علی صدارت : برای گذاری خشونتزدا از استبدادهای شاه و شیخ، و هرگونه استبداد دیگری، یک حداقل لازمی از ما مردم باید (باید!) در ساختن سرنوشت مشارکت نماییم. این باید، یک دستور نیست که نویسنده به خواننده این مقاله میدهد، یک پیشنیاز است. برای اینکه از گرسنگی نمیرید، باید (باید!) غذا را بجوید و باید (باید!) لقمه را قورت دهید!! ولی اگر هر کسی صبر کند تا ببیند که دیگری چه میکند و چه خواهند کرد، و منتظر بماند که دیگران این حداقل لازم را بسازند، سرنوشت بدی که ما در چند دهه اخیر گرفتار آن هستیم، خودبخود به یک سرنوشت خوب مبدل نحواهد شد. رانتخوان و ویژهخوارانی که لاینقطع به تجاوزها به حقوق ما مشغول هستند، خودبخود و از روی شفقت! و مهربانی! کنار نخواهند رفت که هیچ، حتی اصلاح و متحول هم نخواهند شد. کجا بروند از اینجا بهتر!هرچه تعداد مشارکت کنندگان در ساختن سرنوشت خوب بیشتر بشود، گذار خشونتزداتر و رسیدن به سرنوشت بهتر، سریعتر خواهد شد. https://alisedarat.com/1397/08/06/4317/