De kogel is door de kerk. AOTcast stopt er mee. Althans voorlopig. Het was eigenlijk wel duidelijk vanaf het begin van dit seizoen: ‘het spatte er niet van af,’ zullen we maar zeggen. Jazeker, er waren hoogtepunten en uitzendingen waar Kolleman en Van Bel trots op zijn - die soms zelf de kwaliteit van de eerdere seizoenen overtrof. Eerlijk is eerlijk, de meeste uitzendingen waren benedenmaats. En waar ligt dat aan?, vragen de vrienden zich af. Het hoge woord komt eigenlijk al in het begin van de uitzending. Echte passie met het onderwerp ontbrak. De heren hadden de ambitieuze plannen om een kinderboek te schrijven. Sterker: ze zouden het medium opnieuw uitvinden! “Met muziek!” Scandeerde de een. “En bewegend beeld. Mediavormen bijelkaar brengen!” Riep de ander. Het mocht alleen niet baten. Het project lag stil bij gebrek aan enige actie. Na 12 uitzendingen was er nog geen woord op papier en maar een begin van een plot. Wat nu? Kolleman en Van Bel gaan zich even bezinnen. AOTcast blijft, maar wordt in een andere vorm gegoten. De seizoenstop is een mooie gelegenheid om eens dingen op een rij te zetten. Een eventueel glimp onder de sluier is misschien wel hoe deze uitzending eindigde: een gesprek over de staat van de Westerse wereld. Yes, we know. Van het een naar de ander. Maar dat is AOTcast. Johnny, let’s roll in the next season again. Tot dan! Mail ons naar mail@aotcast.nl en bezoek ons op http://www.aotcast.nl (http://www.aotcast.nl)
Nu alle praktische zaken zijn besproken in de afgelopen uitzendingen, is het nu tijd om weer terug te gaan naar waar het eigenlijk om draait: het uitgeven van een kinderboek. Toegegeven, de aanloop is wat rommelig verlopen. Er was geen duidelijke lijn uitgezet en het ontbreken van een social media plan, of zelf maar een website hielp ook niet. Maar nu dit allemaal geregeld is, is er letterlijk rust en figuurlijk vaste grond om verder te gaan. De visie is dus uitgezet: Kolleman en Van Bel gaan een kinderboek uitbrengen… maar waarover dan - vragen ook zijzelf zich af in deze uitzending. Op dwingende toon maant Van Bel dat er aan het eind van de uitzending een beslissing moet worden gemaakt. Als een politieagent vuurt hij, als zijnde het gesprek een verhoor is, vragen richting een verbouwereerde Kolleman. Het is echter allemaal voor de goede zaak. Aan het eind van de uitzending is er dan ook een onderwerp en zelfs een scene waar de vrienden omheen kunnen bouwen. Mail ons naar mail@aotcast.nl en bezoek ons op http://www.aotcast.nl (http://www.aotcast.nl)
Vandaag deel drie van de open redactievergadering. Kolleman en Van Bel gaan door over de vraag wat de huidige toestand is van AOTCAST en of zij wel de goede weg bewandelen. Balkenende zei het al eens: “Eerst het zuur, dan het zoet.” Is dit ook het geval met dit project? Moet men eerst door een dal voordat je succes beleefd? En wat is succes dan wel niet? Tevens, een antwoord op de vraag der vragen: waarom klinken de heren toch zo anders de afgelopen drie uitzendingen? De onthulling op deze vraag aan het eind van de uitzending. De volgende uitzending wordt weer als vanouds, en pakken de vrienden weer de draad van hun project op. Mail ons naar mail@aotcast.nl en bezoek ons op http://www.aotcast.nl (http://www.aotcast.nl)
Zijn we op de goede weg? Dat is de centrale vraag van deze uitzending. De website is er, ook met de ambitie zit het wel snor. Maar, ‘willen’ en ‘kunnen’ zijn twee verschillende dingen. Kolleman en Van Bel zijn openhartig: waar liggen hun talenten, en worden die talenten wel goed gemanaged? Ook wordt er stil gestaan bij wat er tot nog toe is gepresteerd. Wat was de best beluisterde uitzending? Welke was het minst populair? Wat is de trend in de afgelopen seizoenen? Hoe komt het dat eerdere seizoenen anders werden beluisterd dan het huidige? Kortom, deel 3 van de open redactievergadering. Hierna nog één en dan gaat Aotcast weer op de oude voet verder! Mail ons naar mail@aotcast.nl en bezoek ons op http://www.aotcast.nl (http://www.aotcast.nl)
De open redactievergadering van de vorige uitzending heeft geresulteerd in een plan de campagne: de jongens van Aotcast gaan professionaliseren! De punten die zijn uiteengezet zijn onder te verdelen in twee categorieën, twee takken: professionalisering van de business (promotie, networking). Een bedrijfsmatige uitvoering ten einde tak twee te verwezenlijken: het creatieve project, ofwel het (kinder)boek. Ja, dat is een mondvol. Ambitieus tot en met, maar noodzakelijk voor het beoogde succes. In deze uitzending een vervolg van de redactievergadering. Met tromgeroffel wordt the website aangekondigd! Kolleman en Van Bel rusten echter niet op de lauweren, want wat mot je nou eigenlijk met zo’n webstek? En, wat moet er nog meer gebeuren? Geheel in stijl wordt er open kaart gespeeld: hoeveel mensen luisteren er nu eigenlijk naar de uitzendingen? Kunnen de vrienden na twee jaar terugkijken op succes op dit vlak? Dit en meer* in de uitzending van deze week. *Wie niet luistert loopt het risico een prachtige solo te missen van Ricardo Kolleman die op eigen wijze een nummer van Sam Cooke ten gehore brengt! Mail ons naar mail@aotcast.nl en bezoek ons op http://www.aotcast.nl (http://www.aotcast.nl)
Als je een doel wilt bereiken zul je een pad moeten uitstippelen hoe daar te komen, maar vooral ook actie ondernemen om het gewenste resultaat te bereiken. Anders sta je over 1 of 2 jaar nog steeds op het zelfde punt. Daarom maken Kolleman en van Bel concrete afspraken om verder te komen en te werken aan het gezamenlijke multimediale project. Ze zijn kritisch op zichzelf en reflecteren op de huidige stand van zaken. De afspraken staan nu vast en niets staat hen nog in de weg om hun aan de slag te gaan. In de laatste meters naar de eindstreep van de podcast doet van Bel ook nog uit te doeken waarom hij zijn pen een tijd niet heeft aangeraakt en leest een emotioneel, maar prachtig stuk voor wat hij eerder nooit heeft kunnen voltooien.
Soms gaat het even niet zoals je wil, dan dwaal je af en mist dan even focus. Dit is wat er gebeurde tijdens deze uitzending. Na een korte pauze vanwege ziekte pakken Kolleman en Van Bel de draad weer op en zaten ze weer achter de microfoons in de Almeerse keuken. Doel van de avond was het bespreken van het gezamenlijke kunstproject (kinderboek), maar de uitzending ging uiteindelijk over films en Apple’s nieuwe speeltjes; de iPad Air en Pro. De wijn vloeide rijkelijk en je weet hoe het dan soms gaat… Het ene onderwerp volgde het andere tijdens het slot, als ware de vrienden een eindsprint moesten trekken. Maar ach, dat mag ook wel een keertje: een uitzending met oeverloos geouwehoer. En o ja. DEVELOPERS, DEVELOPERS, DEVELOPERS, DEVELOPERS. Je snapt hem pas wanneer je hem door heb (de laatste seconden van de uitzending).
Deze uitzending begint met goed nieuws en slecht nieuws. Het goede nieuws moet je zelf maar beluisteren. Over het slechte nieuws een kleine spoiler: de belofte van vorige uitzending wordt niet ingewilligd: geen zang van Kolleman of een tekst van Van Bel. De vrienden vertellen waarom. Aangezien het leven niet alleen uit werken bestaat, gaat deze uitzending weer eens over een persoonlijke gezamenlijke liefhebberij: horloges. En ja, ja, de vrienden praten de hele uitzending over wat hun liefde voor de polsklokjes nu behelsd. Welke klokjes ze leuk vinden en uiteraard welke niet. Waar moet een goede horloge aan voldoen? De tijd ging razend snel zullen we maar zeggen. Het slot van deze uitzending is als een slang die in zijn eigen staart bijt. De heren maken een verbinding met wat tijdens de intro is besproken, het falen van de creatieve opdracht. Hoe kun je voorkomen dat je je doelen niet haalt? Welke zekerheden, of middelen, kun je in je planning inbouwen om tot je einddoel te komen? Mail ons: allesoptafelpodcast@gmail.com
Nu André weer terug is van zijn vakantie in Suriname is het weer mogelijk om de uitzending vanuit de vertrouwde tot studio omgevormde Almeerse keuken op te nemen. Dit verbeterd niet alleen de geluidskwaliteit, maar toch ook wel de interactie. Elkaar zien is toch wel degelijk een factor in menselijke communicatie. En waar gaat het deze uitzending dan wel niet over? We zijn nu op bijna een kwart van het jaar 2024 en de vrienden vonden het tijd om te peilen hoe het gaat met de gestelde nieuwjaarsdoelen. Zijn ze op de goede weg? Waar kan het beter? Zijn er obstakels? De individuele doelen worden kritisch onder de loep genomen en er wordt uiteraard ook besproken hoe te verbeteren. “Net als bij sporten moet je je, ik noem ze maar, leesspieren trainen. Het zal in het begin moeilijk gaan, maar als je klein begint, zeg een bladzijde per dag, en je houdt het vol, dan kun je binnen no time met plezier weer uren achter elkaar lezen.” In de vorige uitzending was het al aangekondigd: ook wordt er stil gestaan bij het gezamenlijke doel. Kolleman en Van Bel werken aan een verhaal, een verhaal voor kinderen om precies te zijn. In deze uitzending werd de eerste voorzichtige brainstorm sessie gehouden. Om te weten hoe een jongetje via een boom volwassen wordt zul je moeten luisteren!
In gesprek over de beren op de weg die je kunt tegenkomen terwijl je je droom probeert te realiseren. De mensen die zich hier niet door uit het veld laten slaan bereiken de top, waar andere helaas opgeven en dus falen. Het gaat dus niet alleen om talent, maar eigenlijk meer om doorzettingsvermogen. André en Ricardo spreken over dit dilemma en hoe zij hiermee omgaan en zijn omgegaan in het verleden. Ook bespreken zij wat voor rol leeftijd speelt in het najagen van hun ambitie. Uitgebreide tekst volgt nog
Artificial Intelligence wordt de volgende revolutie. Waar AOTcast het al eens eerder over AI heeft gehad, ging dat toen meer over de gevaren. Die gevaren worden nog steeds gezien door de vrienden, echter gaat deze uitzending specifiek over de mogelijkheden en kansen. Hoe kan AI je helpen in je creatieve werk? Hoe blijf je als mens (of beter werkende mens) nog nuttig als steeds meer jobs worden overgenomen door AI? Deze keer een wat gekke uitzending, omdat André in Suriname zit. Dat is hoorbaar in de productie, want de uitzending is immers niet opgenomen in de studio. Natuurlijk wordt hier ook even bij stilgestaan.
Een nieuw jaar en een nieuw seizoen. Kolleman & Van Bel zijn weer van de partij van, herinnert u zich de oude intro nog, heel lang weggeweest. De feestdagen, ziekte en vakantie zorgden voor een wat langere pauze dan gepland - hier over wordt in deze eerste uitzending uitvoerig over gesproken. Nu de vrienden drie seizoenen achter de rug hebben, en dus enige ervaring in podcastland, is het tijd om de boel eens goed door elkaar te halen. Tijdens de seizoensstop hebben ze uitvoering gesproken over de toekomst van Aotcast. Thuis, via FaceTime, soms via Teams, een enkele keer via Zoom en uiteraard over de telefoon is er stevig gesoebat over de vraag: Wat gaan we nou doen in Seizoen 4? Waar het eerste seizoen het begin was, is seizoen twee een verdere oefening gebleken. Professionalisering kwam in seizoen 3 met een nieuwe tune en eenduidigheid in onze content. Maar wat nu? Een stevige wandeling door het sneeuwlandschap van Friesland (eigenlijk de grens tussen Flevoland en Friesland) gaf de doorslag. Seizoen 4 wordt een inkijk in een gezamenlijk creatieve exercitie: het vertellen van een verhaal gegoten in tekst, beeld en geluid. Wie meer wil weten, moet maar horen. Welkom in seizoen 4 van Alles Op Tafel Podcast, ofwel: Aotcast!
In deze laatste uitzending van het seizoen blikken Kolleman en Van Bel niet terug op het afgelopen jaar. Nee, dit doen andere podcasts al. De vrienden werpen een blik in een ongewisse toekomst! Het feit dat Van Bel vijf dagen geen toegang heeft gehad op de betaalfunctie van zijn bankrekening is aanleiding om de online macht van instanties en overheden onder de loep te nemen. Wat betekent de invoering van een digitale euro in deze? En hoe kan open source helpen in het verminderen van deze vermeende macht? Is het dan allemaal kommer en kwel? Welnee, de vrienden bespreken ook de geneugten van open source en manieren om je te onttrekken aan de (vermeende) macht van bijvoorbeeld banken. En ja, het is de laatste uitzending van dit seizoen. Een klein tipje van de sluiter wordt opgetrokken over de plannen voor seizoen 4. Stay tuned en tot volgend jaar!
Een vogel opgesloten in een kooi zingt toch anders dan zijn evenknie in de vrije natuur. Zo is dat ook bij de mens. Om tot unieke, creatieve gedachten te komen moet je je hersenen stimuleren. Uit je comfortzone stappen is daar een manier van. Reizen kan een manier zijn om uit je bubbel te stappen. Zo ook voor Kolleman en Van Bel. Zeker voor de laatste is reizen een passie en de manier om het creatieve deel van de hersenen eens aan te zwengelen. Een onlangs gemaakte city trip naar Athene heeft een hoop losgemaakt: “Ik geloof bij nader inzien toch niet dat AI het creatieve werk van de mens zal overnemen,” zegt hij ontspannen. Dit in gehele tegenstelling tot een paar uitzendingen terug. Zijn uitleg wordt door Kolleman beaamt. “Artificial Intelligence mist de fysieke ervaring van momenten.” Hoe de vrienden inspiratie vinden in reizen en waarvoor die inspiratie dan nodig is, dan hoor je in deze uitzending van Aotcast.
Het was een waar wonder. Twee witte stippen op een zwarte achtergrond, een klein vierkantje en een middellijn: Pong. Het eerste (commerciële) computerspel, of in minder boomer speak; game. Pong was het startschot voor een miljardenindustrie. De game-industrie ontwikkelde zich al snel en de volgende mijlpaal diende zich al aan. Een hele generatie is verknocht geraakt aan twee Italiaanse loodgieters, Super Mario Bros. Als Pong het startschot was, dan was Nintendo’s Mario de eerste raketvlucht naar de maan. Letterlijk een game changer. Vanaf dan ontwikkelt de industrie zich razendsnel. Niet alleen werden games complexer, ook grafisch gezien is de ontwikkeling rap gegaan. De twee vrienden mijmeren over hun eerste schreden in gamesland, en praten uiteraard over hun eigen ervaringen. Vanaf welke game zijn zij betoverd geraakt door dit medium? Hoe zien zij de huidige toestand in de industrie en waar gaat het allemaal heen? Luisteren dus!
Het maximale uit het minimalisme halen, om deze aflevering maar in een pakkende zin samen te vatten. Kolleman en Van Bel bespreken een Netflix-documentaire “Minimalism” waarin twee ex-zakenmannen worden gevolgd in hun streven met zo weinig mogelijk bezittingen te leven. Is dit iets voor de vrienden? Deze levensfilosofie die steeds populairder wordt in vooral het Westen wordt uitgeplozen en ontleed: “De oorzaak van het feit dat veel mensen snakken naar een bepaalde zingeving, waaronder dit minimalisme, ligt in de algemene verzadiging in ons deel van de wereld. We hebben het te goed, er is geen nationaal lijden meer. In armere landen, waar men gedwongen is om minimalistisch te leven, is men liever voor elkaar.” En dan toch ook een kritische noot. Want betekent minimalistisch wel dat je zo min mogelijk spullen moet hebben? Ligt het niet veel dieper? Kun je veel spullen bezitten en toch minimalistisch zijn? En hoe dit te passen in je denkwijze en omgang met familie en vrienden? De heren draaien het om: niet streven naar minimalisme, maar materialisme de deur uitgooien! Wat dit exact betekent wordt uitvoering uit de doeken gedaan in deze aflevering. Hieronder de link naar de documentaire: https://youtu.be/J8DGjUv-Vjc?si=XRD343BWV9obrYU1
Dat de moderniteit zo zijn voordelen heeft staat buiten kijf. We zijn in zekere zin meer met elkaar verbonden door de huidige technologie en met je mond vol tanden staan is eigenlijk niet meer nodig. De moderne mens heeft elk elk uur van de dag de beschikking over een (bijna) oneindige bron van informatie en entertainment. Vervelen is er niet meer bij. Maar is dat eigenlijk wel goed? Verveling ligt tussen leegte en creatie, zo stellen Kolleman en Van Bel. Verveling is vaak de oorzaak van de grootste kunstwerken. Een verveeld brein moet zichzelf entertainen, zichzelf uit de verveling halen en dat kan leiden tot hele unieke gedachten. Unieke gedachten die door een creatieve geest tot muziek wordt gemaakt. Of literatuur. Of film. Van Bel verlangt weer naar die eindeloze zondagen waarin hij zich als kind stierlijk verveelde. “Het dwong me om creatief te zijn. De dwalen in mijn gedachten en vaak leidde dat tot de meest krankzinnige uitingen.” De moderne mens, en vooral de moderne jeugd, heeft een oneindige stortvloed van beeld en geluid - prikkels die het brein monddood maken. Want: bij verveling wordt die telefoon weer aangezwengeld en zorgen algoritmes op social media dat je weer uren aan het dead scrollen bent. Kolleman: “Dat moet toch iets doen met creativiteit?” Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen. De vrienden zijn natuurlijk ook schuldig aan de huidige ziekte van het eindeloos scrollen. Is daar een oplossing voor? Dat is te horen in deze, alweer zesde, uitzending van de Aotcast.
Film minnend (en vele anderen!) zijn verdeeld in twee kampen. Verdeeld over een vraag die even opportuun lijkt als ‘The Beatles of The Stones’ of ‘Britpop of Yankpop.’ En niets menselijks is Kolleman en Van Bel vreemd, ook zij buigen zich over: Barbie of Oppenheimer? De vraag van de zomer 2023! Zoals altijd gaan de vrienden zonder voorbespreking het gesprek met elkaar aan. Een opmerking over het filmbezoek van Van Bel aan ‘Enter the Dragon’ van Bruce Lee zorgt er voor dat er een geanimeerd gesprek ontstaat over film: toch wel de tweede favoriete kunstvorm* van de vrienden. En ach, natuurlijk kan het niet anders of er worden gewaagde uitspraken gedaan. Thans gepresenteerd bewijstukken no. 1 en 2. 1) Steven Spielberg heeft zijn beste tijd gehad. 2) Mensen die tijdens de film op hun telefoon kijken kunnen de (vul hier uw favoriete verwensing in) krijgen. Hoe de petten staan aangaande de voorkeur voor Barbie of Oppenheimer of hoe ras en identiteit ook ter sprake komt, dat moet u maar horen in deze aflevering van Aotcast! *En wat is de favoriete kunstvorm dan wel? Literatuur voor Van Bel en muziek voor Kolleman.
Hyves wie kent dat nog? En wie had toen kunnen bevroeden hoe het social media landschap er twintig jaar later uit zou zien? Wat ooit begon als een manier om met elkaar in contact te komen is zowat verworden tot een potpourri van aandachtsprofielen met content van maximaal tien seconden. Eer je het woord TikTok uitgesproken hebt, is het filmpje al afgelopen. En dan hebben we het nog niet over Facebook, X (Twitter) of Instagram. Welke invloed heeft dit op mensen? Welke invloed heeft dit op Kolleman en Van Bel? De vrienden bespreken dit onderwerp en lijken het grondig oneens te zijn over iets? En waarom verontschuldigd Van Bel zich aan het eind van de uitzending voor het ietwat teveel loslaten van zijn emoties? In deze uitzending geven de heren iets meer bloot van hun kijk op de politiek en een van de grote thema’s van onze tijd: klimaat. Dat de vrienden veel met elkaar gemeen hebben, moge duidelijk zijn. Op een paar essentiële vlakken zijn hun standpunten als water en vuur: geheel tegenovergesteld. Hoe een verhitte discussie hoog kan oplopen en toch vriendelijk (en vriendschappelijk) kan eindigen, hoor je in alweer aflevering 4.
Doelen halen. Daar gaat het om in deze, derde alweer dit seizoen, aflevering. Kolleman en Van Bel komen weer bijeen en, zoals altijd, starten hun podcast met wat hun is opgevallen in het nieuws. “Als je je niet volvreet, dan hoef je ook niet als doel hebben om af te vallen. Je kan je dan richten op andere zaken, dingen die je wel vooruit helpen.” Twee stappen terug, een stap vooruit. Helpt doelen Stellen dan wel. Het leven gaat om vooruitgang, jezelf verbeteren. Wat zijn de doelen van de vrienden? Hoe bereiken ze die doelen? Je doelen bereiken doe je natuurlijk het liefst in goede gezondheid. De vrienden bespreken dus ook subdoelen om gezonder te worden. Intermittent fasting, de trend van het moment. Doen de heren hier aan? Ook wordt de vraag opgeworpen wat je zou doen als je weer twintig was. Zouden de vrienden hun leven anders hebben ingericht? En hoe denken zij eigenlijk over geld? Luister verder en kom er achter wat ‘Fuck You Money’ is!