Pogadanki

W tej Pogadance, nagrywanej tym razem w lesie, rozmawiamy o poufności, prywatności i zaufaniu. Zastanawiamy się nad tym, czym jest ten "świadomy przepływ informacji między ludźmi" i jak dbać o to, by informacje powierzone nam w zaufaniu, a czasem po prostu zasłyszane, nie krążyły w sposób, który byłby niekomfortowy dla innych.Z tej pogadanki dowiesz się:Jak nasze dziecięce doświadczenia związane z naruszaniem prywatności wpływają na nasze rozumienie poufności i zaufania.O idei braku tajemnic w bliskiej rodzinie i jak może to prowadzić do naruszania granic, gdy nie sprawdza się, czy druga osoba chce się czymś podzielić.Dlaczego dzielimy się informacjami o innych ludziach i czy zawsze robimy to świadomie, a także czy opowiadanie o innych buduje zaufanie.O tym, że granica tego, ile i co komu mówić, jest skomplikowanym procesem i jak ważna jest otwarta i jawna komunikacja (metakomunikacja) na ten temat.O idei braku tajemnic w związku i jak może to prowadzić do naruszania poufności.Dużo mówimy o poufności w kontekście zawodów zaufania publicznego, zwłaszcza psychologów i psychoterapeutów.O różnicy między dzieleniem się informacjami o sobie w celu uzyskania wsparcia  a naruszaniem poufności.O rozróżnieniu między prywatnością, tajemnicą i intymnością.O tym, jakie potrzeby zaspokaja poszanowanie prywatności.O szukaniu równowagi między skrajnościami (dzieleniem się wszystkim vs. niczym) w bliskich relacjach.W pogadance wspominamy o:Książce "Kato tata".• Naszym wcześniejszym webinarze na temat seksu i seksualności.

czyli o tym, co się dzieje, gdy zamiast się zmuszać – sprawdzamy ze sobą.W tym odcinku zanurzamy się w temat dobrowolności – zarówno w relacji ze sobą, jak i z innymi. Dowiesz się czym jest samozgoda (self-consent) i dlaczego to od niej zaczyna się prawdziwa dobrowolność. Jak nasze wewnętrzne konflikty, język przymusu („muszę”, „powinnam”) i tempo życia wpływają na to, czy działamy z własnej woli, czy z przyzwyczajenia?💡 Usłyszysz m.in. o:– granicach i tym, co dzieje się, gdy sami je przekraczamy– wpływie kultury „przyciśnięcia się” i “starania się bardziej” na nasze wybory– modelu podwójnej kontroli („gaz i hamulec”) z książki Ona ma siłę Emily Nagoski– tym, dlaczego zwalnianie może być pierwszym krokiem do dobrowolności– różnicy między robieniem tego, co się chce, a wybieraniem spośród tego, co możliwe– wpływie ról społecznych i sztywnych zasad na nasze poczucie wyboru– spontanicznej i responsywnej dobrowolności– oraz o tym, jak poczucie bezpieczeństwa i dobrowolność wzajemnie się wspierają.To nie tylko rozmowa o „tak lub nie”, ale o całej wewnętrznej mapie potrzeb, granic i gotowości.Dobrowolność nie jest luksusem – jest podstawą relacji, która opiera się na równej godności.📌 Jeśli interesuje Cię, jak mniej być w „muszę”, być tą osobą, która dba o swoje granice i tworzy przestrzeń dla wyboru – ten odcinek jest dla Ciebie.🌀 Wspomniane w rozmowie:– „Koło Zgody”– warsztat u Agnieszki Szeżyńskiej https://coachingintymnosci.pl/– Emily Nagoski, Ona ma siłę– Marshall Rosenberg “Porozumienie bez Przemocy”

W tej pogadance otwieramy temat rodzin patchworkowych – nie po to, by dawać gotowe odpowiedzi i pouczać, ale by wspólnie z Wami przyjrzeć się z bliska, czym właściwie jest patchwork i jak może wyglądać życie w takiej rodzinie.Rozmawiamy o tym, że patchwork to nie tylko układ z byłymi i nowymi partnerami, ale czasem też niemonogamiczne relacje czy sytuacje, gdy dzieci są już dorosłe. Zamiast skupiać się na etykietach i definicjach, pytamy: co sprawia, że życie w patchworku djest satysfakcjonujące i karmiące?Podkreślamy, że nie struktura, ale jakość relacji ma największe znaczenie – to życzliwość, komunikacja i uważność na potrzeby wszystkich, zwłaszcza dzieci, są kluczowe. Poruszamy też konkretne tematy, jak nazywać nowych członków rodziny czy jak budować relacje z byłymi partnerami, pokazując, że nie ma jednego słusznego scenariusza.To rozmowa o wolności tworzenia relacji po swojemu, o odwadze wychodzenia poza schemat i o potencjale rodzin patchworkowych do rozwoju, wzajemnego uczenia się i tworzenia więzi opartych na dobrowolności.Dla tych, którzy są w patchworku, blisko niego lub po prostu chcą lepiej rozumieć współczesne rodziny – ta pogadanka to także zaproszenie na warsztat w Warszawie z Sylwią i Agnieszką właśnie o patchworku. https://www.bliskiemiejsce.pl/warsztaty-rodzina-patchorkowa

Gadamy o tym co jest o mnie, a co o tobie, czyli o rozróżnianiu między tym, co wynika z wewnętrznych procesów drugiej osoby, a tym, co jest moją reakcją na jej zachowanie.W naszej rozmowie usłyszysz m.in.: Jak rozpoznawanie tego, co jest o mnie, pomaga budować lepsze relacje Jak to rozróżnianie pomaga rozbrajać poczucie winy Jak rozpoznawanie swoich procesów wewnętrznych pozwala lepiej gospodarować energią Jak rodzice mogą unikać osobistego odbierania zachowań dzieci i lepiej rozumieć ich potrzeby Jak rozmowa, nie „na gorąco,” może być bardziej konstruktywna Jak empatia i wzajemne wsparcie kształtują zdrowe relacje Jak bliskie relacje mogą wspierać rozwój i naukę nowych narzędzi komunikacji Jak rodzice mogą uczyć dzieci poprzez swoje zachowania, że dbanie o siebie nie jest egoizmem Jak unikanie nadinterpretacji może poprawić jakość relacjiMożesz wspierać powstawanie Pogadanek na Patronie

Rozmawiamy o tym, że: intymność jest uniwersalną potrzebą, obejmującą współdzielenie doświadczeń z innymi; intymność nie jest jedynie binarna (jest lub jej nie ma), ale ma wiele różnych odcieni, które można rozwijać w relacjach; ważne jest, aby być świadomym intymności w różnych sytuacjach, również zawodowych, np. podczas wizyt lekarskich czy terapii; często utożsamia się intymność z seksem, jednak intymne mogą być także inne doświadczenia, np. rozmowy, troska o kogoś w trudnej sytuacji; intymność nie może istnieć bez szacunku dla własnych i cudzych granic. Odpowiednia komunikacja i uważność na potrzeby drugiej osoby są kluczowe. Możesz wspierać powstawanie Pogadanek na ⁠⁠Patronite

Gadamy o samotności, osamotnieniu, o byciu singlem i o niuansach w rozumieniu tych różnych miejsc, słów, zjawisk. Możesz wspierać powstawanie Pogadanek na ⁠Patronite

Przywództwo postrzegamy jako coś kuszącego i trudnego jednocześnie, jako coś, do czego możemy “się nadawać” bądź nie. Tymczasem my mówimy - przywództwo to nie to co myślisz! A skoro tak, to czym ono jest w naszym rozumieniu? Oglądamy to sobie dokładnie w tej Pogadance.  Zauważamy, że: są różne modele i sposoby postrzegania przywództwa; idąc z przodu można się różnie ustawiać wobec tych, którzy są z nami; przywództwo to tworzenie bezpiecznej przestrzeni; są obszary, w których przewodzimy i są takie, w których jesteśmy pod przewodnictwem; można być przywódcą dla sam_ siebie; w tradycyjnym ujęciu bardziej kojarzymy przywództwo z nadawaniem niż z odbiorem; potencjał przywódczy ma każdy z nas, także dzieci; słuchanie innych, ale i słuchanie siebie są cenne w przywództwie; przywództwo to rodzaj nastawienia, zadania, podejścia, a nie osoba. w ciele pojawia się nam rozluźnienie, gdy rozmawiamy o przywództwie pełnym różnorodności i opartym o relacje. Link do darmowego webinaru o wspominamy w pogadance https://event.webinarjam.com/register/386/1zx4vi5y

Rozmawiamy o tym czym jest metafora konta relacyjnego i na czym polegają wpłaty i wypłaty na takim kontcie

Dzisiejszy odcinek to kooperacja dwóch podcastów: Pogadanek - Agnieszki Stein i Sylwii Włodarskiej O rozstaniach - Agnieszki Stein i Heleny Bielawskiej W tej niecodziennej konfiguracji rozmawiamy o tym, że: są zachowania powszechnie uważane za dupkowate i takie, które są bardzo indywidualne; zgodnie z paradygmatem Porozumienia bez Przemocy, każdy z nas postępuje i działa najlepiej jak potrafi; a jednocześnie może podejmować takie działania, które dla drugiej osoby będą naruszające i ona ma prawo się przed nimi chronić; dupkowate zachowania związane są z poziomem napięcia emocjonalnego; rozmowa o granicach, o tym co dla nas dopuszczalne, a co nie, pomagają unikać dupkowatych zachowań w relacjach; dupkowate zachowania to ”tragiczny” sposób zadbania o własne ważne potrzeby; sięganie po wsparcie specjalisty, gdy w relacji trudno się dogadać, jest cywilizowanym sposobem komunikowania się; a niemal już na sam koniec zachęcamy do rozmawiania na randkach o tym, jakie zachowania są dla nas dupkowate i do ustalenia sobie na to hasła.

Odcinek z gościnią Ewą Hajduk Kasprowicz. Usłyszysz w nim o: naszej Kursopodróży ku karmiącym relacjom zaplanowanej na 2024 rok; ogromnym wpływie edukacji relacyjnej na nasze życie; o tym, że jesteśmy wypadkową 5 najbliższych osób; nieformalnym charakterze edukacji relacyjnej; kilku przekonaniach i mitach na temat relacji; umiejętnościach przydatnych w budowaniu relacji; relacjach, które się rozluźniają i takich, które się kończą; różnicach, z których można korzystać i czerpać; relacji z samą sobą; robieniu stopklatki - nie tylko przy oglądaniu filmów.

Rozmawiamy o: rozróżnieniu pomiędzy oceną a obserwacją; i kolejnym - między emocjami a uczuciami rzekomymi; lokalizowaniu uwagi - czy jest skierowana wewnątrz, czy na zewnątrz; odpowiadaniu na pytania, na które odpowiadać nie chcemy; playliście czułości i troski. Możesz wspierać powstawanie Pogadanek na ⁠Patronite⁠ ⁠https://patronite.pl/pogadanki

Byłyśmy przekonane, że Pogadankę o autentyczności już nagrałyśmy! Gdy sprawdziłyśmy, że nie, zabieramy się za nią z entuzjazmem, bo temat nam bliski. Gadamy o tym, jak ją rozumiemy, jak ją widzimy, czym dla nas jest, a czym nie jest, a także o: autentyczności jako procesie; eksperymentowaniu i przymierzaniu sobie różnych sformułowań; wyrażaniu siebie w relacji i w tym co trudne, i w tym, co przyjemne; rozmkinkach i “myślówach” wokół autentyczności; kontekście kulturowym i tym związanym z “bańką”; konflikcie wewnętrznym związanym z autentycznością; kulturze komunikacji, w której nie musi być szybko, sprawnie i do przodu; akceptacji i byciu przyjęt_ tak_, jak_ się  jest; szczerości w kontakcie ze sobą; różnorodności w nas, czyli przyglądaniu się różnym częściom. Możesz wspierać powstawanie Pogadanek na Patronite https://patronite.pl/pogadanki

Tę Pogadankę nagrywamy na świeżo po Campie “Zabawa” i po webinarze w ramach Kursopodróży “Jak sobie nie dopierdalać”. Co mają wspólnego? Zabawa uczy m.in tego, co potrzebne, by siebie samego nie dociskać. Co jeszcze nam daje energia zabawy? O tym między innymi w tej Pogadance. A poza tym gadamy o: warunkach i jakościach potrzebnych, by zabawa zaistniała; rozwojowym potencjale zabawy; ryzyku wpisanym w zabawy, zwłaszcza nowe; autorytetach, na straży których nie trzeba nieustająco stać: zabawach, które mają swój scenariusz i codziennych małych aktywnościach, w których jest energia zabawy; środowisku sprzyjającemu zabawie; ćwiczeniu mięśnia zabawy “na zimno”. Możesz wspierać powstawanie Pogadanek na ⁠⁠⁠Patronite⁠

Jedno co pewne, to zmiana. Towarzyszy nam w życiu nieustająco i nieuchronnie. Czasem jest czymś, czego nie możemy się doczekać, czasem czymś, co budzi obawy. Jak sobie z tym radzić? Jak zmianę obsługiwać? jak szukać tu swojego wpływu? - to tylko kilka pytań, które stawiamy. O czym jeszcze usłyszycie w tej pogadance? -że zmianie towarzyszą różne historie; -że możemy robić zmiany i doświadczać zmian; -że w zmianie jest miejsce na eksperymentowanie; -że jak się nic nie da zmienić, to da się zmienić sposób myślenia o tym; -że warto ogólną wizję zmiany urealnić, sprowadzić do konkretu; -że akceptacja też jest zmianą; -że jakakolwiek zmiana jest lepsza niż żadna; -że robienie zmian to umiejętność; -że relacja jest jak roślina doniczkowa - wymaga pielęgnacji; -że są w zmianie kawałki, które się nie zmieniają, i na których można się oprzeć. Możesz wspierać powstawanie Pogadanek na ⁠⁠Patronite⁠

Mówi się wiele o wychodzeniu ze strefy komfortu, ale sam dyskomfort zdaje się być zjawiskiem mało poznanym, mało obgadanym. A my właśnie chcemy się z nim poznać bliżej zwłaszcza w kontekście szerszym, społecznym. Gadamy więc o tym, że: przeżywania dyskomfortu uczymy się już jako dzieci; możemy oswajać dyskomfort i regulować stopień przeżywania go; można wręcz chcieć czuć dyskomfort - omawiamy to na konkretnych przykładach; dyskomfort mówi nam wiele ważnych rzeczy o nas samych i świecie; dyskomfort to szansa na rozwój i zaczątek zmian; warto usłyszeć, uwierzyć i zaciekawić się dyskomfortem drugiej osoby. Możesz wspierać powstawanie Pogadanek na ⁠Patronite⁠

W naszej kulturze bardziej pożądany i kojarzący się z dorosłością jest tryb brania odpowiedzialności. Tryb, który Kasia Urbaniak nazywa dominującym. My zaś przyglądamy się jak to jest odpowiedzialność oddać, przejść w tryb uległy i zostać na chwilę “dzidzią”. Gadamy o tym, że: korzystać z dzidzi można nie tylko w chorobie; tryb uległości nie jest miejscem pozbawionym mocy; balans w braniu i dawaniu wyrównuje się długoterminowo, a nie w każdej sekundzie; rozwój to nie tylko liniowe kroki w przód; można przyglądać się stereotypom i szukać w nich opcji zmiany; Możesz wspierać powstawanie Pogadanek na Patronite

Niepewność jest nieunikniona, jest częścią życia. Rozmawiamy więc o tym, jak ją obsłużyć, jak się w niej poruszać, a nie jak sprawić, żeby jej nie było. W rozmowie pojawiają się więc wątki: zaufania do siebie i pewności siebie; ceny płaconej za każdą decyzję; niepewności jako źródła przyjemności; pewności jako źródła frustracji; uczenia się, ile to jest dość, a ile za dużo; mierzenia się z własnymi ograniczeniami; spontanicznego podążania za impulsami; komunikowania niepewność; historii, które budujemy sobie w głowach wokół niepewności; nauki oswajania niepewności w bezpiecznych warunkach. Dorzuć się do powstawania Pogadanek na Patronite

Potrzeby to jedno z bazowych pojęć w Porozumieniu Bez Przemocy Marhalla B. Rosenberga. Wg tej koncepcji stoją za wszystkimi naszymi czynami. Czego jeszcze dowiesz się o nich z tego odcinka Pogadanek?  że koncept rozróżnienia strategii od potrzeb radykalnie zmienił nam życie; że w talii kart potrzeb są jokery; że istnieje nieskończenie wiele strategii na zaspokojenie potrzeb; że przekonania są regulatorem korzystania ze strategii; podamy też sposób na oswajanie się z listą potrzeb. Wspieraj powstawanie pogadanek na PATRONITE

O teorii więzi i stylach przywiązania zrobiło się głośno. Agnieszka mówi nawet, że temat niejednokrotnie idzie w kierunku “psychozabawy”, a jak podkreśla - sprawa jest o wiele bardziej złożona i skomplikowana. I dlatego bierzemy ją na tapet. Usłyszycie o tym, że: -wszyscy mamy naturalny odruch sięgania po wsparcie i pomoc; -styl przywiązania bliższy jest procesowi niż stałemu elementowi osobowości; -wszyscy mamy dostęp do wszystkich stylów przywiązania; -doświadczenia budujące rodzaj więzi zdobywamy całe życie; -styl przywiązania nie zależy tylko od rodziców; -do pierwszej reakcji, pierwszej myśli warto dołożyć drugą i trzecią: -nie struktura a jakość kontaktu budują więź. Wspieraj powstawanie Pogadanek na PATRONITE

Rozmawiamy o częściach, które mamy w sobie, do czego one mogą się przydać i czy można zaprosić je na wspólną imprezę.