○ ارتقای مغناطیسی《𝓜𝓪𝓰𝓷𝓮𝓽𝓲𝓬 𝓽𝓱𝓮𝓻𝓪𝓹𝔂》

براساس یک تعریف ساده می‌توان گفت آب مغناطیسی، آبی است که از یک میدان مغناطیسی عبور می‌کند و در نتیجه‌ی آن تغییر و بهبود در خواص فیزیکی و شیمیایی آب حاصل می‌شود. این فناوری اولین بار در روسیه، سپس در آمریکا، ژاپن و انگلستان و امروزه در سراسر جهان مرسوم شده است. یوری‌تکاچنکو، یکی از بزرگترین دانشمندان علم نیروی مغناطیسی تأکید می‌کند که آب، بسیاری از ویژگی‌های حیاتی خود را از دست داده و اختلالی در ترتیب عناصر آن رخ داده است. به همین دلیل مغناطیسی کردن آب آبیاری باعث بهبود خواص آب و ترتیب الکتریکی آن می‌شود و در نتیجه موجب بیشتر شدن اثر حیاتی و فعالیت آن شده و ویژگی‌های شیمیایی و فیزیکی بسیار مفیدی برای مصرف‌کننده ایجاد می‌کند. این نتایج از سوی بسیاری از دانشمندان و طی تحقیقات و تجارب متعدد تأیید شده است. یکی از مزیت‌های مهم آب مغناطیسی در احیای مناطق خشک و بیابانی، اصلاح خاک با کمترین میزان استفاده از مواد شیمیایی و اسیدی می‌باشد. با پالایش فیزیکی آب، مشخصات فیزیکی آن نظیر کشش سطحی، لزجت و چگالی تغییر کرده و به مرور آهک خاک را نرم و رشد و توسعه‌ی سیستم ریشه را ممکن می‌سازد.آب مغناطیسی موجب می‌شود که، آب در سلول راحت‌تر وارد و خارج شود و املاح راحت‌تر به سلول می رسد، بنابراین سوخت و ساز بدن بهتر انجام می پذیرد.
استفاده مداوم از آب ساختار یافته موجب کمک به فرآیند سم زدایی در بدن، تعادل بدن و لاغری در افراد چاق می شود.
آب مغناطیسی به طور طبیعی در سه نقطه یافت می‌شود:
۱. آب باران و برف که دارای ساختار مغناطیسی هستند.
۲. پنج چشمه در جهان شناسایی شده‌اند که به طور طبیعی ساختار مولکولی آب آنها مغناطیسی است که مهم‌ترین آن چشمه زمزم است.
۳. بدن آب نوزاد انسان که در بدو تولد ۱۰۰ درصد آب بدنش مغناطیسی می باشد.
مصرف مستقیم آب مغناطیسی، علاوه بر افزایش سطح انرژی، تاثیر فوق‌العاده‌ای در روند بهبود بیماریها دارد چرا که انتقال مواد غذایی به داخل سلول و خارج کردن سموم و مواد زائد از سلول و پاکسازی بدن، مهمترین عملکرد آب در بدن است؛ از آنجا که اندازه کوچکترین منافذ بدن (همچون غشاء سلولی و هسته هلیکسDNA) ۶۰ هرتز می باشد، بنابراین تنها آبی که می تواند به راحتی وارد سلول شده و آن را تغذیه نموده و از مواد زائد پاکسازی نماید، فقط آب مغناطیسی است. چرا که کلاستر این آب نیز دقیقاً ۶۰ هرتز می باشد و این در حالی است که کلاستر آب‌های معمولی آشامیدنی و معدنی بیش از ۱۵۰ هرتز است که در جهان، به آبهای درشت دانه معروفند.