Ο Χρήστος Χωμενίδης κάνει μια αναδρομή από τα αυστηρά και υποκριτικά ήθη της μεταπολεμικής Ελλάδας απέναντι στην ερωτική επιθυμία, στην εισαγωγή της σεξουαλικής επανάστασης μαζί με τη ροκ, που συνέπεσε με τη χούντα, στην ελευθεριότητα στα χρόνια του lifestyle και φτάνει στις μέρες μας: «Δεν θα ΄θελα με τίποτα να είμαι σήμερα 16, 18, 25 χρονών. Δέσμιος στα ντουζένια μου της πανδημίας. Ελεγχόμενος σε κάθε βήμα μου από την πολιτική ορθότητα. Από αυτό το μεταμοντέρνο σαβουάρ βιβρ, που όσο και αν αναδεικνύει, όσο και αν προστατεύει τα δικαιώματα των μειονοτήτων, έχει στο βάθος μια οσμή νεο-πουριτανισμού. Βάζει την επιθυμία σε καλούπια και κανάλια. Τη στραβοκοιτάει σαν απειλή...»