Het is dertig jaar geleden dat Ischa Meijer overleed. We spreken over dat ene interview in Eik en Linde. Haar voorgevoel over hun liefde. Over familie, over vrienden. Over haar afkeer voor halve dingen. Hoe ze het als verworvenheid beschouwt dat ze geen pleaser is, er af en toe de beuk in gooit. En haar liefde voor het woord 'nee', want 'nee gaat vooraf aan de grootste ja: ik wil'.
Toen in 1956 zijn straatnaam van de Stalinlaan werd veranderd in de Vrijheidslaan, wist hij als kind al: wat er in het buitenland gebeurt, heeft direct gevolgen voor mijn eigen leven. En dat probeerde hij duidelijk te maken als correspondent, en nu als buitenlandcommentator. We spreken over Trump, over oorlog en over journalistiek.
Ze vertelt over de onopgeloste zaken die ze samen met Annemiek van Spanje in haar nieuwe podcast 'Cold cases: Tegen het licht' behandelt. En we spreken over omgaan met verlies, dat het geen plekje krijgt, maar dat je het met je mee draagt, als een bal in een vaas.
Ze is voorstander van de nieuwe, brede, linkse beweging. Wie die moet leiden, vindt ze van latere zorg. Eerst de inhoud, dan pas de poppetjes. Trouwens, het mag van haar vaker over de inhoud gaan. Wat helpt? Haar eigen koers volgen en je zo min mogelijk laten afleiden.
Opinie is gratis en gemakkelijk, maar hij blijft er liever van weg. Hij wil zich baseren op feiten en doet niet mee aan speculaties. Zorgen maakt hij zich wel. Over de onzekerheid die Trump veroorzaakt. Over 'de liefdesrelatie' tussen de VS en Europa, die nu ten einde is. 'En het is nog maar de vraag of we vrienden kunnen blijven.'
We spreken over zijn audiodrama 'Gezeik', over twintig jaar De Jeugd van Tegenwoordig, over zijn vaderschap, over Wim T. Schippers, hoe je weet of een project geslaagd is, en wat de kunst is van een goed idee niet laten eindigen als een koude pizzapunt.
Het is een jaar geleden dat de Commissie Van Rijn haar rapport presenteerde, wat is er sindsdien veranderd? We spreken over haar jeugd, haar leiderschap, kwetsbaarheid, haar Michelle Obama-lijfspreuk en over vergeving: 'Het uitgangspunt is dat iedereen mag terugkomen.'
Luisteren naar de zachte stem. Die les leerde hij als staatssecretaris Mijnbouw, belast met het dossier gaswinning in Groningen. Maar hoe luister je naar die zachte stem? En wat doe je er vervolgens mee? We spreken over zijn jeugd, zijn intens chagrijnige buien, de BTW en over de ruimte voor gevoelens in politiek Den Haag.
Klaas kan alles. Maar hoe doe je dat, dingen doen die net iets te eng zijn? Ademhalen in een vierkantje, dat is stap 1. We spreken over zijn liefde voor radio en over die ene zoektocht die een leven lang duurt.
Ze noemde hem Burny, want op die manier kon ze haar burn-out buiten zichzelf plaatsen. Maar uiteindelijk draagt ze hem met zich mee, als een zwakke enkel die opspeelt als ze even niet goed oplet. We spreken over onze vreemde neiging om dat wat we voelen, niet serieus te nemen.
Het is tien jaar geleden dat Joost Zwagerman overleed door zelfdoding. Er is een hernieuwde uitgave van zijn essaybundel 'Door eigen hand' over de nabestaanden van zelfdoding. Zijn weduwe Maaike Pereboom schreef het voorwoord. We spreken over rouw, bevrijding, boosheid en de troostende kracht van verbeelding. Denk jij aan zelfdoding? 24 uur per dag kun je gratis en anoniem bellen met 0800-0113 of chat op 113.nl.
Geloof, hoop, liefde. En tijd. Daarover spreken we. Dat geloof een kwestie van vertrouwen is. Dat er altijd te weinig tijd is. En nu het CDA de vierde grootste partij is in de peilingen, popt die ene vraag op...
Eindelijk heeft ze tijd om bij te praten met vrienden, om lekker lang te douchen, te dansen en om te daten. 'Want voor je het weet, ben je dood.' We spreken over haar jeugd, over knuppels in het hoenderhok, taboes en we krijgen kippenvel van de muziek van Tamino.
We spreken over Greedy Guys, hij vertelt over de levenslessen van Alfred Jodocus Kwak en over zijn vader, die hem leerde dat succes en geluk twee hele verschillende dingen zijn.
Toen hij in de jaren zestig met cabaret begon, waren er dingen waar je geen grappen over mocht maken. En nu ziet hij dat de geschiedenis zich herhaalt. Hij is hetzelfde gebleven en neemt nog steeds geen blad voor de mond. We spreken over die mooie zomer, over ouder worden en over die ene grote liefde.
Af en toe dingen op hun beloop laten. Soms even niets zeggen, even geen actie ondernemen. Daarvoor pleit de Denker des Vaderlands. En ze ziet het als onze plicht om een gevoel als beginpunt te zien, te onderzoeken waar dat gevoel vandaan komt, voordat je er anderen mee lastig valt.
Hij droomt bijna elke nacht van Rusland, want als journalist wil hij daar zijn waar het gebeurt. We spreken over vriendschap, naïviteit ('een mooie eigenschap'), corruptie ('gewoon nee zeggen') en cynisme ('ben ik helemaal niet').
Hij begon helemaal opnieuw, ging terug naar start. We spreken over de reis die hij sindsdien heeft afgelegd, zijn nieuwe album. De zoektocht die nooit af is en die ervoor zorgt dat hij steeds beter weet wat hij niet is. Wat hij voelt. En wat hij nastreeft: van betekenis zijn voor een ander.
Geen licht, geen instructies, geen voorgesprek. Zijn documentaires zijn echte ontmoetingen, liefst zonder boodschap, zonder mening, dat laat hij liever aan de kijker over.
We spreken over zijn liefde voor geschiedenis, de zoektocht naar zijn eigen familiegeschiedenis. We luisteren naar Joni Mitchell en de Poema's. Hij beschrijft de geur van zijn jeugd en deelt zijn bucketlist.