Τέλος της εβδομάδας. Η Μάρω και ο Πάρης έχουν ήδη συναντηθεί Δευτέρα Πρωί, Πέμπτη Μεσάνυχτα και Σάββατο Μεσημέρι, και έχουν αναρωτηθεί για τον χρόνο ως ατομικό πόρο (εσύ πόσο χρόνο έχεις;), για τον χρόνο ως σχέση (εσένα, ποιος δημιουργεί τον χρόνο σου;), και το τι θα σημαίνει να βρούμε νόημα στον χρόνο μας πέρα από το δίπολο ελεύθερος vs εργάσιμος χρόνος. 

Σε αυτό το τέταρτο και τελευταίο επεισόδιο της μίνι-σειράς, συναντιούνται κάπου τριγύρω από την μελαγχολία της Κυριακής και, στο πρώτο μέρος, συζητούν πώς μπορούμε να στρέψουμε τον χρόνο προς νέες κατευθύνσεις μέσα από προσωπικές κινήσεις αντίστασης και δημιουργίας. Στο δεύτερο μέρος, τολμάν να αναρωτηθούν τι σημαίνουν όλα αυτά για ένα συλλογικό μέλλον με λιγότερη εργασία όπως την ξέρουμε σήμερα.

Βιβλία και Ιδέες που ακούγονται στο επεισόδιο:

·       Paul Lafargue, Δικαίωμα στην Τεμπελιά, εκδόσεις νησίδες

·       Hartmut Rosa, Επιτάχυνση και Αλλοτρίωση, εκδόσεις πλήθος

·       Ursula Le Guin, Ο Αναρχικός των Δύο Κόσμων, εκδόσεις parsec

·       Aaron Benanav, Automation and The Future of Work, Verso books

·       André Gorz, Reclaiming Work: Beyond the Wage-Based Society, Polity press (το βιβλίο είναι διαθέσιμο online σε μορφή pdf)

 Για περισσότερα διαβάσματα και ακούσματα για τον χαμένο χρόνο ακολουθήστε το πρότζεκτ στo Twitter και στο Instagram (@xanontasxrono) 

Με την υποστήριξη του Ιδρύματος Χάινριχ Μπελ.

Παραγωγή: Whatever Productions & Bee Sound

Μουσική: Need a Rest? του Sonny Touch και LGTM του Μιχάλη Δεσποτόπουλου