Ο Χρήστος Χωμενίδης θυμάται πώς ξεκίνησε και ποια ήταν (και είναι) η σχέση του με τον Θεό: «Σε ηλικία πέντε -ίσως και τεσσάρων- χρονών, είχα σχηματίσει μια εντελώς συγκεκριμένη εικόνα για τον Θεό. Τον είχα τοποθετήσει στην επάνω αριστερά κόχη του δωματίου μου. Εκεί αραχνούλες ύφαιναν ένα πυκνό σχετικά δίχτυ που καμιά ταβανόσκουπα δεν είχε σαρώσει. Από το κρεβάτι μου -ιδίως τις νύχτες, που μου έσβηναν τα φώτα και άφηναν στην πρίζα μόνο ένα πράσινο λαμπάκι για να μη με τρομάζει το απόλυτο σκοτάδι- από το κρεβάτι μου τον έβλεπα καθαρά. Ή έτσι νόμιζα...».