Λίλα Κονομάρα: «Η λογοτεχνία προσφέρει μια παρηγοριά που έχουμε ανάγκη»

Κωνσταντίνος Τζαμιώτης: «Oι συγγραφείς δεν είμαστε πολιτικοί, πρέπει να μιλάμε για όσα μας τρομάζουν»

Κωνσταντίνα Βαρσάμη - Παναγιώτης Σιάνης: «Καλλιτέχνες και μη, μας εμπιστεύτηκαν τη ζωή τους κι αυτό είναι παράσημο»

Ελένη Ανδρεάδη: «Τα κλασικά παραμύθια αναδημιουργούνται στη σύγχρονη εποχή με μεγάλη δύναμη»

Πίτερ Κόνστανταϊν: «Εμείς οι καθηγητές στα πανεπιστήμια των ΗΠΑ δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει»

Νίκος Αλιβιζάτος: «Σήμερα λείπουν οι φιλελεύθεροι πολιτικοί»

Τεύκρος Μιχαηλίδης: «Κάθε έγκλημα κουβαλάει μέσα του και την αντίφασή του»

Αλεξάνδρα Κ*: «Έχω κουραστεί να ακούω ότι γράφω για γυναίκες»

Κώστας Μίντζηρας: «Ήθελα να δοκιμάσω τα όρια μιας επικοινωνίας με τον εαυτό μας»

Γιώργος Λεμπέσης: «Το να γράφω παραμύθια ήταν για μένα προσωπική κάθαρση»

Άρης Αλεξανδρής: «Ότι θεωρούμε μεταφυσικό μπορεί να φυσικότατο»

Νίκος Παναγιωτόπουλος: «Οι διαφορές μεταξύ των τάξεων ήταν, είναι, και παραμένουν μεγάλες»

Δημοσθένης Παπαμάρκος: «Έχουμε χάσει πια την αίσθηση ότι ανήκουμε σε μια κοινωνία»

Μενέλαος Χαραλαμπίδης: «Οι δωσίλογοι δεν τιμωρήθηκαν, στελέχωσαν τον κρατικό μηχανισμό»

Σάββας Σαββοπουλος: «Όταν δεν τολμάμε να εκφραστούμε τότε νοσούμε»

Γιάννης Δούκας: «Το να γράφεις ποίηση θέλει σκληρή προπόνηση και χειροναξία»

Μανώλης Ανδριωτάκης: «Η επιστήμη βλέπει τα γηρατειά σαν ασθένεια που πρέπει να θεραπευτεί»

Βασίλης Κάλφας: «Ο κόσμος δε διαβάζει πια με το ίδιο πάθος»

Δημοσθένης Κούρτοβικ: «Ήμουν ένα δύσκολο, δύστροπο παιδί, με πολλές παραξενιές και μανίες»

Βασιλική Πέτσα: «Αν έγραφα για το ελληνικό ποδόσφαιρο, θα έγραφα για την διαπλοκή»