Als de muren konden praten

Katrien De Ruysscher verhuisde jaren geleden met haar gezin van Hoboken in Antwerpen naar de geboorteplaats van haar man: Lommel. Het huis dat ze kochten werd onlangs gerenoveerd. Anja kreeg een rondleiding langs de witte piano, de platen, de plek waar binnenkort de boekenkast moet komen. Maar waarom heeft Katrien een boekenkast met deuren? Wie maakt de best lasagna en waarom weet ze nog exact de datum waarop ze besliste om nooit nog een druppel alcohol te drinken. Anja zocht en vond antwoorden.

Caren Meynen is sinds een paar jaar getrouwd met de Nederlandse Mandy. Daardoor werd ze meteen ook mama van Storm en Sofie. Haar gezin is het allerbelangrijkste in het leven van Caren. Waar kwam het idee vandaan om een witte leren zetel te kopen in een gezin met twee jonge kinderen? Welk effect heeft lego op Caren? En waarom woont Caren nog altijd in haar ouderlijk huis? Anja Daems trok naar Lommel voor een lange babbel … en voor heerlijke soep.

Nathalie Meskens heeft het platteland geruild voor de stad: sinds kort woont ze met haar gezin in het centrum van Antwerpen. "Zalig, met de school van de kinderen zo goed als in de achtertuin." De liefde voor Thailand is wat bekoeld, maar Nathalie blijft graag reizen. Het einde van haar exclusiviteitscontract bij tv, heeft toch wat consequenties voor haar meegebracht en voor haar droomhuisje in Costa Rica.

Lucas Van den Eynde houdt van rust en stilte en die heeft hij gevonden in Bevel. Daar woont hij samen met zijn vrouw, 2 kinderen en hun hond. Hoe is Lucas als hij niet op het toneel staat? Smeert hij ’s morgens de boterhammen? Is zijn soep even lekker als die van zijn vader die soepboer was? Wat doet hij als hij gaat ‘roefelen’? Waarom was zijn BBQ een miskoop?

Zij doet de betalingen, hij kijkt of er belegd kan worden. Zij kookt, hij bakt brood. Anja Daems gaat op bezoek bij het bekendste journalistenkoppel in Vlaanderen: Annelies Van Herck en Michaël Van Droogenbroeck, in de buurt van het Zoniënwoud in Overijse. Hoe zullen binnenkort de zetels eruitzien die Michael nog uit het huis van zijn overgrootouders heeft meegebracht? En waarom staan de potjes die Annelies bakt vooral in de kelder? Wat vinden ze belangrijk in de opvoeding van de kinderen en we

Stan van Samang ontvangt Anja Daems in Wijgmaal, de enige gemeente waar hij wil wonen – “het moét postcode 3018 zijn, de brug over, da’s te ver” – en waar hij het huis van Meester Geets heeft gekocht, inclusief fruitbomen. Anja neemt een kijkje in Stans muziekkot waar hij ook zijn nieuw album ‘Vadertaal’ heeft geschreven, met een nummer over de wijze raad die hij ooit van zijn bobonne kreeg: ‘Zorg dat je altijd goed staat met jezelf want jij bent de enige waarmee je een heel leven verder moet’.

Anja Daems gaat bij Pascale Naessens op de koffie én de thee, want koffie wordt alleen gedronken op haar kantoor. Eens Pascale en Anja in de keuken zitten, komt de jasmijnthee op tafel. Dan praat Pascale over haar passie voor koken, voor al wat mooi is maar ook over hoe Paul en zij samenleven. Pascale krijgt namelijk elke morgen applaus van Paul als ze de trap afkomt. Ook op het menu: haar liefde voor esthetiek, haar afkomst en de urne die ze zelf draaide voor de as van haar papa.

Anja Daems trekt met een mooi boeket naar interieurontwerper en vazenverslaafde Bart Appeltans. Ook aanwezig: de hond van Bart. Meteen de reden waarom Bart toegevingen heeft moeten doen in zijn interieur, want natuursteen en hondjes, of witte zetels en hondjes, het is geen ideale combinatie! Anja kijkt mee in de kasten van Bart, komt te weten dat zijn mama nog elke vrijdag zijn strijk komt doen én dat Bart wel eens wil vergeten wat hij gekocht heeft.

Hoe zou Francisco Schuster thuis zijn? Ook met een eeuwige lach op zijn gezicht en altijd aan het zingen? De thuis van Francisco is trouwens ook de thuis van zijn mama, want voorlopig woont hij nog in het ouderlijke huis. Een huis waar hij hele mooie herinneringen aan heeft, onder meer aan de jongenskamer waar hij toen sliep en nu zijn herinneringen bewaart, keurig geordend in dozen. De plek waar hij rust kan vinden en waar hij droomt. Van Broadway, bijvoorbeeld.

De thuis van Gustaph is zo goed als leeg. Toch als Anja passeert voor de opnames van de podcast. Want Gustaph en zijn man gaan hun appartement verbouwen, en dat was vroeger dan voorzien. Dus belandt Anja in een nog steeds gezellig, maar vrij leeg appartement. Gelukkig zijn Gustaphs hoeden en showkleren er nog wél. Terwijl Anja tussen de glitter en glamour snuistert, onthult Gustaph hoe belangrijk Eurosong voor hem is geweest. Ook, en misschien wel vooral, omdat hij zichzelf eindelijk kon tonen.

Danira Boukhriss Terkessidis maakt Anja Daems wegwijs in haar gezellige loft in Anderlecht met haar nieuwe liefde op de arm: zoontje Naïm, die terecht een hoofdrol opeist in het thuisgevoel van zijn kersverse mama. Over boeken gesorteerd op kleur, een zetel waar lang voor gespaard werd, een droomdressing, én de allereerste 'Als de muren konden praten', inclusief babygeluidjes

Een omgebouwde koeienstal met een houten aanbouw. Daar eindigt Anja Daems het eerste seizoen van de podcast Als de muren konden praten. “Naar de winkel gaan, tanken en geld afhalen: drie dingen die ik gewoon niet graag doe. Dat is tijdverlies!” Ann Reymen is kordaat als ze in haar keuken staat met Anja Daems, de plaats in huis die ze het meeste haat. “Ik kook niet graag.” Haar dochter Mina doet de boeken open: “De pasta van de winkel is het beste, maar haar vlees is altijd aangebakken.”

Stechelen, een woord dat voor wie het niet kent, na het bezoek van Anja Daems aan Bart Kaëll en Luc Appermont, heel duidelijk gaat zijn. Kibbelen, maar met blinkende ogen en vol liefde. Bart en Luc kunnen het als geen ander. Ze zijn op elkaar ingespeeld, en hun huis is ingericht naar wie ze zijn: Luc de fervente lezer, Bart de gepassioneerde keukenprins. Er ontbreekt hen niets. Tenzij misschien een nageslacht.

Met Frankrijk als tweede thuis, wordt Linde Merckpoel elke dag wakker in Edegem. Daar aan de keukentafel komen de beste herinneringen naar boven. Anja Daems schoof aan voor een nieuwe aflevering van deze podcast.

Gezelligheid troef in het ‘kasteel’ van Elisabeth Lucie Baeten. Haar lange naam heeft ze te danken aan Facebook. “Er was een andere Elisabeth Baeten in Leuven, en daarom heb ik mijn tweede naam toegevoegd, meer moet je daar niet achter zoeken."

Anja Daems komt thuis bij Siska Schoeters: "Ik was nog aan het opruimen!" Toen Siska en Thomas uit elkaar gingen, trok hij terug naar Gent en zij bleef in Temse: "Ik wou mijn kinderen hier niet wegtrekken. Je wil hun wortels niet uittrekken op een moeilijk moment in hun leven, wanneer hun ouders uit elkaar gaan."

Niet één maar twee mensen staan Anja Daems op te wachten voor deze aflevering. Anja mag 'thuiskomen' bij Erik Goossens en Bieke Ilegems. Mag, want het is de eerste keer dat ze een interview geven in het huis, waar ze al bijna heel hun leven samen wonen. Hun veilige thuishaven waar ze anders nooit pers toelaten.

Thomas Vanderveken woont opnieuw in zijn geboortedorp. “Ik had gezworen hier nooit te komen wonen.” Maar hij wil zijn drie zoontjes dezelfde onbezorgde jeugd gunnen die hij zelf beleefde. Er is ook een gelijkenis, vindt Anja: een gezin met zonen, vroeger twee, Thomas drie. Thomas onderbreekt haar: “Twee of drie kinderen, is een wereld van verschil! Een gezin met 1 kind is een koppel met een kind. Een gezin met twee kinderen, is een gezin. Met drie kinderen, is het een circus en een zoölogie."

Anja Daems trekt naar het zonnige Brasschaat. Ze komt thuis bij Kelly Pfaff waar ze de tuin aan het aanleggen zijn én de soep net vers van het vuur komt. Kelly regelt alles ten huize Gooris. Al geeft ze haar Sam ook pluimen: “Hij gaat heel graag naar de supermarkt. Alhoewel, ik weet dat eigenlijk niet. Maar hij doét het wel,” lacht ze.

Anja Daems komt thuis bij Ruben Van Gucht. Ze hebben het over onder andere zijn ongewone thuissituatie: “Ik ben dat zo gewoon. Het verbaast me dat zoveel mensen daar een mening over hebben.” Kwispelende huisgenoten, een perfect groen gazon – “ik zou moeten bijzaaien, want ik zie nog een putje” - én een grote bekentenis van Ruben: “ik passeer wel 5 keer per dag met een dweil”.