- Bo w opiece nad chorym z demencją oczywiście kluczowe jest zapewnienie tym ludziom poczucia bezpieczeństwa i takiego ogólnego dobrostanu, takie sprawianie im najlepiej drobnych przyjemności, ponieważ dopiero w tym momencie chory z demencją, który czuje się bezpiecznie i czuje się doceniany i reaguje uspokojeniem tych różnych negatywnych zachowań, które znamy — agresji, uporu, odmowy, kiedy Ci ludzie mają okazję, żeby właśnie dać coś od siebie, żeby przejąć coś pozytywnego, to daje ogromne efekty terapeutyczne — mówi w rozmowie z Mateuszem Różańskim Marcel Andino Velez, założyciel firmy Młodszy Brat zajmującą się opieką nad osobami starszymi, gerontolog i koordynator opieki geriatrycznej, a także były wicedyrektor Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, który dziś prowadzi warsztaty „Muzeum pamięci”.
- 1/3 społeczeństwa doświadczała, doświadcza albo będzie doświadczać kryzysów psychicznych. To już nie jest kwestia marginalna, to jest kwestia nie tej pani, która przechodzi obok ciebie, naszych rodzin, to jest nasza rzeczywistość, więc tego też nie bagatelizujemy, bo wiem, jak łatwo można popaść w kryzys, ale jak łatwo też społeczność lokalna może zranić, spowodować, że naprawdę wycofamy się i będziemy potrzebowali po prostu większego wsparcia – mówi w rozmowie z Mateuszem Różański, Piotr Harhaj prezes Stowarzyszenia Na Drodze Ekspresji, które wspiera osoby w kryzysie zdrowie psychicznego poprzez m.in. Akademię Don Kichota. Podcast powstał w ramach projektu współfinansowanego ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.
Integracja od samego początku edukuje na temat bezpieczeństwa nad wodą i ostrzega przed skutkami nieprzemyślanych skoków do wody. Kampania „Płytka wyobraźnia” to pierwsza i jedna z najbardziej rozpoznawalnych kampanii Integracji. Choć dzięki m.in. naszym działaniom liczba osób skaczących na główkę do wody jest dużo mniejsza,to jednak dalej dochodzi do wielu wypadków z udziałem nazbyt brawurowych, ale też i nietrzeźwych pływaków. O różnych aspektach bezpieczeństwa nad wodą Mateusz Różański rozmawia z Joanną Skopińską ze Stowarzyszenia Podwodnik — Szkoły Ratownictwa Sportów Wodnych i Obronnych.
Z jednej strony pracodawcy nie mający wiedzy o osobach z niepełnosprawnością i ich zatrudnianiu – z drugiej osoby szukające pracy bez doświadczenia zdobytego choćby podczas praktyk z wykształceniem niedopasowanym do swoich możliwości i potrzeb rynku pracy wykształceniem jak choćby krawiec z niewładnymi rękoma, absolwent psychologii z niskimi kompetencjami społecznymi a do tego osoby poszukujące „prostej pracy biurowej”. O wyzwaniach związanych z aktywizacją zawodową osób z niepełnosprawnością opowiada Monika Merkel, szefowa gdyńskiego Centrum Integracja.
- Jak prawdziwy facet, płacze to jest święto – mówi w rozmowie z Mateuszem Różańskim Radek Polakowski, muzyk folkowy i alternatywny, multiinstrumentalista i klezmer, ale też ojciec dwóch chłopaków w spektrum autyzmu. Radek opowiada o swoich doświadczeniach związanych z ojcostwem, budowaniem relacji w rodzinie, a przede wszystkim swoich lękach i emocjach i tym, jak sobie z nimi radzi. Rozmowa odbyła się podczas turnusu wytchnieniowego dla rodziców osób z niepełnosprawnością organizowanego przez Stowarzyszenie Mudita.
- Rozpoczęło się wszystko od rozmów, które przeprowadzałyśmy w stowarzyszeniu z rodzicami, w szczególności z mamami dzieci z niepełnosprawnościami, które mówiły o traumie, samotności, ogromnym cierpieniu, które towarzyszyło im w momencie otrzymania diagnozy dziecka. Część mam wiedziała o tej diagnozie jeszcze przed narodzinami, część komplikacji była wynikiem jakichś problemów okołoporodowych, czyli jakby spadła na rodzinę niespodziewanie i rodzice dzielili się z nami informacjami o tym, jak ogromna jest samotność i dezorientacja opiekunów dzieci, które właśnie mierzą się z niepełnosprawnościami – mówi w rozmowie z Mateuszem Różański Magda Kolczyńska ze stowarzyszenia Mudita, pomysłodawczyni „Powitalnika”, publikacji dla mierzących się z informacją o możliwej niepełnosprawności nowo narodzonego dziecka. Publikację można pobrać ze strony Stowarzyszenia Mudita
1400 – tyle miejsc pracy udało się utworzyć dzięki wsparciu BGK dla podmiotów ekonomii społecznej. Do końca 2023 roku ma ich powstać jeszcze 1300. Nowe miejsca pracy w tym sektorze to nie tylko szansa na wyrwanie się z wykluczenia społecznego m.in. dla osób z niepełnosprawnościami czy długotrwale bezrobotnych, ale też usługi na najwyższym poziomie dla mieszkańców małych miejscowości. Dobrym przykładem jest Stowarzyszenie Tradycyjnie Nowoczesnych dla Wsi, które dzięki pożyczce z BGK stworzyło m.in. przedszkole, w którym uczą się dzieci z położonego na Bugiem Brańszczyka. O preferencyjnych pożyczkach i programie POWER w rozmowie z Mateuszem Różańskim mówią Grzegorz Czerniawski z BGK i Barbara Pedzich-Ciach ze Stowarzyszenie Tradycyjnie Nowoczesnych dla Wsi.
-Od początku istnienia Funduszu Dostępności udzieliliśmy w Banku Gospodarstwa Krajowego 64 pożyczki na łączną kwotę prawie milionów złotych. Jeżeli dodamy do tego informację od naszych instytucji finansujących, to jest już to ponad 50 milionów złotych – mówi w rozmowie z Mateuszem Różański Anna Klepacz z Banku Gospodarstwa Krajowego. Wskazuje ona korzyści płynące z korzystania z pożyczek oferowanych przez Bank Gospodarstwa Krajowego na likwidacje barier architektonicznych m.in. spółdzielniom i wspólnotom mieszkaniowym. Anna Klepacz tłumaczy też, dlaczego pożyczka z Banku BGK jest dużo atrakcyjniejsza od tej oferowanej komercyjnie i dlaczego czasem pożyczkobiorca możesz zwrócić mniej, niż pożyczył.
Przedsiębiorstwa społeczne zmieniają świat na lepsze. To dzięki nim na rynek pracy wchodzi wiele osób z grup zagrożonych wykluczeniem, które zyskują w ten sposób szanse na aktywne życie w społeczeństwie. Przedsiębiorstwa te często świadczą usługi, które, choć bardzo potrzebne, są poza sferą zainteresowania zwykłych firm. Potrzebują one, zwłaszcza na początku swojej działalności, wsparcia. Takiego wsparcia w formie niskooprocentowanych pożyczek udziela im Bank Gospodarstwa Krajowego (BGK). O programie wsparcia Podmiotów Ekonomii Społecznej mówi w rozmowie z Mateuszem Różańskim Katarzyna Pawłowska z Departamentu Programów Europejskich BGK. Opowiada ona m.in. o tym, jak przedsiębiorstwa społeczne mogą ubiegać się o pożyczkę, jakie podmioty już z niej skorzystały, ale też o tym, jak BGK wspiera przedsiębiorców społecznych w trudnym czasie pandemii.
- Często słyszy się historie tak zwanych więźniów 4 piętra. Wiele osób wokół ma wśród sąsiadów czy w rodzinie osoby, które są takimi więźniami, czyli ze względu na braku windy w budynku często przez wiele dni, wiele miesięcy w ogóle nie opuszczają swojego mieszkania – mówi w rozmowie z Mateuszem Różański Agnieszka Anioł z Banku Gospodarstwa Krajowego. Przybliża ona działanie Funduszu Dostępności, którego celem jest finansowanie za pomocą niskooprocentowanych pożyczek likwidacji barier architektonicznych, w tym instalacje wind, m.in. w budynkach mieszkalnych.
- Gdyby nie autyzm, ja bym w ogóle nie zajęła się jogą. Mój syn ma zespół Aspergera i w którymś momencie zaczęliśmy szukać pewnych kierunków rehabilitacji. Gdzie w tym wszystkim autyzm się znajduje? Joga pomaga nam w modyfikowaniu, w zmianie naszej samoświadomości - ciała, umysłu, a również pomaga w tworzeniu relacji z otaczającym nas światem. Relacji społecznych z innymi ludźmi, ale też z innymi stworzeniami – mówi w rozmowie z Mateuszem Różańskim Sylwia Grzelakowska-Chojecka, magister pedagogiki, instruktor jogi, mama dorosłego syna z zespołem Aspergera, związana z Fundacją na Rzecz Rodzin Dotkniętych Autyzmem FuRDA. Transkrypcja podcastu: http://www.niepelnosprawni.pl/ledge/x/1977855
Kontakt z końmi w formie sportu jeździeckiego czy hipoterapii wpływa pozytywnie na ciało i umysł człowieka – niezależnie od stopnia jego sprawności. Przekonać się można o tym choćby w Stowarzyszeniu Jeździeckim Szarża, które od 2019 roku oprócz zajęć sportowych prowadzi także hipoterapię dla osób z niepełnosprawnościami. Opowiada o tym Ania Demay, która zajmuje się hipoterapią w Stowarzyszeniu. Transkrypcja podcastu dostępna na: http://www.niepelnosprawni.pl/ledge/x/1965655
- Są dwa stereotypy! Jeden jest taki, że matki to są anielice, cierpiętnice, które wszystko dla tych dzieciaczyn poświęcą. A drugi to jest jakiś taki, nie wiem, z patologii, który funkcjonuje głównie w starszym pokoleniu – że to jest jakaś kara za grzechy. (…) Oba te stereotypy tak naprawdę są szkodliwe, bo one jakby zasłaniają nam człowieka i ten stereotyp anielicy, supermenki i tych superlatyw też, moim zdaniem, jest bardzo szkodliwy. Bo Supermenka czy Superman mają nadmoce i oni mogą przeżyć bez snu trzy doby. A rodzice dziecka, które jest po ciężkiej operacji biodra, które trzeba co chwila przekładać, też nie śpią od trzech nocy - po prostu padają – tak o stereotypach na temat mam dzieci z niepełnosprawnością mówi Olga Ślepowrońska, psycholożka, terapeutka osób z autyzmem i współzałożycielka Stowarzyszenia „Mudita”. W kolejnym odcinku podcastu „Z każdym o wszystkim” tłumaczy jak można pomagać mądrze opiekunom osób z niepełnosprawnością. Transkrypcja podcastu: http://niepelnosprawni.pl/ledge/x/1965655
- Szczerze mówiąc, że tak pozwolę sobie na dygresję, ja nigdy nie odczuwałam różnicy: ci są ekstrawertykami, ci są introwertykami, ta osoba jest w spektrum, ta ma ADHD, ten lubi kwiatki, ten śmierdzące skarpetki - to wszystko w porządku. Dla mnie każdy człowiek w pewnym sensie ma inną wrażliwość na świat. Więc ja tego nigdy nie byłam w stanie postrzegać jako właśnie: o, ci są problematyczni, a ci nie. Bo ten się uczy bardziej słuchowo, a ten musi sobie pokrążyć i postukać, a ten coś innego. Każdy z nas inaczej troszeczkę doznaje tego świata – mówi w rozmowie z Mateuszem Różański Aneta Korycińska, znana szerzej jako Baba od polskiego, polonistka i oligofrenopedagożka nauczycielka w jednym z warszawskich liceów, ale też… influencerka, która na swoich mediach społecznościowych porusza m.in. tematy autyzmu, ADHD i depresji. Transkrypcja podcastu: http://niepelnosprawni.pl/ledge/x/1955657
- Często jest tak, że osoby z niepełnosprawnością są w domach wychowywane pod jakimś tam kloszem. Niestety, cały czas to trwa, że osoba z niepełnosprawnością najpierw jest przygotowywana do tego, żeby dbać o swoje zdrowie, o swój stan fizyczny, żeby mieć dobry wózek, rehabilitację. Żeby jeździć na turnusy. Potem o edukację, żeby skończyć jakąś szkołę, ewentualnie mieć jakiś zawód. Albo tylko skończyć szkołę. Różnie. A przygotowanie do seksualności jest na szarym, szarym końcu. Kiedy wreszcie dochodzi do tego, że osoba zaczyna dojrzewać, zaczyna wyraźnie odczuwać popęd seksualny i potrzebę bliskości, nawiązywania relacji, bycia z drugim człowiekiem, to wtedy się okazuje, że nie umie czytać sygnałów, nie umie sobie poradzić z odmową, nie umie sobie poradzić z odróżnieniem tego, co jest flirtem, a co jest propozycją, żeby to przeszło na wyższy „level”, na wyższą formę bliskości – mówi, w rozmowie z Mateuszem Różańskim, Renata Orłowska, aktywistka i działaczka na rzecz osób z niepełnosprawnościami w zakresie praw kobiet, seksualności, niepełnosprawności, na co dzień pracownica socjalna. Transkrypcja podcastu: http://niepelnosprawni.pl/ledge/x/1865229
- Unikam, także w książce, słowa „ofiara”, ponieważ ona nam się kojarzy z taką osobą bezwolną, ofiarą losu. Tymczasem ważne jest to, żeby pokazać, że osoby, najczęściej kobiety, które doświadczają przemocy w rodzinie, mają własną wolę – potrafią i powinny same podejmować decyzję w swojej sprawie. Nie możemy ich ubezwłasnowolnić i mówić im, co mają robić. Zależało mi na tym, by oddać podmiotowość osobom, z którymi rozmawiałem; osobom, które doświadczały przemocy. Tej podmiotowości były właśnie pozbawiane, często przez lata, przez swoich oprawców, przez swoich partnerów, którzy stosowali wobec nich przemoc fizyczną, psychiczną bądź seksualną, ekonomiczną różnego rodzaju – mówi w rozmowie z Mateuszem Różańskim dziennikarz i reportażysta Jacek Hołub, autor książek „Żeby umarło przede mną”, „Niegrzeczne” i „Beze mnie jesteś nikim”. Transkrypcja podcastu na: http://niepelnosprawni.pl/ledge/x/1863163
- Ktoś kiedyś powiedział, że narkomania bywa chorobą śmiertelną. Natomiast ta śmiertelność nie musi być śmiertelnością w klasycznym tego słowa rozumieniu, że zamykamy oczy, przestajemy oddychać i nie żyjemy. Może to być też taka, że tak powiem, śmiertelność społeczna, niepełnosprawność społeczna, gdy osoba mocno uzależniona nie jest w stanie pełnić swoich funkcji – takich, które normalna, nieuzależniona osoba pełni, typu: nauka, normalne relacje rodzinne, praca zawodowa czy jakikolwiek rozwój. Myślę, że taki rodzaj niepełnosprawności też zjawisku uzależnienia jak najbardziej towarzyszy – mówi Adam Nyk, specjalista terapii uzależnień, kierownik i twórca Rodzinnej Poradni Profilaktyki i Terapii Uzależnień Monar przy ul. Hożej 57 w Warszawie. W kolejnym podcaście Mateusza Różańskiego z cyklu „Z każdym o wszystkim” posłuchaj m.in. o tym, jak rozmawiać z dziećmi o narkotykach, gdzie szukać pomocy i wiedzy na ten temat, ale też o tym, czy osoby z niepełnosprawnością są bardziej narażone na uzależnienia. Transkrypcja podcastu na Niepelnosprawni.pl/podcasty
- Ogólny stan jest taki, że kochamy tych niepełnosprawnych, szanujemy, oni są dla nas tacy ważni... Ale gdy ktokolwiek z nich przychodzi do nas i mówi: chcę być taki, jak wy, wśród was, z wami – na tych samych prawach, nie żadne tam „lepiej czy gorzej”, nie musicie mnie głaskać, tylko przyjmijcie mnie takim, jakim jestem, to nagle słyszy: „jesteś cudowny, jesteś wspaniały, ale u nas nie ma takiej możliwości, żebyś był”. I to jest dla mnie taki smutny paradoks – tak mówi w rozmowie z Mateuszem Różańskim dziennikarz kwartalnika i portalu Więź, Damian Jankowski, któremu odmówiono przyjęcia do zakonu. Dziś szczerze opowiada o stosunku Kościoła katolickiego do osób z niepełnosprawnością. Transkrypcja podcastu na: www.niepelnosprawni.pl/podcasty
Czy osoby niewidome korzystają z Tindera? Jak oglądają przedstawienia teatralne? Na te i inne pytania odpowiada Monika Dubiel – psycholożka i iberystka, do tego doktorantka, specjalistka od dostępności kultury, a także połowa znanego z TikToka i YouTube duetu VIP Team. Mateusz Różański rozmawia z nią o dostępności popularnych stron i aplikacji, ale też kultury dla osób z niepełnosprawnością wzroku. Transkrypcja rozmowy na portalu www.niepelnosprawni.pl.
- Chciałabym, żeby nie tylko osoby trochę inne musiały się dopasowywać, ale też żebyśmy my wszyscy wzajemnie się akceptowali, wzajemnie się rozumieli i chcieli się poznać; żeby był między nami dialog – mówi Karolina „Szarosen” Plewińska, rysowniczka i scenarzystka komiksowa, autorka m.in. rysunku „Kochajcie mnie, mamo i tato”, osoba w spektrum autyzmu. Mateusz Różański rozmawia z nią m.in. o jej twórczości, autystycznym coming oucie i tym, czy... można ściągać na klasówce. Integracja zaprasza do wysłuchania kolejnego podcastu w ramach cyklu „Z każdym o wszystkim”. Transkrypcja na portalu Niepelnosprawni.pl: http://www.niepelnosprawni.pl/ledge/x/1806460