Το βιβλίο του Βασίλη Φούσκα με τίτλο «Το Μελάνωμα της Κύπρου» είναι συγκλονιστικό, αποκαλυπτικό και πάνω απ΄ όλα διδακτικό. Για όσους θέλουν να μάθουν την ιστορία της τραγωδίας της Κύπρου που φέτος έκλεισε 50 χρόνια…
Στη μαύρη επέτειο του Αττίλα 1 τον Ιούλιο, είχαμε μιλήσει με τον καθηγητή Βασίλη Φούσκα για το βιβλίο του. Βάλαμε άνω τελεία στη συζήτηση και σήμερα την συνεχίζουμε με αφορμή την επέτειο του Αττίλα 2 . Οι ευθύνες Καραμανλή-Αβέρωφ είναι στο επίκεντρο και του βιβλίου και της συζήτησης που κάνουμε. Ένα θέμα ταμπού που ο κ.Φούσκας κονιορτοποιεί με τα στοιχεία που φέρνει στο φως:

«Οι ιδεολογικοί μηχανισμοί του κράτους στην Ελλάδα και στη Τουρκία, σε συντονισμό με τις ΗΠΑ, έχουν χτίσει δύο πολύ ισχυρά αφηγήματα για τη κυπριακή τραγωδία, αμφότερα τα οποία εξυπηρετούν τα αντίστοιχα συστήματα της πολιτικής τους εξουσίας. Το κυρίαρχο αφήγημα στην Ελλάδα περιστοιχίζεται γύρω από το μύθο του Κων/νου Καραμανλή, ο οποίος ήρθε ως από μηχανής θεός από το Παρίσι στις 23 Ιουλίου του 1974, ορκίστηκε πρωθυπουργός τα χαράματα της 24ης και, μέσα σε συνθήκες χάους και πανικού, συγκροτεί κυβέρνηση, περιθωριοποιεί τον χουντικό μηχανισμό μέσα στο στράτευμα, αποφεύγει πόλεμο με τη Τουρκία η οποία θα ήταν καταστροφική για την Κύπρο και την Ελλάδα, εν ολίγοις, σώζει τη τιμή των Ελλήνων. Αυτός ο μύθος έχει συνοψιστεί στο σύνθημα: «παρέλαβε χάος και έφτιαξε κράτος». Τώρα, το κυρίαρχο αφήγημα στη Τουρκία είναι διαφορετικής υφής. Η Τουρκία «επενέβη» στη Κύπρο, κάτι το οποίο είχε πολλαπλά οφέλη για όλες τις πλευρές. Αποσόβησε την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, έσωσε τους Τουρκοκύπριους από αφανισμό και, γεγονός εξίσου αν όχι περισσότερο σημαντικό, έφερε τη δημοκρατία στην Ελλάδα εφόσον η «επέμβασή» της στη Κύπρο δρομολόγησε τις εξελίξεις για τη μετάβαση στη δημοκρατία. Κανένα απ’ τα δύο αφηγήματα δεν αντέχει στο περισκόπιο της ανεξάρτητης ιστορικής έρευνας. Σας εξηγώ αμέσως το γιατί. Κατ’ αρχάς, η χούντα δεν έχει ευθύνη γι’ αυτά που προσυπέγραψαν οι Καραμανλής-Αβέρωφ το 1956 κ.λπ. Η χούντα έχει ευθύνη σε βαθμό προδοσίας για άλλα πράγματα, στο ότι για παράδειγμα συνωμότησε με τη CIA για την ανατροπή του Μακάριου και δεν έστειλε τα Φάντομ και τα υποβρύχια να καταστρέψουν το προγεφύρωμα των Τούρκων στο Πέντε Μίλι πριν ενωθεί με το θύλακα της Αγύρτας. Τις τρεις πρώτες ώρες το πρωί της 20ής Ιουλίου οι Τούρκοι αποβιβάζονταν, δεν έκαναν απόβαση αλλά αποβίβαση, όπως τα καράβια της γραμμής ξεφορτώνουν τουρίστες με οικογένειες και σκυλάκια. Σε ιδιόχειρο αχρονολόγητο σημείωμα του Αβέρωφ που υπάρχει στα αδημοσίευτα αρχεία του, βρήκα την εξής εκπληκτική φράση: «πάντα πίστευα», θα πει ο Έλληνας πολιτικός, «ότι η Κύπρος είναι στρατιωτικά υποθηκευμένη στη Τουρκία». Αν ήταν αυτό που πίστευε ο μελλοντικός ΥΕΘΑ στη κρίση του Ιουλίου-Αυγούστου 1974, τότε ως προς τι η διαφοροποίηση από την πολιτική της μη-επέμβασης στη Κύπρο από τη χούντα προκειμένου να καταστραφεί ο Αττίλας»;