Gearboiiis

[Jelle en Angelo]Elvis Presley, the king. De muziek van je ouders die met de paplepel is ingegoten. In ieder geval als je in de leeftijdscategorie van de Gearboiiis valt. Jelle en Angelo gaan in vogelvlucht door het werk heen. Van singeltjes tot de Las Vegas show. Het is allemaal prachtig. Luister deze aflevering!

[Aljo en Joeri]Aljo en Joeri ontweken het weekend Sail afgelopen weekend en waren op zoek naar rust. Dat zouden ze doen met een avondje the Osbournes kijken, totdat Aljo het in zijn bol kreeg om spontaan te gaan podcasten. De eerste aflevering over Elton John zat hem nog steeds dwars. De audioqualiteit liet het vorige keer nogal afweten. Dus we deden het gewoon nog een keer. We zijn immers onze eigen man!

[Emiel, Darek en Duncan]Barre tijden. Beste muziek.

[Gerben, Joeri en Aljo]Eind jaren negentig hielden zowel Soundgarden als Rage Against the Machine het voor gezien. Drie leden van Rage wilde alleen wel verder en doken de studio in met producent Rick Rubin. Die stelde voor om Soundgarden frontman Chris Cornell te bellen. Daaruit kwam Audioslave en met hun titeldebuut knalde die een klassiek album de 2000's in! Halen de andere twee platen het ook bij hun eerste?

[Gerben, Angelo en Aljo]Door met de tweede helft van de marathon. Daarmee kun je het slotstuk volgende week uiteraard al raden... Er was veel verdeeldheid onder de Gearboiiis over Rage Against the Machine. Twee grote fans waren daardoor beledigd en zeiden op het laatste moment toch nog af. Angelo en Aljo vlogen daarom nog even in en gaan uitleggen wat er zo goed is aan deze politieke band uit de jaren 90.

[Gerben, Duncan en Jordy]We deden vorige week een marathon stream van bands die allemaal met elkaar verbonden zijn. Dus jullie vaktoppers weten ook wat de volgende twee afleveringen zullen zijn. We hadden als uniek moment de originele bezetting van Orange Maplewood (later Maple) bij elkaar om te praten over Soundgarden. En ja die stem, die stem. We missen Chris Cornell.

[Emiel, Darek en Duncan]Emiel zou eigenlijk deze introtekst schrijven voor jullie, maar Emiel is les aan het geven. Gitaarles. Dus wie weet is hij as we speak een leerling the Clash aan het leren. Should I Stay or Should I Go? Of een andere? Welke denk jij dat hij aan het leren is. Laat het ons weten! Emiel is pas om 21.30 klaar met lesgeven. Maar had wel tijd om te hameren dat die the Clash podcast potverdorie online moest.. Zo geschiedde!

[Stanley en Aljo]Af en toe win je eens in het leven. Zo kwam het dat tijdens de feestdagen, een hele overtuigende deur aan deur verkoper wat nationale postcode loterij loten te slijten had. En jawel hoor kaarten gewonnen voor de Toppers in Concert. We stuurde afgelopen zondag ons Aljo en ons eigen Gordon op veldonderzoek.En we namen the day after op om het een en ander nog eens na te bespreken. We doen dit voor jullie!

[Angelo en Roy]Vooraanstand in de DIY en straight edge scene kwam midden jaren 80 de supergroep Fugazi tot stand. De Post Hardcore groep die non stop aan het spelen was, zelf hun platen uitbracht en verkocht. Geen drank, geen drugs, geen vlees eten en een minimalistisch bestaan. Tot 2003 toen de band het mooi geweest vond. Angelo en Roy nemen je in korte tijd mee in de geschiedenis van Fugazi!

[Jordy, Angelo en Aljo]Vanaf de eerste podcast was het al raak: Ja we moeten ook wel the Stones doen. Ja ja, maar nu nog niet was altijd het antwoord. Tot vandaag want drie grote Stones fans zitten aan tafel, om het over de grootste, nog actieve, Rock band te hebben. Meer woorden hoeven we er verder ook niet aan vuil te maken. Let's go!

[Emiel en Bart]De meeste halen misschien hun schouders op bij het horen van The Kinks. Terwijl als je wat van ze opzet je het waarschijnlijk toch zal herkennen. De broertjes van the Kinks maakte het niet makkelijk in hun carriere en kwamen nooit tot de hoogte van The Stones of The Beatles. Maar als Emiel en Bart zo in vogelvlucht door hun eerste jaren gaan, komen er oneindig veel knallers van nummers voorbij. Dus zet deze podcast toch maar even aan en laat je verrassen met bangers.

[Stanley, Denzel en Roy]In het tweede deel van the War on Drugs podcast gaan we direct door met Lost in the Dream (2014) tot en met I Don't Live Here Anymore (2021). Blijft het repetoire standhouden of raken de jongens uiteindelijk een beetje War on Drugs moe? De lengte verraad het waarschijnlijk al...

[Stanley, Denzel en Roy]Toen we zagen wat Roy allemaal had ingestuurd voor deze podcast besloten we de uitzending maar in twee delen te doen. The War on Drugs tot en met Slave Ambient en The War on Drugs vanaf hun definitieve doorbraak met Lost in the Dream. Het eerste deel mist duidelijk nog de hooks die je later gaat horen van Adam Granduciel, maar dat maken de eerste twee albums en EP's niet meer gaaf!

[Victor, Max en Marc]Bij het tweede album Midas van Wunderhorse ging er bij velen een belletje rinkelen. De beukende sound van Jacob Slater doet je denken aan de gitaarbands van toen je jong was, alleen bestaat Wunderhorse dan pas net een paar jaar. Ze mochten het voorprogramma van Fontaines D.C. doen. De heren aan tafel waren weggeblazen, nou ja behalve Max dan want die moest eerst nog kaasfondueen... Producer Joeri vond het allemaal een beetje overdreven en toen Jacob voor de derde keer in de AFAS met zijn microfoonstandaard begon te smijten zelfs een beetje te zuchten. Maar oordeel zelf, is dit een van de belangrijke gitaarbands van de komende jaren?

[Victor, Max en Marc]Een lans om te breken voor het behandelen van de klassieke bands is dat we meestal wel gehoord hebben wat hun beste werk is. Doe je dat met een tussen haakjes jonge band als Fontaines D.C. dan heb je kans dat de knaller platen nog moeten komen. De plaat Romance is daar zeker een van.Victor, Max en Marc zijn dan een jaartje later de beroerdste niet om die plaat nog even onder ons Gearboiiis licht te schijnen, als kleine update: Fontaines D.C. - Romance integraal!

[Joost, Roy en Aljo]Anderhalf uur genadeloos headbangen op knaller na knaller. Dat is deze podcast en de liedjes duren allemaal wat langer dan normaal,maar daar letten Joost, Roy en Aljo dan ook keurig op. En van het ren spring en vliegwerk op het podium bij Iron Maiden kwam een bruggetje naar The Osbournes. De tranen schoten in de ogen bij de heren aan tafel. Enjoy!

[Gerben, Roy en Angelo] Met al bijna vijftig jaar is the Cure een band van de oude garde. Maar klinken nog altijd niet als has beens. Vorig jaar was er opnieuw een studioalbum en hun liveshows klinken nog altijd waanzinnig. Gerben, Roy en Angelo gaan in een rap tempo door de gehele discografie van goth rock en mooie popliedjes. Een wereld die ook gewoon naast elkaar kan bestaan onder leiding van de grootmeester Robert Smith.

[Angelo en Jelle] We hebben Weezer fans in de groep. Producer Joeri maakte nog bezwaar, want hij snapt de aantrekkingskracht van deze band niet en vind Rivers Cuomo maar een rare snuiter. Dat veranderde ook na het opnemen van deze podcast niet. Maar dat doet er verder ook helemaal niet toe. Smaken verschillen en dat is oke.

[Angelo en Jelle] We trappen het nieuwe jaar af met anderhalf uur Johnny Cash. Angelo en Jelle konden makkelijk drie uur lang luisteren naar the man in black. Maar ze kozen voornamelijk de deep cuts en gaan de tweede helft vol voor de American Sessions met Rick Rubin, die Cash een boost gaf aan de laatste jaren van zijn leven.

[Joeri, Stanley en Aljo] Al vanaf de eerste aflevering begint Aljo over Queen. Nu drie jaar later en 80 afleveringen verder krijgt hij dan eindelijk de kans om over zijn favoriete band te praten. Maar... ...Joeri zag de bui al hangen en voordat het een aflevering van 5 uur werd met alle deep cuts, B-sides en live Bootlegs stelde hij wat regels op: Alleen de vijftien studioalbums en per album moesten alle drie de heren het eens worden over 1 liedje. Dat werkte wonderbaarlijk goed. Kerstavond is dan toch nog voor de saamhorigheid. Fijne feestdagen en tot volgend jaar!