misschien nog net de piepende en puffende geluiden van Michael Jackson imiteren. Maar wat hebben we verder nodig voor dit recept? Wel, een bodempje Vangelis op een bedje Donna Summer, een ritmische 1-2-en-3-4-rollade, een klanklasagne, een grammetje groupies en een moonwalk-dessertje.

Voor dit gerecht gingen Korneel en Senne op verplaatsing en ze namen 17 muzikanten mee: het Brussels Jazz Orchestra.

Dit is er eentje die lang mocht rijpen op vat, want al gestookt in de jaren ‘20 door Kurt Weill, geserveerd met wat duivelse Stravinsky chips, een cabaretje van bij de schlager, zonder basgitaar, maar met een Marxophone. Da’s kapitaal van belang.

Dit typisch Britse gerecht wordt vrij koud geserveerd. Om het klaar te maken is een druppel David Gilmour onmisbaar, maar je hebt verder ook een gram Peter Gabriel, een vat Fairlight, een lepel Led Zeppelin, een mespunt melancholische akkoordjes én een deal met God of de platenfirma nodig. Aan tafel!

Echte Belgische kost, dat wordt hier niet al te vaak klaargemaakt. De trots van de Belgische kust, de garnaalkroket van de muziek, het exquise ‘Les yeux de ma mère’ van Arno. Daar hebben we voor nodig: een toefje Tom Waits, een vitaminelepeltje Lecompte of een zakje lamentobas met klassieke afkruiding, livebereiding en een suppo. Hotverdomme.

Al lijkt het nog zo traditioneel, dit Afrikaanse stoofpotje is eigenlijk toch vooral Amerikaans gekruid. Qua recept is deze wel van hoog niveau, dankzij koks met veel ervaring, een gietijzeren kom CS80-blazers in een GS-1-sausje, een kruidenzakje met dé 4 akkoorden, een snuifje Stevie Wonder-solo, een gong (echt!) en een wolkje goed bedoelde cultural appropriation. Hurry, she’s waiting there for you. De aflevering, bedoelen we.

Een keer in de zoveel tijd komen dromen uit. In dit nieuwe seizoen starten Senne Guns en Korneel De Clercq met ‘Dreams’ van Fleetwood Mac. Dit populaire recept vraagt om enkele ingrediënten: een pot die heel lang op het vuur kan blijven staan, een modale suikerspin, een hele grote cornflakes-loop, traag gegaarde groentjes, een snuifje gestrande relaties en een reep witte toetsenchocola. Smakelijk!

Senne Guns krijgt een koekje van eigen deeg, want in deze aflevering gaat Korneel aan de slag met zijn lied 'De Goudvis'. De ingrediënten: een lepel Bouillabaisse (niet op moeders wijze), een gekopieerde cordon blues, een vis-Satie, een kom augurken en een bouillon van graten en pluimen.

Senne krijgt binnenkort een koekje van eigen deeg. Wat zijn de ingrediënten van 'De Goudvis'? Ontdek het volgende week, tijdens de seizoensfinale van Koken Met Classics.

Senne en Korneel gaan aan de slag met Exit Music (For A Film) van Radiohead, en dat op basis van een 'potteke' Ro(o)meo + Juliet, een soeplepel Johnny Cash in een spookhuis, een warm broodje Chopin (te bereiden in de Mellotron), en een Picardisch pepertje.

Senne en Korneel bevinden zich in hogere sferen, want vandaag gaan ze aan de slag met de muziek uit de rockopera 'Jesus Christ Superstar'. De ingrediënten: een kommetje 'Rice & Webber', een mislukte Eurosongdemo, een hostietje Bob Dylan, een sterrencast, een 'potteke vet', een zakje inspiratie óf een pakje plagiaat, en een toefje theater.

De fusionkeuken van Alwyn Lopez Jarreau bezorgde onze hoorpapillen een stevige boost in 1981. Het was enkel bij ons, in Nederland en in Frankrtijk een hit, maar dat liet deze muzikale topchef niet aan zijn hart komen. Hij speelde met een vleugje black gospel, een potteke horn-stabs, Steve Gadd bladerdeeg, een zakje Bluesette II-V’s en een scatman.

We bereiden een gerecht op basis van een heerlijke portie liefdespoëzie van Serge Gainsbourg, bestemd voor de vrouw wiens initialen in de songtitel staan: Brigitte Bardot. De basis is een soeplepel van die poëzie, aangevuld met de nieuwe wereldkeuken van Dvorak, een frygisch fond, een Londens snuifje Days Of Pearly Spencer en een parlando mis-en-place.