Dzisiaj w odcinku „Polityka o książkach” Pola Dwurnik, malarka i kuratorka, opowiada, jakie książki warto przeczytać tej jesieni, jak czytać poezję i jak pomaga jej słuchanie audiobooków? Twórczyni, która opiekuje się spuścizną Edwarda Dwurnika, opowiada o tym, jak tworzy ilustracje do książek artystycznych. Czy klasyka literatury jest tym, do czego wraca? Czy audiobooki pomagają jej w malowaniu nowych prac? Pola Dwurnik przynosi książki i zachęca, co warto przeczytać tej jesieni, opowiada też, czym są dla niej książki artystyczne. Rozmowę prowadzi Justyna Sobolewska.
W podkaście „Polityka o książkach” Justyna Sobolewska rozmawia z Katarzyną Kasią o jej najważniejszych lekturach oraz o związkach filozofii i życia. Zaczynamy od wspomnienia zmarłego, ważnego dla nas pisarza Marcina Wichy, którego książki stały się bliskie wielu czytelnikom. Dlaczego warto czytać Marka Aureliusza, zwłaszcza w nowym tłumaczeniu? Jego „Rozmyślania” mogą nam towarzyszyć w trudnych momentach życia. Rozmawiamy też o miłości, którą bell hooks odziera z romantycznego mitu. I o książkach, przy których się płacze. Katarzyna Kasia opowiada o lekturach, które były dla niej jak trzęsienie ziemi, a także o takich książkach, które na nowo oświetlają nasze myślenie o demokracji i wspólnocie. Rozmawiamy też o wojnie i podtrzymywaniu ducha przez Serhija Żadana. A jaka książka przeczytana w dzieciństwie wpłynęła najbardziej na Katarzynę Kasię? Odpowiedź jest zaskakująca, proszę sprawdzić. Marek Aureliusz, „Rozmyślania”, przeł. Krzysztof Łapiński, Czarna Owca Krzysztof Bogusław Grabowski, „Przyjeżdżajcie, będzie super!”, Antena Krzyku bell hooks, „Wszystko o miłości”, przeł. Karolina Iwaszkiewicz, Filtry Gianni Vattimo, „Nie być bogiem”, przeł. Katarzyna Kasia, Krytyka Polityczna Julia Fiedorczuk, „Dom Oriona”, Wydawnictwo Literackie Achille Mbembe, „Polityka wrogości”, przeł. Katarzyna Bojarska, Urszula Kropiwiec, Karakter Thomas Mann, „Buddenbrookowie. Upadek pewnej rodziny”, przeł. Jerzy Koch, WAB Serhij Żadan, „Arabeski”, przeł. Michał Petryk, Czarne Maciej Siembieda, „Gołoborze”, Znak Literanova Marcin Wicha, „Rzeczy, których nie wyrzuciłem”, „Kamionek”, „nic drobniej nie będzie”, „Jak przestałem kochać design”
Dzisiaj w „Polityce o książkach” Mariusz Szczygieł: wywiad o Czechach, Noblu literackim i o tym, jak zacząć pisać książki. Z reporterem, założycielem wydawnictwa Dowody na istnienie i autorem programu „Rozmowy niewygodne”, rozmawiamy również o Czechach. Jak zacząć pisać książki, jak napisać opowiadanie, dlaczego poezja współczesna jest odpowiedzią na bolączki codzienności? W rozmowie także: Nobel 2025 trafił do László Krasznahorkaiego. Czy Nobel, którego w 2018 r. otrzymała Olga Tokarczuk, powtórzy się jeszcze dla Polaków? W podkaście również: książki na jesień, w tym Hanna Krall. Czy istnieją dla Mariusza Szczygła najlepsze książki wszech czasów?
Kto może w tym roku otrzymać Nobla w dziedzinie literatury? Nie tylko nad tym zastanawiamy się wspólnie z Michałem Nogasiem, wicedyrektorem radiowej Trójki.
Dzisiaj w „Polityce o książkach” Agata Kasprolewicz, autorka podkastu „Raport o książkach”. Mówimy o premierach książkowych 2025, co czytać i po co czytać książki, czy należy czytać od deski do deski? Justyna Sobolewska i Agata Kasprolewicz twierdzą, że są takie książki, które warto przeczytać, i takie, które trzeba przeczytać - chociażby literatura ukraińska, np. Serhij Żadan. Jakich premier spodziewać się jesienią? Czy na wakacjach czyta się inaczej? Najciekawsze książki, pouczający autorzy i autorki, jak Ishbel Szatrawska, Max Blecher czy Richard Flanagan. Książkowe polecajki polecają się Waszej uwadze. Zapraszamy do oglądania i słuchania, Justyna Sobolewska, tygodnik „Polityka”.
Najnowszy odcinek „Polityki o książkach” to spotkanie z Anną Dziewit-Meller. Justyna Sobolewska rozmawia z pisarką, redaktorką naczelną Grupy Wydawniczej Foksal i ostatnio podkasterką („Druga połowa”) o wakacyjnych lekturach, ale też o wieku środka albo wieku średnim, o tym, co się zmienia w tym czasie w życiu kobiet. O odczarowywaniu menopauzy (za pomocą literatury). I jeszcze o przyjemnościach letnich bycia samej w domu, bałaganieniu i nicnierobieniu (jeśli możemy). Rozmawiamy też o naszym wspólnym czytaniu starych książek, dzięki któremu w czasie pandemii napisałyśmy „Stówkę. Przeczytaj to jeszcze raz”, przewodnik po najważniejszych dla nas książkach. Książki, o których rozmawiają autorki: 1. Roberto Bolaño, Dzicy detektywi, przeł. Tomasz Pindel i Nina Pluta, Państwowy Instytut Wydawniczy 2. Bruno Schulz, Sklepy Cynamonowe i inne opowiadania, Marginesy 3. Stephen King, Holly, Prószyński i Ska 4. Sławomir Gortych, Schronisko, które zostało zapomniane, WAB 5. Zofia Zaleska, Zaniechanie, Karakter 6. Grzegorz Łyś, Przystanek Tworki, WAB 7. Magdalena Grzebałkowska, Dezorientacje. Biografia Konopnickiej, Znak 8. Virginia Woolf, Orlando, przeł. Aga Zano, Marginesy 9. Bartek Kieżun, Barcelona, WAB 10. Miranda July, Na czworakach, przeł. Kaja Gucio, Pauza 11. Ali Smith, Jak być jednym i drugim, przeł. Jarzy Kozłowski, WAB 12. Sophie Gilbert, Girl On Girl. How Pop Culture Turned a Generation of Women Against Themselves, Penguin Press. Chcesz więcej treści od „Polityki”? Wykup dostęp do Polityka.pl i odkryj bogaty zbiór materiałów o kulturze, psychologii, edukacji i polityce. Z kodem KSIAZKA30 otrzymasz 30% zniżki na subskrypcję Standard. Tylko na stronie: https://sklep.polityka.pl.
W podkaście „Polityka o książkach” Justyna Sobolewska rozmawia z Mikołajem Grynbergiem o jego nowej książce „Rok, w którym nie umarłem” (wyd. Agora) – o zawale, umieraniu i miłości do życia. Grynberg pisze tak, że się często uśmiechamy, nawet w dramatycznych momentach. Co się zmieniło? „Po tej historii inaczej zacząłem traktować czas. Na pewno nie będę robić rzeczy, których nie lubię. Bo nie wiem, ile zdążę” – mówi pisarz. Grynberg jest uważnym obserwatorem siebie i swojego otoczenia, podobnie jak wcześniej Białoszewski. Miał trudne zadanie: „Książka, która się zaczyna od dramatu, a potem jest coraz lepiej, to jest katastrofa”. Ale udało mu się znaleźć sposób opowiadania o odzyskanym życiu, który wywołuje wzruszenie. Chcesz więcej treści od „Polityki”? Wykup dostęp do Polityka.pl i odkryj bogaty zbiór materiałów o kulturze, psychologii, edukacji i polityce. Z kodem KSIAZKA30 otrzymasz 30% zniżki na subskrypcję standard. Tylko na stronie: https://sklep.polityka.pl.
W „Polityce o książkach” Justyna Sobolewska rozmawia z Joanną Bator o nowej książce z wykładami: „W moje strony. Trzy wyprawy w kierunku wyobraźni, współczucia i troski”. I o nowej powieści, która się właśnie pisze. Co robić, kiedy rzeczywistość nam tak dopiekła jak ostatnio? Bieganie czy ćwiczenia na „wioślarzu”? Jak odzyskać równowagę: czy taniec pomaga w pisaniu? I co pisarka robi, kiedy nie pisze? Kim jest troskliwa narratorka? I co Joanna Bator sądzi o sztucznej inteligencji? Zastanawiamy się też, czy literatura bywa snem na jawie i co z tego wynika. Jakie obrazy i miejsca stały się zalążkami powieści Joanna Bator? Uwaga, jest dużo śmiechu w tej rozmowie. W książce „W moje strony” (wyd. Znak) znajdziemy wykłady, które pisarka wygłosiła na Uniwersytecie Łódzkim, a towarzyszą im teksty badaczek: Joanny Jabłkowskiej, Izabelli Adamczewskiej-Baranowskiej, Angeliki Siniarskiej-Tuszyńskiej, Marty Zdanowskiej i Marzeny Podolskiej. Chcesz więcej treści od „Polityki”? Wykup dostęp do Polityka.pl i odkryj bogaty zbiór materiałów o kulturze, psychologii, edukacji i polityce. Z kodem KSIAZKA30 otrzymasz 30% zniżki na subskrypcję standard — tylko na stronie: https://sklep.polityka.pl.
W wideokaście „Polityka o książkach” Justyna Sobolewska rozmawia z Jakubem Żulczykiem o jego najnowszej powieści „Kandydat” (wyd. Świat Książki), thrillerze politycznym wydanym tuż przed wyborami prezydenckimi. Autor celnie punktuje nie tylko polityków, ale i media, nie popadając przy tym w prostą satyrę. Bohaterowie, choć wzorowani na realnych postaciach życia publicznego, nie są jednowymiarowi. „Kandydat” może być czytany jako ostrzeżenie: to mocna opowieść o manipulacji, bezradności i cynizmie władzy. Jedną z kluczowych kwestii wypowiada Car, w którym łatwo rozpoznać prezesa PiS: „Putin o wszystkim wie, bo wszędzie tutaj są jego cienie. Ale Putin czeka, bo jest przekonany, że to wszystko się znowu rozpadnie, wyłącznie z naszej winy”. Żulczyk pokazuje, że historia lubi się powtarzać, a polityka to nieustanna walka o wpływy i narrację. Czy porażka może być dla polityka lekcją? I dlaczego, mimo brudu politycznego świata, warto głosować? Kandydat to apel o świadome decyzje i obywatelską odpowiedzialność, szczególnie ważny w przeddzień drugiej tury wyborów. (00:00) Fragmenty programu (01:03) Wstęp do rozmowy z Jakubem Żulczykiem (01:48) Różne tożsamości Jakuba Żulczyka, także ta, w której obraził prezydenta (04:20) „Kandydat”, czyli media w książce? (09:56) „Pewne schematy myślenia prowadzą nas donikąd”, czyli o życiu w spolaryzowanej demokracji (13:48) Jakub Żulczyk o polskiej polityce (17:25) Samoświadomość bohaterów „Kandydata” (27:28) Jak wyglądał research Jakuba Żulczyka (36:08) Jeden z ważniejszych momentów w „Kandydacie” (38:58) Co możemy zrobić przed drugą turą wyborów prezydenckich? (51:03) Podsumowanie. Chcesz dowiedzieć się więcej? Wykup dostęp do Polityka.pl i odkryj bogaty zbiór materiałów o kulturze, psychologii, edukacji i polityce. Skorzystaj z kodu KSIAZKA30, aby otrzymać 30% zniżki na subskrypcję standard, kupując ją na stronie sklep.polityka.pl.
W nowym odcinku podkastu „Polityka o książkach” i pierwszym w formie wideo Justyna Sobolewska rozmawia ze znaną psycholożką i terapeutką uzależnień Ewą Woydyłło o jej najnowszej książce „Szczęścia można się nauczyć” (rozmowa z Agnieszką Radomską, wyd. Zwierciadło). Wszyscy się martwimy, mamy mnóstwo powodów: wybory, wojna, Ameryka, niepewna przyszłość. Martwimy się o dzieci, o rodziców, o zdrowie i o tysiąc spraw życia codziennego. Tymczasem, jak mówi Ewa Woydyłło, martwienie się nic nie zmienia, nie zapobiega, nie poprawia w świecie. Powracającym refrenem tej rozmowy jest zadbanie o siebie samego, wiara w swoje możliwości, którą często blokujemy pesymizmem, przewidując wszystko, co złe. Żeby cokolwiek móc robić dla świata, trzeba być dobrym dla siebie. I tego można się uczyć w każdym wieku. Ewa Woydyłło przypomina o kategorii „dobromyślności”, którą warto wcielić w życie. A czego możemy nauczyć się od Konopnickiej? Jak radzić sobie z nawykami i uzależnieniami? Rozmawiamy też o tym, co czytamy i dlaczego. Zapraszamy do oglądania i słuchania. (00:00) Fragmenty rozmowy (01:20) Wstęp i zaproszenie do rozmowy z Ewą Woydyłło (02:01) Wszyscy się strasznie martwimy: jak sobie z tym radzić? (05:20) Dlaczego zamartwianie się jest mało efektywne? (08:13) Szczęścia można się nauczyć: jaki jest na to przepis? (11:00) Tradycja pesymizmu i ćwiczenia się w nim; o pesymistach i osobach wierzących w siebie (15:11) O tym, jak nawyki wpływają na nasze życie (17:51) Czy w Polsce lubimy nasz smutek? (20:55) Jak psychologia i terapia uzależnień pojawiła się w życiu Ewy Woydyłło (25:37) O systemie mechanizmów obronnych w terapii uzależnień (29:38) Nauczyciele z ekranu, którzy mówią jak żyć: to pomaga czy szkodzi? (33:07) Odbiór książek i obecności medialnej Ewy Woydyłło (34:33) Czym jest uczenie według Ewy Woydyłło? (37:50) Jaki związek ma Konopnicka z dbaniem o siebie? (40:06) Podsumowanie. Chcesz dowiedzieć się więcej? Wykup dostęp do Polityka.pl i odkryj bogaty zbiór materiałów o kulturze, psychologii, edukacji i polityce. Skorzystaj z kodu KSIAZKA30, aby otrzymać 30% zniżki na subskrypcję.
W tym odcinku Justyna Sobolewska rozmawia z Piotrem Pazińskim o Robercie Walserze, pisarzu osobnym, owianym legendą, którego znaczenie wciąż rośnie. Ukazała się właśnie książka „Coś w rodzaju opowiadania” w przekładzie Małgorzaty Łukasiewicz (PIW). Walser, zmarły w 1956 r., był twórcą nieuchwytnym: pisał obsesyjnie, żył skromnie, przez ostatnie 30 lat życia milczał, przebywając w zakładach psychiatrycznych. Był człowiekiem do wszystkiego, pracował jako urzędnik, a nawet lokaj w zamku w Dąbrowie Niemodlińskiej. Pisał na biletach tramwajowych, miniaturyzował litery, aż sam nie mógł ich odczytać. Zostawił po sobie zagadkowe mikrogramy, z których udało się odczytać m.in. powieść „Zbój”. Czekają nas wkrótce nowe publikacje i ekranizacja „Człowieka do wszystkiego” w reż. Wilhelma Sasnala. Niektórzy nazwali 2025 rokiem Walsera i nie ma przeszkód, żebyśmy go wszyscy świętowali. (00:00) Najciekawsze momenty rozmowy (01:24) Wprowadzenie do tematu i sylwetki Roberta Walsera (02:43) Obecność Walsera w kanonie literackim, recepcja jego twórczości (04:13) Biograficzne wątki z życia Walsera (09:54) O technice mikrogramów i miniaturyzacji pisma (13:13) Refleksje o powieściach i krótkich formach Walsera (19:22) Zabawa językiem i stylistyczne osobliwości jego pisarstwa (22:05) W.G. Sebald i jego relacje z Walserem (28:52) Walser: między pisarską płodnością a osobistymi trudnościami (32:54) Mroczne wątki: fantazje o charakterze sadomasochistycznym (35:10) Humor i obyczajowe obserwacje w twórczości Walsera (38:56) 2025 jako rok Roberta Walsera: nowe inicjatywy i ekranizacja (39:48) Podsumowanie rozmowy. Chcesz dowiedzieć się więcej? Wykup dostęp do Polityka.pl i odkryj bogaty zbiór materiałów o kulturze, psychologii, edukacji i polityce. Skorzystaj z kodu KSIAZKA30, aby otrzymać 30% zniżki na subskrypcję.
W tym odcinku „Polityki o książkach” rozmawiamy o „Jamesie” – odważnym retellingu „Przygód Hucka Finna” – autorstwa Percivala Everetta (wyd. Marginesy). Z tłumaczką Kają Gucio i krytykiem literackim Wojciechem Szotem przyglądamy się, jak Everett przepisuje klasykę amerykańskiej literatury z perspektywy Jamesa – czarnoskórego niewolnika. Jakie znaczenie ma język w tej opowieści? Jakie wybory musiała podjąć tłumaczka? Porównujemy „Jamesa” z „Demonem Copperheadem” Barbary Kingsolver i wspólnie zastanawiamy się, na czym polega fenomen retellingu – i dlaczego w Polsce wciąż jest niszowy. Podrzucamy też pomysły na nowe wersje polskich klasyków: może „Lalka” z perspektywy Łęckiej? Albo „Krzyżacy” z punktu widzenia dwóch nagich mieczy? (00:13) Wstęp (00:32) Rozmowa o Jamesie Percivala Everetta (01:56) „Ale to się dobrze czyta” – powieść pełna magii dla wielu czytelników (03:30) Jak tłumaczka Kaja Gucio stworzyła sztuczny język na potrzeby książki? (08:30) Czy kolejne tytuły Everetta ukażą się na polskim rynku? (09:25) Literackie i historyczne nawiązania – książka wielowarstwowa, ale przystępna także bez znajomości kontekstów (11:25) Dialog Everetta z Twainem – powieść nie jest pisana z pozycji oskarżyciela (16:05) Gorzkie akcenty w Jamesie i powroty do dawnych lektur (19:18) Retelling – dlaczego nie mamy polskiego odpowiednika tego terminu? (22:24) Na czym polega retelling w języku angielskim? (24:47) Reimagining – nowo-obrazowanie. Dlaczego ważne jest ponowne opowiadanie historii z innej perspektywy? (26:00) Które polskie klasyki można by opowiedzieć na nowo? (32:28) „Sztuka ma nam pozwolić być kimś innym” (33:47) Jakie retellingi mogłyby powstać? – marzenia gości podcastu (38:30) Podsumowanie Chcesz dowiedzieć się więcej? Wykup dostęp do Polityka.pl i odkryj bogaty zbiór materiałów o kulturze, psychologii, edukacji i polityce. Skorzystaj z kodu KSIAZKA30, aby otrzymać 30% zniżki na subskrypcję.
Czy przyroda może istnieć w sercu miasta? Co można znaleźć na dachu budynku, w brudnej wodzie czy pod pomnikiem kołchoźnicy? W najnowszym odcinku podkastu „Polityka o książkach” Stanisław Łubieński opowiada o swojej książce „Drugie życie Czarnego Kota” – o przyrodzie, życiu i pożegnaniach. Jak Warszawa łączy miasto z naturą? Jakie tajemnice kryje Zakole Wawerskie i co łączy dąb Mieszko z historią stolicy? Wspominamy też psa Fuksa i mówimy o pożegnaniach z bliskimi. Zapraszamy do odkrywania natury, która nie zna sentymentów, ale potrafi trwać przez wieki. (00:00) Najlepsze fragmenty (00:55) Wstęp (01:10) O czym jest książka „Drugie życie Czarnego Kota” Stanisława Łubieńskiego (05:07) „Przyroda miasta” Elżbiety Kozłowskiej jako źródło inspiracji dla Stanisława Łubieńskiego (07:59) „Patelnia” w centrum Warszawy jako przestrzeń do obserwacji ptaków (11:00) „Przyroda stwarza miasta”: refleksja nad współistnieniem natury i urbanizacji (13:50) Ekspedycje na obrzeża Warszawy: doświadczenia przyrodnicze (20:04) Historie opowiadane przez drzewa: świadkowie długiej historii miasta (26:08) Rozważania na temat przemijania i pożegnań (30:31) Lokalizacja dębu Mieszko, jednego z najstarszych drzew w Polsce (w Warszawie!) (33:50) Historia budynku Czarny kot z końca lat 90. (38:46) Podsumowanie. Chcesz dowiedzieć się więcej? Wykup dostęp do Polityka.pl i odkryj bogaty zbiór materiałów o kulturze, psychologii, edukacji i polityce. Skorzystaj z kodu KSIAZKA30, aby otrzymać 30% zniżki na subskrypcję.
W „Polityce o książkach” Justyna Sobolewska rozmawia z Julem Łyskawą, laureatem Paszportu POLITYKI w kategorii Książka za powieść „Prawdziwa historia Jeffreya Watersa i jego ojców”, o życiu po Paszporcie i o historiach z warszawskiej Ochoty. Gdzie całował się w podstawówce i dlaczego przyjeżdzała do niego policja? A także o tym, jak dziadek Tosiek przyprowadził zimą wnuka w kapciach ze szkoły i jak ta historia trafiła do powieści o fikcyjnym, amerykańskim miasteczku. Rozmawiamy też o upadku amerykańskiego mitu i o tym, czy literatura ma siłę zmieniania świata. (00:17) Wstęp (00:45) O tournée Jula Łyskawy z jego książką (02:00) O spotkaniach literackich w więzieniu (02:44) Czy żółty kolor paznokci przynosi szczęście? (05:09) Autobiograficzne wątki w książce „Prawdziwa historia Jeffreya Watersa i jego ojców” (07:50) O micie Ameryki, która jest ulepiona z wyobrażeń (09:50) Ameryka, która pożera wszystko: o „Postkolonialnym wierszu miłosnym” Natalii Diaz (11:44) Wielka literatura a niewłaściwe zachowania autorów: jak się do tego ustosunkować? (18:17) Czy literatura może jeszcze zmieniać rzeczywistość? (23:20) O „Wampirzym cesarstwie” Jaya Kristoffa i inspiracjach w fantasy (29:55) O żegnaniu literatury gatunkowej: czy to już czas? (31:10) Czy Jul Łyskawa wyje? (32:25) Czy Jul Łyskawa teraz pracuje nad nowymi rzeczami? (34:02) Dlaczego Justyna Sobolewska jest bohaterką krótkiego opowiadania? (36:03) Rytuał czytania przed snem? (40:56) Podsumowanie
W najnowszym odcinku podkastu Justyna Sobolewska rozmawia ze Szczepanem Twardochem o jego nowej powieści „Null” (wyd. Marginesy), która powstała pod wpływem jego podróży do Donbasu. Rozmawiają o popsutym języku, o tym, czy z dystansu widać więcej i dlaczego walczący nie chcą mówić o końcu wojny. Czy nadzieja pomaga, czy wręcz przeciwnie? I co nam o dzisiejszym świecie może powiedzieć „Wojna peloponeska” Tukidydesa. (00:13) Wstęp (01:10) Najnowsza książka Twardocha: czy była pisana inaczej? (03:25) Dlaczego wojna w Ukrainie stała się tematem książki? (06:08) O splocie fikcji i rzeczywistości w powieści (08:15) Niezmienność ludzkiej natury (10:50) O bohaterze głównym powieści, gniewie i odkupieniu (16:00) Jakie lektury towarzyszyły Twardochowi przy pisaniu powieści? (19:00) O języku „Null”, niepoprawnej polszczyźnie i językach słowiańskich (23:33) „Wojna jest obcym światem” (24:25) Czy będzie przekład ukraiński? (25:30) O Ukraińcach, walce i dystansie Twardocha w pisaniu (28:10) O statusie pisarzy w Ukrainie (29:06) Lęk przed Rosją w polskiej pamięci (35:13) Dekady, w których nie dzieje się nic, i tygodnie, w których dzieją się dekady (36:30) Dlaczego Ukraińcy nie wierzą, że wojna się skończy? (41:55) „Nadzieja jest złudną doradczynią dla tych, którzy są w wielkim niebezpieczeństwie” (44:25) Podsumowanie
W najnowszym odcinku „Polityki o książkach” Justyna Sobolewska rozmawia z Sylwią Chwedorczuk o miłosnej korespondencji: „Maria Dąbrowska i Anna Kowalska. Listy, tom I, 1940–1945”. Rozmawiają o tym, co sprawia, że te listy to sprawa bez precedensu i dlaczego Maria Dąbrowska zastrzegła je na kolejnych kilkadziesiąt lat? „Wiesz, musisz wiedzieć, że ginę z miłości, że sobie poradzić nie umiem z tym uczuciem, a raczej z całym światem najróżniejszych uczuć, pasji, gniewów, żałości”, pisze Kowalska. „Każda chwila bez ciebie wydaje mi się tak okropnie zmarnowaną i straconą”, odpowiada Dąbrowska. Listy oddają wysoką temperaturę tej relacji – zapalnym momentem jest ciąża Anny. Dąbrowska nie może jej tego darować. Pisze: „Miłość jest ponad ludzkie siły, miłość to wieczna rozpacz”. (00:13) Wstęp (01:16) O najnowszej książce Sylwii Chwedorczuk - listy Kowalskiej i Dąbrowskiej. (01:52) 2400 listów między kobietami - wyjątkowy zapis intymnej znajomości (05:33) "Powieść w listach" - o zapisie reportażowym uczucia (07:33) Jaka jest dynamika związku Kowalskiej i Dąbrowskiej? (11:15) Konflikty i problemy wokół tematu fizyczności - ciąża Kowalskiej (15:45) Małżeństwo Anny Kowalskiej z Jerzym (17:50) O budowaniu osobowości Anny Kowalskiej i Marii Dąbrowskiej przez czytelników (21:33) Prace nad biografią Marii Dąbrowskiej (24:25) O analizującej postawie Marii Dąbrowskiej (28:13) Lwów lat czterdziestych XX wieku (31:55) Kiedy zostaną opublikowane kolejne tomy listów Kowalskiej i Dąbrowskiej? (33:26) Kiedy zostanie opublikowana biografia Marii Dąbrowskiej? (34:02) Podsumowanie
Pierwszy odcinek podkastu „Polityka o książkach” Justyna Sobolewska otwiera rozmową z Katarzyną Sobczuk, filozofką, artystką i autorką eseju „Mała empiria” (wyd. Dowody). To książka o „wieku środka” – czasie, gdy wzruszamy się przy starych piosenkach, rozmawiamy sami ze sobą i żyjemy pomiędzy – jako dzieci starzejących się rodziców i rodzice dorastających dzieci. Sobczuk bada codzienność przez pryzmat filozoficznych pojęć: gier, które prowadzimy sami ze sobą, dialektyki obcości i bliskości czy idei „przeszłości wiecznie otwartej”. Z dystansem i cierpkim humorem wydobywa to, co ukryte – kruchość, samotność, świadomość końca, ale i chwile euforycznego uwolnienia. „Mała empiria” to książka, która nie tylko opisuje codzienne niedopasowania, lecz także pozwala je nazwać i zrozumieć. (01:17) Jak powstawała „Mała empiria”? (03:12) Jak odróżnić małą empirię od dużej? (04:19) O momentach wyczulonej obserwacji (06:45) Związek między pracami plastycznymi a filozofią u Katarzyny Sobczuk (09:02) Czy humor w „Małej empirii” był zamierzony? (10:32) Jaki jest jeszcze przekaz „Małej empirii”? (16:02) Co to „przeszłość wiecznie otwarta”? (18:44) Jak gramy sami ze sobą na co dzień? (21:30) O rozbrajaniu banałów w książce Katarzyny Sobczuk (26:10) Pojęcie dialektyki obcości i bliskości w codziennych sytuacjach (31:24) Czy Katarzyna Sobczuk myślała o reakcjach czytelniczek i czytelników?