Płytkast

W 1982 roku Paul Weller nieoczekiwanie rozwiązał The Jam, prawdopodobnie najpopularniejszy wówczas zespół na Wyspach Brytyjskich. W oczach niedzielnego fana - tej przysłowiowej "gospodyni domowej, która zna Sex Pistols" - mogło to wyglądać jak gest rozkapryszonego bachora, który pewnego dnia obudził się z mocnym postanowieniem, żeby wszystkich wkurzyć. Zwłaszcza że kolejny muzyczny projekt Wellera zdawał się kompletnym muzycznym przeistoczeniem - z formatu punkowego power trio w świat muzyki podszytej r&b, zdradzającej dżezawe fascynacje (nawet jeśli tylko w warstwie nastroju i oprawy), opakowanej w kontynentalne ciuszki rodem z modowych targów Pitti Uommo. Ale The Style Council, bo o tym projekcie mowa, dla Wellera był w istocie logicznym krokiem naprzód w jego życiowej misji odtwarzania swoich modsowskich inspiracji (a trzeba nadmienić, że Paul był wówczas muzykiem tak młodym, że świata oryginalnych modsów w zasadzie nie pamiętał; odkrył go dla siebie dopiero gdzieś tak w połowie lat 70.). I tu rzecz fascynująca: że te po wierzchu odmienne zjawiska muzyczne, miały ten sam korzeń, czerpały z tego samego zjawiska, czyniąc Wellera być może pierwszym kustoszem rodzącej się właśnie brytyjskiej retromanii. Ale pozornych sprzeczności, które finalnie ciążyły ku logicznej KOHERENCJI, było w The Style Council więcej. I to właśnie o nich rozprawiamy z, miejmy nadzieję, swadą w najnowszych odcinku "Płytkastu", w którym przyglądamy się drugiemu longplayowi duetu Weller/Talbot. Przed Państwem The Style Council i płyta "Our Favourite Shop". Odcinek jak zawsze do słuchania na Spotify i Apple Podcast. Grafikę przygotował Jacek Ambrożewski. Zmontował, odczyścił i w dżingle oprawił Michał Hoffmann. Rozmawiają Glebogryzarka, Ambrogryzarka i Grysajarka.00:41:40 Homebreakers00:54:20 All Gone Away01:03:25 Come to Milton Keynes01:15:00 Internationalists01:22:00 A Stones Throw Away01:29:35 The Stand Up Comic's Instructions01:39:30 Boy Who Cried Wolf01:47:00 A Man of Great Promise01:54:40 Down in the Seine02:01:45 The Lodgers 02:07:50 Luck02:11:45 With Everything to Lose02:19:00 Our Favourite Shop02:25:20 Walls Come Tumbling Down------------Nasze profile w social mediach:Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkastAmbrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocoreAfro Godzina: https://www.facebook.com/afrogodzinaPaweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel

Są albumy, o których wszystko wiadomo: skatalogowano co do minuty czas spędzony przez muzyków w studiu, przeanalizowano każdą zarejestrowaną nutę każdej zarejestrowanej wersji pochodzących z nich utworów, prześwietlono wszystkie intertekstualne tropy zawarte w słowach piosenek. Z drugiej strony są albumy zagadki – ile by o nich nie napisano, ile by im czasu nie poświęcono, nie da się nigdy do końca przeniknąć ich tajemnicy.„No Other”, szósty solowy album „najzdolniejszego członka The Byrds”, zwanego też „Ptakiem, który nie latał”, to przypadek wręcz podręcznikowy obrazujący tę drugą sytuację. Raczej już się nie dowiemy się, dlaczego *tak naprawdę* ta midseventiesowa superprodukcja została skazana przez szefa wytwórni Asylum na komercyjny niebyt. Dlaczego jej autor, ilekroć na horyzoncie pojawiała się łuna możliwego sukcesu, robił w tył zwrot i oddawał się ponurej eskapologii. I w końcu najważniejsze: „No Other” jest dziełem barokowym, a może nawet wagneriańskim w skali i przepychu; egzystencjalnym pod względem ambicji literackich; totalnym jeśli chodzi o ówczesny krajobraz amerykańskiej muzyki popularnej; a za jego powstanie odpowiada facet, który nie odebrał żadnej sensownej edukacji, ani muzycznej, ani żadnej innej, wywodził się z rodzinny bidoków z Missouri i, o czym zaświadcza bodaj każdy poświęcony mu tekst, nie czytał książek, gazet, nie potrafił mówić o swoich uczuciach i był nieprzystępnym odludkiem. W jaki sposób ten grubociosany drwal potrafił podpiąć się do tego rodzaju wrażliwości? Jaka była w tym rola enigmatycznego producenta Thomasa Jeffersona Kaye’a? I czym, do kroćset, są „resztki ze srebrnej fiolki”? Przed państwem zatem jedna z najbardziej tajemniczych, mistycznych i spełnionych płyt swojej epoki, a zarazem zamknięta w ośmiu piosenkach katastrofa, która doprowadziła swoich twórców do spektakularnego upadku – album jak żaden inny: Gene Clark „No Other”.*Podcast jest dostępny na Spotify i Apple Podcasts, a autorem grafiki jest Jacek Ambrożewski.00:51:00 Life's Greatest Fool01:05:20 Silver Raven01:18:20 No Other01:33:20 Strength of Strings01:46:45 From a Silver Phial01:57:45 Some Misunderstanding02:10:15 The True One02:15:30 Lady of the North------------Nasze profile w social mediach:Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkastAmbrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocoreAfro Godzina: https://www.facebook.com/afrogodzinaPaweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel

Aby tańczyć, trzeba mieć dobre wyczucie rytmu - aby rymować, też. Czyli jak ktoś dobrze tańczy, to i na mikrofonie sobie poradzi? Poradzi sobie? Prawda?Na początku lat 90. w Polsce wykonano dodawanie taniec + rap, a mianowicie próbowano zrobić skład rapowy z tancerzy studia Buffo, tych z musicalu Metro. Nazywało się to B.A.D. Master C. - to działo się jeszcze przed Wzgórzem i Liroyem, więc nie mieliśmy ustalonego obrazu JAK. Jak rap powinien brzmieć, jak raper powinien wyglądać, co jest dopuszczalne a co nie, CZYM W OGÓLE JEST RAP. Gleba była niewiarygodnie żyzna i zupełnie nieprzegrodzona, zero płotów i granic. Mimo to świetna owa koncepcja zaraz po zakiełkowaniu zwiędła, zgniła i chyba nawet nie trafiła na pryzmę kompostu.Na początku lat 90. w Stanach wykonano dodawanie taniec + rap także. Wróć, nie w Stanach - w Kalifornii. Jak wyglądały nastroje potencjalnej grupy docelowej, można sobie wyobrazić. Potrzebny był gniew, zero kompromisu, pogarda dla słabości, skończenie z frajerstwem, grymas zamiast uśmiechu bo po chuj i do kogo się uśmiechać, mamy przejebane, wiemy kogo za to winić i do kogo strzelać i w jaki sposób robić hajs, bo to jest najważniejsze. Tak to sobie wyobrażam w zarysach. W każdym razie doskonale było wiadomo, jak powinien wyglądać i mówić raper i co uchodzi, a co nie. Ponadto konkurencja była ogromna, freestyle na co drugim rogu. Jak wyodrębnić sobie działeczkę, taką całkiem osobno, zasadzić kwiatki zamiast barszczu Sosnowskiego i liczyć, że to zaowocuje?A mimo to grupie The Pharcyde udało się to, co nie udało się Januszowi Józefowiczowi und podopiecznym jego: znaleźli swój styl i swoich słuchaczy, pozostawili klasyczne płyty i wdzięczne wspomnienia. Spróbujemy wytłumaczyć Państwu tę niewiarygodną pomyłkę historii, pochylając się nad debiutem kwartetu (kwintetu, licząc bardzo ważnego na tym etapie beatmakera J-Swifta) z Kalifornii: przed Państwem BIZARNA PRZEJAŻDŻKA NA WSKROŚ.*Podcast jest dostępny na Spotify i Apple Podcasts, a autorem grafiki jest Jacek Ambrożewski.00:37:10 Oh Shit00:53:20 4 Better or 4 Worse01:06:00 I'm That Type of Nigga01:14:15 Soul Flower (Remix)01:27:30 On the DL01:33:25 Officer01:39:40 Ya Mama01:49:00 Passin' Me By01:58:00 Otha Fish02:06:45 Pack the Pipe02:13:00 Return of the B-Boy------------Nasze profile w social mediach:Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkastAmbrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocoreAfro Godzina: https://www.facebook.com/afrogodzinaPaweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel

W trzydziestym pierwszym (okrągłym) odcinku Płytkastu, wracamy do jednego z najbardziej legendarnych albumów polskiego rocka. Na często zadawane pytanie, czy musiało do tego dojść, jest tylko jedna logiczna odpowiedź: widocznie musiało, skoro doszło. "Nocny patrol", trzeci album Maanamu wydany pod koniec 1983 roku, niesie namacalne doświadczenie i emocje zakończonego niedługo przed premierą stanu wojennego. Jak podejść do tak pomnikowego materiału? Staraliśmy się uniknąć zbędnego patosu i zastosować płytkastową metodę żmudnej analizy utworów pod różnym kątem, do czego "Patrol" nadaje się wyśmienicie, bo to bodaj najbardziej eklektyczna polska rockowa płyta tamtej epoki - mamy tu classic rock, postpunk, reggae, bluesa, tango i rock'n'rolla, z którego wcześniej ten zespół był najbardziej znany. Historia oceni nasze działania. Nie obeszło się bez potknięć. Wyciągamy z nich wnioski. Podcast jest dostępny na Spotify i Apple Podcasts, a autorem grafiki jest Jacek Ambrożewski.00:33:30 Nocny patrol00:45:15 Jestem kobietą00:54:30 To tylko tango01:03:00 French is Strange01:14:00 Polskie ulice01:21:30 Eksplozja01:34:15 Zdrada01:39:40 Raz-dwa raz-dwa01:49:10 Krakowski spleen02:02:45 Miłość jest jak opium------------Nasze profile w social mediach:Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkastAmbrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocoreAfro Godzina: https://www.facebook.com/afrogodzinaPaweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel

W Płytkaście ewidentnie lubimy testować wytrzymałość najhardszych fandomów - po odcinkach o Taylor i U2, tym razem mierzymy się z kultowymi DEPESZAMI, których logo pokrywało swego czasu średnio co drugi murek na polskich osiedlach. Duża w tym zasługa "Black Celebration" - piątej płyty w dyskografii ekipy z Basildon, bo to właśnie ten album na dobre wprowadził DM w świat romantycznego mroku, jednocześnie dokumentując dynamiczny rozwój Martina Gore'a jako kompozytora. Oparta na samplingu aura brzmieniowa wybranego przez nas albumu kreuje tu iście filmowy krajobraz, co zresztą nie umknęło uwadze przynajmniej jednego z nas, ale nie uprzedzajmy faktów.Swoją drogą ta CZARNA CELEBRACJA to w naszym przypadku autentyczny jubileusz, bo to już 30. regularny EPIZOD naszego Płytkastu. Jaki kolor mają te podcastowe GODY? Prawdopodobnie brązowy, ale także nie uprzedzajmy faktów. Zapraszamy na odcinek.Aha, jest jeszcze niespodzianka, którą znajdziecie w tych parówkach. I to w pierwszym gryzie. Powodzenia!Podcast jest dostępny na Spotify i Apple Podcasts, a autorem grafiki jest Jacek Ambrożewski.0:33:10 Black Celebration0:43:30 Fly on the Windscreen0:55:15 A Question of Lust1:09:00 Sometimes1:13:45 It Doesn't Matter Two1:21:00 A Question of Time1:29:30 Stripped1:39:50 Here Is the House1:48:40 World Full of Nothing1:54:55 Dressed in Black2:02:50 New Dress------------Nasze profile w social mediach:Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkastAmbrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocoreAfro Godzina: https://www.facebook.com/afrogodzinaPaweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel

W 29. odcinku Płytkastu wchodzimy na obszar dotychczas w naszym projekcie przemilczany: CIĘŻKIE BRZMIENIA. Na warsztat wzięliśmy jednak album mocno wykraczający poza standardowe rozumienie metalowej estetyki - wszak w Faith No More obok wachlarzu typowo metalowych tropów możemy wychwycić liczne wątki funkowe, rapowe, nowofalowe, kabaretowe, a nawet stricte popowe. "Angel Dust" zafundowało nam powrót do czasów, w których tak dziwna, skomplikowana twórczość mogła z powodzeniem radzić sobie w mainstreamie, jednocześnie prowokując pytania o to, czy zespół, który dość ewidentnie zainspirował całkiem sporo złej muzyki, mógł to zrobić za pomocą muzyki wybitnej? Cóż, zderzenie z "Angel Dust" okazało się dla części naszej załogi przeżyciem euforycznym, dla innych odrobinę problematycznym i trudnym do PRZEŁKNIĘCIA. Posłuchajcie i koniecznie dajcie nam znać w komentarzach, co sądzicie. Podcast jest dostępny na Spotify, Apple Podcasts, Empik Go, a autorem grafiki jest Jacek Ambrożewski. 00:36:30 Land of Sunshine 00:53:30 Caffeine 01:06:50 Midlife Crisis 01:19:00 RV 01:27:00 Smaller and Smaller 01:38:30 Everything's Ruined 01:50:30 Malpractice 01:58:20 Kindergarten 02:06:10 Be Aggressive 02:15:50 A Small Victory 02:24:30 Crack Hitler 02:31:40 Jizzlobber 02:39:30 Midnight Cowboy (Theme From) ------------ Nasze profile w social mediach: Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore Afro Godzina: https://www.facebook.com/afrogodzina Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel

W 28. odcinku udało nam się osiągnąć to, o czym rozmawialiśmy już jakiś nilion razy: oto po raz pierwszy w historii Płytkastu bierzemy na warsztat album z bieżącego roku (odcinek nagrywaliśmy w ostatnich dniach 2024). "My Method Actor" to jedna z najwyżej ocenianych płyt wydanych w ciągu minionych 12 miesięcy (średnia 85/100 wg Metacritic). A przy okazji album artystki, która jest jedną z najbardziej charakterystycznych autorek w muzyce indie ostatniej dekady. Tyle, że przy okazji "MMA" Nilüfer Yanya zmieniła sposób pracy, redukując swój sztab współpracowników do jednej osoby, z którą de facto tworzy tu duet kreatywny. Chodzi o Willa Archera - współkompozytora wszystkich utworów i człowieka, który gra tu na praktycznie wszystkim poza wiolonczelą i pedal steel guitar, w przeciwieństwie do Nilüfer, która nie gra na niczym. Czy piosenki na "My Method Actor" faktycznie są tak wyjątkowe, jak sądzą niektórzy członkowie ekipy Płykastu? A może niekoniecznie? Możecie się o tym przekonać, konsumując odcinek. Podcast jest dostępny na Spotify, Apple Podcasts, Empik Go, a autorem grafiki jest Jacek Ambrożewski. 00:28:00 Keep on Dancing 00:35:15 Like I Say (I Runaway) 00:43:10 Method Actor 00:50:20 Binding 01:00:30 Mutations 01:07:10 Ready for Sun (Touch) 01:14:00 Call it Love 01:20:50 Faith's Late 01:25:20 Made out of Memory 01:32:00 Just a Western 01:36:40 Wingspan ------------ Nasze profile w social mediach: Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore Afro Godzina: https://www.facebook.com/afrogodzina Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel

To już 27. regularny odcinek naszego podcastu, a więc dojrzałość, a więc świadomość, a więc perfekcyjne brzmienie. Czyli po prostu: Steely Dan. Ten temat wisiał nad nami od samego początku istnienia Płytkastu, a nawet dłużej - jak zauważył Paweł: moglibyśmy nagrać ten odcinek 15 lat temu. Wybrany przez nas do omówienia trzeci album grupy "Pretzel Logic" świetnie wypełnia płytkastowe postulaty jednoczesnej zwięzłości i różnorodności. Nie ma tu dwóch takich samych piosenek, można nawet zaryzykować stwierdzenie, że Fagen i Becker uprawiają tu rozległe ćwiczenia stylistyczne, jak nigdzie indziej w swojej dyskografii. "Pretzel" jest więc do pewnego stopnia steelydanowskim "Revolverem", zwłaszcza że zaznacza też moment transformacji Steely Dan z żywego zespołu w projekt studyjny. A przy okazji jest zjawiskiem dość osobnym nie tylko w katalogu grupy, no bo ile znacie albumów, które rozpoczynają się od brzmienia flapamby? Każdy z nas podszedł do tego precla z innej pozycji, co zaowocowało jednym z najbardziej urozmaiconych pod względem werdyktów odcinków Płytkastu. Zapraszamy do odsłuchu! Podcast jest dostępny na Spotify, Apple Podcasts, Empik Go, a autorem grafiki jest Jacek Ambrożewski. 00:32:20 Rikki Don't Lose That Number 00:44:30 Night by Night 00:53:50 Any Major Dude Will Tell You 01:02:30 Barrytown 01:13:30 East St. Louis Toodle-O 01:19:00 Parker's Band 01:32:20 Through with Buzz 01:38:30 Pretzel Logic 01:50:50 With a Gun 01:57:00 Charlie Freak 02:03:20 Monkey in My Soul ------------ Nasze profile w social mediach: Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/ Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel

Autorka kilku radiowych hitów czy artystka, która brała udział w kilku muzycznych rewolucjach z rzędu? Why not both? Neneh Cherry miała to szczęście, że za sprawą wrodzonej charyzmy, przysposobionych koneksji i doskonałego gustu raz za razem potrafiła się odnaleźć na artystycznym zapleczu punku (The Slits), post-punku (Rip, Rig + Panic), raczkującego trip-hopu (Wild Bunch) i w końcu nagrała swoje opus, nieśmiertelny hymn trendsetterstwa. My też w gruncie rzeczy uważamy, że "looking good's a state of mind" (wystarczy na nas spojrzeć), dlatego ze stosownym samozadowoleniem przystąpiliśmy do rozbioru na czynniki tej właśnie piosenki. ------------ Nasze profile w social mediach: Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/ Afro Godzina: https://www.facebook.com/afrogodzina Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel

Pouczająca anegdota o artyście: kiedy był już na łożu śmierci, przywołał on do siebie syna swego i powiada mu: "Jordan, kiedy to już się stanie i będziecie sprzątać dom, chcę żebyś ty, właśnie ty, zajął się kolekcją porno". Syn dobrze znał ojca, w pamięci miał wszystkie jego ekscesy, jego uzależnienie, przemoc, wszystko, nie dziwił się więc aż tak bardzo. A że relacja ich była turbulentna, dyplomatycznie mówiąc, ale też jakoś jednak mimo wszystko bliska, czuła, być może toksyczna i może w tym właśnie rzecz, syn ze zrozumieniem podjął się zadania. I dopiero gdy ojciec był już odszedł i jemu przyszło owo zadanie faktycznie wykonać, zrozumiał swój błąd. Otóż ojcu-artyście nie chodziło o JEGO kolekcję porno. Chodziło o kolekcję Z NIM. Taką to sceną rozpoczyna się jedna z biograficznych książek poświęconych burzliwemu, przerażającemu życiu Warrena Zevona, tak, tego sympatycznego facecika, którego większość ludzi, jeśli w ogóle zna, to z równie sympatycznego przeboju o wilkołakach w Londynie (AAAA-UUUUUU!). I jest to niewątpliwy błąd percepcyjny, bowiem nie ma nic sympatycznego ani w panu Zevonie, ani w jego flagowym, nieprzebojowym utworze, który niczym katedra - zbudowana na cudzej krzywdzie, nie łudźmy się - góruje nad krajobrazem całej muzyki kalifornijskiej, a więc być może w pewnym sensie całej muzyki amerykańskiej w ogóle. Oto wyrzyg, oto lament, oto skarga składana pod własnym adresem, której trybunał nigdy nie rozpatrzy, bo leży w rowie najebany i może w szoku jest. Panie i panowie - odcinek Samplera, o który nikt nie prosił i którego nikt nie potrzebował: Warren Zevon, "Desperados Under The Eaves". ------------ Nasze profile w social mediach: Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/ Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel

W dwudziestym szóstym regularnym odcinku Płytkastu bierzemy na warsztat szczytowy pod względem komercyjnym moment nurtu new wave i jednocześnie łabędzi śpiew największego wówczas zespołu świata. "Synchronicity", piąty album w dorobku The Police, jest być może najmniej spójnym, najbardziej niekonsekwentnym dziełem tria Sumner/Summers/Copeland. Trudno orzec, na ile było to wynikiem rozmyślnej koncepcji, a na ile skutkiem pogłębiającego się konfliktu w zespole, który przesłonił atmosferę sesji nagraniowych na rajskim Montserrat, a swoje apogeum osiągnął podczas bójki pomiędzy członkami sekcji rytmicznej podczas trasy promującej album. Płyta okazała się jednak gigantycznym sukcesem, nawet pomimo kilku zahaczających o autosabotaż decyzji, takich jak chociażby ta o umieszczeniu wszystkich przebojów w drugiej części albumu, co ma swoje konsekwencje w tym, że np. aby doczekać się "Every Breath You Take", trzeba było się najpierw zmierzyć z "Mother". Faktem jest, że po "Synchronicity" nie było już czego zbierać - ani z rynku muzycznego, na którym ten album odcisnął wyraźne piętno, ani z samego zespołu, który rozpadł się na kawałeczki pod wpływem olbrzymich napięć artystycznych pomiędzy muzykami - w spektakularnych, choć nie pozbawionych kontrowersji okolicznościach. Podcast jest dostępny na Spotify, Apple Podcasts, Empik Go, a autorem grafiki jest Jacek Ambrożewski. 00:34:20 Synchronicity I 00:48:00 Walking in Your Footsteps 00:54:10 O My God 01:03:50 Mother 01:13:40 Miss Gradenko 01:21:00 Synchronicity II 01:34:10 Every Breath You Take 01:49:55 King of Pain 01:58:00 Wrapped Around Your Finger 02:06:40 Tea in the Sahara 02:13:10 Murder by Numbers ------------ Nasze profile w social mediach: Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/ Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel

Outkast, tych dwóch fajnych chłopaków co pokazuje FUCK YOU światu... Od czego tu zacząć? Dla hip-hopu są trenerami, drużynowymi, marszałkami. Być może najbardziej progresywny zespół w obrębie całego gatunku, to na nich świat patrzył od circa drugiej płyty wzwyż oczekując azymutu. Oczywiście możemy przesadzać, bo jesteśmy fanami, ale czyż wszyscy nie staliśmy się nimi, najpóźniej na wysokości drugiego singla z płyty czwartej? "Ms. Jackson" to utwór, który wydaje się nieskazitelny. Porywający robak uszny w roli refrenu. Szybkostrzelny, matematycznie precyzyjny Antwan. Poetycki ALE wyluzowany - to rzadka kombinacja w świecie sztuki - Andre. Skrzynkowy aranżyk, w którym można przebierać odsłaniając kolejne warstwy połyskujących skarbów. Zastanawająca, niebanalna partia bębnów. A niezaprzeczalny wpływ na późniejsze wybryki wielu raperów i beatmakerów? Oryginalny i ważny temat? Ujęcie go tak, żeby podbić nie tylko listy przebojów, ale też serca dwóch bezpośrednich adresatek i załatwić realne problemy życiowe? Kurde, no ciężko jest podejść z gwoździem do tego wehikułu, tj. nie wygłosić apoteozy. Bardzo szybko zdaliśmy sobie z tego sprawę. Niemniej pół godziny rozmowy obfitowało w próby. Jak (zbyt) śmiały artysta-eksperymentator prezentujemy Wam głównie sprawozdanie z owych podejść. Outkast we ain't. ------------ Nasze profile w social mediach: Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/ Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel

To było pewne jak techno w Trendzie. Wytrzymaliśmy dwadzieścia cztery odcinki, ale ani jednego więcej i w końcu stawiamy czoła jednemu z tych albumów, o których myśleliśmy od początku istnienia Płytkastu. Pojawienie się The Smiths na brytyjskiej scenie w 1983 roku było początkiem cichej rewolucji, która ostatecznie doprowadziła do tektonicznego przesunięcia nie tylko na tamtejszym rynku, ale w ogóle w niezalowym światku. Innymi słowy: po Morrisseyu i Marrze granie melodyjnych, gitarowych piosenek z poetyckimi tekstami nie było już tym samym, co wcześniej. I choć można toczyć akademickie dyskusje nad wyższością jednego albumu The Smiths nad drugim, to żadna płyta nie przyczyniła się do umocnienia legendy zespołu równie silnie, co "The Queen Is Dead". To zestaw niezwykle charakterystycznych, a jednocześnie różnorodnych piosenek - wszak mamy tu przekrój od jangle-popu, poprzez postpunk i country & western, po - tak, taaak - klasyczne płytkastowe blusiory. I my o tym wszystkim, kochani, produkujemy się przez ponad dwie i pół godziny. Nasz podcast jak zwykle jest dostępny na Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts, Empik Go, a autorem grafiki jest Jacek Ambrożewski. 00:34:45 The Queen Is Dead 00:51:40 Frankly Mr. Shankly 01:03:50 I Know It's Over 01:17:30 Never Had No One Ever 01:29:00 Cemetry Gates 01:41:30 Bigmouth Strikes Again 01:51:40 The Boy With the Thorn in His Side 02:02:20 Vicar in a Tutu 02:09:30 There Is a Light That Never Goes Out 02:27:30 Some Girls Are Bigger Than Others ------------ Nasze profile w social mediach: Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/ Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel

I oto - jak śpiewała Izabela Trojanowska - STAO SIĘ: nagraliśmy nareszcie odcinek wylicytowany w aukcji WOŚP-u! Nie, nie odwlekaliśmy sprawy do ostatniej chwili z przekory ani strachu (choć to drugie być może owszem), po prostu ilekroć Michał rozkładał sprzęt, okazywało się, że znowu COŚ. A w końcu, gdy kamery poszły, to w 15 minucie nagrania dotarło do nas, że mikrofon, do którego Kuba wyłożył cały kwiecisty wstęp, jest obrócony nie tą stroną, co trzeba, więc dźwięk zbierał się, owszem, ale odbity od ścian :| PROFESJONALIŚCI. Co jest tym śmieszniejsze (Jan Pietrzak: "No śmiejemy się, śmiejemy! To jest śmieszne!"), że odcinek ów rejestrowaliśmy na szumnie zapowiadanym NOWYM SPRZĘCIE :| No ale nie od tego się ma w składzie Pana Afro, człowieka-konsoletę, żeby nie uratował nam tyłków rozmaitymi swoimi pluginami, wtyczkami, korkami. Dzielnie parliśmy więc przez kolejne przeszkody samym sobie rzucane pod nogi i wreszcie prezentujemy wam efekt - niemal dwie godziny rozmów, sporów i olśnień poświęconych płycie "D.A.I.S.Y. Rage" artystki znanej jako Kitty. Zwycięzca aukcji, któremu kłaniamy się w pas, dał nam zadanie trudne, coś w rodzaju próby wiernej rekonstrukcji przebiegu bitwy pod Beresteczkiem w składzie trzech typa, a każdy w książeczce wojskowej ma kat. D. Czyśmy podołali? Czy paru starych wiarusów jest w stanie przenieść swoją świadomość do młodzieżowego roku 2013, na przedmieścia Orlando i łamy Tumblra? Czy jest w nas więcej genu Z, czy jednak milenijnej pluskwy? I dlaczego Jan Pietrzak naprawdę pojawia się w tym odcinku jako talking point? O tym wszystkim posłuchacie w nowym Płytkaście zwyczajowo na dobrych platformach (Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts, Empik Go), a towarzyszącą grafikę tradycyjnie przygotował Jacek Ambrożewski. 00:43:00 Unfollowed. 00:55:20 Dead Island 01:06:00 Ay Shawty 01:13:10 Skrillionaire 01:21:55 No Offense 01:26:30 Scout Finch Bitch 01:33:15 R.R.E.A.M. 01:38:00 Hittin Lixx 01:44:25 Barbie Jeep / Marijuana ------------ Nasze profile w social mediach: Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/ Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel

Słuchajcie®, sprawa jest prosta: bez The Kinks, bez ich klasycznych płyt z lat 60. i początku następnej dekady, nie byłoby wielu zespołów, bez których nie byłoby z kolei Płytkastu, a my pewnie zamiast zajmować się tutaj muzyką, nagrywalibyśmy podcast poświęcony polityce (nie). Ale czy świat wciąż potrzebował ekipy braci Daviesów w roku 1982? Czy w ufryzowanym i upozowanym new popowym krajobrazie było miejsce na sentymentalny hołd epoce wczesnego rock’n’rolla, ba, wczesnego skiffle’u? I czy nasz bezlitosny analityk Afro ulegnie tym razem emocjonalnemu szantażowi na chorom sióstre? O tym wszystkim możecie posłuchać w trzecim odcinku Samplera, w którym ze łzami w oczach podrygujemy do „Come Dancing”, ostatniego przeboju w karierze The Kinks. A jeśli podczas odsłuchu staniecie przed lustrem i powiecie „Ray Davies” pięć razy, zaczniecie momentalnie mówić cockneyem, potwierdzone info. Grafikę przygotował Jacek Ambrożewski, a Samplera posłuchacie na Spotify, Google Podcasts, Apple Podcasts i Empik Go. ------------ Nasze profile w social mediach: Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/ Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel

W drugim odcinku Samplera przenosimy się zaledwie rok, ale jednak do przodu i zmieniamy ŻĄR na biegunowo, zdawałoby się, odmienny. Czy rzeczywiście jednak idee przyświecające białym Europejczykom z gitarami i czarnym Amerykanom z moogami (jak się czyta słowo moog? zaskakująca odpowiedź wewnątrz) różniły się tak bardzo, jak stereotypy każą przypuszczać? Zaskakująca odpowiedź wewnątrz. A o czem mowa? Wesoła gromadka apostołów funku dowodzona przez boga funku George'a Clintona przez mniej więcej ćwierć wieku utrzymywała formę i spłodziła imponującą dyskografię, ale zanim zajmiemy się kiedyś tam którąś tam z płyt Funkadelic, Parliamentu, Clintona czy Collinsa - rozczłonkujemy peak peaków, nagranie-monument, ścieżkę, która zmieniła bieg gatunku, a może i kilku innych gatunków przy okazji. Prowadzona przez epokowy riff basowy i arch-funkowe bicie bębnów piosenka, a zarazem radosna improwizacja, w której kompletny chaos spotyka się z wzorcowym porządkiem, antydyskotekowa (jak uważali jej twórcy) oda do tańca... a nie jest to koniec dziwnych koncepcji, które konstytuują i sytuują "Flash Light" zespołu Parliament. Tylko temu utworowi poświęciliśmy grubo ponad pół godziny wytężonej rozmowy. Zamiast rozproszonych snopów latarek użyliśmy wszakże światła punktowego, i choć nadzy, to siedzieliśmy w bezruchu. Mówcie nam Panowie Nosy. Grafikę przygotował Jacek Ambrożewski, a Samplera posłuchacie na Spotify, Google Podcasts, Apple Podcasts i Empik Go. ------------ Nasze profile w social mediach: Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/ Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel

Bururum, bururum! Czy jesteście gotowi na Led Zeppelin? Spokojnie, my też nie byliśmy pewni. I dlatego w pierwszym odcinku Samplera - naszego nowego cyklu poświęconego wyjątkowym utworom - ściągamy koszulki, pokazujemy klaty i przenosimy się do roku 1976, by sprawdzić, czy uda nam się dźwignąć Młot Bogów. A przy okazji spieramy się o naturę i podbudowę "Ostatniego boju Achillesa" - is it bluesior czy wręcz przeciwnie? - a także o to, czy "Presence" to najbardziej esencjonalna, czy jednak najnudniejsza płyta brytyjskiego kwartetu. Otwierająca ją 10-minutowa galopada, którą wzięliśmy na tapet, w przededniu punkowej rewolucji nawiązywała do greckiej mitologii, poezji Williama Blake'a i antycypowała prog-metal. Cały ten koncept już na wejściu krzyczy viva megalomania!, próbowaliśmy więc ustalić, czy to dobrze dla muzyki i dlaczego tak bardzo. Słowem: odcinek tylko dla miłośników rocka... i nie tylko. Grafikę przygotował Jacek Ambrożewski, a Samplera posłuchacie na Spotify, Google Podcasts, Apple Podcasts i Empik Go. ------------ Nasze profile w social mediach: Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/ Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel Grafika: Jacek Ambrożewski (https://www.facebook.com/ambrozewski)

W tym odcinku Płytkastu wsiadamy w trabanta, rozpędzamy się do maksymalnej prędkości 91 km/h i próbujemy przebić mur berliński – a mówiąc prościej, porywamy się na jeden z ikonicznych albumów rockowych lat 90. "Achtung Baby" było szokującym dla wielu gestem U2, jednego z największych zespołów tamtych czasów. Zawracając ze ślepej uliczki roots rocka "Rattle and Hum", irlandzki kwartet poszedł śladami Davida Bowiego i zaproponował eklektyczną syntezę młodzieżowych trendów: industrialu, muzyki tanecznej, madchesteru, a nawet elementów hip-hopu. Wszystko to działo się w burzliwych miesiącach wielkich przesunięć geopolitycznych na mapie Europy i także tutaj przeniosło się centrum dowodzenia poczynaniami zespołu. Efekt był tyleż konfundujący, co fantastycznie skuteczny – U2 znów stali się punktem odniesienia i zdefiniowali brzmienie nowoczesnego rocka stadionowego na wiele lat do przodu. Ale jak ten album brzmi po ponad 30 latach? I czy U2 udało się na tej płycie uniknąć blusiora? W odcinku rozmawiamy o tym z Mateuszem Witkowskim, połową Podcastexu - podcastu o latach 90. i 00., współautorem książki "Podcastex. Polskie milenium". 00:19:30 Zoo Station 00:34:50 Even Better Than the Real Thing 00:47:15 One 01:02:30 Until the End of the World 01:12:50 Who's Gonna Ride Your Wild Horses? 01:26:00 So Cruel 01:35:00 The Fly 01:46:00 Mysterious Ways 01:56:30 Tryin' to Throw Your Arms Around the World 02:04:00 Ultraviolet (Light My Way) 02:10:30 Acrobat 02:19:30 Love Is Blindness ------------ Nasze profile w social mediach: Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast Podcastex: https://www.facebook.com/podcastex | https://www.instagram.com/podcastex Mateusz Witkowski: https://www.instagram.com/mateuszwitkowski89 Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/ Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel Grafika: Jacek Ambrożewski (https://www.facebook.com/ambrozewski)

W 22. odcinku Płytkastu spotykamy się z jedną z najbarwniejszych i niejednoznacznych postaci muzyki ostatnich kilkunastu lat. Kiedy Tyler Okonma wchodził na wielką scenę w 2011 roku albumem "Goblin", był artystą co najmniej kontrowersyjnym, budzącym w części odbiorców oburzenie, a w innych przerażenie. Ledwie osiem lat później zaproponował bodaj pierwszą tak jawnie nieheteronormatywną płytę w historii mainstreamowego hip-hopu, bo tak chyba należy traktować album, który zgarnął "jedynkę" Billboardu, otrzymał Grammy i w którego tworzeniu brali udział m.in. Kanye West, Pharrell Williams czy Solange Knowles. Jednak "Igor" to o wiele więcej niż jego budząca wielkie emocje warstwa narracyjna - to również fantastycznie wysmakowany zestaw pod względem kompozycyjnym i aranżacyjnym. Czego staraliśmy się dowieść. 00:31:30 Igor's Theme 00:47:00 Earfquake 01:03:30 I Think 01:19:50 Running out of Time 01:32:50 New Magic Wand 01:44:00 A Boy Is a Gun 01:53:30 Puppet 02:03:40 What's Good 02:16:20 Gone, Gone / Thank You 02:31:10 I Don't Love You Anymore 02:38:15 Are We Still Friends? ------------ Nasze profile w social mediach: Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/ Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel Grafika: Jacek Ambrożewski (https://www.facebook.com/ambrozewski)

W chwili kiedy publikujemy niniejszy odcinek Płytkastu, Taylor Swift jest największą popową gwiazdą na świecie, nie ma co do tego żadnych wątpliwości. Zniknęły finalnie, gdy pod koniec 2023 roku 34-latka otrzymała tytuł Osoby Roku wg magazynu "Time", pieczętując rok pełen rekordów. Było to w dużej mierze efektem nowego wydania jej przełomowego albumu "1989", który w 2014 roku postawił bardzo mocny stempel na muzyce pop, a w 2023 - w edycji "Taylor's Version" - otworzył kolejną generację słuchaczek i słuchaczy na uniwersalny storytelling i songwriting Swift. Czy jednak muzyczna i tekstowa zawartość tego albumu - w dużej mierze zainspirowanego nie tyle latami 80., co "ejtisowym", alternatywnym popem początku lat 10. - uzasadnia jego wzniosły status? Czy piosenki Taylor Swift są tak dobre i interesujące, jak wskazywałaby ich oszałamiająca popularność? Wreszcie ile utworów podczas jednej sesji nagraniowej można poświęcić przelotnej relacji z Harrym Stylesem? Mamy nadzieję, że udało nam się choć częściowo odpowiedzieć na te frapujące pytania, a tym razem pomogła nam w tym gościni odcinka, Marta Szumna-Mitek - poetka, autorka zbioru "Nagrody pocieszenia" i najlepsza swiftolożka, jaką znamy. 00:23:00 Welcome to New York 00:39:10 Blank Space 00:48:50 Style 01:00:45 Out of the Woods 01:11:50 All You Had to Do Was Stay 01:20:20 Shake It Off 01:33:30 I Wish You Would 01:39:00 Bad Blood 01:51:20 Wildest Dreams 02:00:40 How You Get the Girl 02:09:20 This Love 02:15:10 I Know Places 02:21:50 Clean 02:33:30 Bonus Tracks + Songs "From the Vault" ------------ Grafika: Jacek Ambrożewski https://www.facebook.com/ambrozewski Nasze profile w social mediach: Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/ Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic | https://www.instagram.com/afrojax_afrokolektyw Marta: https://www.instagram.com/mitkowo