De Week van Verbeek | BNR

4 mei is ieder jaar een droevige dag, maar dit jaar spant de kroon. Sinds de oorlog in Gaza staat de samenleving onder hoogspanning. Uit angst voor verstoring is een beperkt aantal kaarten beschikbaar voor de Dodenherdenking op de Dam. En alsof dat allemaal nog niet erg genoeg is, besloot een aantal landgenoten deze gratis kaarten tegen betaling aan te bieden op Marktplaats. Het is een vorm van schaamteloos opportunisme die je volgens mij alleen in Nederland kan vinden, een goedkope kans om een grijpstuiver te verdienen. Of zoals Jan Peter Balkenende zou zeggen: 'de VOC-mentaliteit'.  In modern jargon noem je dat de ‘grindset mindset’. Zoals de opgeschoten tieners die op Instagram en TikTok pochen met hun dropship-handeltje, maar op basis van de video’s overduidelijk nog thuis wonen bij hun ouders. Het lijkt alsof velen deze Dodenherdenking zien als een demonstratie vóór iets, iets waar dus je ook tegen kan zijn. Dat lijkt mij een grote vergissing. Ik heb geen enkele moeite met demonstraties. Tegen staatshoofden, bedrijven, publieke figuren, tegen wie of wat je maar wil of voor wat je ook wil veranderen. Zij kunnen namelijk iets terugzeggen. Maar een herdenkingen gaat per definitie om iets in het verleden, en het verleden is onveranderbaar. Bij een herdenking ben je niet voor jezelf, maar voor een ander. Voor de duizenden onschuldige Joodse Nederlanders die in de oorlog zijn vermoord. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Er maanden de tijd voor hebben, en op het eind toch moeten haasten: de formatie krijgt een studentikozer karakter. Meerdere informateurs zijn al gesneuveld op het bindend studieadvies, en nu ploetert de formatie richting de volgende deadline. Maar nu houden de formerende partijen een pauze, van liefst twaalf dagen. En op de vraag of dat zo kort voor de deadline wel zo'n goed idee is, is krijgen we antwoord met studentikoos zelfvertrouwen.  Geert Wilders had even pauze nodig, om afscheid te nemen van zijn overleden moeder. Natuurlijk alle begrip. Maar dat hij tussendoor ook nog eregast is van Viktor Orban, bij CPAC in Budapest, heb ik minder begrip voor. Dit congres noemt zichzelf een ‘no woke’-zone, en daarom zijn media zoals de NOS en VRT niet welkom. De sprekerslijst is een bonte verzameling controversiële figuren, een soort Vrienden van Amstel Live voor ultrarechts. Bijvoorbeeld voormalig Amerikaans senator Rick Santorum, die als presidentskandidaat beweerde dat Nederlandse bejaarden bandjes dragen met de boodschap ze alsjeblieft niet te euthanaseren. En dus ook Geert Wilders. En terwijl hij met zijn matties in de ‘no woke’-zone aan het chillen is, verandert Den Haag steeds meer in een no regeer-zone. Bij gebrek aan nieuw kabinet, regeert het oude kabinet maar door, en bij gebrek aan nieuwe plannen, fakkelt het nieuwe kabinet de oude maar af. Zo komt het niet-missionaire kabinet, steeds vaker in de clinch met nog niet niet-bestaande kabinet. Het is een gekke situatie, het lijkt alsof de tektonische platen van de tijd over elkaar heen schuiven. Maar de deadline kruipt steeds dichterbij. De informateurs willen over een week financiële knopen doorhakken, een week later een akkoord op hoofdlijnen. Dat moet de basis moet worden voor de daaropvolgende formatieonderhandelingen. Ook hierin zie je de hand van de student: met veel woorden wordt verhuld, dat er eigenlijk nog niets is gebeurd. Dit is een column van Julian VerbeekSee omnystudio.com/listener for privacy information.

Het vandaag geknede deeg, is het brood van morgen. Althans, dat zou zijn gezegd door Lenin, om maar eens iemand te noem die hier niet iedere voorbij hoort komt. Als wij hier met z’n allen een brood aan het bakken zijn, lijkt het recept zoek en de ingrediënten over de datum. De onderwijsinspectie maakt deze bekend dat een vijfde van de Nederlandse scholen, een onvoldoende krijgt. Het gemiddelde onderwijsniveau is onder de maat. En zoals u weet, wat nu in de klas zit komt vanzelf op de arbeidsmarkt. Gelukkig zitten we in de formatie van het meest rechtse kabinet uit onze geschiedenis. En als iets de toekomst van de BV Nederland aangaat, wordt het daar besproken. Lekker 130 rijden op de snelweg. Met plankgas naar een school rijden die wél een voldoende krijgt. Dat schiet lekker op. Want wat maakt het uit als er paar slechte scholen zijn, als jouw kind wél op een goede school zit. Nouja, dat is dus het probleem, dat maakt dus wel uit, zelfs als die andere kinderen je geen reet kunnen schelen. Slecht onderwijs is als een weerbericht met onweer, met als enige verschil dat de donder die eraan komt je eigen schuld is. Maar dan denk je: wie hoeft er met AI straks nog te kunnen spellen of te rekenen? Dan wens ik je veel succes als jij aan ChatGPT moet vragen of hij je stoma kan vervangen. Goed personeel is nú al amper te vinden, en dan komt ook nog eens een vergrijzingstsunami aan. Dan gaan we personeel over de grens zoeken, dat vindt de rest niet leukt, die stemt op Geert, moeten de grenzen dicht. En is – om met Louis van Gaal te spreken – ‘de cccirkel rond’.   Voor zo’n klein rotlandje hebben we het hier behoorlijk goed voor elkaar. Maar dat is geen door de lieve heer gegeven voorrecht, maar iets waar we ons best voor moeten blijven doen. Anders eet de rest de kaas van ons brood, en dan blijven wij achter met dat brood we zelf hebben gebakken. Dit is een column van Julian Verbeek.  See omnystudio.com/listener for privacy information.

Het waren twee prachtige weken. Voor hij goed en wel zijn kantoor had ingericht, is Alex Kroes alweer richting de uitgang bij Ajax. Vlak voor zijn benoeming als directeur van de enige beursgenoteerde voetbalclub van ons land, had hij nog even snel 17K aandelen gekocht. Niet om er rijk van te worden, maar om te laten zien dat hij er zin in had. Het is als gedrogeerd naar je werk komen, omdat je zo’n zin hebt in je baan als verslavingsarts. Naakt op kantoor verschijnen, omdat je zo gelooft in het product van de PlayBoy. Voor drugsdealers geldt het adagium ‘Don’t get high on your own supply’. Autoriteit Financiële Markten, houdt het op, het handel niet met voorkennis. Eerlijk gezegd twijfel ik niet eens aan de motivatie van Kroes. Rijk van het aandeel Ajax kun je nooit worden, het aandeel is grotendeels symbolisch. Het is het equivalent van de Ajax-pyjama, voor mensen die oud genoeg zijn om op LinkedIn te zitten. Dus rijst de vraag: wat heeft een voetbalclub te zoeken op de AEX. Eerlijk gezegd geven het gerommel van Alex Kroes, als het geharrewar van de Raad van Commissarissen, het antwoord: helemaal niets. Laat dat Ajax nou gewoon eens lekker gaan voetballen. Er is ook geen beursnotering voor het Urker Mannenkoor. Die beursnotering was om het hele land te laten zien: kijk ons een ontwikkeld zijn. Nou, die boemerang is inmiddels redelijk teruggekomen.   Waarschijnlijk heb je gelijk als je zegt: als directeur van een beursgenoteerd bedrijf had je dit moeten weten. Maar als je het mij vraagt is Alex Kroes niet de man op de verkeerde plek, maar Ajax een organisatie op de verkeerde plek. Ga lekker voetballen, dat blijkt al moeilijk zat. Dit is een column van Julian Verbeek. See omnystudio.com/listener for privacy information.

In elke andere situatie zou ik Thierry Baudet compleet negeren, maar vandaag kon ik niet anders. Niet omdat ik ben verrast dat er serieuze beschuldigingen zijn dat Baudet en een collega Russisch propagandageld aannemen. Maar juist omdat ik er totaal niet van opkijk. Jan Paternotte van D66 ondervroeg Baudet naar de mogelijke roebels in zijn spaarpot, en toen knapte hij uit zijn vel. Waarom dreigen met geweld? Als je Jan Paternotte echt bang wil maken, zet hem in gezelschap zonder hoogopgeleiden. Bovendien, ‘In elke andere situatie’, nou nou nou, volgens mij hebben we hier te maken met een hele gevaarlijke jongen.  Naderhand ging Baudet ook nog los tegen Jesse Klaver. Het bracht Kamervoorzitter Martin Bosma in de ongemakkelijke positie, dat hij de morele hoogvlakte moest kiezen. Er kwam een reprimande, Thierry zei sorry, alleen niet in echt, want hij had kickboxles. Toch nog even oefenen voor hij het durft op te nemen tegen Jesse Klaver. Jesse Klaver, als kooivechter ook wel bekend als tofu torturer. Wat Baudet tegenwoordig nou echt van de wereld vindt, is amper meer te volgen. Hij is drukker met het slijten van verbrande biefstukken met aardsoelewapper Andy van der Meyde. De mogelijke Russische geldstromen, werden ontdekt door de Tsjechische geheime dienst. Het past volledig in het patroon van het poenerige sfeertje dat is ontstaan rond Baudet. Ons parlementaire systeem is tot nu toe weerloos gebleken tegen dit soort ladelichterij. Maar hopelijk komt daar nu een eind aan. Dat Baudet als een soort AliExpress-versie van Andrew Tate ‘mannelijke’ dreigementen uit, doet het vast goed op TikTok. Maar volgens mij iets heel anders: angst. Angst dat het allemaal instort. En hij het allemaal kwijtraakt. Dit is een column van Julian Verbeek.    See omnystudio.com/listener for privacy information.

Extraparlementair programmakabinet. En ik maar denken dat de PVV politiek begrijpelijk ging maken. Na weken van ‘geen commentaar’, en ‘daar kan ik niets over zeggen’, gebeurde er deze week heel veel in de formatie. De samenvatting: Wilders als premier geen porum, in zijn partij kan vrijwel niemand wat, je aan hem binden is zelfmoord, maar het land moet worden bestuurd, dus doen we het maar zo.   Nederland stuurde bij de verkiezingen een luid signaal naar Den Haag. ‘Het moet anders’, ‘het is genoeg zo’. Maar de afgelopen maanden is gebleken, dat je met alleen een signaal geen land kan besturen. Met heel wat kunst en vliegwerk krijgen we nu een kabinet met mensen van binnen en buiten de politiek, we geven het een chique naam: extraparlementair programmakabinet. Maar eigenlijk is het ‘signaal van het land’ niet in staat is zichzelf om te zetten in iets werkbaars.   Waar de PVV-wind al wel waait, is in de Tweede Kamer. Daar begint Kamervoorzitter Martin Bosma ieder debat met een gedicht. En om te laten zien dat wij, de linkse WEF-puppets van de massamedia, niet ongevoelig zijn voor het signaal van het volk, sluit ik vandaag af met een stuk poëzie. Dit gedicht heet ‘De Zwaluwbergrede’ Geert Wilders blijft in de Kamer, want in het kabinet Is geen plaats voor zijn politieke Giles de la Tourette. Dat noemt Geert ondemocratisch en bovendien unfair,Maar hij brengt offer voor een rechts kabinet, extraparlementair Pieter Omtzigt, fluistert men, is emotioneel instabiel,Caroline van der Plas had weer geen wiskunde in haar profiel. Dilan Yesilgöz komt niet verder dan slogans, luidt het verwijt,Breng dat circus maar samen, binnen afzienbare tijd. Tot redding kwam Kim Putters, de polderaar pur sang,Hij gaf richting, ideeën, en hield alle ego’s in bedwang.Kim Putters, als ik hem hoor spreken, ben ik even terug in de tijd. Dat we hier niet alleen riepen en schreeuwen, maar door serieuze mensen werden geleid. Dit is een column van Julian VerbeekSee omnystudio.com/listener for privacy information.

Gisteren zette ik een IKEA-kast in elkaar, ik moest denken aan informateur Kim Putters. Je probeert iets te bouwen met vage instructies, missende onderdelen, en de ijdele hoop dat het eindresultaat stevig zal zijn. Deze week van de formatie stond in het teken van de emoties van Pieter Omtzigt. Hij zou huilend de ruimte hebben verlaten en woede-uitbarstingen hebben gehad. Ik heb me erover verbaasd dat er alleen gesproken werd over óf dit heeft plaats gevonden, en wat dit over Omtzigt zegt. Maar niet waar die emoties redelijk zijn. De hoofdpersoon in deze formatie is de herboren staatsman Geert Wilders. Binnenskamers is Wilders naar verluidt behoorlijk redelijk en inschikkelijk. Maar duw hem een telefoon met internetverbinding in de hand, en de rapen zijn gaar. Bovendien zegt Wilders de ene dag steun toe aan geld voor Oekraïne, een dag later stemt de PVV in de Eerste Kamer alsnog tegen. Niet echt het gedrag, waar een type Omtzigt super lekker op gaat. Wilders belofte tot matiging van gedrag en standpunten, doen denken aan wat Wilders zei over Griekenland tijdens de Eurocrisis. 'Grieken liegen, Grieken bedriegen. Zodra de zilvervloot binnen is, zijn ze alle afspraken vergeten.' Net als andere populisten heeft Wilders het vermogen, om zich niet aan de regels te houden die hij voor anderen hanteert. En als mensen daar gek van worden, hebben we het over hun emoties. En ondertussen blijft Wilders maar dreigen dat als ze er met hem niet uitkomen, Frans Timmermans er mee aan de haal gaat. Een kabinet Timmermans I zie ik niet 1,2,3 voor me, maar mocht het gebeuren is het wel Wilders eigen schuld. Het is zijn IKEA-kast. En als jij niet verder komt dan een gammel hoopje latten en planken, moet je niet boos worden als de buurman langskomt met zijn gereedschapskist. Dit is een column van Julian Verbeek.See omnystudio.com/listener for privacy information.

29 februari. De dag waarop het universum zich weigert te conformeren aan de verjaardagskalender op de wc. Wereldwijd doen mensen de meest idiote dingen om deze onregelmatigheid te vieren. Het is humor van het niveau van een omgedraaide rekenmachine lol + lol = hihi. Maar veel kwaad kan het niet. De Russische president Poetin liet vandaag ook van zich horen. Het werd hem zelfs even te kwaad. Nu zou je hopen dat dit warme applaus is, omdat Poetin zijn vrouw ten huwelijk vraagt, of dat hij eindelijk uit de kast komt. Maar de Russische president greep deze schrikkeldag aan, om nogmaals te dreigen met het gebruik van nucleaire wapens. Het gekke van dreigementen, hoe heftig ook, is dat hoe vaker je ze hoort, hoe minder je er van schrikt. Canes latrantes non mordent, zoals ik ooit in de brugklas leerde: blaffende honden bijten niet. Of zoals men in Brabant zou zeggen: Het grote verschil met de gemiddelde tackel, is dat die geen 4477 kernkoppen in zijn mandje heeft liggen. Deze week werd duidelijk dat Poetin de Moldavische regio Transnistrië wil gaan erkennen als onafhankelijk land. En we weten inmiddels uit Zuid-Ossetië, Abchazië, de Krim, de Donbass: als tackel Poetin blaft, is dat meestal geen bluf. Vanwege schrikkeldag sloegen de computers van een Nieuw-Zeelands benzinestation vandaag op hol. Het deed me denken aan de millennium bug. De angst dat alle computers ermee zouden ophouden, als het jaar 2000 zou beginnen. Wat een zegen om je te mogen opwindend om zulke onzin. In het jaar 2000 werd Poetin door het westen nog gezien als een vernieuwer, een frisse wind. Iemand met wie je zaken kon doen. Vergelijk dat maar eens met vandaag. Dan hebben we hier te maken, niet met een schrikkeldag, maar een verschrikkeldag. Dit is een column van eindredacteur online van BNR Julian Verbeek.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Deze week raakte Den Haag verwikkeld in een potje politiek Cluedo. In de hal van de Tweede Kamer, vinden we het verminkte lijf van de kabinetsformatie. Eromheen staat een groepje verwarde mensen, met de vraag: wat is hier gebeurd. Over de schuldige is iedereen het eens: Pieter Omtzigt.  En ook het moordwapen laat weinig twijfel. Toen de onderhandelaars onraad voelde, gebeurde het volgende: 'Toen stuurde hij een appje'.  En dat brengt ons bij het motief. En hier wordt het allemaal nog veel onduidelijker. Volgens Omtzigt is het hem allemaal te doen om de staat van de overheidsfinanciën, en dat hij zou bepaalde documenten veel te laat kreeg. Daar kun je gewoon over praten, aldus de Mahatma Gandhi van Venlo. Als je de onderhandelingspartners moeten geloven, zijn we hier getuige van zinloos politiek geweld. En wie in dit handgemeen ook ten onder lijk te gaan is informateur Ronald Plasterk. Volgens het AD zou ome Roon, zelf wel oren hebben gehad naar een baan in het Torentje. En dat zou Pieter Omtzigt dan weer zo'n fijn idee vinden. Laten we daar eens even bij stilstaan. Ronald Plasterk als premier van Nederland. Ken je van die kinderfilms, dat iemand wakker wordt en ineens koning van een land is? Het zou de stunt van de eeuw zijn, en de droom van iedere Telegraaf-columnist. Maar helaas zoals wel vaker met sprookjes, ze verdampen bij het eerste contact met de werkelijkheid. Ondertussen ontkent Omtzigt dat de formatie dood is. Hij doet alleen niet meer mee, dat kan nog wel gebeuren, alleen dat is hij nu niet van plan. Je kan een hoop zeggen over Pieter Omtzigt. Maar wat kan die man schitterende twijfelen.  Dit is een column van columnist Julian Verbeek.    See omnystudio.com/listener for privacy information.

Doe normaal tegen elkaar. Dat is de nogal krachteloze conclusie van het rapport over grensoverschrijdend gedrag bij de NPO. Hiermee komen 204 pagina’s tot even ver, als wat had kunnen worden bereikt met één belletje aan John de Wolf. Het vuistdikke rapport leest als een profielwerkstuk over hufterigheid. Met grafieken, iconen en stroomdiagrammen probeert de  commissie te bewijzen dat er zoiets bestaat als grensoverschrijdend gedrag. Zelfs de lijst met de meest gruwelijke constateringen zijn voor het gemak in vrolijke kleurtjes gezet. Een vormgeving die niet zou misstaan op een Pinterest-moodboard over een nieuwe badkamer. Terwijl de opsomming van dit gedrag beter tot zijn recht komt, op een houten bord van de Xenos. In dit huis, spugen wij collega’s niet in het gezicht, knijpen we collega’s niet in billen, borsten en geslachtdelen, of vragen wij collega’s niet wie zij het liefst zouden pijpen. Wat de oproep tot normaal doen al helemaal stompzinnig maakt, is dat de media niet nórmaal zijn. We hebben het hier niet over het gemeenteloket in Appingedam. Iedereen die ooit weleens in de buurt van een TV-studio is geweest kent de enorme druk, ego’s, roem en afhankelijkheid. Creatieve beroepen trekken geen ‘normale’ mensen aan. Maar dat betekent niet, dat ze zomaar hoeven vragen of je ‘hun wortel wil zien’. Als een rechter een straf oplegt, telt genoegdoening voor het delict, maar ook het voorkomen van volgende vergrijpen. En wat gaat dit rapport met een paar halfzachte aanbevelingen daaraan bijdragen? Matthijs van Nieuwkerk zal nog tachtig keer in het Frans zeggen dat het hem spijt. Voormalig NPO-zonnekoning Frans Klein zal het allemaal vreselijk blijken te vinden, maar probeert met zijn advocaat vooral zijn eigen straatje schoon te vegen.   Maar hoe wordt voorkomen dat er nieuwe Matthijsjes en Fransjes ontstaan? Dat moeten we allemaal nog maar zien. Een belletje aan John de Wolf lijkt me dan nog een stuk minder kansloos idee, dan een oproep om normaal te doen.  See omnystudio.com/listener for privacy information.

Als de opkomst bij verkiezingen iets zeggen over wat wij belangrijk vinden. Geven wij, het Nederlandse volk, het meest om het land, dan onze provincie, daarna onze waterschappen, vervolgens de gemeente waar we wonen. Dan heel lang niets. En dan pas komt Europa. Wat het meeste invloed heeft op ons leven, zijn we het minst bereid ons voor in te spannen. Het is net de sportschool. Aankomende juni zijn de verkiezingen van het Europees Parlement. En zoals het er nu naar uit ziet, krijgen we ook daar flinke winst voor populistisch rechts. Partijen helemaal niets op hebben met die pluralistische linkse lulkoek van EU. VVD-Europarlementariër Malik Azmani waarschuwde dan ook direct voor ‘het gevaar van rechts-populisme aan het roer in Europa’. Je zou bijna vergeten dat zijn eigen partij een coalitie uitonderhandelt met de PVV.   Precies zo’n partij wiens betrokkenheid bij het Europese project vooral is om het kapot te maken. ‘Was sich liebt, das neckt sich’, maar dan anders. Populisten hebben namelijk al veel eerder ontdekt, het leven van een anti-EU-politicus nergens zo comfortabel is als in het Europees parlement. Vraag dat maar aan de architect van Brexit, Nigel Farage, die was meer dan twintig jaar lid van. De tijd ligt achter ons, dat we ons konden afvragen: zijn er echt regels uit Brussel over de grootte van condooms en de vorm van een banaan? Europa is een lappendeken kleine landjes die als ze ook maar iets in de wereld willen betekenen, zullen moeten samenwerken. Nederland voorop. Energie, klimaat, veiligheid of migratie: probeer daar maar eens een oplossing voor te verzinnen, allemaal in ons uppie.   Dus zou het niet eens mooi zijn als we een keer echt een discussie voeren over wat we dan wél willen met dat Europa. Dat moeten we natuurlijk wel uit ons komen. Want net zoals in de sportschool, als je beter wil worden, zul je toch echt zelf die gewichten moeten optillen. Dit is een column van Julian Verbeek, eindredacteur online van BNR. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Ik weet niet wat de laatste keer was dat jij reactie plaatste onder een nieuwsbericht, maar ik voel die aanvechting nooit. Wie zit er nou te wachten op mijn hot take over oorlog, misdaad, voetbal of het weer. Stelde Wierd Duk zichzelf die vraag maar eens. Over de hoeveelheid haat en ongenoegen die op het internet de ronde doen, is al zoveel gezegd. Maar mijn lievelings-YouTuber, een man van zestig die filmpjes maakt over gitaren, zei er gisteren iets over dat bij mij een snaar raakte. Hij legt uit waarom hij geen last heeft van de reacties onder zijn video’s: mensen die reageren, zowel positief als negatief, hebben het niet over mij, maar in de eerste plaats over zichzelf. Ik ben opgegroeid met het internet en vrijwel mijn hele carrière draait erom. De drek die op je afkomt, zie ik als een gegeven. Het is als oorsuizen. Ze gaan nooit weg, maar waar je wel aan kunt wennen. Influencers en b-acteurs die klagen over wat er over ze wordt gezegd, kan ik moeilijk serieus te nemen. Hoe erg het ook is, vreselijke reacties zijn een gegeven, zoals het weer, en je gaat ook geen potje zitten janken als het begint te regenen. Maar is dat nog wel zo? Is de online-wereld nog wel een op zichzelf staand domein, waarvan je je alleen maar hoeft af te sluiten om het niet meer te merken? We zijn volgens mij voorbij een kantelpunt. De penetrante zuurheid van het internet is stukje bij beetje ons nationale debat ingesijpeld. Mensen gedragen zich op straat steeds meer als luldebehanger63 in de comments. Politici doen vrolijk mee: je hoeft een mening helemaal niet te onderbouwen met feiten, als je alleen de mensen aanspreekt die het er al mee eens zijn. De échte wereld lijkt steeds meer op online-wereld. En dat belooft nog wat voor de toekomst. Maar daarom een oproep, in de geest van wat die man van die gitaarfilmpjes zegt. De volgende keer als je ergens een reactie wil plaatsen, stel jezelf de vraag: dat ik dit nu zeg, wat zegt dat eigenlijk over mij. Dit is een column van Julian Verbeek, eindredacteur online & socials bij BNR.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Landgoed de Zwaluwenberg. Als je die naam hoort, wat is het eerste waar je aan denkt: een hospice, een camping, of een parenclub. In werkelijkheid is Landgoed de Zwaluwenberg het kantoor van de Inspecteur-generaal der Krijgsmacht in Hilversum. Daar vonden deze week de formatieonderhandelingen plaats. De setting moest ontspannen setting zijn, de belangen zijn enorm, en er was totale radiostilte. De details van wat werd besproken, die zullen we zelf moeten invullen. In de hot tub bestelt Caroline een nieuwe caipirinha. ‘Proost Geert, dat hebben we toch maar mooi geflikt.’ Geert neemt een slokje van zijn bier en kijkt stil voor zich uit. ‘Waar moet ik in godsnaam staatssecretarissen vandaan halen. Een informateur lukte al niet eens.’ Bij de pooltafel wrijft Omtzigt nerveus met het krijtje over het pomeransje van zijn keu. ‘Dilan, let nou toch eens op. Op deze manier krijgen we nooit garanties over de grondwet.’ Dilan legt aan. Drie ballen verdwijnen sierlijk in de gaten. ‘Joh Pieter, weet je waar het om gaat, dat de mensen het gevoel hebben dat wij aan hun kant staan.’ Na een ontspannende Turkse stoombad nemen Mona Keijzer en Sophie Hermans een koude douche. ‘Sophie’, zegt Mona ernstig. ‘Caroline laten vallen, is voor mij niet onbespreekbaar.’ Bij het haardvuur zijn Fleur Agema van de PVV en Eddy van Hijum van NSC begonnen aan een potje Zeeslag. ‘Eddy, Die grondwet is natuurlijk op zich ook wel belangrijk ofzo. Maar willen jullie dan dat we worden overspoeld door migranten?’ Van Hijum knikt beleefd, en kijkt naar het bordspel. Wat er daadwerkelijk is gebeurd op de Zwaluwenberg, horen wij pas als de formatie is gelukt of geklapt en misschien wel helemaal nooit. Voorlopig moeten we het doen met zwijgende politici die in en uit auto’s stappen. En dan is dit verhaal toch een stuk leuker. Dit is een column van BNR eindredacteur online Julian Verbeek.See omnystudio.com/listener for privacy information.

De volksaard van een land toont zich in kleine dingen. De Rijn, de IJssel, de Maas, het Markermeer en het IJsselmeer staan op overstromen. Een zinvolle discussie over waarom dat zo is en wat we eraan kunnen doen, die gaan we liever uit de weg. Maar wat we wel kunnen doen, is met zijn allen zoeken op www.overstroomik.nl. Daar was het de afgelopen dagen zo druk, dat de site er een regelmatig uitlag. Potjandorie, lieve mensen, wat hebben wij het hier goed voor elkaar. Dit is niet zomaar een site, maar eentje van Rijkswaterstaat en de ministeries van Infrastructuur en Waterstaat en Justitie en Veiligheid. Voer je postcode in, en hij vertelt je of jouw huis onder water komt te staan in het geval van dijkdoorbraak. Het vat het Nederland anno 2024 samen in één simpel voorbeeld. Iets is pas echt een probleem als het mij overkomt. Maar misschien laat het succes van deze site zien, dat de overheid eindelijk dé manier heeft gevonden om te communiceren met de moderne Nederlander. Geen informatiefolders of discussieavonden, maar www.krijgiklastvanmigratie.nl. Hier zouden de mensen in Brussel ook lering uit trekken. Voor die andere overheid die er zo slecht in slaagt om geliefd te worden. In aanloop naar de Europese verkiezingen kunnen zij een streep zetten door al vrolijke bewustwordingsprojecten voor EU-burgers. Nee, maak eén website, waar je door het invoeren van je postcode een antwoord krijgt op de vraag hebikhiervoordeelvan.eu. Wat we hier ook zien, is een overheid die zover is teruggetrokken, dat zij allang niet meer probeert om dingen op te lossen. Ze geeft alleen nog netjes aan wie ergens last van gaan krijgen. Alsof mensen van tevoren een keurige brief krijgen ‘u wordt gedupeerde in een toeslagenschandaal’. De wereld verandert letterlijk in een stormachtig tempo en de staat heeft hier steeds minder een antwoord op. Daarom valt zij terug op het allerlaatste redmiddel: het verzoek of iedereen tijdens de ramp in ieder geval netjes in een rij kan gaan staan.   En zo staan door het hele land staan dijken onder immense druk. En wij vinden het makkelijker om te praten over of die dijken wel goed worden onderhouden, in plaats van waarom er zoveel water in staat. Maar die dijken het wel langer vol, dan mijn goede voornemen om dingen vaker van de positieve kant te belichten. En ja, waar hebben we het ook over. Volgende week zakt het en gaat het ouderwets vriezen. En voor je het weet lanceren de rayonhoofden de website: gaatdeelfstedentochdoor.nl.  See omnystudio.com/listener for privacy information.

‘Wat vind jij van het kerstpakket dit jaar?’ Na de kwaliteit van de koffieautomaat, is dit misschien wel hét grootste gespreksonderwerp op de kantoorvloer. Als kind vond ik kerstpaketten woest interessant. Een doos met allerlei vreemde producten, zoals blik wild-fond of ragout-kuipjes in de vorm van dennenbomen. Dingen die na een paar jaar in de hoek van kast, onopgemerkt hun weg vonden naar vuilcontainer. Dit jaar krijgen wij bij BNR een pakket biologische pasta-ingrediënten. En niet de door veel mensen gehoopte bol.com-bon zoals vorig jaar. Diep teleurgestelde collega’s moesten hun alvast gevulde winkelmandje legen, of dat stoomapparaat toch maar zelf afrekenen. Het is een klein voorbeeld van hoe wij mensen soms zo lekker met onszelf bezig kunnen zijn. Het wordt GenZ-ers vaak verweten niet met kritiek te kunnen omgaan. Maar volgens mij is dit probleem is allang samenlevingsbreed, van jong tot oud. Onze weerstand tegen onwelgevallige informatie is gedaald tot onder de kritische dekkingsgraad.   In de regering waarvan van je weet dat hij gaat komen, hebben drie van de vier partijen hun plannen níet heeft laten doorrekenen. Want waarom zou je mensen vertellen wat ze niet willen horen, als je een verkiezing wil winnen. Bovendien, de Nederlander wilde maar twee dingen: alles moet beter, maar níets mag veranderen. En zo sukkelen we een nieuwe jaar in waarin er zoveel op ons af gaat komen, maar de vraag is of we zin hebben er iets aan te doen. De wereldvrede ligt in handen van de Amerikanen en op welke half-seniele bejaarde zij gaan stemmen. Eind december kan je nog prima in t-shirt op de fiets stappen, vrijwel iedere rivier staat op overstromen – maar dat noemen we nu klimaatonzin. Kunstmatige intelligentie staat op het punt onze manier van werken en leven grondig te veranderen. En er zijn zat regimes die maar wat graag misbruik willen maken, van onze ineens zo wankel lijkende liberale democratieën.   Dat zijn de ingrediënten die de geschiedenis voor ons in het kerstpakket heeft gedaan. Hoe graag we het ook níet willen horen, deze kun je helaas niet stiekem in een kliko gooien.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Ik sprak een vriend die vaak Brazilië is. Hij zei: weet je wat het gekke is, in het dagelijks leven merk je eigenlijk niet zo wie de president is: Lula of Bolsonaro. Daar heb er nu een tijd over nagedacht, en ik ben er nog steeds niet over uit of dat een geruststelling is. Het is weer die tijd van het jaar dat er niet zoveel gebeurt. Om dat te verbergen gooien de media ons dood met toplijstjes en terugblikken. Het gekke van terugkijken, is dat hoe langer geleden iets gebeurde, hoe onvermijdelijker het aanvoelt. De Slag bij Waterloo, de Tweede Wereldoorlog, de uitvinding van de bamischijf. Andersom, is het recente verleden vaak zo frustrerend, omdat je het gevoel hebt dat je het nog bijna zou kunnen aanpassen. Zou Rutte zijn kabinet echt in de prak hebben gereden, als hij wist wie zijn opvolger zou worden? Zou Frans Timmermans met de kennis van nu, weer hebben gewacht met zijn eerste gepassioneerde toespraak tot 30 minuten na de stembussen waren gesloten? Zou Thijs Römer opnieuw een uitnodiging accepteren voor een appgroep met pubermeisjes? Niemand kan de toekomst kan voorspellen. Vraag dat maar aan de mensen met een gokprobleem. Maar je kunt wel wat aflezen aan wie er het meeste zin in hebben. De Servische president Vucic, vriend van Poetin, won vorige week de parlementsverkiezingen. Hij riep zijn volgers op het geduld te hebben van zijn ambtsgenoot in Azerbaijan. Die wachtte 20 jaar geduldig op de perfecte geopolitieke omstandigheden om de Armeense enclave Nagorno-Karabach in te nemen. Boodschap: tijd is je vriend, als je weet wat je wil. Bij ons in Nederland bestaat dat weten wat je wil, vooral uit weten wat je niet wil. Geen migratie, geen eigen risico, geen stikstofmaatregelen. Geert Wilders heeft er ook twintig jaar op gewacht. Maar straks zit hij of in het Torentje als premier, of in de Tweede Kamer als hoogblonde Rasputin. Wat we er in het dagelijks leven van gaan merken, dat zullen we moeten zien. En of ik er in zin heb, ik moet er eigenlijk nog niet aan denken.          See omnystudio.com/listener for privacy information.

Ik was ooit eens bij de Vrouwenmars op de Dam. Je kan er een hoop over zeggen, maar in een keer sympathie betuigen aan de helft van de wereldbevolking, is in ieder geval lekker efficiënt. Vanaf een podium werd het publiek getrakteerd op leuzen. Het begon vrolijk met ‘vrouwenrechten zijn mensenrechten’, maar al snel ontspoorde het tot, ‘sekswerk is ook werk’. Het is de tragiek van progressieve protesten, je kunt het nooit goed genoeg doen. Je kunt niet staan voor het klimaat, als je niet ook bent voor een Vrij Palestina. Je kunt niet voor vrouwenrechten zijn, als je niet ook in de bres springt voor inheemse vrouwen in het Amazonegebied. Deze manier van doen, is om te beginnen doodvermoeiend, vooral zelfdestructief. Kijk naar de Tweede Kamer, de linkse partijen samen alleen nog groot genoeg zijn om elkaar tot last te zijn. Dat maakt de uitspraken van demissionaire premier Mark Rutte extra verrassend. Niet migratie, niet het passionele voorspel van Dilan en Geert, maar de angst voor Frans Timmermans, leidde mensen van de VVD naar de PVV. Dat is toch gek. Iedereen die debatten heeft gezien, weet dat de enige die bang was dat Frans Timmermans premier zou worden, Frans Timmermans zelf was. ‘Links’ is het sticker dat rechtse politici op alles plakken dat ze niet zint. Noem een probleem en de uitkomst die jij niet wil is links. En het mooie, linkse partijen ondergaan het lijdzaam, gebukt onder het gewicht hun eigen overtuigingen. Misschien moet links daarom wel blij zijn dat er een kabinet komt met alleen maar rechtse partijen. Het stelt de oppositie voor een keuze: elkaar blijven ophitsen van het eigen gelijk te maken, onderzoeken hoe hun oplossingen beter aansluiten op de wensen van het land. Maar wat er ook gebeurt, het wordt wél heel lastig om links de schuld te geven van beleid met de afzender: NSC, BBB, VVD & PVV.    Dit is een column van eindredacteur online BNR Julian Verbeek. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Hoe vager politici worden over de inhoud van onderhandelingen, hoe concreter de gesprekken zijn. Pieter Omtzigt trok zijn Grondwet-keutel een paar keer in en uit, maar lijkt nu definitief onderweg naar Wilders en de PVV. Dat beloven leuke kerstborrels te worden met Rosanne Hertzberger en Dion Graus. Of voormalig rechter Judith Uitermark en die mevrouw van de poffertjeskraam. Over personeelsfeesten gesproken. Met de PVV-regering op komst wil de Publieke Omroep maar wat graag laten zien dat ze helemaal geen stelletje laffe linkse watjes zijn. Het is de missie van de NPO om programma’s te maken die ‘houvast geven in een hectisch bestaan’. Maar zodra programma’s daar niet meer aan voldoen, krijgen ze gelijk een nekschot. En het liefst via andere media. Op die manier kregen de makers van Op1 deze week te horen dat de stekker uit hun programma wordt getrokken. Het is natuurlijk nooit leuk om te horen dat je programma op het kerkhof komt te staan met Showcolade van Frans Bauer, de Vooravond en alles wat de afgelopen jaren is gemaakt door Gordon. Maar een persoonlijk belletje was leuk geweest. Maar waarom ook niet, het scheelt een persbericht en is in deze tijden van nepnieuws, wel lekker transparant. En waar de statige NPO vooroploopt, zal het ordinaire BNR moet volgen. Daarom nu live een functioneringsgesprek met Kees en Liesbeth.    Beste Kees en Liesbeth, hoe vinden jullie zelf dat het gaat? Oorlog in Oekraïne en Israël, kabinetscrisissen, en verkiezingen. Om dat een beetje vlot te brengen, daar hoef je niet zoveel voor te kunnen. Wat is er nou uniek aan dit programma? Liesbeth, wat hebben wij wat hebben wij wat Radio 1 niet heeft? En Kees die woordgrappen, ik zou in kleine zalen beginnen.   Maar goed. De luistercijfers stijgen, dus het zal allemaal wel goed zijn. Allebei een voldoende er ligt een banketstaaf voor jullie klaar. En als jullie tóch worden vervangen door Fidan Ekiz en Charles Groenhuijsen, kun je dat lezen in het AD. Dit is een column van BNR eindredacteur online Julian Verbeek.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Het was even verrassend als veelzeggend dat Geert Wilders op de proppen kwam met derderangs notabele Ronald Plasterk. Een man die op zijn best de Euroshopper-variant is van Johan Remkes. Maar wat kon Wilders anders? Hij probeert het land ervan te overtuigen dat de PVV geen LPF 2.0 is, maar na drie dagen treedt zijn verkenner terug wegens een fraudezaak. Op de uitslagenavond maakte Pieter Omtzigt nog enthousiast aanstalten om over zijn schaduw heen te stappen. Een verkenner verder, en Omtzigt ziet zichzelf ingedachte aan tafel zitten met types als Mat Herben en Herman Heinsbroek. Omtzigt wil van garanties van Wilders. Maar met zijn bezoek aan een asielbijeenkomst liet Wilders zien dat deze vos niet zijn haar, en al helemaal niet zijn streken verliest. Ondertussen heeft VVD’er Dilan Yesilgöz zichzelf in een positie gemanoeuvreerd, waar je niet uitkomt pakkende slogans. En dat, terwijl ik op het punt stond haar een compliment te geven. Ze wil Wilders een gedoogkoekje van eigen deeg geven, maar onderschat dat de huis-tuin-en-keuken-VVD’er tegenwoordig meer opheeft met Terug naar je eigen land dan Thorbecke. En die andere winnaar, Caroline. Die met onnavolgbare logica stelt dat als er dingen in een programma staan die niet volgens de grondwet kunnen, je dat niet moet lezen als: ‘dat gaan we doen door de grondwet te omzeilen’. Maar ze vindt wel dat deze vier partijen met elkaar in gesprek moeten gaan om er uit te komen. En dat klopt. Het kabinet met de LPF was eigenlijk pas leuk toen we er achteraf op konden terug konden kijken. Maar het is ook de reden dat er nu een kabinet moet komen met Wilders en de PVV. In de eerste plaats omdat dit is hoe democratie werkt. In de tweede plaats omdat net als met de LPF, alleen Wilders zijn achterban ervan kan overtuigen dat de PVV hier totaal ongeschikt voor is. Dit is een column van eindredacteur online Julian VerbeekSee omnystudio.com/listener for privacy information.

De site van de PVV lag er bijna de hele dag uit. Iedereen wilde weten: waar staat die PVV eigenlijk voor? Laten we hopen dat de PVV-stemmers het al wisten. De logica in het verkeer is, dat als je maar vaak genoeg naar rechts gaat – je vanzelf naar links bent gegaan. Zo niet in de Nederlandse politiek. Na dertien jaar VVD met Mark Rutte, doet Nederland nog een stap naar rechts. Het verkiezingsprogramma van de PVV is als een tienerromance, kort en intens. Maar nu Wilders wil regeren, gaan de ‘de scherpe randjes’ er vanaf. De vraag is nu wat vindt Geert scherp? Turkije uit de NAVO, geen islamitische scholen, korans en moskeeën, Zwarte Piet terug, Geen windturbines, geen zonneparken, Digitale schandpaal voor daders van geweld- en zedenmisdrijven, Het leger inzetten tegen straatterroristen En, natuurlijk, Nexit. Het is een bizarre gedachte dat een volk dat zichzelf graag op #1 ziet, erover denkt de grootste bron van haar welvaart en vrede de rug toe te keren. Zeker aangezien er zo’n mooi Nederlands gezegde over is: bijt niet de hand die je voedt. Mijn verwachting is een korte formatie, op hoofdlijnen. Er is een stuk meer dat de partijen op rechts bindt dan een centrumlinksrechtse-coaltie. En laten we elkaar geen mietje noemen. Mensen hebben niet op de PVV gestemd vanwege hun standpunt over malafide broodfokkers van honden en katten of 140 rijden. Een kabinet Wilders zal gaan over migratie. Welke andere punten hij gaat uitonderhandelen, is moeilijk te zeggen. Caroline van der Plas zei vandaag: "Alle ballen liggen bij Geert." Laten we hopen dat hij de minst onverstandige kiest.    Dit is een column van eindredacteur online BNR Julian Verbeek.See omnystudio.com/listener for privacy information.