In mijn hoofd

De vader van Anke Van Meer kreeg een paar jaar geleden een herseninfarct tijdens het joggen. Sindsdien is hij op zoek naar zijn taal. In zijn hoofd botsen de klanken. Uit zijn mond klinken ze anders dan hij bedoelt.

Alexander is 24. Hij houdt van het leven en de dingen. Maar hij heeft het leven en de dingen nog nooit gezien. Hij werd blind geboren. Meer dan lichtschakeringen ziet hij niet. En ook al ziet hij zijn gezelschap niet, hij wil nooit alleen zijn. Hoe ziet een meisje met blauwe ogen eruit? Wat is een meisje? Wat zijn blauwe ogen? In zijn hoofd kraakt en maalt het. Anke Van Meer laat dat gekraak en gemaal horen.

Marie-Jeanne is 91 jaar, of was het nu 92? En verjaart ze in februari of in november? Of oktober misschien? Wat zijn de namen van haar kleinkinderen? Marie-Jeanne is verward. Vergeetachtig. Ze woont in een kamer in een rusthuis. Op het einde van de gang links. Of was het rechts? Daar zoekt ze elke dag in elke schuif en in elke kast naar haar sleutels. Tevergeefs. Maar hoe klinkt het nu eigenlijk in een vergeetachtig hoofd? Anke Van Meer ging een paar keer bij haar op bezoek.

Elouts armen lijken soms een eigen leven te leiden. Ze maken bewegingen wanneer hij het niet wil en zijn stembanden stoten klanken uit op de meest onverwachte momenten. Elout heeft Gilles de la Tourette. Maar hoe klinkt het in het hoofd van iemand die op de meest ongepaste momenten de drang voelt om met zijn armen in het rond te zwaaien?

Twee mensen liggen in elkaars armen op het gras. De zon schijnt. Ze kijken naar elkaar. Genieten. Ze zijn verliefd. Maar wat speelt er zich af in hun hoofd? Is verliefdheid echt alleen maar zonneschijn, knuffelen en samen zijn? Anke Van Meer kroop in verschillende hoofden. Op zoek naar de klank van verliefdheid. Of is het eerder de klank van de liefde?

Jolien is 28 jaar en bang. Niet van monsters. Maar bang van witte ruimtes, bang van een lege autosnelweg, bang van de supermarkt en bang van nog zoveel meer. Haar hoofd zit boordevol rampscenario's, vluchtroutes en stadsplannen met straten vol verkeersborden met daarop: 'Verboden te betreden'. Maar hoe klinkt het nu eigenlijk in zo'n angstig hoofd?

Zuster Katharina is 54 jaar, ze woont in een slotklooster. In het midden van de stilte. Of toch soms. Bijna. Zuster Katharina gelooft in God en brengt vijf uur van de dag biddend door. Familie en vrienden mogen slechts vijf keer per jaar op bezoek komen, want ze woont dus in een slotklooster. Ze heeft veel moeten opgeven om daar te zijn. Maar hoe klinkt dat nu? Geloven, opgeven en de stilte?

Emilio, de man van An zit in Afghanistan, met het internationale Rode Kruis. Zij en haar zoon, Hannes, wonen in België. Ze missen hem, maar daar is eigenlijk geen tijd voor Want alles gaat altijd voort. De klok tikt en er moet nog zoveel gebeuren. En terwijl die klok tikt, vraagt Anke Van Meer zich af hoe het gemis van An zou kunnen klinken in haar hoofd.