Κοινωνία ώρα Press

Συνέντευξη στις Γεωργία Κριεμπάρδη & Νεκταρία Ψαράκη  Πριν από περίπου 8 μήνες, δηλαδή στα τέλη του 2023, ψηφίστηκε ο «εργατικός» νόμος Γεωργιάδη 5053/2024. Ήταν ο νόμος με τις μεγάλες ανατροπές, κυρίως με την κατάργηση του πενθημέρου και την επιβολή του 6ημέρου σε επιχειρήσεις συνεχούς λειτουργίας «υποχρεωτικά με διευθυντικό δικαίωμα του εργοδότη και όχι με συναίνεση του εργαζομένου – όπως παραπλανητικά αναφέρουν κάποιοι επιστήμονες και κυβερνητικά στελέχη», όπως θυμίζει στο TPP ο εργατολόγος Αλέξης Μητρόπουλος. Πρόκειται για έναν νόμο που προώθησε την πολυαπασχόληση του εργαζομένου, αφού με το άρθρο 9 του νόμου 5053 μπορεί πλέον να απασχολείται για 13 ώρες ημερησίως. «Αυτό που έχει απασχολήσει τη διεθνή τάξη, είναι το τι συμβαίνει από 1/07: η δυνατότητα του εργοδότη – διότι μιλάμε για διευθυντικό επιβαλλόμενο δικαίωμα – να επιβάλει στους εργαζόμενους την έκτη ημέρα απασχόλησης και να αμείβεται για την 6η ημέρα με 40% προσαύξηση του ημερομισθίου» εξηγεί, θυμίζοντας ότι εδώ και δεκαετίες, δηλαδή από το 1982, στην Ελλάδα ίσχυε το πενθήμερο, 8ωρο και το 40ωρο. Η ελληνική πραγματικότητα, όπως διαμορφώθηκε με τον αντεργατικό νόμο Γεωργιάδη, σόκαρε τη διεθνή κοινότητα, αφού εξώφυλλα των πιο εμβληματικών μέσων ενημέρωσης του κόσμου μονοπωλήθηκαν από αυτή τη σοκαριστική αντιμεταρρύθμιση – μεταρρύθμιση για την κυβέρνηση – διότι πολλές κυβερνήσεις και κυρίως στον κλάδο της βιομηχανίες και των υπηρεσιών (πχ τράπεζες) πειραματίζονται έστω και πιλοτικά να εισαγάγουν την τετραήμερη εργασία «ενώ στην πατρίδα μας κατά αυτόν τον σκληρό – νομοθετημένο πια τρόπο – να εισάγεται το εξαήμερο και μάλιστα με επιβολή του εργοδότη» αναφέρει ο κ. Μητρόπουλος, με το εξαήμερο τα τελευταία 25 χρόνια τουλάχιστον να μην υπάρχει πουθενά, ούτε σαν σκέψη. 6ήμερη εργασία για να απαλλαγεί ο εργοδότης από επιπλέον υπάλληλο – Δεν τολμά να το πει η κυβέρνηση και μιλά για fake news Η εργασία την 6η ημέρα αφορά σε επιχειρήσεις συνεχούς λειτουργίας που παλιότερα και τώρα και στο μέλλον θα δουλεύουν για εφτά μέρες. «Οι μεν επιχειρήσεις δούλευαν μέχρι τώρα εφταήμερο, οι δε εργαζόμενοι δούλευαν πενθήμερο για δεκαετίες. Τι συνέβαινε για τις δύο μέρες που δούλευε επιπλέον η επιχείρηση; Ο νόμος τις υποχρέωνε να προσλαμβάνουν πρόσθετο προσωπικό. Επειδή όμως η πρόσληψη πρόσθετου προσωπικού για δύο ημέρες ή για οκτώ το μήνα ή για 15 τον μήνα είναι πιο ακριβή πρόσληψη από την απασχόληση υπερωριακά του ίδιου απασχολούμενου, πίεσαν οι εργοδότες και η κυβέρνηση αποδέχθηκε να δουλεύουν οι ίδιοι εργαζόμενοι της επιχείρησης χωρίς νέες προσλήψεις την 6η ημέρα που στην ουσία είναι η 6η μέρα υπερωριακά, γι’ αυτό την αμείβει με 40% όπως αμείβονται στην Ελλάδα οι υπερωρίες. Τι κερδίζουν δηλαδή οι εργοδότες; Ωφελούνται κατά το ότι δεν μπαίνουν στο κόστος και στα έξοδα να προσλαμβάνουν νέο προσωπικό για να καλύπτουν την απόσταση μεταξύ της εφταήμερης δικής τους λειτουργίας και της πενθήμερης εργασίας των εργαζομένων τους και απασχολούν το ήδη απασχολούμενο προσωπικό υπερωριακά. Αυτό είναι που δε λέγεται ούτε δυστυχώς από συναδέλφους -οι οποίοι αισθάνονται το χρέος να υποστηρίξουν το αφήγημα της κυβέρνησης, και απορώ γιατί αφού η επιστήμη υποστηρίζει το δίκαιο – ούτε από την κυβέρνηση, η οποία το αποκρύπτει και το ονομάζει fake news. Ας πει η κυβέρνηση ότι εμείς, για τις ανάγκες της οικονομίας, για να καλύψουμε κενά, για άλλους λόγους δημοσιονομικούς, θέλουμε να ακυρώσουμε παλιές εργατικές κατακτήσεις», λέει. Έως και για 78ωρο δύναται να εργαστούν πλέον τα εργαζόμενα άτομα στη χώρα – «Το παρουσιάζουν ως δικαίωμα του φτωχοποιημένου εργάτη για χάρη των δυνητικών επενδυτών» Σε συνδυασμό με την 13ωρη εργασία (η οποία δεν είναι υποχρεωτική), τα εργαζόμενα άτομα στην Ελλάδα έχουν τη δυνατότητα να εργάζονται για 65 ώρες την εβδομάδα, και σε περίπτωση επιβολής της 6ήμερης εργασίας από τον εργοδότη, ακουμπούν και το εξοντωτικό 78ωρο. Ο κ. Μητρόπουλος θεωρεί ότι δεν πρόκειται για «αλόγιστες» αποφάσεις. «Είναι συνειδητά σχεδιασμένες αποφάσεις σε συνεννόηση με το ακραίο τμήμα των δανειστών, διότι ακόμη έχουμε δανειστές αφού οι 800 και πλέον μνημονιακοί νόμοι θα ισχύουν μέχρι το 2060 όπως προβλέπει το τρίτο σκληρό μνημόνιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί αφορούν στα εργασιακά, στα ασφαλιστικά, στα φορολογικά και αλλού. Άρα δεν είναι αλόγιστη και μη σχεδιασμένη παρέμβαση για να ψηφιστεί στην πατρίδα μας ο πιο ακραία ανατρεπτικός και ο πιο ακραία νεοφιλελεύθερος νόμος- που ούτε η σχολή του Σικάγου που ήταν το πιο νεοφιλελεύθερο μανιφέστο που έχει εκφωνηθεί στα εργασιακά δεν τόλμησε να εφαρμόσει. Υπό αυτή την έννοια, η κυβέρνηση λέει ότι καταργεί το πενθήμερο -που εδώ και 42 χρόνια ισχύει στην πατρίδα μας-, δίνοντάς το μάλιστα και ως δικαίωμα στον φτωχοποιημένο εργάτη στην πατρίδα μας. Μιλάμε για ευρεία στοχοποίηση ευρύτερων στρωμάτων με την λεηλασία των μισθών και συντάξεων, άρα λοιπόν η κυβέρνηση με συνειδητό τρόπο προωθεί αυτό που λέω στα τελευταία μου βιβλία «ελντοραντοποίηση» της αγοράς εργασίας. Δηλαδή φτιάχνει μία φθηνή αγορά εργασίας και ελκυστική στους δυνητικούς επενδυτές», εξηγεί. Προαιρετικό 13ωρο, αλλά πού ξεκινά ο εκβιασμός; Σχετικά με το 13ωρο, αναφέρει ότι ενώ όντως η κυβέρνηση δεν υποχρεώνει τον εργαζόμενο αλλά απλά του παρέχει την δυνατότητα. Που ξεκινάει όμως ο εκβιασμός; Είναι πραγματικά επιλογή; Ο εκβιασμός ξεκινάει στο σημείο που οι κυβερνήσεις εδώ και 12 χρόνια λεηλατούν τους μισθούς, ακυρώνουν τις τριετίες, κόβουν τα οικογενειακά επιδόματα. «Η κυβέρνηση λοιπόν έχει περάσει σε μία άγρια αντιμεταρρύθμιση, καίτοι το λέει αυτό μεταρρύθμιση, που είναι ό,τι πιο συντηρητικό, αλλά ακραίο ελκυστικό πάντως για τους εν δυνάμει επενδυτές», εξηγεί. Θυμίζει επίσης ότι «η διάταξη που πέρασε τιμωρεί επιπλέον και τον απεργό συνδικαλιστή σε περίπτωση που παροτρύνει τον μη απεργό -απεργοσπάστη τον λέγαμε παλιότερα – συνάδελφό του να μη δουλέψει. Τιμωρείται με θηριώδες πρόστιμο ο συνδικαλιστής που απεργεί και απευθυνόμενος στον συνάδελφό του τον καλεί να συμμετέχει για να προστατεύσει τα δικαιώματά του. Πρόκειται για , τιμωρία της συνδικαλιστικής δράσης, ποινικοποίηση της απεργίας. Όλο αυτό επομένως είναι πλέγμα διατάξεων που στοχεύει να κάνει τη χώρα μας Ελ Ντοραντο φθηνής εργασίας που κατά τα ανόητα μυαλά τους – δεν είναι χυδαία φράση ευγενώς τη χρησιμοποιώ – θα φέρει περισσότερες επενδύσεις και θέσεις εργασίας. Τώρα, ποιες θέσεις εργασίας σε μία διερευνώμενη gig economy, διότι αυτός είναι ο στόχος, να κάνουμε τόσο ελαστική την αγορά εργασίας, να μην υπάρχει σταθερή απασχόληση και σταθερό ωράριο, ο εργαζόμενος να μπορεί να καλύπτει έκτακτες ανάγκες του εργοδότη αλλά να μείνει απροστάτευτος από τα παραδοσιακά δικαιώματα εργασίας και ασφάλισης που του παρείχαν για δεκαετίες οι σύγχρονες ευρωπαϊκές νομοθεσίες». Μικρές οι αντιδράσεις των συνδικάτων: Είναι πραγματικό δέλεαρ το διπλό μεροκάματο σε μία κοινωνία διευρυμένης φτωχοποίησης των προλεταριακών και εργατικών στρωμάτων Για την παραπάνω κατάσταση, υπενθυμίζει ότι δεν υπήρξε κάποια αντίδραση από τα συνδικάτα. «Δεν είδαμε αντίδραση γιατί η κυβέρνηση τι έκανε; Ενώ ο παλιός νόμος έλεγε ότι για την απασχόληση την 6η ημέρα θα αμείβεται με 30%, τώρα λέει ότι η 6η ημέρα θα αμείβεται με 40% αλλά κάλεσε τους εργοδότες αν η 6η μέρα συμπίπτει με Κυριακή ή αργία να δίνουν στους εργαζομένους και επιπλέον το 75%. Κοντολογίς όποιος δουλέψει 6η μέρα που συμπίπτει με Κυριακή ή αργία θα παίρνει λόγου χάριν μεροκάματο 100 ευρώ συν 115% δηλαδή 215 ευρώ για την απασχόληση την 6η μέρα», λέει. «Η καθιέρωση του πενθημέρου είναι η σοβαρότερη κατάκτηση από το 1982, και χαίρομαι γιατί εγώ είχα κάνει το σχέδιο νόμου του πενθημέρου, 8ωρου, 40ωρου επί υπουργίας Ευάγγελου Γιαννόπουλου, και τώρα το βλέπω μετά από 42 χρόνια να καταργείται», αναφέρει, ενώ σχολιάζει ότι σε μία διερευνώμενη φωτοχοποίηση των προλεταριακών και εργατικών στρωμάτων, το να παίρνει κάποιος για δουλειά μίας ημέρας διπλό μεροκάματο είναι ισχυρό δέλεαρ που υπερνικά την ανάγκη του εργαζομένου για την άσκηση του «αγιότερου» των δικαιωμάτων του, δηλαδή της ξεκούρασης. «Η κυβέρνηση ξέρει ότι με την φτωχοποίηση ευρύτερων εργατουπαλληλικών στρωμάτων πολλοί δεν θα αντιδράσουν. Παλιότερα με την μη αμοιβή ή με τη συνήθη αμοιβή οι εργαζόμενοι δεν προσέτρεχαν και δεν ακύρωναν την ξεκούρασή τους για να δουλεύουν φθηνά. Θεωρώ ότι είναι ακύρωση κατακτήσεων και οπισθοδρόμηση και η κυβέρνηση αυτό το βάφτισε μεγάλη μεταρρύθμιση». 200.000 70ρηδες και 75ρηδες με λεηλατημένες συντάξεις επιστρέφουν στη δουλειά Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τους συνταξιούχους. «Η κυβέρνηση περιορίζει την περικοπή που είχαν οι απασχολούμενοι συνταξιούχοι, τους λέει ελάτε στην αγορά εργασίας στα 75 σας – ήρθε ένας χθες στα 80 του και μου είπε θέλω να ξαναδουλέψω. Ούσα λεηλατημένη η σύνταξη στα μνημόνια, το τελευταίο τρίμηνο 200.000 70ρηδες και 75ρηδες συνταξιούχοι ξαναέπιασαν δουλειά. Αναγκάζονται να δουλέψει. Αυτό λοιπόν που ζούμε για το δέλεαρ με την 6η μέρα, το ζούμε με το δέλεαρ για την μη περικοπή της σύνταξης που ίσχυε μέχρι τώρα όταν 200.000 άνθρωποι με λεηλατημένες τις συντάξεις επειδή αδυνατούν να διαβιώσουν – δε λέω αξιοπρεπώς, αλλά στοιχειωδώς – ξαναμπαίνουν στη δουλειά. Και αυτό υπουργοί της κυβέρνησης το εμφάνισαν ως μεγάλη επιτυχία», είπε. Σχετικά με τα χαμηλά αντανακλαστικά της κοινωνίας, και για το κατά πόσο οι πολίτες βλέπουν πραγματικά την αναξιοπρέπεια και την κατάντια, ο κ. Μητρόπουλος λέει: «Φοβάμαι ή δεν θα το δουν ή θα το δουν μερικώς. Βλέπουμε τι πλασάρονται ως ειδήσεις στον κόσμο. Οι επικοινωνίες έχουν μεγάλη ευθύνη. Ποιος συνάδελφός σας αφιέρωσε την ώρα που αφιερώσατε εσείς; Ποια εκπομπή ασχολήθηκε ένα δεκάλεπτο να εμβαθύνει, όχι να το ξεπετάξει. Να εμβαθύνει στο ζήτημα που ακύρωσε μία από τις βασικότερες κατακτήσεις της παγκόσμιας και ευρωπαϊκής εργατικής τάξης; Για τα κοινωνικά δικαιώματα ποιες ηγεσίες – που διαγωνίζονται ποιος θα διαδεχθεί ποιον – ανάλωσαν περισσότερα λεπτά της ώρας για να εμβαθύνουν αντικειμενικά σε αυτό το κυρίαρχο ζήτημα που απασχολεί 2.500.000 εργαζόμενους και 5.000.000 συνταξιούχους. Μιλάμε για ολόκληρο τον πληθυσμό», λέει. Απορεί η Ευρώπη: Γιατί αφού η κυβέρνηση λέει ότι ξεχειλώνουμε

Με τη Γεωργία Κριεμπάρδη & τη Νεκταρία Ψαράκη

Με τη Γεωργία Κριεμπάρδη & τη Νεκταρία Ψαράκη

Με τη Γεωργία Κριεμπάρδη & τη Νεκταρία Ψαράκη

Με τη Γεωργία Κριεμπάρδη & τη Νεκταρία Ψαράκη

Με τη Γεωργία Κριεμπάρδη & τη Νεκταρία Ψαράκη

Η Αγγελική Κρικρή, επιμελήτρια Α’ και παιδοχειρουργός στο νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία» καλεσμένη σήμερα στην εκπομπή «Κοινωνία Ώρα Press» μίλησε για την απόφαση αναστολής των τακτικών χειρουργείων στο νοσοκομείο από 01/06. Στην ίδια κίνηση, σημειώνουμε πως, προχώρησε και το «Αγλαΐα Κυριακού», με τους αναισθησιολόγους του νοσοκομείου να ανακοινώνουν την αναστολή των χειρουργείων από τη Δευτέρα 27 Μαΐου. «Είναι τόσο κακό για τα παιδιά μας όλο αυτό. Εμείς είμαστε αποδέκτες παραπόνων πολλά χρόνια, είμαστε ο κυματοθραύστης αυτής της ιστορίας και κάθε φορά που πρέπει να πούμε σε έναν γονέα ότι δε θα χειρουργηθείς στην ώρα σου, δεν υπάρχει καμία επιστημονική δικαιολογία» αναφέρει αρχικά, τονίζοντας πως «το χειρουργικό πρόβλημα είναι πάντα επείγον. Όταν κάποιος χρειάζεται χειρουργείο πρέπει αν διορθώσει, να αφαιρέσει κάτι, άρα όσο περιμένει νοσεί κι όσο περιμένει μπορεί η νόσος να χειροτερεύει, να περιπλέκεται». Ο υπουργός Υγείας φαίνεται πως έχει αποκτήσει αγαπημένη συνήθεια το τελευταίο διάστημα, να χαρακτηρίζει τους υγειονομικούς, ξεκινώντας από εμφάνισή του στη Μυτιλήνη όπου τους αποκάλεσε ”κάφρους” και ”ανθρωπάκια” και συνεχίζοντας χθες όπου πίσω από τις αποφάσεις των γιατρών για αναστολή των χειρουργείων βλέπει έναν ”σκληρό πυρήνα αριστερών συνδικαλιστών” στα εν λόγω νοσοκομεία. «Δεν είμαστε εκβιαστές, ούτε πολιτικοί. Έχουμε ξεπεράσει τα όρια της ασφάλειας για να λειτουργούμε. Ντρέπομαι που το λέω αλλά το νοσοκομείο από την πανδημία και μετά είναι όρθιο από εμάς. Κι έχουμε τρομερό τραύμα από την υπερεργασία» σημειώνει η κα. Κρικρή. Για τη λειτουργία των χειρουργείων, εξηγεί, «χρειάζονται περίπου 10 άτομα στη χειρουργική αίθουσα -δεν είναι μόνο ο χειρουργός, ο βοηθός, ο νοσηλευτής και ο αναισθησιολόγος». «Ακόμα και αύριο να προσλάβουμε αναισθησιολόγους, θα λειτουργούμε μεν πιο ασφαλείς, αλλά δε θα μπορούμε να αναπτύξουμε χειρουργικά τραπέζια και να λειτουργούμε στη φυσιολογική κατάσταση με 6 τραπέζια, όπως λειτουργούσαμε πριν 5-6 χρόνια. Τώρα λειτουργούμε με 2-3 αίθουσες κάθε μέρα σαν έκτακτα. Δεν μπορούμε να αναπτύξουμε παραπάνω τακτικά και η λίστα γιγαντώνεται και τροφοδοτείται καθημερινά. Χειρουργούμε το 1/10 των περιστατικών που μπαίνουν στη λίστα κάθε μέρα» λέει χαρακτηριστικά, σημειώνοντας μάλιστα πως «δεν μπορούμε να εξυπηρετήσουμε ακόμα και τα έκτακτα. Υπάρχουν αυτή τη στιγμή στις μονάδες μας παιδιά που τα έχουμε χαρακτηρίσει λιμνάζοντα έκτακτα, δηλαδή δεν κινδυνεύει η ζωή τους, αλλά δεν μπορούν να πάνε σπίτι μέχρι να αποθεραπευτούν». Τα αριθμητικά στοιχεία είναι θλιβερά. «Αυτή τη στιγμή η λίστα αναμονής στο Αγ. Σοφία είναι 2.500 παιδιά και σίγουρα άλλα 1000-1500 στο Αγλαΐα» αναφέρει η κα. Κρικρή. Και η λίστα ολοένα και μεγαλώνει. Πώς; «Εγώ θα χειρουργήσω 4 παιδιά τον μήνα, αλλά στη διάρκεια του μήνα θα δώσω 15 εισιτήρια και παραπάνω. Άρα χειρουργώ 4 περιστατικά και βάζω στη λίστα 15. Αν δεν αναπτυχθούν σε έναν φυσιολογικό ρυθμό για τις ανάγκες του νοσοκομείου μας (το μεγαλύτερο στα Βαλκάνια, με 700 κλίνες) τα τραπέζια, δε γίνεται να λειτουργήσουμε» εξηγεί και υπογραμμίζει πως «δε γίνεται να λέει ο υπουργός ότι είμαστε σε καλύτερη μοίρα από όλα τα νοσοκομεία. Η αναμονή δηλαδή δύο χρόνων είναι κάτι φυσιολογικό;… Για τα παιδιά μας;». «Τα οργανογράμματα στα νοσοκομεία είναι πετσοκομμένα βάσει μνημονίων» τονίζει κι εξηγεί: «Το Αγία Σοφία πρέπει να έχει 24 αναισθησιολόγους. Με τα μνημόνια, όρισαν 17 αναισθησιολόγους. Αυτό δεν έγινε με επιστημονικά κριτήρια αλλά με οικονομικά. Και σε εμάς υπηρετούν 13 και αυτή τη στιγμή, όμως λείπει μία κοπέλα λόγω εγκυμοσύνης και ακόμα μία είναι σε μικρή άδεια γιατί έχει παιδί κάτω των 6 ετών. Δεν έχουμε τον απαραίτητο αριθμό και σκεφτείτε ότι εφημερεύουμε μέρα παρά μέρα. Δεν προλαβαίνουμε ούτε να ξεκουραστούμε σε μία δουλειά με υψηλή ένταση και χειρουργεία. Επίσης, κανονικά πρέπει να αντιστοιχεί 1,5 αναισθησιολόγος για ένα παιδί και για σοβαρές παθήσεις 2 αναισθησιολόγοι προς ένα παιδί. Και μην ξεχνάμε ότι στα παιδιατρικά νοσοκομεία οι αναισθησιολόγοι δε χρειάζονται μόνο στο χειρουργείο αλλά και σε οποιαδήποτε διαγνωστική, θεραπευτική πράξη. Για παράδειγμα, για αξονική, βιοψία, για αγγειογραφία χρειάζεται αναισθησιολόγος». Το αφήγημα της κυβέρνησης είναι πως προκηρύσσει θέσεις αλλά οι γιατροί δε θέλουν να πάνε. Η Αγγελική Κρικρή απαντά. «Αρχικά το κράτος δεν τηρεί ούτε τη νομοθεσία. Όταν παίρνει σύνταξη ένας γιατρός, πρέπει βάσει νόμου να προκηρυχθεί η θέση του 6 μήνες νωρίτερα, ώστε να καλυφθεί αμέσως η θέση και να μη μείνει κενή. Τα τελευταία 10 χρόνια δεν υπάρχει ούτε ένα τέτοιο παράδειγμα. Επίσης, προκηρύσσουν θέσεις παιδοαναισθησιολόγων σε κοινή προκήρυξη με όλους τους αναισθησιολόγους στην Ελλάδα και είναι πιο ελκυστικό για ένα αναισθησιολόγο να πάει σε ένα νοσοκομείο ενηλίκων, γιατί το παιδιατρικό αντικείμενο είναι πιο δύσκολο, θέλει μια άλλη διαχείριση. Στο παίδων επί χρόνια λείπουν 6-7 ;αναισθησιολόγοι. Ο άλλος που ξέρει ότι δε θα καλυφθούν οι θέσεις, δε θα πάει. Θα πηγαίνατε εσείς σε μια δουλειά που θα έπρεπε να βγάλετε δουλειά για 10 άτομα;». Επίσης, «ο νόμος λέει ότι προκηρύσσεται μια θέση και βάζεις τα χαρτιά/βιογραφικά σου, η επιτροπή θα πρέπει να τα ελέγξει μέσα σε 20 μέρες, μετά αν υπάρχουν οι ενστάσεις να γίνουν, και μετά σε 20 μέρες θα πρέπει να σε καλέσουν σε συνέντευξη, έπειτα στέλνουν τον διορισμό σου στο υπουργείο. Αυτή η διαδικασία πρέπει να ολοκληρωθεί το πολύ σε 3 μήνες. Από τον Φεβρουάριο που μετά από πίεση προκηρύχθηκαν θέσεις, γιατί ακόμη δεν είχε ολοκληρωθεί η διαδικασία, 4 μήνες μετά;» αναρωτιέται. Όσο για το τι θα απογίνουν αυτά τα παιδιά που περιμένουν να χειρουργηθούν; «Εγώ ντρέπομαι να πω σε γονιό να πάει να δώσει 3.000 ευρώ για βουβωνοκήλη στο παιδί σου. Προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο. Δυστυχώς ο κόσμος ακόμα και στη λίστα έχει εκπαιδευτεί να περιμένει».

Με τη Γεωργία Κριεμπάρδη & τη Νεκταρία Ψαράκη

Με τη Γεωργία Κριεμπάρδη & τη Νεκταρία Ψαράκη

Με τη Γεωργία Κριεμπάρδη & Νεκταρία Ψαράκη

Με τη Γεωργία Κριεμπάρδη & τη Νεκταρία Ψαράκη

Με τη Γεωργία Κριεμπάρδη & τη Νεκταρία Ψαράκη

Με τη Γεωργία Κριεμπάρδη & τη Νεκταρία Ψαράκη

Συνέντευξη στις Γεωργία Κριεμπάρδη & Νεκταρία Ψαράκη Ο Γαβριήλ Σακκελαρίδης επέστρεψε στην ενεργό πολιτική σκηνή μετά από εννέα χρόνια απουσίας και πλέον βρίσκεται στη Νέα Αριστερά ως υπεύθυνος Πολιτικού Σχεδιασμού. Από τον Ιανουάριο 2015 έως τον Ιούλιο 2015 ήταν υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ και κυβερνητικός εκπρόσωπος της πρώτης κυβέρνησης Τσίπρα, και εκλεγμένος βουλευτής στην Α’ Αθηνών. Παραιτήθηκε από την κυβέρνηση και αποχώρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ εκφράζοντας αντιρρήσεις για την εφαρμογή των μνημονίων. «Ήταν μία περίοδος αρκετά έντονη το 2015. Εγώ έκανα αυτή την επιλογή κατόπιν συνειδητοποίησης μίας μεγάλης ήττας και μίας ματαίωσης και σε προσωπικό και σε πολιτικό επίπεδο. Ήταν μία μεγάλη ήττα το 2015. Φυσικά μιλάω και για την 17ωρη διαπραγμάτευση που κατέληξε στο τρίτο μνημόνιο. Η επίγνωση όλης αυτής της κατάστασης με έκανε κι εμένα να μην θέλω να συνεχίσω να είμαι σε αυτή τη διαδικασία συνειδητοποιώντας ότι ήταν κάτι αντίθετο από όσα λέγαμε το προηγούμενο χρονικό διάστημα. Έχοντας υπάρξει στην κυβέρνηση το πρώτο εξάμηνο και όντας πολύ βαθιά μέσα στην κυβέρνηση ως πολιτικός εκπρόσωπος στο Μέγαρο Μαξίμου, μπορούσα να έχω και μία επίγνωση της κατάστασης και των προσδοκιών και των λαθών και των συμβιβασμών που ενδεχομένως γίνονταν. Αυτό ήταν μία προσωπική μου απόφαση για να φύγω γιατί είχε να κάνει με ένα αδιέξοδο που έβλεπα κι εγώ στην πολιτική εκείνη τη στιγμή και είμαι της άποψης ότι όταν βλέπεις αδιέξοδα πρέπει να παίρνεις αποφάσεις για να βγαίνεις. Θυμίσαμε ωστόσο στον κ. Σακελλαρίδη ότι έφυγε, αφού ψήφισε μνημόνιο. «Είχα δει κάποιες τομές το πρώτο εξάμηνο στις οποίες τα πράγματα δεν πήγαιναν εκεί που θέλαμε να πάνε. Είχα επίγνωση, όπως και η κοινωνία της δυσκολίας της κατάστασης του να έχεις να διαπραγματευτείς με τόσο ισχυρούς και ιδεοληπτικούς αντιπάλους. Και όταν ήταν τόσο παγιδευμένος ο δρόμος σου στην πραγματικότητα, διότι όντως είχαμε παραλάβει μία χώρα με άδεια ταμεία, δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι μας ήρθε ένας πίνακας από το γενικό λογιστήριο του κράτους τις πρώτες μέρες της διακυβέρνησης που έλεγε ότι τα ταμειακά διαθέσιμα του δημοσίου είναι αρνητικά. Είναι στο κόκκινο. Δεν έχεις να αγοράσεις χαρτί και μελάνι για τους εκτυπωτές. Μετά, έγιναν κάποιες επιλογές, ενδεχομένως και λάθη κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης» είπε. «Ιστορική ήττα το μνημόνιο, όχι λάθος» Ρωτήσαμε τον κ. Σακελλαρίδη εάν σήμερα, μετά από σχεδόν 8 και πλέον χρόνια απουσίας από την πολιτική και πλήρους απόσυρσης, έχει καταλήξει ότι η υπογραφή του μνημονίου ήταν λάθος, αν το έχει μετανιώσει: «Ο λόγος που έφυγα εγώ από την πολιτική και μετά αποσύρθηκα πλήρως και δεν ήθελα να συμμετέχω ούτε σε σχήματα άλλων συντρόφων / συντροφισσών ήταν ακριβώς η επίγνωση ότι εκείνη τη στιγμή δεν είχα εναλλακτική διέξοδο να προτείνω. Ήξερα ότι οι επιλογές που ήταν στο τραπέζι ήταν η μία πιο καταστροφική από την άλλη. Θεώρησα ότι ήταν μία τίμια επιλογή το να αποσυρθώ πλήρως και να μην προσπαθήσω ούτε να κάνω rebranding, να μπω σε μία διαδικασία αλλάζοντας πλήρως το πολιτικό μου ρεπερτόριο και λέγοντας τι δεν πήγε καλά και θα μπορούσαν κάπως αλλιώς με έναν εύκολο τρόπο να γίνουν αλλιώς τα πράγματα. Το να λες ότι μπορούσαν να γίνουν αλλιώς τα πράγματα είναι ο εύκολος τρόπος. Το να το κάνεις είναι πολύ δύσκολος. Και έχει σημασία σε ποιους τελικά στέλνεις τον λογαριασμό. Ακόμη και διαφορετικούς δρόμους αν επιλέγεις, έχει σημασία αν το κάνεις για να υπερασπιστείς απλά και μόνο την άποψή σου, μία άποψη που νομίζεις ότι είναι σωστή χωρίς να συνυπολογίζεις τις συνέπειες των άποψεών σου. Εγώ από τότε είχα σταθερά την άποψη ότι δεν έπρεπε να βγούμε από το ευρώ για λόγους κοινωνικών κι οικονομικών επιπτώσεων για τους ανθρώπους που εκπροσωπούσαμε». Σε ερώτηση για το αν βλέπει επομένως θετικά την πρόταση του ΜέΡΑ25 για ρήξη απάντησε ότι βλέπει θετικά τον διάλογο που γίνεται στην Αριστερά, ωστόσο προσθέτει: «εμένα προσωπικά αν μπορούμε να ορίσουμε τι είναι ρήξη και τι προοπτική έχει αυτό – διότι μην ξεχνάτε ότι και ενδεχομένως αυτό ήταν μία δομική μεταβολή για όλους τους αριστερούς και αριστερές της δικιάς μου γενιάς, καμία από εμάς δεν περίμενε ότι θα διαχειριστεί κυβερνητικούς στόχους όταν μπαίναμε στην πολιτική», είπε. Θυμίσαμε ωστόσο ότι εξίσου δεν πίστευαν ότι θα ψηφίσουν μνημόνια, ωστόσο συνέβη. Και απάντησε: «Πολύ περισσότερο, όταν κανείς δεν πίστευε ότι θα γίνει βουλευτής, πόσω δε μάλλον να κληθείς να πάρεις τέτοιου τύπου αποφάσεις». Σχολιάσαμε ωστόσο ότι αυτό ενισχύει το επιχείρημα της πολιτικής ανωριμότητας που καταλόγιζαν στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, και απάντησε: «Μιλάω για παλαιότερα. Όταν φτάσαμε εκεί που φτάσαμε η κατάσταση ήταν διαφορετική. Το πρώτο εξάμηνο ένιωθα δυνατός να βγαίνω και να εκπροσωπώ την άποψη της κυβέρνησης. Ένιωθα ότι ήμασταν στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Ότι δίναμε μία μάχη που ήταν δίκαιη και εκπροσωπούσε τα θέλω του ελληνικού λαού. Από ένα σημείο και μετά κατάλαβα ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά. Όταν οι πιέσεις έγιναν αφόρητες, όταν καταλάβαμε ότι τα διλήμματα ήταν αλλιώς, όταν καταλάβαμε ότι δεν μπορούσαν να αποδοθούν κάποιες προοπτικές, τότε έπρεπε και σε προσωπικό επίπεδο να πάρεις κάποιες αποφάσεις». Υπήρχε πλάνο μόνο για το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα; Μεταφέραμε στον Γαβριήλ Σακελλαρίδη τον παλμό του αναγνωστικού μας κοινού, που έχει ανάγκη να ακούσει την παραδοχή ότι η παραβίαση της λαϊκής ετυμηγορίας στο δημοψήφισμα του 2015 ήταν ένα λάθος, ότι δεν έπρεπε να υπογραφεί το τρίτο μνημόνιο, ότι μετά από αυτή την εξέλιξη καταστράφηκε η πίστη στην Αριστερά γενικώς, αλλά και την άποψη ότι ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε χορηγός της Νέας Δημοκρατίας. «Θα συμφωνήσω με κομμάτια από αυτή τη διατύπωση. Ναι, καταστράφηκε η Αριστερά για πολλά χρόνια», είπε αρχικά, μεταφέροντας και το δικό του συναίσθημα που τον οδήγησε στην σχεδόν δεκαετή απουσία του: «Δεν ήθελα. Δεν ήθελα να μπω στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν ήθελα να συνεχίσω να ασχολούμαι πολιτικά. Πιστεύω ειλικρινά ότι τα σημερινά απόνερα που ζούμε στο πολιτικό σύστημα, δηλαδή και αυτή η πολλαπλή διάλυση της Αριστεράς, κουβαλάει το βάρος και το στίγμα της συνθηκολόγησης αυτής που έκανε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ το 2015. Το ότι δεν υπάρχει εναλλακτική και ότι ο Μητσοτάκης έχει χαμηλώσει τον δείκτη των προσδοκιών της κοινωνίας το έχει κάνει ακριβώς επειδή πατάει σε αυτή την ιστορική ήττα. Όχι το λάθος, την ήττα», απάντησε. Επισημάναμε ότι επιμένει στην ανάλυση της ήττας, χωρίς να αποκαλεί λάθος την παραβίαση της λαϊκής ετυμηγορίας. «Ας το πάρουμε αντίστροφα. Να παραδεχτώ για χάρη της συζήτησης ότι ήταν λάθος το μνημόνιο. Ποια θα ήταν η εναλλακτική; Το λέω ειλικρινά. Έτσι όπως ήταν τα πράγματα; Θέλω να ακούσω αυτό το επιχείρημα», είπε. Και ρωτήσαμε: «Άρα όταν τέθηκε το ερώτημα στο δημοψήφισμα «ΝΑΙ ή ΟΧΙ», υπήρχε πλάνο μόνο για το ΝΑΙ; Την ερώτηση αυτή (σ.σ. ποια είναι η εναλλακτική των μνημονίων;) δεν την έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του στον εαυτό τους;». Και απάντησε: «Το πλάνο ήταν για το ΟΧΙ, ξεκάθαρα». Και ρωτήσαμε: «Άρα η εναλλακτική ήταν το πλάνο που είχατε για το ΟΧΙ. Ποιο ήταν το πλάνο; Δεν το είδαμε να υλοποιείται, δεν το είδαμε ποτέ, και σήμερα ακούμε ότι ήταν εν τέλει και ανέφικτο». Και λέει: «Δεν λέω ότι ήταν ανέφικτο, αλλά ίσως αν είχαν γίνει άλλου τύπου χειρισμοί και νωρίτερα μέσα στη διαπραγμάτευση», ενώ για το ΜέΡΑ25 είπε: «δε θέλω να πω περισσότερα… καταλαβαίνετε τι θέλω να πω… και τι δε θέλω να πω», αφήνοντας σίγουρα ένα μέτωπο ανοιχτό και ερωτήματα να πλανώνται. Και συνέχισε: «Το πλάνο του ΟΧΙ ήταν να πας και να διαπραγματευτείς με μεγαλύτερη διαπραγματευτική δύναμη για ένα διαφορετικό μοντέλο συμφωνίας το οποίο δεν θα ήταν σε αυτό το μονοπάτι της ασφυκτικής λιτότητας. Αυτό ήταν και δημόσιο. Αυτή ήταν η εκφώνηση και αυτή η αντίληψη. Ουσιαστικά το δημοψήφισμα τι ήταν; Η άποψη όλων των στελεχών τότε ήταν ότι πάμε να ενισχύσουμε την διαπραγματευτική δύναμη της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι στους δανειστές». Προσθέτει: «Αν θυμάστε ήταν μία περίοδος που δεν υπήρχε ούτε ρευστότητα, είχαν κλείσει οι τράπεζες και τα ΑΤΜ στέγνωναν. Το ερώτημα ήταν αυτό ώστε να πας και να συνεχίσεις την διαπραγμάτευση». Σημειώσαμε ότι ανά τα χρόνια μεταβάλλονται οι ορισμοί για το τι ήταν και τι δεν ήταν το δημοψήφισμα. Στην αρχή, το αίτημα της κυβέρνησης το 2015 ήταν ο λαός να αποφασίσει για τη ζωή του. Να δηλώσει αν θέλει να υπογραφεί ή όχι το μνημόνιο έτσι ώστε να εφαρμοστεί η λαϊκή εντολή. Μετά τη μετατροπή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ, άρχισαν να δίνονται διαφορετικοί ορισμοί. Το δημοψήφισμα παρουσιάστηκε ως «δημοσκόπηση για τις προτιμήσεις του λαού», μία «εισήγηση», ένα διαπραγματευτικό χαρτί, μία απλή «δήλωση της επιθυμίας». Ρωτήσαμε τον κ. Σακελλαρίδη τι ακριβώς ήταν εν τέλει: «Ήταν και τα δύο. Είναι ένα πράγμα αυτό που θέλεις να κάνεις και ένα άλλο πράγμα αυτό που μπορείς να κάνεις στην πολιτική». Για τη διαπίστωση ότι εν τέλει δεν υπήρχε πλάνο, ο κ. Σακελλαρίδης σχολίασε: «αν θέλετε την άποψή μου… είχε όρια το πλάνο». Γιατί στη Νέα Αριστερά; Ο κ. Σακελλαρίδης τοποθετήθηκε και για την επιστροφή του, και ιδιαίτερα την επιλογή του να πολιτευτεί συγκεκριμένα με τη Νέα Αριστερά. Θυμίσαμε ότι ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, διορθώνοντας τον Αλέξη Τσίπρα, είπε ότι δεν έφυγαν και δεν δημιούργησαν νέο κόμμα επειδή ηττήθηκαν στις εσωκομματικές εκλογές, αλλά επειδή είδαν την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ. Ρωτήσαμε τον κ. Σακελλαρίδη αν η διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς είναι ότι τα στελέχη της Νέας Αριστεράς είδαν την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ, και αν υπάρχουν διαφορές σε πολιτικό επίπεδο. Ακόμη, ρωτήσαμε ποια ήταν τα κοινά σημεία που ο ίδιος εντόπισε με αποτέλεσμα να συμπολιτευτεί με τα συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα. «Πρώτα απ’ όλα εγώ θέλω να συνεισφέρω στο να μη γίνει επανάληψη του “καλού ΣΥΡΙΖΑ” ενός ΣΥΡΙΖΑ που διαχωρίζει τα στελέχη του σε καλά και κακά και πας να κάνεις μία επανάληψη ενός προγράμματος απλώς σε διαφορετικό κόμμα. Έχει σημασία σε αυτή τη χρονική στιγμή να πιάσουμε το νήμα απ’ την αρχή. Να φτιαχτεί ένας νέος χώρος για όλη την αριστερά, να διαμορφωθεί νέο ήθος, νέες ιδέες, να επανανοηματοδοτήσουμε τις έννοιες, την αριστερά που έχει πληγεί τα προηγούμενα χρόνια. Μη μένουμε καθηλωμένοι στο 2015. Κι εγώ το είχα πάθει, με σημάδεψε αυ

Τον ασκό του Αιόλου άνοιξαν οι μαζικές καταγγελίες Ελλήνων του εξωτερικού για διαφημιστικό πολιτικό e-mail που τους απέστειλε η ευρωβουλεύτρια της Νέας Δημοκρατίας, Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου για τις ευρωεκλογές. Οι απόδημοι κάνουν λόγο για παραβίαση των προσωπικών δεδομένων, αφού παραμένει μυστήριο το πώς κατέληξαν οι διευθύνσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου των αποδήμων στα χέρια της, με τους παραλήπτες να εκτιμούν ότι τα στοιχεία της δόθηκαν από το ΥΠΕΣ και την ίδια να απαντά ότι… «τα μάζεψε μόνη της την τελευταία πενταετία». H μαρτυρία του Μανώλη Μαυραντωνάκη: Το υπουργείο Εσωτερικών πήρε αποστάσεις από την Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου. «Το Υπουργείο Εσωτερικών δεν παρέχει διευθύνσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (email) εκλογέων σε υποψήφιους ή κόμματα, όπως προβλέπει η κείμενη νομοθεσία» ανέφερε χαρακτηριστικά. Παράλληλα, έγινε εισαγγελική παρέμβαση για την την υπόθεση και διερευνώνται τα αδικήματα της παραβίασης της νομοθεσίας για τα προσωπικά δεδομένα και παραβίασης υπηρεσιακού απορρήτου. «Το newsletter της Ασημακοπούλου ήρθε στο στο mail που έχω αποκλειστικά για το YΠΕΣ» O Μανώλης Μαυραντωνάκης, είναι ο πρώτος που περιέγραψε στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης πως κάποιοι από τους απόδημους όταν έκαναν εγγραφή στους ειδικούς καταλόγους του υπουργείου Εσωτερικών προκειμένου να συμμετάσχουν στις εκλογές, επέλεξαν να χρησιμοποιήσουν ένα email το οποίο έφτιαξαν αποκλειστικά γι΄αυτό τον σκοπό. Έτσι, όταν έλαβαν διαφημιστικό email από την Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου, ήξεραν ακριβώς από που διέρρευσαν τα προσωπικά τους δεδομένα. Στην εκπομπή Κοινωνία Ώρα Press εξηγεί αναλυτικά: «Τα τελευταία 14 χρόνια είμαι κάτοικος εξωτερικού. Ζω στο Λονδίνο. Στις προηγούμενες εκλογές γράφτηκα στις λίστες, κανείς δεν μπορεί να μου στερήσει το δικαίωμα να εκλέγω στη χώρα που γεννήθηκα και έχω ακόμα το παιδί μου, μέλη της οικογένειάς μου. Εμένα μου ήρθε ένα email από την Ευρωβουλεύτρια, ήταν γελοίο γιατί ούτε την ξέρω ούτε είχα ποτέ επαφή μαζί της. Και από το ΥΠΕΣ δε μου ήρθε ποτέ email, δεν έλαβα τίποτα. Μόνο από την Ευρωβουλεύτρια ήρθε». Όπως λέει, το GDPR δεν είναι μία… μόδα. Έχουν αγωνιστεί άνθρωποι εδώ και χρόνια για να προστατεύονται τα προσωπικά μας δεδομένα. «Και πρέπει να ξέρουμε από πού έγινε αυτή η διαρροή». «Ποτέ δεν είχαμε βρεθεί. Ακόμα όμως και κάρτα μου να είχε που έγραφε πάνω το email μου, δεν της έχω δώσει την άδεια να επικοινωνεί μαζί μου. Ακόμα κι αν κάποιος έβαλε τα email στο σάιτ της Ασημακοπούλου, θα έπρεπε το σύστημα που χρησιμοποιεί να κάνει αυτόματα emails ενημερωτικά ότι προστεθήκαμε στη λίστα και να ρωτήσει αν είμαστε πράγματι εμείς. Πλέον εκατοντάδες άνθρωποι λένε ότι χρησιμοποιούν ένα email για τις επαφές με το ελληνικό δημόσιο. Και κάποια στιγμή αυτό βρίσκεται στα χέρια Ευρωβουλεύτριας! Πρέπει να αποδείξει από πού βρήκε αυτά τα στοιχεία» λέει ο κ. Μαυραντωνάκης, σημειώνοντας πως «η κα. Ασημακοπούλου έχει παραβιάσει ό,τι άρθρο υπάρχει στο GTPR και το αστείο είναι ότι διαφήμιζε πως ήταν από αυτές που πρωτοστάτησε στην προστασία των προσωπικών δεδομένων». Όπως εξηγεί, στη συνέχεια, «υπάρχει νόμιμη διαδικασία κατά την οποία ένας δημόσιος φορέας μπορεί να δώσει προσωπικά δεδομένα σ’ ένα κόμμα, αλλά πρέπει να γίνεται δημόσια και πριν τα παραχωρήσει να ζητήσει από εμένα συναίνεση για το αν θα τα παραχωρήσω. Το ΥΠΕΣ έπρεπε σε κάθε περίπτωση να μας στείλει μέιλ αν είναι να δώσει σε βουλευτή τα στοιχεία μας κι αν είναι να το επιβεβαιώσουμε». Ο ίδιος λέει πως δεν προτίθεται να καταφύγει στην ελληνική Δικαιοσύνη, αλλά στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. «Θέλω μια επίσημη απάντηση για το πώς το κοινοβούλιο θα αντιμετωπίσει ένα μέλος του που παρανόμησε. Είναι πολιτικό το θέμα. Παρανομεί ένας βουλευτής επειδή έτσι γουστάρει και δεν ελέγχεται από πουθενά. Μία ευρωβουλεύτρια έχει πρόσβαση σε προσωπικά μου δεδομένα και δεν ξέρω καν και ποια. Αν έχει δηλαδή και διεύθυνση». Να σημειωθεί πως στοιχεία όπως όνομα, διεύθυνση έχουν σχέση και με την επιστολική ψήφο. Το να τα έχει ένας ευρωβουλευτής δε διασφαλίζει την ασφάλεια και την ανωνυμία που πρέπει να έχει η εκλογική διαδικασία.

γράφουν οι Γεωργία Κριεμπάρδη & Νεκταρία Ψαράκη  «Το έγκλημα αυτό να μη συγκαλυφθεί, όλων των νεκρών θα γίνουμε η φωνή», «Εσείς μετράτε κέρδη και ζημιές, εμείς μετράμε ανθρώπινες ζωές», «Στείλε όταν φτάσεις, δεν έφτασε ποτέ, εκδίκηση θα πάρουμε για σένανε μικρέ», «Στέρεψαν τα δάκρυα κι έγιναν οργή, η νέα γενιά δε σας συγχωρεί», «Οι ράγες της ανάπτυξης βάφτηκαν με αίμα, ποτέ δε θα ξεχάσουμε το έγκλημα στα τρένα». Με αυτά τα συνθήματα σείστηκε το κέντρο της Αθήνας σήμερα, έναν χρόνο από το σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών, σε μία από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις/πορείες των τελευταίων μηνών, με πάνω από 40.000 διαδηλωτές να ζητούν Δικαιοσύνη για το έγκλημα. Δεν ήταν «η κακιά στιγμή», ούτε «ανθρώπινο λάθος». Ήταν έγκλημα. Και απαιτείται Δικαιοσύνη. Για να αναπαυθούν οι χαμένες ψυχές. Κι έχουν ονόματα.   Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.   Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη ThePressProject (@thepressproject) Η Ελεονώρα Γεωργίου είναι δικηγόρος θυμάτων του εγκλήματος των Τεμπών. Πριν λίγες εβδομάδες παρευρέθηκε και μίλησε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, σε ειδική εκδήλωση/ενημέρωση, που διοργανώθηκε με πρωτοβουλία του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστα Αρβανίτη. Kαλεσμένη στην εκπομπή Κοινωνία Ώρα Press μιλά για πράξεις και παραλείψεις των αρμόδιων προσώπων στο σιδηροδρομικό δυστύχημα και μεταφέρει τις τελευταίες δικαστικές εξελίξεις. Τις προηγούμενες μέρες ακούσαμε δια στόματος του Υπουργού Δικαιοσύνης, κ. Φλωρίδη ,ότι η δίκη των Τεμπών πρόκειται να ξεκινήσει προς τον προσεχή Ιούνιο. «Καταρχάς είναι αδιανόητο ο Υπουργός Δικαιοσύνης να προβαίνει σε τέτοιες δηλώσεις που έχουν να κάνουν με την έναρξη της ακροαματικής διαδικασίας γιατί θεσμικά δεν του επιτρέπεται. Εμείς, σήμερα ευθέως συνομιλήσαμε με τον Εφέτη Ανακριτή και του είπαμε από πού και ως πού έχει αυτή την πληροφορία ο Υπουργός Δικαιοσύνης και την δημοσιοποιεί στα Μέσα; Συμφώνησε καταρχάς το ότι δεν επιτρέπεται θεσμικά στον Υπουργό Δικαιοσύνης να κάνει τέτοιες δηλώσεις και ότι με τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών παρατείνεται το χρονικό σημείο της εκκίνησης της δίκης για τον Σεπτέμβριο. Και εγώ του απάντησα ότι μήπως δεν πρέπει να θέτουμε κανένα χρονικό σημείο έναρξης της διαδικασίας, γιατί αυτό που προέχει είναι η αναζήτηση της ουσιαστικής αλήθειας; Αυτό δεν είναι το έργο της ανάκρισης; Και συμφωνήσαμε πάντως στο ότι σίγουρα δεν μιλάμε για Ιούνιο, από Σεπτέμβριο και μετά θα είναι η έναρξη και πάντως έχουν καταλάβει ότι δεν πρέπει να μιλάνε για έναρξη όσο διαρκεί η κύρια ανάκριση» θα σχολιάσει αρχικά. Αναφορικά με τα λάθη, τις… παραλείψεις και τη συγκάλυψη η κα. Γεωργίου σημειώνει: «Μέχρι στιγμής, ενώ έχουν συμπληρωθεί 12 μήνες, δεν έχουν καταθέσει ουσιώδεις μάρτυρες. Αυτόπτες μάρτυρες δεν έχουν καταθέσει. Το διανοείστε αυτό το πράγμα; Για μένα ας πούμε δεν νοείται. Δεν έχουν κληθεί. Και σήμερα κατέθετε αυτόπτης μάρτυρας, ο οποίος μας είπε ότι άκουγες φωνές μέσα στο βαγόνι. Ζωντανών ανθρώπων, οι οποίοι δε διασώθηκαν εν τέλει. Σήμερα κατέθεσε. Σήμερα, 28 Φεβρουαρίου 2024. Έναν χρόνο μετά…. Απ’ όσο ξέρουμε για παράδειγμα ο Άγγελος Τσιαμούρας, που είναι ο 19χρονος που βοήθησε να διασωθούνε αρκετά πρόσωπα δεν έχει καταθέσει. Είναι αυτόπτης μάρτυρας. Ήταν επιβαίνων και αυτόπτης. Δεν πρέπει να καταθέσει; Πρέπει! Δεν έχουν καταθέσει αυτόπτες μάρτυρες, δεν έχουμε το βιντεοληπτικό υλικό της εμπορικής αμαξοστοιχίας. Είναι πάρα πολύ κρίσιμο στοιχείο. Από το σημείο εκκίνησης της εμπορικής αμαξοστοιχίας μέχρι το σημείο του δυστυχήματος δεν υπάρχει το βιντεοληπτικό υλικό. Δεν αποτελεί κομμάτι της δικογραφίας. Σήμερα στην κουβέντα που είχαμε με τον Εφέτη Ανακριτή μας γνωστοποιήθηκε ότι θα γίνουν διαδικασίες για να αναληφθεί το υλικό και θα απευθυνθούν και στο εξωτερικό. Όταν τελείται ένα αδίκημα, όπου υπάρχει βιντεοληπτικό υλικό, κατάσχεται. Αυτό δεν έγινε στην προκειμένη περίπτωση. Έπρεπε από την πρώτη μέρα να έχει κατασχεθεί και να αποτελεί μέρος της δικογραφίας. Επίσης, το μεγαλύτερο έγκλημα μετά το δυστύχημα των Τεμπών είναι το μπάζωμα. Το μπάζωμα τι είναι; Είναι μία αλλοίωση του εγκληματικού χώρου. Αυτό είναι αδιανόητο. Θα έπρεπε να ξέρουμε τι έχει βρεθεί και σε ποιο σημείο ακριβώς και να αριθμηθούνε όλα…όπως βλέπουμε στις ταινίες. Αυτό δεν έγινε. Γιατί κακήν κακώς απέσυραν τα κουφάρια των βαγονιών, τα άφησαν σε αφύλακτο μέρος, γιατί αναζητούνται τρία βαγόνια και η μηχανή της εμπορικής και δεν γνωρίζουν οι γονείς που βρίσκονταν τα παιδιά τους. Δεν ξέρω αν θα μπορούσαμε να τα διαπιστώσουμε όλα αυτά, πάντως δεν επετράπη σε κάποιον εμπειρογνώμονα αυτή η τοποθέτηση η επαγγελματική. Γιατί τα απέσυραν. Ε, αυτό κάτι δείχνει». Όσο για τις διώξεις, θα επισημάνει:  «Υπάρχει μία σειρά από παραλείψεις που έχουνε γίνει από συγκεκριμένα πρόσωπα και θα πρέπει να εξεταστεί αν τα συγκεκριμένα πρόσωπα έχουν ευθύνες. Δεν μιλάμε μόνο για τον Υπουργό, τον τότε Υπουργό, αφορά και σε άλλες βαθμίδες, κατώτερες. Αλλά ακόμη δεν έχουμε τέτοιες διώξεις…. και πολιτικών προσώπων. Και σε νευραλγικές θέσεις προσώπων.  Η ανακριτική αρχή τώρα θα ασχοληθεί με τους ιθύνοντες για παράδειγμα της Ρυθμιστικής Αρχής. Δεν έχουμε ακόμα κάποια σχετική γνώση ως προς την αναζήτηση ευθυνών αυτών των προσώπων». «Στον σιδηρόδρομο όλα αυτά τα χρόνια τουλάχιστον από το 2014 και μετά δεν έχουν ενσωματωθεί οι ευρωπαϊκές οδηγίες στην εσωτερική έννομη τάξη. Η κυβέρνηση αντιτάσσει ότι έχει συμμορφωθεί με τις οδηγίες επειδή έχει δημοσιευθεί ο κανονισμός της κυκλοφορίας των οχημάτων. Και θέλουν να περάσουν στη συνείδησή μας ότι ο κανονισμός κυκλοφορίας είναι η υποχρέωσή τους προς συμμόρφωση στις οδηγίες. Αυτό δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Ο κανονισμός κυκλοφορίας είναι σαν το καταστατικό ενός σωματείου- για να το πω έτσι σχηματικά, το πώς λειτουργούμε εσωτερικά μεταξύ μας. Αυτό είναι ο κανονισμός κυκλοφορίας των οχημάτων. Δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι η συμμόρφωση…δεν αρκεί! Και στην προκειμένη περίπτωση όπως αποδεικνύεται όλο αυτό το διάστημα ο σιδηρόδρομος στην Ελλάδα δεν είχε φωτοσήμανση, δεν είχε το υποχρεωτικά προβλεπόμενο σύστημα της πέδησης, το φρενάρισμα και δεν λειτουργούσε το σύστημα της τηλεδιοίκησης στο σταθμό της Λάρισας. Δηλαδή είναι το σύστημα όπου οι σταθμάρχες θα έβλεπαν τα δύο αντιθέτως κινούμενα οχήματα. Αυτά. Αυτά τα τρία. Αυτές οι τρεις βασικές ελλείψεις που ήταν εγκληματικές» υπογραμμίζει. «Επίσης», συνεχίζει, «η φωτοσήμανση αν υπήρχε μόνο, αρκούσε. Ακριβώς. Γιατί θα βλέπανε. Ο ένας θα είχε κόκκινο. Δεν έβλεπε κανένα από τα δύο τρένα εάν είχε κόκκινο ή πράσινο για να περάσει. Δεν υπήρχε το σύστημα της πέδησης, της αυτόματης πέδησης. Και η τρίτη ασφαλιστική δικλείδα είναι ο πίνακας της τηλεδιοίκησης. Τι είναι αυτός ο πίνακας; Σαν να είναι παιχνίδι. Έχει δύο γραμμές. Και βλέπουνε με τα λαμπάκια πού κινείται τι; Και με ποια κατεύθυνση. Αυτό που άκουγα να λένε πάρα πολύ σωστά, παραγγέλνεις ένα δέμα και ξέρεις ανά πάσα στιγμή πού βρίσκεται. Και δεν μπορούμε να ξέρουμε οι αμαξοστοιχίες πού κουβαλάνε ανθρώπινες ζωές πάνω; Σοβαρά τώρα; Επί χρόνια και τα γνωρίζανε. Τα γνώριζαν όλοι. Και η RAS τα γνώριζε και το Υπουργείο Μεταφορών τα γνώριζε. Κυκλοφόρησαν έγγραφα. Από τον κύριο Τσαλίδη της ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Πρόσφατα κυκλοφόρησε. Όλα είναι γνωστά σε όλους. Νομίζω το ανθρώπινο λάθος είναι το λιγότερο, μπροστά σε όλα τα λάθη που έχουν λάβει χώρα δια της παραλείψεως από τους αρμόδιους. Τώρα αν τυχόν ευθύνεται πράγματι και ο σταθμάρχης με τις ενέργειες που έκανε ή με ότι δεν έκανε, αυτό θα αποδειχθεί και στη δικαιοσύνη. Αλλά μην χρησιμοποιείται αυτή τη στιγμή ο σταθμάρχης ως το εξιλαστήριο θύμα». Η Εξεταστική Επιτροπή έκλεισε άρον άρον ενώ όλα τα βασικά πορίσματα δεν ελήφθησαν υπόψιν. Από την αντιπολίτευση απαίτησαν να λάβουν γνώση της δικογραφίας οι βουλευτές «και έχουμε ενημέρωση ότι ήδη από τις 22 ή 23 Φεβρουαρίου η δικογραφία έχει διαβιβαστεί από τον Εφέτη Ανακριτή προς την Βουλή. Από σήμερα τυπικά έχουν την δικογραφία. Έφτασε», μας ενημερώνει η κα. Γεωργίου. Φάκελος ”Κώστας Αχ. Καραμανλής” «Ήδη στο Σύνταγμα προβλέπεται ότι η βουλευτική ασυλία δεν ισχύει για την περίπτωση των αυτόφωρων κακουργημάτων. Θεωρώ ότι το πρώτο τραγικό λάθος σε σχέση με τον τότε Υπουργό, κ. Καραμανλή, και τη μη δίωξή του ξεκίνησε στις 28 Φεβρουαρίου και έληξε την επόμενη μέρα, 1 Μαρτίου. Μέχρι 1 Μαρτίου, μέχρι να περάσει ολόκληρη η 1η Μαρτίου για μένα επρόκειτο για κακούργημα το οποίο επέτρεπε τη δίωξή του χωρίς να προστατεύεται από την βουλευτική ασυλία και αυτό δεν έγινε.  Τα όρια του αυτοφώρου είναι αυτά. Το αυτόφωρο, όταν λέμε αυτόφωρο στη δικονομία ένα αδίκημα είναι αυτόφωρο όταν τελείται και η σύλληψη επιτρέπεται μέχρι και ολόκληρη την επόμενη ημέρα. Εφόσον το δυστύχημα έγινα 28 Φεβρουαρίου έντεκα και το βράδυ, καίγεται όλη η 28η και πάμε σε όλη την επόμενη μέρα. Όσο για τα αδικήματα, μιλάμε για το κακούργημα της διατάραξης της ασφάλειας των συγκοινωνιών. Είναι το 291 του Ποινικού Κώδικα.  Όλα τα αδικήματα μπορούνε να βαρύνουν οποιοδήποτε δράστη. Το συγκεκριμένο κακούργημα αναφέρει “…όποιος διαταράσσει την ασφάλεια των συγκοινωνιών – μέσα είναι και τα τρένα – με συγκεκριμένους τρόπους”. Προβλέπει τρόπους. Κατά το Ποινικό Δίκαιο ευθύνεται κάποιος όχι μόνο όταν ενεργεί. Και πότε εγώ ενεργώ; Άμα εγώ σε χτυπήσω τελώ σωματική βλάβη σε βάρος σου. Αυτό είναι ενέργεια. Κατά το Ποινικό Δίκαιο ευθύνεται κάποιος και όταν παραλείπει να προβεί σε ενέργεια που οφείλει να πράξει σύμφωνα με νόμο ή με σύμβαση.  Και στην προκειμένη περίπτωση εμείς κάνουμε λόγο για το αδίκημα της διατάραξης της ασφάλειας των συγκοινωνιών ως τελούμενο από τον Υπουργό. Παρέλειψε καταρχάς να θεσπίσει συγκεκριμένη νομοθεσία που έχει να κάνει με την ασφάλεια των συγκοινωνιών, συμμορφούμενη στην ευρωπαϊκή οδηγία και δεν υλοποιήθηκε η νομοθεσία που δεν είχε θεσπιστεί.  Δεν είχαμε ασφάλεια. Ο σιδηρόδρομος και σήμερα δεν είναι ασφαλής. Εμένα η άποψή μου είναι ότι πρέπει να σφραγιστεί, γιατί κάθε φορά που τίθεται στην κυκλοφορία μία αμαξοστοιχία τελεί το αδίκημα της διατάραξης των συγκοινωνιών. Όχι μόνο από τον Υπουργό. Από τους αρμόδιους της εταιρείας, ανάλογα με τις αρμοδιότητες που έχει ο κάθε αρμόδιος για τη θέση του σύμφωνα με την

Με τη Γεωργία Κριεμπάρδη & τη Νεκταρία Ψαράκη

Με τη Γεωργία Κριεμπάρδη & τη Νεκταρία Ψαράκη

Σ’ αυτό το ψήφισμα οι Ευρωπαίοι «πιάνουν όλα τα θέματα στα οποία το κράτος δικαίου στην Ελλάδα μπάζει νερά» αναφέρει αρχικά ο κ. Κούλογλου. «Η ακροδεξιά κα η δεξιά μόνο καταψήφισαν την πρόταση του ψηφίσματος». Ο Στ. Κούλογλου, να σημειωθεί πως λόγω έκτακτων ιατρικών εξετάσεων έμεινε στην Αθήνα, αλλά δεν απείχε σε καμία περίπτωση από το ψήφισμα το οποίο είχε ήδη προσυπογράψει. Θυμίζουμε πως ο ίδιος είναι και μέλος της ευρωπαϊκής επιτροπής PEGA που ερευνά το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων. Αναφορικά με τα pushbacks, το σχόλιο του ευρωβουλευτή ήταν πως «το λιμενικό σώμα έχει χάσει πολλά από τα δημοκρατικά του χαρακτηριστικά κι έχουν κυριαρχήσει τα ακροδεξιά στοιχεία στο εσωτερικό του». «Για τη δολοφονία Καραιβάζ είναι πολύ θολή η εικόνα που έχουμε. Πριν από μία επίσκεψη Επιτροπής και του Κοινοβουλίου στην Αθήνα έγιναν δύο συλλήψεις αλλά από τότε δεν έχουμε διώξεις ούτε γνωρίζουμε κάτι άλλο. Και εκείνη η σύλληψη που έγινε έμοιαζε περισσότερο σύλληψη συνήθως υπόπτων για να διασκεδαστούν οι ανησυχίες των Ευρωπαίων, παρά μία ουσιαστική τομή στη διαλεύκανση της υπόθεσης» σχολίασε. Στο ψήφισμα επίσης γίνεται λόγος για «σωματικές απειλές και λεκτικές επιθέσεις» σε βάρος δημοσιογράφων. «Και πρόσφατα έγινε λεκτική επίθεση από τον Βουλευτή της ΝΔ, κ. Μαρκόπουλο, σε συνάδελφο δημοσιογράφο, την Ελένη Καλογεροπούλου, όπου της είπε ότι είναι σε αποστολή, την είπε γιουσουφάκι κ.α.» σχολίασε αρχικά και συμπλήρωσε: «οι δημοσιογράφοι αντιμετωπίζονται με μεγάλη εχθρότητα, γι’ αυτό και παρακολουθούνταν, όπως ο Κουκάκης». Σε άλλο σημείο του ψηφίσματος, αναφέρεται πως το οργανωμένο έγκλημα έχει διασυνδέσεις με την αστυνομία. «Αυτό ομολογείται ακόμα και από κυβερνητικούς παράγοντες. Όχι μόνο δεν έχει γίνει κάθαρση στον χώρο του εγκλήματος με τη Greek Mafia, αλλά πολλές ενέργειες έχουν εμποδιστεί να γίνουν γιατί υπάρχουν άκρες με την αστυνομία. Υπάρχει μεγάλη έξαρση της βίας και η κυβέρνηση δείχνει εντελώς αδύναμη να την ελέγξει» θα πει ο ευρωβουλευτής. «Δε γνωρίζει καλά ο Μητσοτάκης και η παράταξή του τι σημαίνει κράτος δικαίου» «Τα έχουν κάνει θάλασσα… Και χθες 17 οργανώσεις διατύπωσαν τις ίδιες ανησυχίες. Υπάρχει σίγουρα ένα κομμάτι αλαζονείας ότι ”πήρα 41%, μη μου κουνιέται κανείς”, το οποίο στην Ευρώπη δεν πιάνει. Τώρα έχουμε την πλήρη καταστροφή της εικόνας του Μητσοτάκη ως κεντρώου μεταρρυθμιστή . Στο εξωτερικό έχουν φτάσει σε κατάσταση απελπισίας με την Ελλάδα. Αν υπήρχε σχολείο για το κράτος δικαίου, ο Μητσοτάκης θα έπαιρνε 0 σε όλα τα μαθήματα. Έχει μείνει στην ίδια τάξη τα τελευταία χρόνια». Καταληκτικά, ο Στ. Κούλογλου υπογραμμίζει: «το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν είναι μια αποικιοκρατική δύναμη που μπορεί να παρέμβει σε μια χώρα και να επιβάλλει το κράτος δικαίου. Αυτό πρέπει να το κάνουν οι Έλληνες πολίτες- να κινητοποιηθούν, να διεκδικήσουν να έχουν τα δικαιώματά τους και Δικαιοσύνη. Να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν πάει άλλο έτσι».

Με τη Γεωργία Κριεμπάρδη & τη Νεκταρία Ψαράκη