پادکست آناتومی جهان در داستان

 پادکست آناتومی جهان در داستان  اپیزود چهاردهم  گونه‌ای به نام داستان  نقد و تحلیل مجموعه داستان《مثلهمیشه》نویسنده《هوشنگگلشیری》  کانال تلگرام پادکست آناتومی جهان در داستان؛https://t.me/anatomijahan  لینک سایت؛https://jahandardastan.ir/     

 پادکست آناتومی جهان در داستان  اپیزود سیزدهم  زمان‌پریشی در فیلم خانه‌ای که جک ساخت  نقد و تحلیل فیلم《خانه‌ای که جک ساخت》نویسنده و کارگردان《لارس فون‌تریه》    کانال تلگرام پادکست آناتومی جهان در داستان؛  https://t.me/anatomijahan  لینک سایت؛  https://jahandardastan.ir/     

 پادکست آناتومی جهان در داستان  اپیزود دوازدهم   آدم‌هایی به‌نام پتر کین  تحلیلی بررمان «کیفر آتش»، اثر «الیاس کانتی»    سایت آناتومی جهان در داستان   https://jahandardastan.ir/  کانال تلگرام پادکست آناتومی جهان در داستان  https://t.me/anatomijahan     

اپیزود یازدهمتحلیلی بر رمان «ساقه بامبو» نوشتۀ «سعود السنعوسی» پادکست آناتومی جهان در داستان لینک کانال تلگرام https://t.me/anatomijahan  

یادداشت‌ها ۰۱ کم‌تر از پنج ماه از شروع این پادکست می‌گذره. صدایی که قراره روایت‌گر داستان‌ها باشه.  یادداشت‌ها جزء کوچکی از این صداست که از سال‌ها پیش نوشته شده و با اینکه در انتظار مخاطبی نبوده توی این مدت کم داره شنیده می‌شه. کانال تلگرامی پادکست آناتومی جهان در داستان https://t.me/anatomijahan 

 اپیزود دهم؛     معرفی رمان‌های از مزرعه و شرق مدیترانه     «تتمه»ای از خاطرات     لینک کانال تلگرام  https://t.me/anatomijahan        پادکست آناتومی جهان در داستان  

 دراپیزود نهم می‌شنوید:      تحلیلیبر رمان مرسیه و کامیه؛     اثریاز ساموئل بکت     ● https://t.me/anatomijahan     پادکستآناتومی جهان در داستان     اپیزودنهم     دراین اپیزود صحبت از مرسیه و کامیه‌ست اما با این موخره اندکی به استقبال مرفیرفتیم...     «من تنها بخشی از گذشته هستم!»     شخصیت‌هایاین مدت گوشه‌های ذهنم را مدام قلقلک می‌دهند. این اواخر ایوان ایلیچ و این چند روزمرفی که داستان‌ها نشانی‌شان را می‌دهند تا شخصیت‌های حقیقی بیرون از فیلم وداستان و خواب و خیال. به وجه مشترکی بین این همه رسیده‌ام که هنوز شک دارم تنهازاییده‌ی ذهن خودم هست در نگاه به اطرافیان یا می‌تواند کمی از این بیشتر باشد!البته به جز مرفی. چون گذشته‌ و خانواده‌ای ندارد. خانواده دقیقا کنار همین کلمهمی‌نشیند؛ گذشته. ما کتاب می‌خوانیم، وارد دگرفضا و دگرزمان و حتی دگرشخصیت‌ها می‌شویم.زمان‌هایی خانواده و گذشته‌مان را به حافظه می‌سپریم، می‌خواهیم روی دیگر زندگیشخصی‌مان را ببینیم، کوشش می‌کنیم شخصی شویم. بعد از سال‌ها به هر آدمی که خیره می‌شومگذشته‌ی غیرشخصی، چهره‌اش را برایم می‌سازد. ما در نهایت نه کتاب‌های خوانده وفیلم‌های دیده و افکار درهم‌تنیده‌مان که پدر و‌ مادرهایمان می‌شویم. کم‌تر ازنیمی از روز پدر، کم‌تر از نیمی مادر و فقط دقایقی شخص خودمان هستیم، اگر به طورکامل زیر خروارها خیال دیگران مدفون نشده باشد.   عقلمعاش ما را وادار به رفتارهایی مثل پدر و مادرهایمان می‌کند... بقیه عقل‌ها را جایدیگری می‌پروریم. عقل معاش ما را درست در منجلاب مشترکی به دلیل و مشابه با طبقه وجایگاه خانوادگی می‌اندازد و چاره‌ای نمی‌ماند جز رجوع به زندگی کسانی که تمام مدتآنجا زندگی کرده‌اند و باتجربه شده‌اند. با همه‌ی تجربه‌های شکست خورده. گاهیگلاویز همان شکست‌ها می‌شویم و تکرارش می‌کنیم. چون می‌خواهیم مثل پدر ومادرهایمان نشویم. غافل از اینکه آنجا هیچی نیست. چون این عقل معاش تنها به یکنحوِ گماشته شده کار کرده‌ و می‌کند. به همان نحوی که پدرم کرد که مادرم کرد...کتاب خواندن به عقل معاش ما چه کمکی می‌کند؟  امامرفی نه گذشته‌ای دارد و نه عقل معاشی. مرفی خودش است‌ و شاید این همه تلاش برایپیدا کردنش درواقع فرافکنی کوششی برای پیدا کردن خودِ دیگر شخصیت‌هاست که انگارهمان هیچ‌کس‌ها هستند یا پدر و مادرهایشان.     

در اپیزود هشتم می‌شنوید: داستان بذر باهم بودن، نوشتهٔ پل فلیشمن ترجمهٔ اختصاصی از پادکست آناتومی جهان درداستان ■لینک کانال تلگرام https://t.me/anatomijahan پادکست آناتومی جهان در داستان

در اپیزود هفتم می شنوید؛ - تقابل خرده روایت ها با روایت های کلان - تحلیلی بر رمان «تاریکی معلق روز»، نوشته «زهرا عبدی» کانال تلگرام پادکست آناتومی جهان در داستان؛ @anatomijahan 

پادکست آناتومی جهان در داستان @anatomijahan اپیزود ششم وهم واقعیت‌های چندگانهٔ روایت سه‌قطره خون  تحلیل داستان کوتاه سه‌قطره خون اثر صادق هدایت داستان کوتاه علی‌رضا معصومی از چابهار برای مسجدسلیمان دست تکان می‌دهد اثر خالو خالد همچنین می‌توانید در کست‌باکس و شنوتو صدای داستان ما را بشنوید. 

■ اپیزود پنجم؛ وزن رازها روایت اندوه ■ پادکست آناتومی جهان در داستان ■ لینک کانال تلگرام ■ @anatomijahan  ------------------------------------------ ■ تحلیلی بر رمان《وزن رازها》     نوشته‌ی《آکی شیمازاکی》 ------------------------------------------- نشسته‌م تو همین سکوت و تاریکی و به فکرهام فکر می‌کنم. که کجا می‌ره و کجا نمی‌ره. هنوز این قدری جرات نداره که به آینده بره. همیشه خودم‌و آدم نترسی می‌دیدم. آدم خطر؛ که برم مستقیم بیفتم تو آتیش و عین خیالم نباشه. به آینده فکر نکردن یه جور خطر کردن نیست؟ مدام روی لبه‌ی لیز و نازکِ حال پرسه زدن! آدم می‌تونه تو پرسه زدن‌هاشم غرق بشه. تو نبودن‌هاش، بی‌فکری‌هاش.  بی‌فکر گذشته و آینده و حتی حال... پس این فکر دقیقا کجاست؟ دلم نمی‌خواد جور در اجتماع موندن رو بکشم. چند روزه فکر می‌کنم زندگی که فقط این نیست. بقا و دوام در اجتماع.‌‌.. باور کن همینه. شب و روزمون تاروپود موزون و ناموزونی وسط همین جمع شدن‌هاست. انفراد انضمامی. انزوای اجتماعی. اجتماع انحصاری. زندگی همینه، چاره‌ی کار در مرگه... که البته مشکل‌گشا و چاره‌ساز جالبی نیست. توی این فصل رمانت از جالب گفته بودی. جالبی که مضحکه می‌شد. راستش بخش دوم رو که خوندم گفتم همین بود؟ ماجرا و آدمی که فکر می‌کردم چه مصیبت عظماییه همه‌ش همین بود؟! از خودم خجالت کشیدم. خوندنش مثل کابوسی بود که تو بیداری خنده‌دار به‌نظر می‌رسه.  دردها رو زمان تبدیل به زرشک می‌کنه. شایدم فقط پوستمون کلفت‌تر می‌شه. دوباره دارم حس می‌کنم توی خوابم. از این وضعیت خوشم نمیاد. انگار به تبر واقعیت خو گرفتم. که این هم نیست. امروز که از اینستاگرام می‌گفتی و اینکه من نمی‌تونم کنترلش کنم، نمی‌خواستم توضیح بدم که همه‌ی ماجرا این نیست، قلبم فشرده شد. شاید فقط یه هم‌زمانی بود. مثل چند روز پیش وقتی تو دفتر مدرسه دو نفر جروبحث می‌کردن. شاید اونم هم‌زمانی بود. ولی واقعا کسی می‌فهمه تو دل آدم کناری چی می‌گذره؟  

■ پادکست آناتومی جهان در داستان■ اپیزود چهارم ■ عشق در تبعید قصه سرخوردگی بشر ●● در اپیزود چهارم به بررسی و تحلیل رمان《عشق در تبعید》از《بهاء طاهر》می‌پردازیم. ■ لینک کانال تلگرام ■ @anatomijahan ●● خاطره نوشتن و از خاطره‌ها گفتن بیش و پیش از هر چیز بازی با حافظه‌ست. بعد از چند روز یا یه مدت که صدام رو وسط یه گفتگوی ضبط شده می‌شنوم حیرت‌زده می‌شم؛ انگار دیالوگ‌ها جابه‌جا شدند. حرفی که فکر می‌کردم اول مکالمه زدم سر جاش نیست. تقریبا هیچی اونجایی که یادآوری و تکرار می‌کردم نیست. انگار زمان‌ها جابه‌جا شدند. گفت‌وگوها تغییر کردند و حافظه ترکیب‌بندی دیگه‌ای ساخته. به‌خاطر همین بعد در واقعیت هم حرف‌ها جابه‌جا میشن. این طوری میشه که گاهی اوقات انگار حرف‌هامون ثبات نداره. دنبال این جابه‌جایی‌ها زیاد می‌گردم. بخش زیادی حاصل جداسازی ذهنی صدا و دیالوگ از فضاست. نمی‌دونم علم در موردش چیزی گفته یا نه که حتما گفته اما دقیق شدن بهش جالبه برام.  همینم میشه که معنای اخلاقیات تو دنیای من داره تهی میشه. خیلی وقتا رفتاری که به نظر دودوزه‌بازی میاد فقط بازی ذهن ماست. هرچند وقتی میشه چنین برداشتی کرد که در کلیتی دیگه قرار بگیره. 

■ اپیزود سوم■ پادکست آناتومی جهان در داستان■ لینک کانال تلگرام■ @anatomijahan یه چیزی می‌خوایم که این مغزه مدام نشخوار کنه همین میشه که سرعت قضاوت بیشتر و بیشتر میشه. دست دیگری رو خوندن حس قدرت میده؛ هوش برتر. همواره روابطِ بر مبنای قدرت جاریه بین ما. همزیستی یادمون می‌ره. ظاهراً یه بخشش فیزیولوژیکیه یا غریزی. انسان هم چیزی جز یک‌ گونه‌ی جانوری نیست‌. مدام فریب می‌خوره و فریب می‌ده... تازه فراموشکار هم هست.●●●●●●در اپیزود سوم؛دو رمان پلیسی جنایی دیگر، زیر عنوان "جذابیت بی‌پایان تعلیق"، معرفی و تحلیل می‌شود؛■《غرامت مضاعف》نوشته‌ی جیمز اِم.کین☆اغواگری، پل ارتباطی تداوم پیگیری دو روایت...و■《قاتل در باران》نوشته‌ی ریموند چندلر☆تعلیقِ کشفِ رازها در قاتل زیر باران؛ همچون مه غلیظی است که کارآگاه خصوصی در آن رها شده... 

 پادکست آناتومی جهان در داستان داستان ما رو تا کجا که نمی‌بره؛ می‌شه حدس زد یه نفر توی کوچه‌پس‌کوچه‌های یه قاره‌ی دیگه، توی یه قرن دیگه به چی فکر می‌کنه. می‌شه پیش‌بینی کرد که آینده‌ی سیاره‌امون قراره چی بشه. کمک می‌کنه بفهمیم چرا آدما امیدوار می‌شن و چرا غمگین. داستان جرات می‌ده تا از مرزهای جهان بگذریم. اینکه بدونیم هر لحظه جهان تغییر می‌کنه و هنوز چیزهایی هست که نخواستیم تغییر بدیم. این داستانِ که بهمون می‌گه؛ آدما چی‌یَن و معنای زندگی چیه...