Чаму часам мы адчуваем, што нас не чуюць, а размовы заходзяць у тупік? Гэты эпізод падската "Філасофскія нататкі" даследуе ідэю Бахціна аб тым, што жыццё па сваёй сутнасці дыялагічнае. Быць — значыць быць для іншага, бо праўду пра сябе немагчыма спасцігнуць у адзіноце, гледзячы ў люстэрка. Яна адкрываецца толькі ў вачах суразмоўцы. Падкаст раскрывае розніцу паміж маналогам, дзе адзін голас імкнецца дамінаваць, і сапраўдным дыялогам — сустрэчай, якая ўзбагачае, не знішчаючы ўнікальнасці кожнага.
Цэнтральнай тэмай становіцца "поліфанія" — шматгалоссе, якое Бахцін бачыў ідэальнай мадэллю жыцця. Гэта свет, дзе мноства галасоў не заглушаюць, а ўзаемна дапаўняюць адзін аднаго, ператвараючы нават канфлікт у творчую сілу. На жывых прыкладах з сямейнага жыцця паказваецца, як павага і ўменне слухаць ствараюць атмасферу даверу. Ксёндз Раман Суша таксама закранае вострую думку Бахціна: "у жыцці няма алібі". Кожнае нашае слова, учынак ці нават маўчанне — гэта ўдзел у вялікім дыялогу, за які мы нясём адказнасць.
Гэты выпуск — не проста аналіз філасофскіх канцэпцый, а запрашэнне да разваг пра тое, як ператварыць штодзённыя зносіны ў крыніцу ўзаемнага росту і разумення.