Autorka kilku radiowych hitów czy artystka, która brała udział w kilku muzycznych rewolucjach z rzędu? Why not both? Neneh Cherry miała to szczęście, że za sprawą wrodzonej charyzmy, przysposobionych koneksji i doskonałego gustu raz za razem potrafiła się odnaleźć na artystycznym zapleczu punku (The Slits), post-punku (Rip, Rig + Panic), raczkującego trip-hopu (Wild Bunch) i w końcu nagrała swoje opus, nieśmiertelny hymn trendsetterstwa. My też w gruncie rzeczy uważamy, że "looking good's a state of mind" (wystarczy na nas spojrzeć), dlatego ze stosownym samozadowoleniem przystąpiliśmy do rozbioru na czynniki tej właśnie piosenki. ------------ Nasze profile w social mediach: Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/ Afro Godzina: https://www.facebook.com/afrogodzina Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel
Pouczająca anegdota o artyście: kiedy był już na łożu śmierci, przywołał on do siebie syna swego i powiada mu: "Jordan, kiedy to już się stanie i będziecie sprzątać dom, chcę żebyś ty, właśnie ty, zajął się kolekcją porno". Syn dobrze znał ojca, w pamięci miał wszystkie jego ekscesy, jego uzależnienie, przemoc, wszystko, nie dziwił się więc aż tak bardzo. A że relacja ich była turbulentna, dyplomatycznie mówiąc, ale też jakoś jednak mimo wszystko bliska, czuła, być może toksyczna i może w tym właśnie rzecz, syn ze zrozumieniem podjął się zadania. I dopiero gdy ojciec był już odszedł i jemu przyszło owo zadanie faktycznie wykonać, zrozumiał swój błąd. Otóż ojcu-artyście nie chodziło o JEGO kolekcję porno. Chodziło o kolekcję Z NIM. Taką to sceną rozpoczyna się jedna z biograficznych książek poświęconych burzliwemu, przerażającemu życiu Warrena Zevona, tak, tego sympatycznego facecika, którego większość ludzi, jeśli w ogóle zna, to z równie sympatycznego przeboju o wilkołakach w Londynie (AAAA-UUUUUU!). I jest to niewątpliwy błąd percepcyjny, bowiem nie ma nic sympatycznego ani w panu Zevonie, ani w jego flagowym, nieprzebojowym utworze, który niczym katedra - zbudowana na cudzej krzywdzie, nie łudźmy się - góruje nad krajobrazem całej muzyki kalifornijskiej, a więc być może w pewnym sensie całej muzyki amerykańskiej w ogóle. Oto wyrzyg, oto lament, oto skarga składana pod własnym adresem, której trybunał nigdy nie rozpatrzy, bo leży w rowie najebany i może w szoku jest. Panie i panowie - odcinek Samplera, o który nikt nie prosił i którego nikt nie potrzebował: Warren Zevon, "Desperados Under The Eaves". ------------ Nasze profile w social mediach: Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/ Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel
W dwudziestym szóstym regularnym odcinku Płytkastu bierzemy na warsztat szczytowy pod względem komercyjnym moment nurtu new wave i jednocześnie łabędzi śpiew największego wówczas zespołu świata. "Synchronicity", piąty album w dorobku The Police, jest być może najmniej spójnym, najbardziej niekonsekwentnym dziełem tria Sumner/Summers/Copeland. Trudno orzec, na ile było to wynikiem rozmyślnej koncepcji, a na ile skutkiem pogłębiającego się konfliktu w zespole, który przesłonił atmosferę sesji nagraniowych na rajskim Montserrat, a swoje apogeum osiągnął podczas bójki pomiędzy członkami sekcji rytmicznej podczas trasy promującej album. Płyta okazała się jednak gigantycznym sukcesem, nawet pomimo kilku zahaczających o autosabotaż decyzji, takich jak chociażby ta o umieszczeniu wszystkich przebojów w drugiej części albumu, co ma swoje konsekwencje w tym, że np. aby doczekać się "Every Breath You Take", trzeba było się najpierw zmierzyć z "Mother". Faktem jest, że po "Synchronicity" nie było już czego zbierać - ani z rynku muzycznego, na którym ten album odcisnął wyraźne piętno, ani z samego zespołu, który rozpadł się na kawałeczki pod wpływem olbrzymich napięć artystycznych pomiędzy muzykami - w spektakularnych, choć nie pozbawionych kontrowersji okolicznościach. Podcast jest dostępny na Spotify, Apple Podcasts, Empik Go, a autorem grafiki jest Jacek Ambrożewski. 00:34:20 Synchronicity I 00:48:00 Walking in Your Footsteps 00:54:10 O My God 01:03:50 Mother 01:13:40 Miss Gradenko 01:21:00 Synchronicity II 01:34:10 Every Breath You Take 01:49:55 King of Pain 01:58:00 Wrapped Around Your Finger 02:06:40 Tea in the Sahara 02:13:10 Murder by Numbers ------------ Nasze profile w social mediach: Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/ Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel
Outkast, tych dwóch fajnych chłopaków co pokazuje FUCK YOU światu... Od czego tu zacząć? Dla hip-hopu są trenerami, drużynowymi, marszałkami. Być może najbardziej progresywny zespół w obrębie całego gatunku, to na nich świat patrzył od circa drugiej płyty wzwyż oczekując azymutu. Oczywiście możemy przesadzać, bo jesteśmy fanami, ale czyż wszyscy nie staliśmy się nimi, najpóźniej na wysokości drugiego singla z płyty czwartej? "Ms. Jackson" to utwór, który wydaje się nieskazitelny. Porywający robak uszny w roli refrenu. Szybkostrzelny, matematycznie precyzyjny Antwan. Poetycki ALE wyluzowany - to rzadka kombinacja w świecie sztuki - Andre. Skrzynkowy aranżyk, w którym można przebierać odsłaniając kolejne warstwy połyskujących skarbów. Zastanawająca, niebanalna partia bębnów. A niezaprzeczalny wpływ na późniejsze wybryki wielu raperów i beatmakerów? Oryginalny i ważny temat? Ujęcie go tak, żeby podbić nie tylko listy przebojów, ale też serca dwóch bezpośrednich adresatek i załatwić realne problemy życiowe? Kurde, no ciężko jest podejść z gwoździem do tego wehikułu, tj. nie wygłosić apoteozy. Bardzo szybko zdaliśmy sobie z tego sprawę. Niemniej pół godziny rozmowy obfitowało w próby. Jak (zbyt) śmiały artysta-eksperymentator prezentujemy Wam głównie sprawozdanie z owych podejść. Outkast we ain't. ------------ Nasze profile w social mediach: Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/ Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel
To było pewne jak techno w Trendzie. Wytrzymaliśmy dwadzieścia cztery odcinki, ale ani jednego więcej i w końcu stawiamy czoła jednemu z tych albumów, o których myśleliśmy od początku istnienia Płytkastu. Pojawienie się The Smiths na brytyjskiej scenie w 1983 roku było początkiem cichej rewolucji, która ostatecznie doprowadziła do tektonicznego przesunięcia nie tylko na tamtejszym rynku, ale w ogóle w niezalowym światku. Innymi słowy: po Morrisseyu i Marrze granie melodyjnych, gitarowych piosenek z poetyckimi tekstami nie było już tym samym, co wcześniej. I choć można toczyć akademickie dyskusje nad wyższością jednego albumu The Smiths nad drugim, to żadna płyta nie przyczyniła się do umocnienia legendy zespołu równie silnie, co "The Queen Is Dead". To zestaw niezwykle charakterystycznych, a jednocześnie różnorodnych piosenek - wszak mamy tu przekrój od jangle-popu, poprzez postpunk i country & western, po - tak, taaak - klasyczne płytkastowe blusiory. I my o tym wszystkim, kochani, produkujemy się przez ponad dwie i pół godziny. Nasz podcast jak zwykle jest dostępny na Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts, Empik Go, a autorem grafiki jest Jacek Ambrożewski. 00:34:45 The Queen Is Dead 00:51:40 Frankly Mr. Shankly 01:03:50 I Know It's Over 01:17:30 Never Had No One Ever 01:29:00 Cemetry Gates 01:41:30 Bigmouth Strikes Again 01:51:40 The Boy With the Thorn in His Side 02:02:20 Vicar in a Tutu 02:09:30 There Is a Light That Never Goes Out 02:27:30 Some Girls Are Bigger Than Others ------------ Nasze profile w social mediach: Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/ Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel
I oto - jak śpiewała Izabela Trojanowska - STAO SIĘ: nagraliśmy nareszcie odcinek wylicytowany w aukcji WOŚP-u! Nie, nie odwlekaliśmy sprawy do ostatniej chwili z przekory ani strachu (choć to drugie być może owszem), po prostu ilekroć Michał rozkładał sprzęt, okazywało się, że znowu COŚ. A w końcu, gdy kamery poszły, to w 15 minucie nagrania dotarło do nas, że mikrofon, do którego Kuba wyłożył cały kwiecisty wstęp, jest obrócony nie tą stroną, co trzeba, więc dźwięk zbierał się, owszem, ale odbity od ścian :| PROFESJONALIŚCI. Co jest tym śmieszniejsze (Jan Pietrzak: "No śmiejemy się, śmiejemy! To jest śmieszne!"), że odcinek ów rejestrowaliśmy na szumnie zapowiadanym NOWYM SPRZĘCIE :| No ale nie od tego się ma w składzie Pana Afro, człowieka-konsoletę, żeby nie uratował nam tyłków rozmaitymi swoimi pluginami, wtyczkami, korkami. Dzielnie parliśmy więc przez kolejne przeszkody samym sobie rzucane pod nogi i wreszcie prezentujemy wam efekt - niemal dwie godziny rozmów, sporów i olśnień poświęconych płycie "D.A.I.S.Y. Rage" artystki znanej jako Kitty. Zwycięzca aukcji, któremu kłaniamy się w pas, dał nam zadanie trudne, coś w rodzaju próby wiernej rekonstrukcji przebiegu bitwy pod Beresteczkiem w składzie trzech typa, a każdy w książeczce wojskowej ma kat. D. Czyśmy podołali? Czy paru starych wiarusów jest w stanie przenieść swoją świadomość do młodzieżowego roku 2013, na przedmieścia Orlando i łamy Tumblra? Czy jest w nas więcej genu Z, czy jednak milenijnej pluskwy? I dlaczego Jan Pietrzak naprawdę pojawia się w tym odcinku jako talking point? O tym wszystkim posłuchacie w nowym Płytkaście zwyczajowo na dobrych platformach (Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts, Empik Go), a towarzyszącą grafikę tradycyjnie przygotował Jacek Ambrożewski. 00:43:00 Unfollowed. 00:55:20 Dead Island 01:06:00 Ay Shawty 01:13:10 Skrillionaire 01:21:55 No Offense 01:26:30 Scout Finch Bitch 01:33:15 R.R.E.A.M. 01:38:00 Hittin Lixx 01:44:25 Barbie Jeep / Marijuana ------------ Nasze profile w social mediach: Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/ Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel
Słuchajcie®, sprawa jest prosta: bez The Kinks, bez ich klasycznych płyt z lat 60. i początku następnej dekady, nie byłoby wielu zespołów, bez których nie byłoby z kolei Płytkastu, a my pewnie zamiast zajmować się tutaj muzyką, nagrywalibyśmy podcast poświęcony polityce (nie). Ale czy świat wciąż potrzebował ekipy braci Daviesów w roku 1982? Czy w ufryzowanym i upozowanym new popowym krajobrazie było miejsce na sentymentalny hołd epoce wczesnego rock’n’rolla, ba, wczesnego skiffle’u? I czy nasz bezlitosny analityk Afro ulegnie tym razem emocjonalnemu szantażowi na chorom sióstre? O tym wszystkim możecie posłuchać w trzecim odcinku Samplera, w którym ze łzami w oczach podrygujemy do „Come Dancing”, ostatniego przeboju w karierze The Kinks. A jeśli podczas odsłuchu staniecie przed lustrem i powiecie „Ray Davies” pięć razy, zaczniecie momentalnie mówić cockneyem, potwierdzone info. Grafikę przygotował Jacek Ambrożewski, a Samplera posłuchacie na Spotify, Google Podcasts, Apple Podcasts i Empik Go. ------------ Nasze profile w social mediach: Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/ Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel
W drugim odcinku Samplera przenosimy się zaledwie rok, ale jednak do przodu i zmieniamy ŻĄR na biegunowo, zdawałoby się, odmienny. Czy rzeczywiście jednak idee przyświecające białym Europejczykom z gitarami i czarnym Amerykanom z moogami (jak się czyta słowo moog? zaskakująca odpowiedź wewnątrz) różniły się tak bardzo, jak stereotypy każą przypuszczać? Zaskakująca odpowiedź wewnątrz. A o czem mowa? Wesoła gromadka apostołów funku dowodzona przez boga funku George'a Clintona przez mniej więcej ćwierć wieku utrzymywała formę i spłodziła imponującą dyskografię, ale zanim zajmiemy się kiedyś tam którąś tam z płyt Funkadelic, Parliamentu, Clintona czy Collinsa - rozczłonkujemy peak peaków, nagranie-monument, ścieżkę, która zmieniła bieg gatunku, a może i kilku innych gatunków przy okazji. Prowadzona przez epokowy riff basowy i arch-funkowe bicie bębnów piosenka, a zarazem radosna improwizacja, w której kompletny chaos spotyka się z wzorcowym porządkiem, antydyskotekowa (jak uważali jej twórcy) oda do tańca... a nie jest to koniec dziwnych koncepcji, które konstytuują i sytuują "Flash Light" zespołu Parliament. Tylko temu utworowi poświęciliśmy grubo ponad pół godziny wytężonej rozmowy. Zamiast rozproszonych snopów latarek użyliśmy wszakże światła punktowego, i choć nadzy, to siedzieliśmy w bezruchu. Mówcie nam Panowie Nosy. Grafikę przygotował Jacek Ambrożewski, a Samplera posłuchacie na Spotify, Google Podcasts, Apple Podcasts i Empik Go. ------------ Nasze profile w social mediach: Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/ Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel
Bururum, bururum! Czy jesteście gotowi na Led Zeppelin? Spokojnie, my też nie byliśmy pewni. I dlatego w pierwszym odcinku Samplera - naszego nowego cyklu poświęconego wyjątkowym utworom - ściągamy koszulki, pokazujemy klaty i przenosimy się do roku 1976, by sprawdzić, czy uda nam się dźwignąć Młot Bogów. A przy okazji spieramy się o naturę i podbudowę "Ostatniego boju Achillesa" - is it bluesior czy wręcz przeciwnie? - a także o to, czy "Presence" to najbardziej esencjonalna, czy jednak najnudniejsza płyta brytyjskiego kwartetu. Otwierająca ją 10-minutowa galopada, którą wzięliśmy na tapet, w przededniu punkowej rewolucji nawiązywała do greckiej mitologii, poezji Williama Blake'a i antycypowała prog-metal. Cały ten koncept już na wejściu krzyczy viva megalomania!, próbowaliśmy więc ustalić, czy to dobrze dla muzyki i dlaczego tak bardzo. Słowem: odcinek tylko dla miłośników rocka... i nie tylko. Grafikę przygotował Jacek Ambrożewski, a Samplera posłuchacie na Spotify, Google Podcasts, Apple Podcasts i Empik Go. ------------ Nasze profile w social mediach: Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/ Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel Grafika: Jacek Ambrożewski (https://www.facebook.com/ambrozewski)
W tym odcinku Płytkastu wsiadamy w trabanta, rozpędzamy się do maksymalnej prędkości 91 km/h i próbujemy przebić mur berliński – a mówiąc prościej, porywamy się na jeden z ikonicznych albumów rockowych lat 90. "Achtung Baby" było szokującym dla wielu gestem U2, jednego z największych zespołów tamtych czasów. Zawracając ze ślepej uliczki roots rocka "Rattle and Hum", irlandzki kwartet poszedł śladami Davida Bowiego i zaproponował eklektyczną syntezę młodzieżowych trendów: industrialu, muzyki tanecznej, madchesteru, a nawet elementów hip-hopu. Wszystko to działo się w burzliwych miesiącach wielkich przesunięć geopolitycznych na mapie Europy i także tutaj przeniosło się centrum dowodzenia poczynaniami zespołu. Efekt był tyleż konfundujący, co fantastycznie skuteczny – U2 znów stali się punktem odniesienia i zdefiniowali brzmienie nowoczesnego rocka stadionowego na wiele lat do przodu. Ale jak ten album brzmi po ponad 30 latach? I czy U2 udało się na tej płycie uniknąć blusiora? W odcinku rozmawiamy o tym z Mateuszem Witkowskim, połową Podcastexu - podcastu o latach 90. i 00., współautorem książki "Podcastex. Polskie milenium". 00:19:30 Zoo Station 00:34:50 Even Better Than the Real Thing 00:47:15 One 01:02:30 Until the End of the World 01:12:50 Who's Gonna Ride Your Wild Horses? 01:26:00 So Cruel 01:35:00 The Fly 01:46:00 Mysterious Ways 01:56:30 Tryin' to Throw Your Arms Around the World 02:04:00 Ultraviolet (Light My Way) 02:10:30 Acrobat 02:19:30 Love Is Blindness ------------ Nasze profile w social mediach: Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast Podcastex: https://www.facebook.com/podcastex | https://www.instagram.com/podcastex Mateusz Witkowski: https://www.instagram.com/mateuszwitkowski89 Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/ Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel Grafika: Jacek Ambrożewski (https://www.facebook.com/ambrozewski)
W 22. odcinku Płytkastu spotykamy się z jedną z najbarwniejszych i niejednoznacznych postaci muzyki ostatnich kilkunastu lat. Kiedy Tyler Okonma wchodził na wielką scenę w 2011 roku albumem "Goblin", był artystą co najmniej kontrowersyjnym, budzącym w części odbiorców oburzenie, a w innych przerażenie. Ledwie osiem lat później zaproponował bodaj pierwszą tak jawnie nieheteronormatywną płytę w historii mainstreamowego hip-hopu, bo tak chyba należy traktować album, który zgarnął "jedynkę" Billboardu, otrzymał Grammy i w którego tworzeniu brali udział m.in. Kanye West, Pharrell Williams czy Solange Knowles. Jednak "Igor" to o wiele więcej niż jego budząca wielkie emocje warstwa narracyjna - to również fantastycznie wysmakowany zestaw pod względem kompozycyjnym i aranżacyjnym. Czego staraliśmy się dowieść. 00:31:30 Igor's Theme 00:47:00 Earfquake 01:03:30 I Think 01:19:50 Running out of Time 01:32:50 New Magic Wand 01:44:00 A Boy Is a Gun 01:53:30 Puppet 02:03:40 What's Good 02:16:20 Gone, Gone / Thank You 02:31:10 I Don't Love You Anymore 02:38:15 Are We Still Friends? ------------ Nasze profile w social mediach: Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/ Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel Grafika: Jacek Ambrożewski (https://www.facebook.com/ambrozewski)
W chwili kiedy publikujemy niniejszy odcinek Płytkastu, Taylor Swift jest największą popową gwiazdą na świecie, nie ma co do tego żadnych wątpliwości. Zniknęły finalnie, gdy pod koniec 2023 roku 34-latka otrzymała tytuł Osoby Roku wg magazynu "Time", pieczętując rok pełen rekordów. Było to w dużej mierze efektem nowego wydania jej przełomowego albumu "1989", który w 2014 roku postawił bardzo mocny stempel na muzyce pop, a w 2023 - w edycji "Taylor's Version" - otworzył kolejną generację słuchaczek i słuchaczy na uniwersalny storytelling i songwriting Swift. Czy jednak muzyczna i tekstowa zawartość tego albumu - w dużej mierze zainspirowanego nie tyle latami 80., co "ejtisowym", alternatywnym popem początku lat 10. - uzasadnia jego wzniosły status? Czy piosenki Taylor Swift są tak dobre i interesujące, jak wskazywałaby ich oszałamiająca popularność? Wreszcie ile utworów podczas jednej sesji nagraniowej można poświęcić przelotnej relacji z Harrym Stylesem? Mamy nadzieję, że udało nam się choć częściowo odpowiedzieć na te frapujące pytania, a tym razem pomogła nam w tym gościni odcinka, Marta Szumna-Mitek - poetka, autorka zbioru "Nagrody pocieszenia" i najlepsza swiftolożka, jaką znamy. 00:23:00 Welcome to New York 00:39:10 Blank Space 00:48:50 Style 01:00:45 Out of the Woods 01:11:50 All You Had to Do Was Stay 01:20:20 Shake It Off 01:33:30 I Wish You Would 01:39:00 Bad Blood 01:51:20 Wildest Dreams 02:00:40 How You Get the Girl 02:09:20 This Love 02:15:10 I Know Places 02:21:50 Clean 02:33:30 Bonus Tracks + Songs "From the Vault" ------------ Grafika: Jacek Ambrożewski https://www.facebook.com/ambrozewski Nasze profile w social mediach: Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/ Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic | https://www.instagram.com/afrojax_afrokolektyw Marta: https://www.instagram.com/mitkowo
To już dwudziesty odcinek Płytkastu, ale dopiero po raz pierwszy docieramy w naszym projekcie do Australii. To tam w latach "zerowych" Kevin Parker powołał do życia Tame Impala, fascynując się głównie vintage'owym rockiem spod znaku Cream, The Beatles czy Fleetwood Mac. Po wydaniu dwóch świetnie przyjętych albumów Parker wykonał jednak nieoczekiwany skręt w stronę brzmień syntezatorowych, programowanych i szeroko rozumianej elektroniki. Efektem był materiał, które nie tylko odmienił oblicze produkcji muzycznej na kolejne lata, ale też wyniósł Tame Impala - na tym etapie już stricte jednoosobowy projekt - do roli globalnej marki rozdającej karty w mainstreamie. Paradoksem jest, że uczynił to za pomocą piosenek najbardziej osobistych w karierze, napisanych pod wpływem zakończonego właśnie związku. Do Kuby i Michała w tym odcinku Płytkastu dołączył Maciek Buchwald - reżyser filmowy, twórca teledysków, standuper, improwizator i... wielki entuzjasta omawianego albumu. 00:27:30 Let It Happen 00:44:45 Nangs 00:53:00 The Moment 01:00:45 Yes I'm Changing 01:11:10 Eventually 01:21:50 Gossip 01:26:05 The Less I Know the Better 01:38:00 Past Life 01:45:10 Disciples 01:50:25 Cause I'm a Man 01:57:45 Reality in Motion 02:04:55 Love/Paranoia 02:09:45 New Person, Same Old Mistakes ------------ Grafika: Jacek Ambrożewski (https://www.facebook.com/ambrozewski) Nasze profile w social mediach: Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/ Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic | https://www.instagram.com/afrojax_afrokolektyw
W dziewiętnastym Płytkaście spełniamy marzenie Michała i odwiedzamy Londyn, by zagrać odrobinę funku. To właśnie w stolicy Zjednoczonego Królestwa na początku lat 90. powstała formacja Jamiroquai, dowodzona przez charyzmatycznego, barwnego frontmana Jay Kaya. Na swoim drugim albumie z 1994 roku zespół znacząco i kreatywnie rozwinął formułę revivalu czarnej muzyki lat 70., przyświecającą im na rok wcześniejszym debiucie. Na "Space Cowboy" pałeczkę w dużej mierze przejął klawiszowiec Toby Smith, reżyser muzycznej części tego krążka. Efektem była eklektyczna mieszanka wpływów - od Jamesa Browna i Steviego Wondera, poprzez Herbiego Hancocka i Parliament, po Sister Sledge i Michaela Jacksona - z której wyłaniała się jednak muzyka nowoczesna, a nawet częściowo antycypująca późniejsze zjawiska (jak neo-soul). Choć krytycy często kręcili nosem na poczynania Jamiroquai, to muzycy i spora część "zwykłych zjadaczy chleba" pokochała ten band. Dlaczego? Staramy się to rozwikłać w tym odcinku. 00:29:30 Just Another Story 00:52:30 Stillness in Time 01:04:00 Half the Man 01:12:20 Light Years 01:21:45 Manifest Destiny 01:32:00 GOŚCINI: WERONIKA WASIOTA 01:43:30 The Kids 01:52:30 Mr. Moon 02:01:25 Scam 02:09:00 Journey to Arnhemland 02:16:10 Morning Glory 02:28:10 Space Cowboy ------------ Grafika: Jacek Ambrożewski (https://www.facebook.com/ambrozewski) Nasze profile w social mediach: Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/ Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel
W osiemnastym odcinku Płytkastu sięgamy po ikoniczny klasyk postpunku, debiutancki album kwartetu z Manchesteru, który pozostawił niezmywalny ślad na wielu gałęziach popkultury: od samej muzyki, przez film, po branżę odzieżową (w końcu legendarna okładka projektu Petera Saville'a jest jednym z najczęściej reprodukowanych muzycznych wzorów). Joy Division ujawnili nowy dla muzyki rockowej rodzaj wrażliwości, który okazał się bardzo potrzebny nie tylko ówczesnemu, ale też kolejnym pokoleniom nastolatków. A za sprawą producenta Martina Hannetta, podarowali światu niespotykany wcześniej sound design, który na zawsze zmienił krajobraz muzyki alternatywnej. O tym wszystkim - między innymi - rozmawiamy, przechodząc przez kolekcję 10 piosenek składających się na "Unknown Pleasures". W tym odcinku wsparł nas redaktor Paweł Sajewicz, który zastąpił nieobecnego tym razem, stałego członka załogi Płytkastu, Borysa Dejnarowicza. Gościem odcinka jest natomiast Jan Laskowski, autor audycji "Sunday Soul Cellar" w Radiu Kampus, który wychowywał się w Anglii lat 60. i 70. Jan podzielił się z nami swoją niecodzienną historią związaną z tematem podcastu. 00:33:10 Disorder 00:54:00 Day of the Lords 01:03:35 Candidate 01:12:50 Insight 01:21:30 New Dawn Fades 01:31:45 GOŚĆ: JAN LASKOWSKI 01:42:00 She's Lost Control 02:54:30 Shadowplay 02:02:55 Wilderness 02:08:35 Interzone 02:17:30 I Remember Nothing ------------ Grafika: Jacek Ambrożewski (https://www.facebook.com/ambrozewski) Nasze profile w social mediach: Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/ Substance Only (Borys): https://www.facebook.com/substanceonly | https://www.instagram.com/substanceonly Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel Jan Laskowski / Sunday Soul Cellar: https://www.facebook.com/radiokampusfunknsoul
W siedemnastym odcinku, który jednocześnie jest drugim "urodzinowym", za sprawą Borysa odbywamy prawdziwą muzyczną podróż śladami angielsko-francuskiego Stereolab, które swój piąty album "Dots and Loops" stworzyło w Chicago i Düsseldorfie, wplatając w to dodatkowo inspiracje brazylijskie. To longplay, który ostatecznie pieczętuje przemianę tej formacji z rockowego, napędzanego motorycznym pulsem bandu w studyjny, eklektyczny, cyfrowy projekt. Mając u boku z jednej strony Johna McEntire'a z Tortoise, a z drugiej - członków niemieckiego Mouse on Mars, w 1997 roku Tim Gane i Laetitia Sadier mogli zaproponować muzykę innowacyjną zarówno na polu produkcyjnym, jak i konceptualnym. Utwory z "Dots and Loops" często zawierają po kilka płaszczyzn interpretacji, w pewnym sensie można o nich rozprawiać bez końca, dlatego prawdopodobnie jest to najdłuższy z dotychczasowych Płytkastów. Tym bardziej, że obszernymi wypowiedziami odcinek wzbogacili goście: dziennikarz Bartek Chaciński (Polityka, blog Polifonia) i artystka Małgorzata Penkalla (Enchanted Hunters, Róża). 00:32:45 GOŚĆ: BARTEK CHACIŃSKI 00:47:00 Brakhage 01:05:40 Miss Modular 01:27:30 The Flower Called Nowhere 01:39:01 Diagonals 01:48:45 Prisoner of Mars 01:54:25 Rainbo Conversation 02:04:55 Refractions in the Plastic Pulse 02:18:25 Parsec 02:26:55 Ticker-Tape of the Unconscious 02:39:30 GOŚCINI: MAŁGORZATA PENKALLA 03:04:10 Contronatura ------------ Grafika: Jacek Ambrożewski (https://www.facebook.com/ambrozewski) Nasze profile w social mediach: Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/ Substance Only (Borys): https://www.facebook.com/substanceonly | https://www.instagram.com/substanceonly Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic Polifonia: https://polifonia.blog.polityka.pl/ Enchanted Hunters: https://www.facebook.com/EnchantedHunters/ Róża: https://www.facebook.com/rozamuzyka
W szesnastym Płytkaście docieramy do angielskiego Swindon, skąd pochodzi kwartet XTC - jeden z kilku wykonawców, którzy tak mocno łączą ze sobą trójkę prowadzących nasz podcast. Z przepastnej dyskografii zespołu padło na album numer cztery - popis siły żywego, koncertowego grania, a zarazem zestaw bardzo precyzyjnych i nieprzypadkowych kompozycji. Muskularne i głośne "Black Sea" ukazuje XTC jako jedną z flagowych załóg new wave, obok Talking Heads czy The Police, z którymi zresztą toczyli coś na kształt korespondencyjnej rywalizacji na tym etapie. Jednocześnie muzyka z "Black Sea" wchodzi też w dialog z tradycją lat 60., jak The Beatles czy The Kinks, ale i antycypuje twórczość kilku kolejnych pokoleń gitarowych bandów z Wysp, by wspomnieć tylko Blur (90s) czy The Futureheads (00s). Co w tym piekielnie równym zestawie się wyróżnia in plus, a co in minus? Na czym polegają tajemnice songwritingu Andy'ego Partridge'a i Colina Mouldinga? I czy brzmienie gitar może mieć brązowy kolor? O tym między innymi dyskutowaliśmy w tym odcinku. A naszym gościem tym razem jest Łukasz Konatowicz, były recenzent serwisu Porcys, a obecnie autor audycji "Wyszukane Piosenki" w Off Radiu Kraków i podcastu Pop Aktualnie. 00:47:00 Respectable Street 01:00:10 Generals and Majors 01:09:20 Living Through Another Cuba 01:19:30 Love at First Sight 01:33:20 Rocket from a Bottle 01:42:00 No Language in Our Lungs 01:55:20 GOŚĆ: ŁUKASZ KONATOWICZ 02:11:20 Towers of London 02:22:25 Paper and Iron (Notes and Coins) 02:29:15 Burning with Optimism's Flames 02:38:15 Sgt. Rock (Is Going to Help Me) 02:47:15 Travels in Nihilon ------------ Grafika: Jacek Ambrożewski (https://www.facebook.com/ambrozewski) Nasze profile w social mediach: Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/ Substance Only (Borys): https://www.facebook.com/substanceonly | https://www.instagram.com/substanceonly Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic Wyszukane Piosenki: https://www.facebook.com/WyszukanePiosenki/
W piętnastym odcinku Płytkastu bierzemy na warsztat jedną z najgłośniejszych płyt późnych lat 90. - debiutancki i zarazem jedyny krążek Panny Lauryn Hill. Wszechstronnie utalentowana (śpiewanie, rap, kompozycje, teksty, o aktorstwie nie wspominając), zaledwie 23-letnia artystka postawiła w 1998 roku wszystko na jedną kartę, porzucając karierę u boku Wyclefa i Prasa w Fugees, i idąc "na swoje". "The Miseducation..." jest owocem jej całkowicie autonomicznej, autorskiej wizji; jej manifestem niezależności i bardzo ważnym - wtedy i dziś - statementem w dyskusji o roli kobiety we współczesnym świecie. Wypełniony eklektyczną mozaiką "czarnych" gatunków album nie tylko wywarł wpływ na kolejne pokolenia artystek (by wymienić tylko takie sławy, jak Alicia Keys, Rihanna, Amy Winehouse czy Adele), ale i zyskał powszechne uznanie krytyków, rosnące wraz z upływem lat - wszak w 2022 roku Pitchfork uplasował "The Miseducation" na 2. miejscu swojej listy najlepszych płyt lat 90. Co my na to wszystko? Posłuchajcie sami. W odcinku gościmy raperkę i wokalistkę Lilu, która podzieliła się z nami swoimi wspomnieniami i emocjami związanymi z omawianą płytą. Dziękujemy! 00:28:40 Intro / Lost Ones 00:36:00 Ex-Factor 00:47:15 To Zion (feat. Carlos Santana) 00:55:35 Doo Wop (That Thing) 01:04:00 Superstar 01:10:20 Final Hour 01:18:30 GOŚĆ: LILU 01:24:25 When It Hurts So Bad 01:29:50 I Used To Love Him (feat. Mary J. Blige) 01:36:15 Forgive Them Father 01:40:30 Every Ghetto, Every City 01:47:00 Nothing Even Matters 01:53:35 Everything Is Everything 02:01:30 The Miseducation of Lauryn Hill 02:06:30 Can't Take My Eyes Off You / Tell Him ------------ Grafika: Jacek Ambrożewski (https://www.facebook.com/ambrozewski) Nasze profile w social mediach: Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/ Substance Only (Borys): https://www.facebook.com/substanceonly | https://www.instagram.com/substanceonly Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic Lilu: https://www.facebook.com/profile.php?id=100091035403127
Czternasty Płytkast to nasz pierwszy odcinek o tak jednoznacznie rock’n’rollowym wydawnictwie – i sporo wskazuje na to, że prędko tego nie przebijemy. Debiut Oddziału Zamkniętego to bowiem blueprint, niedościgniony wzór polskiej odmiany rocka, która jest jednocześnie chuligańska, bezczelna i arogancka, jak i romantyczna, poetycka i inteligentna. Dziesięć wściekle przebojowych utworów z „OZ” właściwie w całości plasuje się najściślejszym kanonie polskiego rock’n’rolla, będąc trudno definiowalną fuzją różnych tropów: od blues- i classic rocka, poprzez glam, po punk i nową falę. Na to wszystko nakłada się kontekst straceńczego, autodestrukcyjnego genu, który zdeterminował całą historię oryginalnego Oddziału. Nic dziwnego, że dyskusja o „Party”, „Obudź się” i ośmiu pozostałych hitach zajęła nam blisko trzy godziny. Tym bardziej, że odcinek wzbogacili swoimi wspomnieniami znakomici goście: Piotr Stelmach – dziennikarz Radia 357, który wchłonął album jako 13-letni chłopiec, a później – w roku 2000 – prezentował ten longplay w kultowym cyklu „Pół perfekcyjnej płyty” na antenie Trójki, oraz Michał Coganianu – perkusista Oddziału w latach 1983-85, grający w dwóch utworach z debiutu oraz w całości na drugim albumie OZ „Reda by Night”. 00:40:30 Odmienić los 00:50:50 Party 01:04:40 Zabijać siebie 01:11:30 Obudź się 01:27:30 Jestem zły 01:43:50 GOŚĆ: MICHAŁ COGANIANU 01:51:10 GOŚĆ: PIOTR STELMACH 01:57:15 Andzia i ja 02:12:40 Twój każdy krok 02:23:00 Ich marzenia 02:30:25 Na to nie ma ceny 02:37:10 Ten wasz świat 02:46:45 BONUS: Reda by Night ------------ Grafika: Jacek Ambrożewski (https://www.facebook.com/ambrozewski) Nasze profile w social mediach: Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/ Substance Only (Borys): https://www.facebook.com/substanceonly | https://www.instagram.com/substanceonly Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic Piotr Stelmach: https://www.facebook.com/profile.php?id=100044253258416
W trzynastym, najdłuższym jak dotąd odcinku Płytkastu odbywamy wojaż do Szwecji, gdzie w połowie lat siedemdziesiątych wyrosła legendarna fabryka przebojów, zawiadowana przez tandem Andersson/Ulvaeus. Wraz ze swoim czwartym studyjnym albumem, światowa popularność ABBY eskalowała do rozmiarów znanych dotąd nielicznym. Choć później szwedzki kwartet wielokrotnie odciskał swoje piętno na krajobrazie popu, to przewrotu w nim dokonał właśnie na "Arrival" z 1976 roku - swoim pierwszym prawdziwie studyjnym, wybiegającym wprzód i bardzo zwięzłym materiale, jak zwykle w przypadku ABBY eklektycznie łączącym multum stylów, wrażliwości i brzmień. Obok dyskusji o hierarchii utworów z "Arrival", w odcinku gościmy Joannę Okuniewską (z kultowych podcastów "Ja i moje przyjaciółki idiotki" oraz "Tu Okuniewska"), która podzieliła się z nami swoją miłością do ABBY. 00:26:20 When I Kissed the Teacher 00:42:45 Dancing Queen 01:04:55 My Love, My Life 01:14:50 Dum Dum Diddle 01:25:25 Knowing Me, Knowing You 01:41:45 FEAT: JOANNA OKUNIEWSKA O ABBIE 01:53:00 Money, Money, Money 02:04:30 That's Me 02:13:50 Why Did it Have to Be Me? 02:21:15 Tiger 02:34:40 Arrival ------------ Grafika: Jacek Ambrożewski (https://www.facebook.com/ambrozewski) Nasze profile w social mediach: Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/ Substance Only (Borys): https://www.facebook.com/substanceonly | https://www.instagram.com/substanceonly Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic Joanna Okuniewska: https://instagram.com/tu_okuniewska | https://www.facebook.com/tuokuniewska