Ev hepimizin sınırsız ülkesi.Instagram: sahibinden ihtiyaçtan
geleceğe bırakmak istediğimiz hatıralarımızda yer alacak gelecek anılarımız için kendimize şimdi şu an nasıl “an”lar inşa ediyoruz? kendimizle çevremizle hayatla bildiklerimizin hepsi birer anının tortusu değil mi?
Biz artık her şeyi şimdi istiyoruz. Beklemek çağ dışı bir fikir gibigeliyor.Ama ironik olan şu ki, en çok da başlamayı bekliyoruz.
ruhun yorgunluğunu ve insanın kendi zihniyle kurduğu kırılgan ilişkiyi nasıl anlayabiliriz?
kötü zamanlardan nasıl çıkarız? zaman en çok gerçekle temas etmeye cesaret eden insanların nefesine ihtiyaç duyuyor.
Hayatta hiçbir duygu kalıcı değil. Zamanla bizi büyüten belki de yaşadığımız her şeyin geçiciliğini kabullenerek tüm duyguları sahiplenmek. Umut dolu olmanın heyecanıyla, cebindeki iyi niyetlerini birer tohum olarak toprağa bırak. Onlarla yeşert kendini. "Unut ve affet ekşi üzümden iyi şarap olmaz." Ulaşman gereken bir sen yok, her zaman yolda olmak mesele.
hayat biz planlar yaparken başımıza gelenlerden ibaret bir yer değil. kötülükle haksızlıklar ve adaletsizliklerle dolu. karanlığın ulaşacağı tek bir yer var, aydınlık. çok hayalini kurup planladığım bir platformun başlangıcı bu zor zamanlara rastladı. iki seçenek vardı, korku ve kaygının esiri olupkaranlığın içinde susmak, sesimizi var edebilmek. burası kendimizi tanıma, anlama, iyileştirebileceğimiz ne varsa keşfettiğimiz bir yolculuk. ilerleyen bölümlerde detaylı mutlaka konuşuruz ama şimdilik bugünlerde hissettiklerimi kayda aldım. çünkü biliyorum birlik olmaya, birbirimizin sesi olmaya ihtiyacımız var. çünkü "Umutsuz durumlar yoktur, umutsuz insanlar vardır. Ben umudumu hiç kaybetmedim."
Bundan tam beş yıl önce yayınladığım ilk podcast bölümümü yükleyerek başlıyorum. "Podcastinin ilk bölümünde Ecem, bu yolculuğa çıkmaya nasıl karar verdiğini anlatıyor. İnsanın kendisiyle yeniden karşılaşmasına ve iyi hissetmekten bahsederken, gelecek bölümler için de cesaret topluyor." yazmışım açıklamaya, yayınlanma tarihi 8 Nisan 2020.
sevgi dilin sadece ilişkilerini değil, hayatla kurduğun bağı da belirliyor. bu bölümde, Erich Fromm'un Sevme Sanatı kitabından ilhamla sevgi dilimizin hayatla ilişkimizi nasıl şekillendirdiğini anlamak için yola çıkıyoruz. Instagram: sahibinden ihtiyaçtan
Samimiyet dediğimiz şey, aslında cesaretin en çıplak hali ama sanma ki bu kolay bir şey. Çünkü kendini göstermek, başlı başına bir gövde gösterisi gibi. Instagram: sahibinden ihtiyaçtan podcast
“Kırılganlık, sevgiyi, aidiyeti ve anlamı deneyimlemenin tek yoludur.” Yani yaşamaya hevesli olmanın yolu, kırılmaya da acıya da eyvallah diyebilmek. Yol alırken verdiğin çabayı, bazen ileri bazen geri giderken yol alabildiğini görmek kendin için emek harcadığını görebilmek hayata bir anlam kazandırıyor. Bu anlam olmadığı zaman yaşam seni dibe çekiyor.
bazen insan, kim olduğunu anlamak için aynaya değil… sofraya bakmalı.
gözle gönül birlikte ve seyirle açılır. herkes kendi gözü kadar, gözünü açabildiği kadar görebiliyor dünyayı, iyiliği,fedakarlığı, insanı, huyları, kötülüğü, iddiaları, hırsı ve daha fazlasını, azını. Instagram
belki de insanı insan yapan şey, birbirimizin yaralarını taşımak için icat ettiğimiz sanat formlarıdır. şarkılar, şiirler, resimler. hepsi bir tür duygusal dayanıklılık aracı. çünkü bir başkasının sanatında kendimizi bulduğumuzda, ‘yalnız değilim’ diyoruz. işte o an, en kırılgan yerimizde bile yaşamaya devam edebiliyoruz.
en acı gerçek şu: biz, insanlık tarihinin bütün deneyimlerine rağmen, hâlâ acemiyiz.
içimizdeki odalara kim bakıyor? belki de Ruhi Bey tam burada karşımıza çıkıyor.