Kanker over praten?

van wonden naar wijsheid: Het verhaal van Sanne over baarmoederhalskankerIn deze aflevering van Kanker over praten? gaat Tim in gesprek met Sanne Doré van De Krachtwijzer over haar persoonlijke ervaring met baarmoederhalskanker. Een eerlijk en rauw verhaal over verlies, herstel en de kracht die ontstaat wanneer je leert je wonden in wijsheid te veranderen.Sanne deelt openhartig hoe ze erachter kwam dat ze ziek was, wat de operatie met haar deed, en hoe haar herstel langer duurde dan gehoopt. Maar dit gesprek gaat verder dan het medische verhaal. Het raakt aan de kern van hoe we omgaan met verlieservaringen: hoe we kunnen blijven hangen en hechten aan pijn, en hoe we kunnen leren om juist die pijn als leermeester te zien.Met haar kenmerkende directheid en humor vertelt Sanne hoe ze door deze donkere periode heen navigeerde en wat ze daaruit heeft geleerd over loslaten, verwerken en weer openstaan voor het leven. Een gesprek voor iedereen die worstelt met verlies, ziekte of ingrijpende levensgebeurtenissen en op zoek is naar een eerlijke, menselijke blik op herstel en groei.

In #29 spraken we Nicole over het zware traject van haar zoontje Sijmen. Sijmen overleed na een lang en zwaar zorgtraject aan de gevolgen van neuroblastoom. Ons gesprek eindigde bij de begrafenis. Deze keer spreek in Nicole én Jitse, haar andere zoontje en het broertje van Sijmen, over het leven na Sijmen's overlijden.Hoe ga je verder, hoe vind je zingeving, hoe geef je alles een plek? Hoe ga je om met de pijn en welke mooie en betekenisvolle dingen gebeuren er ook? Ik vraag Jitse naar zijn acties voor het Prinses Maxima ziekenhuis. Hij heeft al 86.000 euro opgehaald en gaat voor een ton. WOW! Nicole en Jitse laten zien wat veerkracht is. Veel luisterplezier bij dit inspirerende gesprek met Nicole en Jitse den Hartog.

Na de geboorte van Sijmen voelde Nicole al snel aan dat er iets niet klopte. En wat ze ook probeerde, ze kwam niet van dat gevoel af. Ze kon het niet plaatsen en ze vond ook niet direct antwoorden. Toen Sijmen op een dag naast haar bed stond met een halfzijdige verlamming trok ze overal aan de bel. Het werd afgedaan als een kinderziekte, iets dat vanzelf wel weer over zou gaan.Maar het ging niet over en na lang sleuren en zuilen in de zorg kwamen ze in het Radboud terecht waar ze haar en haar man Erik direct serieus namen. Direct werden er scans gemaakt, direct bleek het helemaal mis. Sijmen was doordrongen met tumoren. Neuroblastoom. Sijmen werd gelijk opgenomen en vanaf dat moment was het alle hens aan dek met de meest zware behandelingen, bestralingen en een forse operatie. Ze gingen naar Amerika voor experimentele behandelingen, maar eenmaal daar werd duidelijk dat het allemaal niet genoeg was.Hals over kop vlogen ze weer terug om te genieten van de laatste weken samen met hun gezin en Sijmen. Dit is het ongelofelijke, heftige en verdrietige verhaal waarin Nicole, moeder van Sijmen ons meeneemt. ondanks zijn jonge leeftijd en de enorme bak aan ellende waar Sijmen door heen moest was Sijmen een wijze en veerkrachtige jongen. Lieve Sijmen, je was zo sterk en het is niet eerlijk dat je er niet meer bent, maar je verhaal geeft mensen nog steeds kracht.

Ik spreek met Gidion van Doorn. Anderhalf jaar lang was mijn 26 jarige gast al aan het kwakkelen met zijn gezondheid. Opgezette klieren, onverklaarbare vermoeidheid en last van zijn kaak. Na een flinke zoektocht kwam Gidion er 3 maanden geleden achter dat hij lymfeklierkanker heeft. Sinds die diagnose zit Gidion in een rollercoaster aan heftige onderzoeken, behandelingen, herstel en alle emoties die daar bij horen. Hij zit midden in zijn traject. As we speak zit hij op de helft en dat maakt dit een bijzonder gesprek. Alles is namelijk vers, nog aan de gang en nog onzeker.We praten over de onzekerheid en de confrontatie met de dood, het inzetten van je netwerk om je er doorheen te helpen, leven met kanker terwijl je ook nog zelfstandig bent en nog veel meer. Veel luisterplezier met Gidion van Doorn.

Te toevallig. Het was te toevallig om, onder de douche, net nadat ze het stemmetje van haar moeder in haar hoofd hoorde, daadwerkelijk iets te vinden. 'Voel af en toe eens je borsten..' zei haar moeder wel vaker.En net toen Esther in zichzelf 'okay mam' had gezegd en dus tijdens het douchen maar eens dus ging voelen, vond ze een knobbeltje. En omdat het zo toevallig was deed ze er in eerste instantie niets mee. Later liet ze ook haar osteopaat meevoelen en voor ze het wist zat Esther in het ziekenhuis met borstkanker. Ze kreeg de hele mikmak aan behandelingen, waaronder 5 jaar hormoontherapie. Als en single werkende moeder kwam er in de afgelopen 7 jaar een hele wereld aan praktische, fysieke en mentale uitdagingen op haar af: zo raakte Esther in de overgang, kwam ze terug uit de overgang, moet ze nadenken over hoe en wanneer ze dates vertelt over haar situatie en werkt ze met haar zoontje aan traumaverwerking. Judith Veenendaal, de zus van Esther, is filmmaakster. Ze creëerden samen www.checkyourbreasts.today. Daarop zijn 2 korte films te zien en word je aangespoord om vaker je borsten te checken. En dat is met 1 op de 7 vrouwen die borstkanker krijgen hard nodig. Dus: check your breasts today!

Jeroen was de meest optimistische, gemotiveerde gast die ik gehad heb. Hij was nog niet klaar met zijn ziekte en ook al had hij al van alles geprobeerd, hij zag allerlei kansen richting beter worden. Inmiddels is Jeroen overleden aan de gevolgen van uitzaaiingen van zijn oogmelanoom. En dat is even slikken, want het is niet eerlijk dat zo'n lieve, optimistische jongeman niet beloond werd voor zijn harde werk en zijn mentale weerbaarheid. Het leven is niet eerlijk en je kunt de wedstrijd verliezen, en dat is hoe Jeroen het zag: als een challenge. Een challenge om beter te worden maar ook als een challenge om een vrolijke karakter te blijven cultiveren ondanks alle tegenslag. Dat laatste is je meer dan gelukt Jeroen. Rust zacht.

Mannen en kanker, je hoort ze er vaak wat minder over, over hun ervaring, hun emoties en de verhalen die erbij horen. In de serie 'kanker, dat fixen we wel even' spreek ik met mannen die ziek zijn of dat waren. Ik probeer te ontdekken hoe wij, mannen, dealen met kanker én of dat dan anders is dan bij vrouwen.Ik ben in gesprek met Jegor Chamrai. Hij leeft al 10 jaar met een hersentumor die niet meer weggaat. Ondertussen is hij bekend van Over mijn lijk, heeft hij een gezin met zijn lieve vriendin en zijn jonge zoontje, moet hij ook nog steeds gewoon werken en dealt hij met het leven op zijn manier.We verkennen zijn leven, hoe hij erachter kwam dat hij iets in zijn hoofd heeft, de bijzondere band die hij met zijn (inmiddels overleden) vader heeft, hoe het voelt als je wakker aan je hoofd geopereerd wordt, wat hij uit het leven wilt halen hoe hij kijkt naar de tijd die hij nog heeft en nog veel meer. Veel luisterplezier bij dit bijzondere gesprek met Jegor Chamrai

Mannen en kanker, je hoort ze er vaak wat minder over, over hun ervaring, hun emoties en de verhalen die erbij horen. In de serie 'kanker, dat fixen we wel even' spreek ik met mannen die ziek zijn of dat waren. Ik probeer te ontdekken hoe wij, mannen, dealen met kanker én of dat dan anders is dan bij vrouwen.Ik ben in gesprek met Roek Lips. Roek staat vaak in het theater met zijn levenswerk en is een creatieve, veelzijdige man: journalist, schrijver, mentor, spreker, adviseur, (oud)bestuurder, film- en theatermaker én ex-kankerpatiënt.Recent hersteld van acute myeloïde leukemie spreek ik met Roek over het leven, zijn leven, hoe je heel bewust kunt omgaan met je ziekzijn, hoe je met tragische en dramatische gebeurtenissen kunt omgaan en nog zo veel meer.Luister mee met een diepgaand, oprecht en filosofisch gesprek met Roek Lips.

Mannen en kanker, je hoort ze er vaak wat minder over, over hun ervaring, hun emoties en de verhalen die erbij horen. In de serie 'kanker, dat fixen we wel even' spreek ik met mannen die ziek zijn of dat waren. Ik probeer te ontdekken hoe wij, mannen, dealen met kanker én of dat dan anders is dan bij vrouwen.In deze aflevering spreek ik met Rutger Miltenburg. Rutger is inmiddels 2 jaar schoon en heeft lymfeklierkanker gehad. We spreken over zijn ervaringen, hoe hij erachter kwam dat hij ziek was, zijn chemo's, over vriendschap en waarom hij heeft doorgewerkt tijdens zijn behandeling. Rutger vertelt hoe hij het 'zwarte gat na kanker' heeft weten te omzeilen en hoe het nu met hem gaat. Rutger heeft ook een boodschap voor nieuwe patiënten: 'Blijf tijdens de behandeling kritische vragen stellen aan je arts, dat verdien je'Veel luisterplezier bij Rutger Miltenburg

Kasper Klaarenbeek, mijn gast van vandaag en Kasper is een speciale vent. Zijn managementervaring in combinatie met zijn behoefte om dingen te begrijpen gaf hem een aantal jaar geleden de perfecte basis om een weg te vinden in de wereld van de palliatieve zorg en hoe je als man omgaat met de naderende dood.Daar is hij overigens niet vrijwillig achter gekomen. Kasper is palliatief. Hij lijdt aan een trage vorm van kanker, maar het gaat hem op een dag fataal worden. En daar moet hij mee dealen. Hij is diep gegaan, vlak na het nieuws dat hij ziek was en niet meer beter ging worden, duwde hij iedereen weg, inclusief zijn vrouw. Hij raakte 'rock-bottom'. Je kon hem op dat moment vinden in een donker hoekje met een fles drank.Hij wist toch weer op te krabbelen en besefte dat hij, ondanks de letterlijke deadline, nog tijd had. Tijd die hij graag goed wilde besteden. Er is niet veel literatuur over rouw en verlies gemaakt voor en door mannen. Kasper besloot, met zijn management en schrijverservaring (Kasper heeft al meerdere boeken geschreven), een boek te schrijven. Voor mannen, mannen die ongeneeslijk ziek zijn én voor hun omgeving. Mannen hebben van nature en vanuit nurture vaak niet de beste copingsmechanismen meegekregen en kunnen wel wat structuur gebruiken bij het omgaan met hun ziekte.Met Kasper verken ik zijn reis, het boek 'Echt de Sjaak (aanrader!) en wat ons mannen uniek maakt en waarom wij nou eenmaal anders omgaan met trauma' dan vrouwen. Veel plezier bij dit open en enthousiaste gesprek met Kasper Klaarenbeek

Wat anders dan normaal. Ik spreek met Elif en Elif heeft haar moeder verloren aan borstkanker. Elif komt uit de cosmetica wereld en zag bij haar moeder de worsteling met haar schoonheid. Daarop begon ze het initiatief - Je bent prachtig -Met Je bent prachtig biedt Elif brow kits aan voor vrouwen die zelf geen wenkbrauwen meer hebben. Ze zijn easypeasy en dummyproof, zelfs ik zou het kunnen.We hebben het over Elif haar verhaal, maar nog veel meer over schoonheid bij kankerpatiënten en wat dat betekent voor voornamelijk vrouwen die kanker krijgen. En het daar over hebben is ook vanuit persoonlijke interesse.Toen ik zelf kanker had kon ik prima uit de voeten met een kale kop (inmiddels heb ik een kaal hoofd omdat dat genetisch zo voor mij bepaald is als man). Ik heb me daarna ook niet heel druk meer gemaakt om het niet hebben van haar. Maar voor veel van mijn gesprekspartners is dat heel anders en daar wil ik meer van weten. Hoe ga je daar mee om? Wat kun je als vrouw en waarom is dat zo belangrijk?Veel luisterplezier met Elif Kilic & Je bent prachtig.

Mijn gast vandaag is Celine Engelen. Celine is inmiddels 31 jaar. Ze kreeg botkanker toen ze 8 was. Ze neemt ons mee in wat ze daar van mee kreeg, hoe er met haar omgegaan werd en door welke behandel-hel ze moest gaan om weer te genezen. Dat betekende onder andere dat ze 2 keer door midden gezaagd moest worden. We praten over de periode daarna, hoe ze haar leven weer probeerde op te pikken, wat daarin wel en niet lukte en hoe ze, zo tegen haar studententijd mentaal en fysiek instortte. Vanaf dat moment is Celine aan de slag gegaan met haar verwerking en heeft ze haar leven anders ingericht. Omdat ze ook fysiek veel last ervaart van haar vroegere behandeling kan ze niet meer werken en heeft ze ook dat helemaal anders moeten inrichten. Celine is dan wel geen AYA, maar ze dealt met alles waar AYA' mee te maken hebben en is daarom onderdeel van de serie. Celine is een voorbeeld van hoop, veerkracht en geduld. Veel luisterplezier bij Celine Engelen

We spreken met Eveliene Manten; pionier in het opzetten van de AYA zorg. Eveliene is al jaren een voorvechter van leeftijdsspecifieke zorg voor jongvolwassenen met kanker (Adolescenten & Young Adults; AYAs). Voor 2008 bestond er voor deze groep jonge mensen nog geen aparte zorg in Nederland. Nadat de eerste stappen gezet waren in het Radboudumc, werd Eveliene met een klein kernteam gedetacheerd naar het IKNL om vandaaruit een landelijk netwerk van AYA-zorg op te gaan zetten. Zij is van kwartiermaker in één umc gegroeid tot landelijke directeur van het zorgnetwerk voor alle umc's en perifere ziekenhuizen. Vooral dankzij haar inzet bestaat er nu een netwerk van zorgprofessionals dat in ziekenhuizen is opgeleid. Voor haar inzet is Eveliene benoemd tot ridder in de orde van Oranje-Nassau. Samen spreken we over het ontstaan van de AYA zorg, de missie waar Eveliene al jaren hard voor aan de slag is. We hebben het over haar eigen ervaringen met kanker: Eveliene heeft borstkanker gehad op jonge leeftijd en later verloor ze haar man aan kanker. We spreken over AYA onderwerpen zoals seksualiteit, vriendschap en palliatieve zorg. We kijken vooruit in de toekomst en nog veel meer. Veel luisterplezier met Eveliene Manten!

Samen met Lizzy en haar moeder Sandra praten we over Lizzy's heftige studententijd. Ze was 18, net goed en wel op kamers toen ze met vermoeidheid en een bobbel bij haar sleutelbeen naar de dokter ging. Vrij snel bleek het het goed mis te zijn: Lizzy had hodgkin. Ze trok weer terug in bij haar moeder en samen kwamen ze door de behandelingen van Lizzy. Luister mee hoe Lizzy deelt hoe ze een haat liefde relatie ontwikkelde met haar pruik, hoe ze naar de wereld keek, hoe zij en Sandra naar elkaar toegroeiden, welke struggles ze daarin met elkaar tegenkwamen, welke grappige en mooie momenten ze meemaakten, wat ze allebei anders herinneren aan de ziekteperiode, hoe Lizzy haar leven weer oppakte na de behandelingen, hoe de ziekte van Lizzy hielp in het herstellen van het contact tussen Sandra en Lizzy's vader en nog veel meer. Omdat ik met Lizzy én haar moeder Sandra praat Krijg je een prachtig inzicht in hoe een gezinssysteem geraakt wordt door en omgaat met kanker. Veel luisterplezier bij Lizzy en Sandra!

In deze speciale aflevering lees ik de eerste 5 verhalen uit mijn nieuwe boek 'Gewoon een ander jaar'. Daarin vertel ik je hoe ik erachter kwam dat ik ziek was en wat dat met me deed. Oh ja, je hoort ook hoe mijn ouders aankondigde dat ze gingen scheiden, over Koninginnedag, de eerste keer dat het woord 'kanker' genoemd werd en hoe ik op mijn 15e mijn sperma mocht opslaan terwijl mijn vader iets verderop zat te wachten tot ik klaar was. En dat allemaal in een bizarre periode van 4 weken. Benieuwd hoe het verder gaat? Bestel het boek op www.gewooneenanderjaar.nl. Doneer je meteen 2,50 aan de Maarten van der Weijden Foundation.

Kim is AYA verpleegkundige in het UMC Radboud in Nijmegen. In haar rol spreekt, ziet, ondersteunt en begeleidt ze jongvolwassenen in de wereld van kanker. omgaan met vrienden die wel doorleven, omgaan met werk en inkomen, zingeving, vruchtbaarheid en seksualiteit zijn zomaar een aantal thema's waar ze het met haar patiënten over heeft en waar ze inmiddels veel ervaring in heeft. Samen met Kim praat ik op een luchtige manier over hoe je met onwetende familieleden en vrienden omgaat, waarom 'kan ik iets voor je betekenen' geen goede vraag is, hoe Kim zichzelf weinig gezien voelde als zus van een kankerpatiënt en die ervaring meeneemt in haar werk, waarom lasagne het ultieme weggeef-gerecht is, de 7 meest frustrerende opmerkingen richting een kankerpatiënt, praten over seksualiteit en waarom dat zo ongemakkelijk is, de perfecte patiëntprijs en tja jeetje, nog zoveel meer. Veel luisterplezier bij Kim Messelink

De rollen zijn omgedraaid. In deze aflevering interviewt Tim de Witte mij over mijn reis in de wereld van kanker. In 2022 kreeg ik schildklierkanker als gevolg van bestralingen die ik 20 jaar geleden had. Gelukkig kon het eruit gesneden worden en met 1 operatie en een halve schildklier minder was de kanker weg. Die bestralingen waren natuurlijk niet voor niets. Ik had op mijn 15e non-hodgkin lymfeklierkanker. Burkitt Lymfoom om precies te zijn en dat overleefde ik toen ternauwernood en met de nodige dosis geluk. Tot aan mijn schildklierkanker was ik niet echt meer bezig met kanker. Ik had voor mijn gevoel de ervaring op mijn 15e, het trauma en alles wat daaruit voort gekomen is een plekje gegeven. Begin 24 heb ik bewust de keuze gemaakt om het over kanker te gaan hebben. Met een boek 'Gewoon een ander jaar' en met deze podcast 'Kan'ker over praten?'. Volgens mij mogen we het er namelijk wel wat meer over hebben met elkaar en volgens mij hoeft dat ook niet alleen maar zwaar te zijn. In deze aflevering praat ik met mijn maatje Tim over de keuze om het publiekelijk over kanker te hebben, welke missie ik daarachter heb en wat ik hoop dat patiënten daardoor beter gaan doen. Dit is voor mij een speciale aflevering. De aanleiding ervoor is mijn nieuwe boek, dat ingaat op mijn avontuur toen ik 15 was en je wat meer inzicht geeft in het leven en de gedachtes van een jonge kankerpatiënt met alles wat erbij komt kijken. Check it out op www.gewooneenanderjaar.nl !

Suzan neemt ons mee in haar verhaal over haar onverwachte en absurde avontuur met kanker op jonge leeftijd. Daar was ze dan, 22 jaar, klaar voor alles wat het leven haar zou brengen—totdat een diagnose acute leukemie een wel heel onverwacht hoofdstuk aan haar leven toevoegde. Van het ene op het andere moment zat ze niet meer in de kroeg, maar in een ziekenhuisbed, de start van een bizarre achtbaan. Na het heftige nieuws dat Suzan ziek was verzamelde familie en vrienden zich bij haar thuis, ze kreeg later stamcellen van haar broer en ze vierde oud en nieuw met haar moeder op de hoogste verdieping van het Radboud UMC terwijl ze het vuurwerk overal zag knallen. Het zijn voorbeelden van de intensiteit waarmee Suzan's warme omgeving meeleefde en meedeed. En Suzan? Die ging intussen onverschrokken door, en leerde al snel dat niet eigenwijs zijn af en toe best goed uitpakte. Ze laat ons zien dat het geen zwakte is om hulp te vragen, en dat humor misschien wel de sterkste troef is. Haar vrienden en familie speelden een hoofdrol in dit overlevingsproces, als levend bewijs dat het toch écht scheelt als er iemand naast je staat, al dan niet gewapend met een schotel lasagna of een slechte grap. Nu zet ze zich in voor de AYA’s, jongvolwassenen met kanker, een doelgroep met zo’n specifieke behoefte dat een standaard behandeling geen optie is. Suzan heeft gezien hoe belangrijk het is dat deze groep niet alleen maar als “ziek” wordt gezien, maar als jonge mensen die álles nog willen meemaken. Ze strijdt voor betere zorg, meer begrip en een behandelproces waarin levenskwaliteit bovenaan staat. Kortom, ga er maar eens goed voor zitten: Suzan neemt je mee in haar eigenzinnige, doorzettingsvolle verhaal, en geloof me—je komt er niet droog uit.

We zijn alweer bij de laatste aflevering van de miniserie over borstkanker aangekomen. Deze keer spreek ik met Marieke van der Sanden over alles rondom haar borstkanker, maar ook met veel aandacht over het gezinsproces. Hoe neem je het gezin en je partner goed mee in alles wat er gebeurd? En wat doe je met je eigen onzekerheden, twijfels en emoties terwijl je ook in je rol als moeder zit? Marieke bleek in 2019 borstkanker te hebben. Na het nieuws besloot Marieke in goed overleg met haar man om toch haar meerdaagse training te geven in het noorden van het land (Marieke is consulent seksuele gezondheid NVVS en geeft trainingen door heel het land). Heel bewust koos ze ervoor om in een andere omgeving te zijn om het nieuws tot haar door te laten dringen. En zo maakte Marieke meer bewuste keuzes, bijvoorbeeld over hoe ze de kinderen wilde betrekken in haar behandeltraject. Luister mee hoe Marieke en ik stilstaan bij het behandeltraject, het langdurige herstel, waarom Marieke haar kinderen meenam naar de bestralingen, over de rituelen in het gezin en nog veel meer. Veel luisterplezier bij #13 borstkanker miniserie - Marieke van der Sanden: Hoe betrek je kinderen bij jouw ziekte?

Borstkanker Corina’s verhaal begint tien jaar geleden met de schokkende ontdekking van borstkanker. Wat volgt is een intensieve periode van behandelingen, waaronder bestraling en chemotherapie. "De grond onder je voeten wordt weggeveegd," beschrijft Corina de impact die de diagnose op haar leven had. Gedurende deze zware tijden vindt ze steun en troost in haar passie: wielrennen. Corina besluit haar ziekteperiode te benaderen als een wielertour. Het in stukjes hakken van haar behandelingsproces helpt haar om mentaal sterk te blijven. Zelfs tijdens haar herstel fietst ze gestaag door en neemt ze deel aan een tijdrit. Het gaf haar niet alleen fysieke kracht, maar ook een mentale boost die haar hielp het hoofd boven water te houden. Tijdens haar herstel merkte Corina dat er een gebrek aan centraal georganiseerde nazorg was, iets wat ze zelf moeilijk ondervond. Dit idee leidde uiteindelijk tot de geboorte van Kanjer.nl, het nazorgplatform dat hulp biedt aan ex-kankerpatiënten. Hier kunnen mensen terecht voor fysieke, mentale en sociale steun, en om opnieuw hun leven op te bouwen na kanker. Kanjer.nl: het nazorgplatform Kanjer.nl is niet alleen een platform; het is een beweging. Het biedt zes pijlers van ondersteuning: van fysieke en mentale ontwikkeling tot voeding en sociale omgeving. Het doel is om ex-patiënten te helpen bij het vinden van hun nieuwe normale leven, hen te begeleiden met persoonlijke coaching, en te ondersteunen met live events en online sessies. Corina’s persoonlijke ervaring met kanker en haar rol als naaste van een patiënt, namelijk haar ex-man, heeft haar unieke inzichten gegeven die ze doorgeeft met het platform. Voor haar is het essentieel dat nazorg niet alleen voor de patiënten, maar ook voor hun naasten toegankelijk is. De toekomst In de komende jaren hoopt Corina grotere bekendheid te krijgen voor Kanjer.nl, met als doel dat ziekenhuizen hun patiënten actief naar het platform doorsturen na de behandelingen. Het streven is om een gemeenschap te creëren waar ex-kankerpatiënten samen kunnen werken aan hun herstel en persoonlijke groei. Corina’s verhaal is een inspiratiebron voor iedereen die een uitdaging met open armen wil ontvangen en deze omzet in iets positiefs. Voor meer informatie over Kanjer.nl, of om deel te worden van deze reis, kun je naar de website. Ontdek hoe je kunt bijdragen of profiteren van de aangeboden steun. Samen kunnen we zorgen dat niemand zich alleen hoeft te voelen na kanker.