W trakcie mobilizacji w sierpniu 1939 roku jego macierzysta jednostka rozwinięta została w 163 Rezerwowy Pułk Piechoty pod dowództwem podpułkownika Stanisława Nakoniecznikoffa. Pułk uzupełnił stan 36. Rezerwowej Dywizji Piechoty dowodzonej przez pułkownika Bolesława Ostrowskiego. Bogumił Jurkiewicz otrzymał wówczas stanowisko dowódcy 2 kompanii strzeleckiej w pierwszym batalionie.
Do wybuchu II wojny światowej służył w Korpusie Ochrony Pogranicza w Batalionie KOP „Kopczyńce” pod dowództwem podpułkownika Eugeniusza Sokólskiego. W trakcie mobilizacji objął stanowisko dowódcy kompanii przeciwpancernej III batalionu 165. Rezerwowego Pułku Piechoty.
1 września 1939 roku jako plutonowy podchorąży rezerwy pionierów miał przydział służbowy do plutonu cyklistów kompanii zwiadowców 2 Pułku Piechoty Legionów 2 Dywizji Piechoty Legionów należącej do Armii Łódź pod dowództwem generała dywizji Juliusza Rómmla.
Urodził się 2 kwietnia 1915 roku w Pilicy. Ukończył gimnazjum w Olkuszu. W latach 1934-1935 służył w Batalionie Podchorążych Piechoty w Różanie, gdzie odbył kurs unitarny. W latach 1935-1937 był słuchaczem Szkoły Podchorążych Artylerii w Toruniu.
Urodził się 6 lutego 1901 roku. Z zawodu był nauczycielem. Pracował w Kościerzynie, gdzie również był przypisany do Powiatowej Komendy Uzupełnień jako rezerwista – oficer 65. Starogardzkiego Pułku Piechoty w Grudziądzu. Mianowany podporucznikiem piechoty ze starszeństwem został z dniem 1 września 1931 roku. Na wypadek wybuchu wojny posiadał przydział mobilizacyjny do Ośrodka Zapasowego 16. Dywizji Piechoty w Radomiu.
Do 27 sierpnia 1939 roku pełnił funkcję pierwszego zastępcy dowódcy 17. Pułku Piechoty w Rzeszowie.