De wandelbabbelpodcast

Website: https://www.birtewillekens.be Instagram: https://www.instagram.com/birtewillekens Mail: info@birtewillekens.be

Website: https://www.birtewillekens.be Instagram: https://www.instagram.com/birtewillekens Mail: info@birtewillekens.be

Website: https://www.birtewillekens.be Instagram: https://www.instagram.com/birtewillekens Mail: info@birtewillekens.be

Website: https://www.birtewillekens.be Instagram: https://www.instagram.com/birtewillekens Mail: info@birtewillekens.be

Website: https://www.birtewillekens.be Instagram: https://www.instagram.com/birtewillekens Mail: info@birtewillekens.be

Website: https://www.birtewillekens.be Instagram: https://www.instagram.com/birtewillekens Mail: info@birtewillekens.be

Website: https://www.birtewillekens.be Instagram: https://www.instagram.com/birtewillekens Mail: info@birtewillekens.be

Mail: info@birtewillekens.be Instagram: https://www.instagram.com/birtewillekens Website: https://www.birtewillekens.be

Deze wil je luisteren. Dit gaat je echt ontzettend vooruit helpen, geloof me.

Zelfzorg is prioriteiten stellen en meteen doen wat nodig is. Niet altijd even makkelijk, maar zo belangrijk. En wanneer je dat dan doet, voelt het zo goed...

Vandaag spreek ik open en eerlijk over mijn uitstelgedrag. Confronterend, maar nodig om hier rond stil te staan. Want ik wil mezelf niet langer klein houden. Ik mag het mezelf gaan gunnen om mijn ruimte en tijd in te nemen. Dus bij deze. Ik spreek het uit. En dat is alweer een stapje dichter bij de plek waar ik hoor te staan. Oh ja, wat ik ook uitspreek - ook heel eng en best wel een grote stap - twee van mijn grote dromen. Pfoe zeg, dat was me wat… En dat zul je ook wel horen…

In deze aflevering nodigde ik mijn partner uit om onze visie te delen op een groot leeftijdsverschil binnen relaties. Want ja, wij schelen welgeteld 15 jaar. Niet niets hè! Dat brengt heel wat uitdagingen en kansen met zich mee. We geven jullie een kijkje in hoe wij hiermee omgaan, wat we hieruit leren en hoe we tijdens moeilijke momenten overeind blijven staan. Meer weten over mij? Website: https://www.birtewillekens.be Mail: info@birtewillekens.be Instagram: https://www.instagram.com/birtewillekens

Vandaag werd ik weer uitgedaagd om mijn grenzen te verleggen. Ik liep een angst tegen het lijf, of met andere woorden; ik merkte iets op wat ik altijd ontwijk omdat het te eng is om erdoor te gaan. Vandaag nam ik de ruimte om te achterhalen wat ik nodig had om er deze keer wel door te gaan. En dat lukte, ik begreep welke voorwaarden ik nodig had en hoe ik deze voor mezelf kon scheppen. Ik deel dit verhaal omdat dit volgens mij iets onbesproken is wat toch veel mensen gaan kunnen herkennen. Ik voel dat ik dit bespreekbaar wil maken om de taboe erover te doorbreken en je te laten zien dat dit helemaal niets is om je voor te schamen en verborgen te houden. Pas wanneer we ergens licht op schijnen, ontstaat er de ruimte voor transformatie. En die (kleine) transformatie kan het begin zijn van een grote rit in je helingsproces. Wil je hier iets over kwijt? Deel het met me via: Mail: birte@embracewithbirtewillekens.be Instagram: https://www.instagram.com/birtewillekens Website: https://www.embracewithbirtewillekens.be

Deze woorden uitspreken en ruimte laten innemen, horen en erkennen; dat had ik even nodig. Ik voel dankbaarheid dat ik mezelf daartoe ook kreeg aangezet. En ik hoop dat het jou ook inspireert, dat jij er misschien ook wel wat aan hebt. Wil je hierover wat kwijt? Stuur me gerust een mailtje of berichtje. Zo help je jezelf, en mij ook, want ik heb er ook wat aan jou woorden te horen. Mail: birte@embracewithbirtewillekens.be Instagram: https://www.instagram.com/birtewillekens Website: https://www.embracewithbirtewillekens.be

Ik probeer wat nieuws uit.  Op zoek naar nieuwe manieren om met mijn laatste kruimels onderdrukte angsten om te gaan. Want het valt me weer meer op de laatste tijd, die dingen die ik eng vind maar niet meer eng wil laten zijn.  Het helpt niet om het te onderdrukken en “grote Jan” uit te hangen. Het maakt die verborgen angsten niet minder, ze blijven er zijn.  Dus ik besluit ze nu te omarmen. Ze er te laten zijn.  Ik neem ze bij mezelf op de schoot, gun ze hun ruimte en tijd, vraag en luister naar wat ze nodig hebben om wat meer te kunnen ontspannen. En dat gun ik ze, met liefde en licht.  En weet je, nu ik hen toon dat ik ze hoor en zie, nu roepen en slaan ze wat minder hard. Dat voelt heel wat aangenamer voor me, en vast ook wel voor hen.  Ik stel me kwetsbaar op, durf mijn angsten er te laten zijn en hoef ze niet langer te verbergen of onderdrukken.  Ze zijn een deel van mij.  Een deel dat evenveel respect waard is dan alle andere deeltjes van mezelf.  Een deel dat even hard zijn best doet om me te beschermen en laten overleven.  Op hun manier.  De manier die hen werd aangeleerd in het verleden, de manier die het opgelopen trauma heeft ingebrand. Ze doen hun best.  Net zoals ik mijn best doe.  En ik iedere dag een beetje meer leer.  Met alle gedachten en gevoelens die daarbij komen kijken, want die mogen er zijn.  Gewoon zoals zoals het is.  Net zoals we (er) allemaal mogen zijn, gewoon zoals we zijn.  Zo mag ik. Zo mag jij.  🤍

Deze aflevering nam ik op toen ik net terug thuis was na een therapiesessie bij mijn eigen therapeut. Ik ging door heftige emoties tijdens die sessie, emoties die ik erna niet meer kon aanraken, doordat die hadden kunnen stromen voelde ik me enorm opgelucht. Over hoe dat precies in mekaar zit, deel ik meer in deze aflevering. Wil je hierover iets met me delen? Dat kan via een mailtje of berichtje op instagram. Mail: birte@embracewithbirtewillekens.be Instagram: https://www.instagram.com/birtewillekens Website: https://www.embracewithbirtewillekens.be

Ik heb het gevoel dat het aan het lukken is.  Dat ik steeds een beetje dichter bij die versie van mezelf kom die ik mag zijn en hoor te zijn. Ik ben dankbaar hoe ik eindelijk om draagkracht vraag en beroep doe op het aarde-element.  Want ik heb die draagkracht nodig nu, van buiten mezelf.  Ik ben nog niet klaar om zelf in mijn aarde-proces te duiken, de wind heeft me nog heel wat te leren. En dat is oké. Want ik durf luisteren naar de wijze lessen van de wind. Ik heb het gevoel dat ik eindelijk balans vind in de wind.  Dat ik leer begrijpen met welke kracht ik moet blazen om mijn vuur aan te wakkeren maar niet uit te blazen. Dat ik leer om mijn gedachten mijn gedachten te laten zijn, om klank te geven aan de juiste gedachten, de rest te laten meewaaien met de wind. Ik leer mijn tijd nemen om uit te ademen, alles los te laten.  En als de wind te hevig voelt en ik vrees de balans te verliezen, dan weet ik dat ik vertrouwen mag. Ik vertrouw en neem mijn tijd om even uit te rusten, me neer te strijken op de grond onder mijn voeten, houvast te vinden aan de takken van de bomen.  Want er is draagkracht, die gun ik mezelf. En zo zorg ik steeds een beetje beter voor mezelf.  Zo kom ik steeds een beetje dichter bij die versie van mezelf die ik mag en hoor te zijn.

Het is tijd, tijd om mijn gedrag te gaan veranderen, om mezelf serieus te gaan nemen.  Om echt doorgrond te gaan veranderen, vanuit de kern, niet enkel dat oppervlakkige omdat ik o zo sterk ben om heel veel te dragen en er nog wel wat bij kan.  Dat is nieuw voor me. Iets wat ik nog nooit eerder deed.  Maar… Hoe doe je dat?  Jezelf serieus gaan nemen?  Hoe doe je dat als je dat nooit eerder deed, nooit leerde, en geen idee hebt hoe het überhaupt voelt om serieus genomen te worden in mijn gevoelswereld? Dat is nu aan mij om dat uit te zoeken.  Want ik wil dit leven, ik wil mezelf het mooist mogelijke, en fijnst voelende leven schenken. Ik wil echt werken nu, voor het beste voor mezelf.  Dat heb ik mezelf te gunnen, dat gaat niemand anders me komen aanbieden.  En nee, ik moet het niet langer alleen doen. Want eindelijk vond ik de moed weer om uit te reiken.  Grappig ook wel een beetje, dat ik nu weer mag voelen hoe moeilijk om draagkracht vragen soms is… Geen idee waar te beginnen, maar dat is ook niet waar het om gaat.  Want dat stroomt wel, daar durf ik in vertrouwen.

Ik heb even getwijfeld of ik deze aflevering wel zou delen. Deze is rauw en toch wel een TRIGGER WARNING waard. Maar dit is wel hoe de dingen soms gaan. Dit zijn de dieptes waar het leven ons soms terug ingooit. Dus welke meerwaarde bied ik jou als ik dit verbloem en mooier maak dan het is? Ondertussen zijn we 3 weken verder dan dat ik deze aflevering opnam. Het is duidelijk te horen dat ik toen echt wel heel wat dieper zat dan nu. Ja, dan nu, want deze golf is nu gepasseerd. Ik voel me opgeluchter nu, beter. Ik heb hard gewerkt in tussentijd. En dat doe ik nog steeds. Ik heb vooral veel gevoeld, veel tijd genomen om alles te laten bestaan. En ook dat doe ik nog steeds, en ik slaag er iedere keer een beetje beter in om de golven boven te komen. Want dat is hoe het gaat, dat is waar ik in geloof. Golven komen, golven gaan. We mogen vertrouwen. Want het universum geeft ons enkel waar we sterk genoeg voor zijn. En doordat ik dit weet, voelde het veilig genoeg om dit gevoel volledig toe te laten en erin te gaan, omdat ik wist dat ik dit punt - waar ik nu 3 weken later sta - weer zou bereiken. Leren surfen en vertrouwen dat de golven zijn zoals ze horen zijn. Dat is soms het enige wat ons te doen staat. En geloof me, het water is wijs genoeg, haar hoef je niet te onderschatten.

Mijn vuurtje is even heel klein, bijna uitgedoofd. Ik probeer mijn laatste pufjes te verzamelen om het terug aan te wakkeren.