تکه هایی از یک کل منسجم

ما و جهان خودمان. این موضوع این کتاب است. در کنار پذیرش، ما یاد می‌گیریم که خودمان، شخص اول جهانمان هستیم و باید آن را بسازیم. در این صورت است که یاد می‌گیریم چطور دنیا، خوشبختی و آرامش‌مان را بر پایه حضور یا عدم حضور دیگران بنا نکنیم. می‌فهمیم که چگونه می‌توانیم بعد از هر رنجی، خودمان را تسلی بدهیم و آرامش ببخشیم. رفتن آدم‌ها دیگر دلیل ناراحتی، اندوه و افسردگی ما نیست. اما هر فردی می‌تواند خودش را در یک رابطه کامل کند. بنابراین اگر زمانی به رابطه قدم بگذارد که خودش را پذیرفته باشد و جهانش را ساخته باشد، رابطه سالمی نیز برقرار می‌کند.