Het gesprek aan de keukentafel

Deze keer is Sylvia Argelo bij mij aangeschoven. Moeder van 2 dochters en begeleidt als coach ruim 10 jaar jonge (hoog) sensitieve en (hoog)begaafde kinderen bij hun persoonlijke ontwikkeling. Autonomie is voor haar de rode draad. Iets waar ik me totaal in kan vinden. Bij het jonge kind, maar ook bij oudere kinderen en ook volwassenen. Waar misschien dat gevoel van autonomie verdwenen is en je doet wat er van je verlangd wordt.  En als we daar zelf al niet meer bij stilstaan, hoe kunnen wij onze kinderen dat geven? "Dat kan jij niet" of "Ik doe het wel even snel" zijn vaak gehoorde opmerkingen. Of het labelen, het hokjes denken wat het gevaar met zich meebrengt dat je niet meer naar het hele unieke kind kijkt.  Laten we eens wat meer stilstaan bij het kind. Kijken, luisteren en in gesprek gaan met het kind. En misschien eerst naar onszelf: Waar gaat jouw vlam van branden? Waarom ben jij hier? 

Ping! Een DM. Een bericht van Fleur. [Fleur] Goedemorgen Michiel, We volgen elkaar al een tijdje op Linkedin. Vind jouw posts vaak inspirerend, interessant en ook gewoon leuk! Het lijkt me heel tof om eens met je in gesprek te gaan bij de keukentafel. Ook wel 'n beetje eng omdat ik van nature niet direct een prater prater ben. Toch kunnen 1 op 1 gesprekken soms heel tof zijn en verdiepend of gewoon leuk! dat 't gewoon vanzelf klikt :) Laat je me van te voren weten waar je het allemaal over zou willen hebben? Of werk je anders? Ik heb geen ervaring verder in het opnemen van podcasts dus he, haha . [Michiel] Goeiemorgen Fleur!  Dank je wel voor je berichtje, ontzettend leuk! Het lijkt me ontzettend leuk om met jou een gesprek aan te gaan! Ik wil met jou in gesprek over wat jou drijft. Waar jouw passie ligt. En dat doe ik eigenlijk met zo weinig mogelijk voorbereiding omdat ik ook verrast wil worden. [Fleur] helemaal goed :-) doen we dat. Hopelijk val ik niet stil hahaha nee hoor we zien het wel. Ik hoop dat ik je kan verrassen :-) ---- Die klik was er - en ik was zeker verrast. Ik lees in haar profiel dat ze ontwerper is en dat triggert mij: hoe word je ontwerper en waarom? Daar gaat het precies 3 minuten over, waarna het gesprek gaat over de keuzes die je maakt, creativiteit, ambities, altijd drukte in je hoofd, problemen op willen lossen en deadlines die je zelf opschuift. Een feest van herkenning! #creativiteit #deadlines #kindcentraal #comfortzone #gewoondoen

Hokjes denken. We doen het allemaal. Is het verkeerd? Nee, misschien zelfs wel noodzakelijk. Tot dat je er een waarde aan gaat hangen en het als afwijkend gaat zien.  In dit gesprek heeft Bernice diverse anekdotes waarin duidelijk wordt dat kinderen zichzelf ook afwijkend gaan vinden doordat het door ons, volwassenen, onbedoeld bevestigd wordt. Want we hebben allemaal het beste voor met kinderen en toch kan een beschermende opmerking averechts werken.  Een mooi persoonlijk gesprek over pubers, beelddenkers, adhd en onze rol als volwassenen. 

"Je moet de groeten hebben!" Ik heb me net voorgesteld aan Claudia in de 'green room' van de podcast app als ze me dit meedeelt. Ik sta versteld. Ze had een collega verteld dat ze een podcast op ging nemen en toen deze mijn naam hoorde wist ze gelijk dat wij samen in de klas gezeten hadden op de havo. Ik was 15.  En vervolgens gaat het gesprek helemaal niet over privacy, waar Claudia alles vanaf weet, maar gaat het over Almelo, onze jeugd, kinderen, chaos en creativiteit.  Inspirerend voor de luisteraar? Ha, ik twijfel. Een feest van herkenning? Ik denk het zeker! Het was wel een heerlijk gesprek waarin veel gelachen is en waar ik heel wat boekjes over mezelf open gedaan heb.  Gewoon luisteren.

Sociale veiligheid bij kinderen. Een onderwerp die mij aan het hart ligt. En waar Marjolein haar werk van gemaakt heeft.  Iedereen die met kinderen werkt, kent de piramide van Maslow. Naast de fysieke behoeften is sociale veiligheid is een enorm belangrijke basis. En hoe zien we dat terug in de kinderopvang, het basisonderwijs en het voorgezet onderwijs? Heel veel scholen besteden hier al aandacht aan. Maar kan je sociale vaardigheden als apart vak? Is sociale veiligheid een ondergeschoven kindje?  Een interessant gesprek aan de keukentafel met Marjolein Albert. 

Welkom gesprek keukentafel Vandaag zit ik aan de keukentafel met Rens Linders. Ras optimist en specialist in oplossingsgericht werken. Wij hebben als de scholen lockdown als vaders op een zo creatief en positief mogelijke manier benaderd en elkaar ook zo leren kennen. Het is tijd voor een gesprek over positief denken en kansen zien. Al zijn we de eerste minuut vooral bezig met onze kapsels en messy Buns. En daarna? Hebben we het over Covey, waar heb je invloed op, negatieve en positieve energie, wat wil jij je kinderen meegeven en de hamvraag: wel of geen toetje als je bord niet leeg is!? En wat een energie. Wow. 

In deze aflevering zitten Marieke Martens en ik aan de virtuele keukentafel.  Marieke is (kinder)coach, trainer, docent en auteur van het (audio) boek 'De boodschap van de vogel'. Met haar heb ik het in deze aflevering over de druk die bij kinderen neergelegd wordt, de focus die er nu is op wat ze niet kunnen, wat dat met ze doet en hoe wij als volwassenen door hen dan juist de spiegel voorgehouden krijgen. Dat wij als volwassenen veel meer naar hen moeten luisteren, en stimuleren hun hart te volgen. Over vertrouwen en het durven loslaten.  Dat geldt ook voor jongens in de groep: in de kinderopvang, op de BSO maar ook in de klas. Het aantal mannen voor de groep is schaars: hoe zorg jij er als vrouw voor dat je toch kan inspelen op de 'huidhonger' en drive van jongens zonder het steeds in te perken? 

Eindelijk iemand echt aan mijn keukentafel: Femke, mijn dochter waar ik al veel verhalen over geschreven heb. Femke is zo'n 4 jaar geleden begonnen om haar hobby uit te breiden door een eigen bedrijfje te beginnen: Femke Bakt! Ik vind het mooi om te zien hoe een kind vol passie start met ondernemen en leert door vallen en opstaan. Waar ze af en toe een zetje moet krijgen om weer een nieuw avontuur aan te gaan waarna ze stuiterend geniet. Want als ouder geef je dat zetje niet voor niets: je hebt vertrouwen, deelt dat en ondersteunt waar nodig. En ik moet toegeven: ik hoor dingen die ik niet eens wist. Geniet van dit kwartiertje met deze piepjonge ondernemer met ambitie!

Elke keer geniet ik weer van zijn nieuwe verhaal op LinkedIn. De verhalen uit de praktijk van ‘meester’ Bart Heeling. De praktijksituaties waarin hij telkens laat zien dat omdenken, gelijk zijn aan, vertrouwen en loslaten belangrijke kernwaarden zijn bij kinderen. En ik ben niet de enige die van zijn verhalen geniet en leert. Want voor veel mensen binnen en buiten het onderwijs is het zo herkenbaar en is zijn manier van denken zo bruikbaar. Het leuke is: binnenkort zijn zijn verhalen ook in boekvorm verkrijgbaar. Geniet van zijn verhaal in deze podcast in 'het gesprek aan de keukentafel'! #podcast #inspireren #kinderen #creatief #vertrouwen Veel mensen genieten van zijn verhalen uit de praktijk op Linkedin. De verhalen, waarin Bart juist wil laten zien dat elk kind uniek is. En binnenkort zijn deze verhalen te lezen in zijn boek!

"Durf te dwarrelen" Vanochtend had een leuk gesprek aan de keukentafel met Marije Schram . Zij is voormalig turnster en al geruime tijd topsportbegeleidster en gedragstrainer. Daarnaast heeft ze ook ruim 20 jaar ervaring als topsportcoach. Met haar ben ik in gesprek gegaan wat je nodig hebt om je doel te bereiken. Als kind, maar ook als begeleider: Of je nu coach bent, leraar of ouder. Juist de weg naar het doel toe, het proces is belangrijk en wij als volwassenen hebben daar een belangrijke rol in. Of je nu sport of op school zit. Leg de focus niet eenzijdig op het eindresultaat, maar juist op de weg er naar toe. Hoe creatief leren kinderen daarmee omgaan, zodat de aandacht niet steeds gericht is op de belemmeringen die ze onderweg tegenkomen. Het is aan ons de taak om ons in te leven, die helicopterview steeds te pakken en de emoties van kinderen tijdens dat proces te (h)erkennen. En ons daarbij zelf ook bloot durven te geven dat wij ook niet alles weten. En dat... is soms lastiger dan we denken. Het begint al met samen in die bladerberg springen of spontaan meehuppelen. Want als je zelf het kind in jezelf weer ontdekt, zal je je ook beter in kunnen leven in je kinderen. En wat de Rubik's Cube ermee te maken heeft? #podcast #doelen #nieuwsgierig #ontdekken

Tijdens deze korte introductie leg ik uit wat je van mijn podcasts kan verwachten.  Ben jij iemand die werkt met of rond (jonge) kinderen ? Het gesprek aan de keukentafel is een podcast serie waarin ik jou als luisteraar wil inspireren. Door verhalen en interviews te delen met mensen die vol inspiratie hun ideeën, inzichten en drijfveren willen overbrengen. Welke mensen? Dat kunnen kinderboekenschrijvers zijn, ontwikkelaars van spel- en ontwikkelingsmaterialen maar ook leraren of pedagogisch medewerkers en zelfs de bakker op de hoek die het geweldig vindt om met zijn verhaal kinderen en volwassenen te inspireren.  Het gesprek vindt ook plaats aan de keukentafel. In deze tijd helaas online, maar als het even kan schuiven de gasten hier wat mij betreft zo snel mogelijk gewoon aan!  Wil je meer weten over mij? Kijk op Linkedin. En heb jij een inspirerend verhaal? Mail me!

Hoe klei, als cadeau, een rode draad zou worden in zijn creatieve carrière. Ik zit in het atelier bij Martin Pottjewijd. Kleikunstenaar en kleimeester. Over creativiteit, verwonderen en de ruimte voor jezelf nemen.

'Stel, je denkt dat je een beslissing moet maken, dan kan het zijn dat we net bij een splitsing van twee paadjes komen. Dat kan ik dan gelijk gebruiken. En dat soort situaties gebeuren zo vaak. In dit geval kan ik de client vragen te kiezen en één pad een paar stappen in te gaan, om vervolgens het andere pad te gebruiken. Of juist vragen stappen achteruit te nemen. Om het te overzien: moet je op dit moment eigenlijk wel een beslissing maken?' Maaike Zuidgeest is buitenpsycholoog. Ze heeft haar kantoor met witte plafondplaten waar ze cliënten de hele dag door ontving vervangen door de buitenlucht, de natuur, het bos. Daar loopt, zit, staat zij bijna dagelijks met mensen die zij begeleidt. En dat inspireerde mij. Ook om dan niet binnen aan de keukentafel te zitten maar het bos in te gaan. Het beleven. En zo spraken we af, in het bos, op de grond en uit de wind. Gaandeweg het gesprek realiseerde ik me dat ik tijdens het gesprek aan het bouwen was met stokjes, blaadjes en dennenappels. We vergeten dat wij mens ook onderdeel van de natuur zijn. En we ons kunnen verwonderen, tot rust kunnen komen door buiten te zijn, in beweging te zijn en dingen te ontdekken. En dat gaat vanzelf in de natuur. Als je er voor open staat.

‘Ik zeg helemaal niets’ - en voor we het weten zijn we een uur verder. Ik zit aan de keukentafel, nou ja, woonkamertafel met een voor mij dierbaar persoon: mijn vader. Hij is mijn trouwste podcast fan en ik zit al tijden te azen op een gesprek. Want als iemand het onderwijs beleefd heeft, is hij het wel. Na de kweekschool gestart als meester, daarna hoofd der school en uiteindelijk meerscholing directeur.  Onderwijsmensen zullen het wel herkennen: Elke keer als wij elkaar treffen gaat het gesprek op een gegeven moment weer over onderwijs en opvoeden. De familie heeft zich daar al jaren bij neergelegd ;-) Al 14 jaar met pensioen en ruim 40 jaar onderwijservaring. Ik heb hem altijd gezien als innovatief en creatief onderwijsmens. Oog voor de kinderen, team en ouders. Altijd kijken wat er wel kan. Gedreven. Als jongetje van 10 mocht ik al een robot programmeren die over een behangrol reed en tekende. Hij introduceerde de P2000 (de PC met van die kleine bandjes die altijd vastliepen) op school, was ruim 25 jaar geleden een pilotschool voor de VVE methodiek Piramide. De methodiek waar ik ‘toevallig’ al 3 jaar trainer van ben. ‘Pap, wil je een keer met mij opnemen?’, en steevast kreeg ik als antwoord:’ik zal er over nadenken.’ Afgelopen weekend greep ik mijn kans. Mijn jongste ging oud logeren. En zo lag er naast haar koffer mijn podcastkoffer in de kofferbak. En eenmaal daar aangekomen rolde ik deze naar binnen en zette alles demonstratief op. Ik zag hem argwanend kijken. Er was geen weg meer terug. ‘Ik zeg helemaal niets’, waren zijn eerste woorden. En daarna hoefde ik alleen maar wat vragen te stellen. Over het belang van het contact met ouders. Over de krakende vloeren van 40 jaar geleden, het gemis van creatieve vakken, de kinderen echt zien en het belang van een hecht schoolteam.

Podcast het gesprek aan de keukentafel: Doen is de beste manier van denken. En hoe kunnen we ervoor zorgen dat het gat tussen doen en denken zo klein mogelijk wordt? Want waar qua ontwikkelingen te maken hebben met een exponentiële groei blijven we vasthouden aan ons aangeleerde gedrag: mensen voorbereiden op een baan. Managers erboven en maandelijks een salaris. Iedereen zoveel mogelijk in het keurslijf, uitgaande van het gemiddelde. Waar de industriële revolutie echt een revolutie was, blijft de huidige revolutie uit en blijven we doen wat we deden. Terwijl de wereld om ons heen ons meer nodig heeft zoals we zelf zijn. Meer dan ooit. Arthur Kruisman en ik gaan op zoek hoe er verandering in gebracht kan worden. Dat we kinderen laten ontwikkelen in hun eigen tempo, creativiteit minstens net zo belangrijk is als taal en rekenen en ze aangespoord worden om fouten te maken. Dat we scholieren de kans geven om te ontdekken, te proberen. Want je kan een jongere niet meer vragen wat hij / zij later wil worden. Domweg omdat de wereld er over 10 jaar weer heel anders uitziet. En dat werknemers gezien worden. Talenten gezien worden en benut worden. Dat we mensen niet meer zien als human resources, maar als human beings. We delen elkaar onze ervaringen. Als vaders, werknemers, zelfstandigen en creatievelingen. Altijd op zoek naar wat er wel kan. Dit moet je gewoon horen. Want het moet anders.

'Leerlingen die ongewenst gedrag vertonen, ZIJN niet moeilijk, ze HEBBEN het moeilijk. Als jij het daar moeilijk mee hebt, help ik je graag om het gemakkelijker te maken!' Dit staat te lezen op de profielpagina van Nathanja Schreuder.  En al gauw blijkt tijdens het gesprek dat er bij veel 'lastig' gedrag of 'lastige' groepen bijna altijd voorbij gegaan wordt aan de leerling zelf. We de kinderen vaak niet echt zien. En dat dit misschien komt omdat er zoveel gevraagd wordt van leerkrachten, dat ze niet meer toekomen aan waarvoor ze het vak gekozen hebben: het kind.     

Beste Michiel, mijn missie? De zorg voor pasgeboren en jonge baby’s optimaliseren door professionals te trainen hoe zijn in contact en verbinding kunnen blijven tijdens medische- en paramedische handelingen die zij moeten uitvoeren. Daarnaast ben ik werkzaam bij Dunstan Babytaal Nederland wat mijn werkzaamheden nog eens extra verrijkt. En tijdens de podcast blijkt dat het allemaal draait om elkaar zien en echt horen. Zorgverleners, ouders en de (premature) baby.  Pure communicatie en veiligheid. Want wist jij dat een baby met minimaal 12 unieke klanken iets 'zegt'?   

'Hoi Michiel! Ik zag je oproepje voor het keukentafelgesprek. Dat lijkt me heel leuk. Maar ook spannend 😁. Mijn eerste kinderboek is net uitgegeven met in de hoofdrol een 11-jarige jongen met autisme. Dus dat is sowieso iets waar ik graag over praat: schrijven voor en over kinderen. Ik hoor het wel of je dat interessant vindt. Groetjes, Susanne.' Ik lees het berichtje en ben gelijk enthousiast. Hoe word je kinderboekenschrijfster? En hoe werkt dat? Hoe komen de verhalen tot stand? Hoe is het om je eerste exemplaar in handen te hebben? Allemaal vragen die bij mij gelijk naar boven kwamen.  En gaandeweg het gesprek wordt het duidelijk: je hart, je gevoel, geef het een naam: volg het.  Ik ga aan de slag met mijn manuscript. Want mij is duidelijk geworden dat ik dat ook met een reden geschreven heb. 

De vrijwillige ouderbijdrage. In hoeverre is deze echt vrijwillig? De overheid heeft bepaald dat deze nooit verplicht mag zijn. Gaan alle scholen hier ook in mee? Of is het toch een vorm van 'sociale' verplichting? Inclusief de herinneringen die als ouder krijgt. En wat als ouders/verzorgers het niet kunnen betalen? Wat doet dat met de kinderen?  Ik ga erover in gesprek met Myrthe Meurders. Want zij ervaart het niet als iets 'vrijwilligs' en denkt daarbij ook de ouders die het misschien echt wel zouden willen maar echt niet kunnen betalen. 45% van de Nederlanders leeft onder de armoedegrens in 2022. En als je dan als school in totaal voor zo'n 600 Euro aan vrijwillige bijdrage doet, onder andere voor een schoolreis naar de Vogezen.. En zo gaat het gesprek over veel meer dan die bijdrage. Het gaat over de rol als directeur, het gaat over de  leerlingen zien. Weten wat er speelt achter die voordeur. Het gaat over die toetsen en opbrengsten. En dat leren verder gaat dan dat klaslokaal. En dat kinderen tijdens het weekje naar de Vogezen veel meer leren dan die week op school.  En dan heb je ook nog die vrijwillige ouderbijdrage. 

De ijsberg. Een mooie metafoor voor zichtbaar gedrag en het gevoel eronder. En na de inspirerende podcast opname met Aukje kwam dezelfde ijsberg weer terug in een volgend gesprek: in boekvorm. Toeval bestaat niet.  Aukje heeft ook een eigen podcast ‘Voor kinderen van u’ In deze podcast neem ze de luisteraars mee in allerlei thema's rondom de Kinderen van Nu. Met de regelmatig terugkerende vraag; Waarom leren we dit niet in het onderwijs? Wat zou persoonlijke ontwikkeling in het onderwijs dan precies mogen zijn? Waarbij verschillende bewuste en inspirerende mensen hun ervaringen delen. En centraal staat: het gedrag. En wat doe je met dat gedrag: bij je kind thuis of in de groep? Reageer je primair door het weg te sturen, straf te geven? Of zie je het kind en de reden achter het gedrag? En wat zegt dat over jezelf? Waarom triggert dat jou? Duw je het gedrag als ver een bal onder water, waardoor het later een keer keihard omhoog schiet? En gaandeweg werd het voor mij ook duidelijk hoe ik er zelf in sta. En wat voor mij die ‘bal’ was waardoor ik er achter kwam dat ik helemaal niet meer naar mijn eigen gevoel luisterde. Want dat vond ik wel opmerkelijk: Alle mensen die Aukje in haar podcast gesproken heeft hebben iets ‘heftigs’ in hun leven meegemaakt waardoor ze zich daar bewust van werden. En meer naar hun eigen gevoel gingen luisteren. Zelf gebruikt ze bij kinderen één zin waar ze bepaald gedrag ziet wat haar opvalt: ik zie dat… kan het zijn dat.. Of het nou een kind is wat steeds tussen jou en je gesprekspartner door speelt of het kind wat boos tegen de muur slaat. Want dan laat je zien dat je het kind echt ziet.