پادکست دوسیه
Subscribed: 825Played: 12,622
Subscribe
© ۱۴۰۱ - علی سلطان‌زاده
Description
ما میخوایم توی پادکست دوسیه به اون دسته از مسائل اجتماعی بپردازیم که در تریبون‌های رسمی به اون موضوعات پرداخته نمیشه یا کمتر پرداخته میشه. قصد ما اینه که این مسائل اجتماعی رو پررنگ تر کنیم.
http://t.me/philosophycafe
http://t.me/philosophycafe
24 Episodes
Reverse
Top Podcasts
The Best New Comedy Podcast Right Now – June 2024The Best News Podcast Right Now – June 2024The Best New Business Podcast Right Now – June 2024The Best New Sports Podcast Right Now – June 2024The Best New True Crime Podcast Right Now – June 2024The Best New Joe Rogan Experience Podcast Right Now – June 20The Best New Dan Bongino Show Podcast Right Now – June 20The Best New Mark Levin Podcast – June 2024
Download from Google Play
Download from App Store
United States
یکی از انگیزه هام برای گوش دادن به این اپیزود بحث درباره دانشگاه آقای مهدور بود.
علی رغم دوست داشتن تمام مهمان هایی که تا الان داشتین و واقعا من خیلی دوسشون داشتم و حدود یه چیزی حدود ۸۰ درصدش رو یقین داشتم درسته ولی این مهمونتون خیلی یه مدلی بود انقدر مطمئن همه شغل ها ۱۰ درصدش به درد میخوره انقدر لیبل و چرا احساس کرد واقعا هلاکویی و انوشه زرد نیستن نمیدونم بحث سر نفهمیدن سوال نیست بحث سر ۹۰ درصد محتوا هاییه که ارائه میدن این فقط یک نمونش بود
قسمت بسیار جذابی بود ممنون از گردآچری این مطالب🙏
27:40 « توسعه » فرمی از نظم قدرته و اصلأ مفهوم « پیشرفت » نداره
مجری با این حدود از سواد و زیرکی در مصاحبه ؛ حیفه اگه ادامه نده ✍️👌💽
1:05:30 وظیفه ما ؛ پیدا کردن یک لوکیشن برای وضعیت تاریخی مون هستش
1:03:00 اینجا دخانچی حرف جالبی نزد به نظر من ، نقدش به تکثر دانش بیخود بود اتفاقا خیلی هم خوب بود و خیلی ها دنبال این جور مطالب هستند ، این کشور به مقدار کافی ادم حسابی و ادم هایی که جدا دغدغه مند هستند . ولی درکل ، دخانچی پسر گلیه 😉🌹
اولش خیلی با پادکست تون حال نکردم ولی الان این مصاحبه خیلی بهم مزه داد و این رو بزاریم کنار این موضوع که مصاحبه کننده از سواد کافی تئوریک برخودار بود ! 🇮🇷🤞🎧
54:00 من مارکسیست ام ؛ ولی خب حاکمیت منو باید راه بده و بزاره من « از منظر مارکسیست برای حاکمیت تولید علم و ایده بکنم » و در تحلیل نهایی این پدیده به بهبود نظم حکمرانی کمک شایانی خواهد کرد!
عالی عالی
آقا خسته نباشی ،من لذت بردم از بحث دو بزرگوار
شهریار زرشناس در کتاب توسعه چنین آورده اند: «بی تردید تأمل کردن در معنای سیطره جویانه و سودخواهانه پیشرفت و توسعه به معنای انکار یا مخالفت با آبادانی و راحت شدن زندگی بر روی این سیاره نیست زیرا این مخالفت یا انکار اگر هم ممکن باشد مهمل است نه مطلوب. چرا که مخالفت با امری تحقق یافته و فراگیر که جزیی از تاریخ مقدور و مسیر تکاملی آدمی در این کره خاکی است، امر عاقلانه ای نیست. غرض، بیان ماهیت آن چیزی است که آن را به عنوان یکی از مشهورات و باور های مقدس زمانه پذیرفته ایم و در آن هیچ تأملی نداریم.»
چطور میشه با هر گونه توسعه ای مخالف بود جز به گمراهی؟! خب مدرسه و بیمارستان هم بخشی از توسعه است. باید به توسعه طلبی جهت داد و آگاهانه اش کرد نه ناخودآگاه و غریزی و از روی حرص. مگر بدون توسعه می شود به عدالت رسید؟! در هر حال که من ایشون رو با آن لحنِ نوجوان پسند درک نکردم. بهتر بود در این زمینه نظریه های محکم و مستدل از منابع اصیل، تشریح شود.
گفتگوی خوبی نبود، خیلی ضعیف و احساسی بود متاسفانه اپیزود خوبی نبود
از شما انتظار بی‌طرفی و رویکرد منصفانه داشتم که براورده نشد. مثل یکی از برنامه‌های صدا و سیما یک طرف رو حق مطلق فرض کردید و بر طرف دیگر تاختید. کی گفته که سلبریتی الزاما چیز بدیه؟ کی گفته مراجع دینی الزاما آدمای خوبی هستن و موجب سعادت جامعه میشن؟ این مدل بحث کردن و کتاب و مقاله نوشتن دور از شأن فضای علمی و آکادمیک هست.
اینهمه نفرت از سلبریتی از کجا میاید؟ گذشته از اینکه بعضی از مطالبی که بیان کردند درست بود اما ایشان حتی به عنوان یک استاد دانشگاه، که در خصوص مضرات سلبریتی صحبت کردند، کاش اولویت سنجی هم میکردند. هنرمند بایستی به هنر بپردازد و تقلید در همه ابعاد از ایشان صحیح نیست، خب این درست! اما سایر مشاهیر جامعه چی؟ قابل تقلیدند؟!
سلام.گفتگو جالب بود اما چرا مهمونتون داره با این لحن حرف میزنه؟ یهو‌میره توی یه مود... جملاتشو کشیده ار، نفس آلود، و انتهای واژگانشو‌میکشه؟! انگار نمایش میخواد بازی کنه و ادا دربیاره... صدای طبیعیش این‌نیست چون گاهی در شروع یا اتمام بحث با ریتم و سرعت طبیعی صحبت میکند...
واقعا با همه صحبتای آقای دکتر موفق هستم شما بهترینید🏵
چقدر قاطعانه حکم صادر میکنید! خیلی عجیبه نظر خودتونو به عنوان حکم قطعی ابراز میکنید
پادکست فوق العاده خوبی بود با موضوع و محتوای عالی. و سوالی که برای من پیش اومد این هست که وقتی از عدم وجود لابراتوراها و پیشرفت علم روانشناسی صحبت می کنیم یا وقتی از افزایش روز افزون روانشناسی اصطلاحا زرد صحبت می کنیم، آیا وظیفه فردی یا آگاهی رسانی اجتماعی هم برای روانشناسان تعریف شده؟ یعنی در کشورهای توسعه یافته لزوما نظارت و آگاه سازی دولتی و قانونی هست؟ من تصور می‌کنم که بسیاری از مردم هم به دلیل زودبازده بودن و تجربه اضطراب کمتر به سراغ این نوع روش ها رفتند هم اینکه گاهی واقعا آگاهی کم هست و فرد بسیار مستأصل و در نتیجه منابعی که انتخاب می کنه علمی نیستند. یعنی سوال من اینجاست که روانشناسان اساسا رسالتی اجتماعی هم در برابر جامعه یا پیشگیری از آسیب مجدد به افراد آسیب دیده و دارای تجربه تروما دارند؟ جایگاه روانشناسان از این منظر در ایران چطور تعریف میشه؟ به طور مثال در هفته های گذشته کم نبودند سمینارهایی که با موضوع فرزند پروری و تربیت فرزند سالم برگزار شدند توسط افرادی که به طور مثال مارکتینگ و یا مدیریت منابع انسانی خوندن. عملا روان کودکان در این سمینار مورد حمله قرار گرفته بود. آیا