معرفی یک نویسنده در یک دقیقه

ارنِست میلر هِمینگوِی Ernest Miller Hemingway در ۲۱ ژوئیه ۱۸۹۹ ‌ ‌ در اوک پارک ایالت ایلینوی متولد شد. پدرش کلارنس یک پزشک و مادرش گریس معلم پیانو و آواز بود. وی از نویسندگان برجستهٔ ‌ معاصر ایالات متحده آمریکا بود. کتاب پیرمرد و دریا ی او در سال ۱۹۵۳ ‌ برنده جایزه پولیتزر و در ۱۹۵۴ برنده جایزه نوبل ادبی شدح. او از پایه‌گذاران یکی از تاثیرگذارترین انواع ادبی، موسوم به «وقایع‌نگاری ‌ ادبی» شناخته می‌شود. ‌قدرت بیان و زبردستی همینگوی در توصیف شخصیت‌های داستانی به ‌ گونه‌ای بود که او را پدر ادبیات مدرن لقب داده‌اند. ‌برنده جایزه نوبل ادبی برای کتاب پیرمرد و دریا ‌ارنست همینگوی بیشتر عمرش سرگرم ماجراجویی بود. از زخمی‌شدن ‌ در ایتالیا بر اثر اصابت ۲۰۰ تکه ترکش گلوله نیروهای اتریشی در ‌ خلال جنگ جهانی اول تا شرکت در خط مقدم جبهه‌های جنگ داخلی ‌ اسپانیا یا سفرهای توریستی به حیات‌وحش آفریقا تا ماهی‌گیری و شکار ‌ حیوانات وحشی و زندگی در کوبا. ‌زندگی مشترک او چند باری تکرار شد: ‌۱۹۲۱ تا ۱۹۲۶ هدلی ریچاردسون ‌۱۹۲۷ تا ۱۹۴۰ پائولین ماریا فایفر ‌۱۹۴۰ تا ۱۹۴۵ مارتا گلهورن ‌۱۹۴۶ تا پایان عمر ماری ولش همینگوی ‌۱۹۲۳سه داستان و ده شعرThree Stories and Ten Poems ‌۱۹۲۴ در زمان ما In Our Time ‌۱۹۲۷ مردان بدون زنان Men Without Women ‌۱۹۳۳ برنده هیچ نمی‌برد The Winner Take Nothing ‌۱۹۲۶ خورشید همچنان می‌دمد The Sun Also Rises ‌۱۹۲۹ وداع با اسلحه A Farewell to Arms ‌۱۹۳۲ مرگ در بعد از ظهر Death in the Afternoon ‌۱۹۳۵ تپه‌های سبز آفریقا Green Hills of Africa ‌۱۹۳۶ برف‌های کلیمانجاروThe Snows of Kilimanjaro (short story)‌۱۹۳۷ داشتن و نداشتن To have and Have Not ‌۱۹۳۸ ستون پنجم و چهل و نه داستان کوتاهThe Fifth Column and Forty-nine short stories ‌۱۹۴۰ زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌آیندFor Whom the Bell Tolls ‌۱۹۴۲ بهترین داستان‌های جنگ تمام زمان‌هاThe Best War Stories of All Time ‌۱۹۵۰ در امتداد رودخانه به سمت درخت‌هاAcross the River and into the Trees ‌۱۹۵۲ پیرمرد و دریا The Old Man and the Sea ‌۱۹۶۰ مجموعه اشعار Collected Poems‌انتشار بعد از مرگش ‌۱۹۶۴ "پاریس جشن بیکران" (مترجم: فرهاد غبرایی)، "عیش مدام"‌ (مترجم: سیروس طاهباز، ترجمه ناقص)، "ضیافت سیار" A Moveable Feast ‌۱۹۶۷ با نام ارنست همینگوی (یادداشت‌های همینگوی از سال‌های اولیه اقامت در پاریس)Byline: Ernest Hemingway ‌۱۹۷۰ داستان‌های کانزاس سیتی استارStories Cub Reporter: Kansas City Star ‌۱۹۷۰ جزایر در طوفان Islands in the Stream ‌۱۹۷۰ باغ عدن (رمان ناتمام)The Garden of Eden ‌۱۹۹۹ حقیقت در اولین تابشTrue at the First Light ‌۱۹۶۱ تابستان خطرناکDangerous Summer ‌ارنست همینگوی در تاریخ ۲ ژوئیه ۱۹۶۱ میلادی با یکی از تفنگ‌های محبوبش، دولول ساچمه‌زنی باس‌اندکو، خودکشی کرد؛ ‌جایزه قلم همینگوی، نام جایزهٔ معتبر ادبی است که سالانه به «نخستین کتاب یک داستان‌نویس» اهدا می‌شود. ‌#نشر #آوا گستر #پویا ‌#انتشارات #آوا_گستر_پویا ‌مدیر مسئول: سید پویا رضوی ‌

#معرفی_یک_نویسنده_در_یک_دقیقه#جومپا #لاهیری (به انگلیسی: #Jhumpa #Lahiri#) (به بنگالی:ঝুম্পা লাহিড়ী) با نام #نیلانجانا #سودشنا (به انگلیسی: Nilanjana Sudeshna) (زادهٔ ۱۱ ژوئیه ۱۹۶۷ در لندن) نویسنده آمریکایی هندی‌تبار است. لاهیری با نخستین اثرش، مجموعه #داستان مترجم دردها (۱۹۹۹)، #برنده #جایزه #ادبی #پولیتزر در سال ۲۰۰۰ شد. همچنین نخستین #رمان او به نام همنام (۲۰۰۳) در ساخت فیلمی به همین نام در سال ۲۰۰۷ مورد اقتباس قرار گرفت.#پدر و #مادر لاهیری از مهاجران هندی (بنگالی) بودند که از کلکته به لندن مهاجرت کرده بودند. پدر جومپا کتابدار دانشگاه بود. او در لندن به دنیا آمد، خانواده‌اش وقتی که وی ۳ ساله بود به آمریکا مهاجرت کردند و به این ترتیب جومپا در رود آیلند آمریکا بزرگ شد. مادر جومپا علاقه‌مند بود که فرزندانش با فرهنگ بنگالی به خوبی آشنا باشند از همین رو آنها اغلب برای دیدن اقوامشان به کلکته می‌رفتند.لاهیری به کالج برنارد رفت و مدرک لیسانس در رشته ادبیات انگلیسی را در سال ۱۹۸۹ دریافت کرد. پس از آن به دانشگاه بوستون رفت و سه مدرک فوق‌لیسانس در رشته‌های زبان انگلیسی، نگارش خلاقانه و ادبیات تطبیقی و نیز مدرک دکترا در رشته مطالعات رنسانس را از این دانشگاه دریافت کرد.لاهیری در سال ۲۰۰۱ با آلبرتو ووروولیاس-بوش روزنامه‌نگار ازدواج کرد. آنها دارای دو فرزند به نام‌های اکتاویو و نور هستند و در بروکلین زندگی می‌کنند.مجموعه داستان‌های کوتاه:۱۹۹۹- مترجم دردها با ترجمه امیرمهدی حقیقت و ترجمان دردها با ترجمه مژده دقیقی۲۰۰۸- خاک غریب با ترجمه امیرمهدی حقیقت و به کسی مربوط نیست با ترجمه گلی امامیرمان:گودی (۲۰۱۳) به ترجمه امیرمهدی حقیقتهمنام (۲۰۰۳) به ترجمه امیرمهدی حقیقت، فریده اشرفی و گیتا گرکانیجایی که هستم (ایتالیایی) (۲۰۱۸) به ترجمه غزل قربان‌پورهمین حوالی (انگلیسی) (2018) به ترجمه راضیه خشنود، نشر ماهیداستان کوتاه:۲۰۰۴- جهنم-بهشت (- متن کامل)۲۰۰۶- اولین و آخرین بار (- متن کامل)۲۰۰۷-آخر سالجوایز:۲۰۰۰- برنده جایزه ادبی پولیتزر برای مترجم دردها۲۰۰۰- برنده جایزه بهترین «اثر نخست» مجله نیویورکر برای مترجم دردها۲۰۰۷- برنده نشان شیر کتابخانه عمومی نیویورک[۵]۲۰۰۸- برنده جایزه داستان کوتاه «فرانک اُکانر» برای خاک غریب#نشر #آوا گستر #پویا#سیدپویا_رضوی#انتشارات #آوا_گستر_پویا

#معرفی_یک_نویسنده_در_یک_دقیقه#مارسل #پروست با نام کامل والانتَن لویی ژرژ اوژن مارسل پروست (به فرانسوی: Valentin Louis Georges Eugène Marcel Proust)‏ (فرانسوی: [maʁsɛl pʁust]) (زادهٔ ۱۰ ژوئیه ۱۸۷۱ – درگذشتهٔ ۱۸ نوامبر ۱۹۲۲) نویسنده و مقاله‌نویس فرانسوی بود. او به دلیل نگارش اثر باشکوهی با عنوان در جستجوی زمان ازدست‌رفته، یکی از بزرگ‌ترین نویسندگان تاریخ ادبیات جهان قلمداد شده‌است.#مارسل_پروست چهل روز پس از پایان خونین #کمون #پاریس در اوتوی (محله‌ای در منطقهٔ شانزدهم پاریس) به دنیا آمد. پدرش آدرین پروست پزشکی سرشناس بود که دربارهٔ بیماری وبا در #اروپا و #آسیا تحقیق می‌کرد. مادرش ژن وی، زنی فرهیخته و علاقه‌مند به #هنر و #ادبیات فرزند یک دلال ثروتمند بورس بود. با آنکه مادرش یهودی بود اما مارسل با #مذهب پدرش که #کاتولیک بود رشد و پرورش یافت. او را روز ۵ اوت ۱۸۷۱ در کلیسا غسل تعمید دادند. تنها برادرش روبر که بعدها حرفهٔ #پدر را دنبال کرد، در ۲۴ مارس ۱۸۷۳ متولد شد.کتاب‌شناسیدر جستجوی زمان ازدست‌رفته، (رمان ۷ جلدی) ترجمهٔ مهدی سحابی، نشر مرکز (۱۳۷۷)ضد سنت‌بوو، ترجمه احمد پرهیزی، انتشارات مروارید، (۱۳۹۴)آلبرتین گمشدهپروست از کودکی بیمار بود و سلامتی شکننده ای داشت. او در سال ۱۸۸۰ برای نخستین بار دچار حملهٔ بیماری آسم شد. سرانجام در میانهٔ اکتبر سال ۱۹۲۲ به برونشیت دچار شد و روز هجدهم نوامبر جان سپرد. مارسل پروست در گورستان پر-لاشز پاریس به خاک سپرده شده‌است.#نشر #آوا گستر #پویا #سیدپویا_رضوی #انتشارات #آوا_گستر_پویا

#معرفی_یک_نویسنده_در_یک_دقیقه#آلیس #مونرو (به انگلیسی: Alice #Munro#) (۱۰ ژوئیه ۱۹۳۱ – ۱۳ مه ۲۰۲۴) #نویسنده کانادایی معاصر و برنده #جایزه #نوبل #ادبیات در سال ۲۰۱۳ بود. کمیته نوبل مونرو را «استاد داستان کوتاه معاصر» توصیف کرد.وی را یکی از تواناترین نویسندگان #داستان_کوتاه امروز می‌دانند. بسیاری بر این عقیده‌اند که مونرو جامعه کتابخوان آمریکای شمالی را با داستان کوتاه آشتی داده است. البته خودش می‌گوید هرگز قصد نداشته صرفاً نویسنده #داستان کوتاه باشد؛ او نویسنده آثاری چون می‌خواستم چیزی بهت بگم، فرار، رؤیای مادرم، دست‌مایه‌ها و دورنمای کاسل‌راک است که به فارسی هم ترجمه شده‌اند.در دهم اکتبر ۲۰۱۳ آکادمی سوئد اعلام کرد که جایزه نوبل ادبیات به این نویسنده کانادایی تعلق می‌گیرد. او که در زمان اعلام این خبر ۸۲ ساله بود یکصد و دهمین برنده جایزه ادبی نوبل، اولین کانادایی برنده این جایزه و سیزدهمین زنی بود که از ۱۹۰۱ تا کنون موفق به گرفتن این جایزه معتبر ادبی شد. پیش تر از این در یک دهه اخیر زنانی چون هرتا مولر و دوریس لسینگ این عنوان را از آن خود کرده‌بودند.زندگی زنان در روستاها و شهرهای کانادا از درون‌مایه‌های آثار اوست. بسیاری از منتقدان ادبی آثار مونرو را با آنتون چخوف مقایسه‌می‌کنند..آثار منتشر شده در ایرانرؤیای مادرم. ترانه علیدوستی (مترجم)، تهران: نشر مرکز، ۱۳۹۰می‌خواستم چیزی بهت بگم. نیایش عبدالکریمی (مترجم)، بیژن عبدالکریمی (مقدمه)، تهران: نقد فرهنگ، ۱۳۹۴فرار. مژده دقیقی (مترجم)، ناشر: نیلوفر.دست‌مایه‌ها. مرضیه ستوده (مترجم).دورنمای کاسل‌راک. زهرا نی‌چین (مترجم)، ناشر: افراز، ۱۳۹۰خوشبختی در راه است. مهری شرفی، (مترجم)، ناشر: ققنوس، ۱۳۹۲زندگی عزیز. منیره ژیان، (مترجم)، ناشر: مهر صفا، ۱۳۹۳.آموندسن. بهار اکبریان، (مترجم)، ناشر: افق، ۱۳۹۳.ایستگاه برهوت: بهترین داستان‌های من. آمنه برازجانی، (مترجم)، ناشر: نشر رف، ۱۳۹۹پاییز داغ. شیرین احدزاده، (مترجم)، ناشر: کوله پشتی، ۱۳۸۹پیشروی عشق. نسرین طالبی، (مترجم)، ناشر: انتشارات غنچه، ۱۳۹۴جان شیرین و شش داستان دیگر. پگاه جهاندار، (مترجم)، ناشر: نگاه، ۱۳۹۳چه‌طور با شوهرم آشنا شدم. ادریس رنجی، (مترجم)، ناشر: نیلا، ۱۳۸۹#نشر #آوا گستر #پویا#سیدپویا_رضوی#انتشارات #آوا_گستر_پویا

یوستَین گُردر (به نروژی: Jostein Gaarder ؛ تلفظ نروژی: [ˈju:stæin ˈɡɔ:rdər])؛ زاده ۸ اوت ۱۹۵۲) نویسنده نروژی و معلم فلسفه است. عمده شهرت او به‌خاطر نگارش کتاب آموزش فلسفه در قالب داستان با عنوان دنیای سوفی است. او رمان‌نویس و خالق داستان‌های کوتاهی است که بیش‌تر دارای اطلاعات فلسفی برای مخاطبان جوانش می‌باشد. یوستین گردر در رشته فلسفه، الهیات، و ادبیات از دانشگاه اسلو فارغ‌التحصیل شد و سپس به‌مدت ده‌سال به‌تدریس «تاریخ عقاید» در دبیرستان‌ها پرداخت. او در حال‌حاضر به‌عنوان نویسنده آزاد درکنارِ همسر و دو پسرش در اسلو زندگی می‌کند. رمان معروفش به‌نام دنیای سوفی که در سال (۱۹۹۱ میلادی) منتشر شد او را به شهرت رساند. این کتاب تاکنون به ۵۹ زبان مختلف برگردانده شده و میلیون‌ها جلدِ آن به‌فروش رفته‌است. از روی کتاب دنیای سوفی فیلمی نیز به‌همین نام ساخته‌اند. او سال ۱۹۹۷ به همراه همسرش سیری دانویگ جایزه سوفی را بنیان نهاد. این جایزه که نامش را از رمان دنیای سوفی گرفته، جایزه بین‌المللی برای پاسداشت حامیان طبیعت و توسعه، جایزه‌ای به مبلغ ۷۷هزار پوند است. یوستین گردر در مقاله‌ای در روزنامه نروژی آفتن‌پوستن در اوائل ماه اوت (۲۰۰۶ میلادی) سیاست‌های دولت اسرائیل و نیز برخی سویه‌های یهودیت را به پرسش کشید. این مقاله در پاسخ به جنگ اسرائیل در سال ۲۰۰۶ میلادی انتشار یافت. گردر خواهان عدم به رسمیت شناخته شدن حکومت اسرائیل در شکل کنونیش شد. این مقاله یهودیت را «یک دین کهنه ملی و ستیزه‌جو»، توصیف کرد و آن را در تضاد با این ایده مسیحی که «پادشاهی خدا رحم و گذشت است» قرار داد. نظرات یوستین گردر با موافقت و مخالفت بسیاری از مردم و سازمان‌ها روبرو شده‌است که انعکاس آن را در نشریات می‌توان مشاهده کرد. برخی وی را یهودستیز خواندند. گردر اتهامات یهودستیزی را به چالش گرفت و تلاش کرد روشن کند که قصد نداشته کسی را برنجاند. او گفت که این نوشته در حالتی از خشم اخلاقی نسبت به میزان تلفات در لبنان نوشته شده‌است. جوایز منتقدان نروژی جایزه سال منتقدان ادبیات نروژی برای بهترین اثر ادبیات کودکان و نوجوانان، برای Kabalmysteriet (رمز و راز بازی یک‌نفره) ۱۹۹۳ جایزه کتابفروشان نروژی برای من و همکاران speil، من EN گیت (از طریق شیشه، تیره) -. ۱۹۹۴ – جایزه ادبیات نسل جوان آلمان برای دنیای سوفی. ۱۹۹۵ - PREMIO Bancarella برای ترجمه ایتالیایی از دنیای سوفی ۱۹۹۷ – بوکستهوده گاو برای Durch einen اشپیگل، در einem dunklen مخمر آبجو، ترجمه آلمانی از من و همکاران speil، من EN دروازه ۲۰۰۴ – جایزه ویلی-برانت در اسلو. ۲۰۰۵ – فرمانده، رویال نروژی سفارش از خیابان اولاو. ۲۰۰۵ – یک مدرک افتخاری در کالج ترینیتی، دوبلین آثار تشخیص (۱۹۸۶) قصر قورباغه‌ها (۱۹۸۸) راز فال ورق (۱۹۹۰) دنیای سوفی (۱۹۹۱) راز تولد (۱۹۹۲) درون یک آیینه درون یک معما (۱۹۹۳) کتابخانه جادویی بیبی بوکنز (۱۹۹۳) زندگی کوتاه است (۱۹۹۶) سلام کسی اینجا نیست (۱۹۹۸) مایا (۱۹۹۹) مرد داستان فروش (۲۰۰۱) دختر پرتقال (۲۰۰۳) شاه مات (۲۰۰۳) کوتوله زرد (۲۰۰۶) قصری در پیرینه (۲۰۰۸) دنیای انا (۲۰۱۳) انتون و جاناتان (۲۰۱۴) مرد غیرقابل اعتماد (۲۰۱۹)

Guy de Maupassant هنری رنه آلبر گای دو موپاسان (به فرانسوی: Henri René Albert Guy de Maupassant) (زاده ۵ اوت ۱۸۵۰ – درگذشته ۶ ژوئیه ۱۸۹۳) نویسنده فرانسوی بود. نویسندگی در سال ۱۸۵۰ در شاتو میرومنیل در تورویل-سور-ارک به دنیا آمد. او در کنار استاندال، انوره دو بالزاک، گوستاو فلوبر و امیل زولا یکی از بزرگ‌ترین داستان‌نویسان قرن نوزدهم فرانسه به‌شمار می‌آید. او در طول زندگی نسبتاً کوتاه ۴۳ ساله‌اش حدود ۳۰۰ داستان کوتاه، ۶ رمان و نیز ۳ سفرنامه، یک مجموعه شعر و مجلدی از چند نمایشنامه نوشت ولی نقطه اوج کارهای موپاسان داستان‌های کوتاه اوست که برخی از آنها نظیر «تپلی» از شاهکارهای ادبیات داستانی جهان شمرده می‌شوند. موپاسان استاد نوعی از داستان کوتاه است که به قول سامرست موآم «می‌توانید آن را پشت میز شام یا در اتاق استراحت کشتی نقل کنید و توجه شنوندگان خود را جلب نمایید.» او تحت تأثیر ویکتور هوگو نخست اشعاری عاشقانه سرود. بعدها با لوئی بویه و گوستاو فلوبر آشنا شد و همراه آنها به بررسی آثار بالزاک پرداخت و پس از آن به‌شکل جدی به نویسندگی روی آورد. مرگ در سال ۱۸۹۲ پس از اقدام به خودکشی او را به بیمارستان روان‌پزشکی بردند و در سال ۱۸۹۳ در همان‌جا دیده از جهان برگرفت. نوشته‌ها رمان‌ها: یک زندگی (Une vie) بل آمی (Bel Ami) لبخند بخت (Mont-Oriol) پیر و ژان (Pierre et Jean) دل ما (Notre Cœur) داستان‌های کوتاه: گردنبند الماس (گردنبند) سنجاق در یکی از شب‌های بهار بابا سیمون رز پیرو اولین برف در مزرعه در خانواده کنار مرده خروس جنگی یکشنبه‌های یک بورژوای پاریسی هورلا تپلی ولگرد روی آب ایوِت (Yvette) بازگشت رها شده شب عید

ایزابل آلنده (تلفظ نزدیک‌تر به اسپانیایی: ایسابل آیِنده؛ اسپانیایی: [isaˈβel aˈʝende] (درباره این پرونده شنیدن)) (به اسپانیایی: Isabel Allende) (زاده ۲ اوت ۱۹۴۲)، روزنامه‌نگار و نویسنده آمریکای لاتین است. برخی از آثار او حاوی جنبه‌هایی از ژانر رئالیسم جادویی است. شهرت او بیشتر مرهون نخستین رمانش، خانه ارواح، است و از آن پس، اکثر آثارش، از جمله جدیدترین رمان او، گلبرگی از دریا، با استقبال بسیار گسترده‌ای از طرف منتقدان و خوانندگان روبه‌رو شده است. آلنده را «پرخواننده‌ترین نویسنده اسپانیایی‌زبان در دنیا» می‌دانند. او در سال ۲۰۱۰ جایزه ملی ادبیات شیلی را گرفت و در سال ۲۰۱۴ باراک اوباما رئیس‌جمهور وقت آمریکا نشان افتخار آزادی رئیس‌جمهوری را به او اعطا کرد. زندگی ایزابل آلنده زاده ۲ اوتِ ۱۹۴۲ در شهر لیمای پرو است. پدرش «توماس آلنده» پسر عموی سالوادور آلنده، رئیس‌جمهور فقید شیلی بود. توماس به عنوان سفیر شیلی در پرو مشغول به خدمت بود. پدرش در سال ۱۹۴۵ ایزابل ۳ ساله، خواهر، و مادرش را رها کرد و آن سه نفر به سانتیاگو کوچ نمودند و تا سال ۱۹۵۳ در آنجا باقی‌ماندند. با ازدواج دوباره مادرش با یک دیپلمات دیگر، خانواده به ناچار به بولیوی و سپس بیروت منتقل شد. ایزابل در بولیوی در مدرسه خصوصی آمریکایی‌ها و در بیروت در یک مدرسه انگلیسی به تحصیل پرداخت و در سال ۱۹۵۸ به شیلی بازگشت. آلنده در ۱۹ سالگی با یک دانشجوی مهندسی شیلیایی تبار به نام «میگل فاریاس» ازدواج کرد و از او صاحب ۲ فرزند شد. ایزابل آلنده زندگی ادبی خود را با ترجمه مقالاتی برای یک مجله طرفدار حقوق زنان آغاز نمود. او مدتی نیز با سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد (فائو) همکاری کرد. با سقوط دولت سالوادور آلنده توسط پینوشه، نام ایزابل آلنده نیز در فهرست تحت تعقیب قرار گرفت؛ بنابراین او مجبور شد به ونزوئلا فرار کند و به مدت ۱۳ سال در این کشور به حالت تبعید به سر برد. در این مدت او به نوشتن مقاله برای یکی از معروف‌ترین روزنامه‌های ونزوئلا پرداخت و مدتی نیز مدیریت یک مدرسه را برعهده گرفت. آلنده از سال ۲۰۰۳ به تابعیت آمریکا درآمده و اکنون در کالیفرنیا زندگی می‌کند. ایزابل آلنده را پدیده ادبیات آمریکای لاتین می‌نامند. کسی که نزدیک ۵۷ میلیون نسخه از ۱۹ جلد کتابش به فروش رفته، آثارش به ۳۵ زبان ترجمه شده و دو فیلم اقتباسی از آن‌ها تهیه شده‌است. زندگی ادبی رمان‌های او بیشتر در سبک رئالیسم جادویی جای می‌گیرند. در سال ۱۹۸۱ زمانی که پدربزرگش در بستر بیماری بود ایزابل نگاشتن نامه‌ای به وی را آغاز کرد که دستمایه رمان بزرگ «خانه ارواح» شد. پائولا نام دختر وی است که پس از تزریق اشتباه دارو به کما رفت. ایزابل رمان «پائولا» را در سال ۱۹۹۱ به صورت نامه‌ای خطاب به دخترش نوشته‌است. رمان‌های آلنده به بیش از سی زبان ترجمه شده و نویسنده خود را به دریافت جوایز ادبی بسیاری مفتخر نموده‌اند. برخی از کتب منتشر شده از وی به فارسی خانه ارواح (حشمت کامرانی) از عشق و سایه‌ها (عبدالله کوثری) داستان‌های اوالونا مجموعه‌ای شامل ۱۹ داستان (علیرضا جباری ملقب به علی آذرنگ) پائولا (مریم بیات) دختر بخت (اسدالله امرایی) پرتره به رنگ سپیا (عبدالله کوثری) زورو (محمدعلی مهمان‌نوازان) اینس روح من (عبدالله کوثری) تصویر کهنه (بیتا کاظمی) منهای عشق (گیسو پارسای) حاصل روزهای ما (نرگس میلانی) سرزمین خیالی من (مهوش عزیزی) جزیره زیر دریا (زهرا رهبانی) شهر جانوران (اسداله امرایی)(جلد اول از سه گانه آلنده) سرزمین اژدهای طلایی (اسدالله امرایی)(جلد دوم از سه گانه آلنده) جنگل کوتوله‌ها (آسیه و پروانه عزیزی)(جلد سوم از سه گانه آلنده) گلبرگی از دریا (علیرضا شفیعی‌نسب) (نشر خوب) روح یک زن (ماندانا قدیانی) (نشر مهراندیش)

آلیس جین چندلر وبستر (به انگلیسی: Alice Jane Chandler Webster)؛ (زاده ۲۴ ژوئیه ۱۸۷۶ – درگذشته ۱۱ ژوئن ۱۹۱۶)[۱] بانوی رمان‌نویس و نمایشنامه‌نویس آمریکایی بود که آثار برجسته‌ای چون بابا لنگ‌دراز و دشمن عزیز را به رشته تحریر درآورده‌است. جین وبستر در 24 ژوئیه ۱۸۷۶ در روستای فردونیا ایالت نیویورک آمریکا به‌دنیا آمد. مادرش آنی مافت وبستر، خواهرزاده مارک توین و پدر او چارلز لوتر وبستر، مدیر مالی مارک توین و ناشر بسیاری از کتاب‌های وی بود. او تنها فرزند خانواده‌ای بود که به ادبیات و نشر اندیشه و فرهنگ توجه ویژه‌ای داشتند. مادر آلیس خواهرزاده مارک تواین بود و پدرش مدیر تجارت تواین و متعاقباً ناشر بسیاری از کتاب‌های او. شرکت انتشاراتی با مشکلاتی روبرو شد و به‌طور فزاینده ای روابط با مارک تواین رو به وخامت گذاشت. در سال ۱۸۸۸، پدرش دچار مشکل شد و خانواده به فردونیا بازگشتند. وی متعاقباً در سال ۱۸۹۱ بر اثر مصرف بیش از حد مواد مخدر خودکشی کرد. آلیس در مدرسه عادی فردونیا شرکت کرد و در سال ۱۸۹۴ در رشته نقاشی چینی فارغ‌التحصیل شد. از سال ۱۸۹۴ تا ۱۸۹۶، او در مدرسه لیدی جین گری، شماره ۲۶۹ خیابان کورت، در بینگهامتون به عنوان یک دانش آموز خارج از ایالت تحصیل کرد. در دوران حضور او در این مدرسه، دانشگاه، موسیقی، هنر، نامه نویسی، دیکشنری و رفتار را به حدود ۲۰ دختر آموزش داد. مدرسه لیدی جین گری الهام بخش بسیاری از جزئیات مدرسه در رمان وبستر Just Patty از جمله چیدمان مدرسه، نام اتاق‌ها (سالن آسمان، کوچه بهشت)، لباس فرم و برنامه روزانه دختران و معلمان بود. در این مدرسه بود که آلیس به جین معروف شد. از آنجا که هم اتاقی او نیز آلیس نام داشت، مدرسه پرسید آیا می‌تواند از نام دیگری استفاده کند و او «جین» را انتخاب کرد به عنوان یک تغییر در نام میانی او. جین در ژوئن ۱۸۹۶ از مدرسه فارغ‌التحصیل شد و به مدت یک سال در بخش کالج به مدرسه عادی فردونیا بازگشت. جین وبستر در ۱۱ ژوئن ۱۹۱۶ پس از به دنیا آوردن دخترش بر اثر تب زایمان درگذشت. جین وبستر بعد از ظهر ۱۰ ژوئن ۱۹۱۶ وارد بیمارستان زنان اسلون نیویورک شد. در ساعت ۱۰:۳۰ شب، جین دختر شش و ربع پوندی (حدودا ۳ کیلوگرم) اش را بدنیا آورد. در ابتدا همه چیز خوب بود، اما جین وبستر بیمار شد و در تب زایمان در ساعت ۷:۳۰ صبح در ۱۱ ژوئن ۱۹۱۶ درگذشت. دخترش به افتخار او جین (جین کوچک) نام‌گذاری شد. جین وبستر سبکی ساده و روان داشت و دیدگاه‌های اجتماعی و سیاسی خود را در نوشته‌هایش مطرح می‌کرد. از خصوصیات سبک وی این است که مخاطبانش در محدوده سنی خاصی قرار نمی‌گیرند. از این دیدگاه شیوه نگارش جین وبستر بسیار شبیه مارک توین است. یکی از دلایل این تأثیرپذیری خویشاوندی مادر جین با مارک توین و علاقه‌مندی و مطالعه زیاد آثار وی در نوجوانی است. کتاب‌شناسی • وقتی پتی به دانشکده می‌رفت (۱۹۰۳) • شاهدخت ویت (۱۹۰۵) • جری جوان (۱۹۰۷) • معمای چهارتکه (۱۹۰۸) • هیاهوی بسیار برای پیتر (۱۹۰۹) • تنها پتی (۱۹۱۱) • بابا لنگ‌دراز (۱۹۱۲) • دشمن عزیز (۱۹۱۵)

الکساندر دوما (پدر) (به فرانسوی: Alexandre Dumas, père)‏ (۲۴ ژوئیه ۱۸۰۲–۵ دسامبر ۱۸۷۰) رمان‌نویس و نمایشنامه‌نویس فرانسوی بود که به او لقب «سلطان پاریس» را داده بودند. دوما به خاطر رمان‌های ماجراجویانه فراوانش یکی از مشهورترین نویسندگان فرانسه به‌شمار می‌رود. بسیاری از رمان‌های او، از قبیل «سه تفنگدار»، «ملکه مارگو» و «گردنبند ملکه» رمان‌هایی دنباله‌دار و سریالی هستند. او علاوه بر رمان‌نویسی، مقاله‌نویس، نمایشنامه‌نویس و خبرنگار پرتوانی بود. الکساندر دوما در روستایی به نام ویله-کتره در نزدیکی شهر پاریس به دنیا آمد. پدر او، توماس الکساندر دوما داوی دولا پاتریه و مادرش ماری لوئی الیزابت لابوره نام داشتند. پدر الکساندر، که ژنرالی در ارتش ناپلئون بود، مورد غضب ارتش قرار گرفت و همین امر او را به سمت فقر سوق داد. زمانی که الکساندر دوما به دنیا آمد، خانواده او ثروت و موقعیت خود را از دست داده بودند و مادر او که با مرگ ژنرال دوما در ۱۸۰۶ (در چهار سالگی الکساندر)، بیوه شده بود، جهت ایجاد موقعیت تحصیلی مناسب برای فرزندش به سختی تلاش می‌کرد. هرچند «ماری لوئیس» در تأمین هزینه‌های تحصیلی برای فرزندش ناتوان بود، اما این مسئله در شوق و علاقه الکساندر به مطالعه تأثیری نداشت و او هر کتابی را که به دست می‌آورد می‌خواند. هم‌زمان با رشد الکساندر کوچک، داستان‌هایی که «ماری لوئی» از شجاعت و رشادت پدرش در زمان اوج اقتدار ارتش ناپلئون برای او تعریف می‌کرد، به وی دید روشن و واضحی از ماجراجویی و قهرمان‌پروری می‌بخشید. هرچند که سایه فقر بر خانواده الکساندر سنگینی می‌کرد، اما هنوز شهرت پدر و ارتباطات اشرافی سابق برای آن‌ها باقی‌مانده بود و همین عوامل باعث شد که پس از استقرار رژیم سلطنتی، الکساندر ۲۰ ساله در ۱۸۲۲ به پاریس برود و با کمک اقوام پدری، به سمت منشی مخصوص لوئی فیلیپ، دوک دو اورلئان درآید. هم‌زمان با کار در پاریس، دوما به نوشتن مقاله برای مجلات و نمایش‌نامه برای تئاتر می‌پرداخت. در ۱۸۲۹ نمایش‌نامه هنری سوم و دربارش ارائه شد و با استقبال خوبی روبرو گشت. سال بعد نمایش‌نامه بعدی او کریستین شهرت بیشتر و به موازات آن موقعیت مالی خوبی برایش به ارمغان آورد و او را قادر ساخت که تمام وقت به نویسندگی بپردازد. در ۱۸۳۰ وی در انقلابی سهیم گردید که منجر به براندازی حکومت شارل دهم و تفویض قدرت به کارفرمای او «دوک دو اورلئان (یا همان لوئی فیلیپ)» شد. تا نیمه‌های دهه ۱۸۳۰ زندگی در فرانسه به علت شورش‌های پراکنده مختل بود. هم‌زمان با بهبود اوضاع اقتصادی و اجتماعی موقعیت برای بروز استعداد الکساندر دوما فراهم شد. پس از نوشتن چند نمایش‌نامه موفق دیگر، او به نوشتن رمان تغییر جهت داد. به این ترتیب که با افزایش علاقه‌مندی روزنامه‌ها به رمان‌های دنباله‌دار در سال ۱۸۳۸ دوما با بازنویسی یکی از نمایش نامه‌هایش اولین رمان سریالی خود با نام کاپیتان پامفیل را ارائه کرد و این شروعی بود برای تبدیل ذهن الکساندر دوما به یک «استودیوی داستان پردازی» که صدها داستان و شخصیت در آن ساخته و پرداخته شد. در سال‌های ۱۸۳۹ تا ۱۸۴۱ دوما به همراه تنی چند از دوستانش رمان جنایات مجلل (Celebrated Crimes) را ساخته و پرداخته کرد. این رمان ۸ قسمتی به شرح جنایات مشهور اروپا می‌پردازد. در اول فوریه ۱۸۴۰ دوما با هنرپیشه‌ای به نام ایدا فریه (Ida Ferrier ،۱۸۵۹–۱۸۱۱) ازدواج کرد. اما علیرغم این ازدواج او دارای فرزندی غیرقانونی از زنی به نام ماری کاترین لابای است که همان الکساندر دومای پسر است. این فرزند دوما راه پدر را ادامه داد. وی یکی از نویسندگان شهیر فرانسه است. نویسندگی برای دوما درآمد زیادی به همراه داشت، اما نوع زندگی اشرافی و ولخرجی و دست و دلبازی دوما نهایتاً باعث ورشکستگی او گردید. زمانی که سلطنت لوئی فیلیپ با شورشی به پایان رسید، دوما از جانب حاکم منتخب مورد توجه قرار نگرفت. وی در سال ۱۸۵۱ برای رهایی از دست طلبکارانش به روسیه گریخت و دو سال از زندگی‌اش را در آنجا سپری کرد. پس از آن دوما با تأسیس روزنامه‌ای به نام ایندیپندت وارد جریانات سیاسی ایتالیا شد و از اتحاد ایتالیا حمایت کرد و سرانجام در سال ۱۸۶۴ به پاریس بازگشت. الکساندر دوما دارای نژادی «آفریقایی- فرانسوی» بود و علی‌رغم ارتباطات اشرافی موفقی که داشت، تأثیر این ترکیب نژادی گاهی در آثار و گفتار او دیده می‌شود. او یک بار به شخصی که به پیشینهٔ نژادی او توهین کرده بود گفت: «پدر من یک دورگهٔ اروپایی است، پدربزرگ من یک سیاه‌پوست است و پدر پدربزرگ من یک میمون! می‌بینی مرد، شروع خاندان من همچون پایان خاندان توست!» فرانسه نویسندگان برجسته زیادی به خود دیده اما گستره خوانندگان هیچ‌یک از آن‌ها به الکساندر دوما نمی‌رسد. او از پیشگامان مکتب رمانتیسیسم بود و گاهی رگه‌هایی از مکتب واقع‌گرایی نیز در نوشته‌هایش یافت می‌شود. وی بیش از سیصد عنوان کتاب دارد که حاکی از پرکاری این نویسنده بزرگ است. کتاب‌های او تقریباً به تمام زبان‌های زندهٔ دنیا ترجمه شده و تاکنون بیش از ۲۰۰ فیلم براساس کتاب‌هایش ساخته‌اند. هم اینک محل زندگی او در کاخ مونت کریستو در حومهٔ پاریس پذیرای مسافران و علاقه‌مندان به اوست. همچنین در سال ۱۹۷۰ یکی از ایستگاه‌های متروی پاریس برای بزرگداشت او به نام ایستگاه الکساندر دوما نام‌گذاری شد و در سال ۲۰۰۲ میلادی دولت فرانسه به مناسبت دویستمین سالگرد تولد الکساندر دوما بقایای جسد او را در پانتئون پاریس محل دفن مفاخر ملی فرانسه جای داد. آثار نمایش نامه • صید و عشق (۱۸۲۵) • عروسی و تدفین (۱۸۲۶) • هانری سوم و دربارش (۱۸۲۹) • ناپلئون بناپارت (۱۸۳۱) • ریچارد دارلینگتون (۱۸۳۱) • آنتونی (۱۸۳۱) • برج نسل (۱۸۳۲) • کاترین هوارد (۱۸۳۴) • کرامول و چارلز اول (۱۸۳۵) • ادموند کین (۱۸۳۶) • مارکیز دو برونی (۱۸۳۶) • باتلیده (۱۸۳۹) • خانم بل-ایزل (۱۸۳۹) • کیمیاگر (۱۸۳۹) • لورنزینو (۱۸۴۲) • هالیفاکس (۱۸۴۲) • لوئی برنارد (۱۸۴۳) • ملاک دامبیکی (۱۸۴۳) • سیلواندر (۱۸۴۵) • کیش و مات (۱۸۴۶) • کنت هرمان (۱۸۴۹) • شال سبز (۱۸۴۹) • وصیت‌نامه سزار (۱۸۴۹) • رمولوس (۱۸۵۴) • اورستیا (۱۸۵۶) • زندانی باستیل (۱۸۶۱) رمان و داستان • تبعیدشدگان • کاپیتان پاول (۱۸۳۸) • کاپیتان پامفیل (۱۸۳۹) • استاد شمشیرزنی (۱۸۴۰) • قلعه آپوستاین یا مادر اهریمنی (۱۸۴۳) • جرج (۱۸۴۳) • آمائوری (۱۸۴۳) • شوالیه دارمانتال یا توطئه کنندگان (۱۸۴۳) • دختر نایب السلطنه (۱۸۴۵) • این کتاب شخصیت‌های مشابهی با توطئه کنندگان دارد به همین دلیل بعضی از افراد این کتاب را ادامه آن محسوب می‌کنند. • لوئی چهاردهم و عصرش (۱۸۴۴) • فندق شکن (۱۸۴۴) • دو برادر کورزیکایی (۱۸۴۴) • کنت مونت-کریستو (۱۸۴۶–۱۸۴۵) • جنگ زنان (۱۸۴۵) داستان زندگی سرباز اهل گاسکونی، بارون دکانوی • بانوی رنگ پریده (۱۸۴۹) • لاله سیاه (۱۸۵۰) • اولمپ دکلیو (۱۸۵۲–۱۸۵۱)، که در ایران با نام مادام اولمپ به چاپ رسیده‌است. • ایزاک لکدم (۱۸۵۳–۱۸۵۲، ناقص) • کاترین بلام (۱۸۵۴–۱۸۵۳) • موهیکانی‌های پاریس (۱۸۵۴) • رهبر گرگها (۱۸۵۷) • آخرین خریدار یا گرگ خاکستری دختر از ماچیکول (۱۸۵۹) • لاسن فلیس (۱۸۶۴) • ابوالهول سرخ یا ریشلیو و رقیبانش یا کنت دومرو (۱۸۶۶–۱۸۶۵) • این کتاب در ایران با نام عشق صدراعظم به چاپ رسیده‌است. • رابین هود، شاهزاده دزدان (۱۸۷۲) • رابین هود یاغی (۱۸۷۳) • ادامه رابین هود، شاهزاده دزدان • سری ماجراهای دارتین یان • سه تفنگدار (۱۸۴۴) • بیست سال بعد (۱۸۴۵)، ادامه سه تفنگدار • ده سال بعد: ویکنت دوبراژلون (۱۸۴۷)، ادامه بیست سال بعد • مجموعه سه تفنگداری که در ده جلد توسط ذبیح‌الله منصوری به فارسی ترجمه شده، شامل سه کتاب: سه تفنگدار، بیست سال بعد و ویکنت دو براژلون است. • مجموع دو جلدی که توسط محمد طاهر میرزا به همین نام منتشر شده فقط ترجمه سه تفنگدار و بیست سال بعد است. • در هنگام انتشار کتاب ده سال بعد: ویکنت دوبراژلون به زبان انگلیسی، این کتاب را به سه قسمت ویکونت دوبراژلون، لوییز دووالری و مردی با نقاب آهنین تقسیم کرده‌اند. • سری ماجراهای دودمان والواها الکساندر دوما کتاب‌های زیادی در وصف اوضاع این سلسله نوشته‌است؛ ولی منظور از «سری ماجراهای سلسله والوآ» که معمولاً گفته می‌شود داستان زندگی ملکه مارگریت می‌باشد؛ که شامل سه کتاب زیر است. • ملکه مارگو (۱۸۴۵)، که با نام مارگاریت دوالوآ یا مارگاریت از والوآ نیز به چاپ رسیده‌است. • خانم مونسورو (۱۸۴۶)، ادامه ملکه مارگو • چهل و پنج نفر یا تفنگداران چهل و پنج‌گانه (۱۸۴۷)، ادامه مادام مونسورو • مجموعه‌ای که در ایران تحت عنوان قبل از طوفان ترجمه و اقتباس ذبیح‌الله منصوری چاپ شده شامل سه کتاب ملکه مارگو، خانم مونسورو و تفنگداران چهل و پنج‌گانه است. ولی الکساندر دوما چهار کتاب دیگر نیز تألیف کرده‌است که در زمان این سلسله اتفاق می‌افتد و شخصیت‌های مشابه دارد: • آسکانیو (۱۸۴۳) که در زمان زندگی فرانسیس اول اتفاق می‌افتد و نقش اصلی آن هنرمندی ایتالیایی می‌باشد. • دیاناهای دوگانه (۱۸۴۶) که رمانی دربارهٔ کنت گابریل دومونت گومری است که هنری دوم را به شکل مرگباری مجروح کرد و عاشق دختر هنری، دیانا دکاسترو بود. • دوک ساوو(۱۸۵۵) که ادامه دو دیانا بوده و داستان کشمکش دوگیس‌ها و کاترین مدیچی، مادر سه پادشاه آخر سلسله والوا و همسر آنری دوم است. شخصیت اصلی این داستان دوک امانوئل فیلیپه ساوو می‌باشد. • هوروسکوپ :داستان زندگی فرانسوای دوم (۱۸۵۶) که فقط یک سال سلطنت کرد و در شانزده سالگی درگذشت. • این کتاب در ایران با نام چنین مادر، چنین پسر به چاپ رسیده‌است که این عنوان توسط مترجم انتخاب شده‌است که نام یکی از فصل‌های کتاب می‌باشد. • سری ماجراهای ماری آنتوانت • ژوزف بالسامو (۱۸۴۸–۱۸۴۶) • گردنبند ملکه (۱۸۵۰–۱۸۴۹)، ادامهٔ داستان ژوزف بالسامو • آنژ پیتو (۱۸۵۳)، ادامه گردنبند ملکه • کنتس دو شارنی (۱۸۵۵–۱۸۵۳)، ادامه آنژ پیتو • شوالیه دو مزون روژ (۱۸۴۵) یا شوالیهٔ خانهٔ سرخ، ادامهٔ کنتس دوشارنی • مجموعه غرش طوفان برگزیده‌ای از چهار کتاب گردنبند ملکه، آنژ پیتو، کنتس دو شارنی و شوالیه دو مزون روژ است. • سه گانه سنت هرمین • یاران یهو (۱۸۵۷) • سفیدها و آبی‌ها (۱۸۶۷) • شوالیه دوسنت هرمین (۱۸۶۹) کتابی که با عنوان گروه یا ارتش آهنین در ایران به چاپ رسیده ترجمه کل یا قسمتی از این سه‌گانه می‌باشد. ٍ آثار غیر داستانی • چگونه نمایشنامه‌نویس شدم • تاثرات سفر (۱۸۳۴) دوما در پنجم دسامبر سال ۱۸۷۰ در حالی که ۶۸ بهار از زندگی‌اش می‌گذشت درگذشت.