Een hele bonte verzameling tips in de allerlaatste aflevering van de VPRO Koos Podcast 😢. Onze vaste gasten en experts vertellen wat hun absolute favoriet was van het afgelopen jaar, en dat zijn: Netflixhit Better call Saul, de podcast We were three en de Nederlandse dramaserie Oogappels. Inderdaad, de keuze is reuze. Veel dank voor het luisteren naar VPRO Koos!
White Lotus seizoen 2, Andor en Enlightened: dat zijn de knallers waar onze experts het meest van hebben genoten het afgelopen jaar. Enlightened is eigenlijk al een oudje, uit 2012, maar rete-actueel want gemaakt door Mike White, die ook weer verantwoordelijk is voor White Lotus. En zo is het cirkeltje én het jaar weer helemaal rond.
Ergens in een steegje in Londen, net voorbij de overvolle vuilniscontainers, bovenaan een ijzeren trap en achter een stalen deur die altijd klemt, bevindt zich Slough House; het afvoerputje van de Britse geheime dienst. Een plek waarnaar geheim agenten worden verbannen als ze een kolossale fout hebben begaan. Het is niet de meest voor de hand liggende locatie voor een tv-serie over geheim agenten. En juist daarom is Slow Horses, met Oscarwinnaar Gary Oldman in de hoofdrol, zo ontzettend leuk. Hier zijn de agenten nu eens níet glad of geniaal.
Een bankroof via een tunnel, een aanslag op een groep Joodse kinderen en een klein jongetje dat zijn eigen leven redt door van zijn moeder weg te lopen. Alle drie deze verhalen speelden zich af op dezelfde straathoek in de Zevende Wijk van Antwerpen, en alle drie zijn ze onderzocht door theatermaker Bart van Nuffelen. Samen met podcastmaker Lucas Derycke weeft hij ze op vernuftige wijze door elkaar in De Kunst van het Verdwijnen. Het is een inmiddels bekende podcasttruc om verschillende invalshoeken van een thema helemaal uit te pluizen. Soms werkt dat goed, soms irriteert het vooral. Maar in deze podcast heeft het echt een functie. Van Nuffelen zoomt soms in en soms uit, reist door ruimte en tijd en geeft op die manier echt diepgang aan het verhaal.
Wat zou je liever doen: op wereldreis of op tijdreis? In de Netflix-serie 1899 gebeurt het allebei tegelijk. We gaan een eeuw terug in de tijd en varen mee op een schip vol Europese immigranten, arm en rijk, die op weg zijn naar het beloofde land – Amerika – waar ze hopen op een beter leven. Onderweg nemen ze een omweg, nadat de kapitein een vaag signaal ontvangt van een ander schip dat al vier maanden vermist is – inclusief de meer dan duizend opvarenden. 1899 is een nieuwe serie van de makers van Dark, een succesvol Netflix-drama uit 2017; dat belooft een grimmiger verhaal dan een leuk snoepreisje op het water. De Duitse makers hebben gekozen voor een cast van allerlei nationaliteiten en alle acteurs spreken hun eigen taal: Chinees, Deens, Spaans en Engels komen voorbij. De metafoor van deze 'drijvende maatschappij' gaat natuurlijk over de vraag of je je eigen pad wil verleggen om een ander te redden. In de nieuwe Koos-podcast bespreken we hóe eng 1899 eigenlijk is, en of storytelling een goeie manier is om mensen – in tijden van crisis en bewustwording over het verleden – op andere gedachten te brengen.
In het nieuwe seizoen van The Crown stappen we midden in de jaren negentig in: een tijd die veel mensen zich nog goed kunnen herinneren. Het seizoen bouwt op naar het ongeluk der ongelukken, daar in die tunnel in Parijs, maar die 'ontknoping' zien we pas in seizoen 6. Deze afleveringen gaan over alle schandalen en scheidingen die er dit bewogen decennium plaatsvonden, en vooral over de kopstukken rondom de Queen, in plaats van over de Koningin zelf. Er is al veel kritiek geweest op de nieuwe afleveringen – wat ervoor heeft gezorgd dat er nu voor de afleveringen een disclaimer te zien is dat het om fictie gaat –, ook op de nieuwe cast bijvoorbeeld. In de Koos-podcast bespreken we of dit terecht is of niet.
De vijfdelige podcast 'Het Mysterie van de Diriyah Star Night' gaat over de Nederlandse kunstenaar Jeroen van der Most die in een Saudische krant leest dat zijn schilderij voor 3,2 miljoen dollar is verkocht. Vreemd, want hij kent het schilderij niet, en het geld heeft hij ook nooit ontvangen. Samen met journalist Lex Boon reist hij af naar Saoedi-Arabië om verhaal te halen. Podcastexpert Elja Looijestijn is niet onverdeeld enthousiast: is dit verhaal, dat ook al in artikelvorm verscheen in Het Parool, vijf(betaalde)afleveringen waard? Luister de nieuwe Koos-podcast om te horen waarom wel en waarom niet, en ook voor nog een extra tip die je sowieso moet luisteren – gratis in je podcastapp.
Niemand had erop gerekend, maar daar is-ie dan: seizoen twee van The White Lotus. Met een remix van de eerie soundtrack, een nieuwe cast en één oude bekende. Dit keer belanden de rijke, getroebleerde hotelgasten in een resort op Sicilië, en onder de Italiaanse zon blijkt net zo goed ruimte voor uit de hand gelopen drugsfeestjes, familievetes en zelfs een mysterieuze moordpartij. En gelukkig ook weer voor een flinke staal maatschappijkritiek.
Stel, je mag je leven nog een keer over doen: zou je het anders doen, beter? En als je Hitler zou tegenkomen in 1933, zou je ‘m doodschieten? Dat zijn de vragen des levens inde BBC-drama Life after life, waarin hoofdpersoon Ursula telkens doodgaat en steeds weer opnieuw geboren wordt. Elke keer komt ze wat verder in haar leven, omdat ze door haar ‘sixth sense’ een aanstaande dood (die ze al eens heeft meegemaakt) weet af te buigen. De vraag die blijft: kan je je eigen lot in handen nemen, gebaseerd op intuïtie of een voorgevoel? In de nieuwe Koos-podcast bespreken Yuki en Atze samen met seriekenner Anke Meijer deze verfilming van het gelijknamige boek van Kate Atkinson. Ook deelt Koos-vriend Jaap Robben zijn favoriete TEDTalk: die van schrijver Sisonke Msimang over Storytelling.
Door de overstromingen na orkaan Katrina was een ziekenhuis in New Orleans dagenlang van de buitenwereld afgesloten. Instanties deden niets; zonder stroom of water, in hitte, stank en duisternis moest het medische personeel het zien te redden. Als het ziekenhuis eindelijk is geëvacueerd, blijken 45 patiënten overleden. Zeker 20 daarvan stierven niet aan een natuurlijke doodsoorzaak. De indringende miniserie Five Days at Memorial vertelt het waargebeurde, ongelooflijke verhaal van een ziekenhuis dat aan z’n lot werd overgelaten en zorgpersoneel dat onmogelijke beslissingen moest nemen.
Werken in de keuken van een restaurant: iedereen die het weleens gedaan heeft, weet hoe intens het kan zijn. Herrie, haast en een schreeuwende chef behoren zo ongeveer tot de standaard ingrediënten, en probeer dan maar eens je rust te bewaren. Of te rouwen. Chef Carmen moet na de dood van zijn broer de broodjeszaak van de familie overnemen, en hij besluit, met zijn eigen achtergrond in Michelin-zaken, het niveau om hoog te tillen van de in Chicago zo populaire populaire Italian beef sandwich. Alleen krijgt hij de vaste medewerkers niet gelijk mee. The Bear is heerlijk om naar te kijken omdat de dynamiek, het tempo en het gevloek van een horecabestaan realistisch worden neergezet, en het ook gewoon een goede mix is tussen drama en comedy. Tel daar een geweldige cast bij op, inclusief een chef om van te smullen, en je hebt misschien wel de beste serie van het jaar.
Je hebt van die verhalen die zo bizar zijn, dat je het bijna niet kan geloven. Toen Elisabetta geboren werd, bijna dertig jaar geleden in Italië, gaf haar moeder haar identiteit weg aan een andere vrouw met een jonge baby. Zelf heeft Elisabetta (nog altijd) geen identiteitspapieren, terwijl er elders op de wereld een even oude vrouw rondloopt met haar naam en paspoort. Vervolgens werd ze ook nog door haar moeder afgestaan aan een tante in Nederland, en via die weg kwam ze uiteindelijk in een pleeggezin in Friesland terecht. In de korte documentaire Elisabetta vertelt de regisseur, Elisabetta Agyeiwaa zelf, over de strijd die ze voert om haar gestolen identiteit weer terug te krijgen. Helemaal nu ze zelf een kind op de wereld heeft gezet, worden de acties van haar eigen moeder steeds onbegrijpelijker voor haar.
De meeste mensen(millennials+)in Nederland herinneren zich het nog goed: op 4 oktober 1992 stortte er een vliegtuig neer in de Bijlmer. Dat is nu dus precies dertig jaar geleden, en dat is voor héél medialand reden genoeg om deze traumatische gebeurtenis te vatten in artikelen, een podcast, documentaires en in ieder geval één dramaserie. Hosts Yuki en Atze bespreken met seriekenner Maartje Willems de vijfdelige serie Rampvlucht. De verhaallijn richt zich op de onduidelijkheden en mysterieuze gebeurtenissen na de ramp, en Yuki vraagt zich af of het ethisch is om een historische gebeurtenis zoals deze aan te grijpen voor een fictieserie ter vermaak. Is het, in tijden van fake news, niet beter om je écht te houden bij de feiten? >> Rampvlucht is vanaf 29 september dagelijks te zien om 21.30 uur bij KRO-NCRV op NPO 1, of te bingen op NPO Start<<
Een meedogenloze vrouwelijke hoofdrol ontbrak in kijkcijferhit Mocro Maffia, dus bedacht Achmed Akkabi de nieuwe serie Sihame: een wraakepos over een jonge vrouw die slachtoffer wordt van exposing. Maar al snel kruipt ze uit die rol, en wordt ze dader van flink wat geweld tegen de jongens die haar seksbeelden online hebben gezet. Is het voor de kijker vol te houden om sympathie te voelen voor een vrouw die steeds agressiever wordt? En is dit het antwoord wat we zoeken op het onoplosbare probleem van sexting – het heft (van een pistool) in eigen hand nemen? Seriekenner Alex Mazereeuw is in ieder geval zo onder de indruk van het spel van Ahlaam Teghadouini, die Sihame speelt, dat hij wil blijven kijken.
Vroeger, een paar honderd jaar geleden, droegen mannen nog grote kragen, frivole bloesjes en hoge hakken. En nu? Een pak. Een saaie broek en een even saai jasje, en met een beetje pech zelfs een slap lapje stof tegen de borst (de stropdas, wat moet je ermee?). Eigenlijk is er één man verantwoordelijk voor die chique, saaie mannen-look, leer je in de podcast Articles of Interest van succesvol radioproducer Avery Trufelman. De afleveringen gaan niet over de nieuwste trends op modegebied, maar wel over de geschiedenis van wat we dragen. Bruidsjurken, de Hawaï-blouse (die niet van Hawaï blijkt te komen!)of ruitjespatroon, en binnenkort komt er een heel seizoen gewijd aan de preppy-look: je weet wel, Jort Kelder op een zeiljacht.
Intense slechteriken, spugende draken en bloederige gevechten: de opvolger (of eigenlijk voor-volger) van Game of Thrones geeft de kijker direct wat-ie wil. Het is een big deal dat deze blockbusterserie er nu is, maar is het een logische keuze, of is het armoede en uitmelkerij? Centraal staat de drakenfamilie, House Targaryan, 172 jaar voor de geboorte van Daenerys. Hosts Atze en Yuki bespreken samen met seriekenner Anke Meijer of je nu al iets kan zeggen over of deze spin-off even goed is als GoT. Spoiler: nee, we zijn pas net begonnen.
Een vraag die nooit beantwoord is, een contact dat verwaterde, een nooit teruggeven cd: ieder mens kent wel het gevoel van een onopgeloste zaak in diens leven. Soms klein, soms groot, maar het kan flink knagen. In de podcast Heavyweight, waarin al sinds 2016 prachtige afleveringen te horen zijn, werpt maker Jonathan Goldstein zich op als 'de man die verhaal gaat halen'. Zelfs als de verhalen extreem zielig zijn – want die zitten er ook tussen – is er op gepaste wijze plek voor humor, en inmiddels kan de empathische hobbypsycholoog Goldstein zich rustig podcastkoning van Gimlet Media noemen. Dit najaar verschijnen er nieuwe afleveringen, en in deze Koos-podcast hoor je alvast waarom we voor eeuwig fan zijn.
Trump die aan het einde van zijn tweede termijn een atoombom op China gooit: dit is gelukkig fictie uit de dystopische serie Years and Years. Maar alles wat er in de nabije toekomst van deze HBO/BBC-productie gebeurt, ligt wel heel dicht bij de werkelijkheid. In deze zomeraflevering van de Koos-podcast vertelt onze expert Maartje Willems over haar favoriet. Hoe de maatschappij uit elkaar aan het vallen is, zie je door de ogen van twee broers en twee zussen die het allemaal anders beleven en er anders mee omgaan. Het is even inkomen in de typisch Britse en nogal accurate, voorspellende drama-komedie, maar als je eenmaal goed zit, kan je maar één conclusie trekken: steengoed.
Stel je voor dat twee procent van de wereldbevolking van 't ene op 't andere moment verdwijnt: dat is wat er gebeurt in de apocalyptische serie The Leftovers. Waarom, dat blijft een onopgelost mysterie – daar gaat het verder niet over. Hoe je als maatschappij omgaat met zo'n ontwrichtende gebeurtenis die iedereen raakt, dat is de kern van het verhaal. Pijnlijke stiltes, heftige trauma's: het eerste seizoen werd door de zwaarte niet echt opgepikt. Onterecht, vindt seriekenner Anke Meijer, vooral omdat de afleveringen geleidelijk aan meer lucht en humor bevatten. Bedenker Damon Lindelof, die ook Lost maakte, is het gelukt om een wereld te laten zien die waanzinnig is; en zó ver van de realiteit ligt die wereld natuurlijk niet.
In deze zomereditie van Koos bespreken we de favoriet van seriekenner Alex Mazereeuw: Barry. In deze HBO-original volgen we een depressieve huurmoordenaar die per toeval in een acteerklasje terechtkomt, en zo een nieuwe passie ontdekt. De serie is grappig en grimmig tegelijk, heeft een a-typische anti-held waarvan je je afvraagt waarom je moet meeleven met de beste man, maar het toch doet. Alex vindt dat deze culthit het verdient het om in het rijtje naast The Wire en The Sopranos te belanden, dus als je nog iets zoekt om te kijken op een warme zomeravond: probeer Barry eens. Laatste pluspunt: per seizoen zijn er acht afleveringen van 30 minuten, dus je kan lekker bingen.