Een dierbaar gesprek met Carin

In deze aflevering van Een dierbaar gesprek deelt Milano van der Gaag zijn rauwe en ontroerende verhaal over verlies, worsteling en veerkracht. Op jonge leeftijd verloor hij beide ouders. Het pijnlijke besef dat je ouders er niet meer zijn, de leegte die dat achterlaat en je tegelijkertijd dwingt om op eigen benen te staan.. Hoe houd je je dan staande? Milano praat openhartig over gemis, schaamte en de rol van middelengebruik in moeilijke tijden. Tegelijkertijd vertelt hij hoe het mogelijk is om stukje bij beetje weer verbinding te maken met jezelf en de mensen om je heen. Want hoe leer je keuzes maken als je jeugd getekend is door verlies? Het zijn littekens die altijd blijven.Dit gesprek gaat over rouw in zijn meest rauwe vorm: over de pijn van opgroeien zonder houvast, maar ook over de kracht die ontstaat wanneer je je eigen pad leert te bewandelen. Het laat zien dat herstel mogelijk is, hoe juist de kleine dingen, de dagelijkse handelingen je een gevoel van trots en eigenwaarde teruggeven. Door te leren hoe je open en eerlijk kunt kunt zijn en om hulp mag vragen.We praten samen over de waarde van begeleiding, dat die niet boven je moet staan, maar juist naast je meeloopt op jouw pad. Over het belang van timing, het vinden van iemand die echt luistert en hoe je ruimte nemen om te voelen essentieel is om verder te kunnen.Een aflevering die confronteert én raakt, maar bovenal hoop en misschien een stukje herkenning geeft. Ik nodig je uit om te luisteren. Voor jou, als je te maken hebt met verlies, trauma of bezig bent met de zoektocht naar verbinding. Misschien wel net het laatste zeetje dat je nodig hebt om zelf ook om hulp te vragen.We hoeven ons niet altijd goed te voelen, maar we moeten wel goed worden in voelen.Je vindt Milano op de volgende kanalen:InstagramTikTokLinkedIn

Toen Ingeborg Hagen startte met haar opleiding tot rouw- en verliesbegeleider, wist ze niet beter dan dat ze het derde kind uit een gezin van vier dochters was. In een familieopstelling kwam echter de waarheid naar boven, ze is het vierde kind. Het broertje dat een aantal jaar voor haar werd geboren en een dag later overleed was het derde kind. Na 55 jaar nam Ingeborg eindelijk haar eigen plek in en daardoor veranderde alles. In haar gezin van herkomst werd niet over haar broertje gesproken, slechts een foto van een grafje op de schoorsteen herinnerde haar eraan dat er een broertje was. In deze aflevering vertelt ze hoe ze via opleidingen, familieopstellingen en een zes jaar lange zoektocht eindelijk haar eigen plek innam. Hoe ze jarenlang onbewust op de plek van haar broertje stond en hoe dit haar leven heeft beïnvloedt. Ingeborg doet er nu alles aan om haar broer de plek te geven die hij verdient. We praten over gestolde rouw, de impact van niet-genomen afscheid, en hoe heling mogelijk wordt zodra je dit stukje familiegeschiedenis in je leven kunt toelaten en omarmen.Luister mee in dit openhartige gesprek over de kracht van het insluiten van alle gezinsleden, bewustwording, verlies en verwondering.Je vindt Ingeborg via de volgende kanalen:WebsiteLinkedInInstagram- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -Deze podcast wordt gemaakt door Carin Hafkamp: verlies- en rouwbegeleider. Ik help je vanuit verbinding te groeien naar veerkracht en levensgeluk, ook na ingrijpend verlies.Meer over mijn werk vind je op ⁠⁠⁠⁠⁠www.carinhafkamp.nl⁠⁠⁠⁠⁠ of volg me op Instagram via @carinhafkamp.nl

In deze aflevering van Een dierbaar gesprek praat ik met Geke Andeweg. Geke is afscheidsfotograaf, een vak dat haar raakt en voldoening geeft. Ze vervult een rol in een van de meest kwetsbare momenten in iemands leven: afscheid nemen van een dierbare.Geke legt uit wat afscheidsfotografie inhoudt en hoe beelden niet alleen verdriet oproepen, maar juist ook troost, zachtheid en verbinding brengen. Ze legt uit hoe ze werkt, wat ze tegenkomt bij families en waarom het zien en vastleggen van die schijnbaar kleine gebaren zo waardevol is. We gaan in op wat er gebeurt als woorden tekortschieten, hoe beelden spreken, juist op een dag die vaak als een roes voorbijgaat.Geke deelt haar persoonlijke verhaal, hoe verlies ook haar leven heeft gevormd, en over mogen kiezen wat bij haar past. Een openhartig en waardevol gesprek over liefde, verlies, verbinding en de kracht van beeld. Je kunt via onderstaande kanalen in contact komen met Geke:WebsiteInstagramFacebookLinkedInDeze podcast wordt gemaakt door Carin Hafkamp: verlies- en rouwbegeleider. Ik help je vanuit verbinding te groeien naar veerkracht en levensgeluk, ook na ingrijpend verlies.Meer over mijn werk vind je op ⁠⁠www.carinhafkamp.nl⁠⁠ of volg me op Instagram via @carinhafkamp.nl

In deze aflevering praat ik met Miriam Kimkes over een thema dat diepe lagen raakt: adoptie. Miriam werd als baby geadopteerd uit Libanon en groeide op in een liefdevol gezin, maar het gemis en de vragen bleven altijd onder de oppervlakte aanwezig.We praten open en eerlijk over de complexe gevoelens die komen kijken als je losgerukt wordt van je wortels, als je niet weet wie je ouders zijn en je constant op zoek bent naar je plek in de wereld. Miriam deelt hoe ze jarenlang probeerde te voldoen aan verwachtingen, zich aanpaste en wegcijferde — totdat haar lichaam letterlijk stop zei.Ze vertelt hoe haar helingproces eruitziet, wat haar heeft geholpen, en waarom het zo belangrijk is om ruimte te geven aan verdriet. Maar ook de rouw en het gemis dat al bij haar geboorte begon. We raken thema’s aan zoals loyaliteit, verlies van identiteit, innerlijk kindwerk en de kracht van erkenning.Adoptie is geen sprookje, het is ook het onzichtbare verlies van wat had kunnen zijn. Je ziet de vrouw. Je hoort haar verhaal. Maar voel je ook wat ze verloor?Je vindt Miriam via de volgende kanalen.WebsiteFacebookLinkedInInstagramDeze podcast wordt gemaakt door Carin Hafkamp: verlies- en rouwbegeleider. Ik help je vanuit verbinding te groeien naar veerkracht en levensgeluk, ook na ingrijpend verlies.Meer over mijn werk vind je op ⁠www.carinhafkamp.nl⁠ of volg me op Instagram via @carinhafkamp.nl

In deze aflevering ga ik in gesprek met Sharon Belt. Sharon is moeder van twee jonge kinderen en deelt openhartig hoe het verlies zich in haar leven opstapelde. In het eerste jaar na de geboorte van hun eerste zoon werd er een tumor bij haar voet ontdekt. Tijdens haar tweede zwangerschap blijkt het vruchtje niet levensvatbaar en moet ze drie maanden wachten tot haar lichaam het afstoot. Tijdens de derde zwangerschap belandt ze in een depressie, waardoor ze zich na de geboorte van haar zoon moeilijk met hem kan verbinden.Wat begint als een verhaal over lichamelijk herstel, ontvouwt zich tot een krachtige reis van bewustwording, verwerking en heling.We praten over overleven in plaats van leven, over de invloed van familiepatronen, en over de kracht van therapie en zelfinzicht. Sharon vertelt hoe schrijven haar hielp woorden te geven aan gevoelens die ze niet kon uitspreken. Hoe het moederschap haar confronteerde met oude pijn. En hoe het verlies van haar gezondheid en haar derde zwangerschap haar dwongen stil te staan – en om hulp te vragen.Dit is een verhaal over hoe je rouw verweeft in je leven. Over wat het betekent om je opnieuw te verbinden – met jezelf, je kinderen en je partner. Een eerlijk, rauw en hoopvol gesprek dat laat zien: ook als het donker is, kan er weer licht ontstaan.Website InstagramFacebook LinkedInDeze podcast wordt gemaakt door Carin Hafkamp: verlies- en rouwbegeleider.Ik help je vanuit verbinding te groeien naar veerkracht en levensgeluk, ook na ingrijpend verlies.Meer over mijn werk vind je op www.carinhafkamp.nl of volg me op Instagram via @carinhafkamp.nl

In deze aflevering deelt Stephanie Tebberman openhartig over haar persoonlijke rouwreis. Ze vertelt hoe ze het verlies van haar dochtertje na een voldragen zwangerschap heeft leren verweven in haar leven. Hoe ze haar kinderen meeneemt hierin en hoe belangrijk het is om verlies bespreekbaar te maken, thuis én op het werk.We hebben het in deze aflevering ook over de impact van verlies op jou als medewerker op het werk. Wat werkgevers kunnen doen om een medewerker die terugkomt na een verlies op de werkvloer, een warm welkom te geven. Dat je daarin écht het verschil kan maken en het essentieel is voor herstel en verbinding met je collega's en het management. In wezen is het onderdeel van goed werkgeverschap. Zowel Stephanie als Carin vinden dit een belangrijk onderdeel van hun werk en maken zich hard om hier meer aandacht voor te vragen bij bedrijven.Je kunt de video ook op Youtube bekijken. Laat je even weten wat je ervan vindt?Je vindt Stephanie op de volgende kanalen. WebsiteInstagramFacebookLinkedIn---------------------------Mijn naam is Carin Hafkamp en ik neem podcasts op over verlies, rouw, de dood, leven na dit leven. Ik wil erover praten en het uit de taboesfeer halen zodat het een inspiratie mag zijn voor anderen. Ik begeleid mensen na verlies van een dierbare of een ander verlies zoals verlies van gezondheid, het verlies van een baan, een burn-out, levend verlies, ongewilde kinderloosheid, etc. Verlies in de breedste zin van het woord, als je iets of iemand bent verloren, dat nooit meer terugkomt.

In deze aflevering gaat Carin in gesprek met Marianne Heemskerk over het verlies van haar man. Marianne vertelt openhartig over haar leven. Hoe ze een succesvolle zakenvrouw was, haar baan opgaf om moeder te worden en 4,5 jaar geleden relatief plotseling weduwe werd.Na het overlijden van haar man is er een onaangename verrassing. De financiën zijn niet op orde, het huis is voor 80% beleend en moet worden verkocht. Samen met haar 3 kinderen verhuist ze naar een veel kleinere woning. Ze gaat weer op zoek naar werk, maar dat is nog niet zo gemakkelijk met een gat in je CV van 16 jaar.Marianne start haar eigen onderneming en inspireert anderen nu door haar ervaringen als spreker en podcastmaker en ontwikkelt een programma om mensen te gaan begeleiden. Daarnaast is ze druk met het schrijven van een boek om andere vrouwen bewust te maken van de gevaren van financiële afhankelijkheid.Dit gesprek is ook te bekijken en luisteren opYouTube.Marianne is te vinden op de volgende kanalen:WebsiteLinkedInFacebookInstagram--------------------Mijn naam is Carin Hafkamp en ik begeleid mensen oa. na verlies van een dierbare, maar ook bij verliezen zoals een burn-out, levend verlies, scheiding van jezelf of je ouders, ongewilde kinderloosheid, pesten, verlies van onschuld etc.Meer over mijn werkwijze en mijn aanbod vind je op mijnwebsite.Volg me ook op de socialsInstagramLinkedIn ofFacebook

Hoe een traumatische gebeurtenis op 3-jarige leeftijd in het leven van Iris Koorn jaren later leidt tot een burn-out en PTSS. Over deze gebeurtenis is in haar gezin van herkomst jarenlang niet gesproken en zonder dat ze dit in de gaten had is ze hierdoor emotioneel geremd en verhard geraakt. Iets waar ze in haar leven steeds tegen aan bleef lopen, totdat ze in een burn-out raakte. Ze had de heftige gebeurtenissen uit haar jeugd te lang weggestopt.   Ze zocht hulp om met de trauma’s aan de slag te gaan, wat niet gemakkelijk was. Ze leerde te voelen en daarmee ook de liefde voor haar man en kinderen. Iets wat ze altijd dacht wel te kunnen, maar nu beseft dat dit totaal anders was.  Naast deze traumatische gebeurtenis zijn haar beide ouders tijdens haar pubertijd overleden aan de ziekte aids. Een ziekte waar in die tijd, we hebben het dan over begin jaren ’90, niet over werd gesproken.  Iris heeft veel aan zichzelf gewerkt en met alles wat ze heeft meegemaakt kan ze de mensen waarmee ze werkt goed aanvoelen en heeft ze inmiddels een eigen praktijk als coach.  Hoe je in contact komt met Iris Website Instagram     LinkedIn   

In deze podcast vertelt Elsbeth Kuysters over hoe haar dochter Sara er op 17-jarige leeftijd voor kiest om zelf uit het leven te stappen.  Sara worstelt al een tijdje met het leven, maar bespreekt dat in eerste instantie niet met haar ouders. Dat is niet iets dat je snel doet als je puber bent. Als ze dat wel doet gaan alle alarmbellen af en volgen meerdere behandelingen.  Als Sara haar doodswens wel bespreekt met haar moeder blijven de behandelingen doorgaan, maar wordt er ook een euthanasietraject in gang gezet. Het lijkt een tijdje goed te gaan, maar dan stapt Sara op een toch nog onverwacht moment zelf uit het leven als ze een weekend bij haar ouders logeert. Elsbeth vertelt hoe zij en haar man ieder op hun manier omgaan met hun verdriet. maar ook nog steeds gelukkig kunnen zijn. Het heeft haar ertoe gebracht om haar verhaal keer rop keer te vertellen bij lezingen, als steun voor ouders, maar ook om meer kinderen aan te sporen om over hun gevoelens te praten.  Ze brengt een magazine uit voor kinderen tussen 10 en 12 jaar om mentale gezondheid gemakkelijker bespreekbaar te maken. Inmiddels is daarvoor de stichting Saarisnietgek opgericht. Daarnaast schrijft Elsbeth haar persoonlijke verhaal op en brengt ze het uit in het boek: een moederhart vol rouw en liefde. We hebben een prachtig gesprek samen over Sara, rouw, de energie van Sara die nog voelbaar is en de liefde die altijd blijft.  Website Website stichting LinkedIn Facebook Instagram

Roza Boer deelt in deze podcast over femicide, hoe het leven van haar zus stukje bij beetje werd afgenomen door haar man. Door een opeenstapeling van gebeurtenissen en vormen van dwingende controle, werd haar vrijheid steeds verder beperkt. Roza vindt het moeilijk, afspraken werden op het laatste moment afgezegd en het loopt steeds verder uit de hand. Ze kan bijna niet geloven dat het echt gebeurt.De signalen die Roza zag in het leven van haar zus: een man die langzamerhand steeds meer bezit nam over het leven van zijn vrouw, aan de hand van opmerkingen, gedrag, dwingende controle, geen contact met vriendinnen, geen social media, gecontroleerd worden op haar werk. Haar zus kwam in een isolement en ging aan haar eigen waarneming en gevoel twijfelen. Dingen werden verstopt onder de mantel der liefde. Uiteindelijk beseft haar zus dat ze de relatie moest beëindigen om zichzelf te redden. De moed om voor zichzelf te kiezen kost haar echter haar leven, haar man brengt haar om het leven en vervolgens ook zichzelf. Heb jij onderbuikgevoelens en zorgen over iemand in jouw omgeving? Deel ze dan met je vrienden, bekenden en familie. Denk je dat iemand in jouw omgeving hiermee te maken heeft dan nodig ik je uit om actief actie te ondernemen, zodat er meer mensenlevens gered kunnen worden. Ook als er ook gevallen zijn van grensoverschrijdend gedrag en van zaken die niet door de beugel konden. 𝗩𝗲𝗶𝗹𝗶𝗴 𝘁𝗵𝘂𝗶𝘀, 𝗺𝗲𝗹𝗱 𝗺𝗶𝘀𝗱𝗮𝗮𝗱 𝗮𝗻𝗼𝗻𝗶𝗲𝗺, 𝗱𝗲 𝗵𝘂𝗶𝘀𝗮𝗿𝘁𝘀 𝗲𝗻 𝗱𝗲 𝗽𝗼𝗹𝗶𝘁𝗶𝗲 zijn instanties waar je terecht kunt. Meld het en deel het zodat alle meldingen verzameld kunnen worden. Heb jij zelf met dwingende controle en/of emotionele manipulatie te maken of voel je je niet veilig, heb je te maken met zaken die ook in de podcast zijn genoemd vraag dan om hulp en praat er met anderen over. We hebben het in de podcast over rode vlaggen. Hieronder zet ik nog een keer alle de rode vlaggen op een rijtje: ​Stalking ​Bedreiging met de dood (richting slachtoffer of de kinderen of dreiging zelfdoding) ​Wapenbezit of gebruik van wapens ​Recent gewelddadig gedrag ​Geweld tijdens zwangerschap ​Gedwongen seks ​Onthouden van zorg die acuut de gezondheid bedreigt ​Poging verwurging, verstikking of verdrinking ​Extreme angst bij het slachtoffer dat haar leven of dat van de kinderen in gevaar is ​Slachtoffer durft niet te spreken in de buurt van de partner en/of toont angst voor de partner ​Toenemende escalatie van ernst en/of frequentie van geweldHet plan van aanpak: stop femicideInfographic: stop femicideFactsheet Intieme terreur met de rode vlaggen en wat je hierover moet wetenMeer informatie over femicideHoe je in contact komt met Roza Boer:WebsiteLinkedInFacebookInstagram——————Deze podcast wordt gemaakt door Carin Hafkamp: verlies- en rouwbegeleider. Ik help je vanuit verbinding te groeien naar veerkracht en levensgeluk, ook na ingrijpend verlies.Meer over mijn werk vind je op ⁠⁠www.carinhafkamp.nl⁠⁠ of volg me op Instagram via @carinhafkamp.nl 

Annemarie verliest plotseling haar geliefde man. Het ene moment wenst ze hem goedemorgen, en als ze weer met koffie boven komt ligt hij naar adem te happen.  Ze hebben alles gedaan, maar na een lange reanimatie blijkt dat hij het niet heeft gered. Annemarie had eindelijk de liefde van haar leven gevonden en nu moet ze al na 7 jaar afscheid van hem nemen. Het eerste jaar neemt ze de tijd voor zichzelf om alle gebeurtenissen te laten bezinken. Tijdens de jaren die volgen, volgen allerlei emoties elkaar op, boosheid, verdriet, schuldgevoel, maar ook krijgt ze lichamelijke klachten. Ze besluit hulp te zoeken, maar dat blijkt in de coronatijd niet te lukken.  Al die tijd heeft Annemarie haar gevoelens, struggles en ervaringen opgeschreven. Ze stelt zichzelf vragen en heeft die al schrijvend beantwoord. Ze is een soort toeschouwer van haar eigen rouwproces. Dit jaar heeft Annemarie de vragen die ze aan zichzelf heeft gesteld verder uitgewerkt en uitgebracht in een kaartendeck, zodat ook anderen er gebruik van kunnen maken. Je kunt de kaarten voor jezelf gebruiken, ze beantwoorden en dit vervolgens opschrijven. Je kunt ze ook gebruiken om het gesprek met vrienden en familie op gang te brengen na het overlijden van een dierbare.  Je vindt Annemarie via de volgende kanalen: Website Instagram Facebook

Margot groeide op met het beeld dat ze later kinderen zou krijgen. Als vervolgens blijkt dat dat niet op een natuurlijke manier kan, je eerst kilo’s moet afvallen en de eerste 2 pogingen op niets uitlopen, wat doe je dan? Margot kwam zichzelf tegen in dit hele traject en nam het besluit om eerst aan zichzelf te werken. Daarna besloot ze samen met haar man om het ziekenhuistraject niet te vervolgen.  Wat doet het met je als anderen in je familie- en vriendenkring kinderen krijgen, je op een terras zit en je alleen maar zwangere vrouwen en gezinnen ziet.  Het heeft tijd gekost totdat ze hier mee om heeft leren gaan en nog wordt ze nu wel eens geraakt. Dat mag, die tranen mogen er zijn.  Margot zet nu haar kwaliteiten als moeder in bij vriendinnen met kinderen die haar vragen hun bij te staan bij ingewikkelde gesprekken.  Ik ken Margot van Levenscentrum Saol waar ze zich met hart en ziel inzet voor mensen die in de zorg of het onderwijs werken of een sociale onderneming hebben.  Je vindt Margot via de volgende kanalen: Website Instagram LinkedIn

Anja heeft een zoon met een verslavingsprobleem en dat brengt nogal wat veranderingen teweeg in haar leven.   Wat doet dit met je gezin, wat doet dit met je als vrouw, als moeder. Ze heeft een hele weg afgelegd om terug te komen in haar eigen kracht. Hoe draag je een verslavingsprobleem, hoe ga je om met het gedrag dat je zoon vertoont door zijn gebruik en de verslaving. Iets dat de ene dag zwaarder is dan de andere. Volgens Anja is het allemaal al begonnen toen haar zoon op 3-jarige leeftijd naar huis is gestuurd bij de peuterspeelzaal. Hij was te druk, duwde kinderen omver en hij mag niet terugkomen. Na onderzoek krijgt hij een diagnose die valt onder het autisme spectrumstoornis en krijgt Ritalin. Net zoals veel andere jongeren probeert hij in zijn puberteit van alles uit en is uiteindelijk bij de joint blijven hangen. Inmiddels is hij 29 jaar. Anja belandt een aantal jaar geleden door alle gebeurtenissen in een burn-out, ze is letterlijk opgebrand en weet niet meer hoe het verder moet. Uiteindelijk komt ze terecht bij Moedige Moeders, hulpverlening voor naasten van mensen die met een verslaving te maken hebben. Ze leert grenzen aan te geven, herkennen welke rollen er allemaal zijn en hoe je daar anders mee kan leren omgaan, dat je moeder mag zijn en geen hulpverlener of redder. Nu begeleidt Anja bij haar in de buurt zelf zo’n groep, maar het is haar missie dat het voor iedereen toegankelijk is, want niet iedereen kan dit betalen. Anja heeft het boek "Naast & bij verslaving" geschreven over het proces waar zij de afgelopen jaren doorheen is gegaan. Dat ze niet altijd alles goed heeft gedaan weet ze, maar het was wel altijd vanuit liefde en ze deed alles wat binnen haar mogelijkheden lag. Het boek is aan te schaffen via deze link Website Instagram  Facebook Loved Ones Support  Facebook Anja LinkedIn  

Anett verliest 3 belangrijke mannen in haar leven. 20 jaar geleden overlijdt haar man plotseling aan een hartaanval en blijft ze achter met haar 2 zoontjes van 1 en 5 jaar. Ze moet er voor hen zijn en dat doet ze ook. 
Maar 2 jaar geleden, als haar vader in de laatste levensfase zit, treft ze haar zoon Tosh dood aan in zijn studentenkamer. Hij is uit het leven gestapt. Als ook haar vader 3 weken daarna overlijdt voelt ze dat ze aan de afgrond staat, maar ze besluit dat ze daar niet in wil vallen. 
Ze start met het schrijven van brieven aan Tosh, waarin ze deelt over haar emoties en gevoelens en haar leven. Niet alleen voor haar werkt dit helend, maar ook voor de mensen die dit op social media lezen, gezien de reacties die hierop komen. 
Er is geen keuze, je moet door de rouw heen, maar daarin is geen goed of fout. Daar horen allerlei emoties bij, zoals boosheid, schuldgevoelens en verdriet, maar ook lachen is daar onderdeel van.
We hebben een prachtig open gesprek met elkaar over verlies, rouw, keuzes, veerkracht en jezelf. 

FacebookLinkedIn 
Of kijk de podcast op Youtube






Monique van Roekel vertelt over de verliezen in haar leven, o.a. haar scheiding, de vele verhuizingen in haar leven met een man die bij de Marine werkt, een dementerende vader en recent nog het overlijden van haar moeder.  Monique groeit op als een verlegen meisje met de nodige onzekerheden. Toch heeft op een gegeven moment in haar leven haar kansen gegrepen en het besluit genomen het anders te gaan doen. Zodra ze naar een nieuwe school ging, zette ze een stap om zich anders te positioneren. De kans om opnieuw te beginnen. Ze is beter voor zichzelf gaan zorgen en gaan nadenken wat ze nog verder wilde doen met haar leven. Dat heeft er voor gezorgd dat ze ontslag heeft genomen bij het bedrijf waar ze werkte en ze als ondernemer is gestart met een bedrijf waarin ze met essentiële oliën werkt en nu vrouwelijke ondernemers helpt die hun praktijk niet van de grond krijgen. Ze coacht deze vrouwen om hun uitstelgedrag aan te pakken en aan de slag te gaan met hun onzekerheden.   Een aantal jaar geleden werd baarmoederhalskanker geconstateerd en daardoor dacht ze na over haar eigen sterfelijkheid. Ze is haar hele leven al gewend om de schouders er onder te zetten en deed dat ook dit keer. Maar toch veranderde er iets. Ze heeft voor zichzelf gekozen, ze is van haar man gescheiden en weer gaan wonen in de plaats waar ze is opgegroeid.  Monique is te vinden via onderstaande website en social media kanalen: ⁠Website⁠ ⁠Instagram⁠ ⁠Facebook⁠ ⁠LinkedIn⁠

Meilany is geboren in Indonesië en is toen ze 2 maanden was geadopteerd naar Nederland. Ze is opgegroeid in een gezin met een broer die ook is geadopteerd uit Indonesië. Daarna kwam nog een pleegzusje uit China en op 8-jarige leeftijd kwamen er nog 2 pleegzussen van 9 en 10 jaar uit Zuid-Korea. Ze geeft zich wel eenzaam gevoeld binnen het gezin, doordat ze geen echte klik had met haar broer en zussen en voelde niet de ruimte om zichzelf te laten zien. Op 11-jarige leeftijd gaat ze met haar ouders naar Indonesië en dan gaat het balletje rollen, omdat ze zich er heel erg thuis voelt. Ze vraagt zich af wie ze nu eigenlijk is. Daarna is het gevoel alleen maar gegroeid, maar ze is er pas op latere leeftijd naar gaan handelen.  Als in Indonesië wordt gezocht denken ze haar moeder te hebben gevonden, maar uit de DNA test blijkt dat dit helaas niet zo is. Deze vrouw werkte in het ziekenhuis en heeft voor haar gezorgd, ze heeft Meilany overgedragen aan de autoriteiten en heeft daar waarschijnlijk geld voor gekregen, zodat ze geadopteerd kon worden. Doordat zij inmiddels is overleden is kan Meilany dit niet navragen en is het nog moeilijker geworden om te achterhalen wie haar ouders zijn, mede omdat destijds alle papieren uit dat ziekenhuis zijn vernietigd.  We bespreken ook het besluit van het kabinet dat alle adopties uit het buitenland zijn stopgezet. Iets waar Meilany blij mee is, omdat adoptieouders vaak geen idee hebben wat de impact is voor degene die geadopteerd is. Meilany is voor adoptie binnen het land zelf waar een kind is geboren. Zij was liever in Indonesië opgegroeid, ook al zou dat bij een ander gezin of familielid zijn geweest.  Haar grootse wens is om nog een keer met haar hele gezin naar Indonesië af te reizen om ze te laten zien waar Meilany vandaan komt.  Je vindt Meilany via de volgende kanalen: Instagram Facebook

Jeanette Cordes heeft heel wat verliezen meegemaakt in haar leven. Het begon al toen haar vader overleed toen zij slechts 4 maanden was.  Daar kon ze goed met haar broer over praten, maar als ook hij een paar jaar geleden in 2019 op slechts 50-jarige leeftijd plotseling overlijdt stort ze in. In 3 jaar tijd overlijden 8 mensen in haar nabije omgeving en moet ze door Covid noodgedwongen haar bedrijf sluiten. Ze raakt zichzelf kwijt, maar door dit alles realiseert ze zich ook dat het belangrijk is om tijd te nemen om te rouwen.   Jeanette heeft door een maagverkleining ook letterlijk verlies meegemaakt. Ze verlies 45 kilo en dat heeft dat z’n invloed op haar gezondheid met tekorten als gevolg. Het eten was voor haar altijd een ontsnapping om niet de emoties te hoeven voelen, een manier om te verdoven. Ze gaat niet bij de pakken neerzitten, zoekt hulp na alles wat ze heeft meegemaakt en komt erachter dat ze nog veel meer is dan alleen maar de vrouw van, een moeder, de eigenaresse van een bedrijf. Ze is Jeanette en na alles wat ze heeft meegemaakt heeft het haar gebracht tot wie ze nu is. Ze kan weer vanuit haar hart leven en de schoonheid van het leven ook weer zien en voelen.  Jeanette is te vinden via onderstaande website en social media kanalen: Website Instagram Facebook LinkedIn #verlies #rouw #levensverandering #levensgeluk #verliesvaneendierbare #verliesvanjevader #maagverkleining #verbindingmetjezelf #polyvagal #traumainformed #zelfontwikkeling #dood #taboedoorbreken #adoptie #migratie #levendverlies #trauma #zenuwstelsel #creativiteit #opstellingen #systemischwerk #lichaamswerk #schrijfsels #verbindingmetjezelf #ongewildekinderloosheid #abortus #miskraam #burnout #jobchange #pensionering #relatiebreuk

Als de vader van Simone een burn-out krijgt geeft de huisarts aan dat hij niet meer aan het werk komt, maar toch pakt hij het leven en zijn werk weer op. Af en toe moet hij voor zijn werk naar het buitenland en zo ook naar Rusland, hij ontmoet daar Jelena die fungeert als tolk tijdens de onderhandelingen. Als deze vrouw na een poosje bij haar vader inwoont is er nog niet direct iets aan de hand, want haar vader biedt haar in eerste instantie kost en inwoning om haar op weg te helpen tijdens haar studie. Na een paar jaar komt haar vader heel ziek thuis van hun vakantie samen in Egypte en belandt hierdoor in het ziekenhuis. Tijdens een gesprek met de arts hoort Simone dat ze ontdekt hebben dat haar vader alzheimer heeft, maar ook dat haar vader inmiddels met deze (40 jaar jongere) vrouw getrouwd is. Als de ziekte van Alzheimer doorzet, gaat zijn gezondheid en geheugen snel achteruit. Jelena zorgt voor haar vader en verandert er veel. Simone heeft een onderbuikgevoel dat er vreemde dingen gebeuren, maar kan er de vinger niet op leggen. Om het contact met haar vader niet te verliezen durft ze ook niet te veel op haar strepen te gaan staan. Jelena neemt op slinkse wijze steeds meer de touwtjes in handen en zet de familie meer en meer buitenspel. Simone heeft haar hele verhaal opgeschreven om onder de aandacht te brengen dat er misschien wel meer van dit soort dingen gebeuren. Ze hoopt door haar verhaal te vertellen ook in contact te komen met lotgenoten.  Heb je zelf vermoedens van soortgelijke omstandigheden en vind je geen gehoor bij de huisarts dan kun je terecht bij veilig thuis.  Je vindt Simone via onderstaande kanalen: Website Instagram Facebook Linkedin #verlies #alzheimer #rouw #veiligthuis #levendverlies #onderbuikgevoel #boek #vermoedens #lotgenoten #levensbegeleiding #rouwcoach

Met Eelco Baak praat ik over de verliezen in zijn leven, de scheiding van z’n ouders, zijn burn-out, hoe hij zichzelf verloor in zijn relatie en zijn eigen scheiding. Toen Eelco een aantal jaar geleden overwerkt verhuisde naar Curaçao, kwam hij erachter dat zijn problemen met hem meereisden. Hij kreeg een relatie, maar verloor zichzelf in deze relatie en herkende zichzelf niet meer. Hij had niet in de gaten dat hij zelf ook onderdeel was van het probleem, totdat hij een boek kreeg van zijn toenmalige vrouw. Na het lezen van dit boek kreeg hij meer inzicht in zichzelf. Uiteindelijk verbraken ze de relatie, nam hij ontslag bij z’n werkgever en vertrok samen met z’n zoontje van 1 jaar naar Nederland.  De moeder van z’n zoon was en is op dit moment niet in staat om een deel van de opvoeding voor haar rekening te nemen. Hij zorgt daardoor al 9 jaar fulltime met veel liefde voor z’n zoon.  Als ouder je kind alleen opvoeden is pittig, zeker als je zoon te maken heeft met hechtingsproblematiek. Eelco heeft geleerd dat een sociaal netwerk daarin onontbeerlijk is. Door af en toe tijd voor zichzelf te nemen en leuke dingen doet kan hij er op een betere manier voor zijn zoon zijn. Door al deze ontwikkelingen heeft zijn loopbaan een andere wending gekregen. Hij deelt zijn kennis en ervaring en coacht ouders die hun kind alleen opvoeden.  Wil je Eelco volgen, je kunt hem via onderstaande wegen vinden. Website Facebook Instagram LinkedIn

Moord, dat is iets dat in CSI of in de film voorkomt, maar voor sommige mensen wordt het ineens realiteit.  Als in 2009 de politie bij haar moeder op de stoep staat wordt duidelijk dat haar broer op 30-jarige leeftijd is vermoord. Ze hebben z’n lichaam gevonden, begraven in de duinen. Een heel onderzoek volgt, maar tot op vandaag is niet duidelijk wie de daders zijn en met welk motief hij is vermoord.  Nu 15 jaar later, wordt er nog steeds aan deze zaak gewerkt. Er is destijds door veel mensen gespeculeerd, veel daarvan is niet waar en veel weten Joke en haar familie ook niet. Daarmee te moeten leven is best moeilijk.  Inmiddels heeft ze zich verdiept in adoptie en vroegkinderlijk trauma en begrijpt ze beter wat haar broer heeft moeten doorstaan. Wat doet een dergelijke start in het leven met je? Ze is in 2018, net als haar broer in 2008, naar Zuid-Korea afgereisd om zich enigszins een beeld te vormen van het land waar hij is geboren.  Joske zet zich inmiddels in hoe om meer begrip te hebben, niet zo snel te oordelen en de krantenkoppen te geloven. Denk eerst eens na voordat je zo maar iets zegt of op social media plaatst. Slachtoffers en daders hebben ook familie. Probeer je in te denken wat het met hen doet als je je ongezouten mening ergens plaatst. Wat als het jou zelf overkomt?  Je vindt Joske via onderstaande kanalen Website ⁠Instagram⁠ ⁠LinkedIn