Berg en Dal

Op vraag van de luisteraars is Pat Donnez te gast in de laatste Berg en Dal. In zijn boek ‘Berg en Dal: Een gebruiksaanwijzing bij het leven’ bekent Pat het voorrecht te genieten een werkend leven lang nog geen dag te hebben gewerkt. Toch is hij verantwoordelijk voor een groot aandeel van het VRT-archief. Sinds 2010 deed Pat zijn eigenzinnige ding op Klara. Hij zadelde er zijn gasten dertien seizoenen lang op met de vraag 'Zit je op een berg of zit je in een dal?' Nu is het aan hem.

Toen Dirk De Wachter en Pat Donnez elkaar voor het eerst voor de radio spraken, was Dirk een relatief onbekende zielenknijper. Nu, tijdens de voorlaatste aflevering van Berg en Dal, wordt hij nog net niet door hele volksstammen aan de borst gedrukt.

Filosofe Martha Claeys promoveerde op 'trots'. Ze had er lang een afkeer van, een trotsallergie. Ze vond het een luchthartige emotie die het ego prominent op de voorgrond plaatst. Typisch voor deze tijd, quoi. Maar na een doctoraat en een boek weet ze dat trots van levensbelang is om geëmancipeerd te geraken. Het is munitie voor protestbewegingen die het pad effenen voor gelijkheid, of net heel veel schade aanrichten. De vraag is: hoe trots is Martha zelf?

Etiquette, dat is old school. Leven en laten leven, punt. Daar is alvast niet iedereen het over eens, Brigitte Balfoort niet in het minst. Zij is zo een beetje de leading lady van de etiquette bij ons. Hoe moet je je gedragen in deze digitale, postmoderne jungle? En veranderde de coronacrisis onze manier van omgaan met elkaar en de wereld? Brigitte was twintig jaar lang verslaggever koninklijk nieuws op VTM en koos er resoluut voor om etiquetteconsultant te worden.

Lang voor er werd getwitterd en je in maximaal tweehonderdtachtig karakters je ziel kon blootleggen, was er Remco Campert. Zijn hele werk is een aaneenrijging van puntige observaties en invallen. ‘Er schijnen schoothondjes te bestaan. Van schootpoesjes heb ik nog nooit gehoord.’ In het boek ‘Berg en dal, een gebruiksaanwijzing bij het leven’ blikt Pat Donnez terug op 13 seizoenen Berg en dal, zo ook op zijn tijd met wijlen de dichter Campert. Berg en dal deelt graag het volledige gesprek.

Op z'n zevende was Maxim Februari in de Efteling met zijn broer en een vriendinnetje. Ze deden een wens in de wensput. De een verlangde een fiets. De ander een zak drop. Maxim wenste wereldvrede. Hun wens is in vervulling gegaan, de zijne vooralsnog niet. Maxim Februari is romancier en essayist. Wat hij vandaag doet, verschilt weinig van wat hij vijftig jaar geleden deed in de Efteling deed: langs de zijlijn oplossingen aandragen voor alle grote crises in de wereld.

Wim Distelmans en euthanasie worden vaak in één adem genoemd. Distelmans is de kankerspecialist die euthanasie een gezicht gaf, maar hij is eveneens prof in de palliatieve geneeskunde. En dat wordt vaak over het hoofd gezien. “Je kunt leven als God in Frankrijk”, zegt hij, “maar als je wilt sterven, kom dan naar België.”

Als Alain Remue op je schermpje flikkert of bij je in de huiskamer glijdt, weet je: er staat ons geen goed nieuws te wachten. Er is weer iemand vermist of verdwenen. Waar hij ook opduikt, zelden is het om te feesten. En toch, 97 procent van de verdwijningen wordt afgesloten. En – hoe dramatisch ook – dat is in vele gevallen een opluchting. Want iemand die niet wordt gevonden, dat is een hel voor de achterblijvers.

Mira Feticu zat als tienermeisje op internaat in een stad niet ver van Boekarest, Roemenië. In de bibliotheek van die eenzame plek is voor haar alles begonnen. Bibliotheken zijn haar navelstreng met het leven. Alles is er van levensbelang, tot het toilet toe. “Soms is het gewoon een dak waar mensen schuilen als het regent,” zegt ze. Mira schreef een zinderende Liefdesverklaring aan de Nederlandse taal.

Naar aanleiding van de allereerste Vlaanderenleestdag praat Pat Donnez met misdaadauteur Toni Coppers. Zijn twintigste roman met Liese Meerhout in de hoofdrol is net uit. In het wereldje van de thrillers is Liese – en haar bedenker – een icoon. Coppers vindt het evident altijd te worden omringd door boeken. "Door fictie te lezen, slaat de motor van je verbeelding aan en vind je ontsnappingsroutes uit je eigen leven."

We mogen hem geen 'starchitect' noemen, want sterren in de architectuur vinden hun gebouwen vaak belangrijker dan waar ze voor dienen. Stéphane Beel is van vele markten thuis en zal altijd voor kwaliteit gaan. Of hij nu een kunstcampus als deSingel ontwerpt of de allernieuwste gevangenis van Dendermonde, waar plaats is voor 440 gedetineerden. Geen hotel, nee, maar wel een plek waar je niet in een vergeetput belandt.

Sara Salvérius, als we niet zeker wisten dat ze ook voor de burgerlijke stand zo heette, zouden we denken dat het een artiestennaam was. Sara studeerde klassiek accordeon, keurig binnen de krijtlijntjes, maar leeft zich daarnaast uit in het folkmilieu. Met haar muziek laveert ze tussen partituur en improvisatie, licht en donker, berg en dal.

De herdenkingsindustrie omtrent mei ‘68 doet vaak alsof dat revolutionaire jaar uit de hemel is komen vallen. Maar zonder provo hadden we vandaag niets om op terug te kijken. Provo was een volstrekt geweldloze rebellenclub voor anarchisten, beatniks, zuilheiligen en charlatans, maar tegen het klootjesvolk en de binnenlandse veiligheidsdiensten. De ideoloog van de club was de toen tweeëntwintigjarige Van Duijn. Later werd hij onder meer biodynamische boer, kabouter én liefdesverdrietconsulent.

Hij staat helemaal bovenaan in de lijst van de meest toonaangevende hedendaagse kunstenaars in België. Behalve dat zo’n ranking David Claerbout weinig zegt, is het hem daar ook niet om te doen. Aan de hand van video en digitale fotografie onderzoekt David de impact van het verstrijken van de tijd. Als je de moeite en de tijd neemt om ernaar te kijken, gaat er een bovenzintuiglijke wereld voor je open.

“Organisaties zeggen me dat ze geen jongeren met migratieroots vinden voor hun vacatures en de jongeren komen me vertellen dat ze de bedrijven niet binnen raken.” Sociaal ondernemer Youssef Kobo vindt dat er genoeg is gefilosofeerd over diversiteit en wil aantonen hoe je echt het verschil kunt maken om te komen tot een meer kleurrijke mix van medewerkers en leidinggevenden binnen je bedrijf, organisatie of politieke partij. Daar heeft hij in Berg en dal een uur voor. Niet meer en niet minder!

Als Marjan Doom naar haar werk trekt, dan trekt ze elke dag naar een fascinerende wereld van twijfel en verbeelding. Marjan leidt het Gents Universiteitsmuseum dat midden in de Gentse plantentuin ligt. Haar opdracht? De kwetsbaarheid van wetenschap tonen, zonder haar geloofwaardigheid op het spel te zetten.

Amerika-expert Bart Kerremans lijkt zo te zijn weggelopen uit 'the American dream'. U kent die droom wel: van krantenbezorger tot mediamagnaat. Of in Barts geval: van elektromecanicien A2 tot prof!

Raoul de Jong is zo'n naam die in Nederland vele belletjes doet rinkelen. Bij ons jammer genoeg nauwelijks één. Dat moet veranderen en wel met ingang vanaf heden. Raoul schrijft het boekenweekgeschenk dat straks in grote getale in de boekhandel naar je hoofd wordt gegooid. Hij is een half Groningse, half Surinaamse schrijver met een warm nest in Marseille. Veel meerstemmiger zul je ze niet vinden.

Kun je voorzitter van een voetbalbond zijn zonder zelf ooit tegen een bal te hebben getrapt of lid te zijn geweest van een club? Ja, in België kan dat. Hij heet Paul Van den Bulck, de allereerste voorzitter van kleur van een Europese voetbalbond. Hij is geen tafelspringer en zoekt graag de luwte op. Dit is Van den Bulcks eerst grote interview. Wie is deze advocaat met Congolese roots eigenlijk?

Het leven legt in vele gevallen een grillig parcours af. Zo kun je opgroeien in het Hollandse Moordrecht, een gat midden in de Biblebelt van de zwartekousenkerk en voorlopig eindigen in het broeierige Gent. Zo kan een eenzelvig fladdermeisje op een kamertje met een cassetterecorder een gevierde en superbekende ster worden die volledige zalen uitverkoopt. Zo word je Eefje de Visser.