Zbliżają się święta. Przyglądamy się wydarzeniom, które opisują przyjście Boga do nas, ludzi, i pytamy: co Bóg chce nam przez nie pokazać? Odkrywamy Boga, który staje się człowiekiem, nie idąc na skróty. Przyglądamy się Jego pokorze.
Niepewność wywołuje obawę, rodzi wątpliwości i wpływa na nasze wybory. Jan, kończąc swój list, pięciokrotnie używa zwrotu „wiemy” – jakby chciał, aby jego odbiorcy byli pewni, stabilni i niewzruszeni co do osoby Jezusa oraz swojej pozycji w Nim. My także potrzebujemy „wiedzieć”, aby nie chwiać się w tym świecie i pewnie kroczyć w bliskiej relacji z Jezusem oraz z innymi wierzącymi.
W 1 liście Jana 5:1-14 widzimy, że wiara w Jezusa, posłuszeństwo Bożym przykazaniom i miłość wobec ludzi są ze sobą nierozerwalnie połączone. Wiara prowadzi nas do zaufania Bożej miłości, to zaufanie rodzi posłuszeństwo, a posłuszeństwo owocuje miłością wobec innych. Dzięki boskości Chrystusa i świadectwu, jakie Bóg o Nim złożył, możemy mieć pewność zbawienia i doświadczać zwycięstwa nad tym, co niszczy nasze życie.
Nie ma chyba innego tematu, stanu czy uczucia na świecie, który byłby tak popularny i pożądany przez ludzi, a jednocześnie tak zużyty, spłycony i źle rozumiany, jak miłość. W swoim pierwszym liście Jan nie pisze o subtelnych zachowaniach czy miłych gestach. On od razu przechodzi do sedna – osoby Jezusa Chrystusa – objawienia miłości Boga wobec człowieka. Musimy zrozumieć, że bez Boga i Jego obecności w naszym życiu nie jesteśmy w stanie kochać innych prawdziwą miłością – tą, do której powołuje nas Bóg.
Gdy nasze życie podąża w określonym kierunku, nie zawsze zdajemy sobie sprawę, jak doszło do jego wybrania. Dobrze jest poddawać się wpływowi Ducha, ale jak rozpoznać Jego głos pośród tak wielu głosów, które nas otaczają?
Przez dwadzieścia wieków chrześcijanie używali i wciąż używają różnych symboli, które mają wyrażać ich przynależność do Chrystusa. Autor 1 Listu Jana proponuje jednak coś zupełnie innego jako nasz, chrześcijański znak rozpoznawczy.
Każdy grzeszy, ale nie każdy wyznaje grzech, porzuca i ucieka od niego. Dlaczego wierzący nie znosi grzechu? Dlaczego nie może go znieść w swoim życiu?
Ostatnia godzina - tak Jan opisuje czas od przyjścia Jezusa. W tej ostatniej godzinie ostrzega przed nadejściem antychrystów, którzy głoszą innego Jezusa, niż tego przekazanego przez apostołów.
Bycie prawdziwym, według apostoła Jana, wiąże się z otrzymaniem od Boga wielkiego daru. Jednak dar ten jest konfrontowany z otaczającym światem zbuntowanym przeciwko Bogu.
W różnych okresach życia jesteśmy poddawani weryfikacji — naszej wiedzy, umiejętności, odpowiedzialności czy dojrzałości. Weryfikacja pozwala także zobaczyć jak wygląda nasze życie duchowe. Co jest jego źródłem i jakie powinno w związku z tym być nasze życie.
Wiele słów wypowiedziano przez wieki na temat światła, jego natury i naszej od niego zależności. Apostoł Jan podejmuje jednak ten temat w sposób wyjątkowy i niezwykle praktyczny. Jesteś ciekawy?
Apostoł Jan w swoim liście wskazuje na dwa zagrożenia dla wierzących – nieprawdziwy obraz Boga oraz niewłaściwe życie. Jedno jest powiązane z drugim: jedno wynika z drugiego i jedno wpływa na drugie. A jak jest w Twoim życiu? Kim jest Jezus dla Ciebie i jaki ma to wpływ na Twoją codzienność?
Urzędnik posiadający pieczęć reprezentuje władzę, która umożliwia mu podejmowanie decyzji w jej imieniu. Sama pieczęć ma taką „moc” jaką posiada władza. Bóg – jako Władca, kontrolujący całą historię, każde wydarzenie – zapowiada zagładę wrogich narodów i ustanowienie Kogoś, kto ostatecznie będzie reprezentował Jego władzę. W ten sposób On odbuduje swój Dom.
Jak odróżnić służbę Bogu od obowiązku, nakazu czy przymusu i zacząć traktować ją jako zaszczyt i przywilej? Jakie znaczenie ma moje „robienie” czegoś dla Boga?
Bóg podnosi na duchu Swój lud, który widząc swoje możliwości i zasoby jest zniechęcony do dalszej odbudowy Domu Boga. Nadzieje przynosi obietnica obecności Boga.
Bóg uświadamia Swojemu ludowi jak codziennie zabieganie o życie odwróciło ich uwagę od Niego i jakie przyniosło to rezultaty.
Ewangelia kojarzy się nam przede wszystkim z miłością i łaską, a bojaźń Boża często wydaje się czymś przynależącym do czasów Starego Testamentu. Czy rzeczywiście tak jest? Czy chrześcijanin powinien bać się Boga? A jeśli tak — co to tak naprawdę oznacza?
Kiedy apostoł Paweł pisze do Filipian: „A mój Bóg w pełni zaspokoi wszelką waszą potrzebę...” – słowa te padają w bardzo konkretnym kontekście. Przyjrzymy się bliżej, co ten kontekst oznacza i na co Paweł szczególnie pragnie zwrócić uwagę swoim odbiorcom.
Historia Manassesa z 2 Księgi Kronik przypomina film o złoczyńcy, który wraca z zaświatów, by naprawić błędy swojej przeszłości. Autor księgi umieścił ją tam nieprzypadkowo – miała być światłem pocieszenia dla ludzi pogrążonych w mrokach własnej historii.
Każdy z nas gdzieś jada. Czasem wybieramy sprawdzone miejsca, w których smakowało nam wcześniej, a czasem decydujemy się na kulinarne eksperymenty. Przypowieści Salomona 9 opisują dwie uczty — Mądrości i Głupoty. Przy której z nich częściej zasiadasz?