<p>Wie ben je eigenlijk, als een nieuw label je zelfbeeld aan het wankelen brengt? In deze podcast gaat Emiel in gesprek over zijn zoektocht rondom hoogbegaafdheid. Als therapeut weet hij als geen ander hoe om te gaan met labels en diagnoses, maar hoe ga je ermee om als die kennis opeens persoonlijk wordt?</p><p>Voor Emiel voelt dit gesprek als een soort coming-out: een moment waarop hij woorden geeft aan een stukje van zichzelf dat hij nog niet eerder zo publiekelijk heeft gedeeld. Hoe verandert je blik op jezelf, en ook op je omgeving, wanneer je ontdekt dat je misschien altijd met een andere bril naar de wereld hebt gekeken? En hoe vind je daarin je authentieke zelf?</p>
<p>Rachel is 25 jaar oud als ze ongepland in verwachting raakt. Ze besluit haar kindje te houden en alleen op te voeden. Maar de zwangerschap blijkt zwaar, de bevalling ook en het werkend moederschap is niet gemakkelijk. Rachel is een doorzetter en lijkt alle ballen in de lucht te kunnen houden. Tot de vader van haar dochtertje Eva onverwacht om het leven komt; dan breekt ze.<br>Op eigen kracht gaat ze op zoek naar wat haar zou kunnen helpen. In eerste instantie is dat intensief sporten, afvallen en goede voeding. Daarmee openen zich ook wegen naar het leggen van nieuwe contacten, goed voor zichzelf zorgen en hulp leren vragen. Zo vindt Rachel een nieuwe balans, waardoor ze niet alleen zelf gelukkiger in het leven staat, maar ook Eva meer kan bieden. </p>
<p>Jasper heeft een licht verstandelijke beperking en autisme. Met de juiste begeleiding vindt hij zijn weg in het leven; hij werkt bij de Jumbo, hij doet een opleiding ervaringsdeskundigheid, haalt zijn rijbewijs en loopt de vierdaagse. <br>Jasper woont samen met zijn vriendin Nathalie. Zoals bij ieder stel kent hun relatie de nodige uitdagingen. Omdat Nathalie ook een licht verstandelijke beperking heeft, werd samenwonen door hun omgeving afgeraden. 'Laat ons zelf dingen proberen' vindt Nathalie. Dus zetten ze door en krijgen daarbij steun van enkele begeleiders. Met wat extra hulp en relatietherapie, leren zij wat werkt en wat niet werkt in hun relatie. Ze zijn alweer twaalf bij elkaar. </p>
<p>Saskia is ondernemer in hart en nieren en een harde werker, tot het op een dag niet meer gaat. Met een diep gevoel van leegte en angst voor de buitenwereld belandt ze op een wachtlijst voor ggz hulp. Dat wachten duurt een jaar. Een jaar waarin er niets gebeurt, anders dan dat haar klachten verergeren. <br>In de wanhoop om ook haar inkomen te verliezen, begint ze voor zichzelf. Uitgaande van haar sterke kanten en de specifieke voorwaarden die zij nodig heeft om te kunnen functioneren. Saskia weet als geen ander wat helpend kan zijn als je wacht op hulp: gezien worden als mens. Daarom bedenkt zij <a href="https://wachtverzachter.nu/">WachtVerzachter</a> en runt inmiddels de inloop <a href="https://www.bruisalmere.nl/">Bruis</a> voor mensen met psychische klachten. Een warme plek zonder oordeel en met tijd en ruimte voor contact, stilte of reflectie. Zo biedt Saskia anderen wat zij zelf heeft gemist. </p>
<p>Maarten was 18 jaar toen zijn vader stierf aan de ziekte ALS. Hoewel hij met steun van zijn broer, moeder en zijn vrienden zijn leven goed op weet te pakken, kent hij momenten dat het verlies opnieuw zijn aandacht vraagt. Dat uit zich in onrust en somberheid. <br>Inmiddels herkent Maarten de signalen en weet hoe hij hier mee om kan gaan. Met haptonomie, schrijven over zijn emoties en praten met vrienden houdt hij zichzelf in balans in moeilijke perioden. Hij weet steeds beter om te gaan met het gemis en vooral te genieten van de herinneringen aan zijn vader. </p>
<p>Marjolein is student als haar langdurige gevoelens van onzekerheid en minderwaardigheid zich uiten in zelfdestructief gedrag. Gelukkig wordt dat opgemerkt door huisgenoten en Marjolein zoekt hulp. De diagnose borderline volgt. Hoewel blij met de erkenning en behulpzame therapie, herkent Marjolein zich niet in de clichés rond borderline. <br>Marjolein bouwt een stabiel en goed leven op en heeft een fijne relatie. Ondanks dat is de keuze om moeder te worden niet zomaar vanzelfsprekend. De zwangerschap, bevalling en moederschap roepen soms oude gevoelens en reacties bij haar op. Balans vinden is een voortdurend proces, maar Marjolein vindt het zelfvertrouwen om moeder, collega, partner en vooral zichzelf te zijn. </p>
<p>Esther beseft zelf nauwelijks wat er precies gebeurt als zij een herseninfarct krijgt. In haar hoofd is zij nog steeds dezelfde creatieve, energieke vrouw als altijd, maar in het revalidatiecentrum blijkt dat ze niet eens meer weet hoe ze moet lopen. Ze heeft te maken met forse beperkingen. Ze maakt kennis met de wereld van 'dagbesteding', taxibusjes, intensieve therapie, een aangepaste woning en een behoorlijke mate van afhankelijkheid. Wennen doet dat nooit. Maar met hulp van haar liefdevolle vrienden en familie, vindt zij nieuwe hobby's, mogelijkheden om erop uit te trekken en een balans in haar relatie.</p>
<p>Daniëlle is perfectionistisch met een grote behoefte aan controle. Ze krijgt al jong behandeling in de ggz voor haar eetstoornis en angst, maar ze komt niet veel verder in de wereld van protocollen en gestandaardiseerde behandeling. Ook omdat ze tijd nodig heeft om iemand te vertrouwen. Hulphond Nola blijkt te bieden wat ze zoekt: onvoorwaardelijkheid en veiligheid. Ook helpt Nola Daniëlle om haar emoties te reguleren. Het idee om een psychosociale hulphond te zoeken, kreeg zij niet aangereikt door therapeuten, maar door zichzelf steeds de vraag te stellen: Wat werkt voor míj?!</p>
<p>Alia groeit op in een goed en bemiddeld gezin, maar is altijd op zoek naar spanning, avontuur en grenzen. Dat brengt haar uiteindelijk in een reeks 'foute' relaties waarin geweld, alcohol en het nachtleven een rol spelen. Na een scheiding waarbij zij haar huis verliest, vecht zij zich terug om haar kinderen te behouden. Het roerige pad dat zij bewandelde bracht haar uiteindelijk wijsheid en eigenwaarde.</p>
<p>Stephen is een musicus wanneer hij van de ene dag op de andere een gehoorprobleem bemerkt. Na een geluidstest bij de KNO-arts komt daar een voortdurend, overheersend geluid in zijn oor bij. Dat geluid gaat niet meer weg. Stephen heeft tinnitus. Na een lange zoektocht naar welke mogelijke remedie dan ook, komt Stephen in een therapiegroep. Hij leert zijn akoestische focus te verleggen, zijn aandoening te relativeren en beperkingen te aanvaarden. Hij vindt een nieuwe balans in zowel zijn werkend leven als privé. En zet zich in voor openheid over tinnitus bij muzikanten.</p>
<p>Marc is een ervaren verpleegkundige op de psychiatrische afdeling van een gevangenis. Hij doet zijn werk met passie en grote betrokkenheid bij 'zijn boefjes'. Ook voelt hij zich veilig en gesteund bij ingrijpende incidenten. Tot de suïcidepoging van een jonge delinquent hem slapeloze nachten bezorgd. De onrust gaat niet weg en Marc komt in een diep dal. Intensieve behandeling voor PTSS helpt hem bij zijn herstel. Marc is weer aan het werk als verpleegkundige, alleen niet meer bij justitie. Ook zet hij zich in voor goede traumazorg voor geüniformeerde beroepen.</p>
<p>Jos was vroeger geen uitblinker op school en zat daarom achterin de klas. Ook een oogbeschadiging geeft hem achterstand. Praktijkonderwijs past hem goed, maar het niet goed kunnen lezen en schrijven blijkt een blijvende handicap. Zowel op zijn werk als privé. Jos wordt een meester in smoezen en bedekt zijn schaamte. Jarenlang gaat hij niet van huis zonder mitella en ontvlucht situaties waar hij moet kunnen lezen of schrijven. Tot hij besluit op cursus te gaan. Naast nieuwe vaardigheden leert hij daar vooral beseffen dat niemand álles kan en dat er meer is wat hij wél kan, dan niet.</p>
<p>Bo is een echte kroegtijger, wanneer zij op een dag vlak voor een sollicitatie een paniekaanval krijgt. Na die ene ervaring breidt 'de angst voor de angst' zich razendsnel uit. Binnen drie maanden is zij alleen nog maar, volledig geïsoleerd, op haar eigen zolderkamertje, waarbij ze zelfs koken of douchen vermijdt. <br>Een vriend neemt haar uiteindelijk mee naar de huisarts, waarna ze aan het werk gaat met haar angst, depressie en zelfbeeld. Ze merkt dat delen helpt en start een blog en sociale media om met anderen in contact te komen.</p>
<p>Het woord 'multiprobleem gezin' voorbij, noemt Silvia het gezin van haar jeugd in goed Amsterdams eerder een 'tyfusbende'. Misbruik en geweld tekenen meerdere generaties, ook het gezin van 10 kinderen waar Silvia als jongste dochter opgroeit. Jarenlang spreekt ze er met niemand over. Maar ze merkt direct als er iets aan de hand is met iemand anders. Zo ontmoet ze vele klanten in de modewinkel waar ze werkt, waar ze wél ervaringen mee deelt. Uiteindelijk leidt dit tot het besluit een opleiding ervaringsdeskundigheid te volgen om meer te kunnen betekenen in situaties van huiselijk geweld.</p>
<p>Emma zit al langer niet lekker in haar vel als haar drang naar controle zich gaat richten op hygiëne. Van poetsen, de was doen, opnieuw de was doen tot eindeloos handen wassen...Emma's leven komt in het teken te staan van smetvrees. Daarvoor krijgt ze medicatie en therapie. De echte eye-opener is de diagnose ASS, die zij op latere leeftijd krijgt. De inzichten die haar dat geven, maken haar controledrang minder 'nodig'.</p>
<p>Als Elisa in verwachting is van haar tweede kindje, voelt ze zich al snel niet gerust. Bij de 20 weken echo blijkt haar voorgevoel terecht: Door een ernstige aandoening is haar dochtertje Eva niet levensvatbaar. Tegen al haar moedergevoel in, bereidt Elisa samen met haar partner in korte tijd zowel een vroegtijdige bevalling als de uitvaart voor. Daarna volgt een periode van rouw, bezinning en verder leven, met een nieuw soort diepe liefde voor Eva en voor haar andere dochters.</p>
<p>Robin hoort voor het eerst stemmen in zijn hoofd na het gebruik van LSD. De intense ervaring stopt niet meer, net als het stemmen horen. Ook niet na opname, behandeling of medicatie. Robin ziet zichzelf daarom genoodzaakt vrede te sluiten met de stemmen, in plaats van ze te bestrijden. Hij besluit om zelf zijn beste vriend te zijn en ontwikkelt zijn eigen innerlijke stem om in dialoog te kunnen zijn.</p>
<p>Hoewel Klaas-Jan door familie en vrienden wordt gewaardeerd, voelt hij zich vaak onzeker over zichzelf. Soms leidt dat zelfs tot de gedachte dat het beter is als hij er niet meer zou zijn. Dan heeft niemand meer last van zijn falen. Pas na een tweede suïcidepoging gaat hij tijdens een opname met zijn diepere gevoelens aan de slag. En vindt hij nieuwe manieren om daar mee om te gaan.</p>
<p>'Mama, mijn hoofd zit zo vol', zegt Marloes al als kleuter tegen haar moeder wanneer ze met buikpijn weer ziek thuis blijft van school. Ook paniek speelt haar lange tijd parten. Het kost tijd, therapie, medicatie en de nodige aanpassingen in haar leefstijl om haar neurodiversiteit te omarmen en vooroordelen over ADHD los te laten. Om zo balans te houden binnen haar gezin en (werkend) leven.</p>
<p>Gloria is een gewenst kind. Maar met een verslaafde vader en een depressieve moeder, krijgt zij niet de support die zij nodig heeft om veilig op te groeien. Met angst voor haar vader en zorgen om haar moeder, is zij het liefst op haar eigen zolderkamer. Inmiddels is Gloria volwassen en zich bewust van de keuze het anders te kunnen doen dan haar ouders met recht op haar eigen geluk.</p>