“Je moet eigenlijk vanuit de familie denken, niet vanuit jou, maar wat is goed voor de familie.”Deze Podcast wordt mogelijk gemaakt door dakzaken.nlVoor meer informatie ga naar Amsterdam-LawyersIn deze aflevering van Podcast Pensionado gaat Patrick Oudijk in gesprek met Jan Jaap Geuzebroek, fiscalist en adviseur die zich specialiseert in het structureren van vermogen via zogenoemde ‘speciale BV’s’ — zoals spaar‑BV’s, bitcoin‑BV’s en (klein)kind‑BV’s. Het gesprek draait om een vraag die bij veel (aanstaande) pensionado’s leeft: waarom voelt het alsof vermogen elk jaar zwaarder wordt belast, en waarom lijkt het alsof er bij overlijden nóg een flinke afroming volgt? Jan Jaap positioneert die onrust in een herkenbare werkelijkheid. Veel mensen uit de babyboomgeneratie hebben vermogen opgebouwd via hun huis, spaargeld en beleggingen. De woning is door de jaren heen vaak fors in waarde gestegen, waardoor er overwaarde is ontstaan. Tegelijkertijd hebben sommigen extra vermogen in aandelen, verhuurd vastgoed of crypto, zoals bitcoin. Volgens Jan Jaap is juist die ‘mix’ van vermogen in box 3 de plek waar de pijn zichtbaar wordt: een jaarlijkse heffing die, in de beleving van veel mensen, steeds zwaarder drukt op het totaalvermogen. Vanuit die achtergrond schetst hij het kernverschil tussen twee routes. De eerste route is het vermogen in box 3 laten, met een jaarlijkse belastingdruk die niet alleen als hoog wordt ervaren, maar ook als lastig voorspelbaar. De tweede route is het vermogen structureren via een BV. In zijn uitleg zit het grootste voordeel van een BV niet in ‘magie’, maar in timing: heffing verschuift naar het moment waarop winst daadwerkelijk wordt gerealiseerd (bijvoorbeeld bij verkoop of uitkering), in plaats van elk jaar automatisch. Hij vat dit samen als ‘belastinguitstel’ — volgens hem de kern waar de winst in zit. Om het concreet te maken, loopt Jan Jaap met Patrick door een voorbeeldberekening. Bij een vermogen van €500.000 (met fiscaal partner) benoemt hij een gezamenlijke vrijstelling en rekent hij vervolgens met een belaste grondslag van €400.000. Voor niet‑spaargeld (zoals aandelen, vastgoedbeleggingen of bitcoin) noemt hij een verondersteld rendement van 7,78% dat tegen 36% wordt belast. In zijn duiding leidt dat tot een effectieve last van circa 2,8% op het vermogen boven de vrijstelling — ongeveer €12.000 per jaar, ofwel ongeveer €1.000 per maand. Zijn punt is niet alleen het bedrag, maar vooral het repetitieve karakter: elk jaar opnieuw. Bitcoin gebruikt hij als voorbeeld om te laten zien hoe die jaarlijkse heffing gedrag kan beïnvloeden. Als je belasting moet betalen over een vermogen dat (deels) in bitcoin zit, kun je worden gedwongen periodiek bitcoin te verkopen om de heffing te voldoen. Daardoor houd je volgens hem niet alleen minder bitcoin over, maar mis je ook eventuele toekomstige stijging op het deel dat je hebt verkocht. Hij illustreert dat met de gedachte dat iemand die met 3 bitcoin begint, na een periode van jaren door herhaalde verkoop voor belastingbetaling ‘nog geen 2 bitcoin’ zou kunnen overhouden, waardoor de vermogensopbouw structureel wordt afgeremd. Daartegenover zet hij de BV‑logica, waarbij bitcoin eerst wordt ingebracht in de BV. Dat gebeurt — in zijn woorden — via een kapitaalstorting (agio), die hij in het gesprek vergelijkt met ‘statiegeld’: een ingebracht bedrag dat als het ware in de BV ‘staat’ en later (onder voorwaarden) kan worden terugbetaald. Zodra de BV bitcoin verkoopt, ontstaat er winst ten opzichte van de historische inbrengwaarde, en daarover betaalt de BV vennootschapsbelasting. Daarna kan, in zijn beschrijving, agio worden terugbetaald aan de aandeelhouder zonder dividendbelasting over die terugbetaling. In het gesprek geeft hij een illustratie waarin 0,05 bitcoin wordt verkocht om circa €50.000 liquide middelen te maken; de winst in de BV wordt dan belast met vennootschapsbelasting (hij noemt een orde van grootte rond 19–20%). Op een cruciaal punt zet Jan Jaap een duidelijke waarschuwing neer: een BV op naam van de ouders is geen automatische oplossing voor erfbelasting. Als de ouders aandeelhouder blijven, dan valt de waarde van de BV‑aandelen nog steeds in de nalatenschap. Daarom komt hij terug op de ‘kind‑BV’ of familie‑BV: een structuur waarin de kinderen aandeelhouder zijn, zodat toekomstige waardegroei bij de volgende generatie terechtkomt en daarmee (in zijn benadering) buiten de nalatenschap van de ouders kan blijven. Tegelijk erkent hij het spanningsveld dat veel ouders ervaren: je wilt vermogen overdragen, maar je wilt ook regie houden en voorkomen dat het vermogen te vroeg ‘wegloopt’. Zijn antwoord is een aandelenstructuur met een scheiding tussen economische rechten en zeggenschap. De kinderen kunnen economische aandelen houden (recht op waarde en winst), terwijl de ouders zeggenschapsaandelen houden die geen winstrecht geven, maar wel de stem en benoemingsmacht. Daarmee kunnen ouders bestuurder blijven en het beleid bepalen, terwijl de economische groei bij de kinderen ligt. Naast crypto komt vastgoed aan bod. Jan Jaap maakt onderscheid tussen de eigen woning (box 1) en verhuurd of tweede‑woning‑vastgoed (box 3). De eigen woning noemt hij relatief ‘comfortabel’ in fiscale zin: daar zit volgens hem niet de box‑3‑druk. Voor overwaarde in de eigen woning bespreekt hij een meerjarige route via papieren schenkingen. In een voorbeeld met €600.000 overwaarde en drie kinderen noemt hij een aanpak over tien jaar, met jaarlijkse schenkingen op papier per kind. Daarbij benoemt hij schenkbelasting (na vrijstelling) en de verplichting om rente te vergoeden over de schuldig erkende schenkingen. Bij overlijden kan die schuld worden verrekend, waardoor de nalatenschap kleiner is. Voor verhuurd vastgoed schetst hij een ingrijpender route: verkoop van het pand aan een BV van de kinderen. Hij benoemt dat overdrachtsbelasting daarbij een serieuze kostenpost kan zijn (hij noemt 8% en illustreert dat met €40.000 bij een pand van €500.000). Toch beschrijft hij het als een manier om de toekomstige waardegroei ‘structureel’ bij de kinderen te laten landen. De ouders houden in dat scenario een vordering op de BV (de koopprijs te goed), die in termijnen uit huurinkomsten kan worden afgelost. Zijn kernformule in het gesprek is: ‘bij de ouders de euro’s, bij de kinderen de assets’. In de afronding benadrukt Jan Jaap dat een BV nooit een doel op zich is. Het is een instrument om timing en eigendom bewuster te organiseren: belastingdruk over de tijd beïnvloeden, liquiditeit plannen, en de groei van vermogen — mits goed ingericht — naar de volgende generatie laten verschuiven. Daarbij noemt hij het belang van een concreet ‘BV‑plan’ met familiegesprek, notaris en (waar nodig) boekhouder, zodat rollen, rechten en verwachtingen helder zijn vastgelegd. Tot slot: dit gesprek is slechts informatief en educatief, het is geen financieel, fiscaal of juridisch advies. Fijn dat je luistert naar PensionadoEmail: patrickoudijk@me.com

“Het mooiste wat je kan doen in je leven is andere mensen de aandacht geven die ze ook echt nodig hebben, die ze verdienen”Deze aflevering wordt mogelijk gemaakt door dakzaken.nlIn deze aflevering van Pensionado spreekt Patrick Oudijk met Hans Beers (hansbeers.nl): een "maker" met een bijzondere loopbaan, telkens gedreven door creatie, vakmanschap en de wens om mensen te raken. Hans groeit op in het Noord-Hollandse Winkel. In zijn jeugd leest en tekent hij veel en ontwikkelt hij een sterk gevoel voor ritme en muziek. Op school blijkt hij leergierig en prestatiegericht: hij gaat, als vanzelf, voor het beste in zichzelf en wil begrijpen hoe dingen werken. Na het vwo in Schagen, volgt hij een studie rechten in Amsterdam, mede gestuurd door verwachtingen van zijn vader. Hij haalt zijn kandidaatsexamen, maar muziek blijft trekken. Uiteindelijk kiest Hans voor het conservatorium en gaat hij componeren en arrangeren, onder meer voor theaterproducties en musicals. Later wordt hij directeur van de muziekschool in Amsterdam-Noord. Daar krijgt hij te maken met stevige financiële en organisatorische vraagstukken: hij zet een fors tekort om in een overschot en bouwt aan talentontwikkeling en kwaliteit, ook als dat intern discussie oproept. Daarna volgt een nieuwe sprong: Hans start een eigen impresariaat. Hij doet dat 14 jaar lang met grote inzet en verantwoordelijkheid, maar de werkdruk wordt structureel te hoog. In 2004 komt het kantelpunt: hij kan “niet meer” en krijgt de diagnose burn-out. Terugkijkend is hij nuchter over de prijs daarvan en benadrukt hij het belang van energiebewaking en privéruimte. Na deze heroriëntatie maakt Hans op latere leeftijd een radicale beroepsswitch en wordt kapper—een vak dat hem al sinds zijn studententijd fascineert. Inmiddels behoort hij aantoonbaar tot de top van het Nederlandse kappersvak: hij is actief als educator en coach, werkt met hoogwaardige trainingen voor professionals en is jurylid bij vakwedstrijden. Met zijn team presenteert hij collecties en vakwerk dat in de professionele kapperswereld breed wordt gedeeld. In het gesprek gaat het over keuzes maken, de prijs van ambitie, en hoe je met aandacht en vakmanschap opnieuw richting kunt geven aan je werk en je leven. Fijn dat je luistert naar PensionadoEmail: patrickoudijk@me.com

"Probeer iets voor een ander te betekenen"Deze postcast wordt mogelijk gemaakt door dakzaken.nlRectificatie names Eddie: In het gesprek refereert Eddie naar Hans Amman waarvan hij een onderzoek overneemt. Dat is niet juist. Dat moet zijn Hans Ophem.Mijn gast Eddie Mekkenholt. Hij  heeft een uitzonderlijk pad bewandeld, waarin toeval en volharding elkaar steeds opnieuw versterken. Hij is geboren in Amsterdam-Noord, een wijk die in zijn jeugd nog werd gezien als minder kansrijk. Hij groeide op met zijn moeder en vier broers in een katholiek gezin en ging naar een jongensschool. In dat typische jongensmilieu ervoer hij zichzelf als iemand die graag dacht, meekeek en soms “het altijd beter wist”.Een vroege, vormende plek was de zandfabriek van ome Jan, waar zijn oma het vogeltjeszand had uitgevonden. Voor Eddie staat die fabriek symbool voor een familiehouding van inventiviteit en doen: dingen maken, repareren en zelf oplossingen zoeken. Die praktische kant bleef ook later zichtbaar. In zijn studententijd had hij met Rob Visser een klusbedrijf en deed hij installatiewerk en standbouw-achtige opdrachten.Zijn professionele route ontwikkelde zich richting economie en arbeidsmarktonderzoek. Via Joop Hartog belandde hij min of meer toevallig in de micro-economie. Hij begon vanuit data en analyse en werkte toe naar een proefschrift dat drie onderzoeken samenbracht in een sequentieel model van baanmobiliteit: van tevredenheid en zoekgedrag, naar aanbiedingen, naar acceptatie. Een kerninzicht dat hij benoemt is dat langdurige werkloosheid niet alleen met de arbeidsmarkt te maken heeft, maar ook met het al dan niet accepteren van banen.Eddie kijkt nuchter terug op de academische wereld: intellectueel verrijkend, maar ook beïnvloed door posities en ego’s. Daarna volgt een verrassende wending. Als gepromoveerd arbeidseconoom belandde hij per ongeluk in de boekhandel, eerst om zijn broer te helpen, later als ondernemer. Via zichtbaarheid, groei en de overname van boekhandel Brouwer ontstond Meck&Holt, een vaste waarde in Amsterdam Nieuw-West. Tot zijn 75e hield hij die plek overeind. Twee reddingsplannen kwamen uiteindelijk niet van de grond, en daarmee eindigde ook dit hoofdstuk.Fijn dat je luistert naar Pensionando!email: patrickoudijk@me.com

“Je bent niet groter dan een ander, maar ook niet kleiner.”Deze aflevering wordt mogelijk gemaakt door dakzakenFrans Urban werd geboren in Leiden, als zoon van een hardwerkend banketbakker gezin waarin zelfstandigheid vanzelfsprekend was. Zijn ouders waren bijna altijd aan het werk en dus leerden de kinderen al vroeg zelf hun weg te vinden: boodschappen doen, meehelpen in de winkel, verantwoordelijkheid nemen. Orde, respect en doen wat nodig is – dat kreeg hij letterlijk met de paplepel mee. Het maakte hem tot iemand die kan organiseren, sturen, plannen en tegelijk oog houdt voor de mensen om hem heen.Zijn jeugd bracht hem van Leiden naar Noordwijk en later naar Den Haag. Telkens opnieuw moest hij zijn plek vinden in nieuwe sociale omgevingen. Het werd een periode waarin hij leerde observeren, reflecteren, afstand nemen wanneer nodig, en inschatten wat de dynamiek van een groep vraagt. Dat vermogen – sympathiek, scherp en sociaal tegelijk – zou hem zijn hele leven blijven helpen. Na de middelbare school koos Frans voor geneeskunde aan de UvA. Maar na drie jaar, kwam er een verrassende wending: hij belandde in de klassieke balletopleiding bij Lucia Marthas. Vier jaar lang stond hij in de studio’s, leerde hij technieken, ontwikkelde muzikaliteit en lichaamsbeheersing. Hij gaf les in jazzballet en aerobics. Toch keerde hij uiteindelijk terug naar zijn studie geneeskunde en maakte deze af. Frans koos daarna bewust voor de bedrijfsgezondheidszorg, eerst bij de Arbo Unie en later bij het UMC Utrecht, waar hij manager werd van de Arbo- en Milieudienst en onderdeel van het managementteam van P&O. Daar werd hij een warm pleitbezorger voor, wat later bekend werd als, positieve gezondheid. Niet alleen het lichaam, maar ook gedrag, zingeving, balans en veerkracht maken iemand gezond – een visie die Frans al lang intuïtief had. Wat hem kenmerkt is zijn vermogen om te verbinden, zijn besef dat je nooit groter bent dan een ander maar ook nooit kleiner, en zijn gevoel voor timing: weten wanneer je moet stoppen, ruimte laten voor opvolgers, en jezelf beschermen voordat je opbrandt. Na zijn pensioen nam hij twee jaar bewust afstand, maar toen de Molen van Sloten hem vroeg om te helpen, stapte hij erin. Uiteindelijk was hij zes jaar lang voorzitter. Met tachtig vrijwilligers loodste hij de molen door corona, financiële uitdagingen, een nieuwe inrichting en het veiligstellen van een structurele subsidie. Het was opnieuw verantwoordelijkheid nemen, maar altijd met het gevoel: dit moeten we met elkaar doen. Tien kernachtige, heldere en typerende uitspraken van Frans: 1. “Weerstanden zijn er om overwonnen te worden.” 2. “Ik ben een optimist; ik zie het glas altijd halfvol.” 3. “Zelfstandigheid kreeg ik met de paplepel ingegoten.” 4. “Ik heb geleerd dat je niet groter bent dan een ander, maar ook niet kleiner.” 5. “Als iets niet goed voelt, trek ik me terug voordat het mij kost.” 6. “Je moet niet in hokjes denken; je moet verbinden en achter de dingen kijken.” 7. “Dit is wat ik eigenlijk altijd al deed: de mens zien als geheel.” 8. “Mijn leven is een aaneenschakeling van toevalligheden – maar misschien is dat toch iets hogers.” 9. “Ik kan heel vrolijk zijn, maar ik kan er ook boven hangen en analyseren wat er gebeurt.”. 10. “Als je verantwoordelijkheid neemt, moet je het ook samen oplossen.” Maak kennis met Frans Urban: een regelaar, een verbinder, een waarnemer, iemand die verantwoordelijkheid neemt en tegelijk trouw blijft aan zichzelf. Fijn dat je luistert naar Pensionado.Email: patrickoudijk@me.com

75 tot 90 procent van Communicatie is Non VerbaalMijn gast: Marjan Borsjes.Deze aflevering wordt mogelijk gemaakt door Dakzaken.nlMarjan Borsjes (1957) groeide op in Heiloo in een warm sociaal-democratisch gezin. Haar vader was wethouder en locoburgemeester voor de PvdA; haar moeder was creatief, werkte bij een textielbedrijf en deed later vrijwilligerswerk. Solidariteit, cultuur en internationale verbondenheid waren vanzelfsprekend in haar opvoeding. Na haar studie andragologie aan de Universiteit van Amsterdam werkte ze als handelingsonderzoeker aan de Vrije Universiteit, waar ze methodieken ontwikkelde voor jongerenwerk en emancipatieprojecten. Ze was betrokken bij vrouwenstudies en de tweede feministische golf. Het denken van Marx, Feuerbach en humanistische filosofie beïnvloedden haar blijvend: de mens wordt gevormd door zijn maatschappelijke omgeving. Uit haar sociale betrokkenheid groeide haar werk als fotograaf. Ze noemt zichzelf een sociale fotograaf met een interculturele missie. Engagement en esthetiek gaan bij haar hand in hand. Haar fotografie documenteert menselijke verbinding, diversiteit en schoonheid zonder stereotypen. Ze fotografeert vooral gewone mensen — niet de beroemdheden, maar de onbekenden die karakter uitstralen. Haar levensfilosofie: netwerken en het benutten van "Cosmic Clicks"Ontwikkeling en stijl • Haar eerste boek Honderd gezichten van de peetvader van Provo (Huib Bronkhorst) legde de basis voor haar artistieke signatuur. • Daarna volgden o.a. New Camouflage (over straatkleding in Europa), Intercultureel pionieren en Wereldburgers onderweg (2024). • De rode draad: “Cosmic Click®️” voor foto en videoproducten — en ook voor toevallige, betekenisvolle ontmoetingen tussen mensen. • Ze ziet fotografie als een vorm van timing, intuïtie en liefdeMarjan was initiatiefnemer van de Eerste Amsterdamse Nationaliteitendag – Wereldburgers van Amsterdam(2010), waarbij bijna alle nationaliteiten van de stad samenkwamen. Dit project ziet ze als haar levenswerk in het verbinden van culturen. Ze was tevens mede-initiatiefnemer van het Amsterdamse Vredespleintje. Persoonlijkheid en drijfveren Marjan is nieuwsgierig, maar noemt zichzelf eerder een “ontdekker” dan een onderzoeker. Ze heeft een sterk netwerkgevoel, een open houding en gelooft in de intelligentie van de kosmos. Ze noemt zichzelf vitaal en experimenteel, maar ook bescheiden. Marjan is initiatiefrijk en voelt zich een actie-onderzoeker in hart en nieren. Een innovator.Haar feminisme uit zich niet in slogans, maar in vrouwvriendelijke keuzes en een houding van kracht, gelijkwaardigheid en empathie. Naast fotografie speelt muziek een grote rol: ze zingt, speelt saxofoon en trad op tijdens het Ouderensongfestival. Ook beweging, voeding en vitaliteit zijn voor haar belangrijk: “De mens is wat hij eet.” Als oudere ziet ze het leven als een continuüm waarin leren, ontdekken en delen nooit ophouden. ToekomstvisieZe wil blijven fotograferen, exposeren, schrijven en kennis delen. In haar werk en leven streeft ze naar minder individualisme, meer collectiviteit — zoals in de ruilvereniging NOPPES, waar diensten en goederen worden uitgewisseld. Ze gelooft dat interculturele verbondenheid essentieel is voor een vreedzame samenleving.  Uitspraken van Marjan Borsjes  “Ik geloof in de intelligentie van de kosmos.”  “Engagement en schoonheid gaan bij mij hand in hand.”  “Ik heb een voortdurende motivatie om culturele verschillen te overstijgen.”  “De mens is wat hij eet.” “Ik vind elk mens mooi (uiterlijk).” “Ik ben omdat wij zijn, en wij zijn omdat de aarde is.”  “Je kunt veel leren van mensen uit andere landen.”  “Ouderdom is geen ziekte – het leven is een continuum.”  “Geloof in jezelf en wees vriendelijk voor de wereld.” Fijn dat je luistert naar Pensionado.Email: patrickoudijk@me.com

"Durf afscheid te nemen van rollen die je niet meer passen, zoek zingeving in maatschappelijke bijdragen, zoals bij woningbouw of zorg en reflecteer bewust op je leven: "Ben ik dit nog wel?" Hans Amman groeide op in Amsterdam-West, in een buurt waar saamhorigheid vanzelfsprekend was. Hij woonde in een portiekwoning tussen Indische en Nederlandse gezinnen, en beleefde zijn jeugd tussen spelende kinderen en de geur van straatvoetbal. Zijn vader, een slijter bij Gall & Gall, en zijn sociaal-democratisch ingestelde moeder voedden hem op met een helder moreel kompas: maak iets van je leven, en kijk om naar anderen. Toch begon zijn schoolcarrière allesbehalve glorieus. Hij kreeg een LTS-advies, ging uiteindelijk naar de MAVO, en zat lange tijd in de onderste regionen van de ‘pikorde’. Hans was geen uitblinker, niet sportief, en voelde zich geregeld een buitenstaander. Juist door die positie ontwikkelde hij zijn talent om goed te luisteren, verbanden te zien en anderen ruimte te geven – kwaliteiten die later essentieel zouden blijken in zijn bestuurlijke werk. Pas na jaren van zoeken en twijfelen vond Hans zijn plek op de universiteit, waar hij uiteindelijk promoveerde in de economie. Hij raakte gefascineerd door de schoonheid van wiskundige modellen en het ordenen van complexe systemen. Maar de grootste les kwam pas later: analytisch denken is niet genoeg. In de echte wereld draait het om mensen, belangen, percepties en draagvlak. Als bestuurder aan universiteiten als de UvA, UU en later ook bij NWO, leerde hij balanceren tussen harde cijfers en zachte krachten. Hij stond bekend als een efficiënte saneerder, maar ook als iemand die rechtvaardigheid vooropstelde en altijd zocht naar menselijke maat. De Maagdenhuisbezetting was voor hem een keerpunt. Daar merkte hij hoe botsend de binnenwereld van een organisatie kan zijn met de buitenwereld van beeldvorming en media. Hij besloot: dit wil ik niet meer. Als bestuurder wil ik bijdragen, niet optreden in een theater van percepties. In zijn persoonlijke leven koos Hans bewust voor betrokken vaderschap. Hij kreeg zijn dochters op latere leeftijd en nam het ouderschap serieus. De prijs die hij betaalde voor zijn werk zat meer in zijn gezondheid dan in zijn gezin: roofbouw, stress, te weinig rust. Karate hielp hem balans te vinden. Niet om te vechten, maar om confrontatie te begrijpen en om te leren omgaan met agressie – van anderen én zichzelf. Het gaf hem rust, zelfvertrouwen en fysieke controle. Ook buiten de universiteit blijft Hans actief. Hij zet zich in voor woningcorporaties in wijken waar hij ooit zelf opgroeide. Hij weet hoe belangrijk sociale structuren zijn, hoe veel complexer de uitdagingen nu zijn – en hoe waardevol lokale kennis is. Daarnaast is hij toezichthouder in de zorg, bij organisaties die werken met mensen met meervoudige beperkingen. Daar komt hij de grenzen van maakbaarheid tegen. En dat maakt hem nederig. Hans gelooft niet in grootse antwoorden, maar in bewuste keuzes. In goed kijken, goed luisteren, en rechtvaardig handelen. Zijn levenshouding is doordrenkt van nuchterheid en zelfreflectie. Spiritualiteit? Niet in religieuze zin, maar wel in het besef van breekbaarheid, toeval en het belang van het hier en nu. Zijn advies aan jongeren? “Laat je niet ontmoedigen door een trage start. Twijfel is normaal. Wat je doet, weegt zwaarder dan wat je zegt.” En aan gepensioneerden: “Blijf van waarde. Geef terug aan de samenleving. En als je voelt dat je werk niet meer past bij wie je bent – durf dan te stoppen.” Hans Amman is geen man van grote woorden, maar van doordacht handelen. Een stille vechter, een analyticus met een warm hart, die pas laat besefte dat hij het écht kon – en sindsdien met volle overtuiging zijn rol heeft gespeeld. Fijn dat je luistert naar Pensionado.Email:patrickoudijk@me.com

Pas je niet aan aan macht, tenzij die macht legitiem, dienend en transparant is.........Een leven in dienst van nieuwsgierigheid, verbinding en ontwikkeling Mijn gast Antoon Duinker.  Zijn lijfspreuk op: “Trust is a must.” Vertrouwen, stelt hij, moet niet verdiend worden maar gegeven worden — als een vanzelfsprekend uitgangspunt in menselijke relaties. Dit thema blijkt als een rode draad door zijn leven te lopen. Antoon groeit op in Amsterdam-Oost, in een warm Brabants-Amsterdams gezin. Zijn jeugd wordt getekend door speelsheid, nieuwsgierigheid en een vroege liefde voor verbinding met anderen. Hij herinnert zich hoe hij zich als kind verzette tegen autoritaire structuren, zich niet liet knechten door bazige klasgenootjes of rigide schoolmeesters. Zijn eerste levensles: conformeer je niet aan macht om de macht, maar zoek je eigen pad, en sta daarvoor. De zachte kracht van discipline en dualiteit Op jonge leeftijd komt Antoon in dienst van de Belastingdienst terecht — niet uit roeping, maar uit pragmatisme. Wat begint als een bijbaan op zijn zestiende, ontwikkelt zich onder invloed van persoonlijke verantwoordelijkheid, liefde en volwassenwording tot een indrukwekkende loopbaan. Hij volgt opleidingen, ontdekt via zijwegen als etaleren en decoreren zijn creativiteit, maar vindt zijn professionele bedding in de combinatie van automatisering, organisatiekunde en mensenwerk. De dualiteit die zijn jeugd kenmerkte — een militaire vader en een warme, bourgondische moeder — vertaalt zich later in zijn vermogen om soepel te schakelen tussen systemen en mensen, regels en relaties, structuur en sensitiviteit. Zijn levenshouding: leer de regels kennen, maar laat ze niet alles bepalen. Leren als levenshouding Antoon ontwikkelt zich in de jaren zeventig en tachtig als organisatieadviseur en docent, terwijl hij thuis een jong gezin runt. Zijn avonduren zijn gevuld met studies: pedagogiek, andragologie, organisatiekunde. Hij studeert af met een onderzoek naar subculturen binnen de Belastingdienst, onder de veelzeggende titel: “Waarom een kameel geen paard is.” Organisaties, leert hij, zijn geen neutrale systemen maar levende gemeenschappen, gevormd door mensen, waarden, belangen en gewoonten. De macht van de macht — en het effect op mensen Een sleutelmoment is zijn kennismaking met Manfred Kets de Vries, die hem leert dat niet alleen structuren en processen belangrijk zijn, maar ook de persoonlijke psychologie van leiders. De ‘gekte van de baas’, zoals Antoon het noemt, heeft een diepgaand effect op het gedrag van mensen in organisaties. Dit besef raakt hem in zijn kern: mensen passen zich eerder aan aan de macht, dan dat ze zich autonoom gedragen. Zijn conclusie: wil je veranderen, begin dan met inzicht in de dynamiek van macht en adaptatie. Geef ruimte aan de veelstemmigheid in mensen — een inzicht dat hij verdiept in zijn opleiding tot coach en supervisor. Zijn advies: leer luisteren naar de onderstromen in mensen en organisaties. Daar zit de ware motor van ontwikkeling. Leidinggeven als faciliteren van professionaliteit Als directeur HRM bij de Belastingdienst, en later als stadsdeelsecretaris en directeur belastingen bij de gemeente Amsterdam, leeft hij deze inzichten uit. Hij geeft mensen ruimte om hun vak met trots en eigenaarschap uit te voeren. Zijn leiderschap is niet controlerend, maar faciliterend. Zijn adagium: “De kunst van leidinggeven is mensen hun werk goed laten doen.” Een van zijn innovatieve ideeën als stadsdeelsecretaris: het rouleren van de vergaderplek en het voorzitterschap binnen het MT. Zo doorbreekt hij de traditionele machtsverhoudingen, en vergroot hij eigenaarschap, betrokkenheid en vertrouwen. Democratisering van besluitvorming begint, volgens Antoon, met fysieke nabijheid en symbolische gelijkwaardigheid. Onderwijs en coaching: een roeping naast de carrière Bijzonder is zijn lange loopbaan als docent — dertig jaar lang doceert hij pedagogiek, begeleidt hij studenten en traint hij professionals. Wat begint als kennisoverdracht, ontwikkelt zich tot diepgaande persoonlijke begeleiding. Zijn motto: “Aandacht is vitamine A.” Gezien worden is essentieel voor persoonlijke groei, of je nu student bent, werknemer of leidinggevende. In zijn coaching past hij methodes als voice dialogue en provocatieve coaching toe, met als doel mensen te helpen hun eigen stem (terug) te vinden in complexe werk- en levenssituaties. Zijn kleine, maar invloedrijke boekje over professioneel reflecteren onderstreept zijn overtuiging dat diepe, persoonlijke reflectie dé sleutel is tot professioneel vakmanschap. Fijn dat je luistert naar Pensionado!Email: patrickoudijk@me.com

"Gebruik je talent, maar wees er niet trots op. Het is geen verdienste. Het is een plicht."............Jean Tillie groeide op in een flat aan de rand van Maastricht, in de wijk Nazareth. De snelweg A2 zoemde op de achtergrond, en de tribunes van MVV lagen in het zicht. Hij was enig kind, zoon van een treindienstleider bij de NS, en groeide op in een stil huis, met een moeder die veel televisiekeek en een vader die ploegendiensten draaide. In die stilte ontwikkelde zich een scherpe geest, een jongetje dat goed kon leren en doorhad dat hij anders was. Die andersheid bracht hem soms in een isolement. Hij werd gepest, tot hij op een dag terugsloeg. Het was een vormende ervaring. “Afbreken kunnen we allemaal,” zou hij later zeggen, “maar opbouwen – dát is moeilijk.” Zijn eerste confrontatie met onrechtvaardigheid kwam via zijn grootvader, rangeerder bij de Spoorwegen. “De Partij van de Arbeid verraadt de arbeidersklasse,” zei opa toen. Jean was een jaar of elf. Het was het begin van een politiek bewustzijn dat zich zou verdiepen, verzetten en vormen. Op de middelbare school werd hij radicaler. Hij verzette zich tegen regels, tegen onrecht, tegen gezag dat niet rechtvaardig voelde. Samen met een paar medescholieren gaf hij het anarchistisch pamflet Het Zwarte Lampje uit, tot ergernis van de schoolleiding. Later, in Amsterdam, sloot hij zich aan bij de kraakbeweging, gooide een rookbom bij de inhuldiging van Beatrix, en belandde tweemaal in de gevangenis. Eén keer zat hij met een drievoudig moordenaar in de luchtkooi. “Toen begon mijn deradicaliseren,” zegt hij. “Ik zag dat de beweging kleiner werd, maar ook gewelddadiger en besefte “dit leidt nergens toe.” De rebel zette zijn gitaar aan de kant – een ander pijnlijk moment. Als jongen speelde hij op conservatoriumniveau, maar toen hij faalde op een toelatingstoets, liet hij de gitaar twee jaar onaangeroerd. “Dat is misschien wel de grootste fout uit mijn leven geweest.” Een les die bleef hangen: niet stoppen bij tegenslag. Doorgaan. Toen hij vader werd op zijn 24e veranderde er iets. Hij studeerde af in de politicologie en promoveerde op de ‘stemkans vraag’ – een verfijnde manier om politieke voorkeur te meten. Onderzoek werd zijn nieuwe vorm van engagement. Geen slogans meer op muren, maar theorieën, data, nuance. In Amsterdam onderzocht hij samen met Meindert Venema politieke participatie onder migranten. Ze ontdekten iets belangrijks: hoe meer een gemeenschap intern verbonden is, hoe groter de participatie in de samenleving. Zelforganisatie bleek essentieel voor burgerschap. Zijn onderzoek vond internationaal weerklank, maar hij koos ervoor om zijn academische carrière te verruilen voor een bestuursfunctie aan de Hogeschool van Amsterdam. Niet als stap terug, maar als bewuste keuze: “Ik ben een eerste generatie student. De HvA is een emancipatiemachine – en daar wilde ik bij horen.” Als decaan maakte hij van de HvA een kennispartner in de stad. Met buurtcampussen, praktijkgericht onderzoek en verbindingen met wijken en bibliotheken gaf hij vorm aan een instelling die middenin de samenleving staat. Een universiteit is belangrijk, maar een hogeschool verandert levens. En dát was zijn missie. Tot op de dag van vandaag is Tillie een bescheiden man. Ego interesseert hem niet. "Iedereen in een organisatie is evenveel waard – van de portier tot de hoogleraar." Zijn levensmotto is eenvoudig: "Gebruik je talent, maar wees er niet trots op. Het is geen verdienste. Het is een plicht." Zijn allergie voor autoritair denken is gebleven. Zowel links als rechts-extremisme, zegt hij, delen dezelfde structuur: ze kennen slechts één waarheid, sluiten communicatie uit, creëren wij-zij-denken. “De democratie,” zegt hij, “moet sterk genoeg zijn om radicalisme te kunnen verdragen.” Maar ook: “De grootste vaardigheid die we moeten leren is luisteren. Echte, diepe aandacht. Daar begint het.” Jean Tillie is gestopt als decaan, maar zijn werk leeft voort. In studenten die leren reflecteren. In docenten die ruimte krijgen. In wijken die meebouwen aan kennis. En in de man die hij elke dag in de spiegel ziet. "Zolang die tevreden kijkt," zegt hij, "dan weet ik dat ik mijn werk goed gedaan heb."

Dreigt je iets te vinden of een mening te willen geven? Overweeg nog even of je niet eerst een vraag hebt of een boek wilt lezen of een documentaire moet kijken......Wat gebeurt er met iemand die al op jonge leeftijd wordt gedreven door een diep gevoel voor rechtvaardigheid? Die als kind weigerde iemand over te slaan in zijn gebed, omdat iedereen telt? In deze aflevering van Pensionado maken we kennis met Taco Ruigraver, een man voor wie maatschappelijke betrokkenheid geen slogan is, maar een manier van leven. Taco groeide op in een gereformeerd gezin in de Haarlemmermeer, ontdekte zijn homoseksualiteit op jonge leeftijd in een omgeving waar dat niet bespreekbaar was, en ontwikkelde al vroeg een afkeer van onrecht en ongelijkheid. Zijn loopbaan begon in de psychiatrische zorg, maar hij vond daar niet de ruimte om het verschil te maken dat hij voor ogen had. Hij stapte over naar communicatie en activisme – werkte voor Amnesty, werd directeur van Stichting de Vrolijkheid voor kinderen in AZC’s, leidde het Movies That Matter festival, en werd uiteindelijk... voedselbosboer.Wat drijft iemand om telkens opnieuw te kiezen voor betekenis. Hoe balanceer je idealisme met realiteitszin? En hoe blijf je trouw aan jezelf in een wereld die soms moedeloos maakt? Taco spreekt met humor, zelfreflectie en scherpe inzichten over: • zijn strijd voor erkenning – en waarom dat woord belangrijker is dan goedkeuring, • zijn liefde-haatverhouding met het geloof en hoe God ‘afwezig’ werd, • zijn ongemak over zijn eigen privileges en hoe hij daarmee omgaat, • het voedselbos als zijn persoonlijke vorm van micro-activisme, • en waarom hij géén lintje wil, maar anderen het wél gunt. Een aflevering over loslaten, opnieuw beginnen en trouw blijven aan het kind dat ooit op zoek was naar zingeving. Ontwapenend eerlijk. Bescheiden. En precies daarom zo inspirerend. Fijn dat je luistert naar PensionadoEmail: patrickoudijk@me.com

Zodra je iets vindt dat je raakt — ga ervoor, met alles wat je hebt.”Hugh Keasberry (1951) werd geboren in Indonesië, als kind van een ondernemende vader en een zorgzame moeder. Zijn vader, werkzaam als distributeur van Hollywoodfilms in de Indische archipel, werkte voor het Amerikaanse bedrijf Frieder Films en wist de westerse cinema diep door te laten dringen in het culturele leven van Indonesië. Hugh groeide op tussen filmspoelen en verhalen, in een relatief beschermde omgeving, terwijl buiten de politieke onrust toenam.De eerste jaren in Nederland waren onrustig. Het gezin verhuisde van Budel naar pensions in Dordrecht en Amsterdam. Hugh kwam als Indisch jongetje met zwarte krullen in een omgeving waar hij zich duidelijk “anders” voelde. Op school wisselde hij vaak van klas en ontwikkelde hij een ernstig spraakgebrek. De mismatch in schoolniveaus maakte hem onzeker. Hij dook voor spreekbeurten weg, worstelde met faalangst, en kreeg pas veel later hulp via logopedie. Toch was het thuis liefdevol: zijn ouders lieten hem uitpraten, hoelang het ook duurde, en gaven hem het vertrouwen dat hij zichzelf zou vinden.Toen Hugh zijn vrouw Myrna ontmoette — op een dorpsfeest via haar broer — veranderde zijn leven voorgoed. Zij zag in hem het potentieel van een academicus en moedigde hem aan door te studeren, zelfs toen hij zich na zijn HTS-diploma in een emotioneel zware periode bevond na het overlijden van zijn vader. Mede dankzij haar overtuiging ging hij naar de Technische Universiteit Delft.Terugkijkend zegt hij: “Ik ben een laatbloeier, maar alles wat ik heb bereikt, komt voort uit doorzetten, leren, en nieuwsgierig blijven.” Op de vraag wat hij zijn jongere zelf zou adviseren, antwoordt hij: “Ik wist toen niet wat mijn passie was. Maar één ding weet ik wel: zodra je iets vindt dat je raakt — ga ervoor, met alles wat je hebt.” Fijn dat je luistert naar pensionado.Email: patrickoudijk@me.comtel: 06-53895740

Het is Onrustig aan de Zijlijn........Dick Scherjon is te gast in de podcast "Pensionado" en bespreekt uitgebreid zijn ervaringen en inzichten over het pensioenleven, maatschappelijke betrokkenheid, vrijwilligerswerk en persoonlijke ontwikkeling. Hij benadrukt het belang van betrokkenheid bij maatschappelijke gebeurtenissen na pensionering: "Het is onrustig langs de zijlijn. Je blijft altijd betrokken bij de dingen die gebeuren." Volgens hem stopt het denken en betrokken zijn niet zodra je gepensioneerd bent. Op professioneel vlak heeft hij ervaring opgedaan in verschillende functies, onder andere bij de Rabobank, KPMG en Defensie. Hij deelt openlijk hoe sommige projecten succesvol waren, terwijl andere mislukt zijn. Deze ervaringen hebben hem geleerd om met tegenslagen om te gaan en steeds opnieuw de juiste timing en omstandigheden te zoeken. Scherjon deelt dat hij door zijn werk en nevenactiviteiten altijd nieuwe richtingen en mogelijkheden heeft ontdekt: "Wat je erbij doet, is eigenlijk de kracht waarin je zit." De activiteiten die je vrijwillig kiest, geven volgens hem richting en openen deuren naar nieuwe mogelijkheden. Scherjon is een sterke voorstander van het werken met complementaire talenten in een team, waarbij het essentieel is om ruimte te geven aan de talenten van anderen. "Het enige wat je moet doen, is de talenten van andere mensen naar voren laten komen," stelt hij. Hij pleit daarnaast voor meer maatschappelijke participatie en vrijwillige betrokkenheid binnen organisaties zoals Defensie. Volgens Scherjon moet Defensie gedragen worden door de gehele samenleving en niet uitsluitend bestaan uit beroepsmilitairen. Dit noemt hij de adoptieve krijgsmacht, waarbij burgers parttime betrokken raken bij Defensie. Ook in andere maatschappelijke situaties, zoals bij crises of natuurrampen, ziet hij het belang van vrijwilligers die verantwoordelijkheid nemen. Voorbeelden hiervan zijn de opvang van Oekraïense vluchtelingen en de hulpverlening tijdens de overstromingen in Limburg. Scherjon gelooft sterk dat mensen de ruimte moeten krijgen om fouten te maken en daarvan te leren om persoonlijke groei te stimuleren. Hij concludeert met het belang van vertrouwen en openheid binnen teams, en hoe essentieel het is om initiatief te nemen en verantwoordelijkheid te dragen binnen de maatschappij

"Leer om los te laten wat je niet kunt veranderen en richt je energie op waar je wel invloed op hebt............."Deze aflevering praat ik met Ron Steenkist, een ervaren tandarts én bevlogen businessmentor. Ron deelt zijn unieke visie waarbij niet het leven zich moet aanpassen aan de tandartspraktijk, maar juist andersom. Dit principe vormt de kern van zijn succesvolle carrière en biedt een frisse kijk op ondernemerschap in de tandheelkunde. Ron deelt persoonlijke verhalen uit zijn jeugd in Haarlem, waar hij opgroeide in een veilig gezin met sterke banden met sport. Zijn herinneringen aan belangrijke historische momenten zoals de moord op Kennedy en de Zesdaagse Oorlog geven een bijzondere inkijk in hoe sociale gebeurtenissen en de verzuilde samenleving hem vormden. Deze ervaringen leerden hem respect en tolerantie voor verschillende achtergronden en overtuigingen. Het gesprek gaat ook diep in op een zeer impactvolle gebeurtenis: het overlijden van zijn eerste vrouw Elly aan de ziekte van Kahler. Ron deelt openhartig hoe deze gebeurtenis zijn kijk op het leven en spiritualiteit drastisch veranderde. Hij vertelt over zijn kennismaking met spirituele denkers zoals Tony Robbins en Deepak Chopra, die hem hielpen een positieve en accepterende levenshouding te ontwikkelen. Daarnaast bespreekt Ron de essentiële rol van goed leiderschap en teamwork binnen zijn praktijk, benadrukkend dat succes alleen mogelijk is wanneer alle teamleden duidelijk weten wat er van hen verwacht wordt. Zijn filosofie is eenvoudig maar krachtig: zorg ervoor dat mensen altijd met een lach vertrekken en investeer tijd in wat écht belangrijk is. Deze aflevering biedt waardevolle lessen voor zowel ondernemers als iedereen die op zoek is naar meer balans, structuur en verdieping in het leven. Luister mee naar Ron Steenkist – een man die niet alleen met passie vertelt over zijn vak, maar ook de kunst beheerst om zijn persoonlijke groei en zakelijke succes perfect in balans te brengen. Fijn dat je luistert naar Pensionado!Email: patrickoudijk@me.com

Pensioen? Ga goed bij jezelf te rade. Welke dingen zou jij eigenlijk heel graag willen doen in je leven nog? Onbereikbaar? Nou vind dan op creatieve wijze wegen om er toch iets mee te doen........! In deze bijzondere 33ste aflevering van Pensionado neemt Brede  ons mee in zijn fascinerende levensverhaal. Geboren kort na de oorlog (1946) in het winderig Den Helder, groeide Brede op in een omgeving die hem zowel vrijheid als bewustzijn gaf van de tegenstellingen van het leven. Brede, filosoof, socioloog en politicoloog, reflecteert op zijn nieuwsgierigheid, zijn liefde voor natuur en cultuur, en hoe dit zijn leven heeft gevormd. Zijn jeugd werd gekenmerkt door intense ervaringen, zoals het moment waarop hij plotseling kon lezen, geïnspireerd door de verhalen uit Zuid-Afrika, en het besef dat zekerheden illusies zijn na het lezen van Don Quichot. Wij praten onder andere over: • Het plotseling leren lezen dankzij een boek over Zuid-Afrika, wat zijn blijvende interesse in andere culturen en verhalen wekte. • Het lezen van Don Quichot, wat leidde tot zijn levenslange scepticisme tegenover absolute zekerheden. • De botsing met zijn vader over zijn droom om architect te worden, een moment van grote persoonlijke ontwikkeling en zelfreflectie. • De verhuizing naar Curaçao, waar hij een nieuwe culturele omgeving ontdekte en waarin hij zichzelf sterk ontwikkelde. • Zijn voortdurende fascinatie voor natuur en filosofie, wat hem tot een kritisch denker en nieuwsgierige observator heeft gemaakt. Brede beschrijft zichzelf als een buitenstaander, een nieuwsgierige observator die nooit volledig opgaat in één cultuur, maar juist daardoor de vrijheid behoudt om kritisch en analytisch naar de wereld te kijken. Hij vertelt openhartig over zijn conflicten, zoals met zijn vader over zijn droom om architect te worden, en hoe dit hem uiteindelijk leidde naar een brede interesse in filosofie, sociologie en literatuur. Brede deelt zijn diepgewortelde overtuiging dat het leven een prachtige en tegelijk tragische ervaring is, waarin kunst en cultuur essentiële rollen spelen om het te begrijpen en waarderen. Deze aflevering zit vol inzichten, persoonlijke reflecties en subtiele adviezen over het belang van kritisch denken, nieuwsgierigheid en het openstaan voor verrassingen in het leven. Luister naar het inspirerende verhaal van een man die altijd nieuwsgierig is gebleven, intens leeft, observeert en voortdurend zoekt naar verbinding met de wereld om hem heen.Fijn dat je luistert naar Pensionado!Email: patrickoudijk@me.com

Ik ga iets anders doen. Maar hoe ga je dat nou invullen? En dat is iets waar je echt tijdig over na moet denken……. René de Vos is een gepensioneerde Certified Facility Manager (RCFM) die een lange carrière heeft gehad binnen de facilitaire dienstverlening en publieke-private samenwerkingen (PPS). Hij was betrokken bij grootschalige projecten zoals de Kromhoutkazerne in Utrecht, het ministerie van Financiën en het RIVM. Daarnaast heeft hij gewerkt bij organisaties zoals Structon en BAM. Geboren op Aruba in 1957, kwam hij als kind naar Nederland. Hij groeide op in een strikte en gestructureerde omgeving waarin respect voor gezag een belangrijke rol speelde. Zijn jeugd kenmerkte zich door een avontuurlijke instelling: hij was een ondernemend kind dat graag buiten speelde en later een passie ontwikkelde voor zeilen en scouting. Zijn loopbaan begon in verschillende sectoren, waaronder de politie, maar uiteindelijk vond hij zijn roeping in de facilitaire dienstverlening, waar hij zich ontwikkelde tot een leider die innovatie en samenwerking stimuleerde. Hij benadrukt het belang van verbinding tussen mensen in een werkomgeving en vindt dat gebouwen pas echt betekenis krijgen door de mensen die erin functioneren. Na zijn pensioen bleef hij actief, onder andere als docent bij de Hanzehogeschool, waar hij studenten inspireerde met zijn praktijkervaring. Ook heeft hij een bestuursfunctie in een Volkswagen Kever-club, waarmee hij evenementen organiseert. René de Vos is een man met een rijke loopbaan, sterke meningen over leiderschap en werkethiek, en een groeiend besef van de waarde van balans en familie. Zijn verhaal is een mix van vastberadenheid, leren door ervaring, en de zoektocht naar betekenis na pensionering. Fijn dat je luistert naar Pensionadopatrickoudijk@me.com

📢 Luister nu naar de inspirerende levensreis van Dirk Swagerman! 🎙️✨ “Heb je tegenslag, zit het niet mee?…….ga dan niet bij de pakken neerzitten…”Dirk Swagerman heeft een indrukwekkend en ongebruikelijk levenspad bewandeld. Opgegroeid in een moeilijk gezin in Amsterdam-Zuid, met een afwezige vader en neurotische moeder. Door deze gespannen thuissituatie, zocht hij al op jonge leeftijd de straat op om te ontsnappen. Als kind werd hij een "straatschoffie", die later zijn toevlucht zocht in een manege in Amstelveen. Zijn schoolcarrière begon bescheiden op de LTS, waarna hij via een experimentele HAVO en HBS een indrukwekkende academische route aflegde. Zijn doorzettingsvermogen bracht hem naar de Universiteit van Amsterdam, waar hij Algemene Politieke en Sociale Wetenschappen studeerde. Hij combineerde studie met werk en zette zijn tanden in het academische leven. Een unieke kans bracht hem naar de Verenigde Staten, waar hij een MBA behaalde. Terug in Nederland werkte hij als organisatieadviseur en werd uiteindelijk hoogleraar. Zijn expertise in bestuurskunde en financiële logistiek werd breed erkend. Dirk bleef tot op hoge leeftijd actief in het onderwijs, gaf colleges in Groningen, Curaçao en Suriname en bleef nadenken over maatschappelijke ontwikkelingen en de rol van controlefuncties in organisaties. Zijn energie en doorzettingsvermogen zijn kenmerkend voor zijn carrière, waarin hij keer op keer bewees dat vastberadenheid en wilskracht tot grote hoogten kunnen leiden. Of je nu jong bent en je toekomst nog voor je hebt, of al met pensioen bent en zoekt naar inspiratie en energie om actief te blijven – het verhaal van Dirk motiveert en zet je aan het denken! Mis deze unieke aflevering niet! 🎧 Fijn dat je luistert naar PensionadoEmail: patrickoudijk@me.com

Pas op Jezelf, Pas op je Dierbaren, Pas op je Naasten...........Het Fascinerende Levensverhaal van Erwin Arkenbouwt! 🌍✨ In deze aflevering nemen we je mee op een bijzondere reis door het leven van Erwin – een man die zonder strak uitgestippeld plan een indrukwekkende loopbaan en rijke levenservaringen heeft opgebouwd. 📜 Van een bescheiden jongen in Wageningen tot een prominente rol in de juridische wereld, Erwin heeft het allemaal meegemaakt. We duiken in zijn jeugd, zijn liefde voor literatuur en muziek, en hoe hij via een universitaire carrière, de advocatuur en het ministerie van Justitie, zijn sporen naliet in het rechtssysteem. 🇨🇼 Een avontuurlijke wending brengt hem naar de Cariben – als vertegenwoordiger van Nederland op Curaçao en als crisismanager op Sint Maarten na een allesverwoestende orkaan. Hier stond hij midden in de complexe realiteit van armoede, politiek en wederopbouw. Hoe beïnvloedde dit zijn kijk op het Koninkrijk en zijn eigen leven? 💡 Wat drijft Erwin? Waarom koos hij steeds opnieuw voor een ander pad? Wat is zijn visie op leiderschap, samenwerking en het nemen van verantwoordelijkheid? En welke lessen heeft hij geleerd over veerkracht en betekenisvol werk? 🔊 Luister nu naar een inspirerend en eerlijk gesprek over ambitie, uitdagingen en de onverwachte wendingen van het leven. Een verhaal dat je niet wilt missen........🎧 Beschikbaar  op Spotify, Apple Podcasts, YouTube en jouw favoriete podcastplatform

Vind de Liefde die Je in Iedereen Ontmoet.........Hans leeft met Parkinson. Als gevolg daarvan zijn een aantal uitspraken ietwat minder duidelijk.In deze inspirerende podcast deelt Hans-Emile van Essen zijn indrukwekkende verhaal vol persoonlijke ervaringen, professionele successen en diepgaande levensinzichten. Laat je meenemen door dit unieke gesprek waarin Hans zijn visie op duurzaamheid, leiderschap en spirituele groei op meeslepende wijze vertelt. Hier is een voorproefje van wat je kunt verwachten:🌟 Persoonlijke achtergrond – Een wonderbaarlijke geboorte en de kracht van zelfontwikkelingHans vertelt openhartig hoe zijn vader hem bij de geboorte redde met een gebed. Opgevoed in een omgeving vol intellectuele prikkels, ontwikkelde hij al jong een bijzondere kijk op de wereld.🎓 Opleiding en carrière – Van roeping tot meester in architectuurVan een mysterieuze 'innerlijke roeping' om architect te worden tot het behalen van cum laude-afstuderen, Hans beschrijft hoe zijn passie vorm kreeg en hij zijn talenten al op jonge leeftijd ontplooide.🌍 Professionele successen – Duurzame projecten en wereldwijde impactHans stond aan de wieg van grote initiatieven, zoals de oprichting van het World Sustainable Fund en het bijdragen aan de VN-doelstellingen voor duurzame ontwikkeling. 🕊️ Spirituele ervaringen – Ontmoetingen met het bovennatuurlijkeHans neemt ons mee in enkele van zijn meest opmerkelijke spirituele ervaringen. Van visioenen waarin hij Jezus ontmoette tot levensherinneringen uit het verre verleden.💡 Visie op leiderschap en de toekomst – De kracht van zelfsoevereiniteitMet een krachtige boodschap aan de jeugd pleit Hans voor zelfbeschikking, liefde en verantwoordelijkheid voor de aarde. Zijn ideeën over wereldwijde samenwerking en governance zullen je aan het denken zetten over de toekomst.✨ Levenslessen en nalatenschap – Een man die leeft met een missieHans blikt terug op zijn rijke leven en vertelt hoe hij vrede heeft gevonden met zijn bijdrage aan de mensheid. Zijn inspirerende woorden over liefde en levensgeluk blijven je bij.Fijn dat je luistert naar Pensionadopatrickoudijk@me.com

Je hoeft niet in een zwart gat te vallen. Bereid je op tijd voor op die onomkeerbare prettige optie...."Pensioen"......Mijn gast: Edward Nagel, transitiemanager, coach en mentor en auteur van het managementboek “Maandagmorgen staat alles op z’n Kop” Edward vertelt openhartig over zijn jeugd, die gekenmerkt werd door uitdagingen binnen zijn gezin en fysieke beperkingen, maar die hem tegelijkertijd hebben gevormd tot wie hij nu is. Ik spreek met hem onder andere over: Hoe zijn reizen hem zowel professioneel als persoonlijk hebben verrijkt, Zijn ingrijpende persoonlijke en professionele transitie waarbij hij zichzelf opnieuw moest ontdekken en Hoe dit hem dichter bij zijn gevoelens en kwetsbaarheid bracht Hoe hij een sterke interesse in mentoring en coaching ontwikkelde Hoe hij menselijk geluk en welzijn naast technische perfectie integreerde in zijn werk. En natuurlijk over zijn Levens motto: 'If you move, you learn, you live.' Kortom we praten over heden, verleden en toekomstLaat je inspireren door Edward’s verhaal vol wijsheid, kwetsbaarheid en doorzettingsvermogen.Fijn dat je luistert naar Pensionado! 🎧 Email: patrickoudijk@me.com

Gewoon doorgaan met ademen; Geniet ervan dat je niets meer voor een baas hoeft te doen. En leef je leven en doe vooral de dingen die je daarvoor niet gedaan hebt..........."Maak kennis met Rolf Matulewicz voormalig ambtenaar van staat en griffier bij de Raad van state, en zijn verhaal van Veerkracht, groei en inspiratie! Een man met een levensverhaal, vol met persoonlijke uitdagingen, transformatie en inspirerende inzichten. ✨ Ik praat met hem onder andere over: • Zijn jeugd, waarin hij als introvert kind vaak op zichzelf aangewezen was. • Waarom hij besloot medicijnen achter zich te laten en zich volledig te richten op rechten – en hoe deze keuze uiteindelijk zijn carrière bij de Raad van State vormde. • Zijn studententijd waar Rolf werd geconfronteerd met keelkanker • Zijn wilskracht zijn studie voort te zetten en zijn toekomst opnieuw op te bouwen. En Hoe zijn ervaringen hem hebben gevormd tot de reflectieve en doorzettende persoon die hij vandaag is. Kortom wij praten over verleden, heden en toekomst…. Fijn dat je luistert naar Pensionado

“ Doe alleen de dingen die je leuk vindt en laat je niets in je schoenen schuiven…..” In deze aflevering ontmoet ik Kees Wijnen, een man met een veelzijdige achtergrond: werktuigbouwkundige, arbeidspsycholoog en voormalig docent Technische Bedrijfskunde aan de Hogeschool van Amsterdam. Kees groeide op als zoon van een uitvinder en raakte al op jonge leeftijd gefascineerd door de Hoogovens. Na zijn studie werktuigbouwkunde en militaire diensttijd, trad hij in dienst bij dit bedrijf, waar hij volop kansen kreeg om zichzelf te ontwikkelen. Maar Kees is méér dan zijn werk: hij was een gepassioneerd badmintontrainer en coach met een unieke kijk op kennisoverdracht, met volop liefde voor Italië, muziek en opera. We praten onder andere over: • Hoe zijn diensttijd hem hielp sociale vaardigheden te ontwikkelen. • De verantwoordelijkheid over het inkoopproces als startende HTS’er. • Hoe zijn onstuitbare werklust hem bijna te veel werd en hoe de steun van zijn vrouw hem weer in balans bracht. • Wat maakt een coach echt succesvol? En natuurlijk ook over zijn huidige passie voor Italië, zijn zangkoor en zijn diepe liefde voor de opera. Kortom een boeiend gesprek over uitdagingen, groei en genieten van het leven, in al zijn facetten. Fijn dat je luistert naar Pensionado! 🎧 patrickoudijk@me.com