Discoverخوانش متون فارسی
خوانش متون فارسی
Author: کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب
Subscribed: 819Played: 34,677Subscribe
Share
© کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب
Description
منظور ما از «خوانش» متن آنگونه خواندنِ متن است که بایسته است و شایسته -در محدودهی توان و دانستههای اندکمان-؛ خواندنی که معنا و لحن و حس و حالِ متن را به دُرُستترین و بهترین گونهی ممکن -تا آنجا که میدانیم و میتوانیم- بِنُماید و به شنونده باز دهد.
----------
خوانش متون فارسی را با «تذکرةالاولیا» آغاز میکنیم که بیتردید از قلّههای سربهآسمان برکشیدهی ادبیّات فارسیست.
----------
خوانش متون فارسی را با «تذکرةالاولیا» آغاز میکنیم که بیتردید از قلّههای سربهآسمان برکشیدهی ادبیّات فارسیست.
192 Episodes
Reverse
منظور ما از «خوانش» متن آنگونه خواندنِ متن است که بایسته است و شایسته -در محدودهی توان و دانستههای اندکمان-؛ خواندنی که معنا و لحن و حس و حالِ متن را به دُرُستترین و بهترین گونهی ممکن -تا آنجا که میدانیم و میتوانیم- بِنُماید و به شنونده باز دهد.
----------
نام ابوسعید ابوالخیر –زیسته از ۳۵۷ تا ۴۴۰ هجری قمری– عارفی که هر کجا یاد او رود، همهی دلها را وقت خوش شود، با تصوّف و عرفان ایرانی چنان آمیخته است که نام حافظ و خیّام با شعر فارسی و نام فردوسی با ایران. اگر در جستوجوی عناصِر سازندهی هویّت و معنویّت ایران باشیم، در ترکیب پیچیدهی اندیشهها و چهرههایی که سازندهی این معنویّتاند، در کنار خیّام و فردوسی و نظامی و حلاّج و بایزید و رستم و سیاوش و بوریحان و بوعلی و سهروردی و هزاران هزار عنصر هنری و فرهنگی دیگر –از گاتاها تا مسجد شیخ لطفالله– بوسعید، چه در افسانه و چه در حقیقت تاریخیاش، یکی از مایههای اصلی این مفهوم و معنویّت است؛ یکی از بزرگترین آموزگاران نیکی و پاکی و آزاداندیشی و بیتعصّبی و انساندوستی و آزادگی و هوشیاری و سرمستی و روشنبینی و طنز و طهارتِ روحی. و این کتاب «اسرارالتّوحید» زندگینامهی اوست؛ نه تنها زندگینامهی او، که یکی از عالیترین نمونههای خلاقیّت هنری و ادبی در زبان فارسی و یکی از اسناد درجهی اوّل تاریخ اجتماعی ایران و تاریخ تصّوف و عرفان ایرانی.
گر چه برای خوانندهی اهل و آشنا نیازی به توضیح نیست، امّا برای عامّهی خوانندگان، بهویژه جوانان، شاید ضرورت داشته باشد که یاداوریم همهی مطالب این کتاب، امروز روز، موردپسند همهی سلیقهها نیست و بیگمان بعضی سخنان و بعضی داستانها درین کتاب هست که زمینهی خرافی یا –حتّا از چشماندازی– آموزشهایی خِلاف عُرف و اخلاق دارد، ولی توجّه باید داشت که نَخستین هدف از نشر این گونه کتابها جنبهی هنری و ادبی آنهاست –و نه تمام جوانب پیام و محتوای آنها– و پس از آن، ارزشهای تاریخی و جامعهشناسی و فواید دیگری که دارند. با اینهمه قابل یاداوریست که در میان کتابهای تصوّف و زندگینامههای مشایخ صوفیّه (در کل ادبیّات فارسی (و عربی)) این کتاب کمترین ضعفها را از آن دیدگاهها دارد و بیشترین آموزشها را در زمینهی انساندوستی و جوانمردی و گذشت. و این نکته را نباید فراموش کرد که بیشتر این ضعفها حاصل افسانههاییست که مریدان بر شخصیّت بوسعید، پس از مرگ وی افزودهاند، یا ضعفهاییست که پیرامونیان او داشتهاند و انسان همیشه در معرض ضعف و خطاست که خُلِقَ الإِنسانُ ضَعیفاً. بگذریم از ارزش ادبی والای کتاب که در طراز چند نمونهی درجهی اوّل میراث ادب ماست و نویسندهی آن یکی از بزرگترین معماران و مهندسان زبان فارسی.
شفیعی کدکنی، محمّدرضا (مقدّمه، تصحیح و تعلیقات)، اسرارالتّوحید فی مقامات الشّیخ ابیسعید، صص. پنج– هفت (پیشگفتار مصحّح)، چاپ دوم، انتشارات آگاه، تهران، ۱۳۶۷.
----------
کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب با ساختار نوی نیروی انسانی از تابستان سال ۱۳۹۸ تعریفی نو برای فعالیتها و اهدافش نوشت: «با هم خوب خواندن و خوب دیدن و خوب شنیدن برای خوب زیستن در جهانی خوبتر از جهانی که هست» و با خرسندی فضایی گرم و یگانه ساخته تا با صدها کتاب خوب و صدها فیلم خوب و صدها ساعت موسیقی خوب و شنیدنی پذیرای همهی آنان باشد، از کودک و نوجوان و جوان و بزرگسال، که بخواهند دست همراهی بدهند به هم ،برای معماری آن جهان خوبتر.
----------
آنچه را شنیدید در زمستان سال ۱۴۰۱ در کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب ساختهایم.
----------
ارتباط شما با ما: adabcelibrary@gmail.com
----------
هر گونه استفاده از این پادکست شدنیست با اجازهی دارندهی آن، «کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب».
منظور ما از «خوانش» متن آنگونه خواندنِ متن است که بایسته است و شایسته -در محدودهی توان و دانستههای اندکمان-؛ خواندنی که معنا و لحن و حس و حالِ متن را به دُرُستترین و بهترین گونهی ممکن -تا آنجا که میدانیم و میتوانیم- بِنُماید و به شنونده باز دهد.
----------
نام ابوسعید ابوالخیر –زیسته از ۳۵۷ تا ۴۴۰ هجری قمری– عارفی که هر کجا یاد او رود، همهی دلها را وقت خوش شود، با تصوّف و عرفان ایرانی چنان آمیخته است که نام حافظ و خیّام با شعر فارسی و نام فردوسی با ایران. اگر در جستوجوی عناصِر سازندهی هویّت و معنویّت ایران باشیم، در ترکیب پیچیدهی اندیشهها و چهرههایی که سازندهی این معنویّتاند، در کنار خیّام و فردوسی و نظامی و حلاّج و بایزید و رستم و سیاوش و بوریحان و بوعلی و سهروردی و هزاران هزار عنصر هنری و فرهنگی دیگر –از گاتاها تا مسجد شیخ لطفالله– بوسعید، چه در افسانه و چه در حقیقت تاریخیاش، یکی از مایههای اصلی این مفهوم و معنویّت است؛ یکی از بزرگترین آموزگاران نیکی و پاکی و آزاداندیشی و بیتعصّبی و انساندوستی و آزادگی و هوشیاری و سرمستی و روشنبینی و طنز و طهارتِ روحی. و این کتاب «اسرارالتّوحید» زندگینامهی اوست؛ نه تنها زندگینامهی او، که یکی از عالیترین نمونههای خلاقیّت هنری و ادبی در زبان فارسی و یکی از اسناد درجهی اوّل تاریخ اجتماعی ایران و تاریخ تصّوف و عرفان ایرانی.
گر چه برای خوانندهی اهل و آشنا نیازی به توضیح نیست، امّا برای عامّهی خوانندگان، بهویژه جوانان، شاید ضرورت داشته باشد که یاداوریم همهی مطالب این کتاب، امروز روز، موردپسند همهی سلیقهها نیست و بیگمان بعضی سخنان و بعضی داستانها درین کتاب هست که زمینهی خرافی یا –حتّا از چشماندازی– آموزشهایی خِلاف عُرف و اخلاق دارد، ولی توجّه باید داشت که نَخستین هدف از نشر این گونه کتابها جنبهی هنری و ادبی آنهاست –و نه تمام جوانب پیام و محتوای آنها– و پس از آن، ارزشهای تاریخی و جامعهشناسی و فواید دیگری که دارند. با اینهمه قابل یاداوریست که در میان کتابهای تصوّف و زندگینامههای مشایخ صوفیّه (در کل ادبیّات فارسی (و عربی)) این کتاب کمترین ضعفها را از آن دیدگاهها دارد و بیشترین آموزشها را در زمینهی انساندوستی و جوانمردی و گذشت. و این نکته را نباید فراموش کرد که بیشتر این ضعفها حاصل افسانههاییست که مریدان بر شخصیّت بوسعید، پس از مرگ وی افزودهاند، یا ضعفهاییست که پیرامونیان او داشتهاند و انسان همیشه در معرض ضعف و خطاست که خُلِقَ الإِنسانُ ضَعیفاً. بگذریم از ارزش ادبی والای کتاب که در طراز چند نمونهی درجهی اوّل میراث ادب ماست و نویسندهی آن یکی از بزرگترین معماران و مهندسان زبان فارسی.
شفیعی کدکنی، محمّدرضا (مقدّمه، تصحیح و تعلیقات)، اسرارالتّوحید فی مقامات الشّیخ ابیسعید، صص. پنج– هفت (پیشگفتار مصحّح)، چاپ دوم، انتشارات آگاه، تهران، ۱۳۶۷.
----------
کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب با ساختار نوی نیروی انسانی از تابستان سال ۱۳۹۸ تعریفی نو برای فعالیتها و اهدافش نوشت: «با هم خوب خواندن و خوب دیدن و خوب شنیدن برای خوب زیستن در جهانی خوبتر از جهانی که هست» و با خرسندی فضایی گرم و یگانه ساخته تا با صدها کتاب خوب و صدها فیلم خوب و صدها ساعت موسیقی خوب و شنیدنی پذیرای همهی آنان باشد، از کودک و نوجوان و جوان و بزرگسال، که بخواهند دست همراهی بدهند به هم ،برای معماری آن جهان خوبتر.
----------
آنچه را شنیدید در زمستان سال ۱۴۰۱ در کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب ساختهایم.
----------
ارتباط شما با ما: adabcelibrary@gmail.com
----------
هر گونه استفاده از این پادکست شدنیست با اجازهی دارندهی آن، «کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب».
منظور ما از «خوانش» متن آنگونه خواندنِ متن است که بایسته است و شایسته -در محدودهی توان و دانستههای اندکمان-؛ خواندنی که معنا و لحن و حس و حالِ متن را به دُرُستترین و بهترین گونهی ممکن -تا آنجا که میدانیم و میتوانیم- بِنُماید و به شنونده باز دهد.
----------
نام ابوسعید ابوالخیر –زیسته از ۳۵۷ تا ۴۴۰ هجری قمری– عارفی که هر کجا یاد او رود، همهی دلها را وقت خوش شود، با تصوّف و عرفان ایرانی چنان آمیخته است که نام حافظ و خیّام با شعر فارسی و نام فردوسی با ایران. اگر در جستوجوی عناصِر سازندهی هویّت و معنویّت ایران باشیم، در ترکیب پیچیدهی اندیشهها و چهرههایی که سازندهی این معنویّتاند، در کنار خیّام و فردوسی و نظامی و حلاّج و بایزید و رستم و سیاوش و بوریحان و بوعلی و سهروردی و هزاران هزار عنصر هنری و فرهنگی دیگر –از گاتاها تا مسجد شیخ لطفالله– بوسعید، چه در افسانه و چه در حقیقت تاریخیاش، یکی از مایههای اصلی این مفهوم و معنویّت است؛ یکی از بزرگترین آموزگاران نیکی و پاکی و آزاداندیشی و بیتعصّبی و انساندوستی و آزادگی و هوشیاری و سرمستی و روشنبینی و طنز و طهارتِ روحی. و این کتاب «اسرارالتّوحید» زندگینامهی اوست؛ نه تنها زندگینامهی او، که یکی از عالیترین نمونههای خلاقیّت هنری و ادبی در زبان فارسی و یکی از اسناد درجهی اوّل تاریخ اجتماعی ایران و تاریخ تصّوف و عرفان ایرانی.
گر چه برای خوانندهی اهل و آشنا نیازی به توضیح نیست، امّا برای عامّهی خوانندگان، بهویژه جوانان، شاید ضرورت داشته باشد که یاداوریم همهی مطالب این کتاب، امروز روز، موردپسند همهی سلیقهها نیست و بیگمان بعضی سخنان و بعضی داستانها درین کتاب هست که زمینهی خرافی یا –حتّا از چشماندازی– آموزشهایی خِلاف عُرف و اخلاق دارد، ولی توجّه باید داشت که نَخستین هدف از نشر این گونه کتابها جنبهی هنری و ادبی آنهاست –و نه تمام جوانب پیام و محتوای آنها– و پس از آن، ارزشهای تاریخی و جامعهشناسی و فواید دیگری که دارند. با اینهمه قابل یاداوریست که در میان کتابهای تصوّف و زندگینامههای مشایخ صوفیّه (در کل ادبیّات فارسی (و عربی)) این کتاب کمترین ضعفها را از آن دیدگاهها دارد و بیشترین آموزشها را در زمینهی انساندوستی و جوانمردی و گذشت. و این نکته را نباید فراموش کرد که بیشتر این ضعفها حاصل افسانههاییست که مریدان بر شخصیّت بوسعید، پس از مرگ وی افزودهاند، یا ضعفهاییست که پیرامونیان او داشتهاند و انسان همیشه در معرض ضعف و خطاست که خُلِقَ الإِنسانُ ضَعیفاً. بگذریم از ارزش ادبی والای کتاب که در طراز چند نمونهی درجهی اوّل میراث ادب ماست و نویسندهی آن یکی از بزرگترین معماران و مهندسان زبان فارسی.
شفیعی کدکنی، محمّدرضا (مقدّمه، تصحیح و تعلیقات)، اسرارالتّوحید فی مقامات الشّیخ ابیسعید، صص. پنج– هفت (پیشگفتار مصحّح)، چاپ دوم، انتشارات آگاه، تهران، ۱۳۶۷.
----------
کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب با ساختار نوی نیروی انسانی از تابستان سال ۱۳۹۸ تعریفی نو برای فعالیتها و اهدافش نوشت: «با هم خوب خواندن و خوب دیدن و خوب شنیدن برای خوب زیستن در جهانی خوبتر از جهانی که هست» و با خرسندی فضایی گرم و یگانه ساخته تا با صدها کتاب خوب و صدها فیلم خوب و صدها ساعت موسیقی خوب و شنیدنی پذیرای همهی آنان باشد، از کودک و نوجوان و جوان و بزرگسال، که بخواهند دست همراهی بدهند به هم ،برای معماری آن جهان خوبتر.
----------
آنچه را شنیدید در زمستان سال ۱۴۰۱ در کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب ساختهایم.
----------
ارتباط شما با ما: adabcelibrary@gmail.com
----------
هر گونه استفاده از این پادکست شدنیست با اجازهی دارندهی آن، «کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب».
منظور ما از «خوانش» متن آنگونه خواندنِ متن است که بایسته است و شایسته -در محدودهی توان و دانستههای اندکمان-؛ خواندنی که معنا و لحن و حس و حالِ متن را به دُرُستترین و بهترین گونهی ممکن -تا آنجا که میدانیم و میتوانیم- بِنُماید و به شنونده باز دهد.
----------
نام ابوسعید ابوالخیر –زیسته از ۳۵۷ تا ۴۴۰ هجری قمری– عارفی که هر کجا یاد او رود، همهی دلها را وقت خوش شود، با تصوّف و عرفان ایرانی چنان آمیخته است که نام حافظ و خیّام با شعر فارسی و نام فردوسی با ایران. اگر در جستوجوی عناصِر سازندهی هویّت و معنویّت ایران باشیم، در ترکیب پیچیدهی اندیشهها و چهرههایی که سازندهی این معنویّتاند، در کنار خیّام و فردوسی و نظامی و حلاّج و بایزید و رستم و سیاوش و بوریحان و بوعلی و سهروردی و هزاران هزار عنصر هنری و فرهنگی دیگر –از گاتاها تا مسجد شیخ لطفالله– بوسعید، چه در افسانه و چه در حقیقت تاریخیاش، یکی از مایههای اصلی این مفهوم و معنویّت است؛ یکی از بزرگترین آموزگاران نیکی و پاکی و آزاداندیشی و بیتعصّبی و انساندوستی و آزادگی و هوشیاری و سرمستی و روشنبینی و طنز و طهارتِ روحی. و این کتاب «اسرارالتّوحید» زندگینامهی اوست؛ نه تنها زندگینامهی او، که یکی از عالیترین نمونههای خلاقیّت هنری و ادبی در زبان فارسی و یکی از اسناد درجهی اوّل تاریخ اجتماعی ایران و تاریخ تصّوف و عرفان ایرانی.
گر چه برای خوانندهی اهل و آشنا نیازی به توضیح نیست، امّا برای عامّهی خوانندگان، بهویژه جوانان، شاید ضرورت داشته باشد که یاداوریم همهی مطالب این کتاب، امروز روز، موردپسند همهی سلیقهها نیست و بیگمان بعضی سخنان و بعضی داستانها درین کتاب هست که زمینهی خرافی یا –حتّا از چشماندازی– آموزشهایی خِلاف عُرف و اخلاق دارد، ولی توجّه باید داشت که نَخستین هدف از نشر این گونه کتابها جنبهی هنری و ادبی آنهاست –و نه تمام جوانب پیام و محتوای آنها– و پس از آن، ارزشهای تاریخی و جامعهشناسی و فواید دیگری که دارند. با اینهمه قابل یاداوریست که در میان کتابهای تصوّف و زندگینامههای مشایخ صوفیّه (در کل ادبیّات فارسی (و عربی)) این کتاب کمترین ضعفها را از آن دیدگاهها دارد و بیشترین آموزشها را در زمینهی انساندوستی و جوانمردی و گذشت. و این نکته را نباید فراموش کرد که بیشتر این ضعفها حاصل افسانههاییست که مریدان بر شخصیّت بوسعید، پس از مرگ وی افزودهاند، یا ضعفهاییست که پیرامونیان او داشتهاند و انسان همیشه در معرض ضعف و خطاست که خُلِقَ الإِنسانُ ضَعیفاً. بگذریم از ارزش ادبی والای کتاب که در طراز چند نمونهی درجهی اوّل میراث ادب ماست و نویسندهی آن یکی از بزرگترین معماران و مهندسان زبان فارسی.
شفیعی کدکنی، محمّدرضا (مقدّمه، تصحیح و تعلیقات)، اسرارالتّوحید فی مقامات الشّیخ ابیسعید، صص. پنج– هفت (پیشگفتار مصحّح)، چاپ دوم، انتشارات آگاه، تهران، ۱۳۶۷.
----------
کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب با ساختار نوی نیروی انسانی از تابستان سال ۱۳۹۸ تعریفی نو برای فعالیتها و اهدافش نوشت: «با هم خوب خواندن و خوب دیدن و خوب شنیدن برای خوب زیستن در جهانی خوبتر از جهانی که هست» و با خرسندی فضایی گرم و یگانه ساخته تا با صدها کتاب خوب و صدها فیلم خوب و صدها ساعت موسیقی خوب و شنیدنی پذیرای همهی آنان باشد، از کودک و نوجوان و جوان و بزرگسال، که بخواهند دست همراهی بدهند به هم ،برای معماری آن جهان خوبتر.
----------
آنچه را شنیدید در زمستان سال ۱۴۰۱ در کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب ساختهایم.
----------
ارتباط شما با ما: adabcelibrary@gmail.com
----------
هر گونه استفاده از این پادکست شدنیست با اجازهی دارندهی آن، «کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب».
منظور ما از «خوانش» متن آنگونه خواندنِ متن است که بایسته است و شایسته -در محدودهی توان و دانستههای اندکمان-؛ خواندنی که معنا و لحن و حس و حالِ متن را به دُرُستترین و بهترین گونهی ممکن -تا آنجا که میدانیم و میتوانیم- بِنُماید و به شنونده باز دهد.
----------
نام ابوسعید ابوالخیر –زیسته از ۳۵۷ تا ۴۴۰ هجری قمری– عارفی که هر کجا یاد او رود، همهی دلها را وقت خوش شود، با تصوّف و عرفان ایرانی چنان آمیخته است که نام حافظ و خیّام با شعر فارسی و نام فردوسی با ایران. اگر در جستوجوی عناصِر سازندهی هویّت و معنویّت ایران باشیم، در ترکیب پیچیدهی اندیشهها و چهرههایی که سازندهی این معنویّتاند، در کنار خیّام و فردوسی و نظامی و حلاّج و بایزید و رستم و سیاوش و بوریحان و بوعلی و سهروردی و هزاران هزار عنصر هنری و فرهنگی دیگر –از گاتاها تا مسجد شیخ لطفالله– بوسعید، چه در افسانه و چه در حقیقت تاریخیاش، یکی از مایههای اصلی این مفهوم و معنویّت است؛ یکی از بزرگترین آموزگاران نیکی و پاکی و آزاداندیشی و بیتعصّبی و انساندوستی و آزادگی و هوشیاری و سرمستی و روشنبینی و طنز و طهارتِ روحی. و این کتاب «اسرارالتّوحید» زندگینامهی اوست؛ نه تنها زندگینامهی او، که یکی از عالیترین نمونههای خلاقیّت هنری و ادبی در زبان فارسی و یکی از اسناد درجهی اوّل تاریخ اجتماعی ایران و تاریخ تصّوف و عرفان ایرانی.
گر چه برای خوانندهی اهل و آشنا نیازی به توضیح نیست، امّا برای عامّهی خوانندگان، بهویژه جوانان، شاید ضرورت داشته باشد که یاداوریم همهی مطالب این کتاب، امروز روز، موردپسند همهی سلیقهها نیست و بیگمان بعضی سخنان و بعضی داستانها درین کتاب هست که زمینهی خرافی یا –حتّا از چشماندازی– آموزشهایی خِلاف عُرف و اخلاق دارد، ولی توجّه باید داشت که نَخستین هدف از نشر این گونه کتابها جنبهی هنری و ادبی آنهاست –و نه تمام جوانب پیام و محتوای آنها– و پس از آن، ارزشهای تاریخی و جامعهشناسی و فواید دیگری که دارند. با اینهمه قابل یاداوریست که در میان کتابهای تصوّف و زندگینامههای مشایخ صوفیّه (در کل ادبیّات فارسی (و عربی)) این کتاب کمترین ضعفها را از آن دیدگاهها دارد و بیشترین آموزشها را در زمینهی انساندوستی و جوانمردی و گذشت. و این نکته را نباید فراموش کرد که بیشتر این ضعفها حاصل افسانههاییست که مریدان بر شخصیّت بوسعید، پس از مرگ وی افزودهاند، یا ضعفهاییست که پیرامونیان او داشتهاند و انسان همیشه در معرض ضعف و خطاست که خُلِقَ الإِنسانُ ضَعیفاً. بگذریم از ارزش ادبی والای کتاب که در طراز چند نمونهی درجهی اوّل میراث ادب ماست و نویسندهی آن یکی از بزرگترین معماران و مهندسان زبان فارسی.
شفیعی کدکنی، محمّدرضا (مقدّمه، تصحیح و تعلیقات)، اسرارالتّوحید فی مقامات الشّیخ ابیسعید، صص. پنج– هفت (پیشگفتار مصحّح)، چاپ دوم، انتشارات آگاه، تهران، ۱۳۶۷.
----------
کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب با ساختار نوی نیروی انسانی از تابستان سال ۱۳۹۸ تعریفی نو برای فعالیتها و اهدافش نوشت: «با هم خوب خواندن و خوب دیدن و خوب شنیدن برای خوب زیستن در جهانی خوبتر از جهانی که هست» و با خرسندی فضایی گرم و یگانه ساخته تا با صدها کتاب خوب و صدها فیلم خوب و صدها ساعت موسیقی خوب و شنیدنی پذیرای همهی آنان باشد، از کودک و نوجوان و جوان و بزرگسال، که بخواهند دست همراهی بدهند به هم ،برای معماری آن جهان خوبتر.
----------
آنچه را شنیدید در زمستان سال ۱۴۰۱ در کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب ساختهایم.
----------
ارتباط شما با ما: adabcelibrary@gmail.com
----------
هر گونه استفاده از این پادکست شدنیست با اجازهی دارندهی آن، «کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب».
منظور ما از «خوانش» متن آنگونه خواندنِ متن است که بایسته است و شایسته -در محدودهی توان و دانستههای اندکمان-؛ خواندنی که معنا و لحن و حس و حالِ متن را به دُرُستترین و بهترین گونهی ممکن -تا آنجا که میدانیم و میتوانیم- بِنُماید و به شنونده باز دهد.
----------
نام ابوسعید ابوالخیر –زیسته از ۳۵۷ تا ۴۴۰ هجری قمری– عارفی که هر کجا یاد او رود، همهی دلها را وقت خوش شود، با تصوّف و عرفان ایرانی چنان آمیخته است که نام حافظ و خیّام با شعر فارسی و نام فردوسی با ایران. اگر در جستوجوی عناصِر سازندهی هویّت و معنویّت ایران باشیم، در ترکیب پیچیدهی اندیشهها و چهرههایی که سازندهی این معنویّتاند، در کنار خیّام و فردوسی و نظامی و حلاّج و بایزید و رستم و سیاوش و بوریحان و بوعلی و سهروردی و هزاران هزار عنصر هنری و فرهنگی دیگر –از گاتاها تا مسجد شیخ لطفالله– بوسعید، چه در افسانه و چه در حقیقت تاریخیاش، یکی از مایههای اصلی این مفهوم و معنویّت است؛ یکی از بزرگترین آموزگاران نیکی و پاکی و آزاداندیشی و بیتعصّبی و انساندوستی و آزادگی و هوشیاری و سرمستی و روشنبینی و طنز و طهارتِ روحی. و این کتاب «اسرارالتّوحید» زندگینامهی اوست؛ نه تنها زندگینامهی او، که یکی از عالیترین نمونههای خلاقیّت هنری و ادبی در زبان فارسی و یکی از اسناد درجهی اوّل تاریخ اجتماعی ایران و تاریخ تصّوف و عرفان ایرانی.
گر چه برای خوانندهی اهل و آشنا نیازی به توضیح نیست، امّا برای عامّهی خوانندگان، بهویژه جوانان، شاید ضرورت داشته باشد که یاداوریم همهی مطالب این کتاب، امروز روز، موردپسند همهی سلیقهها نیست و بیگمان بعضی سخنان و بعضی داستانها درین کتاب هست که زمینهی خرافی یا –حتّا از چشماندازی– آموزشهایی خِلاف عُرف و اخلاق دارد، ولی توجّه باید داشت که نَخستین هدف از نشر این گونه کتابها جنبهی هنری و ادبی آنهاست –و نه تمام جوانب پیام و محتوای آنها– و پس از آن، ارزشهای تاریخی و جامعهشناسی و فواید دیگری که دارند. با اینهمه قابل یاداوریست که در میان کتابهای تصوّف و زندگینامههای مشایخ صوفیّه (در کل ادبیّات فارسی (و عربی)) این کتاب کمترین ضعفها را از آن دیدگاهها دارد و بیشترین آموزشها را در زمینهی انساندوستی و جوانمردی و گذشت. و این نکته را نباید فراموش کرد که بیشتر این ضعفها حاصل افسانههاییست که مریدان بر شخصیّت بوسعید، پس از مرگ وی افزودهاند، یا ضعفهاییست که پیرامونیان او داشتهاند و انسان همیشه در معرض ضعف و خطاست که خُلِقَ الإِنسانُ ضَعیفاً. بگذریم از ارزش ادبی والای کتاب که در طراز چند نمونهی درجهی اوّل میراث ادب ماست و نویسندهی آن یکی از بزرگترین معماران و مهندسان زبان فارسی.
شفیعی کدکنی، محمّدرضا (مقدّمه، تصحیح و تعلیقات)، اسرارالتّوحید فی مقامات الشّیخ ابیسعید، صص. پنج– هفت (پیشگفتار مصحّح)، چاپ دوم، انتشارات آگاه، تهران، ۱۳۶۷.
----------
کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب با ساختار نوی نیروی انسانی از تابستان سال ۱۳۹۸ تعریفی نو برای فعالیتها و اهدافش نوشت: «با هم خوب خواندن و خوب دیدن و خوب شنیدن برای خوب زیستن در جهانی خوبتر از جهانی که هست» و با خرسندی فضایی گرم و یگانه ساخته تا با صدها کتاب خوب و صدها فیلم خوب و صدها ساعت موسیقی خوب و شنیدنی پذیرای همهی آنان باشد، از کودک و نوجوان و جوان و بزرگسال، که بخواهند دست همراهی بدهند به هم ،برای معماری آن جهان خوبتر.
----------
آنچه را شنیدید در زمستان سال ۱۴۰۱ در کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب ساختهایم.
----------
ارتباط شما با ما: adabcelibrary@gmail.com
----------
هر گونه استفاده از این پادکست شدنیست با اجازهی دارندهی آن، «کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب».
منظور ما از «خوانش» متن آنگونه خواندنِ متن است که بایسته است و شایسته -در محدودهی توان و دانستههای اندکمان-؛ خواندنی که معنا و لحن و حس و حالِ متن را به دُرُستترین و بهترین گونهی ممکن -تا آنجا که میدانیم و میتوانیم- بِنُماید و به شنونده باز دهد.
----------
نام ابوسعید ابوالخیر –زیسته از ۳۵۷ تا ۴۴۰ هجری قمری– عارفی که هر کجا یاد او رود، همهی دلها را وقت خوش شود، با تصوّف و عرفان ایرانی چنان آمیخته است که نام حافظ و خیّام با شعر فارسی و نام فردوسی با ایران. اگر در جستوجوی عناصِر سازندهی هویّت و معنویّت ایران باشیم، در ترکیب پیچیدهی اندیشهها و چهرههایی که سازندهی این معنویّتاند، در کنار خیّام و فردوسی و نظامی و حلاّج و بایزید و رستم و سیاوش و بوریحان و بوعلی و سهروردی و هزاران هزار عنصر هنری و فرهنگی دیگر –از گاتاها تا مسجد شیخ لطفالله– بوسعید، چه در افسانه و چه در حقیقت تاریخیاش، یکی از مایههای اصلی این مفهوم و معنویّت است؛ یکی از بزرگترین آموزگاران نیکی و پاکی و آزاداندیشی و بیتعصّبی و انساندوستی و آزادگی و هوشیاری و سرمستی و روشنبینی و طنز و طهارتِ روحی. و این کتاب «اسرارالتّوحید» زندگینامهی اوست؛ نه تنها زندگینامهی او، که یکی از عالیترین نمونههای خلاقیّت هنری و ادبی در زبان فارسی و یکی از اسناد درجهی اوّل تاریخ اجتماعی ایران و تاریخ تصّوف و عرفان ایرانی.
گر چه برای خوانندهی اهل و آشنا نیازی به توضیح نیست، امّا برای عامّهی خوانندگان، بهویژه جوانان، شاید ضرورت داشته باشد که یاداوریم همهی مطالب این کتاب، امروز روز، موردپسند همهی سلیقهها نیست و بیگمان بعضی سخنان و بعضی داستانها درین کتاب هست که زمینهی خرافی یا –حتّا از چشماندازی– آموزشهایی خِلاف عُرف و اخلاق دارد، ولی توجّه باید داشت که نَخستین هدف از نشر این گونه کتابها جنبهی هنری و ادبی آنهاست –و نه تمام جوانب پیام و محتوای آنها– و پس از آن، ارزشهای تاریخی و جامعهشناسی و فواید دیگری که دارند. با اینهمه قابل یاداوریست که در میان کتابهای تصوّف و زندگینامههای مشایخ صوفیّه (در کل ادبیّات فارسی (و عربی)) این کتاب کمترین ضعفها را از آن دیدگاهها دارد و بیشترین آموزشها را در زمینهی انساندوستی و جوانمردی و گذشت. و این نکته را نباید فراموش کرد که بیشتر این ضعفها حاصل افسانههاییست که مریدان بر شخصیّت بوسعید، پس از مرگ وی افزودهاند، یا ضعفهاییست که پیرامونیان او داشتهاند و انسان همیشه در معرض ضعف و خطاست که خُلِقَ الإِنسانُ ضَعیفاً. بگذریم از ارزش ادبی والای کتاب که در طراز چند نمونهی درجهی اوّل میراث ادب ماست و نویسندهی آن یکی از بزرگترین معماران و مهندسان زبان فارسی.
شفیعی کدکنی، محمّدرضا (مقدّمه، تصحیح و تعلیقات)، اسرارالتّوحید فی مقامات الشّیخ ابیسعید، صص. پنج– هفت (پیشگفتار مصحّح)، چاپ دوم، انتشارات آگاه، تهران، ۱۳۶۷.
----------
کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب با ساختار نوی نیروی انسانی از تابستان سال ۱۳۹۸ تعریفی نو برای فعالیتها و اهدافش نوشت: «با هم خوب خواندن و خوب دیدن و خوب شنیدن برای خوب زیستن در جهانی خوبتر از جهانی که هست» و با خرسندی فضایی گرم و یگانه ساخته تا با صدها کتاب خوب و صدها فیلم خوب و صدها ساعت موسیقی خوب و شنیدنی پذیرای همهی آنان باشد، از کودک و نوجوان و جوان و بزرگسال، که بخواهند دست همراهی بدهند به هم ،برای معماری آن جهان خوبتر.
----------
آنچه را شنیدید در زمستان سال ۱۴۰۱ در کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب ساختهایم.
----------
ارتباط شما با ما: adabcelibrary@gmail.com
----------
هر گونه استفاده از این پادکست شدنیست با اجازهی دارندهی آن، «کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب».
منظور ما از «خوانش» متن آنگونه خواندنِ متن است که بایسته است و شایسته -در محدودهی توان و دانستههای اندکمان-؛ خواندنی که معنا و لحن و حس و حالِ متن را به دُرُستترین و بهترین گونهی ممکن -تا آنجا که میدانیم و میتوانیم- بِنُماید و به شنونده باز دهد.
----------
نام ابوسعید ابوالخیر –زیسته از ۳۵۷ تا ۴۴۰ هجری قمری– عارفی که هر کجا یاد او رود، همهی دلها را وقت خوش شود، با تصوّف و عرفان ایرانی چنان آمیخته است که نام حافظ و خیّام با شعر فارسی و نام فردوسی با ایران. اگر در جستوجوی عناصِر سازندهی هویّت و معنویّت ایران باشیم، در ترکیب پیچیدهی اندیشهها و چهرههایی که سازندهی این معنویّتاند، در کنار خیّام و فردوسی و نظامی و حلاّج و بایزید و رستم و سیاوش و بوریحان و بوعلی و سهروردی و هزاران هزار عنصر هنری و فرهنگی دیگر –از گاتاها تا مسجد شیخ لطفالله– بوسعید، چه در افسانه و چه در حقیقت تاریخیاش، یکی از مایههای اصلی این مفهوم و معنویّت است؛ یکی از بزرگترین آموزگاران نیکی و پاکی و آزاداندیشی و بیتعصّبی و انساندوستی و آزادگی و هوشیاری و سرمستی و روشنبینی و طنز و طهارتِ روحی. و این کتاب «اسرارالتّوحید» زندگینامهی اوست؛ نه تنها زندگینامهی او، که یکی از عالیترین نمونههای خلاقیّت هنری و ادبی در زبان فارسی و یکی از اسناد درجهی اوّل تاریخ اجتماعی ایران و تاریخ تصّوف و عرفان ایرانی.
گر چه برای خوانندهی اهل و آشنا نیازی به توضیح نیست، امّا برای عامّهی خوانندگان، بهویژه جوانان، شاید ضرورت داشته باشد که یاداوریم همهی مطالب این کتاب، امروز روز، موردپسند همهی سلیقهها نیست و بیگمان بعضی سخنان و بعضی داستانها درین کتاب هست که زمینهی خرافی یا –حتّا از چشماندازی– آموزشهایی خِلاف عُرف و اخلاق دارد، ولی توجّه باید داشت که نَخستین هدف از نشر این گونه کتابها جنبهی هنری و ادبی آنهاست –و نه تمام جوانب پیام و محتوای آنها– و پس از آن، ارزشهای تاریخی و جامعهشناسی و فواید دیگری که دارند. با اینهمه قابل یاداوریست که در میان کتابهای تصوّف و زندگینامههای مشایخ صوفیّه (در کل ادبیّات فارسی (و عربی)) این کتاب کمترین ضعفها را از آن دیدگاهها دارد و بیشترین آموزشها را در زمینهی انساندوستی و جوانمردی و گذشت. و این نکته را نباید فراموش کرد که بیشتر این ضعفها حاصل افسانههاییست که مریدان بر شخصیّت بوسعید، پس از مرگ وی افزودهاند، یا ضعفهاییست که پیرامونیان او داشتهاند و انسان همیشه در معرض ضعف و خطاست که خُلِقَ الإِنسانُ ضَعیفاً. بگذریم از ارزش ادبی والای کتاب که در طراز چند نمونهی درجهی اوّل میراث ادب ماست و نویسندهی آن یکی از بزرگترین معماران و مهندسان زبان فارسی.
شفیعی کدکنی، محمّدرضا (مقدّمه، تصحیح و تعلیقات)، اسرارالتّوحید فی مقامات الشّیخ ابیسعید، صص. پنج– هفت (پیشگفتار مصحّح)، چاپ دوم، انتشارات آگاه، تهران، ۱۳۶۷.
----------
کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب با ساختار نوی نیروی انسانی از تابستان سال ۱۳۹۸ تعریفی نو برای فعالیتها و اهدافش نوشت: «با هم خوب خواندن و خوب دیدن و خوب شنیدن برای خوب زیستن در جهانی خوبتر از جهانی که هست» و با خرسندی فضایی گرم و یگانه ساخته تا با صدها کتاب خوب و صدها فیلم خوب و صدها ساعت موسیقی خوب و شنیدنی پذیرای همهی آنان باشد، از کودک و نوجوان و جوان و بزرگسال، که بخواهند دست همراهی بدهند به هم ،برای معماری آن جهان خوبتر.
----------
آنچه را شنیدید در زمستان سال ۱۴۰۱ در کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب ساختهایم.
----------
ارتباط شما با ما: adabcelibrary@gmail.com
----------
هر گونه استفاده از این پادکست شدنیست با اجازهی دارندهی آن، «کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب».
منظور ما از «خوانش» متن آنگونه خواندنِ متن است که بایسته است و شایسته -در محدودهی توان و دانستههای اندکمان-؛ خواندنی که معنا و لحن و حس و حالِ متن را به دُرُستترین و بهترین گونهی ممکن -تا آنجا که میدانیم و میتوانیم- بِنُماید و به شنونده باز دهد.
----------
نام ابوسعید ابوالخیر –زیسته از ۳۵۷ تا ۴۴۰ هجری قمری– عارفی که هر کجا یاد او رود، همهی دلها را وقت خوش شود، با تصوّف و عرفان ایرانی چنان آمیخته است که نام حافظ و خیّام با شعر فارسی و نام فردوسی با ایران. اگر در جستوجوی عناصِر سازندهی هویّت و معنویّت ایران باشیم، در ترکیب پیچیدهی اندیشهها و چهرههایی که سازندهی این معنویّتاند، در کنار خیّام و فردوسی و نظامی و حلاّج و بایزید و رستم و سیاوش و بوریحان و بوعلی و سهروردی و هزاران هزار عنصر هنری و فرهنگی دیگر –از گاتاها تا مسجد شیخ لطفالله– بوسعید، چه در افسانه و چه در حقیقت تاریخیاش، یکی از مایههای اصلی این مفهوم و معنویّت است؛ یکی از بزرگترین آموزگاران نیکی و پاکی و آزاداندیشی و بیتعصّبی و انساندوستی و آزادگی و هوشیاری و سرمستی و روشنبینی و طنز و طهارتِ روحی. و این کتاب «اسرارالتّوحید» زندگینامهی اوست؛ نه تنها زندگینامهی او، که یکی از عالیترین نمونههای خلاقیّت هنری و ادبی در زبان فارسی و یکی از اسناد درجهی اوّل تاریخ اجتماعی ایران و تاریخ تصّوف و عرفان ایرانی.
گر چه برای خوانندهی اهل و آشنا نیازی به توضیح نیست، امّا برای عامّهی خوانندگان، بهویژه جوانان، شاید ضرورت داشته باشد که یاداوریم همهی مطالب این کتاب، امروز روز، موردپسند همهی سلیقهها نیست و بیگمان بعضی سخنان و بعضی داستانها درین کتاب هست که زمینهی خرافی یا –حتّا از چشماندازی– آموزشهایی خِلاف عُرف و اخلاق دارد، ولی توجّه باید داشت که نَخستین هدف از نشر این گونه کتابها جنبهی هنری و ادبی آنهاست –و نه تمام جوانب پیام و محتوای آنها– و پس از آن، ارزشهای تاریخی و جامعهشناسی و فواید دیگری که دارند. با اینهمه قابل یاداوریست که در میان کتابهای تصوّف و زندگینامههای مشایخ صوفیّه (در کل ادبیّات فارسی (و عربی)) این کتاب کمترین ضعفها را از آن دیدگاهها دارد و بیشترین آموزشها را در زمینهی انساندوستی و جوانمردی و گذشت. و این نکته را نباید فراموش کرد که بیشتر این ضعفها حاصل افسانههاییست که مریدان بر شخصیّت بوسعید، پس از مرگ وی افزودهاند، یا ضعفهاییست که پیرامونیان او داشتهاند و انسان همیشه در معرض ضعف و خطاست که خُلِقَ الإِنسانُ ضَعیفاً. بگذریم از ارزش ادبی والای کتاب که در طراز چند نمونهی درجهی اوّل میراث ادب ماست و نویسندهی آن یکی از بزرگترین معماران و مهندسان زبان فارسی.
شفیعی کدکنی، محمّدرضا (مقدّمه، تصحیح و تعلیقات)، اسرارالتّوحید فی مقامات الشّیخ ابیسعید، صص. پنج– هفت (پیشگفتار مصحّح)، چاپ دوم، انتشارات آگاه، تهران، ۱۳۶۷.
----------
کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب با ساختار نوی نیروی انسانی از تابستان سال ۱۳۹۸ تعریفی نو برای فعالیتها و اهدافش نوشت: «با هم خوب خواندن و خوب دیدن و خوب شنیدن برای خوب زیستن در جهانی خوبتر از جهانی که هست» و با خرسندی فضایی گرم و یگانه ساخته تا با صدها کتاب خوب و صدها فیلم خوب و صدها ساعت موسیقی خوب و شنیدنی پذیرای همهی آنان باشد، از کودک و نوجوان و جوان و بزرگسال، که بخواهند دست همراهی بدهند به هم ،برای معماری آن جهان خوبتر.
----------
آنچه را شنیدید در زمستان سال ۱۴۰۱ در کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب ساختهایم.
----------
ارتباط شما با ما: adabcelibrary@gmail.com
----------
هر گونه استفاده از این پادکست شدنیست با اجازهی دارندهی آن، «کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب».
منظور ما از «خوانش» متن آنگونه خواندنِ متن است که بایسته است و شایسته -در محدودهی توان و دانستههای اندکمان-؛ خواندنی که معنا و لحن و حس و حالِ متن را به دُرُستترین و بهترین گونهی ممکن -تا آنجا که میدانیم و میتوانیم- بِنُماید و به شنونده باز دهد.
----------
نام ابوسعید ابوالخیر –زیسته از ۳۵۷ تا ۴۴۰ هجری قمری– عارفی که هر کجا یاد او رود، همهی دلها را وقت خوش شود، با تصوّف و عرفان ایرانی چنان آمیخته است که نام حافظ و خیّام با شعر فارسی و نام فردوسی با ایران. اگر در جستوجوی عناصِر سازندهی هویّت و معنویّت ایران باشیم، در ترکیب پیچیدهی اندیشهها و چهرههایی که سازندهی این معنویّتاند، در کنار خیّام و فردوسی و نظامی و حلاّج و بایزید و رستم و سیاوش و بوریحان و بوعلی و سهروردی و هزاران هزار عنصر هنری و فرهنگی دیگر –از گاتاها تا مسجد شیخ لطفالله– بوسعید، چه در افسانه و چه در حقیقت تاریخیاش، یکی از مایههای اصلی این مفهوم و معنویّت است؛ یکی از بزرگترین آموزگاران نیکی و پاکی و آزاداندیشی و بیتعصّبی و انساندوستی و آزادگی و هوشیاری و سرمستی و روشنبینی و طنز و طهارتِ روحی. و این کتاب «اسرارالتّوحید» زندگینامهی اوست؛ نه تنها زندگینامهی او، که یکی از عالیترین نمونههای خلاقیّت هنری و ادبی در زبان فارسی و یکی از اسناد درجهی اوّل تاریخ اجتماعی ایران و تاریخ تصّوف و عرفان ایرانی.
گر چه برای خوانندهی اهل و آشنا نیازی به توضیح نیست، امّا برای عامّهی خوانندگان، بهویژه جوانان، شاید ضرورت داشته باشد که یاداوریم همهی مطالب این کتاب، امروز روز، موردپسند همهی سلیقهها نیست و بیگمان بعضی سخنان و بعضی داستانها درین کتاب هست که زمینهی خرافی یا –حتّا از چشماندازی– آموزشهایی خِلاف عُرف و اخلاق دارد، ولی توجّه باید داشت که نَخستین هدف از نشر این گونه کتابها جنبهی هنری و ادبی آنهاست –و نه تمام جوانب پیام و محتوای آنها– و پس از آن، ارزشهای تاریخی و جامعهشناسی و فواید دیگری که دارند. با اینهمه قابل یاداوریست که در میان کتابهای تصوّف و زندگینامههای مشایخ صوفیّه (در کل ادبیّات فارسی (و عربی)) این کتاب کمترین ضعفها را از آن دیدگاهها دارد و بیشترین آموزشها را در زمینهی انساندوستی و جوانمردی و گذشت. و این نکته را نباید فراموش کرد که بیشتر این ضعفها حاصل افسانههاییست که مریدان بر شخصیّت بوسعید، پس از مرگ وی افزودهاند، یا ضعفهاییست که پیرامونیان او داشتهاند و انسان همیشه در معرض ضعف و خطاست که خُلِقَ الإِنسانُ ضَعیفاً. بگذریم از ارزش ادبی والای کتاب که در طراز چند نمونهی درجهی اوّل میراث ادب ماست و نویسندهی آن یکی از بزرگترین معماران و مهندسان زبان فارسی.
شفیعی کدکنی، محمّدرضا (مقدّمه، تصحیح و تعلیقات)، اسرارالتّوحید فی مقامات الشّیخ ابیسعید، صص. پنج– هفت (پیشگفتار مصحّح)، چاپ دوم، انتشارات آگاه، تهران، ۱۳۶۷.
----------
کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب با ساختار نوی نیروی انسانی از تابستان سال ۱۳۹۸ تعریفی نو برای فعالیتها و اهدافش نوشت: «با هم خوب خواندن و خوب دیدن و خوب شنیدن برای خوب زیستن در جهانی خوبتر از جهانی که هست» و با خرسندی فضایی گرم و یگانه ساخته تا با صدها کتاب خوب و صدها فیلم خوب و صدها ساعت موسیقی خوب و شنیدنی پذیرای همهی آنان باشد، از کودک و نوجوان و جوان و بزرگسال، که بخواهند دست همراهی بدهند به هم ،برای معماری آن جهان خوبتر.
----------
آنچه را شنیدید در زمستان سال ۱۴۰۱ در کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب ساختهایم.
----------
ارتباط شما با ما: adabcelibrary@gmail.com
----------
هر گونه استفاده از این پادکست شدنیست با اجازهی دارندهی آن، «کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب».
منظور ما از «خوانش» متن آنگونه خواندنِ متن است که بایسته است و شایسته -در محدودهی توان و دانستههای اندکمان-؛ خواندنی که معنا و لحن و حس و حالِ متن را به دُرُستترین و بهترین گونهی ممکن -تا آنجا که میدانیم و میتوانیم- بِنُماید و به شنونده باز دهد.
----------
نام ابوسعید ابوالخیر –زیسته از ۳۵۷ تا ۴۴۰ هجری قمری– عارفی که هر کجا یاد او رود، همهی دلها را وقت خوش شود، با تصوّف و عرفان ایرانی چنان آمیخته است که نام حافظ و خیّام با شعر فارسی و نام فردوسی با ایران. اگر در جستوجوی عناصِر سازندهی هویّت و معنویّت ایران باشیم، در ترکیب پیچیدهی اندیشهها و چهرههایی که سازندهی این معنویّتاند، در کنار خیّام و فردوسی و نظامی و حلاّج و بایزید و رستم و سیاوش و بوریحان و بوعلی و سهروردی و هزاران هزار عنصر هنری و فرهنگی دیگر –از گاتاها تا مسجد شیخ لطفالله– بوسعید، چه در افسانه و چه در حقیقت تاریخیاش، یکی از مایههای اصلی این مفهوم و معنویّت است؛ یکی از بزرگترین آموزگاران نیکی و پاکی و آزاداندیشی و بیتعصّبی و انساندوستی و آزادگی و هوشیاری و سرمستی و روشنبینی و طنز و طهارتِ روحی. و این کتاب «اسرارالتّوحید» زندگینامهی اوست؛ نه تنها زندگینامهی او، که یکی از عالیترین نمونههای خلاقیّت هنری و ادبی در زبان فارسی و یکی از اسناد درجهی اوّل تاریخ اجتماعی ایران و تاریخ تصّوف و عرفان ایرانی.
گر چه برای خوانندهی اهل و آشنا نیازی به توضیح نیست، امّا برای عامّهی خوانندگان، بهویژه جوانان، شاید ضرورت داشته باشد که یاداوریم همهی مطالب این کتاب، امروز روز، موردپسند همهی سلیقهها نیست و بیگمان بعضی سخنان و بعضی داستانها درین کتاب هست که زمینهی خرافی یا –حتّا از چشماندازی– آموزشهایی خِلاف عُرف و اخلاق دارد، ولی توجّه باید داشت که نَخستین هدف از نشر این گونه کتابها جنبهی هنری و ادبی آنهاست –و نه تمام جوانب پیام و محتوای آنها– و پس از آن، ارزشهای تاریخی و جامعهشناسی و فواید دیگری که دارند. با اینهمه قابل یاداوریست که در میان کتابهای تصوّف و زندگینامههای مشایخ صوفیّه (در کل ادبیّات فارسی (و عربی)) این کتاب کمترین ضعفها را از آن دیدگاهها دارد و بیشترین آموزشها را در زمینهی انساندوستی و جوانمردی و گذشت. و این نکته را نباید فراموش کرد که بیشتر این ضعفها حاصل افسانههاییست که مریدان بر شخصیّت بوسعید، پس از مرگ وی افزودهاند، یا ضعفهاییست که پیرامونیان او داشتهاند و انسان همیشه در معرض ضعف و خطاست که خُلِقَ الإِنسانُ ضَعیفاً. بگذریم از ارزش ادبی والای کتاب که در طراز چند نمونهی درجهی اوّل میراث ادب ماست و نویسندهی آن یکی از بزرگترین معماران و مهندسان زبان فارسی.
شفیعی کدکنی، محمّدرضا (مقدّمه، تصحیح و تعلیقات)، اسرارالتّوحید فی مقامات الشّیخ ابیسعید، صص. پنج– هفت (پیشگفتار مصحّح)، چاپ دوم، انتشارات آگاه، تهران، ۱۳۶۷.
----------
کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب با ساختار نوی نیروی انسانی از تابستان سال ۱۳۹۸ تعریفی نو برای فعالیتها و اهدافش نوشت: «با هم خوب خواندن و خوب دیدن و خوب شنیدن برای خوب زیستن در جهانی خوبتر از جهانی که هست» و با خرسندی فضایی گرم و یگانه ساخته تا با صدها کتاب خوب و صدها فیلم خوب و صدها ساعت موسیقی خوب و شنیدنی پذیرای همهی آنان باشد، از کودک و نوجوان و جوان و بزرگسال، که بخواهند دست همراهی بدهند به هم ،برای معماری آن جهان خوبتر.
----------
آنچه را شنیدید در زمستان سال ۱۴۰۱ در کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب ساختهایم.
----------
ارتباط شما با ما: adabcelibrary@gmail.com
----------
هر گونه استفاده از این پادکست شدنیست با اجازهی دارندهی آن، «کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب».
منظور ما از «خوانش» متن آنگونه خواندنِ متن است که بایسته است و شایسته -در محدودهی توان و دانستههای اندکمان-؛ خواندنی که معنا و لحن و حس و حالِ متن را به دُرُستترین و بهترین گونهی ممکن -تا آنجا که میدانیم و میتوانیم- بِنُماید و به شنونده باز دهد.
----------
نام ابوسعید ابوالخیر –زیسته از ۳۵۷ تا ۴۴۰ هجری قمری– عارفی که هر کجا یاد او رود، همهی دلها را وقت خوش شود، با تصوّف و عرفان ایرانی چنان آمیخته است که نام حافظ و خیّام با شعر فارسی و نام فردوسی با ایران. اگر در جستوجوی عناصِر سازندهی هویّت و معنویّت ایران باشیم، در ترکیب پیچیدهی اندیشهها و چهرههایی که سازندهی این معنویّتاند، در کنار خیّام و فردوسی و نظامی و حلاّج و بایزید و رستم و سیاوش و بوریحان و بوعلی و سهروردی و هزاران هزار عنصر هنری و فرهنگی دیگر –از گاتاها تا مسجد شیخ لطفالله– بوسعید، چه در افسانه و چه در حقیقت تاریخیاش، یکی از مایههای اصلی این مفهوم و معنویّت است؛ یکی از بزرگترین آموزگاران نیکی و پاکی و آزاداندیشی و بیتعصّبی و انساندوستی و آزادگی و هوشیاری و سرمستی و روشنبینی و طنز و طهارتِ روحی. و این کتاب «اسرارالتّوحید» زندگینامهی اوست؛ نه تنها زندگینامهی او، که یکی از عالیترین نمونههای خلاقیّت هنری و ادبی در زبان فارسی و یکی از اسناد درجهی اوّل تاریخ اجتماعی ایران و تاریخ تصّوف و عرفان ایرانی.
گر چه برای خوانندهی اهل و آشنا نیازی به توضیح نیست، امّا برای عامّهی خوانندگان، بهویژه جوانان، شاید ضرورت داشته باشد که یاداوریم همهی مطالب این کتاب، امروز روز، موردپسند همهی سلیقهها نیست و بیگمان بعضی سخنان و بعضی داستانها درین کتاب هست که زمینهی خرافی یا –حتّا از چشماندازی– آموزشهایی خِلاف عُرف و اخلاق دارد، ولی توجّه باید داشت که نَخستین هدف از نشر این گونه کتابها جنبهی هنری و ادبی آنهاست –و نه تمام جوانب پیام و محتوای آنها– و پس از آن، ارزشهای تاریخی و جامعهشناسی و فواید دیگری که دارند. با اینهمه قابل یاداوریست که در میان کتابهای تصوّف و زندگینامههای مشایخ صوفیّه (در کل ادبیّات فارسی (و عربی)) این کتاب کمترین ضعفها را از آن دیدگاهها دارد و بیشترین آموزشها را در زمینهی انساندوستی و جوانمردی و گذشت. و این نکته را نباید فراموش کرد که بیشتر این ضعفها حاصل افسانههاییست که مریدان بر شخصیّت بوسعید، پس از مرگ وی افزودهاند، یا ضعفهاییست که پیرامونیان او داشتهاند و انسان همیشه در معرض ضعف و خطاست که خُلِقَ الإِنسانُ ضَعیفاً. بگذریم از ارزش ادبی والای کتاب که در طراز چند نمونهی درجهی اوّل میراث ادب ماست و نویسندهی آن یکی از بزرگترین معماران و مهندسان زبان فارسی.
شفیعی کدکنی، محمّدرضا (مقدّمه، تصحیح و تعلیقات)، اسرارالتّوحید فی مقامات الشّیخ ابیسعید، صص. پنج– هفت (پیشگفتار مصحّح)، چاپ دوم، انتشارات آگاه، تهران، ۱۳۶۷.
----------
کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب با ساختار نوی نیروی انسانی از تابستان سال ۱۳۹۸ تعریفی نو برای فعالیتها و اهدافش نوشت: «با هم خوب خواندن و خوب دیدن و خوب شنیدن برای خوب زیستن در جهانی خوبتر از جهانی که هست» و با خرسندی فضایی گرم و یگانه ساخته تا با صدها کتاب خوب و صدها فیلم خوب و صدها ساعت موسیقی خوب و شنیدنی پذیرای همهی آنان باشد، از کودک و نوجوان و جوان و بزرگسال، که بخواهند دست همراهی بدهند به هم ،برای معماری آن جهان خوبتر.
----------
آنچه را شنیدید در زمستان سال ۱۴۰۱ در کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب ساختهایم.
----------
ارتباط شما با ما: adabcelibrary@gmail.com
----------
هر گونه استفاده از این پادکست شدنیست با اجازهی دارندهی آن، «کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب».
منظور ما از «خوانش» متن آنگونه خواندنِ متن است که بایسته است و شایسته -در محدودهی توان و دانستههای اندکمان-؛ خواندنی که معنا و لحن و حس و حالِ متن را به دُرُستترین و بهترین گونهی ممکن -تا آنجا که میدانیم و میتوانیم- بِنُماید و به شنونده باز دهد.
----------
نام ابوسعید ابوالخیر –زیسته از ۳۵۷ تا ۴۴۰ هجری قمری– عارفی که هر کجا یاد او رود، همهی دلها را وقت خوش شود، با تصوّف و عرفان ایرانی چنان آمیخته است که نام حافظ و خیّام با شعر فارسی و نام فردوسی با ایران. اگر در جستوجوی عناصِر سازندهی هویّت و معنویّت ایران باشیم، در ترکیب پیچیدهی اندیشهها و چهرههایی که سازندهی این معنویّتاند، در کنار خیّام و فردوسی و نظامی و حلاّج و بایزید و رستم و سیاوش و بوریحان و بوعلی و سهروردی و هزاران هزار عنصر هنری و فرهنگی دیگر –از گاتاها تا مسجد شیخ لطفالله– بوسعید، چه در افسانه و چه در حقیقت تاریخیاش، یکی از مایههای اصلی این مفهوم و معنویّت است؛ یکی از بزرگترین آموزگاران نیکی و پاکی و آزاداندیشی و بیتعصّبی و انساندوستی و آزادگی و هوشیاری و سرمستی و روشنبینی و طنز و طهارتِ روحی. و این کتاب «اسرارالتّوحید» زندگینامهی اوست؛ نه تنها زندگینامهی او، که یکی از عالیترین نمونههای خلاقیّت هنری و ادبی در زبان فارسی و یکی از اسناد درجهی اوّل تاریخ اجتماعی ایران و تاریخ تصّوف و عرفان ایرانی.
گر چه برای خوانندهی اهل و آشنا نیازی به توضیح نیست، امّا برای عامّهی خوانندگان، بهویژه جوانان، شاید ضرورت داشته باشد که یاداوریم همهی مطالب این کتاب، امروز روز، موردپسند همهی سلیقهها نیست و بیگمان بعضی سخنان و بعضی داستانها درین کتاب هست که زمینهی خرافی یا –حتّا از چشماندازی– آموزشهایی خِلاف عُرف و اخلاق دارد، ولی توجّه باید داشت که نَخستین هدف از نشر این گونه کتابها جنبهی هنری و ادبی آنهاست –و نه تمام جوانب پیام و محتوای آنها– و پس از آن، ارزشهای تاریخی و جامعهشناسی و فواید دیگری که دارند. با اینهمه قابل یاداوریست که در میان کتابهای تصوّف و زندگینامههای مشایخ صوفیّه (در کل ادبیّات فارسی (و عربی)) این کتاب کمترین ضعفها را از آن دیدگاهها دارد و بیشترین آموزشها را در زمینهی انساندوستی و جوانمردی و گذشت. و این نکته را نباید فراموش کرد که بیشتر این ضعفها حاصل افسانههاییست که مریدان بر شخصیّت بوسعید، پس از مرگ وی افزودهاند، یا ضعفهاییست که پیرامونیان او داشتهاند و انسان همیشه در معرض ضعف و خطاست که خُلِقَ الإِنسانُ ضَعیفاً. بگذریم از ارزش ادبی والای کتاب که در طراز چند نمونهی درجهی اوّل میراث ادب ماست و نویسندهی آن یکی از بزرگترین معماران و مهندسان زبان فارسی.
شفیعی کدکنی، محمّدرضا (مقدّمه، تصحیح و تعلیقات)، اسرارالتّوحید فی مقامات الشّیخ ابیسعید، صص. پنج– هفت (پیشگفتار مصحّح)، چاپ دوم، انتشارات آگاه، تهران، ۱۳۶۷.
----------
کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب با ساختار نوی نیروی انسانی از تابستان سال ۱۳۹۸ تعریفی نو برای فعالیتها و اهدافش نوشت: «با هم خوب خواندن و خوب دیدن و خوب شنیدن برای خوب زیستن در جهانی خوبتر از جهانی که هست» و با خرسندی فضایی گرم و یگانه ساخته تا با صدها کتاب خوب و صدها فیلم خوب و صدها ساعت موسیقی خوب و شنیدنی پذیرای همهی آنان باشد، از کودک و نوجوان و جوان و بزرگسال، که بخواهند دست همراهی بدهند به هم ،برای معماری آن جهان خوبتر.
----------
آنچه را شنیدید در زمستان سال ۱۴۰۱ در کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب ساختهایم.
----------
ارتباط شما با ما: adabcelibrary@gmail.com
----------
هر گونه استفاده از این پادکست شدنیست با اجازهی دارندهی آن، «کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب».
منظور ما از «خوانش» متن آنگونه خواندنِ متن است که بایسته است و شایسته -در محدودهی توان و دانستههای اندکمان-؛ خواندنی که معنا و لحن و حس و حالِ متن را به دُرُستترین و بهترین گونهی ممکن -تا آنجا که میدانیم و میتوانیم- بِنُماید و به شنونده باز دهد.
----------
نام ابوسعید ابوالخیر –زیسته از ۳۵۷ تا ۴۴۰ هجری قمری– عارفی که هر کجا یاد او رود، همهی دلها را وقت خوش شود، با تصوّف و عرفان ایرانی چنان آمیخته است که نام حافظ و خیّام با شعر فارسی و نام فردوسی با ایران. اگر در جستوجوی عناصِر سازندهی هویّت و معنویّت ایران باشیم، در ترکیب پیچیدهی اندیشهها و چهرههایی که سازندهی این معنویّتاند، در کنار خیّام و فردوسی و نظامی و حلاّج و بایزید و رستم و سیاوش و بوریحان و بوعلی و سهروردی و هزاران هزار عنصر هنری و فرهنگی دیگر –از گاتاها تا مسجد شیخ لطفالله– بوسعید، چه در افسانه و چه در حقیقت تاریخیاش، یکی از مایههای اصلی این مفهوم و معنویّت است؛ یکی از بزرگترین آموزگاران نیکی و پاکی و آزاداندیشی و بیتعصّبی و انساندوستی و آزادگی و هوشیاری و سرمستی و روشنبینی و طنز و طهارتِ روحی. و این کتاب «اسرارالتّوحید» زندگینامهی اوست؛ نه تنها زندگینامهی او، که یکی از عالیترین نمونههای خلاقیّت هنری و ادبی در زبان فارسی و یکی از اسناد درجهی اوّل تاریخ اجتماعی ایران و تاریخ تصّوف و عرفان ایرانی.
گر چه برای خوانندهی اهل و آشنا نیازی به توضیح نیست، امّا برای عامّهی خوانندگان، بهویژه جوانان، شاید ضرورت داشته باشد که یاداوریم همهی مطالب این کتاب، امروز روز، موردپسند همهی سلیقهها نیست و بیگمان بعضی سخنان و بعضی داستانها درین کتاب هست که زمینهی خرافی یا –حتّا از چشماندازی– آموزشهایی خِلاف عُرف و اخلاق دارد، ولی توجّه باید داشت که نَخستین هدف از نشر این گونه کتابها جنبهی هنری و ادبی آنهاست –و نه تمام جوانب پیام و محتوای آنها– و پس از آن، ارزشهای تاریخی و جامعهشناسی و فواید دیگری که دارند. با اینهمه قابل یاداوریست که در میان کتابهای تصوّف و زندگینامههای مشایخ صوفیّه (در کل ادبیّات فارسی (و عربی)) این کتاب کمترین ضعفها را از آن دیدگاهها دارد و بیشترین آموزشها را در زمینهی انساندوستی و جوانمردی و گذشت. و این نکته را نباید فراموش کرد که بیشتر این ضعفها حاصل افسانههاییست که مریدان بر شخصیّت بوسعید، پس از مرگ وی افزودهاند، یا ضعفهاییست که پیرامونیان او داشتهاند و انسان همیشه در معرض ضعف و خطاست که خُلِقَ الإِنسانُ ضَعیفاً. بگذریم از ارزش ادبی والای کتاب که در طراز چند نمونهی درجهی اوّل میراث ادب ماست و نویسندهی آن یکی از بزرگترین معماران و مهندسان زبان فارسی.
شفیعی کدکنی، محمّدرضا (مقدّمه، تصحیح و تعلیقات)، اسرارالتّوحید فی مقامات الشّیخ ابیسعید، صص. پنج– هفت (پیشگفتار مصحّح)، چاپ دوم، انتشارات آگاه، تهران، ۱۳۶۷.
----------
کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب با ساختار نوی نیروی انسانی از تابستان سال ۱۳۹۸ تعریفی نو برای فعالیتها و اهدافش نوشت: «با هم خوب خواندن و خوب دیدن و خوب شنیدن برای خوب زیستن در جهانی خوبتر از جهانی که هست» و با خرسندی فضایی گرم و یگانه ساخته تا با صدها کتاب خوب و صدها فیلم خوب و صدها ساعت موسیقی خوب و شنیدنی پذیرای همهی آنان باشد، از کودک و نوجوان و جوان و بزرگسال، که بخواهند دست همراهی بدهند به هم ،برای معماری آن جهان خوبتر.
----------
آنچه را شنیدید در زمستان سال ۱۴۰۱ در کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب ساختهایم.
----------
ارتباط شما با ما: adabcelibrary@gmail.com
----------
هر گونه استفاده از این پادکست شدنیست با اجازهی دارندهی آن، «کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب».
منظور ما از «خوانش» متن آنگونه خواندنِ متن است که بایسته است و شایسته -در محدودهی توان و دانستههای اندکمان-؛ خواندنی که معنا و لحن و حس و حالِ متن را به دُرُستترین و بهترین گونهی ممکن -تا آنجا که میدانیم و میتوانیم- بِنُماید و به شنونده باز دهد.
----------
نام ابوسعید ابوالخیر –زیسته از ۳۵۷ تا ۴۴۰ هجری قمری– عارفی که هر کجا یاد او رود، همهی دلها را وقت خوش شود، با تصوّف و عرفان ایرانی چنان آمیخته است که نام حافظ و خیّام با شعر فارسی و نام فردوسی با ایران. اگر در جستوجوی عناصِر سازندهی هویّت و معنویّت ایران باشیم، در ترکیب پیچیدهی اندیشهها و چهرههایی که سازندهی این معنویّتاند، در کنار خیّام و فردوسی و نظامی و حلاّج و بایزید و رستم و سیاوش و بوریحان و بوعلی و سهروردی و هزاران هزار عنصر هنری و فرهنگی دیگر –از گاتاها تا مسجد شیخ لطفالله– بوسعید، چه در افسانه و چه در حقیقت تاریخیاش، یکی از مایههای اصلی این مفهوم و معنویّت است؛ یکی از بزرگترین آموزگاران نیکی و پاکی و آزاداندیشی و بیتعصّبی و انساندوستی و آزادگی و هوشیاری و سرمستی و روشنبینی و طنز و طهارتِ روحی. و این کتاب «اسرارالتّوحید» زندگینامهی اوست؛ نه تنها زندگینامهی او، که یکی از عالیترین نمونههای خلاقیّت هنری و ادبی در زبان فارسی و یکی از اسناد درجهی اوّل تاریخ اجتماعی ایران و تاریخ تصّوف و عرفان ایرانی.
گر چه برای خوانندهی اهل و آشنا نیازی به توضیح نیست، امّا برای عامّهی خوانندگان، بهویژه جوانان، شاید ضرورت داشته باشد که یاداوریم همهی مطالب این کتاب، امروز روز، موردپسند همهی سلیقهها نیست و بیگمان بعضی سخنان و بعضی داستانها درین کتاب هست که زمینهی خرافی یا –حتّا از چشماندازی– آموزشهایی خِلاف عُرف و اخلاق دارد، ولی توجّه باید داشت که نَخستین هدف از نشر این گونه کتابها جنبهی هنری و ادبی آنهاست –و نه تمام جوانب پیام و محتوای آنها– و پس از آن، ارزشهای تاریخی و جامعهشناسی و فواید دیگری که دارند. با اینهمه قابل یاداوریست که در میان کتابهای تصوّف و زندگینامههای مشایخ صوفیّه (در کل ادبیّات فارسی (و عربی)) این کتاب کمترین ضعفها را از آن دیدگاهها دارد و بیشترین آموزشها را در زمینهی انساندوستی و جوانمردی و گذشت. و این نکته را نباید فراموش کرد که بیشتر این ضعفها حاصل افسانههاییست که مریدان بر شخصیّت بوسعید، پس از مرگ وی افزودهاند، یا ضعفهاییست که پیرامونیان او داشتهاند و انسان همیشه در معرض ضعف و خطاست که خُلِقَ الإِنسانُ ضَعیفاً. بگذریم از ارزش ادبی والای کتاب که در طراز چند نمونهی درجهی اوّل میراث ادب ماست و نویسندهی آن یکی از بزرگترین معماران و مهندسان زبان فارسی.
شفیعی کدکنی، محمّدرضا (مقدّمه، تصحیح و تعلیقات)، اسرارالتّوحید فی مقامات الشّیخ ابیسعید، صص. پنج– هفت (پیشگفتار مصحّح)، چاپ دوم، انتشارات آگاه، تهران، ۱۳۶۷.
----------
کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب با ساختار نوی نیروی انسانی از تابستان سال ۱۳۹۸ تعریفی نو برای فعالیتها و اهدافش نوشت: «با هم خوب خواندن و خوب دیدن و خوب شنیدن برای خوب زیستن در جهانی خوبتر از جهانی که هست» و با خرسندی فضایی گرم و یگانه ساخته تا با صدها کتاب خوب و صدها فیلم خوب و صدها ساعت موسیقی خوب و شنیدنی پذیرای همهی آنان باشد، از کودک و نوجوان و جوان و بزرگسال، که بخواهند دست همراهی بدهند به هم ،برای معماری آن جهان خوبتر.
----------
آنچه را شنیدید در زمستان سال ۱۴۰۱ در کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب ساختهایم.
----------
ارتباط شما با ما: adabcelibrary@gmail.com
----------
هر گونه استفاده از این پادکست شدنیست با اجازهی دارندهی آن، «کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب».
منظور ما از «خوانش» متن آنگونه خواندنِ متن است که بایسته است و شایسته -در محدودهی توان و دانستههای اندکمان-؛ خواندنی که معنا و لحن و حس و حالِ متن را به دُرُستترین و بهترین گونهی ممکن -تا آنجا که میدانیم و میتوانیم- بِنُماید و به شنونده باز دهد.
----------
نام ابوسعید ابوالخیر –زیسته از ۳۵۷ تا ۴۴۰ هجری قمری– عارفی که هر کجا یاد او رود، همهی دلها را وقت خوش شود، با تصوّف و عرفان ایرانی چنان آمیخته است که نام حافظ و خیّام با شعر فارسی و نام فردوسی با ایران. اگر در جستوجوی عناصِر سازندهی هویّت و معنویّت ایران باشیم، در ترکیب پیچیدهی اندیشهها و چهرههایی که سازندهی این معنویّتاند، در کنار خیّام و فردوسی و نظامی و حلاّج و بایزید و رستم و سیاوش و بوریحان و بوعلی و سهروردی و هزاران هزار عنصر هنری و فرهنگی دیگر –از گاتاها تا مسجد شیخ لطفالله– بوسعید، چه در افسانه و چه در حقیقت تاریخیاش، یکی از مایههای اصلی این مفهوم و معنویّت است؛ یکی از بزرگترین آموزگاران نیکی و پاکی و آزاداندیشی و بیتعصّبی و انساندوستی و آزادگی و هوشیاری و سرمستی و روشنبینی و طنز و طهارتِ روحی. و این کتاب «اسرارالتّوحید» زندگینامهی اوست؛ نه تنها زندگینامهی او، که یکی از عالیترین نمونههای خلاقیّت هنری و ادبی در زبان فارسی و یکی از اسناد درجهی اوّل تاریخ اجتماعی ایران و تاریخ تصّوف و عرفان ایرانی.
گر چه برای خوانندهی اهل و آشنا نیازی به توضیح نیست، امّا برای عامّهی خوانندگان، بهویژه جوانان، شاید ضرورت داشته باشد که یاداوریم همهی مطالب این کتاب، امروز روز، موردپسند همهی سلیقهها نیست و بیگمان بعضی سخنان و بعضی داستانها درین کتاب هست که زمینهی خرافی یا –حتّا از چشماندازی– آموزشهایی خِلاف عُرف و اخلاق دارد، ولی توجّه باید داشت که نَخستین هدف از نشر این گونه کتابها جنبهی هنری و ادبی آنهاست –و نه تمام جوانب پیام و محتوای آنها– و پس از آن، ارزشهای تاریخی و جامعهشناسی و فواید دیگری که دارند. با اینهمه قابل یاداوریست که در میان کتابهای تصوّف و زندگینامههای مشایخ صوفیّه (در کل ادبیّات فارسی (و عربی)) این کتاب کمترین ضعفها را از آن دیدگاهها دارد و بیشترین آموزشها را در زمینهی انساندوستی و جوانمردی و گذشت. و این نکته را نباید فراموش کرد که بیشتر این ضعفها حاصل افسانههاییست که مریدان بر شخصیّت بوسعید، پس از مرگ وی افزودهاند، یا ضعفهاییست که پیرامونیان او داشتهاند و انسان همیشه در معرض ضعف و خطاست که خُلِقَ الإِنسانُ ضَعیفاً. بگذریم از ارزش ادبی والای کتاب که در طراز چند نمونهی درجهی اوّل میراث ادب ماست و نویسندهی آن یکی از بزرگترین معماران و مهندسان زبان فارسی.
شفیعی کدکنی، محمّدرضا (مقدّمه، تصحیح و تعلیقات)، اسرارالتّوحید فی مقامات الشّیخ ابیسعید، صص. پنج– هفت (پیشگفتار مصحّح)، چاپ دوم، انتشارات آگاه، تهران، ۱۳۶۷.
----------
کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب با ساختار نوی نیروی انسانی از تابستان سال ۱۳۹۸ تعریفی نو برای فعالیتها و اهدافش نوشت: «با هم خوب خواندن و خوب دیدن و خوب شنیدن برای خوب زیستن در جهانی خوبتر از جهانی که هست» و با خرسندی فضایی گرم و یگانه ساخته تا با صدها کتاب خوب و صدها فیلم خوب و صدها ساعت موسیقی خوب و شنیدنی پذیرای همهی آنان باشد، از کودک و نوجوان و جوان و بزرگسال، که بخواهند دست همراهی بدهند به هم ،برای معماری آن جهان خوبتر.
----------
آنچه را شنیدید در زمستان سال ۱۴۰۱ در کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب ساختهایم.
----------
ارتباط شما با ما: adabcelibrary@gmail.com
----------
هر گونه استفاده از این پادکست شدنیست با اجازهی دارندهی آن، «کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب».
منظور ما از «خوانش» متن آنگونه خواندنِ متن است که بایسته است و شایسته -در محدودهی توان و دانستههای اندکمان-؛ خواندنی که معنا و لحن و حس و حالِ متن را به دُرُستترین و بهترین گونهی ممکن -تا آنجا که میدانیم و میتوانیم- بِنُماید و به شنونده باز دهد.
----------
نام ابوسعید ابوالخیر –زیسته از ۳۵۷ تا ۴۴۰ هجری قمری– عارفی که هر کجا یاد او رود، همهی دلها را وقت خوش شود، با تصوّف و عرفان ایرانی چنان آمیخته است که نام حافظ و خیّام با شعر فارسی و نام فردوسی با ایران. اگر در جستوجوی عناصِر سازندهی هویّت و معنویّت ایران باشیم، در ترکیب پیچیدهی اندیشهها و چهرههایی که سازندهی این معنویّتاند، در کنار خیّام و فردوسی و نظامی و حلاّج و بایزید و رستم و سیاوش و بوریحان و بوعلی و سهروردی و هزاران هزار عنصر هنری و فرهنگی دیگر –از گاتاها تا مسجد شیخ لطفالله– بوسعید، چه در افسانه و چه در حقیقت تاریخیاش، یکی از مایههای اصلی این مفهوم و معنویّت است؛ یکی از بزرگترین آموزگاران نیکی و پاکی و آزاداندیشی و بیتعصّبی و انساندوستی و آزادگی و هوشیاری و سرمستی و روشنبینی و طنز و طهارتِ روحی. و این کتاب «اسرارالتّوحید» زندگینامهی اوست؛ نه تنها زندگینامهی او، که یکی از عالیترین نمونههای خلاقیّت هنری و ادبی در زبان فارسی و یکی از اسناد درجهی اوّل تاریخ اجتماعی ایران و تاریخ تصّوف و عرفان ایرانی.
گر چه برای خوانندهی اهل و آشنا نیازی به توضیح نیست، امّا برای عامّهی خوانندگان، بهویژه جوانان، شاید ضرورت داشته باشد که یاداوریم همهی مطالب این کتاب، امروز روز، موردپسند همهی سلیقهها نیست و بیگمان بعضی سخنان و بعضی داستانها درین کتاب هست که زمینهی خرافی یا –حتّا از چشماندازی– آموزشهایی خِلاف عُرف و اخلاق دارد، ولی توجّه باید داشت که نَخستین هدف از نشر این گونه کتابها جنبهی هنری و ادبی آنهاست –و نه تمام جوانب پیام و محتوای آنها– و پس از آن، ارزشهای تاریخی و جامعهشناسی و فواید دیگری که دارند. با اینهمه قابل یاداوریست که در میان کتابهای تصوّف و زندگینامههای مشایخ صوفیّه (در کل ادبیّات فارسی (و عربی)) این کتاب کمترین ضعفها را از آن دیدگاهها دارد و بیشترین آموزشها را در زمینهی انساندوستی و جوانمردی و گذشت. و این نکته را نباید فراموش کرد که بیشتر این ضعفها حاصل افسانههاییست که مریدان بر شخصیّت بوسعید، پس از مرگ وی افزودهاند، یا ضعفهاییست که پیرامونیان او داشتهاند و انسان همیشه در معرض ضعف و خطاست که خُلِقَ الإِنسانُ ضَعیفاً. بگذریم از ارزش ادبی والای کتاب که در طراز چند نمونهی درجهی اوّل میراث ادب ماست و نویسندهی آن یکی از بزرگترین معماران و مهندسان زبان فارسی.
شفیعی کدکنی، محمّدرضا (مقدّمه، تصحیح و تعلیقات)، اسرارالتّوحید فی مقامات الشّیخ ابیسعید، صص. پنج– هفت (پیشگفتار مصحّح)، چاپ دوم، انتشارات آگاه، تهران، ۱۳۶۷.
----------
کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب با ساختار نوی نیروی انسانی از تابستان سال ۱۳۹۸ تعریفی نو برای فعالیتها و اهدافش نوشت: «با هم خوب خواندن و خوب دیدن و خوب شنیدن برای خوب زیستن در جهانی خوبتر از جهانی که هست» و با خرسندی فضایی گرم و یگانه ساخته تا با صدها کتاب خوب و صدها فیلم خوب و صدها ساعت موسیقی خوب و شنیدنی پذیرای همهی آنان باشد، از کودک و نوجوان و جوان و بزرگسال، که بخواهند دست همراهی بدهند به هم ،برای معماری آن جهان خوبتر.
----------
آنچه را شنیدید در زمستان سال ۱۴۰۱ در کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب ساختهایم.
----------
ارتباط شما با ما: adabcelibrary@gmail.com
----------
هر گونه استفاده از این پادکست شدنیست با اجازهی دارندهی آن، «کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب».
منظور ما از «خوانش» متن آنگونه خواندنِ متن است که بایسته است و شایسته -در محدودهی توان و دانستههای اندکمان-؛ خواندنی که معنا و لحن و حس و حالِ متن را به دُرُستترین و بهترین گونهی ممکن -تا آنجا که میدانیم و میتوانیم- بِنُماید و به شنونده باز دهد.
----------
نام ابوسعید ابوالخیر –زیسته از ۳۵۷ تا ۴۴۰ هجری قمری– عارفی که هر کجا یاد او رود، همهی دلها را وقت خوش شود، با تصوّف و عرفان ایرانی چنان آمیخته است که نام حافظ و خیّام با شعر فارسی و نام فردوسی با ایران. اگر در جستوجوی عناصِر سازندهی هویّت و معنویّت ایران باشیم، در ترکیب پیچیدهی اندیشهها و چهرههایی که سازندهی این معنویّتاند، در کنار خیّام و فردوسی و نظامی و حلاّج و بایزید و رستم و سیاوش و بوریحان و بوعلی و سهروردی و هزاران هزار عنصر هنری و فرهنگی دیگر –از گاتاها تا مسجد شیخ لطفالله– بوسعید، چه در افسانه و چه در حقیقت تاریخیاش، یکی از مایههای اصلی این مفهوم و معنویّت است؛ یکی از بزرگترین آموزگاران نیکی و پاکی و آزاداندیشی و بیتعصّبی و انساندوستی و آزادگی و هوشیاری و سرمستی و روشنبینی و طنز و طهارتِ روحی. و این کتاب «اسرارالتّوحید» زندگینامهی اوست؛ نه تنها زندگینامهی او، که یکی از عالیترین نمونههای خلاقیّت هنری و ادبی در زبان فارسی و یکی از اسناد درجهی اوّل تاریخ اجتماعی ایران و تاریخ تصّوف و عرفان ایرانی.
گر چه برای خوانندهی اهل و آشنا نیازی به توضیح نیست، امّا برای عامّهی خوانندگان، بهویژه جوانان، شاید ضرورت داشته باشد که یاداوریم همهی مطالب این کتاب، امروز روز، موردپسند همهی سلیقهها نیست و بیگمان بعضی سخنان و بعضی داستانها درین کتاب هست که زمینهی خرافی یا –حتّا از چشماندازی– آموزشهایی خِلاف عُرف و اخلاق دارد، ولی توجّه باید داشت که نَخستین هدف از نشر این گونه کتابها جنبهی هنری و ادبی آنهاست –و نه تمام جوانب پیام و محتوای آنها– و پس از آن، ارزشهای تاریخی و جامعهشناسی و فواید دیگری که دارند. با اینهمه قابل یاداوریست که در میان کتابهای تصوّف و زندگینامههای مشایخ صوفیّه (در کل ادبیّات فارسی (و عربی)) این کتاب کمترین ضعفها را از آن دیدگاهها دارد و بیشترین آموزشها را در زمینهی انساندوستی و جوانمردی و گذشت. و این نکته را نباید فراموش کرد که بیشتر این ضعفها حاصل افسانههاییست که مریدان بر شخصیّت بوسعید، پس از مرگ وی افزودهاند، یا ضعفهاییست که پیرامونیان او داشتهاند و انسان همیشه در معرض ضعف و خطاست که خُلِقَ الإِنسانُ ضَعیفاً. بگذریم از ارزش ادبی والای کتاب که در طراز چند نمونهی درجهی اوّل میراث ادب ماست و نویسندهی آن یکی از بزرگترین معماران و مهندسان زبان فارسی.
شفیعی کدکنی، محمّدرضا (مقدّمه، تصحیح و تعلیقات)، اسرارالتّوحید فی مقامات الشّیخ ابیسعید، صص. پنج– هفت (پیشگفتار مصحّح)، چاپ دوم، انتشارات آگاه، تهران، ۱۳۶۷.
----------
کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب با ساختار نوی نیروی انسانی از تابستان سال ۱۳۹۸ تعریفی نو برای فعالیتها و اهدافش نوشت: «با هم خوب خواندن و خوب دیدن و خوب شنیدن برای خوب زیستن در جهانی خوبتر از جهانی که هست» و با خرسندی فضایی گرم و یگانه ساخته تا با صدها کتاب خوب و صدها فیلم خوب و صدها ساعت موسیقی خوب و شنیدنی پذیرای همهی آنان باشد، از کودک و نوجوان و جوان و بزرگسال، که بخواهند دست همراهی بدهند به هم ،برای معماری آن جهان خوبتر.
----------
آنچه را شنیدید در زمستان سال ۱۴۰۱ در کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب ساختهایم.
----------
ارتباط شما با ما: adabcelibrary@gmail.com
----------
هر گونه استفاده از این پادکست شدنیست با اجازهی دارندهی آن، «کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب».
منظور ما از «خوانش» متن آنگونه خواندنِ متن است که بایسته است و شایسته -در محدودهی توان و دانستههای اندکمان-؛ خواندنی که معنا و لحن و حس و حالِ متن را به دُرُستترین و بهترین گونهی ممکن -تا آنجا که میدانیم و میتوانیم- بِنُماید و به شنونده باز دهد.
----------
نام ابوسعید ابوالخیر –زیسته از ۳۵۷ تا ۴۴۰ هجری قمری– عارفی که هر کجا یاد او رود، همهی دلها را وقت خوش شود، با تصوّف و عرفان ایرانی چنان آمیخته است که نام حافظ و خیّام با شعر فارسی و نام فردوسی با ایران. اگر در جستوجوی عناصِر سازندهی هویّت و معنویّت ایران باشیم، در ترکیب پیچیدهی اندیشهها و چهرههایی که سازندهی این معنویّتاند، در کنار خیّام و فردوسی و نظامی و حلاّج و بایزید و رستم و سیاوش و بوریحان و بوعلی و سهروردی و هزاران هزار عنصر هنری و فرهنگی دیگر –از گاتاها تا مسجد شیخ لطفالله– بوسعید، چه در افسانه و چه در حقیقت تاریخیاش، یکی از مایههای اصلی این مفهوم و معنویّت است؛ یکی از بزرگترین آموزگاران نیکی و پاکی و آزاداندیشی و بیتعصّبی و انساندوستی و آزادگی و هوشیاری و سرمستی و روشنبینی و طنز و طهارتِ روحی. و این کتاب «اسرارالتّوحید» زندگینامهی اوست؛ نه تنها زندگینامهی او، که یکی از عالیترین نمونههای خلاقیّت هنری و ادبی در زبان فارسی و یکی از اسناد درجهی اوّل تاریخ اجتماعی ایران و تاریخ تصّوف و عرفان ایرانی.
گر چه برای خوانندهی اهل و آشنا نیازی به توضیح نیست، امّا برای عامّهی خوانندگان، بهویژه جوانان، شاید ضرورت داشته باشد که یاداوریم همهی مطالب این کتاب، امروز روز، موردپسند همهی سلیقهها نیست و بیگمان بعضی سخنان و بعضی داستانها درین کتاب هست که زمینهی خرافی یا –حتّا از چشماندازی– آموزشهایی خِلاف عُرف و اخلاق دارد، ولی توجّه باید داشت که نَخستین هدف از نشر این گونه کتابها جنبهی هنری و ادبی آنهاست –و نه تمام جوانب پیام و محتوای آنها– و پس از آن، ارزشهای تاریخی و جامعهشناسی و فواید دیگری که دارند. با اینهمه قابل یاداوریست که در میان کتابهای تصوّف و زندگینامههای مشایخ صوفیّه (در کل ادبیّات فارسی (و عربی)) این کتاب کمترین ضعفها را از آن دیدگاهها دارد و بیشترین آموزشها را در زمینهی انساندوستی و جوانمردی و گذشت. و این نکته را نباید فراموش کرد که بیشتر این ضعفها حاصل افسانههاییست که مریدان بر شخصیّت بوسعید، پس از مرگ وی افزودهاند، یا ضعفهاییست که پیرامونیان او داشتهاند و انسان همیشه در معرض ضعف و خطاست که خُلِقَ الإِنسانُ ضَعیفاً. بگذریم از ارزش ادبی والای کتاب که در طراز چند نمونهی درجهی اوّل میراث ادب ماست و نویسندهی آن یکی از بزرگترین معماران و مهندسان زبان فارسی.
شفیعی کدکنی، محمّدرضا (مقدّمه، تصحیح و تعلیقات)، اسرارالتّوحید فی مقامات الشّیخ ابیسعید، صص. پنج– هفت (پیشگفتار مصحّح)، چاپ دوم، انتشارات آگاه، تهران، ۱۳۶۷.
----------
کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب با ساختار نوی نیروی انسانی از تابستان سال ۱۳۹۸ تعریفی نو برای فعالیتها و اهدافش نوشت: «با هم خوب خواندن و خوب دیدن و خوب شنیدن برای خوب زیستن در جهانی خوبتر از جهانی که هست» و با خرسندی فضایی گرم و یگانه ساخته تا با صدها کتاب خوب و صدها فیلم خوب و صدها ساعت موسیقی خوب و شنیدنی پذیرای همهی آنان باشد، از کودک و نوجوان و جوان و بزرگسال، که بخواهند دست همراهی بدهند به هم ،برای معماری آن جهان خوبتر.
----------
آنچه را شنیدید در زمستان سال ۱۴۰۱ در کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب ساختهایم.
----------
ارتباط شما با ما: adabcelibrary@gmail.com
----------
هر گونه استفاده از این پادکست شدنیست با اجازهی دارندهی آن، «کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب».
منظور ما از «خوانش» متن آنگونه خواندنِ متن است که بایسته است و شایسته -در محدودهی توان و دانستههای اندکمان-؛ خواندنی که معنا و لحن و حس و حالِ متن را به دُرُستترین و بهترین گونهی ممکن -تا آنجا که میدانیم و میتوانیم- بِنُماید و به شنونده باز دهد.
----------
نام ابوسعید ابوالخیر –زیسته از ۳۵۷ تا ۴۴۰ هجری قمری– عارفی که هر کجا یاد او رود، همهی دلها را وقت خوش شود، با تصوّف و عرفان ایرانی چنان آمیخته است که نام حافظ و خیّام با شعر فارسی و نام فردوسی با ایران. اگر در جستوجوی عناصِر سازندهی هویّت و معنویّت ایران باشیم، در ترکیب پیچیدهی اندیشهها و چهرههایی که سازندهی این معنویّتاند، در کنار خیّام و فردوسی و نظامی و حلاّج و بایزید و رستم و سیاوش و بوریحان و بوعلی و سهروردی و هزاران هزار عنصر هنری و فرهنگی دیگر –از گاتاها تا مسجد شیخ لطفالله– بوسعید، چه در افسانه و چه در حقیقت تاریخیاش، یکی از مایههای اصلی این مفهوم و معنویّت است؛ یکی از بزرگترین آموزگاران نیکی و پاکی و آزاداندیشی و بیتعصّبی و انساندوستی و آزادگی و هوشیاری و سرمستی و روشنبینی و طنز و طهارتِ روحی. و این کتاب «اسرارالتّوحید» زندگینامهی اوست؛ نه تنها زندگینامهی او، که یکی از عالیترین نمونههای خلاقیّت هنری و ادبی در زبان فارسی و یکی از اسناد درجهی اوّل تاریخ اجتماعی ایران و تاریخ تصّوف و عرفان ایرانی.
گر چه برای خوانندهی اهل و آشنا نیازی به توضیح نیست، امّا برای عامّهی خوانندگان، بهویژه جوانان، شاید ضرورت داشته باشد که یاداوریم همهی مطالب این کتاب، امروز روز، موردپسند همهی سلیقهها نیست و بیگمان بعضی سخنان و بعضی داستانها درین کتاب هست که زمینهی خرافی یا –حتّا از چشماندازی– آموزشهایی خِلاف عُرف و اخلاق دارد، ولی توجّه باید داشت که نَخستین هدف از نشر این گونه کتابها جنبهی هنری و ادبی آنهاست –و نه تمام جوانب پیام و محتوای آنها– و پس از آن، ارزشهای تاریخی و جامعهشناسی و فواید دیگری که دارند. با اینهمه قابل یاداوریست که در میان کتابهای تصوّف و زندگینامههای مشایخ صوفیّه (در کل ادبیّات فارسی (و عربی)) این کتاب کمترین ضعفها را از آن دیدگاهها دارد و بیشترین آموزشها را در زمینهی انساندوستی و جوانمردی و گذشت. و این نکته را نباید فراموش کرد که بیشتر این ضعفها حاصل افسانههاییست که مریدان بر شخصیّت بوسعید، پس از مرگ وی افزودهاند، یا ضعفهاییست که پیرامونیان او داشتهاند و انسان همیشه در معرض ضعف و خطاست که خُلِقَ الإِنسانُ ضَعیفاً. بگذریم از ارزش ادبی والای کتاب که در طراز چند نمونهی درجهی اوّل میراث ادب ماست و نویسندهی آن یکی از بزرگترین معماران و مهندسان زبان فارسی.
شفیعی کدکنی، محمّدرضا (مقدّمه، تصحیح و تعلیقات)، اسرارالتّوحید فی مقامات الشّیخ ابیسعید، صص. پنج– هفت (پیشگفتار مصحّح)، چاپ دوم، انتشارات آگاه، تهران، ۱۳۶۷.
----------
کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب با ساختار نوی نیروی انسانی از تابستان سال ۱۳۹۸ تعریفی نو برای فعالیتها و اهدافش نوشت: «با هم خوب خواندن و خوب دیدن و خوب شنیدن برای خوب زیستن در جهانی خوبتر از جهانی که هست» و با خرسندی فضایی گرم و یگانه ساخته تا با صدها کتاب خوب و صدها فیلم خوب و صدها ساعت موسیقی خوب و شنیدنی پذیرای همهی آنان باشد، از کودک و نوجوان و جوان و بزرگسال، که بخواهند دست همراهی بدهند به هم ،برای معماری آن جهان خوبتر.
----------
آنچه را شنیدید در زمستان سال ۱۴۰۱ در کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب ساختهایم.
----------
ارتباط شما با ما: adabcelibrary@gmail.com
----------
هر گونه استفاده از این پادکست شدنیست با اجازهی دارندهی آن، «کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب».
Top Podcasts
The Best New Comedy Podcast Right Now – June 2024The Best News Podcast Right Now – June 2024The Best New Business Podcast Right Now – June 2024The Best New Sports Podcast Right Now – June 2024The Best New True Crime Podcast Right Now – June 2024The Best New Joe Rogan Experience Podcast Right Now – June 20The Best New Dan Bongino Show Podcast Right Now – June 20The Best New Mark Levin Podcast – June 2024
United States
عالی 👌👌👌👌👌
گوینده یا خوانش گر محترم دست مریزاد بسیار توانا وبا احساس تمام میخوانید گویی خود شخصیت کتاب حضور دارد وگوینده است سپاسگزارم🙏🙏
اپیزودها در کست باکس اجرا نمیشه، چرا؟
اجر شما نزد خدا ، بسیار لذت می برم از شنیدن این خوانش
خوانشی عالی و گویا وباعث آشنایی بیشتر و بهتر با فرهنگ ادب پارسی ایران زمین میشود
سپاسگزارم 💚🤍❤️✌️⚘️
واقعا باید شنید و استفاده برد و البته با هدف انتقادی شتید اما وقتی کسی مثل استاد شفیعی کدکنی تصحیح کرده است پس میتوان اعتماد کرد و دنبالش بود و آموخت
آهنگ ها ی پس زمینه خیلی بهتر شدن ممنون که ترتیب اثر دادید
مصاف بر نکاتی که تو دو قسمت جلوتر نوشته بودم باید اضافه کنم که ریتم تند آهنگ ها و داشتن ضرب آهنگ متلاطم و تندی که درام ها توی این سبک موزیک ها ایجاد میکنن و عدم همخوانی این ریتم تند با خوانش یک متن ادبی کهن باعث ایجاد مزاحمت برای تمرکز روی صدای خوانش میشه واقعا امیدوارم به عنوان کسی که مجموعه تذکرةالاولیا رو بارها گوش دادم و مث لالایی شبانه باهاش هر شب میخوابم به این کامنتام توجه کنید و ترتیب اثر داده بشه
متاسفانه مضاف بر اینکه آهنگ به هیچ وجه مناسب نیست (اهر آهنگ راک و متال رو با خوانش متون عرفانی و ادبی چه کار است؟) صدای اون هم به طوری غالب بر صدای خوانش زیبای شماست که حواس و تمرکز شنونده رو مختل میکنه خواهشاً سبک موزیک پس زمینه رو برگردانید به همون حالات و اوقات تذکرةالاولیا....
آهنگای استفاده شده توی پس زمینه اصلا همخوانی ندارند و اصلا شایسته همچین خوانشی نیست آهنگهایی که در پس زمینه خوانش تذکرةالاولیا استفاده میکردید به مراتب بهتر و دلنشین تر بود واقعا معذرت میخوام ولی این آهنگ که گذاشتید جوونا وقتی مواد میزنن برای چت کردن گوش میدن
8:33 بی تو جانا قرار نتوانم کرد احسان تو را شمار نتوانم کرد گر بر تن من زفان [زبان] شود هر مویی یک شُکر تو از هزار نتوانم کرد
45:15 ابلیس آمد و او را گفت : یکی اَنا تو گفتی و یکی انا من، چون است ک از آن تو رحمت بار آورد و ازآن من لعنت ؟! حسین گفت : از آن ک تو انا به درِ خود بردی و من از خود دور کردم :)
چقد این قسمت کند و کشدار خونده شده بر خلاف معمول. 😒😞
چقدر این کتاب و خوانش خوبه.
درود بر شما بسیار عالی خداقوت
باسلام. چرا اجرا نمیشود؟
سلام و عرض ادب و احترام و خسته نباشید خدمت همه شما عزیزان که همت کردید و با ترک هاتون پناهگاهی ب دور از هرچیزی رو دوباره دارید برامون فراهم میکنید
فوق العاده بود 💚
ببین چه پادکست خفنی کشف کردم. اگر متون کهن فارسی براتون اهمیت داره حتمن گوش بدید این پادکست رو.