O Tym Się Nie Mówi

Wyruszamy w podróż przez marzenia, ambicje i małe szaleństwa, które wypełniają nasze osobiste "bucket list". Co chcemy zobaczyć, doświadczyć i stworzyć, zanim opuścimy ten świat? Trzy kobiety, trzy różne perspektywy i nieograniczone marzenia: od skoków ze spadochronem, przez podróże życia, aż po małe rzeczy, które dają szczęście. Odkrywamy, co tak naprawdę kryje się w naszych sercach i dlaczego warto czasem odważyć się sięgnąć po to, co wydaje się niemożliwe.Posłuchaj, zainspiruj się i może... stwórz swoją własną listę marzeń! Daj się ponieść rozmowie pełnej emocji, śmiechu i wzruszeń.A jeśli chcesz zacząć tworzyć swoją własną Bucket List, to musisz mieć czym i w czym. Tu znajdziesz inspiracje:Pióro wieczne, dzięki któremu pisanie staje się nowym doświadczeniem i notatnik, którego wygląd nie pozwoli Ci rzucić go w kąt. Bo małe rzeczy mają w naszym życiu znaczenie.Chcesz poznać nas lepiej, polub nas na IG: @podcast_otymsieniemowiChcesz wesprzeć naszą działalność: Postaw nam wirtualną kawę :).

Czy warto jest marzyć i wyobrażać sobie życie w przyszłości? Czy jest różnica pomiędzy marzeniem, a iluzją? To odcinek o braniu odpowiedzialności za siebie, o planowaniu, urealnianiu i działaniu. Ktoś kiedyś powiedział, że jeśli nie masz swojego celu, to inni chętnie wykorzystają Cię do realizacji swoich priorytetów. I trudno mieć do kogoś o to pretensje.Nawet jeśli jeszcze nie wiesz lub nie jesteś pewn_ czego chcesz - nigdy nie jest za późno, aby to odkryć. Posłuchaj naszej rozmowy i daj znać, co myślisz.

Czym tak naprawdę jest miłość?I jest to zbyt ważne pytanie, aby psuć je pochopnymi odpowiedziami. A jednak w tym odcinku próbujemy się z tym zmierzyć. Czym jest miłość dla nas? Co konkretnie oznacza kogoś kochać?  Rozmawiamy w tym odcinku o szaleńczych młodzieńczych miłościach, zastanawiamy czym jest dla nas pogoń za miłością, co do miłości ma poczucie wolności i poczucie własnej wartości. I najważniejsze, ile razy można dawać szansę miłości? Posłuchajcie i dajcie nam znać, czym dla Was jest miłość? <3Polecamy:"Miłość to czasownik" Olgi Kordys-Kozierowskiej - Poważne sprawy podane z lekkim humorem stają się znacznie prostsze do rozwiązania. Warto sięgnąć po tę książkę, by zmienić i poprawić swoją relację."Miłość i co dalej" - Tatiany Mindewicz-Puacz - Miłość to jedno z najsilniejszych i najważniejszych uczuć. Może prowadzić na szczyt lub pchać na samo dno. Warto zapoznać się z jej sekretami i odszyfrować romantyczny kod dzięki odpowiedniemu podejściu!"O rozkoszy" - Lew Starowicz - Fascynująco o sztuce kochania, czyli miłości również fizycznej <3.Chcesz poznać nas lepiej, polub nas na IG: @podcast_otymsieniemowiChcesz wesprzeć naszą działalność: Postaw nam wirtualną kawę :).

Niby wszyscy wiemy o co chodzi, a jednak to trudne - robić to, co ważne dla nas. I czasami trzeba stoczyć wiele walk żeby zadbać o siebie, a nie o priorytety innych osób. Z drugiej strony, jak rozpoznać, co dla mnie faktycznie jest ważne? Czasami to naprawdę nie jest łatwe.Zewsząd płyną do nas informacje: co powinno być naszym priorytetem, jak powinniśmy żyć, co posiadać, co mówić, a nawet jak myśleć. Jedno jest pewne - w każdej sytuacji, w której słyszymy wewnętrzny głos, który nam podpowiada, że "tak trzeba", że "tak muszę" - to moment do zatrzymania i zastanowienia się. Czy jak tak mam? Czy mnie tego nauczono? Czy na pewno to jest moje? No i jak to odkryć. Skąd brać siłę i odwagę na odmawianie i nie bać się odrzucenia?Chcesz poznać nas lepiej, polub nas na IG: @podcast_otymsieniemowiChcesz wesprzeć naszą działalność: Postaw nam wirtualną kawę :).

Czy jesteście w stanie zaakceptować wszystko i wszystkich w swoim życiu? Jeśli tak, to wspaniale. Też byśmy tak chciały. NIe zawsze tak mamy. Co się dzieje w momencie, kiedy zdarza się coś, co przekracza granice Waszej akceptacji? I czy gdyby wczoraj zdarzyła się podobna sytuacja, czy zareagowalibyście w ten sam sposób? A może zdarzyło się Wam zachować w sposób, którego nigdy wcześniej byście w sobie nie zaakceptowali, a jednak się stało? I co naszym zdaniem warto brać na serio a co nie? Co zmieniać a czego absolutnie nie. Bo po co? Odsłaniamy kulisy takich momentów z naszego życia, posłuchajcie!Chcesz poznać nas lepiej, polub nas na IG: @podcast_otymsieniemowiChcesz wesprzeć naszą działalność: Postaw nam wirtualną kawę :).

Jak wiele szans możemy dawać? Gdzie jest ta niewidzialna, lecz nieprzekraczalna granica, po której należy powiedzieć „dość”? I skąd wziąć mądrość i siłę, aby odrzucić to co nam nie służy, a czasem wręcz nas niszczy? Skąd wziąć siłę, aby przejąć pełną odpowiedzialność za swoje życie i powiedzieć w końcu NIE?Rozmawiamy nie tylko o sferze relacji osobistych, ale również o tym, co dzieje się w pracy. Bo wiele trudnych historii rozgrywa się w naszych miejscach pracy, gdzie granice bywają regularnie przesuwane, a zaufanie wystawiane jest na próbę. I właśnie z doświadczenia wiemy, że to w środowisku zawodowym, w relacjach z przełożonymi, współpracownikami, w dynamice organizacji coraz częściej zmuszeni jesteśmy mierzyć się z pytaniami - Ile jeszcze jesteśmy w stanie znieść i gdzie kończą się granice wytrzymałości.A jeśli już zdecydujemy się dać komuś kolejną szansę – partnerowi, przyjaciółce, szefowi, czy całej organizacji – czy odbudowa zaufania jest w ogóle możliwa? I jak to zrobić? Chcesz poznać nas lepiej, polub nas na IG: @podcast_otymsieniemowiChcesz wesprzeć naszą działalność: Postaw nam wirtualną kawę :).

Ostrzegamy: Ten odcinek jest totalnie od czapy!Jeśli chcecie się dowiedzieć: Czy lubimy to całe nagrywanie? Po co Madzi szkoła i woźna z miotłą? Która z nas to Pani Strukturka, która Pani Kijek w tyłku, a która Pani Dzwoneczek? Czy lubimy swój głos? Co łączy Morliny z Norblinem? I czy wypada na antenie użyć słowa „rozwolnienie”? W tym odcinku poruszymy jeszcze kilka kwestii z naszego nagrywania.Nagrałyśmy to, więc zapraszamy Was do naszego chaosu.

Mama to ktoś bezcenny, jedyny i nie do zastąpienia. Zazwyczaj możemy na niej polegać - zawsze nas zrozumie, nigdy nas nie zdradzi, tylko  ukocha i przytuli w ciężkiej chwili. Może być naszą najlepszą przyjaciółką i jednocześnie... po prostu tylko człowiekiem, ze swoimi słabościami, wadami i błędami. Relacje matek i córek często bywają wyzwaniem. Czasami tak wiele nas łączy i jednocześnie tak wiele dzieli. Relacje między nami - dwoma silnymi kobietami przypominają ocean - czasami to  wzburzone fale, mętna woda, nie widać dna, samo piękno choć niebezpieczne. Innym razem zaś  lazurowa woda, przejrzysta aż do samego dna, gdzie widać bezcenne skarby. Jak więc żyć w zgodzie ze sobą i pokochać ten ocean emocji? Czy to w ogóle możliwe?Chcesz poznać nas lepiej, polub nas na IG: @podcast_otymsieniemowiChcesz wesprzeć naszą działalność: Postaw nam wirtualną kawę :).

A gdyby tak podsumować swoje przyjaźnie. Zrobić listę pt. "Moi przyjaciele" i przyjrzeć się temu, kto na tej liście jest i jak długa jest to lista? Czy są tam te same osoby, które jeszcze kilka lat temu nazywaliśmy przyjaciółmi? A może znajdziemy tam całkiem świeże kontakty, które nagle ze zwykłej znajomości przerodziły się w przyjaźń? I czym właściwie jest przyjaźń?W tym odcinku rozmawiamy o tym, czy w przyjaźni powinniśmy mieć poczucie winy, czy przyjaźnie warto utrzymywać za wszelką cenę i kim dla nas jest przyjaciel/przyjaciółka?Chcesz poznać nas lepiej, polub nas na IG: @podcast_otymsieniemowiChcesz wesprzeć naszą działalność: Postaw nam wirtualną kawę :).

Nie znam nikogo kto nie popełniłby jakiegoś błędu. Wszyscy je popełniamy, ale nie każdy ma w sobie odwagę, aby się do tego przyznać. Czy popełnienie błędu, to powód do wstydu, czy może tylko doświadczenie życiowe, które prowadzi nas do właściwej drogi? I czy mówienie o swoich błędach i porażkach to oznaka słabości? A może to tylko strach przed opinią innych? I czy bez popełnianych przez nas błędów bylibyśmy, tym kim jesteśmy i tu gdzie jesteśmy?

Czy Ty też czasem tak masz, że chciał_byś być kimś niezastępowalnym? Najlepszą matką, niezastępowalnym pracownikiem, jedynym przyjacielem, stałym trenerem, najlepszym kierowcą? Wyliczać można w nieskończoność. Ja tak miałam. Wydawało mi się, że jak mnie “nie stanie” to świat najzwyczajniej w świecie stanie. I już nic nie będzie takie samo.Miałam tak bardzo długo... i wciąż trochę tak mam. I uczę się cały czas, że bycie wystarczająco dobrą lub wręcz zwyczajną jest OK. Jest naprawdę OK. Uczę się również, że nie ma piękniejszego i bardziej uwalniającego, harmonijnego i w gruncie rzeczy nieprzeciętnego i wyjątkowego stanu niż... zwyczajne (i jednocześnie zupełnie niezwyczajne) bycie sobą. A jak jest u Ciebie? Wciąż wierzysz w niezastępowalność, czy uwolnił_ś się już od tego uczucia?

W tym odcinku rozmawiamy o marzeniach – tych, o których głośno opowiadamy i tych, o których marzymy, kiedy nikt nie widzi. Marzenia to coś co uwalnia naszą kreatywność, fantazję, a przede wszystkim daje nam poczucie wolności. To właśnie dzięki marzeniom możemy być kim chcemy i robić rzeczy, o których innym nawet się nie śniło. Każdy z nas może marzyć, marzy, tylko nie zawsze się do tego przyznaje. Dlaczego? Czy wierzymy w przekonanie, że jeśli zdradzimy nasze marzenie, to ono się nie spełni? A może wstydzimy się, tego, co inni o nas pomyślą? Możemy marzyć o rzeczach grzecznych, niegrzecznych, wielkich, pragmatycznych, epokowych i tych zupełnie malutkich. Każde marzenie jest dobre i każde pozwoli Ci uważniej spojrzeć na siebie. A Ty o czym marzysz, kiedy fruwasz w obłokach? 

Wiek to tylko liczba. Starzeć się trzeba z godnością. Im starsze wino, tym lepsze.Kiedy jest ten moment, kiedy liczba zaczyna mieć znaczenia, bo zaczynasz “czuć” ją w swojej głowie i w swoim ciele? Dlaczego tak dużo mówimy o wyglądzie, a tak mało o samopoczuciu, które zmienia się wraz z naszym wiekiem? Czasem szybciej, czasem wolniej, ale czas nikogo z nas nie oszczędza. Pierwsze zmarszczki, pierwsze siwe włosy, pierwsze łamanie w kościach i nieznane uczucie po nieprzespanej nocy. A Ty, kiedy po raz pierwszy poczuł_ś, że wraz z wiekiem zaczyna być jakoś inaczej? Co się u Ciebie zmieniło i co jest Ci trudno zaakceptować?

Moja lista rzeczy, których nie wypada jest długa jak papier toaletowy. A Wasza? I z perspektywy czasu i mojego życia - ta moja lista nadaje się właśnie do tego do czego służy papier toaletowy. Teraz po latach, szkoda mi wielu rzeczy, których nie spróbowałam. Bo nie wypadało…. Teraz uważam (i do tego zachęcam, i bronię tego jak Bastylii), że wypada mi wszystko, czego potrzebuję i na co mam ochotę. Pod warunkiem, że nie rani to kogoś lub obiektywnie nie szkodzi komuś - w tym mnie samej. I słowo “wypada” tak naprawdę powinno się moim zdaniem wykreślić ze słownika. A już na pewno powinno się, pod groźbą dożywotniego więzienia, zabronić wypowiadania tego słowa w obecności dzieci.Wszystko co robimy niesie za sobą określone konsekwencje i wpływa na innych. Bo nie jesteśmy “samotną wyspą” na bezmiarze oceanu.To czego nam potrzeba to umiejętność rozeznawania - na ile to czego teraz chcę (i zrobię to lub nie) jest adekwatne do sytuacji i w jaki sposób wpłynie na innych.Więce jeśli masz np ochotę wylizać talerzyk po pysznym deserze w insta restauracji - do dzieła! Najwyżej wylądujesz w kilku memach. No i co z tego, wobec nieskończoności wszechświata?

Mogłoby się wydawać, że to takie proste, oczywiste i banalne, a jednak... Przeważnie staramy się, jak możemy, aby nasze życie było piękne i spełnione, ale często bardziej niż własnym życiem, żyjemy tym, w jaki sposób żyją inni, albo realizujemy cudze oczekiwania, zamiast własnych.Czasami w ogóle nie znamy swoich wartości, albo o nich zapominamy, przez co mamy poczucie, że wiecznie nam czegoś brakuje. W pierwszych latach życia kształtują nas rodzice i opiekunowie. To dzięki nim poznajemy tak zwane życiowe zasady, obserujemy czym się kierują, jakie podejmują decyzje i zazwyczaj wiemy, czego od nas oczekują. I o ile w pierwszych latach życia są naszym drogowskazem, tak w dorosłym życiu nie musimy już powielać ich schematów. Warto jest łamać zasady i reguły gry chociażby po to, żeby poczuć własne życie, doświadczać własnych wzlotów i upadków, a nie żyć w asekuracyjnym trybie, czerpiąc wiedzę o życiu od innych ludzi.I nic nas tak nie uczy i nie rozwija, jak konsekwencje własnych decyzji i błędów. To one pozwalają nam zrozumieć, czym jest odpowiedzialność i co faktycznie oznacza "życie pełna gębą".A Ty w jaki sposób żyjesz? Samodzielnie podejmujesz decyzje, czy wciąż wybierasz cudze oczekiwania? Wolisz wszystko kalkulować, tak jak np. robili to Twoi bliscy, czy łapiesz chwile i wyciskasz je, jak cytrynę?