DiscoverKroniki paryskie
Kroniki paryskie
Claim Ownership

Kroniki paryskie

Author: Kara Becker, Vogue Polska

Subscribed: 4Played: 15
Share

Description

"Kroniki paryskie” Kary Becker to podcast, przybliżający słuchaczom fascynujące historie z miasta świateł: o ludziach, zjawiskach, miejscach.
- Co działo się za murami słynnego Ritza, o którym śpiewał Fred Astaire i który to hotel był świadkiem rywalizacji Marleny Dietrich i Ingrid Bergman, alkoholowych przygód Ernesta Hemingwaya, modowych popisów Coco Chanel i markizy Luisę Casati czy spacerów dzie-dzica fortuny Woolworthów z pumą na smyczy? Kto w imię piękna był gotowy na kąpiel w arszeniku? I dlaczego kawiarnie, jak Cafe de Flore czy Le Deux Magots, stały się centrum miejskiego życia i stałymi punktami w grafiku dnia paryżan? To miedzy innymi tematy mo-ich paryskich kronik w formie audio.
10 Episodes
Reverse
O życiu wiem niewiele, o filmie wszystko – mówiła Romy Schneider, która karierę zaczęła jako nastolatka. Trylogia o Sissi Ernsta Marischki przyniosła jej międzynarodową sławę, tytuł najlepiej opłacanej niemieckojęzycznej aktorki lat 50. i łatkę grzecznej wiedeńskiej dziewczynki. Wizerunek, z którym za wszelką cenę chciała zerwać. Ruszyła więc do Paryża, który odmienił jej karierę i życie. Największy wpływ miały na nią trzy osoby – Alain Delon, Luchino Visconti i Coco Chanel. Talentu gratulowały jej Ingrid Bergman, a Marlene Dietrich została jej wierną powierniczką. Jak naprawdę wyglądało życie ikony kina, której życiorys przypominał szekspirowski dramat? 
Barwny Montparnasse

Barwny Montparnasse

2024-04-2744:06

Dzielnica Montparnasse – epicentrum życia towarzyskiego i artystycznego początku XX wieku – jest kojarzona z takimi postaciami, jak Amadeo Modigliani, Chaim Soutine, Tsuguharu Foujita, Moïse Kisling czy Ossip Zadkine. To tu spędzali czas na osiedlach artystów, w przydymionych kawiarniach na Carrefour Vavin i zatłoczonych lokalach, gdzie słuchano jazzu i tańczono charlestona. Wśród ich gości ówczesne it–girls, jak Kiki de Montparnasse czy Jeanne Lohy, „stracone pokolenie” pisarzy oraz Amerykanie, Ernest Hemingway, F. Scott i Zelda Fitzgeraldowie. Która bywalczyni salonów uciekła sprzed ołtarza, by na Montparnasse przyjechać rowerem? I czym był La Ruche, gdzie mieszkali i tworzyli najwięksi artyści początku XX wieku?
Bądź realistą, żądaj niemożliwego, czyli Paryż końca lat 60. i romantyzowane przez kulturę i modę studenckie strajki maja 1968 roku, które oprócz rewolucji politycznej, przyniosły też tę obyczajową i seksualną. Moment, w którym Miasto Świateł stanęło w miejscu, a na ulicach zapanowała absolutna wolność i… chaos. Z milionów gardeł wykrzykiwano równościowe hasła, z wyrwanych drzew i znaków drogowych tworzono barykady, zadawano egzystencjalne pytania. O tym, co wydarzyło się wówczas w Paryżu, śpiewali Beatlesi i Stonesi, pisali Robert Merle i James Jones, filmy nagrywali Jean-Luc Godard, Bernardo Bertolucci czy Wes Anderson. Przewrotem inspirowali się dyrektorzy kreatywni Diora i Gucci. Dlaczego majowa rewolucja ’68 roku miała taki wpływ na Francję i świat? Od czego zaczęły się brutalne wydarzenia, rozegrane na paryskich ulicach i czemu tak bardzo fascynują twórców kultury i mody? Czym jest polityczny kicz na wybiegach i jak to się stało, że Francuzi wszystko potrafią wywalczyć na ulicach?
Wojna wielkich projektantów i Paryż lat 60. i 70. XX wieku. Yves Saint Laurent to jeden z ostatnich wielkich krawców, a Karl Lagerfeld – mistrz wizerunku, który zmienił to, jak świat postrzega projektantów. Wbrew pozorom, mieli ze sobą o wiele więcej wspólnego, niż sami chcieliby przyznać. Piękno było ich credo, glamour ich religią, moda ich terytorium. Po pierwszym spotkaniu w 1954 roku zostali przyjaciółmi. Dlaczego więc w pewnym momencie Paryż podzielił się na team Saint Laurent i drużynę Lagerfelda? I jak naprawdę wyglądało miasto świateł lat 70., którego sercem było Le Palace, nazywane paryskim Studiem 54?
Muzy wielkich artystów, osobowości dekadenckiego Paryża, kobiety, które rządziły miastem przełomu XIX i XX wieku. Były na językach wszystkich i na pierwszych stronach gazet. Kim były Kiki de Montparnasse, Virginie Amélie Gautreau (Madame X) i Victorine Meurent? Które z nich kąpały się w arszeniku albo nacierały powieki rtęcią? Nie mówiąc już o tym, co wkraplały sobie do oczu, by te wydawały się być jeszcze piękniejsze. I w końcu, czyje opadające ramiączko było przedmiotem takiego skandalu, że zamieszane w niego osoby musiały uciekać z Paryża?
Beatnicy – genialne pokolenie literatów, buntownicy awangardowego ruchu artystycznego. Ekscentryczni, niepoprawni, błyskotliwi. W beretach, czarnych stylizacjach, bluzkach w paski i powyciąganych swetrach – ich charakterystyczny styl, podobnie jak twórczość, stały w kontrze do konsumpcjonizmu i materializmu. Allen Ginsberg, William S. Burroughs, Gregory Corso – cenzurowani w Stanach, upragnioną wolność odnaleźli w Paryżu. A dokładnie w niepozornym pensjonacie (później Beat Hotel), w którym dom znaleźli wszyscy (z wyjątkiem Jacka Kerouaca) twórcy pokolenia beatników. To właśnie tam, za murami przesiąkniętymi zapachem haszyszu, powstały ich najwybitniejsze dzieła: „Kaddysz” Ginsberga, „Nagi lunch” Burroughsa czy „Bomba” Corso. Który poeta, by zwrócić na siebie uwagę, odciął sobie palec? Czym była maszyna snów? I co, tak w naprawdę, beatnicy robili w Paryżu? 
Na przełomie XIX i XX wieku Montmartre było miejscem, gdzie dozwolone było absolutnie wszystko. Gdzie dzień mieszał się z nocą, a ulice zdobiły sztalugi największych artystów – Picassa, Modiglianiego, Renoira, Van Gogha czy Toulouse-Lautreca, nazywanego duszą dzielnicy. Moulin Rouge, Chat Noir, Bateau-Lavoir, czyli miejsca, które były świadkami największych wydarzeń tamtych czasów. Który malarz miał słabość do tańców nago przy blasku księżyca? Jak naprawdę wyglądało życie artystów na Montmartrze i dlaczego to właśnie tu, na miejscu starej wsi, ulokowała się bohema? I wreszcie – dlaczego była zmuszona tę dzielnicę opuścić.
Przez paryską prasę nazywana angielską różą, laleczką, baby doll. Jane Birkin, ikona francuskiego kina i piosenki, ukształtowała styl, który dzisiaj nazywamy „paryskim szykiem”. Ale jaka naprawdę była jedna z najsłynniejszych mieszkanek Miasta Świateł, której dom mody Hermès dedykował kultową torbę Birkin? (Wartość tego modelu sięga dzisiaj 1,5 miliona złotych). Dlaczego Jane pewnego wieczoru rzuciła się do Sekwany i dlaczego zamiast torby nosiła słynny koszyk? Ten sam, na którym później wyżywać będą się jej życiowi partnerzy? I jak rzeczywiście wyglądało jej życie z geniuszem, skandalistą, ekscentrykiem Serge’em Gainsbourgiem?
Ernest Hemingway twierdził, że w hotelu Ritz wszystko jest możliwe. Marcel Proust i Coco Chanel nazywali go swoim domem, a Sophia Loren podkreślała, że to najbardziej romantyczne miejsce świata. Od końca XIX wieku można tu było spotkać największe nazwiska sztuki, mody, kina, ale też… gepardy, pumy czy węże. Jego założyciel César Ritz robił wszystko, by zaspokoić zachcianki gości, nawet te najbardziej ekstrawaganckie. Ale co tak naprawdę działo się za murami kamienicy przy Place Vendôme? Jakie tajemnice skrywają apartamenty i korytarze jednego z najbardziej ekskluzywnych hoteli świata?
Dlaczego paryżanie spędzają tyle czasu w kawiarniach? Dlaczego stały się miejscem spotkań artystów? Który ze słynnych myślicieli miał osobistą linię telefoniczną zainstalowaną w Café de Flore? Który pisarz pił 40 filiżanek kawy dziennie? W której paryskiej kawiarni bywała Maria Antonina? Od pierwszego zderzenia Francuzów z kawą na wersalskim dworze Ludwika XIV, przez szalone lata 20. XX wieku, gdy w mieście brylowali Hemingway i FItzgerald do dnia dzisiejszego. Pierwszy odcinek „Kronik paryskich” to pełen anegdot spacer po najsłynniejszych kawiarniach miasta świateł.
Comments 
loading
Download from Google Play
Download from App Store