De 3 nieuwste kunstwerken in de Doelen hebben de man/vrouw verhouding in de kunstcollectie een tikkeltje meer in balans gebracht. Anuli Croon, Sandim Mendes en Christine Rusche vertellen presentator Mieke van der Linden en haar wingman Siebe Thissen over de achtergronden van hun werk en hoe ze het hebben aangepakt in die enorme ruimtes. Anuli Croon maakte ‘Tronie & Stad’ voor de Willem Burger Foyer, het borduurwerk ‘Ami nsta li, nkre sta djuntu ku’ van Sandim Mendes hangt in de Eduard Flipse Foyer en boven de ingang van de Grote Zaal prijkt de wandschildering ‘Reverberations’ van Christine Rusche.
Siebe Thissen en Mieke van der Linden spreken over twee nieuwe aanwinsten van twee veel te vroeg overleden Rotterdamse kunstenaars: Madeleine Berkhemer en Harry Sengers. Met Tanneke Barendregt die vertelt over ‘het Spaarpotje van Jurriaanse’ en Annemiek van Wegen-Delhaas die boven op het dak van de Doelen bij het werk ‘Leg Show’ van haar bestie Madeleine herinneringen ophaalt.
In het Van Cappellenzaaltje spreken Siebe Thissen en Mieke van der Linden met kunstcritica Sandra Smets over het tegelwerk van de Rotterdamse wederopbouwkunstenaar Kees Franse, dat naast de Artiestenfoyer prijkt. Jeroen Erosie die in 2019 de muren van het opgeknapte zaaltje bewerkte met prachtige vormen vertelt over hoe ontwerpbureau 75B hem bij de restyling van de plek betrok. En hoe muurkunst van nu onderdeel lijkt te zijn geworden van de gentrificatie van de stad.
Hoe kwam het grote werk van de belangrijke wederopbouwkunstenaar Louis van Roode op de 3de verdieping van de Doelen terecht? En hoe ging restaurator Annelies Toebes te werk? Een typisch Rotterdams huzarenstukje. Kunstenaar Woody van Amen en voormalig assistent van van Roode schuift aan bij Siebe.
Siebe Thissen laat zijn licht schijnen over de befaamde Dakfoyer, ontworpen door het kunstenaar/architectenduo Jan Wijsbroek en Carel Wirtz.Rens Muis van ontwerpbureau 75B vertelt over de ontwerper van het Doelen beeldmerk: Benno Wissing.
In deze aflevering: de Doelen is zowel in de bouw als in de kunst veel met marmer gewerkt. In deze aflevering bespreken we 3 grote marmerwerken, te weten dat van Frank Nix (‘Marmer-reliëf’), Bouke IJlstra (‘Intarsia’) en Wally Elenbaas. (‘Intarsia-marmer’). En horen we over de belangrijke rol die de Rotterdamse Marmer Industrie (RMI) speelde bij de verwerving van een van de werken.Stijn Kemper, programmamaker voor Belvedere Verhalenhuis en Boijmans Zuid, schuift aan om over het werk, en leven op Katendrecht, van Wally Elenbaas en zijn vrouw de fotograaf Eva Hartog te vertellen.
In deze aflevering: De wandkleden van de Doelen waren na ruim 50 jaar beide hoognodig aan reparatie en schoonmaak toe. De van oorsprong Iranese textiel restaurateur Sadeigh Memarian komt langs om te vertellen hoe dat reparatie proces in zijn werk gaat. Zowel het werk van Wil Fruytier (‘Touwkleed’) als dat van Lex Horn (‘Orkestmotieven’) gaatn allereerst 2 weken de vrieskast in om alle beestjes te doden. Daarna kan de reparatie pas echt beginnen. Sadeigh is bekend met de meeste grote textielkunst van het land en ontdekt in de Doelen een groot misverstand bij een van de werken.
In deze afleveren bespreekt kunstcritica/historica Sandra Smets samen met Siebe Thissen olv Mieke van der Linden de 3 grote Britse kunstenaars en hun werken die de Doelen rijk is. Barbara Hepworth (‘Curved Form’), Jacob Epstein (Kop van componist Bernhard van Dieren) en Bernard Meadows (‘Brutus’) passeren de revue. Het mooiste detail van de kop van van Dieren is misschien wel dat het model stond voor een veel groter werk van Epstein, ‘The Risen Christ’. Te zien in the Scottish National Gallery in Edinburgh.Sandra Smets is expert op het gebied van wederopbouwkunst en publiceerde onlangs haar boek De Vuurvogelgeneratie, over de bloeiende Rotterdamse kunstscene tijdens de Tweede Wereldoorlog.
De podcast aflevering waarin Siebe Thissen teruggaat in de tijd en verhaalt over de Doelen architecten Kraayvanger, de befaamde 1% regeling en werk aan de winkel voor veelal Rotterdamse kunstenaars. Hoe kwamen ze aan die mega klussen? Wie betaalde het? En hoe komt het dat er zo vaak over kunst in de buitenruimte gediscussieerd wordt? (Zie ‘Moments Contained’ van Thomas J. Price bijvoorbeeld)