De Zaak X

Jarenlang hadden Jonas en Bente een relatie, maar een gezonde relatie was het niet. Op een avond gaat het helemaal mis: Jonas zegt dat hij zichzelf wilde doden, volgens Bente wilde hij haar om het leven brengen. Jonas heeft in zijn leven al langere tijd last van meerdere stoornissen. Hij is angstig, gaat conflicten uit de weg en heeft een laag zelfbeeld. Ook zegt hij dat hij bang is voor Bente, omdat zij hem zou commanderen. Volgens Bente is dat niet waar en is het juist andersom. De twee gebruiken samen slaapmedicatie. Jonas maakt die op een avond in april 2024 klaar, en schrijft daarbij een brief waarin hij afscheid van Bente neemt. Hij wil zichzelf doden met het slaapdrankje, maar dat mislukt: hij overleeft het. Drie maanden later doet Bente aangifte: volgens haar wilde Jonas niet alleen zichzelf doden, maar ook haar leven beëindigen. In de rechtbank moet Jonas zichzelf verantwoorden. Verslaggever Ard Schouten volgt de zaak namens AD Utrechts Nieuwsblad: „Ze hadden een vrij toxische relatie, ze konden eigenlijk niet met en niet zonder elkaar.’’See omnystudio.com/listener for privacy information.

In de tijd dat de 20-jarige Raomi bij haar pleegouders Cindy en Max woonde, is ze zwaar mishandeld. Ze werd geslagen, moest veel klussen doen en er werden zelfs sigarettenpeuken op haar lichaam uitgedrukt. Maar in de rechtbank wijzen de twee verdachten naar elkaar. Volgens Max werd Raomi geslagen door Cindy, en niet door hem. Hooguit zou hij haar een keer hebben geraakt als hij Raomi en Cindy uit elkaar moest halen. Verder zegt hij ook dat Cindy hém mishandelde. Maar Cindy vertelt precies het tegenovergestelde: ,,Mevrouw, ik heb Raomi niet mishandeld, absoluut niet. Ik heb haar willen beschermen waar ik kon, en was als de dood voor die man.'' Wel geeft ze toe dat ze Raomi’s haren af heeft geknipt. Verslaggever Jorina Haspels volgt de zaak namens AD Haagsche Courant: ,,Ik heb geen oprechte spijt gehoord, want als je zegt dat je niks hebt gedaan, waar moet je dan spijt van hebben? Het meest bizarre vind ik dat als je mishandeld wordt door je partner, dan bel je de politie. Maar dat is ook niet gebeurd.''See omnystudio.com/listener for privacy information.

Mishandeling, blauwe plekken, hard werken in het huishouden: het leven van Raomi bij haar pleegmoeder Cindy is een hel. Pas na meerdere meldingen en als het meisje zelf de politie belt, kan ze eindelijk ontsnappen. Jarenlang woonde Raomi bij de moeder van Cindy. Daar gaat het goed en heeft ze het naar haar zin. Tot de vrouw overlijdt. In samenspraak met de jeugdzorgorganisatie gaat Raomi dan bij Cindy, haar man en hun twee kinderen wonen. In dat huishouden krijgt Raomi het zwaar. De man van Cindy overlijdt na een periode van ziekte, en zij krijgt een relatie met Max. Het stel zorgt slecht voor Raomi: ze moet voor de kinderen zorgen en mag pas naar school als ze al haar klussen heeft gedaan. Ze moet het huis opruimen, de tuin netjes houden en er wordt vaak tegen haar geschreeuwd. Dat viel eerder ook al de thuiszorgmedewerkers voor Cindy’s overleden partner op. Als Raomi op een dag alleen thuis is, belt ze de politie. Ze vertelt dat ze wordt geslagen, en de politie komt naar de woning toe. Agenten besluiten direct om haar daar weg te halen. Cindy en Max worden opgepakt, en moeten zich voor de rechter verantwoorden. Daar blijkt dat het meisje vaak is mishandeld. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Op een koude winteravond gaat de 66-jarige Marius met de auto naar metrostation Capelsebrug. Wat hij van plan is, is niet duidelijk, maar tweeënhalfjaar later moet hij in de rechtbank uitleggen wat er nou die avond precies gebeurd is. In de rechtbank vertelt hij dat hij de metro inliep, en daar werd aangesproken door twee vrouwen die zagen dat een jongen (17) een mes bij zich had. Volgens Marius heeft hij de jongen aangesproken, en gezegd dat hij undercoveragent is. Hij neemt de jongen mee naar zijn auto, en zegt dat hij op zoek gaat naar een plek om hem te fouilleren. Samen rijden ze langs meerdere plekken. Ze komen langs het Kralingse Bos in Rotterdam, maar volgens Marius is dat geen geschikte plek. Uiteindelijk komen ze weer uit in Capelle, waar Marius de jongen op zijn buik op de achterbank laat liggen. Daar ‘fouilleert’ hij hem, maar betast hij de jongen ook. Zo zit hij aan zijn billen, en zegt hij dat de jongen ‘wel een stevig sixpack heeft’. Hierna zet hij de jongen nog af bij zijn oma, waar hij naartoe onderweg was. Rechtbankverslaggever Niels Dekker volgt de zaak namens AD Rotterdams Dagblad. Hij waarschuwt voor victim blaming: „Als je angstig bent, doe je dingen die je anders nooit zou doen. Het is heel treurig dat een man van 66 jaar dan misbruik maakt van een jongen van 17.’’See omnystudio.com/listener for privacy information.

Na anderhalf jaar bekende Soenil plotseling dat hij Dilshad in de gracht duwde   Tijdens het festival Jazz in de Gracht liggen veel bootjes in de Haagse grachten. Vanaf bootjes en de kade wordt jazzmuziek gespeeld, waar veel mensen, genietend op hun boot, naar luisteren. Maar als twee mensen aan komen varen in een bootje, schrikken ze: ze zien een lichaam in het water. Het is het lichaam van Dilshad. Hij leefde lange tijd op straat, tot zijn familie na vele pogingen eindelijk tot hem doordrong en hij het besluit nam om het roer om te gooien. Hij wilde zich op laten nemen in een kliniek, om zo van zijn verslaving af te komen. Dat plan besprak Dilshad met zijn huisarts, die hem steunde. Maar dan wordt hij dus in het water gevonden. Eerst denkt de politie dat hij tijdens het wildplassen in de gracht is gevallen, maar anderhalfjaar later wordt een man opgepakt voor een winkeldiefstal. In de verhoorkamer bekent deze Soenil nog meer op zijn kerfstok te hebben. Hij zegt dat hij Dilshad in het water duwde. In het eerste verhoor zegt Soenil dat hij wist dat Dilshad niet kon zwemmen, later zegt hij dat hij het niet wist. In de rechtbank zegt hij dat hij anderhalf jaar lang worstelde met zijn geheim, en dat hij het daarom vertelde. Ook zegt hij dat Dilshad hem geld schuldig zou zijn. Verslaggever Theresia Schouten volgt de zaak namens AD Haagsche Courant: „Dit is een hele bijzondere zaak, echt een worsteling aan alle kanten. Zonder bekentenis was de zaak allang afgesloten, dus het was ergens goed dat hij dat deed. Voor de familie van Dilshad voelt het heel onrechtvaardig dat Soenil nu geholpen gaat worden. Dat had Dilshad ook graag gewild, maar die kans heeft hij nooit gekregen.’ Dit is de nieuwste aflevering van de podcastserie De Zaak X. De complete serie beluister je via deze site! Elke week een mailtje als de nieuwste aflevering online staat? Schrijf je dan hieronder in!See omnystudio.com/listener for privacy information.

Twee weken na de geboorte van hun kindje, werd Jihaneve gedood door haar vriend Arnold. Ze hadden op dat moment al een paar jaar een relatie, waarin hij haar steeds vaker controleerde en isoleerde. Terwijl hun pasgeboren baby toekeek, doodde hij haar met 258 messteken. Aan het begin van hun relatie zijn de twee gelukkig samen. Maar naarmate de tijd vordert, gaat het vaker mis. Arnold vertrouwt Jihaneve niet, en denkt dat ze vreemdgaat. Als ze zwanger van hem raakt, beschuldigt hij haar nog steeds. Als hun kindje ter wereld komt, wonen ze neit samemn. Tot hun kindje twee weken oud is, en hij wil dat ze een DNA-test doen om te kijken of hij echt de biologisch vader van hun kind is. Dat weigert Jihaneve, waarna hij woest wordt en haar doodt, terwijl hun kindje toekijkt. Na het doden van zijn vriendin maakt Arnold selfies met hun kind. Verslaggever Jorina Haspels volgt de zaak namens AD Haagsche Courant: „De voogd legde in de rechtbank heel goed uit hoe hij  dat jonge kind nu al een trauma heeft bezorgd. Ook al lijkt een baby hier niks van mee te krijgen, het wordt toch opgeslagen in zo’n lichaam. Het is fijn dat het kindje nu in goede handen is, maar dat vond ik wel heel ingrijpend.’’See omnystudio.com/listener for privacy information.

Als twee zusjes op hun fatbike de straat in rijden, komt plots de 34-jarige Kishan zijn huis uitrennen. Hij bedreigt de meiden en wil hun telefoon zien, omdat hij denkt dat ze ‘samenwerken met zijn buren’, met wie hij ruzie heeft. De meiden geven hun telefoon niet af, waarna hij hun fatbike kapot maakt en ze bedreigt met een mes. Pas als buurtbewoners erop afkomen, gaat hij zijn huis weer in. Daar wordt hij al snel aangehouden door de politie. In de rechtbank blijkt dat de man last had van psychoses. Hij heeft enorm spijt, zegt hij: „Ik had dit niet zo moeten doen. Ik wil mijn oprechte excuses aanbieden omdat ik ze zo bang heb gemaakt.‟ Zijn advocaat geeft aan dat hij hulp nodig heeft, vanwege de psychoses. Rechtbankverslaggever Niels Dekker volgt de zaak namens AD Rotterdams Dagblad. „Deze meiden zijn zich wezenloos geschrokken, maar wat als er een dodelijk slachtoffer was? Zou je dan ook denken dat hij alleen maar hulp nodig heeft? Dit soort zaken zijn lastig, echt heel erg lastig.’’See omnystudio.com/listener for privacy information.

In een psychose beet Dennis zijn moeder in haar neus, om te controleren of ze geen IS-strijder met masker was. In de rechtbank spreekt de moeder haar zoon toe: „Ik ben slachtoffer, maar Dennis is dat zelf ook.” Dennis had gedurende langere tijd last van psychoses, tot hij in de cel werd gezet nadat hij zijn moeder beet. Daardoor is hij al zeven maanden clean. Maar hulp heeft hij nog altijd niet, vertelt hij in de rechtbank. „Ik weet dat ik geen drugs moet gebruiken, maar doe het wel. Ik heb een probleem, daar wil ik hulp voor, maar die wordt niet geboden.’’ Aan het einde van de zitting spreekt zijn moeder Dennis en de rechtbank toe. Ze vertelt dat ze van Dennis verwacht dat hij meewerkt aan zijn behandeling. Als hij dat doet, kan hun band weer opnieuw opgebouwd worden. „Ik zie mezelf elke dag in de spiegel en heb mijn zoon vergeven, nu is het aan de rechtbank om met mij mee te gaan. Een straf heeft geen zin, we willen therapie voor zijn verslaving en de juiste zorg.’’ Rechtbankverslaggever Niels Dekker volgt de zaak namens AD De Dordtenaar: „Dat was zo raak, zo liefdevol en zo eerlijk. Ook wel een beetje dwingend: als je meewerkt ben ik bereid je weer in mijn armen te sluiten. En toen kwam het meest schattige: Dennis wil op vakantie met zijn moeder nu ze dat nog kunnen, en dat wil zijn moeder ook.’’See omnystudio.com/listener for privacy information.

Sinds zijn uitzending naar Cambodja heeft oud-marinier Dennis het lastig. De gruwelijke dingen die hij daar zag gebeuren, staan nog altijd op zijn netvlies. Het gaat zelfs zo ver dat hij uiteindelijk zijn moeder vol in haar neus beet. Na zijn uitzending naar het Aziatische land gebruikt hij veel drank en drugs en heeft hij ook psychoses. Tijdens een van die psychoses zaagt hij zelfs in zijn hand, waardoor hij nu geen vingers maar slechts een aantal stompjes heeft aan zijn linkerhand.  Op een ander moment denkt hij dat iedereen in zijn omgeving een IS-strijder is, en vlucht hij richting Rotterdam The Hague Airport. Daar ramt hij een hek en komt hij zelfs op de startbaan terecht. Om hem te arresteren zijn veel agenten nodig en wordt hij zelfs getaserd. Een jaar later is hij bij zijn moeder thuis en raakt hij opnieuw in een psychose. Hij denkt dat zij een IS-strijder is, en dat ze een masker draagt. Om dat te controleren, bijt hij haar hard in haar neus.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Een verwarde man: je leest het wel vaker. In Sliedrecht had een aantal mensen last van deze man, de 39-jarige Bas. Hij zingt vaak erg hard, maar als ze hier wat van zeggen, gaat het mis. De wijkagent wordt ingeschakeld en gaat samen met een sociaal-psychisch hulpverlener met Bas in gesprek. Dat helpt niet. Hij blijft overlast plegen en stuurt bedreigende appjes. Zo stuurt hij naar zijn vader, die in het buitenland woont, dat ‘de familie op nummer 116 eraan gaat’, en ‘ook de wijkagent en de verpleegkundige gaan eraan’. Ook heeft hij met een luchtbuks geschoten. Bij zijn aanhouding wordt vuurwerk met kogeltjes eraan vastgebonden in zijn huis gevonden. In de rechtbank legt hij uit dat hij erg hoog in zijn boosheid zat. Deskundigen twijfelen of hij wel toerekeningsvatbaar kan worden gehouden, omdat hij last had van psychoses. Rechtbankverslaggever Niels Dekker volgt de zaak namens AD De Dordtenaar: „Ik zag een fragiel en totaal ongevaarlijk persoon. En dat dat is zo in tegenspraak met de bedreigingen die hij heeft geuit en wat hij volgens de buren nog meer uitgevreten heeft.’’See omnystudio.com/listener for privacy information.

Als Sinterklaas in 2022 aankomt in Dordrecht, zijn de kinderen natuurlijk door het dolle heen. Maar voor Montussa, het paard van Sinterklaas, is het een zware dag. Agenten zien dat het dier zelfs door zijn benen zakt. Al bij het begin van de intocht zien agenten dat Sinterklaas te zwaar is voor het paard. Zijn benen komen onder de buik van Sinterklaas uit, en ze besluiten er wat van te zeggen. Maar volgens de man die Sinterklaas speelt, is dat niet het moment om het er over te hebben, want de wandeling moet beginnen. Aan het einde van de intocht zakt het dier, met de Sint op zijn rug, zelfs door zijn hoeven. Agenten grijpen in en laten eigenaar Matthijs B. het dier de trailer in begeleiden. Omdat de politie en het Openbaar Ministerie van mening zijn dat er sprake is van dierenmishandeling, moet Matthijs B. zich voor de rechter verantwoorden. Hij wil de zitting niet bijwonen, maar schrijft in een brief dat het dier volgens hem in goede gezondheid verkeert. Rechtbankverslaggever Niels Dekker volgt de zaak namens AD De Dordtenaar: „Als je het paard ziet denk je wel ‘arm beestje’.. Ik denk niet dat Dordrecht Matthijs B. nog gaat inzetten, en er zal extra scherp naar de conditie van het paard van Sinterklaas gekeken worden.’’See omnystudio.com/listener for privacy information.

Tijdens een avond in het schuurtje van Saif wordt Santiago doodgeschoten. Maar wie heeft dat gedaan? Was het Saif of deed Santiago dat zelf? Saif (18) en Santiago (19) zijn goede vrienden. Omdat Santiago op straat leeft, biedt Saif aan dat hij wel in het schuurtje bij zijn moeder thuis kan wonen. Daar past precies een bank waar hij op kan slapen. Omdat Saif al een tijd wordt bedreigd, koopt hij een wapen. Tijdens een avond in het schuurtje spelen de twee met het wapen. Volgens Saif richt zijn vriend het wapen op zijn eigen hoofd, waarna hij de trekker overhaalt. Vlak daarna is Santiago dood. Maar klopt dat wel? Of was het Saif die per ongeluk zijn goede vriend doodschoot? Daarover moeten de rechters oordelen. Verslaggever Jorina Haspels volgt de zaak namens AD Haagsche Courant: „De familie van Santiago moet verderleven met dit verlies, dat moet je nooit vergeten bij dit soort zaken. Door dat wapen dat Saif heeft gekocht, heeft Santiago nooit de kans gehad iets te maken van zijn leven.’’See omnystudio.com/listener for privacy information.

Als Rianne via Facebook een berichtje krijgt van Nathan, lijkt hij een lieve, leuke en zorgzame jongen. Maar tijdens de relatie verandert dat, en loopt het van kwaad tot erger. Op het moment dat de twee elkaar leren kennen, is Rianne net ontslagen uit een revalidatiecentrum. Ze hebben leuk contact, maar dat verandert, vertelt ze in de rechtszaal. Nathan slaat haar, mishandelt haar mentaal en scheldt haar uit. Als ze besluit bij hem weg te gaan, begint hij haar te stalken. Hij belt haar heel vaak, staat voor haar deur en maakt meerdere keren één cent naar haar over met een tekstje dat ze haar telefoon moet opnemen. Nathan wordt vervolgd voor stalking, maar zegt dat het van twee kanten kwam. In de rechtbank vertelt Rianne over hun relatie. „Ik dacht dat als ik alles goed zou doen, dat hij niet meer zou slaan. Langzaam verdween ik. Ik leefde niet, maar overleefde.’’ Rechtbankverslaggever Niels Dekker volgt de zaak namens AD Rotterdams Dagblad: „Het was een nare zitting. Door alle gebeurtenissen en de reactie van Nathan en zijn familie op haar verhaal hing er een beklemmende sfeer. Daar werd ik echt een beetje onpasselijk van.’’See omnystudio.com/listener for privacy information.

Jonge kinderen kunnen in een ‘slaan-fase’ terechtkomen. Als ze ongeveer anderhalf jaar oud zijn, krijgen ze meer een mening, maar die kunnen ze nog niet uitspreken. De één jaar oude Sven slaat ook, maar dán slaat zijn leidster terug. De eerste keer dat het gebeurt zit leidster Linda op een kleedje. Sven loopt naar haar toe en slaat haar in het gezicht, waarna zij hem terugslaat. Collega’s zien het gebeuren en zijn verbaasd. Een maand later gebeurt het opnieuw: Sven slaat Linda en wéér slaat zij hem hard in het gezicht. De collega’s gaan naar hun leidinggevende, waarna Linda op gesprek moet komen en de ouders worden ingelicht. Zij doen aangifte. En dus zit Linda in de rechtbank. Ze vertelt dat ze veel spijt heeft en dat ze ontslagen is. Volgens haar had ze dit nooit gewild en snapt ze niet waarom ze Sven geslagen heeft. Deskundigen zien dat ze moeite heeft om haar impulsen te beheersen en dat herkent ze wel. Verslaggever Jorina Haspels volgt de zaak namens AD Haagsche Courant: „Als het mijn kind is zou ik ook a la minute mijn kind weghalen, want hoe kan je ze nog vertrouwen bij de opvang. Je moet erop kunnen vertrouwen dat het goed gaat, dat is ernstig beschaamd.’’See omnystudio.com/listener for privacy information.

Na een vechtscheiding in 2010 vertrekt de 70-jarige Christina naar België. Ze emigreert samen met haar moeder, en leeft daar van haar AOW. Vijftien jaar later wordt haar zaak behandeld in de rechtbank: ze wordt verdacht van fraude én drugssmokkel. Na het overlijden van haar moeder, in 2012, meldde Christina dat niet, waardoor ze nog elke maand AOW van haar moeder ontving. Dat is strafbaar. Daarnaast verdenkt het Openbaar Ministerie haar van drugssmokkelen. Nadat ze opnieuw emigreerde, nu naar Oostenrijk, smokkelde ze wekelijks met de trein drugs naar haar nieuwe thuisland. Toen ze daarvoor in de gevangenis zat, gaf ze dat niet door aan de Nederlandse overheid, waardoor ze ook onterecht AOW voor zichzelf ontving. In de rechtbank was de inmiddels 85-jarige vrouw niet aanwezig. Vanwege gezondheidsproblemen kon ze niet naar de rechtbank komen. Ze woont nu in Spanje. Verslaggever Jorina Haspels volgt de zaak namens AD Haagsche Courant: „Wat ik wel apart vond is dat het zo’n zaak behandeld wordt, terwijl het OM enorme achterstanden heeft en zedenzaken niet behandeld kunnen worden. Dan vraag je je wel af of we onze tijd niet een beetje beter kunnen gebruiken.’’See omnystudio.com/listener for privacy information.

Na veertig jaar huwelijk wordt Ellen (72) gedood door haar eigen man Harry (78). Als hij zich daarvoor moet verantwoorden in de rechtbank, geeft hij aan dat hij dat deed op haar eigen verzoek. Harry vertelt namelijk dat zijn vrouw steeds meer last kreeg van haar gezondheid. Daardoor leefde ze steeds geïsoleerder, legt hij uit. Ook werd zijn rol steeds groter, geeft hij aan: „Ik moest leren mijn gevoelens uit te schakelen, en de stabiele factor zijn.’’ In de rechtbank vertelt Harry dat Ellen een verzoek tot euthanasie deed, maar dat dat werd afgewezen. Daarop vroeg ze hem om hulp bij haar dood, zo zegt hij. Dat heeft hij gedaan, en enkele dagen later belde hij de huisarts. Als de politie onderzoek doet, wordt een notitieboekje van Ellen gevonden, waarin ze schreef: „Mijn filmrolletje is op, ik wil rust hebben. Mijn lieve en zorgzame man heeft me begeleid tot de dood ons scheidt. Hij heeft nu recht op een normaal leven, waar hij in alle rust van kan genieten. Hij is ook al 78, dat geeft hem rust.’’ In de rechtbank vertelt Ellens broer John dat hij Harry’s daad niet als moord ziet. Hij is ervan overtuigd dat Harry Ellen heeft geholpen met het doel haar uit haar lijden te verlossen, en niet omdat hij van haar af wilde. Verslaggever Stijn Tielemans volgt de zaak namens AD Haagsche Courant: „Wat me dan wel bijblijft is dat je hulp bij zelfdoding wel vaker hoort, maar dat dit echt wat anders is. In dit geval is het echt de ‘helper’ geweest die actief het leven van de ander heeft beëindigd. Dat moet heel zwaar en verdrietig zijn geweest. Ik denk dat dat voor een buitenstaander heel moeilijk te bevatten is om zover te gaan.’’See omnystudio.com/listener for privacy information.

Het Stationsplein in Utrecht staat al jarenlang bekend als een onprettige plek ‘s avonds. Er wordt gehangen, er wordt gedeald en gestolen. Maar op een avond gaat het écht mis voor de 19-jarige Esmat. Tijdens een vechtpartij steekt hij drie mannen neer. Esmat groeide op in Afghanistan en vertelt in de rechtbank dat hij een zware jeugd had. De taliban kwam op, en hij vluchtte naar Europa. Die vlucht duurde vijf jaar. In Nederland woonde hij in een azc, bij een pleeggezin en nu zelfstandig. Vaak gaat hij naar het Bollendak, om te chillen en te blowen. Zo ook op een warme zomeravond in juli 2024. Die avond loopt uit de hand, als Syriërs en Afghanen in gevecht raken. Esmat pakt een mes, en steekt drie mannen, zegt het OM: één in zijn rug, een ander in zijn schouder en de derde in zijn arm. Hij vindt zelf dat hij geen keuze had: „Ik moest mezelf verdedigen. Als ik dat mes had teruggegeven, was dat mijn dood geweest.’’ Verslaggever Ard Schouten volgt de zaak namens AD Utrechts Nieuwsblad: „Ik vind het heel dubbel, ik denk dat we ons geen moment echt kunnen verplaatsen in wat er met je gebeurt als je uit je land moet vluchten waar de Taliban in opkomst is.’’See omnystudio.com/listener for privacy information.

Na een halfuur in de rechtbank vindt verdachte Hakan K. het wel weer genoeg. „Kunnen we niet een einde brengen aan dit gesprek?’’, vraagt hij de rechters. De 45-jarige K. staat voor de rechter omdat hij meerdere ouderen zou hebben opgelicht. Hij stond bij hen aan de deur en vroeg of hij de telefoon mocht gebruiken of vroeg om een pinpas, omdat hij zonder benzine zou staan, iets verderop. Vervolgens nam hij met die pinpas geld op van de oudere slachtoffers. In de rechtbank heeft hij het niet bepaald naar zijn zin. Al snel wil hij weer weg: „Wat wilt u nou precies? Kunnen we niet een einde brengen aan dit gesprek? Het zit er wel een beetje op voor mij. Ik heb antwoorden gegeven, we hebben samen beelden bekeken, het is toch netjes gegaan, of niet?’’ Verslaggever Michiel van Gruijthuijsen volgt de zaak namens AD Haagsche Courant: „Maar op een gegeven moment ging Hakan heel erg in de contramine. Hij wilde niet meer meewerken. Hij was het zat in de rechtbank en wilde graag weer naar de gevangenis toe.”See omnystudio.com/listener for privacy information.

Op een vrijdagavond zijn Rens en Joyce aan het werk bij een telecomwinkel in Oud-Beijerland. Terwijl een ouder echtpaar in de winkel staat, komen er ineens twee gewapende mannen binnen. Ze willen telefoons hebben. Beide personeelsleden worden gedwongen de kluis te openen en er worden 23 iPhones meegenomen. Dankzij politieonderzoek worden de telefoons teruggevonden en wordt Soufiane opgepakt. In de rechtbank geeft hij aan dat hij snel geld wilde verdienen. Het is niet zijn eerste keer in de rechtbank: zijn strafblad telt al zeven pagina’s. Als de rechter vraagt waarom hij dit deed en of hij besefte hoe heftig dit is, geeft hij aan dat hij daar niet over nadacht: „Toen ik vast zat ging ik wel nadenken hoe dat zou zijn. Als het bij mij zou gebeuren zou ik ook geschrokken zijn, en ik zou het echt niet leuk vinden.’’ Rechtbankverslaggever Niels Dekker volgt de zaak namens AD Rotterdams Dagblad: „Ik vond dat hij op elke vraag heel koeltjes, bijna emotieloos antwoordde. Hij zegt spijt te hebben, maar er zat totaal geen gevoel bij wat hij zei.’’  See omnystudio.com/listener for privacy information.

Bijna vijftig jaar waren Peter en Ellen samen, maar in de zomer van 2024 is het leven van de 82-jarige vrouw voorbij. Ze is gedood door haar eigen man. In de rechtbank vertelt Peter over de laatste fase van hun leven samen: „Ik was wanhopig. Ze had vreselijke reuma en zat de hele dag te verrekken van de pijn. Ik kon het gewoon niet meer aanzien.’’ Jarenlang hadden ze het samen goed, maar hun leven en hun huis verslonzen, legt Peter uit. „Opeens zag ik dat mesje liggen, van de kaas. In een opwelling dacht ik: nu moet ik het doen. Dan is het maar gebeurd.’’ Vervolgens probeerde hij zichzelf van het leven te beroven, maar dat mislukte. Verslaggever Iris van den Boom volgt de zaak namens AD Amersfoortse Courant: „Na zo’n zaak kom je met een heel triest gevoel naar buiten, eigenlijk voor alle partijen. Het meest afschuwelijk is het voor de nabestaanden, de zoon en de broer. Echt vreselijk dat je geliefde familielid er opeens niet meer is, door toedoen van een ander.’'See omnystudio.com/listener for privacy information.